1.
Warta ochronna podejmuje interwencję na polecenie dowódcy statku powietrznego lub
samodzielnie na podstawie własnej oceny sytuacji.
2.
W przypadku wystąpienia sytuacji, w której zachowanie jednego lub większej ilości
pasażerów stwarza zagrożenie bezpieczeństwa na pokładzie statku powietrznego, ale
nie stanowi aktu bezprawnej ingerencji lub w inny sposób nie uzasadnia konieczności
niezwłocznego ujawnienia funkcjonariuszy wchodzących w skład warty ochronnej, warta
ochronna podejmuje interwencję dopiero, gdy działania albo możliwości działania członków
załogi statku powietrznego okazały się niewystarczające do osiągnięcia podporządkowania
się poleceniom dowódcy statku powietrznego przez osoby, których zachowanie zagraża
bezpieczeństwu na pokładzie statku powietrznego.
3.
Siły, środki i metody działań użyte podczas interwencji powinny być adekwatne do występującego
zagrożenia, a interwencja w miarę możliwości przeprowadzona w sposób, który nie powoduje
nieuzasadnionego ujawnienia funkcjonariuszy wchodzących w skład warty ochronnej.