1.
Do zadań nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów w szkole i placówce
należy w szczególności:
1)
rozpoznawanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych
uczniów;
2)
określanie mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów;
3)
rozpoznawanie przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów,
w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie uczniów i ich uczestnictwo
w życiu szkoły i placówki;
4)
podejmowanie działań sprzyjających rozwojowi kompetencji oraz potencjału uczniów w
celu podnoszenia efektywności uczenia się i poprawy ich funkcjonowania;
5)
współpraca z poradnią w procesie diagnostycznym i postdiagnostycznym, w szczególności
w zakresie oceny funkcjonowania uczniów, barier i ograniczeń w środowisku utrudniających
funkcjonowanie uczniów i ich uczestnictwo w życiu szkoły lub placówki oraz efektów
działań podejmowanych w celu poprawy funkcjonowania ucznia oraz planowania dalszych
działań.
2.
Nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych oraz specjaliści w szkole i placówce prowadzą
w szczególności:
1)
obserwację pedagogiczną w trakcie bieżącej pracy z uczniami mającą na celu rozpoznanie
u uczniów:
a)
trudności w uczeniu się, a także potencjału ucznia i jego zainteresowań,
2)
doradztwo edukacyjno-zawodowe.
3.
W przypadku stwierdzenia, że uczeń ze względu na potrzeby rozwojowe lub edukacyjne
oraz możliwości psychofizyczne wymaga objęcia pomocą psychologiczno-pedagogiczną,
nauczyciel, wychowawca grupy wychowawczej lub specjalista niezwłocznie udzielają uczniowi
tej pomocy w trakcie bieżącej pracy z uczniem i informują o tym:
1)
w przypadku szkoły i placówki, w której funkcjonuje szkoła - wychowawcę klasy;
2)
w przypadku placówki, w której nie funkcjonuje szkoła - dyrektora placówki.
4.
Wychowawca klasy lub dyrektor placówki, o których mowa w ust. 3, informują innych
nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych lub specjalistów o potrzebie objęcia ucznia
pomocą psychologiczno-pedagogiczną w trakcie ich bieżącej pracy z uczniem, jeżeli
stwierdzą taką potrzebę, oraz we współpracy z nauczycielami, wychowawcami grup wychowawczych
lub specjalistami planują i koordynują pomoc psychologiczno-pedagogiczną w ramach
zintegrowanych działań nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów
oraz bieżącej pracy z uczniem.
5.
W przypadku stwierdzenia przez wychowawcę klasy lub dyrektora placówki, o której mowa
w art. 2 pkt 7 ustawy, że konieczne jest objęcie ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną
w formach, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1-5a, ust. 2 pkt 1-4 i ust. 3 pkt 1, dyrektor
szkoły lub placówki, o której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, ustala formy udzielania
tej pomocy, okres ich udzielania oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy będą
realizowane. Przy ustalaniu wymiaru poszczególnych form udzielania uczniowi pomocy
psychologiczno-pedagogicznej uwzględnia się wymiar godzin ustalony dla poszczególnych
form udzielania uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, o którym mowa w ust.
6.
6.
Wymiar godzin poszczególnych form udzielania uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1-5a, ust. 2 pkt 1-4 i ust. 3 pkt 1, ustala dyrektor
szkoły lub placówki, o której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, biorąc pod uwagę wszystkie
godziny, które w danym roku szkolnym mogą być przeznaczone na realizację tych form.
7.
Wychowawca klasy lub dyrektor placówki, o której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, oraz
nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych lub specjaliści, planując udzielanie uczniowi
pomocy psychologiczno-pedagogicznej, współpracują z rodzicami ucznia albo pełnoletnim
uczniem oraz, w zależności od potrzeb, z innymi podmiotami, o których mowa w § 6.
8.
W przypadku uczniów objętych pomocą psychologiczno-pedagogiczną wychowawcy grup wychowawczych
i specjaliści udzielający uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej wspierają nauczycieli
obowiązkowych zajęć edukacyjnych w dostosowaniu sposobów i metod pracy do możliwości
psychofizycznych ucznia.
9.
Nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych i specjaliści udzielający pomocy psychologiczno-pedagogicznej
uczniowi w formach, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1-5a, ust. 2 pkt 1-4 i ust. 3
pkt 1, oceniają efektywność udzielonej pomocy i formułują wnioski dotyczące dalszych
działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia.
10.
W przypadku gdy uczeń był objęty pomocą psychologiczno-pedagogiczną w szkole lub placówce,
o której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, odpowiednio wychowawca klasy lub dyrektor placówki,
o której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, planując udzielanie uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
uwzględnia wnioski dotyczące dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania
ucznia.
11.
W przypadku gdy z wniosków, o których mowa w ust. 9, wynika, że mimo udzielanej uczniowi
pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole lub placówce nie następuje poprawa funkcjonowania
ucznia w szkole lub placówce, dyrektor szkoły lub placówki, za zgodą rodziców ucznia
albo pełnoletniego ucznia, występuje do publicznej poradni z wnioskiem o przeprowadzenie
diagnozy i wskazanie sposobu rozwiązania problemu ucznia.
12.
Wniosek o przeprowadzenie diagnozy i wskazanie sposobu rozwiązania problemu ucznia,
o którym mowa w ust. 11, zawiera informacje o:
1)
rozpoznanych indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych, możliwościach psychofizycznych
ucznia oraz potencjale rozwojowym ucznia;
2)
występujących trudnościach w funkcjonowaniu ucznia w szkole i placówce lub szczególnych
uzdolnieniach ucznia;
3)
działaniach podjętych przez nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów
w celu poprawy funkcjonowania ucznia w szkole i placówce, formach pomocy psychologiczno-pedagogicznej
udzielanej uczniowi w szkole lub placówce, okresie ich udzielania oraz efektach podjętych
działań i udzielanej pomocy;
4)
wnioskach dotyczących dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia,
o których mowa w ust. 9.
13.
Dyrektor szkoły lub placówki, o której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, może wyznaczyć
inną niż wymieniona w ust. 4 osobę, której zadaniem będzie planowanie i koordynowanie
udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom w szkole lub placówce.
14.
Przepisy ust. 3-13 stosuje się odpowiednio do uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie
indywidualnego nauczania lub opinię poradni, z tym że przy planowaniu udzielania uczniom
pomocy psychologiczno-pedagogicznej uwzględnia się także zalecenia zawarte w orzeczeniu
lub opinii.
15.
Przepisy ust. 3-10 i ust. 13 stosuje się odpowiednio do słuchaczy szkół dla dorosłych.