Obwieszczenie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowejz dnia 1 sierpnia 2016 r.w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie inspekcji państwa portu 1)Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (Dz. U. poz. 1909 i 2091).

Spis treści

Treść obwieszczenia

1.

Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych   (Dz. U. z 2016 r. poz. 296) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 28 marca 2012 r. w sprawie inspekcji państwa portu   (Dz. U. poz. 597), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 29 października 2014 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie inspekcji państwa portu   (Dz. U. poz. 1511).

2.

Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity rozporządzenia nie obejmuje odnośnika nr 2 oraz § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 29 października 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie inspekcji państwa portu   (Dz. U. poz. 1511), które stanowią:
„ 
2) Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/38/UE z dnia 12 sierpnia 2013 r. zmieniającą dyrektywę 2009/16/WE w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu   (Dz. Urz. UE L 218 z 14.08.2013, str. 1).
 ”
„ 

§ 2.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
 ”
 .
1)
Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (Dz. U. poz. 1909 i 2091).

Załącznik   -   Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 28 marca 2012 r. w sprawie inspekcji państwa portu1)Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (Dz. U. poz. 1909 i 2091).

2)Przepisy niniejszego rozporządzenia dokonują w zakresie swojej regulacji wdrożenia postanowień: 1) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (Dz. Urz. UE L 131 z 28.05.2009, str. 57, z późn. zm.); 2) dyrektywy Komisji 96/40/EWG z dnia 25 czerwca 1996 r. ustanawiającej wspólny wzór dowodu tożsamości dla inspektorów przeprowadza jących kontrolę państwa portu (Dz. Urz. WE L 196 z 07.08.1996, str. 8 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 2, str. 362); 3) dyrektywy Rady 1999/35/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie systemu obowiązkowych przeglądów dla bezpiecznej, regularnej żeglugi promów typu ro-ro i szybkich statków pasażerskich (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999, str. 1 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 4, str. 296), zmienionej dyrektywą 2002/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. zmieniającą dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu morza przez statki (Dz. Urz. WE L 324 z 29.11.2002, str. 53 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 173), rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. dostosowującym do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz. Urz. WE L 87 z 31.03.2009, str. 109) oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/18/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. ustanawiającą podstawowe zasady regulujące dochodzenia w sprawach wypadków w sekto rze transportu morskiego i zmieniającą dyrektywę Rady 1999/35/WE oraz dyrektywę 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. WE L 131 z 28.05.2009, str. 114).
Na podstawie art. 58 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim   (Dz. U. z 2016 r. poz. 281) zarządza się, co następuje:

   Rozdział 1   

Przepisy ogólne

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1)

sposób funkcjonowania inspekcji państwa portu;

2)

tryb przeprowadzania inspekcji przez inspektora inspekcji państwa portu;

3)

zakres i sposób przeprowadzania poszczególnych rodzajów inspekcji;

4)

listę dokumentów podlegających inspekcji;

5)

czynniki nadrzędne i nieprzewidziane okoliczności uzasadniające przeprowadzenie inspekcji dodatkowej;

6)

sposób kwalifikowania statków do inspekcji;

7)

okoliczności przeprowadzania inspekcji bardziej szczegółowej;

8)

szczegółowe kryteria uzasadniające zatrzymanie statku i wstrzymanie operacji;

9)

szczegółowe kwalifikacje wymagane od inspektora inspekcji państwa portu;

10)

wzór dokumentu identyfikacyjnego inspektora inspekcji państwa portu;

11)

sposób przekazywania informacji, o których mowa w art. 60 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim, zwanej dalej „ustawą”;

12)

wzory decyzji, o których mowa w art. 43 ust. 1 i 6, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 1 i 3, art. 48 ust. 1, art. 49 ust. 9, art. 50 ust. 1 i 6 oraz w art. 54 ust. 1 ustawy.

§ 2.

Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1)

konwencje - umowy międzynarodowe, o których mowa w art. 5 pkt 33 ustawy, oraz:

a)

Międzynarodową konwencję o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, sporządzoną w Londynie dnia 7 lipca 1978 r.   (Dz. U. z 1984 r. poz. 201 i 202, z 1999 r. poz. 286 oraz z 2013 r. poz. 1092), zwaną dalej „Konwencją STCW”,

b)

Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami bunkrowymi, przyjętą przez Międzynarodową Organizację Morską w Londynie w dniu 23 marca 2001 r. (Dz. U. z 2008 r. poz. 939),

c)

Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, sporządzoną w Brukseli dnia 29 listopada 1969 r. (Dz. U. z 1976 r. poz. 184), zmienioną Protokołem sporządzonym w Londynie dnia 27 listopada 1992 r.   (Dz. U. z 2001 r. poz. 1526 oraz z 2008 r. poz. 962),

d3)W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 29 października 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie inspekcji państwa portu (Dz. U. poz. 1511), które weszło w życie z dniem 19 listopada 2014 r.)

Konwencję o pracy na morzu, przyjętą przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 845), zwaną dalej „Konwencją MLC”;

24)W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

Memorandum Paryskie - międzynarodowe porozumienie administracji morskich państw Europy i Kanady w sprawie regionalnego systemu portowej kontroli statków obcych bander zawijających do ich portów, podpisane w Paryżu dnia 26 stycznia 1982 r. (Dz. Urz. MIR z 2014 r. poz. 61);

3)

Program Szkolenia i Oceny Kompetencji Inspektorów PSC - prowadzony przez Koordynatora PSC program szkolenia i oceny kompetencji inspektorów inspekcji państwa portu, zgodny z wytycznymi przyjętymi w ramach Memorandum Paryskiego oraz programem opracowanym przez Komisję Europejską, pozwalający odpowiednio dokumentować wiedzę i kompetencje inspektorów;

4)

państwo przyjmujące - państwo członkowskie Unii Europejskiej, do portu którego lub z portu którego prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski dokonuje podróży w żegludze na linii regularnej;

55)Dodany przez § 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

morski certyfikat pracy - certyfikat, o którym mowa w prawidle 5.1.3 Konwencji MLC;

65)Dodany przez § 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

deklaracja zgodności - deklaracja, o której mowa w prawidle 5.1.3 Konwencji MLC.

§ 3.

1.

W trakcie przeprowadzania inspekcji statków inspektor inspekcji państwa portu, zwany dalej „inspektorem”, podejmuje czynności niezbędne dla zapewnienia, że inspekcjonowane statki nie stanowią zagrożenia dla bezpieczeństwa żeglugi, zdrowia osób lub środowiska.

2.

Inspektor przeprowadza inspekcje statków zgodnie z postanowieniami konwencji oraz procedurami i instrukcjami przyjętymi w ramach Memorandum Paryskiego, określonymi w systemie zarządzania jakością wprowadzonym przez dyrektora urzędu morskiego.

§ 4.

Inspektor, przeprowadzając inspekcję statku podnoszącego banderę państwa niebędącego stroną konwencji lub statku niepodlegającego konwencjom, stosuje wobec tego statku i jego załogi te same kryteria, jak wobec załogi i statku podnoszącego banderę państwa będącego stroną konwencji, zgodnie z wytycznymi zawartymi w załączniku 1 do Memorandum Paryskiego.

   Rozdział 2   

Sposób funkcjonowania inspekcji państwa portu

§ 5.

Inspektorem może zostać osoba, która:

1)

posiada:

a)

dyplom kapitana żeglugi wielkiej lub starszego oficera na statkach o pojemności brutto 3000 i powyżej oraz minimum pięcioletni staż pracy w charakterze oficera na statkach morskich, inspektora bandery lub asystenta inspekcji państwa portu, z tym że przynajmniej dwa lata pracy w charakterze oficera na statkach morskich,

b)

dyplom starszego oficera mechanika lub drugiego oficera mechanika na statkach o mocy maszyn głównych 3000 kW i powyżej oraz minimum pięcioletni staż pracy w charakterze oficera na statkach morskich, inspektora bandery lub asystenta inspekcji państwa portu, z tym że przynajmniej dwa lata pracy w charakterze oficera na statkach morskich,

c)

tytuł inżyniera budowy okrętów, inżyniera mechanika lub inżyniera w zawodzie związanym z gospodarką morską oraz minimum pięcioletni staż pracy w tym zawodzie, lub

d)

tytuł licencjata, inżyniera, magistra lub równorzędny oraz dokument potwierdzający odbycie przeszkolenia z zakresu wymagań dotyczących bezpieczeństwa statków oraz procedur przeprowadzania inspekcji;

2)

była, w tym w trakcie stażu pracy, o którym mowa w pkt 1, co najmniej przez rok:

a)

inspektorem inspekcji państwa bandery i przeprowadzała inspekcje statków lub nadzorowała działalność uznanych organizacji, lub

b)

asystentem inspektora i uczestniczyła w inspekcjach przeprowadzanych przez inspektorów;

3)

posiada zdolność ustnego i pisemnego komunikowania się z marynarzami w języku angielskim lub innym powszechnie stosowanym na morzu, oraz

4)

posiada wiedzę w zakresie uregulowanym przez konwencje, dotyczącą odpowiednich procedur inspekcji państwa portu.

§ 6.

Inspektor przeprowadzający inspekcje w zakresie ochrony żeglugi powinien dodatkowo posiadać wiedzę w zakresie ochrony żeglugi i portów morskich, a w szczególności:

1)

znajomość zagadnień związanych z ochroną żeglugi i portów morskich oraz umiejętność ich zastosowania w zakresie objętym inspekcją;

2)

znajomość technologii i technik związanych z ochroną żeglugi i portów morskich;

3)

znajomość zasad, procedur i technik prowadzenia inspekcji;

4)

doświadczenie praktyczne w zakresie procedur podlegających inspekcji.

§ 7.

Inspektor nie może być:

1)

związany z portem lub inspekcjonowanym statkiem w sposób mogący wywoływać wątpliwości co do jego bezstronności oraz

2)

być zatrudniony przez instytucje pozarządowe i organizacje, które wydają świadectwa klasy i certyfikaty lub przeprowadzają przeglądy lub inspekcje w celu wydania takich świadectw i certyfikatów.

§ 8.

1.

Inspektor uczestniczy w Programie Szkolenia i Oceny Kompetencji Inspektorów PSC, którego realizację koordynuje Koordynator PSC.

2.

Program Szkolenia i Oceny Kompetencji Inspektorów PSC zapewnia utrzymanie i rozwój kompetencji oraz umiejętności inspektora dotyczących wymagań nakładanych przez konwencje oraz procedur inspekcyjnych.

§ 9.

1.

Podczas przeprowadzania czynności inspekcyjnych wymagających ekspertyzy inspektor może współpracować z osobą będącą ekspertem w dziedzinie związanej z zakresem podlegającym inspekcji.

2.

Do eksperta stosuje się odpowiednio przepis § 7.

§ 10.

1.

Organy inspekcyjne współpracują w szczególności z: Morską Służbą Poszukiwania i Ratownictwa, władzami portowymi, Strażą Graniczną, Służbą Celną i państwowymi granicznymi inspektorami sanitarnymi w celu uzyskania odpowiednich informacji na temat statków zawijających do polskich portów.

2.

Organy inspekcyjne prowadzą wymianę informacji i współpracują z właściwymi organami administracji morskiej oraz odpowiednimi władzami innych państw, Komisją Europejską i operatorem systemu THETIS.

§ 11.

Wzór dokumentu identyfikacyjnego inspektora określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

   Rozdział 3   

Tryb przeprowadzania inspekcji przez inspektora inspekcji państwa portu

§ 12.

Wybierając statki do przeprowadzania inspekcji, bierze się pod uwagę:

1)

priorytet statku;

2)

częstotliwość zawijania statku do portów regionu Memorandum Paryskiego;

3)

zobowiązania inspekcyjne Rzeczypospolitej Polskiej;

4)

informacje pochodzące z systemu THETIS, uwzględniające wytyczne zawarte w załączniku I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu   (Dz. Urz. UE L 131 z 28.05.2009, str. 57, z późn. zm.6)Zmiany wymienionej dyrektywy zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 32 z 01.02.2013, str. 23, Dz. Urz. UE L 218 z 14.08.2013, str. 1 i Dz. Urz. UE L 330 z 10.12.2013, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 123 z 19.05.2015, str. 55.) .

§ 13.

1.

Czynniki nadrzędne stanowią:

1)

zawieszenie lub wycofanie klasy statku ze względów bezpieczeństwa, od czasu ostatniej inspekcji w regionie Memorandum Paryskiego,

2)

informacja lub powiadomienie dotyczące statku ze strony innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa strony Memorandum Paryskiego,

3)

niemożność zidentyfikowania statku w systemie THETIS,

4)

uczestnictwo statku w kolizji lub wejście na mieliznę w drodze do portu,

5)

istnienie uzasadnionego podejrzenia, że statek spowodował wycieki lub naruszył przepisy o wyładowywaniu szkodliwych substancji, lub

6)

manewrowanie przez statek w sposób nieprawidłowy lub niebezpieczny, niestosowanie się do wymagań obowiązujących w systemach rozgraniczenia ruchu statków przyjętych przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO) lub uprawianie żeglugi niezgodnie z zasadami dobrej praktyki morskiej.

2.

Nieprzewidziane okoliczności stanowią:

1)

nieprzestrzeganie zaleceń IMO dla żeglugi przy wejściu na Morze Bałtyckie,

2)

wycofanie uznania organizacji, która wydała świadectwo klasy lub certyfikaty statku, od czasu ostatniej jego inspekcji w regionie Memorandum Paryskiego,

3)

informacja, o której mowa w art. 55 ustawy, lub zgłoszenie Służby VTS,

4)

niewywiązanie się z odpowiedniego obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w przepisach dotyczących monitorowania ruchu statków, portowych urządzeń do odbioru odpadów oraz o ochronie żeglugi i portów morskich,

5)

informacja, o której mowa w art. 56 ustawy,

6)

uprzednie zatrzymanie statku, w okresie dłuższym niż 3 miesiące,

7)

zgłoszenie o posiadaniu przez statek nieusuniętych uchybień, z wyjątkiem statków, których uchybienia powinny zostać usunięte w terminie 14 dni od wyjścia z portu oraz których uchybienia powinny zostać usunięte przed wypłynięciem,

8)

informacja o problemach z ładunkiem, w szczególności w odniesieniu do statków przewożących materiały niebezpieczne lub szkodliwe,

97)W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

eksploatacja statku w sposób zagrażający ludziom, mieniu lub środowisku naturalnemu,

107)W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

otrzymanie z wiarygodnego źródła informacji, że wartość elementów opisujących profil ryzyka statku różni się od wartości zarejestrowanych, a przez to profil ryzyka statku jest wyższy, lub

118)Dodany przez § 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

brak możliwości sprawdzenia przez inspektora realizacji planu działań naprawczych na statku, dla którego taki plan został uzgodniony.

§ 14.

1.

Inspektor podczas przeprowadzania inspekcji wstępnej statku sprawdza:

1)

certyfikaty i dokumenty podlegające inspekcji, określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia;

2)

ogólny stan statku pod względem bezpieczeństwa żeglugi, w tym siłownię statku;

3)

skład załogi oraz warunki pracy i życia marynarzy;

4)

czy zostały usunięte uchybienia wykryte podczas poprzedniej inspekcji przeprowadzonej przez inspektora innego państwa regionu Memorandum Paryskiego.

2.

Inspektor może sprawdzić dokumenty inne niż wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia, jeżeli zgodnie z wymaganiami konwencji lub innych przepisów dotyczących bezpieczeństwa żeglugi lub ochrony środowiska morskiego powinny one znajdować się na statku.

§ 15.

Jeżeli po przeprowadzonej inspekcji w bazie THETIS zostały umieszczone uwagi dotyczące uchybień, które powinny zostać usunięte w następnym porcie, inspektor w tym porcie może zdecydować o nieprzeprowadzaniu, w ramach inspekcji wstępnej, czynności wymienionych w § 14 ust. 1 pkt 1-3.

§ 16.

1.

Bardziej szczegółową inspekcję przeprowadza się, jeżeli:

1)

do statku mają zastosowanie czynniki nadrzędne,

2)

zaistniały nieprzewidziane okoliczności, lub

3)

w wyniku przeprowadzenia inspekcji wstępnej stwierdzono istnienie wyraźnych powodów,

49)Dodany przez § 1 pkt 3 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

statek podnosi banderę państwa niebędącego stroną co najmniej jednej z konwencji, o których mowa w § 2 pkt 1.

2.

Wyraźnymi powodami, o których mowa w ust. 1 pkt 3, jest stwierdzenie, że:

1)

na statku nie była poprawnie prowadzona książka zapisów olejowych,

2)

podczas sprawdzania certyfikatów oraz innych dokumentów stwierdzono uchybienia,

3)

istnieją przesłanki, by sądzić, że członkowie załogi statku nie są w stanie komunikować się poprawnie między sobą oraz z lądem,

4)

istnieje podejrzenie, że dokument kwalifikacyjny został uzyskany w drodze oszustwa lub jego posiadaczem nie jest osoba, dla której pierwotnie został wystawiony,

5)

członkowie załogi statku posiadają dokument kwalifikacyjny wystawiony przez państwo, które nie jest stroną Konwencji STCW,

6)

istnieją dowody, że operacje ładunkowe i inne operacje nie są przeprowadzane w sposób bezpieczny i zgodnie z wytycznymi IMO w sprawie operacji ładunkowych,

7)

w przypadku tankowca, istnieją zaniedbania w prowadzeniu zapisów dotyczących monitorowania i kontroli systemu zrzutu oleju podczas ostatniej podróży pod balastem,

8)

brakuje aktualnego rozkładu alarmowego lub stwierdzono, że członkowie załogi nie są świadomi swoich obowiązków w wypadku pożaru lub opuszczenia statku,

9)

dokonano emisji fałszywych alarmów bez odpowiednich procedur odwołujących fałszywy alarm,

10)

występują braki w podstawowym wyposażeniu statku wymaganym przez konwencje,

11)

na statku występują złe warunki sanitarne,

12)

została naruszona konstrukcja statku lub wytrzymałość kadłuba lub stwierdzono inne nieprawidłowości stanowiące zagrożenie dla wodoszczelności i zdatności do żeglugi w trudnych warunkach atmosferycznych,

13)

istnieją informacje lub dowody, że kapitan lub członkowie załogi nie zapoznali się z podstawowymi procedurami związanymi z bezpieczeństwem statku, zapobieganiem zanieczyszczeniom lub takie procedury nie były realizowane,

1410)W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b tiret pierwsze rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

brakuje wykazu pełnienia wacht lub zapisów dotyczących godzin pracy i odpoczynku członków załogi,

14a11)Dodany przez § 1 pkt 3 lit. b tiret drugie rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

istnieją braki w dokumentacji wymaganej na mocy Konwencji MLC lub dokumentację prowadzono w sposób niezgodny ze stanem faktycznym,

14b11)Dodany przez § 1 pkt 3 lit. b tiret drugie rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

warunki życia i pracy na statku nie spełniają wymogów Konwencji MLC lub przekazano informację, o której mowa w art. 56 ust. 1 pkt 2 ustawy,

14c11)Dodany przez § 1 pkt 3 lit. b tiret drugie rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że statek zmienił banderę w celu uniknięcia przestrzegania wymogów Konwencji MLC, lub

15)

w opinii inspektora, który opiera się na swojej wiedzy i doświadczeniu zawodowym, są podstawy do jej przeprowadzenia.

3.

Bardziej szczegółowa inspekcja obejmuje szczegółowe sprawdzenie zgodności z procedurami operacyjnymi na statku.

§ 17.

Bardziej szczegółową inspekcję przeprowadza się również w przypadku stwierdzenia, że:

1)

międzynarodowy certyfikat ochrony statku (ISSC) jest nieważny,

2)

poziom ochrony statku jest niższy niż poziom ochrony portu lub obiektu portowego,

3)

nie zostały w wymaganym terminie przeprowadzone ćwiczenia w zakresie ochrony statku,

4)

zapisy przypadków działań statek-port lub statek-statek w okresie ostatnich 10 zawinięć są niekompletne,

5)

poczynione spostrzeżenia dowodzą, że istnieją poważne braki w podjętych środkach dotyczących ochrony,

6)

otrzymano zawiadomienie lub skargę od stron trzecich dotyczące kwestii ochrony statku, lub

7)

statek posiada wydany po raz kolejny z rzędu tymczasowy międzynarodowy certyfikat ochrony statku (ISSC) i, według wiedzy i doświadczenia zawodowego inspektora, jednym z celów, jaki ma statek lub armator, występując z wnioskiem o wydanie takiego certyfikatu, jest uniknięcie spełnienia wszystkich wymagań rozdziału XI-2 Konwencji SOLAS, o której mowa w art. 5 pkt 33 lit. a ustawy, i części A Kodeksu ISPS, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 4 września 2008 r. o ochronie żeglugi i portów morskich   (Dz. U. z 2016 r. poz. 49), w czasie przekraczającym okres ważności pierwotnego certyfikatu tymczasowego.

§ 18.

1.

Podczas przeprowadzania rozszerzonej inspekcji, o której mowa w art. 41 ustawy, inspektor, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 428/2010 z dnia 20 maja 2010 r. w sprawie wykonania art. 14 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE w odniesieniu do rozszerzonych inspekcji statków   (Dz. Urz. UE L 125 z 21.05.2010, str. 2), sprawdza następujące obszary ryzyka:

1)

dokumentacja;

2)

budowa i stan kadłuba;

3)

stopień wodoszczelności;

4)

systemy awaryjne;

5)

łączność radiowa;

6)

operacje ładunkowe;

7)

ochrona przeciwpożarowa;

8)

alarmy;

9)

warunki pracy i życia marynarzy;

10)

wyposażenie nawigacyjne;

11)

urządzenia ratunkowe;

12)

ładunki niebezpieczne;

13)

urządzenia napędowe i wspomagające;

14)

zapobieganie zanieczyszczeniom.

2.

Inspekcja rozszerzona obejmuje sprawdzenie konkretnych elementów w ramach obszarów ryzyka, o których mowa w ust. 1, w zależności od rodzaju statku, na którym przeprowadza się inspekcję, z wyłączeniem przypadków, w których, na podstawie wiedzy i doświadczenia zawodowego inspektora, występują ograniczenia związane z możliwością praktycznego sprawdzenia konkretnego elementu w ramach obszaru ryzyka lub ograniczenia związane z bezpieczeństwem ludzi, statku lub portu.

§ 18a12)Dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3..

1.

W przypadku stwierdzenia w wyniku bardziej szczegółowej inspekcji, że warunki życia i pracy na statku nie spełniają wymogów Konwencji MLC, organ inspekcyjny informuje kapitana statku o uchybieniach i terminach, w jakich należy je usunąć.

2.

W przypadku gdy uchybienia, o których mowa w ust. 1, są znaczące lub związane są ze złożoną informacją, o której mowa w art. 56 ust. 1 ustawy, organ inspekcyjny informuje o tych uchybieniach również reprezentatywne organizacje zrzeszające odpowiednio marynarzy lub armatorów.

§ 19.

1.

Inspekcje specjalne przeprowadza się zgodnie z procedurą określoną w załączniku nr 3 do rozporządzenia, z tym że:

1)

wstępna inspekcja specjalna obejmuje również weryfikację wstępną;

2)

okresowa inspekcja specjalna w czasie uprawiania żeglugi na linii regularnej obejmuje również procedury określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia oraz czynności opisane w § 20 ust. 1 pkt 2.

2.

Okresowe inspekcje specjalne przeprowadza się nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy, przy czym inspekcję, o której mowa w ust. 1 pkt 1, należy zaliczyć jako pierwszą okresową inspekcję specjalną.

§ 20.

1.

Weryfikację wstępną przeprowadza się w celu sprawdzenia, czy:

1)

prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski:

a)

posiada ważne certyfikaty wystawione przez właściwy organ administracji państwa bandery lub w jego imieniu przez uznaną organizację,

b)

przed wydaniem certyfikatów został poddany odpowiednim przeglądom, zgodnie ze zharmonizowanym systemem przeglądów i certyfikacji,

c)

spełnia wymagania określone przez uznaną organizację lub równoważne przepisy państwa bandery dotyczące budowy i utrzymania kadłuba, urządzeń maszynowych i elektrycznych oraz systemów kontrolnych,

d)

jest wyposażony w rejestrator danych z podróży (VDR), zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 15 ustawy,

e)

spełnia szczególne wymagania stateczności, obowiązujące w regionie eksploatacji statku i określone przepisami o bezpiecznym uprawianiu żeglugi, przy czym wymagania te w stosunku do szybkiego statku pasażerskiego stosuje się tylko wtedy, gdy mają one zastosowanie;

2)

armator podjął niezbędne środki i wykazał, że na statku uprawiającym żeglugę na linii regularnej:

a)

przed rozpoczęciem podróży dostępne są informacje dotyczące brzegowych systemów nawigacyjnych oraz innych systemów ułatwiających bezpieczne prowadzenie nawigacji, a kapitan będzie z takich systemów korzystał,

b)

instrukcje bezpieczeństwa dla pasażerów są zgodne z wytycznymi IMO w sprawie instrukcji bezpieczeństwa dla pasażerów,

c)

wywieszono w ogólnie dostępnym miejscu wykaz obowiązków i harmonogram pracy załogi, zawierający w szczególności rozkład wacht morskich i służb portowych oraz maksymalny dopuszczalny czas pracy i minimalny czas wypoczynku członków załogi trzymających wachtę,

d)

kapitan posiada pełne uprawnienia do działania, które w jego ocenie jest niezbędne do bezpiecznego prowadzenia nawigacji i eksploatacji statku, w szczególności w czasie niekorzystnych warunków pogodowych,

e)

we właściwy sposób prowadzone są zapisy czynności nawigacyjnych oraz innych wydarzeń istotnych dla bezpieczeństwa prowadzenia nawigacji,

f)

uszkodzenia, trwałe zniekształcenia zamknięć otworów kadłuba i połączonych z nimi elementów kadłuba oraz usterki w układach zabezpieczających takie zamknięcia, które mogą wpływać na integralność statku, są niezwłocznie zgłaszane właściwemu organowi państwa bandery i państwa przyjmującego oraz niezwłocznie naprawiane zgodnie z wymaganiami tych państw,

g)

przed wyruszeniem w podróż dostępny jest jej aktualny plan, opracowany zgodnie z wytycznymi IMO w sprawie planu podróży,

h)

do wiadomości pasażerów przekazywane są ogólne informacje o dostępnych na pokładzie pomocy i usługach dla osób starszych i niepełnosprawnych, także w formie dostępnej dla osób z wadami wzroku;

3)

armator zgodził się, aby zainteresowane państwa członkowskie Unii Europejskiej mogły prowadzić, uczestniczyć lub współuczestniczyć w prowadzeniu dochodzenia w sprawie wypadku lub incydentu morskiego; w tym celu armator udostępnia właściwym organom administracji tych państw informacje zawarte w VDR;

4)

w stosunku do promów pasażerskich typu ro-ro oraz szybkich statków pasażerskich noszących banderę inną niż bandera państwa członkowskiego Unii Europejskiej - państwo bandery zaakceptowało zobowiązanie armatora do spełnienia wymagań weryfikacji wstępnych i inspekcji specjalnych;

5)

w uzgodnieniu z właściwymi organami państw przyjmujących zostały ustanowione i wdrożone zintegrowane plany zwalczania nagłych zagrożeń na statkach.

2.

Organ inspekcyjny wyznacza datę przeprowadzenia inspekcji specjalnej, przypadającą nie później niż w ciągu 30 dni od dnia potwierdzenia spełnienia wymagań weryfikacji wstępnej.

3.

Pozytywny wynik weryfikacji wstępnej jest warunkiem niezbędnym do rozpoczęcia uprawiania żeglugi na linii regularnej, z zastrzeżeniem ust. 4.

4.

Prom pasażerski typu ro-ro oraz szybki statek pasażerski nie podlega weryfikacji wstępnej oraz inspekcji specjalnej, w przypadku gdy:

1)

uprawiał żeglugę na linii regularnej w warunkach eksploatacyjnych odpowiadających nowym warunkom takiej żeglugi oraz podlegał weryfikacji wstępnej i inspekcji specjalnej w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, których wyniki zostały uwzględnione i zaakceptowane przez organ inspekcyjny;

2)

prom pasażerski typu ro-ro, który uprawiał żeglugę na linii regularnej i podlegał weryfikacji wstępnej, rozpoczyna taką żeglugę na innej trasie, na której istnieją uznane przez właściwe organy państw przyjmujących zbliżone warunki eksploatacyjne, spełniając wszystkie wymogi dotyczące bezpiecznej eksploatacji na tej trasie; na wniosek armatora właściwy organ inspekcyjny może wcześniej potwierdzić swoje uznanie podobieństwa warunków eksploatacyjnych;

3)

zaistniały niespodziewane okoliczności powodujące konieczność natychmiastowej zamiany, w miejsce innego statku, w celu utrzymania ciągłości żeglugi na linii regularnej, pod warunkiem że:

a)

sprawdzenie certyfikatów i oględziny statku nie wykazały niedociągnięć w spełnianiu wymogów niezbędnych do jego bezpiecznej eksploatacji,

b)

weryfikacja wstępna i inspekcja specjalna zostaną przeprowadzone i ukończone w ciągu 30 dni od dnia dokonania takiej zamiany.

§ 21.

1.

W przypadku uzyskania informacji, że na promie pasażerskim typu ro-ro lub szybkim statku pasażerskim dokonano napraw, zmian lub modyfikacji o istotnym znaczeniu, przeprowadza się dodatkową inspekcję specjalną.

2.

W przypadku zmiany armatora, bandery lub uznanej organizacji, organ inspekcyjny, biorąc pod uwagę wyniki dotychczasowych weryfikacji i inspekcji specjalnych przeprowadzonych na promie pasażerskim typu ro-ro lub szybkim statku pasażerskim, może zwolnić statek z inspekcji, o której mowa w ust. 1, pod warunkiem że zmiany te nie wpływają na jego bezpieczną eksploatację.

§ 22.

1.

Organ inspekcyjny dokonujący inspekcji specjalnej współdziała z organami inspekcyjnymi innych państw przyjmujących, dokonujących inspekcji na tym samym statku. O nieprawidłowościach ujawnionych w wyniku tej inspekcji organy inspekcyjne informują właściwe organy administracji państw przyjmujących.

2.

Organ inspekcyjny może przeprowadzić inspekcję specjalną na wniosek właściwego organu administracji innego państwa przyjmującego.

3.

Na wniosek armatora organ inspekcyjny zaprasza przedstawicieli właściwego organu administracji państwa bandery promu pasażerskiego typu ro-ro lub szybkiego statku pasażerskiego, które nie jest państwem przyjmującym, do uczestniczenia w inspekcji specjalnej.

4.

Planując przeprowadzenie inspekcji specjalnej, bierze się pod uwagę harmonogram eksploatacyjny i remontowy statku.

§ 23.

Raport z przeprowadzonej inspekcji, o którym mowa w art. 42 ustawy, zawiera co najmniej informacje określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

§ 23a13)Dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3..

W przypadku stwierdzenia w wyniku inspekcji, że na statku podnoszącym banderę państwa członkowskiego Unii Europejskiej doszło do niebudzącego wątpliwości naruszenia prawa Unii Europejskiej, organ inspekcyjny niezwłocznie informuje o tym odpowiednie organy państwa bandery statku, instytucje międzynarodowe lub inne podmioty właściwe w sprawach z zakresu bezpieczeństwa na morzu.

§ 24.

1.

Dokonując oceny, czy statek ma zostać zatrzymany, inspektor uwzględnia:

1)

brak ważnych certyfikatów i dokumentów zgodnie z wymaganiami konwencji lub utratę ich ważności;

2)

brak możliwości zapewnienia odpowiedniej załogi wymaganej przez certyfikat bezpiecznej obsługi;

3)

brak możliwości zapewnienia podczas najbliższego rejsu:

a)

bezpiecznego prowadzenia nawigacji,

b)

bezpiecznej obsługi, przewozu i monitorowania stanu ładunku,

c)

bezpiecznej obsługi siłowni,

d)

utrzymania właściwego stanu napędu i prawidłowej sterowności statku,

e)

skutecznego zwalczania pożaru w każdej części statku,

f)

skutecznego przeprowadzenia akcji ratunkowej oraz bezpiecznego opuszczenia statku,

g)

niedopuszczenia do zanieczyszczenia środowiska,

h)

zachowania właściwej stateczności statku,

i)

zachowania odpowiedniej wodoszczelności statku,

j)

nawiązania łączności w sytuacjach niebezpieczeństwa,

k)

właściwych warunków sanitarnych i bezpieczeństwa pracy marynarzy,

l14)W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. a tiret pierwsze rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

przekazywania niezbędnych informacji w czasie wypadku i zagrożenia;

415)Dodany przez § 1 pkt 6 lit. a tiret drugie rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.)

nieprawidłowości dotyczące warunków życia i pracy marynarzy na statku, stwarzające wyraźne zagrożenie dla ich zdrowia, bezpieczeństwa lub ochrony, a także uchybienia stanowiące poważne lub powtarzające się naruszenie wymogów Konwencji MLC.

2.

Zatrzymanie statku lub wstrzymanie operacji może nastąpić w przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, lub innych nieprawidłowości, które stwarzają wyraźne zagrożenie dla bezpieczeństwa statku, zdrowia osób na nim przebywających lub środowiska.

3.

Szczegółowe kryteria uzasadniające zatrzymanie statku określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

4.

Wzór decyzji o zatrzymaniu statku i wstrzymaniu operacji oraz o zwolnieniu statku z zatrzymania i cofnięciu wstrzymania operacji, o których mowa w art. 43 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 ustawy, określają odpowiednio załączniki nr 7-10 do rozporządzenia.

4a16)Dodany przez § 1 pkt 6 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3..

Jeżeli do zatrzymania statku lub wstrzymania operacji doszło z powodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, organ inspekcyjny niezwłocznie powiadamia o tym:

1)

administrację państwa bandery statku, zwracając się o ustosunkowanie się w określonym terminie do stwierdzonych uchybień oraz informując o możliwości udziału w inspekcji jej przedstawiciela;

2)

reprezentatywne organizacje zrzeszające odpowiednio marynarzy lub armatorów.

4b16)Dodany przez § 1 pkt 6 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3..

W przypadku, o którym mowa w ust. 4a, może być sporządzony plan działań naprawczych, o którym mowa w ust. 6 prawidła 5.2.1 Konwencji MLC.

4c16)Dodany przez § 1 pkt 6 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3..

Organ inspekcyjny przed zaakceptowaniem planu działań naprawczych może skonsultować się z państwem bandery statku.

4d16)Dodany przez § 1 pkt 6 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3..

Zaakceptowanie planu działań naprawczych oraz upewnienie się przez organ inspekcyjny, że zostanie on niezwłocznie wdrożony, uznaje się za usunięcie uchybień, o których mowa w ust. 1 pkt 4.

5.

Statku nie zatrzymuje się w przypadku, gdy okoliczności uzasadniające zatrzymanie są wynikiem uszkodzenia powstałego na skutek awarii lub wypadku w trakcie podróży statku do portu, jeżeli:

1)

dokonano zawiadomienia administracji państwa bandery, inspektora lub uznanej organizacji odpowiedzialnej za wydanie odpowiednich certyfikatów, zgodnie z wymaganiami Konwencji SOLAS,

2)

przed zawinięciem do portu zgłoszono organowi inspekcyjnemu okoliczności wypadku i uszkodzeń z niego wynikających oraz poinformowano o dokonaniu zawiadomienia, o którym mowa w pkt 1,

3)

podjęto właściwą akcję naprawczą, oraz

4)

organ inspekcyjny, po uzyskaniu informacji o zakończeniu akcji naprawczej, o której mowa w pkt 3, upewnił się, że uchybienia, które stanowiły zagrożenie dla bezpieczeństwa statku, zdrowia osób na nim przebywających lub środowiska, zostały usunięte.

§ 25.

1.

Inspektor przeprowadzający inspekcję specjalną zakazuje używania statku, w przypadku gdy występują następujące uchybienia:

1)

nie są spełnione wymogi weryfikacji wstępnej;

2)

podczas dokonywania inspekcji specjalnej wykryto bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa statku lub życia osób na nim przebywających;

3)

w sposób powodujący bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa statku lub życia osób na nim przebywających nie są spełnione wymagania określone w:

a)

przepisach dotyczących przewozu na statkach morskich materiałów niebezpiecznych i substancji mogących zanieczyścić środowisko,

b)

przepisach dotyczących wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych marynarzy,

c)

rozporządzeniu (WE) nr 336/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r. w sprawie wdrożenia we Wspólnocie Międzynarodowego kodeksu zarządzania bezpieczeństwem oraz uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 3051/95   (Dz. Urz. UE L 64 z 04.03.2006, str. 1, z późn. zm.17)Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 157 z 17.06.2008, str. 15 i Dz. Urz. UE L 311 z 21.11.2008, str. 1.);

4)

państwo bandery nie przeprowadziło konsultacji z właściwym organem inspekcyjnym w zakresie wydawania certyfikatów zwolnienia z obowiązku spełnienia szczególnych wymogów stateczności albo pozwolenia na eksploatację jednostki szybkiej.

2.

Wzór decyzji o zakazie używania statku oraz cofnięciu zakazu używania statku, o których mowa w art. 46 ust. 1 i 3 ustawy, określają załączniki nr 11 i 12 do rozporządzenia.

3.

Potwierdzenie usunięcia uchybień, o których mowa w ust. 1, następuje odpowiednio w drodze ponownej weryfikacji wstępnej lub odpowiedniej inspekcji specjalnej.

4.

Organ inspekcyjny zakazuje użycia statku także w przypadku, gdy armatorowi polecono usunięcie w określonym i uzasadnionym terminie uchybień stwierdzonych na statku będącym w eksploatacji, niepowodujących bezpośredniego niebezpieczeństwa dla statku lub życia załogi i pasażerów, jeżeli nie zostały one w tym terminie usunięte.

§ 25a18)Dodany przez § 1 pkt 7 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3..

1.

W przypadku gdy przekazywana przez marynarza informacja, o której mowa w art. 56 ust. 1 ustawy, dotyczy naruszenia wymogów Konwencji MLC, wstępna ocena, o której mowa w art. 56 ust. 2 ustawy, obejmuje stwierdzenie, czy skorzystano ze statkowych procedur wnoszenia skarg przewidzianych w prawidle 5.1.5 Konwencji MLC, jeżeli zostały one przyjęte.

2.

Inspektor podejmuje wszelkie działania, aby skarga została rozpatrzona na statku zgodnie z procedurami i instrukcjami, o których mowa w § 3 ust. 2.

3.

W przypadku gdy w wyniku wstępnej oceny, o której mowa w ust. 1, lub w wyniku inspekcji zostaną stwierdzone uchybienia uzasadniające zatrzymanie statku, organ inspekcyjny zatrzymuje statek.

4.

W przypadku gdy nie została wydana decyzja o zatrzymaniu statku, a skarga marynarza dotycząca naruszenia wymogów Konwencji MLC nie została rozpatrzona na statku, inspektor niezwłocznie powiadamia o tym właściwe organy państwa bandery statku, zwracając się o ustosunkowanie się w określonym terminie do stwierdzonych uchybień i przedstawienie planu działań naprawczych.

5.

W przypadku gdy nie udało się rozstrzygnąć skargi w wyniku działań podjętych zgodnie z ust. 4, aby zapewnić przechowywanie informacji oraz poinformowanie stron, które mogłyby być zainteresowane skorzystaniem z procedur przewidzianych prawem, organ inspekcyjny, w sprawach objętych zakresem Konwencji MLC, przekazuje kopię raportu z inspekcji, wraz z otrzymanymi w wyznaczonym terminie odpowiedziami właściwych organów państwa bandery statku, Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy oraz reprezentatywnym organizacjom zrzeszającym odpowiednio marynarzy lub armatorów.

6.

Do dnia 1 kwietnia każdego roku organ inspekcyjny przekazuje Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy informację o liczbie skarg, które wpłynęły w danym roku, oraz sposobie ich załatwienia, w szczególności o liczbie skarg uznanych za bezzasadne oraz liczbie skarg uznanych za zasadne, w tym załatwionych i niezałatwionych, a także informację o liczbie zatrzymań statków, których przyczyną były uchybienia z zakresu Konwencji MLC.

§ 26.

Wzory decyzji, o których mowa w art. 43 ust. 6, art. 48 ust. 1, art. 49 ust. 9, art. 50 ust. 1 i 6, art. 51 ust. 1, art. 52 ust. 1, art. 54 ust. 1 ustawy, określają załączniki nr 13-19 do rozporządzenia.

§ 27.

1.

Informacje, o których mowa w art. 60 ustawy, przekazuje się Komisji Europejskiej za pomocą systemu THETIS lub w formie pisemnej, do dnia 1 kwietnia każdego roku.

2.

Listę regularnych pasażerskich i towarowych połączeń promowych przekazuje się Komisji Europejskiej wraz z podaniem dla każdego statku jego nazwy, numeru IMO i trasy oraz każdorazowo informuje o zmianach dotyczących tej listy.

3.

Informacje o liczbie inspektorów inspekcji państwa portu przekazuje się przy użyciu tabeli określonej w załączniku nr 20 do rozporządzenia.

   Rozdział 4   

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 28.

Wymagania, o których mowa w § 5 pkt 1 i 2, nie dotyczą osób zatrudnionych w charakterze inspektora inspekcji państwa portu w dniu wejścia w życie rozporządzenia.

§ 29.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia19)Rozporządzenie zostało ogłoszone w dniu 29 maja 2012 r..20)Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 5 listopada 2010 r. w sprawie funkcjonowania inspekcji państwa portu (Dz. U. poz. 1460), które zgodnie z art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2016 r. poz. 281) utraciło moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
1)
Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (Dz. U. poz. 1909 i 2091).
2)
Przepisy niniejszego rozporządzenia dokonują w zakresie swojej regulacji wdrożenia postanowień: 1) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (Dz. Urz. UE L 131 z 28.05.2009, str. 57, z późn. zm.); 2) dyrektywy Komisji 96/40/EWG z dnia 25 czerwca 1996 r. ustanawiającej wspólny wzór dowodu tożsamości dla inspektorów przeprowadza jących kontrolę państwa portu (Dz. Urz. WE L 196 z 07.08.1996, str. 8 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 2, str. 362); 3) dyrektywy Rady 1999/35/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie systemu obowiązkowych przeglądów dla bezpiecznej, regularnej żeglugi promów typu ro-ro i szybkich statków pasażerskich (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999, str. 1 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 4, str. 296), zmienionej dyrektywą 2002/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. zmieniającą dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu morza przez statki (Dz. Urz. WE L 324 z 29.11.2002, str. 53 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 173), rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. dostosowującym do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz. Urz. WE L 87 z 31.03.2009, str. 109) oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/18/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. ustanawiającą podstawowe zasady regulujące dochodzenia w sprawach wypadków w sekto rze transportu morskiego i zmieniającą dyrektywę Rady 1999/35/WE oraz dyrektywę 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. WE L 131 z 28.05.2009, str. 114).
3)
W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 29 października 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie inspekcji państwa portu (Dz. U. poz. 1511), które weszło w życie z dniem 19 listopada 2014 r.
4)
W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
5)
Dodany przez § 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
6)
Zmiany wymienionej dyrektywy zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 32 z 01.02.2013, str. 23, Dz. Urz. UE L 218 z 14.08.2013, str. 1 i Dz. Urz. UE L 330 z 10.12.2013, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 123 z 19.05.2015, str. 55.
7)
W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
8)
Dodany przez § 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
9)
Dodany przez § 1 pkt 3 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
10)
W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b tiret pierwsze rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
11)
Dodany przez § 1 pkt 3 lit. b tiret drugie rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
12)
Dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
13)
Dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
14)
W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. a tiret pierwsze rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
15)
Dodany przez § 1 pkt 6 lit. a tiret drugie rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
16)
Dodany przez § 1 pkt 6 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
17)
Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 157 z 17.06.2008, str. 15 i Dz. Urz. UE L 311 z 21.11.2008, str. 1.
18)
Dodany przez § 1 pkt 7 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
19)
Rozporządzenie zostało ogłoszone w dniu 29 maja 2012 r.
20)
Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 5 listopada 2010 r. w sprawie funkcjonowania inspekcji państwa portu (Dz. U. poz. 1460), które zgodnie z art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2016 r. poz. 281) utraciło moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Załącznik nr 1   -   Wzór dokumentu identyfikacyjnego inspektora inspekcji państwa portu (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 2   -   Lista certyfikatów i dokumentów podlegających inspekcji (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 3   -   Procedura inspekcji specjalnej (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 4   -   Procedura inspekcji specjalnej w czasie uprawiania żeglugi na linii regularnej (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 5   -   Informacje, które powinien zawierać raport z inspekcji (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 6   -   Szczegółowe kryteria uzasadniające zatrzymanie statku (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 7   -   Decyzja o zatrzymaniu statku (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 8   -   Decyzja o wstrzymaniu operacji (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 9   -   Decyzja o zwolnieniu statku z za trzymania (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 10   -   Decyzja o cofnięciu wstrzymania operacji (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 11   -   Zakaz używania statku (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 12   -   Decyzja o cofnięciu zakazu użycia statku (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 13   -   Decyzja o wydaniu zgody na wyjście z portu w celu dokonania naprawy w stoczni remontowej (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 14   -   Decyzja o wydaniu zakazu wejścia do portów w przypadku, gdy statek został zatrzymany po raz trzeci (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 15   -   Decyzja o cofnięciu zakazu wejścia do portów (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 16   -   Decyzja o wydaniu zakazu wejścia do portów w przypadku, gdy statek udając się do uzgodnionej stoczni remontowej opuścil port bez spełnienia określonych warunków lub nie zawinął do uzgodnionej stoczni remontowej (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 17   -   Decyzja o odmowie wejścia do portu statku o obcej przynależności, któremu organy inspekcyjne państw-stron memorandum paryskiego wydały decyzję o zakazie wejścia do portów (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 18   -   Decyzja o wydaniu zakazu wejścia do portów w przypadku, gdy statek został zatrzymany po otrzymaniu uprzednio dwukrotnie zakazu wejścia do portu (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 19   -   Decyzja o wydaniu zakazu wejścia do portów w przypadku, gdy statek został zatrzymany po otrzymaniu uprzednio trzykrotnie zakazu wejścia do portu (wzór)

patrz oryginał

Załącznik nr 20   -   Tekst załącznika

patrz oryginał