Wartości, o których mowa w § 1 ust. 1, określają najwyższe dopuszczalne stężenia czynników
szkodliwych dla zdrowia, ustalone jako:
1)
najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) - wartość średnia ważona stężenia, którego oddziaływanie
na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu
pracy, określonego w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego
stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń;
2)
najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) - wartość średnia stężenia, które
nie powinno spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika, jeżeli występuje
w środowisku pracy nie dłużej niż 15 minut i nie częściej niż 2 razy w czasie zmiany
roboczej, w odstępie czasu nie krótszym niż 1 godzina;
3)
najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP) - wartość stężenia, która ze względu
na zagrożenie zdrowia lub życia pracownika nie może być w środowisku pracy przekroczona
w żadnym momencie.