po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej,
na rozprawie w dniu 24 listopada 2016 r., wniosku Rady Związku Pracodawców „Transport
i Logistyka Polska” o zbadanie zgodności:
1)
art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (j.t. Dz.U.2012.1155, ze zm.) w związku z art. 775§ 2, 3 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (j.t. Dz.U.1998.21.94, ze zm.) w związku z § 16 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia
2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej
lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej
(Dz. U. 167) w zakresie, w jakim przyznaje kierowcy zatrudnionemu w transporcie międzynarodowym
zwrot kosztów za nocleg podczas zagranicznej podróży służbowej w wysokości stwierdzonej
rachunkiem w granicach limitu określonego dla pracowników zatrudnionych w państwowej
lub samorządowej jednostce sfery budżetowej w załączniku do tego rozporządzenia lub
ryczałt w wysokości 25% tego limitu, z art. 2, art. 20, art. 22, art. 32 oraz art.
64 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
2)
art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. powołanej w punkcie 1 w związku z art. 775 § 2, 3 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. powołanej w punkcie 1 w związku z § 9 ust.
1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r.
w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi
zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży
służbowej poza granicami kraju (Dz. U. 236.1991, ze zm.) w zakresie, w jakim pomimo
utraty mocy obowiązującej tego rozporządzenia stanowi w sprawach zawisłych przed sądami
powszechnymi i Sądem Najwyższym podstawę przyznania kierowcy zatrudnionemu w transporcie
międzynarodowym zwrotu kosztów za nocleg podczas zagranicznej podróży służbowej w
wysokości stwierdzonej rachunkiem w granicach limitu określonego dla pracowników zatrudnionych
w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej w załączniku do tego rozporządzenia
lub ryczałt w wysokości 25% tego limitu, z art. 2, art. 20, art. 22, art. 32 oraz
art. 64 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji,
3)
§ 16 ust. 2 rozporządzenia powołanego w punkcie 1 w zakresie, w jakim stanowi podstawę
wypłaty ryczałtu w sytuacji, gdy pracownik faktycznie nie poniósł żadnych kosztów
noclegu, przez co wykracza poza zakres upoważnienia ustawowego, z art. 775 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. powołanej w punkcie 1 i art. 92 ust. 1 Konstytucji,
4)
§ 9 ust. 2 rozporządzenia powołanego w punkcie 2 w zakresie, w jakim pomimo utraty
mocy obowiązującej tego rozporządzenia stanowi w sprawach zawisłych przed sądami powszechnymi
i Sądem Najwyższym podstawę wypłaty ryczałtu w sytuacji, gdy pracownik faktycznie
nie poniósł żadnych kosztów noclegu, przez co wykracza poza zakres upoważnienia ustawowego,
z art. 775 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. powołanej w punkcie 1 i art. 92 ust. 1 Konstytucji,
5)
§ 16 ust. 4 rozporządzenia powołanego w punkcie 1 w zakresie, w jakim zwalnia pracodawcę
z obowiązku wypłaty świadczeń, o których mowa w § 16 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia,
w razie zapewnienia pracownikowi „bezpłatnego noclegu”, nie precyzując jednocześnie
minimalnych warunków pozwalających na uznanie zapewnionego nocnego odpoczynku za „bezpłatny
nocleg” (co ma szczególne znaczenie w przypadku pracownika kierowcy zatrudnionego
w transporcie międzynarodowym), z art. 2 Konstytucji i wynikającą z niego zasadą prawidłowej legislacji,
6)
§ 9 ust. 4 rozporządzenia powołanego w punkcie 2 w zakresie, w jakim pomimo utraty
mocy obowiązującej tego rozporządzenia stanowi w sprawach zawisłych przed sądami powszechnymi
i Sądem Najwyższym podstawę zwolnienia pracodawcy z obowiązku wypłaty świadczeń, o
których mowa w § 9 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia, w razie zapewnienia pracownikowi
„bezpłatnego noclegu”, nie precyzując jednocześnie minimalnych warunków pozwalających
na uznanie zapewnionego nocnego odpoczynku za „bezpłatny nocleg” (co ma szczególne
znaczenie w przypadku pracownika kierowcy zatrudnionego w transporcie międzynarodowym),
z art. 2 Konstytucji i wynikającą z niego zasadą prawidłowej legislacji,
7)
art. 775 § 2 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. powołanej w punkcie 1 w związku z art. 21a ustawy
z 16 kwietnia 2004 r. powołanej w punkcie 1 z art. 92 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji,
1.
Art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (j.t. Dz.U.2012.1155, ze zm.) w związku z art. 775§ 2, 3 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (j.t. Dz.U.2016.1666, ze zm.) w związku z § 16 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia
2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej
lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej
(Dz. U. 167) w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do kierowców wykonujących przewozy w transporcie
międzynarodowym, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2.
Art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. powołanej w punkcie 1 w związku z art. 775 § 2, 3 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. powołanej w punkcie 1 w związku z § 9 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia
2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi
zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży
służbowej poza granicami kraju (Dz. U. 236.1991, ze zm.) w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do kierowców
wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji.
Orzeczenie zapadło większością głosów.