po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w
dniu 11 października 2016 r., skargi konstytucyjnej Marka Haslika o zbadanie zgodności:
art. 74 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego
(Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 41 ust. 1, art. 47 i art. 51 ust. 2 w związku z
art. 31 ust. 3 oraz z art. 45 ust. 1 w związku z art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej, a także z
art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w
Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmienionej następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełnionej Protokołem nr 2 (Dz.
U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, ze zm.),
Art. 74 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego
(Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) jest zgodny z art. 41 ust. 1, art. 47 i art. 51 ust. 2 w związku z
art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
na podstawie
art. 40 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. o Trybunale Konstytucyjnym
(Dz. U. poz. 1157) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.
Orzeczenie zapadło jednogłośnie.