Ustawaz dnia 9 marca 2017 r.o zmianie ustawy o rzecznikach patentowych 1)Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji uzupełnia wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/123/WE z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (Dz. Urz. UE L 376 z 27.12.2006, s. 36).

Art. 1.

W ustawie z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych   (Dz. U. z 2016 r. poz. 221 i 1579) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 13:

a)

ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

2.

Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Patentowego oraz Krajowej Rady Rzeczników Patentowych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość stawek minimalnych opłat za czynności rzeczników patentowych przed organami wymiaru sprawiedliwości oraz przed Urzędem Patentowym działającym w trybie postępowania spornego i w sprawie sprzeciwu, stanowiących podstawę do ustalenia kosztów zastępstwa, które mogą być zasądzone przez sąd lub orzeczone przez Urząd Patentowy, mając na względzie rodzaj i zawiłość sprawy oraz niezbędny nakład pracy rzecznika patentowego, w tym czynności podjęte w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu.
 ”
 ,

b)

po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„ 

2a.

Koszty zastępstwa można ustalić w wysokości wyższej niż stawka minimalna opłaty, stosowana w odniesieniu do czynności danego rodzaju, ale nieprzekraczającej sześciokrotności tej stawki, jeżeli przemawia za tym rodzaj i zawiłość sprawy oraz niezbędny nakład pracy rzecznika patentowego, w tym czynności podjęte w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu. W przypadku ustalenia opłaty za czynności rzecznika patentowego w wysokości niższej niż stawka minimalna opłaty, stosowana w odniesieniu do czynności danego rodzaju, koszty zastępstwa ustala się zgodnie z przedstawionym spisem kosztów.
 ”
 ,

c)

uchyla się ust. 3;

2)

w art. 13a:

a)

ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Skarb Państwa ponosi koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez rzecznika patentowego ustanowionego z urzędu.
 ”
 ,

b)

uchyla się ust. 2,

c)

dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu:
„ 

3.

W sprawie, w której kosztami postępowania został obciążony przeciwnik strony korzystającej z pomocy udzielonej przez rzecznika patentowego ustanowionego z urzędu, koszty, o których mowa w ust. 1, sąd przyznaje po wykazaniu bezskuteczności ich egzekucji.

4.

Koszty, o których mowa w ust. 1, obejmują:

1)

koszty zastępstwa w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych opłat w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 13 ust. 2, oraz

2)

niezbędne udokumentowane wydatki rzecznika patentowego.

5.

Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej zawiera oświadczenie, że koszty te nie zostały zapłacone w całości lub w części.
 ”
 .

Art. 2.

1.

Przy ustalaniu kosztów zastępstwa w postępowaniach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się dotychczasowe stawki minimalne.

2.

Do ustalenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez rzecznika patentowego ustanowionego z urzędu w postępowaniu przed sądem administracyjnym, które zostało wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się dotychczasowe stawki minimalne.

3.

Do umów z klientami, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 3.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
1)
Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji uzupełnia wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/123/WE z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (Dz. Urz. UE L 376 z 27.12.2006, s. 36).