Rozporządzenie Ministra Środowiskaz dnia 18 lipca 2017 r.w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących procesu przetwarzania zużytych baterii samochodowych kwasowo-ołowiowych, zużytych akumulatorów samochodowych kwasowo-ołowiowych, zużytych baterii przemysłowych kwasowo-ołowiowych lub zużytych akumulatorów przemysłowych kwasowo-ołowiowych oraz instalacji prowadzących recykling ołowiu i jego związków lub recykling tworzyw sztucznych 1)Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. poz. 1904 i 2095).

Treść rozporządzenia

2)Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji Europejskiej w dniu 22 marca 2017 r. pod numerem 2017/121/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597), które wdraża dyrektywę (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającą procedurę udzielana informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE L 241 z 17.09.2015, str. 1).
Na podstawie art. 63 ust. 7 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach   (Dz. U. z 2016 r. poz. 1803) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania dotyczące:

1)

procesu przetwarzania zużytych baterii samochodowych kwasowo-ołowiowych, zużytych akumulatorów samochodowych kwasowo-ołowiowych, zużytych baterii przemysłowych kwasowo-ołowiowych lub zużytych akumulatorów przemysłowych kwasowo-ołowiowych, zwanego dalej „procesem”;

2)

instalacji prowadzących recykling ołowiu i jego związków lub recykling tworzyw sztucznych.

§ 2.

1.

Proces składa się z pięciu następujących po sobie etapów, o których mowa w ust. 2-6.

2.

W pierwszym etapie procesu należy poddać sortowaniu zużyte baterie samochodowe kwasowo-ołowiowe, zużyte akumulatory samochodowe kwasowo-ołowiowe, zużyte baterie przemysłowe kwasowo-ołowiowe i zużyte akumulatory przemysłowe kwasowo-ołowiowe od innych rodzajów zużytych baterii i zużytych akumulatorów oraz od innych odpadów (proces odzysku R12 wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach   (Dz. U. z 2016 r. poz. 1987 i 1954 oraz z 2017 r. poz. 785).

3.

W drugim etapie procesu należy rozdzielić zużyte baterie samochodowe kwasowo-ołowiowe, zużyte akumulatory samochodowe kwasowo-ołowiowe, zużyte baterie przemysłowe kwasowo-ołowiowe i zużyte akumulatory przemysłowe kwasowo-ołowiowe na co najmniej frakcje zawierające ołów i jego związki oraz frakcje tworzyw sztucznych, a także usunąć zużyty elektrolit (w zależności od stosowanej metody procesy odzysku R3-R6 wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach).

4.

W trzecim etapie procesu zużyty elektrolit należy poddać odzyskowi lub unieszkodliwieniu (odpowiednio proces odzysku R5 i proces unieszkodliwiania D9 wymienione w załącznikach nr 1 i 2 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach).

5.

W czwartym etapie procesu należy przetopić frakcję zawierającą ołów i jego związki, a następnie przeprowadzić rafinację w celu doprowadzenia ołowiu do postaci umożliwiającej jego powtórne wykorzystanie w procesach produkcyjnych (proces odzysku R4 wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach).

6.

W piątym etapie procesu należy przeprowadzić recykling tworzyw sztucznych (proces odzysku R3 wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach).

§ 3.

1.

Instalacja prowadząca recykling ołowiu i jego związków powinna być zlokalizowana na terenie zabezpieczonym przed dostępem osób postronnych, w szczególności ogrodzonym.

2.

W instalacji prowadzącej recykling ołowiu i jego związków organizacyjnie wyodrębnia się następujące sektory:

1)

przyjmowania frakcji zawierających ołów i jego związki;

2)

magazynowania frakcji zawierających ołów i jego związki;

3)

recyklingu ołowiu i jego związków oraz ich rafinacji;

4)

magazynowania odpadów pochodzących z recyklingu ołowiu i jego związków;

5)

magazynowania materiałów przygotowanych do ponownego użycia.

§ 4.

1.

Instalacja prowadząca recykling tworzyw sztucznych powinna być zlokalizowana na terenie zabezpieczonym przed dostępem osób postronnych, w szczególności ogrodzonym.

2.

W instalacji prowadzącej recykling tworzyw sztucznych organizacyjnie wyodrębnia się następujące sektory:

1)

przyjmowania frakcji tworzyw sztucznych;

2)

magazynowania frakcji tworzyw sztucznych;

3)

recyklingu tworzyw sztucznych;

4)

magazynowania odpadów pochodzących z recyklingu tworzyw sztucznych;

5)

magazynowania materiałów przygotowanych do ponownego użycia.

§ 5.

Sektory, o których mowa w § 3 ust. 2 i § 4 ust. 2, w zależności od zakresu procesu przetwarzania, mogą być ze sobą łączone.

§ 6.

Instalację, o której mowa w § 3 i § 4, lokalizuje się w obiekcie budowlanym wyposażonym w:

1)

utwardzone i nieprzepuszczalne podłoża wraz z urządzeniami do usuwania wycieków;

2)

zadaszenie oraz ściany boczne zapobiegające oddziaływaniu czynników atmosferycznych;

3)

urządzenia zapewniające oczyszczenie wód opadowych i roztopowych;

4)

urządzenia ochronne ograniczające emisję do powietrza;

5)

w przypadku przyjmowania i magazynowania frakcji zawierających ołów i jego związki - w szczelne, zamykane i oznakowane pojemniki odpowiednie do gromadzenia materiałów ołowionośnych lub w oznakowane, zadaszone, betonowe boksy do gromadzenia materiałów ołowionośnych, usytuowane w wydzielonym i oznaczonym miejscu;

6)

w przypadku przyjmowania i magazynowania frakcji tworzyw sztucznych oraz recyklingu tworzyw sztucznych - w szczelne, zamykane i oznakowane pojemniki usytuowane w wydzielonym i oznaczonym miejscu;

7)

w przypadku recyklingu ołowiu i jego związków oraz ich rafinacji - w szczelne, zamykane i oznakowane pojemniki odpowiednie do gromadzenia materiałów ołowionośnych lub w oznakowane, zadaszone, betonowe boksy do gromadzenia materiałów ołowionośnych, usytuowane w wydzielonym i oznaczonym miejscu.

§ 7.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.3)Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 17 lutego 2010 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących procesu przetwarzania zużytych baterii kwasowo-ołowiowych i zużytych akumulatorów kwasowo-ołowiowych (Dz. U. poz. 201), które zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o bateriach i akumulatorach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1322) utraciło moc z dniem 2 stycznia 2017 r.
1)
Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. poz. 1904 i 2095).
2)
Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji Europejskiej w dniu 22 marca 2017 r. pod numerem 2017/121/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597), które wdraża dyrektywę (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającą procedurę udzielana informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE L 241 z 17.09.2015, str. 1).
3)
Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 17 lutego 2010 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących procesu przetwarzania zużytych baterii kwasowo-ołowiowych i zużytych akumulatorów kwasowo-ołowiowych (Dz. U. poz. 201), które zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o bateriach i akumulatorach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1322) utraciło moc z dniem 2 stycznia 2017 r.