1.
Pole elektromagnetyczne, zwane dalej „polem-EM”, na potrzeby oceny ekspozycji lub
narażenia w przestrzeni pracy oznacza czynnik fizyczny w środowisku pracy, w postaci
pola lub promieniowania elektromagnetycznego o częstotliwości z zakresu 0 Hz ≤ f ≤ 300×109 Hz, którego składowymi są:
1)
pole elektryczne, zwane dalej „polem-E”, które może występować jako pole elektrostatyczne,
albo zmienne w czasie pole elektryczne, tworzące składową elektryczną pola-EM;
2)
pole magnetyczne, zwane dalej „polem-M”, które może występować jako pole magnetostatyczne,
albo zmienne w czasie pole magnetyczne, tworzące składową magnetyczną pola-EM.
2.
Wielkościami charakteryzującymi pole-EM w przestrzeni pracy są:
E − natężenie pola-E: wielkość wektorowa charakteryzująca pole-E w określonym miejscu,
wyrażona w woltach na metr [V/m]; alternatywną wielkością charakteryzującą pole-E
o częstotliwości f < 5 Hz jest ładunek elektryczny indukowany na ciele Q, wyrażony w kulombach [C];
H − natężenie pola-M: wielkość wektorowa charakteryzująca pole-M w określonym miejscu,
wyrażona w amperach na metr [A/m]; alternatywną wielkością charakteryzującą pole-M
jest indukcja magnetyczna B, wyrażona w teslach [T];
f − częstotliwość pola-EM: skalarna miara zmienności w czasie okresowo zmiennego pola-EM,
określająca liczbę cyklów zmienności w jednostce czasu dla wybranej wielkości charakteryzującej
pole-EM w określonym miejscu, wyrażaną w hercach [Hz]; na potrzeby oceny ekspozycji
lub narażenia w przestrzeni pracy częstotliwość rozpoznaje się z rozdzielczością nie
gorszą niż ±10%.
3.
W zależności od częstotliwości, na potrzeby oceny ekspozycji lub narażenia w przestrzeni
pracy, pole-EM określa się jako:
1)
pole elektrostatyczne, zwane dalej „PES”, rozumiane jako pole-E o częstotliwości z
zakresu f ≤ 5 Hz, występujące wokół ładunków elektrycznych lub obwodów wysokonapięciowych;
2)
pole magnetostatyczne, zwane dalej „PMS”, rozumiane jako pole-M o częstotliwości z
zakresu f ≤ 5 Hz, występujące wokół magnesów trwałych lub obwodów wysokoprądowych;
3)
zmienne w czasie pole-EM, czyli zmienne pole-E i pole-M, występujące wokół obiektów
technicznych zasilanych energią elektryczną, określone jako:
a)
pole-EM quasi-statyczne, zwane dalej „PQS”, rozumiane jako pole-EM o częstotliwości
z zakresu 5 Hz < f ≤ 100×103 Hz,
b)
pole-EM wielkiej częstotliwości, zwane dalej „PWCZ”, rozumiane jako pole-EM o częstotliwości
z zakresu 100×103 Hz < f ≤ 300×106 Hz,
c)
promieniowanie mikrofalowe, zwane dalej „PMF”, rozumiane jako pole-EM o częstotliwości
z zakresu 300×106 Hz < f < 300×109 Hz.
4.
Pojęcia stosowane w odniesieniu do pola-EM na potrzeby oceny ekspozycji lub narażenia
oznaczają:
1)
pole-EM bliskie - pole-EM, którego oddziaływanie w przestrzeni pracy charakteryzują
dwie niezależne wielkości, natężenie pola-E i natężenie pola-M; przy częstotliwości
pola-EM f > 800×106 Hz dopuszcza się wyznaczenie wartości skutecznej natężenia pola-M na podstawie wartości
skutecznej natężenia pola-E według zależności wiążącej te wielkości z wartością impedancji
swobodnej przestrzeni: E/H = 377 omów;
2)
pole-EM harmoniczne - pole-E lub pole-M sinusoidalnie zmienne w czasie, którego zmienność
charakteryzuje częstotliwość fi amplituda natężenia pola-E (Ef) lub pola-M (Hf);
3)
pole-EM modulowane - pole-EM traktowane jest jako modulowane, gdy wynik wyznaczania
wartości miar narażenia odpowiadających limitom IPN uzależniony jest, co najmniej
w 50%, od jednego lub więcej parametrów modulacji pola-EM, w szczególności: zakresu
zmian amplitudy, częstotliwości, fazy lub czasu trwania impulsów i częstotliwości
ich powtarzania;
4)
pole-EM niezaburzone - pole-EM, w którym rozkład przestrzenny natężenia pola-E i natężenia
pola-M nie został zmieniony wskutek obecności obiektów, które nie są stałym elementem
przestrzeni pracy lub przebywających tam osób; przyjmuje się, że pole-EM jest niezaburzone,
kiedy zmiany te nie przekraczają ±10%;
5)
pole-EM stref ochronnych - pole o natężeniu pola-E lub natężeniu pola-M z zakresu
określonego jako strefa: pośrednia, zagrożenia lub niebezpieczna.