|
Kompleksowy sposób postępowania ze świadczeniobiorcami w stanie śpiączki zgodnie z
zaleceniami zespołu terapeutycznego:
1) świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez lekarzy;
2) świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez pielęgniarki;
3) badania diagnostyczne zlecone przez lekarza;
4) leczenie farmakologiczne;
5) leczenie bólu;
6) leczenie spastyczności przy zastosowaniu toksyny botulinowej, zgodnie z opisem
programu lekowego określonego w obwieszczeniu ogłaszanym na podstawie art. 37 ustawy
z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia
żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1536, z późn. zm.);
7) w leczeniu spastyczności przy zastosowaniu pompy baklofenowej:
a) wszczepienie pompy baklofenowej, na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra
Zdrowia z dnia 22 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia
szpitalnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 694, z późn. zm.),
b) uzupełnianie pompy baklofenem, na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra
Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej
opieki specjalistycznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 357);
8) leczenie objawów somatycznych;
9) opieka psychologiczna nad świadczeniobiorcą i jego rodziną;
10) rehabilitacja;
11) zapobieganie powikłaniom;
12) żywienie dojelitowe i pozajelitowe;
13) zaopatrzenie w wyroby medyczne konieczne do wykonania świadczenia gwarantowanego.
|
1. Skierowanie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego na leczenie w programie
bezpośrednio po zakończeniu hospitalizacji (jako kontynuacja leczenia szpitalnego).
2. Kwalifikacji do programu dokonuje zespół terapeutyczny na podstawie skierowania i spełnienia przez
świadczeniobiorców następujących kryteriów kwalifikacji:
1) od 6 do 8 punktów w skali Glasgow (GSC);
2) pozostawanie w stanie śpiączki w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia urazu
lub 6 miesięcy od dnia wystąpienia śpiączki nieurazowej;
3) stabilność podstawowych parametrów życiowych;
4) stabilność oddechowa bez wspomagania mechanicznego;
5) ukończony 18. rok życia w dniu przyjęcia;
6) czas od zdarzenia wywołującego śpiączkę nie krótszy niż 6 tygodni.
3. Określenie czasu leczenia w programie:
1) decyzję o czasie leczenia podejmuje zespół terapeutyczny na podstawie kryteriów
medycznych;
2) czas leczenia w programie nie powinien trwać dłużej niż 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia
leczenia w programie;
3) w przypadkach uzasadnionych stanem klinicznym świadczeniobiorcy, jeżeli wydłużenie
leczenia przyniesie świadczeniobiorcy korzyści zdrowotne, ustalone na podstawie kryteriów
medycznych przyjętych przez zespół terapeutyczny, zespół ten może wyrazić zgodę na
wydłużenie leczenia w programie do 15 miesięcy;
4) w przypadku gdy świadczeniobiorca w trakcie leczenia w programie wymaga realizacji
świadczeń z innego zakresu przez okres dłuższy niż 5 dni, decyzję o kontynuacji leczenia
w programie podejmuje zespół terapeutyczny dokonujący oceny stanu świadczeniobiorcy,
na podstawie kryteriów medycznych każdorazowo po zakończonej hospitalizacji.
4. Monitorowanie efektów leczenia:
1) zespół terapeutyczny w przedziale 180-210 dni oraz 330-360 dni, od dnia rozpoczęcia
leczenia w programie, na podstawie ustalonych kryteriów medycznych dokonuje monitorowania
efektów leczenia w ramach programu;
2) w wyniku przeprowadzonego monitorowania zespół terapeutyczny podejmuje decyzję
o zakończeniu lub kontynuacji leczenia, w tym o ewentualnym wydłużeniu leczenia w
programie.
5. Określenie kryteriów skuteczności leczenia
1) uzyskanie w ocenie końcowej świadczeniobiorcy, zwiększenia liczby punktów w skali
Glasgow (GCS) do poziomu powyżej 8;
2) spełnianie podstawowych poleceń (pomijając pacjentów z uszkodzeniem ogniskowym
układu nerwowego).
6. Określenie trybu postępowania ze świadczeniobiorcą, który zakończył udział w programie
- przez 3 lata po zakończeniu udziału świadczeniobiorcy w programie, świadczeniobiorca,
jego opiekun prawny lub opiekun faktyczny nie rzadziej niż raz w roku są poddawani
korespondencyjnemu badaniu ankietowemu, które ma na celu monitorowanie efektów leczenia.
|
1. Tryb realizacji świadczenia:
- stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne.
2. Warunki wymagane od świadczeniodawców:
- realizacja świadczeń wymaga powołania indywidualnego zespołu terapeutycznego dla
każdego świadczeniobiorcy.
3. Personel medyczny w przeliczeniu na 15 łóżek:
1) równoważnik co najmniej 2 etatów - lekarz specjalista w dziedzinie neurologii lub
neurochirurgii oraz lekarz specjalista w dziedzinie rehabilitacji medycznej lub rehabilitacji
w chorobach narządów ruchu, lub rehabilitacji ogólnej;
2) równoważnik co najmniej 16 etatów - pielęgniarki, w tym pielęgniarki specjalistki
lub z ukończonym kursem kwalifikacyjnym w dziedzinie pielęgniarstwa:
a) anestezjologicznego i intensywnej opieki lub
b) opieki długoterminowej, lub przewlekle chorych i niepełnosprawnych, lub
c) neurologicznego
- lub w trakcie odbywania tych specjalizacji lub kursów;
3) równoważnik co najmniej 1 etatu:
a) osoba, która jest psychologiem, posiadającym tytuł specjalisty w dziedzinie psychologia
kliniczna lub uzyskała dyplom magistra psychologii, lub uzyskała za granicą dyplom
uznany za równorzędny w Rzeczypospolitej Polskiej z dyplomem magistra psychologii,
b) osoba, która uzyskała tytuł specjalisty w dziedzinie neurologopedii lub ukończyła
studia wyższe na kierunku lub w specjalności logopedia obejmujące w programie nauczania
co najmniej 800 godzin kształcenia w zakresie logopedii, lub ukończyła studia wyższe
i uzyskała tytuł magistra oraz ukończyła studia podyplomowe z logopedii obejmujące
co najmniej 600 godzin kształcenia w zakresie logopedii, lub ukończyła studia wyższe
i uzyskała tytuł magistra oraz ukończyła studia podyplomowe z logopedii;
4) równoważnik co najmniej 5 etatów - fizjoterapeuci.
4. Udokumentowane zapewnienie dostępu do konsultacji lekarza specjalisty w dziedzinie:
1) anestezjologii i intensywnej terapii;
2) audiologii i foniatrii;
3) neurochirurgii;
4) okulistyki;
5) chorób wewnętrznych;
6) psychiatrii;
7) urologii;
8) ortopedii i traumatologii narządu ruchu.
5. Organizacja udzielania świadczeń:
1) całodobowy dostęp przez 7 dni w tygodniu do świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych
przez lekarza;
2) całodobowa opieka pielęgniarska;
3) szczegółowe określenie, w wewnętrznych aktach regulujących funkcjonowanie świadczeniodawcy,
warunków współdziałania z innymi podmiotami leczniczymi w zakresie zapewnienia przez
świadczeniodawcę diagnostyki, leczenia świadczeniobiorców i ciągłości postępowania
w zakresie:
a) anestezjologii i intensywnej terapii,
b) radiologii (badania radiologiczne klatki piersiowej, tomografia komputerowa głowy,
rezonans magnetyczny z możliwością wykonywania badań czynnościowych mózgu f MRI, w
tym w zakresie reakcji mózgu na bodźce wzrokowe, obrazowe i słuchowe),
c) neurofizjologii (badanie EEG, video-EEG, słuchowe, somato-sensoryczne motoryczne,
potencjały wywołane),
d) chirurgii ogólnej,
e) ortopedii i traumatologii narządu ruchu,
f) gastroenterologii,
g) neurologii,
h) neurochirurgii.
6. Wyposażenie w sprzęt medyczny:
1) łóżka szpitalne (zwykłe i łamane) o regulowanej wysokości, wyposażone w ruchome
barierki zabezpieczające przed wypadnięciem, zawierające oprzyrządowanie do rehabilitacji;
2) materace przeciwodleżynowe oraz inny sprzęt przeciwodleżynowy;
3) sprzęt ułatwiający pielęgnację -zintegrowany system do higieny ciała, podnośniki,
parawany oraz pasy ślizgowe;
4) koncentrator tlenu lub inne dostępne źródło tlenu w liczbie co najmniej 1 na każde
rozpoczęte 5 łóżek;
5) ssak elektryczny w liczbie co najmniej 1 na każde rozpoczęte 3 łóżka;
6) inhalator w liczbie co najmniej 1 na każde rozpoczęte 5 łóżek;
7) pompa strzykawkowa w liczbie co najmniej 1 na każde rozpoczęte 5 łóżek;
8) pompa objętościowa w liczbie co najmniej 1 na każde rozpoczęte 5 łóżek;
9) waga łóżkowa;
10) respirator w liczbie co najmniej 1 w miejscu udzielania świadczeń;
11) monitor sygnałów fizjologicznych (EKG, saturacja tlenem, ciśnienie tętnicze) w
liczbie co najmniej 1 na każde rozpoczęte 5 łóżek;
12) aparat EEG, który znajduje się w budynku, lub zespole budynków oznaczonych tym
samym adresem, w którym lub w których jest zlokalizowane miejsce udzielania świadczeń.
7. Wyposażenie w sprzęt rehabilitacyjny obejmujący co najmniej:
1) stoły rehabilitacyjne;
2) stoły pionizacyjne;
3) zestawy do ćwiczeń biernych;
4) aparaty do fizykoterapii;
5) wanny do masażu wirowego.
8. Zapewnienie dostępu do badań
umożliwiających monitorowanie stanu świadczeniobiorcy zgodnie z kryteriami określonymi
przez zespół terapeutyczny.
|