Treść obwieszczenia

1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 296 i 1579) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1)

ustawą z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1266),

2)

ustawą z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów (Dz. U. poz. 1505),

3)

ustawą z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. poz. 1615)

oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 5 kwietnia 2017 r.

2.

Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1)

2.

Do skutków prawnych orzeczeń, o których mowa w ust. 1, w których orzeczono karę dyscyplinarną, o której mowa w art. 273 ust. 4 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 11.

Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 75¹⁰ i art. 230 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 75¹⁰ i art. 230 ustawy zmienianej w art. 1, nie dłużej niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 12.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

”

;

2)

art. 38 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów (Dz. U. poz. 1505), który stanowi:

„

Art. 38.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

1)

art. 26 ust. 11 oraz art. 30 ust. 7, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia;

2)

art. 18, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;

3)

art. 4 pkt 5 w zakresie art. 31a ust. 2, art. 9 pkt 16, art. 12 pkt 7 oraz art. 28 ust. 1, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.;

4)

art. 6 pkt 3, art. 10, art. 17, art. 27, art. 31-36 oraz art. 37 ust. 2, które wchodzą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia;

5)

art. 15 pkt 5 lit. c, który wchodzi w życie po upływie 2 lat od dnia ogłoszenia.

”

;

3)

art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. poz. 1615), które stanowią:

„

Art. 2.

1.

Do postępowań o udzielenie prawa ochronnego na znaki towarowe oraz postępowań toczących się na skutek wniesienia sprzeciwu wobec decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

2.

W postępowaniach o unieważnienie i stwierdzenie wygaśnięcia praw ochronnych dotyczących znaków towarowych zgłoszonych na podstawie przepisów dotychczasowych, wszczętych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, nie jest wymagane wykazanie interesu prawnego.

Art. 3.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

”

Załącznik - Tekst jednolity ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej

Tytuł I

Przepisy ogólne

Art. 1.

1.

Ustawa normuje:

1)

stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych;

2)

zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców;

3)

zadania i organizację Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „Urzędem Patentowym”.

2.

Przepisy ustawy nie uchybiają ochronie przedmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przewidzianej w innych ustawach.

Art. 2.

Zwalczanie nieuczciwej konkurencji reguluje odrębna ustawa.

Art. 3.

1.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1266), która weszła w życie z dniem 1 grudnia 2015 r.)

osobie - rozumie się przez to osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną;

2)

osobie zagranicznej - rozumie się przez to osobę niemającą obywatelstwa polskiego i odpowiednio miejsca zamieszkania albo siedziby bądź poważnego przedsiębiorstwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;

3)

przedsiębiorcy - rozumie się przez to osobę prowadzącą w celach zarobkowych działalność wytwórczą, budowlaną, handlową lub usługową, zwaną dalej „działalnością gospodarczą”;

4)

umowie międzynarodowej - rozumie się przez to umowę międzynarodową, której stroną jest Rzeczpospolita Polska;

5)

Konwencji paryskiej - rozumie się przez to Akt sztokholmski zmieniający Konwencję paryską o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 1883 r. (Dz. U. z 1975 r. poz. 51);

6)

projektach wynalazczych - rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie;

7)

Biurze Międzynarodowym - rozumie się przez to Międzynarodowe Biuro Własności Intelektualnej utworzone na podstawie Konwencji o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, sporządzonej w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. (Dz. U. z 1975 r. poz. 49);

8)

międzynarodowym znaku towarowym - rozumie się przez to znak towarowy zarejestrowany w trybie określonym w Porozumieniu lub Protokole;

9)

Porozumieniu - rozumie się przez to Porozumienie madryckie o międzynarodowej rejestracji znaków z dnia 14 kwietnia 1891 r. (Dz. U. z 1993 r. poz. 514 i 515);

10)

Protokole - rozumie się przez to Protokół do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków, sporządzony w Madrycie dnia 27 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 2003 r. poz. 129 i 130);

11)

Konwencji o patencie europejskim - rozumie się przez to Konwencję o udzielaniu patentów europejskich, sporządzoną w Monachium dnia 5 października 1973 r., zmienioną aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi jej integralną część (Dz. U. z 2004 r. poz. 737 i 738);

12²⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

Akcie genewskim - rozumie się przez to Akt genewski Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, przyjęty w Genewie dnia 2 lipca 1999 r. (Dz. U. z 2009 r. poz. 1522);

13²⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

międzynarodowym wzorze przemysłowym - rozumie się przez to wzór przemysłowy zarejestrowany w trybie określonym w Akcie genewskim.

2³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Przepisy ustawy dotyczące przedsiębiorców stosuje się odpowiednio również do osób prowadzących działalność inną niż działalność gospodarcza.

Art. 4.

1.

Jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio.

2.

Umowa międzynarodowa lub przepisy, o których mowa w ust. 1, rozstrzygają w szczególności o tym, w jakim języku prowadzone jest postępowanie związane z udzielaniem ochrony i w jakim języku powinna być sporządzona dokumentacja zgłoszeń wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

Art. 5.

1.

Osoby zagraniczne korzystają z uprawnień wynikających z ustawy na podstawie umów międzynarodowych.

2.

Osoby zagraniczne mogą, jeżeli nie narusza to postanowień umów międzynarodowych, korzystać z uprawnień wynikających z ustawy na zasadzie wzajemności. Przesłanki wzajemności, dla celów postępowania przed Urzędem Patentowym, stwierdza - po zasięgnięciu opinii właściwego ministra - Prezes Urzędu Patentowego.

Art. 6.

1.

Na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

2.

W sprawach, o których mowa w ust. 1, właściwy jest Urząd Patentowy.

Art. 7.

1.

Przedsiębiorcy mogą przewidzieć przyjmowanie projektów racjonalizatorskich na warunkach określonych w ustalanym przez siebie regulaminie racjonalizacji.

2.

Przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego.

3.

W regulaminie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca określa co najmniej, jakie rozwiązania i przez kogo dokonane uznaje się w przedsiębiorstwie za projekty racjonalizatorskie, a także sposób załatwiania zgłoszonych projektów i zasady wynagradzania twórców tych projektów.

Art. 8.

1.

Na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

1)

uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;

2)

wynagrodzenia;

3)

wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.

W umowie pomiędzy przedsiębiorcami może być określony podmiot, któremu przysługiwać będą prawa, o których mowa w ust. 1, w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w związku z wykonywaniem tej umowy.

5.

W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorca ten może korzystać z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego we własnym zakresie. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą ustalić, że przedsiębiorcy przysługuje w całości lub części prawo, o którym mowa w ust. 1.

Art. 12.

1.

Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

2.

Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

Art. 13.

1⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. poz. 1615), która weszła w życie z dniem 15 kwietnia 2016 r..

Pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji oznacza się, z uwzględnieniem art. 14 i art. 15¹, według daty zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w Urzędzie Patentowym.

2.

Zgłoszenie uważa się za dokonane, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 4, w dniu, w którym wpłynęło ono do Urzędu Patentowego z zachowaniem formy pisemnej również za pomocą telefaksu lub w postaci elektronicznej.

3.

W przypadku przesłania zgłoszenia telefaksem oryginał zgłoszenia powinien wpłynąć do Urzędu Patentowego w terminie 30 dni od daty nadania zgłoszenia telefaksem. Termin ten nie podlega przywróceniu.

4.

Jeżeli zgłoszenie przesłane telefaksem jest nieczytelne lub nie jest tożsame z dostarczonym oryginałem, za datę zgłoszenia uznaje się dzień, w którym zgodnie z ust. 3 został dostarczony oryginał.

5.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio, gdy oryginał zostanie dostarczony po terminie, o którym mowa w ust. 3; w takim przypadku zgłoszenie przesłane telefaksem uznaje się za niebyłe.

6.

W przypadku gdy zgłoszenie przesłane w postaci elektronicznej zawiera szkodliwe oprogramowanie, Urząd Patentowy nie jest zobowiązany do otwierania takiej korespondencji i jej dalszego przetwarzania. W takim przypadku, a także gdy przesłane zgłoszenie jest nieczytelne, nie powstaje skutek, o którym mowa w ust. 1.

7.

Przez postać elektroniczną zgłoszenia należy rozumieć postać ustaloną przy przesyłaniu zgłoszenia przy zastosowaniu sieci telekomunikacyjnej lub na informatycznym nośniku danych w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 570).

8.

W przypadkach, o których mowa w ust. 6, o ile nieczytelne są niektóre z części zgłoszenia, uważa się, że nie zostały one złożone. Przepisy art. 31 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio.

9.

Urząd Patentowy powiadamia niezwłocznie zgłaszającego, przy użyciu takiego samego środka przekazu, że zgłoszenie przesłane telefaksem jest w całości lub części nieczytelne albo też zaszedł jeden z przypadków, o których mowa w ust. 6 lub 8, w przypadku gdy możliwe jest ustalenie adresu poczty elektronicznej lub tożsamości zgłaszającego i jego adresu oraz nie zagraża to bezpieczeństwu systemu teleinformatycznego Urzędu Patentowego, w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2016 r. poz. 1030 i 1579), i pozwalają na to względy techniczne użytego przez zgłaszającego środka przekazu.

Art. 14.

Pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji przysługuje w Rzeczypospolitej Polskiej, na zasadach określonych w umowach międzynarodowych, według daty pierwszego prawidłowego zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego we wskazanym państwie, jeżeli od tej daty zgłoszenie w Urzędzie Patentowym dokonane zostanie w okresie:

1)

12 miesięcy - w przypadku zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych;

2)

6 miesięcy - w przypadku zgłoszeń wzorów przemysłowych.

Art. 15.

(uchylony)

Art. 15¹⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

1.

Pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji oznacza się, na zasadach określonych w umowach międzynarodowych, według daty wystawienia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, na wystawie międzynarodowej oficjalnej lub oficjalnie uznanej, jeżeli zgłoszenie w Urzędzie Patentowym tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego zostanie dokonane w okresie 6 miesięcy od tej daty.

2.

Pierwszeństwo do uzyskania w Rzeczypospolitej Polskiej prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego oznacza się także według daty wystawienia wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego na innej niż określona w ust. 1 wystawie w Rzeczypospolitej Polskiej, wskazanej przez Prezesa Urzędu Patentowego w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, jeżeli zgłoszenie w Urzędzie Patentowym tego wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego zostanie dokonane w okresie 6 miesięcy od tej daty.

3.

Wystawa, o której mowa w ust. 2, ma dawać rękojmię jej wiarygodności, w szczególności posiadać ustaloną renomę i długoletnią tradycję.

4.

Z inicjatywą wskazania wystawy, o której mowa w ust. 2, występuje właściwy minister, wojewoda lub podmiot zawodowo zajmujący się organizacją wystaw, o których mowa w ust. 2.

Art. 16.

Jeżeli wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy, będący przedmiotem pierwszego prawidłowego zgłoszenia, był wcześniej wystawiony na wystawie i korzystał, od dnia wystawienia do dnia zgłoszenia, z ochrony tymczasowej przewidzianej w Konwencji paryskiej, pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji, o którym mowa w art. 14, oraz początek przewidzianych tam terminów do dokonania zgłoszenia w Urzędzie Patentowym oznacza się według daty wystawienia tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego na wystawie.

Art. 17.

1⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Pierwszeństwo, o którym mowa w art. 14 i art. 15¹ (uprzednie pierwszeństwo), jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

2.

Umowa o przeniesienie pierwszeństwa, o którym mowa w ust. 1, wymaga pod rygorem nieważności zachowania formy pisemnej.

Art. 18.

Jeżeli zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego dokonały niezależnie od siebie co najmniej dwie osoby, które korzystają z pierwszeństwa oznaczonego tą samą datą, prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje każdej z tych osób.

Art. 19.

1.

Na wniosek zgłaszającego Urząd Patentowy wydaje, w celu zastrzeżenia pierwszeństwa za granicą, dowód dokonania zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w Urzędzie Patentowym (dowód pierwszeństwa).

2.

Podstawą sporządzenia dowodu pierwszeństwa może być tylko zgłoszenie spełniające wymagania określone w ustawie, jako dające podstawę do uznania go za dokonane.

Art. 20.

Twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy do korzystania.

Art. 21.

W przypadku przekazania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego do korzystania zgodnie z art. 20, z dniem jego przedstawienia na piśmie następuje przejście na przedsiębiorcę prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, pod warunkiem przyjęcia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę do wykorzystania i zawiadomienia o tym twórcy w terminie 1 miesiąca, chyba że strony ustalą inny termin.

Art. 22.

1.

Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21.

2.

Jeżeli strony nie uzgodniły wysokości wynagrodzenia, wynagrodzenie to ustala się w słusznej proporcji do korzyści przedsiębiorcy z wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego, z uwzględnieniem okoliczności, w jakich wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy został dokonany, a w szczególności zakresu udzielonej twórcy pomocy przy dokonaniu wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego oraz zakresu obowiązków pracowniczych twórcy w związku z dokonaniem wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego.

3⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, wynagrodzenie wypłaca się w całości lub w częściach.

4⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Całość wynagrodzenia wypłaca się najpóźniej w terminie dwóch miesięcy od dnia uzyskania pierwszych korzyści z wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego. W przypadku wypłaty wynagrodzenia w częściach jego pierwszą część wypłaca się w terminie, o którym mowa w zdaniu poprzednim, a pozostałe części - najpóźniej w terminie dwóch miesięcy po upływie każdego roku, jednak w terminie nie dłuższym niż 5 lat, licząc od dnia uzyskania pierwszych korzyści.

Art. 23.

Wynagrodzenie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego, określone i wypłacone na podstawie przepisów art. 22 ust. 2 i 3, powinno być podwyższone, jeżeli korzyści osiągnięte przez przedsiębiorcę okażą się znacząco wyższe od korzyści przyjętych za podstawę do ustalenia wypłaconego wynagrodzenia.

Dział II

Wynalazki i patenty

Rozdział 1

Wynalazek

Art. 24.

Patenty są udzielane - bez względu na dziedzinę techniki - na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania.

Art. 25.

1.

Wynalazek uważa się za nowy, jeśli nie jest on częścią stanu techniki.

2.

Przez stan techniki rozumie się wszystko to, co przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, zostało udostępnione do wiadomości powszechnej w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób.

3.

Za stanowiące część stanu techniki uważa się również informacje zawarte w zgłoszeniach wynalazków lub wzorów użytkowych, korzystających z wcześniejszego pierwszeństwa, nieudostępnione do wiadomości powszechnej, pod warunkiem ich ogłoszenia w sposób określony w ustawie.

4¹⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Przepisy ust. 1-3 nie wyłączają możliwości udzielenia patentu na wynalazek dotyczący substancji lub mieszanin stanowiących część stanu techniki do zastosowania lub zastosowania w ściśle określony sposób w sposobach leczenia lub diagnostyki, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 3, pod warunkiem że takie zastosowanie nie stanowi części stanu techniki.

5¹¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Przepisy ust. 1 i 2 nie wyłączają możliwości udzielenia patentu na wynalazek, jeżeli jego ujawnienie nastąpiło nie wcześniej niż sześć miesięcy przed dniem dokonania zgłoszenia wynalazku i było spowodowane oczywistym nadużyciem w stosunku do zgłaszającego lub jego poprzednika prawnego.

Art. 26.

1.

Wynalazek uważa się za posiadający poziom wynalazczy, jeżeli wynalazek ten nie wynika dla znawcy, w sposób oczywisty, ze stanu techniki.

2.

Przy ocenie poziomu wynalazczego nie uwzględnia się zgłoszeń, o których mowa w art. 25 ust. 3.

Art. 27.

Wynalazek uważany jest za nadający się do przemysłowego stosowania, jeżeli według wynalazku może być uzyskiwany wytwór lub wykorzystywany sposób, w rozumieniu technicznym, w jakiejkolwiek działalności przemysłowej, nie wykluczając rolnictwa.

Art. 28.

Za wynalazki, w rozumieniu art. 24, nie uważa się w szczególności:

1)

odkryć, teorii naukowych i metod matematycznych;

2)

wytworów o charakterze jedynie estetycznym;

3)

planów, zasad i metod dotyczących działalności umysłowej lub gospodarczej oraz gier;

4)

wytworów, których niemożliwość wykorzystania może być wykazana w świetle powszechnie przyjętych i uznanych zasad nauki;

4¹¹²⁾Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

wytworów lub sposobów, których:

a)

możliwość wykorzystania nie może zostać wykazana, lub

b)

wykorzystanie nie przyniesie rezultatu spodziewanego przez zgłaszającego

- w świetle powszechnie przyjętych i uznanych zasad nauki;

5)

programów do maszyn cyfrowych;

6)

przedstawienia informacji.

Art. 29.

Z zastrzeżeniem art. 93⁶ ust. 1, opis wynalazku, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2, powinien przedstawiać wynalazek na tyle jasno i wyczerpująco, aby znawca mógł ten wynalazek urzeczywistnić. W szczególności opis powinien zawierać tytuł odpowiadający przedmiotowi wynalazku, określać dziedzinę techniki, której wynalazek dotyczy, a także znany zgłaszającemu stan techniki oraz przedstawiać w sposób szczegółowy przedmiot rozwiązania, z objaśnieniem figur rysunków (jeżeli zgłoszenie zawiera rysunki) i przykładem lub przykładami realizacji bądź stosowania wynalazku.

2.

(uchylony)

3¹³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Zastrzeżenia patentowe, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 3, w całości popiera się opisem wynalazku. Określają one zastrzegany wynalazek i zawarty w nim wkład techniczny w sposób zwięzły i jednoznaczny, przez podanie cech technicznych odnoszących się do jego budowy lub składu wytworu względnie do sposobu technicznego oddziaływania na materię bądź nowego zastosowania znanego wytworu.

3¹.

Każde zastrzeżenie powinno być ujęte jasno, w jednym zdaniu lub równoważniku zdania.

4.

Oprócz zastrzeżenia niezależnego lub zastrzeżeń niezależnych, które powinny przedstawiać ogół cech zgłaszanego wynalazku bądź kilku wynalazków, ujętych zgodnie z art. 34 w jednym zgłoszeniu, w zgłoszeniu może występować odpowiednia liczba zastrzeżeń zależnych dla przedstawienia wariantów wynalazku lub sprecyzowania cech wymienionych w zastrzeżeniu niezależnym lub innym zastrzeżeniu zależnym.

4¹.

Wzajemne powiązanie w układzie zastrzeżenia niezależnego i zastrzeżeń zależnych powinno być wyraźnie przedstawione w zgłoszeniu.

5.

Skrót opisu, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 4, powinien zawierać zwięzłą i jasną informację określającą przedmiot i charakterystyczne cechy techniczne wynalazku oraz wskazanie jego przeznaczenia, jeżeli nie wynika to z określenia samego przedmiotu. Przepis art. 93⁶ ust. 1 stosuje się odpowiednio.

6.

Rysunki, o których mowa w art. 31 ust. 2, powinny w sposób czytelny, w połączeniu z opisem i zastrzeżeniami patentowymi, odtwarzać przedmiot wynalazku w ujęciu schematycznym, bez tekstu, z wyjątkiem pojedynczych wyrazów, gdy są one konieczne. Zgłoszenie może zawierać kilka arkuszy rysunków. Na jednym arkuszu może znajdować się więcej niż jedna figura, lecz wyraźnie oddzielona jedna od drugiej.

Art. 34.

1.

Zgłoszenie wynalazku może obejmować jeden lub więcej wynalazków połączonych ze sobą w taki sposób, że stanowią wyraźnie jeden pomysł wynalazczy (jednolitość wynalazku).

2.

Kilka wynalazków ujętych w jednym zgłoszeniu spełnia wymóg jednolitości, jeżeli połączenie ich ze sobą opiera się na jednej lub wielu wspólnych bądź wzajemnie sobie odpowiadających cechach technicznych spośród tych, które określają zastrzegane wynalazki i decydują o wkładzie wnoszonym przez nie do stanu techniki.

Art. 35.

1.

Jeżeli zgłaszający chce skorzystać z uprzedniego pierwszeństwa, powinien w podaniu złożyć stosowne oświadczenie oraz dołączyć dowód potwierdzający zgłoszenie wynalazku we wskazanym państwie bądź wystawienie go na określonej wystawie. Dowód taki może być również złożony w ciągu trzech miesięcy od daty zgłoszenia. Późniejsze złożenie takiego oświadczenia albo dowodu nie skutkuje przyznaniem pierwszeństwa.

2.

(uchylony)

3.

(uchylony)

4.

Zgłaszający obowiązany jest w terminie trzech miesięcy od daty zgłoszenia wynalazku nadesłać tłumaczenie dowodu, o którym mowa w ust. 1, na język polski lub na inny język, jeżeli wynika to z umowy międzynarodowej lub przepisów, o których mowa w art. 4.

5.

Urząd Patentowy wzywa postanowieniem, pod rygorem odmowy przyznania uprzedniego pierwszeństwa, do uzupełnienia zgłoszenia wynalazku w wyznaczonym terminie, jeżeli stwierdzi, że nie zawiera ono tłumaczenia, o którym mowa w ust. 4.

6.

Zgłaszający, który nabył prawo do korzystania z uprzedniego pierwszeństwa przysługującego ze zgłoszenia bądź wystawienia wynalazku dokonanego przez inną osobę, powinien w terminie trzech miesięcy od daty zgłoszenia wynalazku nadesłać oświadczenie o podstawie korzystania z uprzedniego pierwszeństwa. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 36.

Do zgłoszenia dokonanego w celu uzyskania patentu zgłaszający powinien dołączyć również inne niż wymienione w art. 31, 32 i 35 dokumenty i oświadczenia, jeżeli jest to niezbędne do uzasadnienia twierdzeń i żądań zawartych w zgłoszeniu. Wszystkie części zgłoszenia mogą być złożone w jednym egzemplarzu, z wyjątkiem opisu wynalazku, zastrzeżeń patentowych, rysunków oraz skrótu opisu, składanych w liczbie i formie uzasadnionej potrzebą postępowania oraz ujednolicenia dokumentacji.

Art. 37.

1.

Do czasu wydania decyzji w sprawie udzielenia patentu zgłaszający może, z zastrzeżeniem ust. 2, wprowadzać uzupełnienia i poprawki do zgłoszenia wynalazku, które nie mogą wykraczać poza to, co zostało ujawnione, w dniu dokonania zgłoszenia, jako przedmiot rozwiązania w opisie zgłoszeniowym wynalazku obejmującym opis wynalazku, zastrzeżenia patentowe i rysunki.

2.

Zmiana zastrzeżeń patentowych w sposób rozszerzający pierwotny zakres żądanej ochrony może być dokonana tylko do czasu ogłoszenia o zgłoszeniu i przy zachowaniu ograniczenia określonego w ust. 1.

3.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, a także w każdym innym przypadku, gdy w toku postępowania nastąpi zmiana zakresu żądanej ochrony, zgłaszający obowiązany jest do nadesłania odpowiednio zmienionego skrótu opisu wynalazku. Przepisy art. 42 ust. 1 oraz art. 46 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 38.

1¹⁴⁾Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W toku rozpatrywania zgłoszenia wynalazku lub w okresie dwóch miesięcy od daty uprawomocnienia się decyzji o odmowie udzielenia patentu zgłaszający może złożyć wniosek o udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy. Takie zgłoszenie wzoru użytkowego uważa się za dokonane w dniu zgłoszenia wynalazku.

2¹⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Zgłoszenie wzoru użytkowego, o którym mowa w ust. 1, musi spełniać odpowiednio wymagania, o których mowa w art. 31 ust. 1 oraz art. 97 ust. 2 i 3.

Art. 39.

1.

W razie dokonania zgłoszenia wynalazku z naruszeniem przepisu o jednolitości wynalazku, dokonane następnie, na wezwanie Urzędu Patentowego, oddzielne zgłoszenia wynalazków (zgłoszenia wydzielone) uważa się za dokonane w dniu zgłoszenia pierwotnego.

2¹⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Jeżeli zgłaszający złoży oddzielne zgłoszenia wynalazków bez wezwania Urzędu Patentowego, w przypadku gdy zgłoszenie pierwotne nie spełniało wymogu jednolitości, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

3¹⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Urząd Patentowy odmawia, w drodze postanowienia, przyznania zgłoszeniu wydzielonemu daty zgłoszenia pierwotnego, jeżeli uzna, że zgłoszenie to nie dotyczy wynalazku ujawnionego w zgłoszeniu pierwotnym lub zgłoszenie to spełniało wymóg jednolitości. Przepisy art. 37 ust. 1 i 2 oraz art. 49 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 39¹.

1.

Zgłoszenie wydzielone powinno spełniać wymagania, o których mowa w art. 31 ust. 1.

2.

W przypadku gdy zgłaszający chce skorzystać z uprzedniego pierwszeństwa dla zgłoszenia wydzielonego, a oświadczenia w tej sprawie i dowód, o których mowa w art. 35 ust. 1, wraz z tłumaczeniem, o ile było ono wymagane, zostały złożone w przewidzianym terminie do akt zgłoszenia pierwotnego, z którego zgłoszenie zostało wydzielone, powinien w podaniu potwierdzić te oświadczenia, a także złożyć wraz ze zgłoszeniem wydzielonym kopię dowodu, o którym mowa w art. 35 ust. 1, lub kopię jego tłumaczenia, o ile jest ono wymagane. Przepisy art. 35 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio.

3¹⁷⁾Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Urząd Patentowy wzywa, w drodze postanowienia, pod rygorem odmowy przyznania uprzedniego pierwszeństwa dla zgłoszenia wydzielonego, do uzupełnienia zgłoszenia wynalazku w wyznaczonym terminie, jeżeli stwierdzi, że nie zawiera ono kopii dowodu, o którym mowa w art. 35 ust. 1.

Art. 40¹⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Osoba mająca siedzibę lub miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej może dokonać zgłoszenia wynalazku, w celu uzyskania ochrony za granicą, za pośrednictwem Urzędu Patentowego, w trybie przewidzianym:

1)

umową międzynarodową lub przepisami prawa Unii Europejskiej, o których mowa w art. 4, albo

2)

niniejszą ustawą

- po dokonaniu zgłoszenia tego wynalazku w Urzędzie Patentowym.

Rozdział 3

Rozpatrywanie zgłoszenia wynalazku

1)

dotyczy ono wynalazku tajnego;

2)

przed terminem ogłoszenia wydana została decyzja ostateczna o umorzeniu postępowania albo o odmowie udzielenia patentu.

3.

W przypadkach, o których mowa w ust. 2, w razie ustania przyczyn uzasadniających nieogłaszanie o zgłoszeniu wynalazku, Urząd Patentowy dokona ogłoszenia niezwłocznie po wszczęciu lub wznowieniu postępowania w sprawie.

Art. 44.

1.

Od dnia ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku osoby trzecie mogą zapoznać się z opisem zgłoszeniowym wynalazku. Osoby te mogą do czasu wydania decyzji w sprawie udzielenia patentu zgłaszać do Urzędu Patentowego uwagi co do istnienia okoliczności uniemożliwiających jego udzielenie.

2.

W opisie zgłoszeniowym zamieszcza się zmiany zastrzeżeń patentowych, z określeniem daty ich wprowadzenia, jeżeli wpłynęły one do Urzędu Patentowego co najmniej jeden miesiąc przed ogłoszeniem o zgłoszeniu wynalazku.

Art. 45.

1.

W okresie poprzedzającym ogłoszenie o zgłoszeniu wynalazku akta dotyczące tego zgłoszenia nie mogą być bez zgody zgłaszającego ujawnione ani udostępnione osobom nieuprawnionym.

2.

Urząd Patentowy może, jeżeli zgłaszający wyrazi na to zgodę w podaniu o udzielenie patentu, udostępnić osobom trzecim wyłącznie informację o dokonaniu tego zgłoszenia, ujawniając numer, datę, tytuł zgłoszenia oraz zgłaszającego.

3.

W toku badania takiego zgłoszenia Urząd Patentowy może, bez zgody zgłaszającego, zasięgać niezbędnych opinii. Osoby uczestniczące w przygotowaniu i wydawaniu opinii są obowiązane do nieujawniania danych dotyczących zgłoszenia.

Art. 46.

1.

W uzasadnionych przypadkach Urząd Patentowy, sprawdzając, czy spełnione zostały ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu, może wezwać zgłaszającego postanowieniem do nadesłania w wyznaczonym terminie, pod rygorem umorzenia postępowania, dokumentów i wyjaśnień dotyczących tego zgłoszenia oraz do wprowadzenia określonych poprawek lub uzupełnień w dokumentacji zgłoszenia, a także do nadesłania rysunków, które nie są niezbędne do zrozumienia wynalazku, jeżeli jest to potrzebne dla należytego przedstawienia wynalazku lub konieczne z innych względów.

2.

Jeżeli po wszczęciu postępowania zgłaszający wprowadził do zgłoszenia uzupełnienia lub poprawki niezgodnie z przepisami ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

3.

Urząd Patentowy może, z zastrzeżeniem ust. 4, wprowadzić poprawki w dokumentacji zgłoszenia jedynie w celu usunięcia oczywistych pomyłek i błędów językowych.

4.

Urząd Patentowy może w skrócie opisu wynalazku wprowadzić również inne niż określone w ust. 3 poprawki.

Art. 47.

1.

Urząd Patentowy sporządza dla każdego zgłoszenia wynalazku podlegającego ogłoszeniu sprawozdanie o stanie techniki, obejmujące wykaz publikacji, które będą brane pod uwagę przy ocenie zgłoszonego wynalazku.

1¹²⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Przepisu ust. 1 nie stosuje się w zakresie, w jakim dokumentacja zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, nie pozwala na przeprowadzenie poszukiwań w stanie techniki. W takim przypadku Urząd Patentowy powiadamia zgłaszającego o przyczynach niesporządzenia w tym zakresie sprawozdania, o którym mowa w ust. 1.

2.

Niezwłocznie po sporządzeniu sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy przekazuje je zgłaszającemu.

3²¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadku zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy może sporządzić wstępną ocenę dotyczącą nowości wynalazku, poziomu wynalazczego lub wymogu jednolitości. Wstępną ocenę przekazuje się niezwłocznie zgłaszającemu. Udostępnienie wstępnej oceny osobom trzecim jest niedopuszczalne.

4²¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Po dokonaniu ogłoszenia, o którym mowa w art. 43, Urząd Patentowy może udostępnić osobom trzecim wyłącznie sprawozdanie o stanie techniki.

Art. 48.

Urząd Patentowy wydaje postanowienie o odmowie przyznania uprzedniego pierwszeństwa w całości lub w części, jeżeli stwierdzi, że:

1)

zgłaszający nie jest uprawniony do korzystania z uprzedniego pierwszeństwa;

2)

zgłoszenie dokonane za granicą, na którym zgłaszający opiera swoje zastrzeżenie uprzedniego pierwszeństwa, nie jest pierwszym zgłoszeniem w rozumieniu przepisu art. 14;

3²²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4.)

wystawa, na której wystawienie jest podstawą zastrzeżenia uprzedniego pierwszeństwa przez zgłaszającego, nie spełnia wymagań określonych w art. 15¹;

4)

wynalazek zgłoszony w Urzędzie Patentowym lub odpowiednia część tego wynalazku różni się od wynalazku, do którego zgłaszającemu przysługuje uprzednie pierwszeństwo;

5²³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4.)

zgłaszający uchybił przewidzianym w art. 14 i art. 15¹ terminom dla dokonania zgłoszenia albo terminowi dla złożenia dowodu pierwszeństwa lub innego dokumentu bądź oświadczenia wymaganego do uzyskania pierwszeństwa lub

6)

zgłaszający złożył, z naruszeniem przepisu art. 35, oświadczenie o korzystaniu z uprzedniego pierwszeństwa.

Art. 49²⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

1.

Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi, że:

1)

nie zostały spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub

2)

wynalazek nie został ujawniony w sposób wystarczający

- wydaje decyzję o odmowie udzielenia patentu.

2.

Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Urząd Patentowy wyznacza zgłaszającemu termin do zajęcia stanowiska co do zebranych dowodów i materiałów mogących świadczyć o istnieniu przeszkód do uzyskania patentu. Dowody i materiały udostępnia się zgłaszającemu w języku ich sporządzenia i mogą one wykraczać poza wykaz objęty sprawozdaniem o stanie techniki.

Art. 50.

1.

Przepisy art. 49 stosuje się także, z zastrzeżeniem ust. 2, gdy brak ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu dotyczy tylko części zgłoszenia, a zgłaszający nie ograniczy zakresu przedmiotowego żądanej ochrony.

2.

W przypadku gdy brak ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu dotyczy tylko niektórych wynalazków, ujętych w jednym zgłoszeniu, a zgłaszający nie ograniczy zakresu żądanej ochrony, Urząd Patentowy w pierwszej kolejności odmawia udzielenia patentu na te wynalazki. Po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie Urząd Patentowy wydaje postanowienie wzywające zgłaszającego, pod rygorem umorzenia postępowania, do dokonania odpowiednich zmian w opisie zgłoszeniowym.

Art. 51.

Decyzję, o której mowa w art. 49 ust. 1, Urząd Patentowy może wydać przed ogłoszeniem o zgłoszeniu.

Art. 52.

1.

1)

powinna nastąpić ponowna publikacja opisu;

2)

uprawniony jest obowiązany pokryć koszty związane z ponowną publikacją opisu.

3.

Informację o sprostowaniu opisu patentowego ogłasza się w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.

Rozdział 4

Wynalazek tajny

Art. 56.

1.

3.

Jeżeli strony nie uzgodniły wysokości i warunków wypłaty odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, odszkodowanie to, ustalone odpowiednio przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, wypłaca się ze środków budżetu Państwa jednorazowo lub w częściach co roku, jednak nie dłużej niż przez 5 lat.

Art. 60.

1.

O uznaniu, że wynalazek przestał być wynalazkiem tajnym, postanawia odpowiednio Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych lub Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W tym przypadku, na wniosek właściwego organu, Urząd Patentowy wszczyna albo wznawia postępowanie o udzielenie patentu, jeżeli nie upłynął jeszcze okres 20 lat od daty zgłoszenia wynalazku.

2.

Zgłoszenia wynalazków tajnych uważa się za niebyłe po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1.

Art. 61.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje wynalazków dotyczących obronności lub bezpieczeństwa Państwa oraz tryb postępowania z takimi wynalazkami, zarówno przed stwierdzeniem przez właściwy organ, czy są to wynalazki tajne, jak też po wydaniu postanowienia o ich tajności.

Art. 62.

1.

Urząd Patentowy przesyła Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w zakresie dokonanych uzgodnień, wykazy zgłoszonych wynalazków mogących dotyczyć obronności albo bezpieczeństwa Państwa, a także - na żądanie tych organów - opisy i rysunki wynalazków. Przepis art. 45 ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

2.

Akta dotyczące zgłoszenia wynalazku tajnego mogą być udostępnione do wglądu tylko osobom upoważnionym przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

stosowanie wynalazku do celów badawczych i doświadczalnych, dla dokonania jego oceny, analizy albo nauczania;

4)

korzystanie z wynalazku, w niezbędnym zakresie, dla wykonania czynności, jakie na podstawie przepisów prawa są wymagane dla uzyskania rejestracji bądź zezwolenia, stanowiących warunek dopuszczenia do obrotu niektórych wytworów ze względu na ich przeznaczenie, w szczególności produktów leczniczych;

5)

wykonanie leku w aptece na podstawie indywidualnej recepty lekarskiej.

2.

Decyzję o korzystaniu z wynalazku w sytuacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podejmuje w zależności od okoliczności właściwy minister lub wojewoda i niezwłocznie zawiadamia o tym uprawnionego. W decyzji określa się zakres i okres korzystania z wynalazku.

3.

Na decyzję, o której mowa w ust. 2, służy skarga do sądu administracyjnego.

4.

Osobie, której wynalazek jest wykorzystywany dla celów państwowych, przysługuje prawo do wynagrodzenia ze środków budżetu Państwa, w wysokości odpowiadającej wartości rynkowej licencji.

5.

Uzyskanie rejestracji bądź zezwolenia, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie wpływa na odpowiedzialność cywilną za wprowadzenie wyrobów do obrotu bez zgody uprawnionego, jeżeli taka zgoda jest potrzebna.

Art. 70.

1.

Patent nie rozciąga się na działania dotyczące wyrobu według wynalazku lub wytworzonego sposobem według wynalazku, polegające w szczególności na jego oferowaniu do sprzedaży lub dalszym wprowadzaniu do obrotu, jeżeli wyrób ten został uprzednio wprowadzony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez uprawnionego lub za jego zgodą.

2.

Nie stanowi również naruszenia patentu import na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne działania, o których mowa w ust. 1, dotyczące wyrobu wprowadzonego uprzednio do obrotu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego przez uprawnionego lub za jego zgodą.

Art. 71.

1.

Korzystający w dobrej wierze z wynalazku na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, w chwili stanowiącej o pierwszeństwie do uzyskania patentu, może z niego nadal bezpłatnie korzystać w swoim przedsiębiorstwie w zakresie, w jakim korzystał dotychczas. Prawo to przysługuje również temu, kto w tej samej chwili przygotował już wszystkie istotne urządzenia potrzebne do korzystania z wynalazku.

2.

Prawa określone w ust. 1 podlegają, na wniosek zainteresowanego, wpisowi do rejestru patentowego. Prawa te mogą zostać przeniesione na inną osobę tylko łącznie z przedsiębiorstwem.

Art. 72.

1.

Współuprawniony z patentu może, bez zgody pozostałych współuprawnionych, korzystać z wynalazku we własnym zakresie oraz dochodzić roszczeń z powodu naruszenia patentu.

2.

W razie uzyskania korzyści z wynalazku przez jednego ze współuprawnionych każdy z pozostałych współuprawnionych ma prawo, o ile umowa nie stanowi inaczej, do odpowiedniej części z jednej czwartej tych korzyści po potrąceniu nakładów, stosownie do swego udziału w patencie.

3.

W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, o ile umowa o wspólności patentu nie stanowi inaczej, przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych.

4.

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do wspólności prawa do uzyskania patentu.

Art. 73.

Uprawniony z patentu może wskazać, w szczególności przez stosowne oznaczenie na towarach, że jego wynalazek korzysta z ochrony.

Art. 74.

W razie zgłoszenia wynalazku albo uzyskania na wynalazek patentu przez osobę nieuprawnioną, uprawniony może żądać umorzenia postępowania albo unieważnienia patentu. Może również żądać udzielenia mu patentu albo przeniesienia na niego już udzielonego patentu za zwrotem kosztów zgłoszenia wynalazku lub uzyskania patentu.

Art. 75.

1.

Osoba, która w dobrej wierze uzyskała albo nabyła patent, przeniesiony następnie na podstawie art. 74 na rzecz osoby uprawnionej, albo uzyskała w dobrej wierze licencję, a korzystała z wynalazku co najmniej przez rok przed wszczęciem postępowania o przeniesienie patentu lub w tym okresie przygotowała wszystkie istotne urządzenia potrzebne do korzystania z wynalazku, może z tego wynalazku korzystać w swoim przedsiębiorstwie w zakresie, w jakim z niego korzystała w chwili wszczęcia tego postępowania, z zastrzeżeniem obowiązku uiszczania uprawnionemu ustalonego wynagrodzenia.

2.

Prawo do korzystania z wynalazku określone w ust. 1 podlega, na wniosek zainteresowanego, wpisowi do rejestru patentowego. Prawo to może zostać przeniesione na inną osobę tylko łącznie z przedsiębiorstwem.

Rozdział 5¹

Dodatkowe prawo ochronne

Art. 75¹.

Na warunkach określonych w przepisach o ustanowieniu w Unii Europejskiej dodatkowych świadectw ochronnych dla produktów leczniczych oraz produktów ochrony roślin udzielane są w Rzeczypospolitej Polskiej dodatkowe prawa ochronne.

Art. 75².

1.

Wniosek o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego, zwany dalej „wnioskiem”, składa się w Urzędzie Patentowym. Przepisy art. 13 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

2.

Do postępowania o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego stosuje się odpowiednio przepisy tytułu VI.

Art. 75³.

Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu dodatkowego prawa ochronnego po stwierdzeniu, że zostały spełnione warunki do jego udzielenia. Przepisy art. 42 i 46 stosuje się odpowiednio.

Art. 75⁴.

1.

Udzielenie dodatkowego prawa ochronnego stwierdza się przez wydanie dodatkowego świadectwa ochronnego. Przepis art. 73 stosuje się odpowiednio.

2²⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Udzielone dodatkowe prawa ochronne podlegają wpisowi do rejestru dodatkowych praw ochronnych.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim ma odpowiadać wniosek o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego, oraz szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania wniosków, uwzględniając w szczególności miejsce i sposób ogłoszenia o złożeniu wniosku, a także dane, jakie ma zawierać dodatkowe świadectwo ochronne. Określenie wymogów, jakim ma odpowiadać wniosek, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla wnioskodawcy.

Rozdział 6

Umowy licencyjne

Art. 76.

1.

Umowa licencyjna wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

2.

W umowie licencyjnej można ograniczyć korzystanie z wynalazku (licencja ograniczona). Jeżeli w umowie licencyjnej nie ograniczono zakresu korzystania z wynalazku, licencjobiorca ma prawo korzystania z wynalazku w takim samym zakresie jak licencjodawca (licencja pełna).

3.

Licencja wygasa najpóźniej z chwilą wygaśnięcia patentu. Strony mogą przewidzieć dłuższy okres obowiązywania umowy w zakresie postanowień innych niż licencja, obejmujących w szczególności odpłatne świadczenia konieczne do korzystania z wynalazku.

4.

Jeżeli umowa licencyjna nie zastrzega wyłączności korzystania z wynalazku w określony sposób, udzielenie licencji jednej osobie nie wyklucza możliwości udzielenia licencji innym osobom, a także jednoczesnego korzystania z wynalazku przez uprawnionego z patentu (licencja niewyłączna).

5.

Uprawniony z licencji może udzielić dalszej licencji (sublicencja) tylko za zgodą uprawnionego z patentu; udzielenie dalszej sublicencji jest niedozwolone.

6.

Licencja podlega, na wniosek zainteresowanego, wpisowi do rejestru patentowego. Uprawniony z licencji wyłącznej wpisanej do rejestru może na równi z uprawnionym z patentu dochodzić roszczeń z powodu naruszenia patentu, chyba że umowa licencyjna stanowi inaczej.

Art. 77.

Jeżeli umowa licencyjna nie stanowi inaczej, licencjodawca jest obowiązany do przekazania licencjobiorcy wszystkich posiadanych przez niego w chwili zawarcia umowy licencyjnej informacji i doświadczeń technicznych potrzebnych do korzystania z wynalazku.

Art. 78.

W razie przejścia patentu obciążonego licencją, umowa licencyjna jest skuteczna wobec następcy prawnego.

Art. 79.

Do umowy o korzystanie z wynalazku zgłoszonego w Urzędzie Patentowym, na który nie udzielono jeszcze patentu, jak również do umowy o korzystanie z wynalazku niezgłoszonego, a stanowiącego tajemnicę przedsiębiorcy, stosuje się odpowiednio przepisy o umowie licencyjnej, chyba że strony postanowiły inaczej.

Art. 80.

Korzystający z wynalazku na podstawie licencji przymusowej jest obowiązany uiścić na rzecz uprawnionego opłatę licencyjną.

2.

Urząd Patentowy określa zakres i czas trwania licencji przymusowej oraz szczegółowe warunki jej wykonywania, a także, odpowiednio do wartości rynkowej licencji, wysokość opłaty licencyjnej oraz sposób i terminy jej zapłaty.

Art. 85.

Licencja przymusowa może zostać przeniesiona tylko łącznie z przedsiębiorstwem lub tą jego częścią, w której jest ona wykonywana. Licencja przymusowa dotycząca patentu wcześniejszego może być przeniesiona na inną osobę tylko łącznie z patentem zależnym.

Art. 86.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach decyzja o udzieleniu licencji przymusowej, w części dotyczącej zakresu i czasu trwania licencji bądź też wysokości opłaty licencyjnej, może być po upływie dwóch lat od jej wydania zmieniona na wniosek zainteresowanego.

Art. 87.

Licencja przymusowa oraz licencja wzajemna podlegają na wniosek zainteresowanego wpisowi do rejestru patentowego.

Art. 88.

Przepisy o udzieleniu licencji przymusowej w przypadku, o którym mowa w art. 82 ust. 1 pkt 3, stosuje się odpowiednio do wzoru użytkowego, z którego korzystanie wkraczałoby w zakres patentu wcześniejszego.

Rozdział 8

Unieważnienie i wygaśnięcie patentu

Art. 89.

1³¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Patent może zostać unieważniony w całości lub części na wniosek osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że:

1)

nie zostały spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu;

2)

wynalazek nie został przedstawiony na tyle jasno i wyczerpująco, aby znawca mógł ten wynalazek urzeczywistnić;

3)

patent został udzielony na wynalazek nieobjęty treścią zgłoszenia lub zgłoszenia pierwotnego.

2.

Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu Patentowego może w interesie publicznym wystąpić z wnioskiem o unieważnienie patentu albo przystąpić do toczącego się postępowania w sprawie.

Art. 90.

1.

Patent wygasa na skutek:

1)

upływu okresu, na który został udzielony;

2)

zrzeczenia się patentu przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym, za zgodą osób, którym służą prawa na patencie;

3)

nieuiszczenia w przewidzianym terminie opłaty okresowej albo

4)

trwałej utraty możliwości korzystania z wynalazku, z zastrzeżeniem art. 93⁷, z powodu braku potrzebnego do tego materiału biologicznego, który stał się niedostępny i nie może być odtworzony na podstawie opisu.

2.

W sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, Urząd Patentowy wydaje decyzje stwierdzające wygaśnięcie patentu.

3.

Patent wygasa, z zastrzeżeniem ust. 4, w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie, z jakim ustawa wiąże skutek wygaśnięcia patentu. Data wygaśnięcia patentu powinna być potwierdzona w decyzji.

4.

Wygaśnięcie patentu z powodu nieuiszczenia w przewidzianym terminie opłaty okresowej następuje w dniu, w którym upłynął poprzedni okres ochrony wynalazku.

Art. 91.

Wraz z patentem głównym tracą moc patenty dodatkowe. Jeżeli patent główny traci moc z przyczyny niemającej wpływu na wynalazek będący przedmiotem patentu dodatkowego, patenty dodatkowe do patentu głównego stają się patentami i zachowują moc przez okres, na który został udzielony patent główny.

Art. 92.

Unieważnienie albo wygaśnięcie patentu podlega wpisowi do rejestru patentowego.

Art. 92¹.

Przepisy art. 89, 91 i 92 stosuje się odpowiednio do unieważnienia patentu europejskiego udzielonego w trybie określonym w Konwencji o patencie europejskim.

Art. 93.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie wynalazku, szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania oraz badania zgłoszeń w Urzędzie Patentowym, uwzględniając w szczególności sposób i formę ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku, zakres, w jakim Urząd Patentowy może dokonywać poprawek w skrócie opisu, a także formę sporządzanego sprawozdania o stanie techniki i sposób oraz termin udostępniania go osobom trzecim. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Rozdział 9

Przepisy szczególne dotyczące wynalazków biotechnologicznych

Art. 93¹.

Ilekroć w rozdziale jest mowa o:

1)

wynalazku biotechnologicznym - rozumie się przez to wynalazek w rozumieniu art. 24, dotyczący wytworu składającego się z materiału biologicznego lub zawierającego taki materiał albo sposobu, za pomocą którego materiał biologiczny jest wytwarzany, przetwarzany lub wykorzystywany;

2)

materiale biologicznym - rozumie się przez to materiał zawierający informację genetyczną i zdolny do samoreprodukcji albo nadający się do reprodukcji w systemie biologicznym;

3)

sposobie mikrobiologicznym - rozumie się przez to sposób, w którym bierze udział lub który został dokonany na materiale mikrobiologicznym albo wynikiem którego jest ten materiał.

Art. 93².

1.

Za wynalazki biotechnologiczne, na które mogą być udzielane patenty, uważa się w szczególności wynalazki:

1)

stanowiące materiał biologiczny, który jest wyizolowany ze swojego naturalnego środowiska lub wytworzony sposobem technicznym, nawet jeżeli poprzednio występował w naturze;

2)

stanowiące element wyizolowany z ciała ludzkiego lub w inny sposób wytworzony sposobem technicznym, włącznie z sekwencją lub częściową sekwencją genu, nawet jeżeli budowa tego elementu jest identyczna z budową elementu naturalnego;

3)

dotyczące roślin lub zwierząt, jeżeli możliwości techniczne stosowania wynalazku nie ograniczają się do szczególnej odmiany roślin lub rasy zwierząt.

2³²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W zgłoszeniu wynalazku dotyczącym sekwencji lub częściowej sekwencji genu, w opisie wynalazku, ujawnia się przemysłowe zastosowanie sekwencji, a w niezależnym zastrzeżeniu patentowym wskazuje się ponadto funkcję jaką ta sekwencja spełnia.

3³³⁾Dodany przez art. 1 pkt 20 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W celu spełnienia kryterium przemysłowego zastosowania w przypadku wykorzystania sekwencji lub częściowej sekwencji genu do produkcji białka lub części białka, w opisie wynalazku określa się, jakie białko lub jaka jego część są wytwarzane i jaką spełniają funkcję.

4³³⁾Dodany przez art. 1 pkt 20 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Jeżeli zgłoszenie wynalazku, o którym mowa w ust. 2, ujawnia sekwencje nukleotydów lub aminokwasów, zgłaszający przesyła wykaz sekwencji w postaci elektronicznej.

Art. 93³.

1.

Za wynalazek nie uważa się ciała ludzkiego, w różnych jego stadiach formowania się i rozwoju oraz zwykłego odkrycia jednego z jego elementów, włącznie z sekwencją lub częściową sekwencją genu.

2.

Za wynalazki biotechniczne, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami w rozumieniu art. 29 ust. 1 pkt 1, lub moralnością publiczną, uważa się w szczególności:

1)

sposoby klonowania ludzi;

2)

sposoby modyfikacji tożsamości genetycznej linii zarodkowej człowieka;

3)

stosowanie embrionów ludzkich do celów przemysłowych lub handlowych;

4)

sposoby modyfikacji tożsamości genetycznej zwierząt, które mogą powodować u nich cierpienia, nie przynosząc żadnych istotnych korzyści medycznych dla człowieka lub zwierzęcia, oraz zwierzęta będące wynikiem zastosowania takich sposobów.

Art. 93⁴.

1.

Patent na materiał biologiczny posiadający określone w zastrzeżeniu lub zastrzeżeniach patentowych cechy charakterystyczne będące wynikiem wynalazku obejmuje każdy materiał biologiczny otrzymany z danego materiału biologicznego przez reprodukcję w identycznej lub odmiennej formie i posiadający te same cechy charakterystyczne.

2.

Patent na sposób, który umożliwia wytworzenie materiału biologicznego posiadającego określone w zastrzeżeniu lub zastrzeżeniach patentowych cechy charakterystyczne będące wynikiem wynalazku, obejmuje także materiał biologiczny otrzymany bezpośrednio tym sposobem oraz każdy inny materiał biologiczny pochodzący z materiału biologicznego uzyskanego bezpośrednio przez reprodukcję w identycznej lub odmiennej formie i posiadający te same cechy charakterystyczne.

3.

Patent na wytwór zawierający lub posiadający informację genetyczną obejmuje wszystkie materiały, do których został włączony wytwór i w których została zawarta informacja genetyczna spełniająca w tym materiale swoją funkcję, z wyjątkiem materiałów, o których mowa w art. 93³ ust. 1.

Art. 93⁵.

1.

Patent nie rozciąga się na materiał biologiczny otrzymany przez jednokrotną reprodukcję materiału biologicznego wprowadzonego do obrotu przez uprawnionego z patentu lub za jego zgodą, jeżeli reprodukcja jest nieodzownym następstwem wykorzystywania materiału biologicznego.

2.

Osoba, która nabyła lub w inny sposób uzyskała od uprawnionego z patentu lub za jego zgodą chroniony patentem materiał roślinny, do wykorzystania w działalności rolniczej, upoważniona jest do jego wykorzystywania dla wielokrotnej reprodukcji w ramach własnego gospodarstwa rolnego, z uwzględnieniem takich samych ograniczeń, jakie są przewidziane dla korzystania, bez zgody hodowcy, z materiału siewnego odmiany rośliny chronionej na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2016 r. poz. 843).

3.

Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do inwentarza hodowlanego lub innego zwierzęcego materiału zarodowego.

Art. 93⁶.

1.

Jeżeli do urzeczywistnienia wynalazku potrzebne jest użycie materiału biologicznego, który nie jest powszechnie dostępny ani nie może być przedstawiony w opisie patentowym w taki sposób, aby umożliwić znawcy zastosowanie wynalazku, ujawnienie go może polegać na powołaniu się na dokonane, najpóźniej w dacie zgłoszenia, zdeponowanie tego materiału w kolekcji uznanej na podstawie umowy międzynarodowej lub w kolekcji krajowej, wskazanej przez Prezesa Urzędu Patentowego w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

2.

O nadaniu statusu kolekcji krajowej, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Patentowego obwieszcza po uzyskaniu, na wniosek zainteresowanej instytucji, pozytywnego stanowiska ministra właściwego ze względu na przedmiot deponowanych materiałów biologicznych.

3.

W przypadku dokonania depozytu, o którym mowa w ust. 1, zgłaszający powinien dołączyć do zgłoszenia poświadczenie instytucji depozytowej. Poświadczenie takie powinno zawierać co najmniej nazwę instytucji, datę zdeponowania oraz numer, pod którym jest dostępny materiał biologiczny.

4.

Poświadczenie instytucji depozytowej może być złożone w ciągu 6 miesięcy od daty zgłoszenia. Późniejsze złożenie poświadczenia nie skutkuje uznania zdeponowania materiału biologicznego za równoznaczne z jego ujawnieniem w zgłoszeniu.

5.

Dostęp do depozytu, o którym mowa w ust. 1, przed ogłoszeniem o zgłoszeniu wynalazku, ograniczony jest do osób wskazanych w art. 251 ust. 1. Na wniosek zgłaszającego, złożony w Urzędzie Patentowym przed ogłoszeniem o zgłoszeniu wynalazku, powyższe ograniczenie rozciąga się na cały okres rozpatrywania zgłoszenia.

6.

Od ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku, jeżeli nie został złożony wniosek, o którym mowa w ust. 5, oraz po udzieleniu patentu nie można odmówić dostępu do depozytu osobie trzeciej, z zachowaniem warunku, o którym mowa w ust. 7. Przepis stosuje się odpowiednio także w przypadku unieważnienia bądź wygaśnięcia patentu.

7.

Warunkiem udostępnienia próbki materiału biologicznego ubiegającej się o to osobie jest zobowiązanie się jej na piśmie wobec zgłaszającego lub uprawnionego z patentu, że w trakcie pozostawania patentu w mocy:

1)

nie udostępni osobom trzecim próbki ani żadnej substancji z niej pochodzącej,

2)

będzie wykorzystywała próbkę lub substancję z niej pochodzącą jedynie do celów doświadczalnych

- chyba że zgłaszający lub uprawniony z patentu wyraźnie odstąpi od tego zobowiązania.

8.

Jeżeli Urząd Patentowy wyda decyzję o odmowie udzielenia patentu albo umorzeniu postępowania, na wniosek zgłaszającego złożony w terminie określonym w ust. 5, przez okres 20 lat od daty dokonania zgłoszenia, dostęp do depozytu materiału biologicznego będzie ograniczony do osób, o których mowa w ust. 5. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Art. 93⁷.

Jeżeli materiał biologiczny zdeponowany zgodnie z art. 93⁶ przestał być dostępny w kolekcji, nowego depozytu można dokonać na warunkach określonych w umowie międzynarodowej.

Zgłoszenie wzoru użytkowego może obejmować tylko jedno rozwiązanie.

4.

Wymóg, o którym mowa w ust. 3, nie ogranicza ujęcia w zgłoszeniu różnych postaci przedmiotu, posiadających te same istotne cechy techniczne zastrzeganego rozwiązania, jak również przedmiotu składającego się z części organicznie lub funkcjonalnie związanych ze sobą.

Art. 98.

Udzielone prawa ochronne na wzory użytkowe podlegają wpisowi do rejestru wzorów użytkowych.

Art. 99.

1.

Udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego.

2.

Częścią składową świadectwa ochronnego jest opis ochronny wzoru użytkowego obejmujący opis tego wzoru, zastrzeżenia ochronne i rysunki. Opis ochronny wzoru użytkowego jest udostępniany osobom trzecim i podlega rozpowszechnianiu przez Urząd Patentowy.

Art. 100.

1.

Do wzorów użytkowych i praw ochronnych na wzory użytkowe stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy art. 25, 28, 29, 35-37, 39-52, 55-60, 62, 66-75, 76-90 i 92.

2.

W przypadku wzoru użytkowego okres przewidziany w art. 60 wynosi dziesięć lat.

Art. 101.

1.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje wzorów użytkowych dotyczących obronności lub bezpieczeństwa Państwa oraz tryb postępowania z takimi wzorami zarówno przed stwierdzeniem przez właściwy organ, czy są to wzory użytkowe tajne, jak i po wydaniu postanowienia o ich tajności.

2.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie wzoru użytkowego, szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania oraz badania zgłoszeń w Urzędzie Patentowym, uwzględniając w szczególności sposób i formę ogłoszenia o zgłoszeniu wzoru użytkowego, zakres, w jakim Urząd Patentowy może dokonywać poprawek w skrócie opisu, formę sporządzanego sprawozdania o stanie techniki i sposób oraz termin udostępniania go osobom trzecim, a także sposób udostępniania i rozpowszechniania opisów ochronnych wzorów użytkowych. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Dział IV

Wzory przemysłowe i prawa z rejestracji wzorów przemysłowych

Art. 102.

1³⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, fakturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

2.

Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych.

3.

Za wytwór uważa się także:

1)

przedmiot składający się z wielu wymienialnych części składowych umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie (wytwór złożony);

2³⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

wymienialną część składową wytworu złożonego, jeżeli po jej włączeniu do wytworu złożonego pozostaje ona widoczna w trakcie jego zwykłego używania, przez które rozumie się każde używanie, z wyłączeniem konserwacji, obsługi lub naprawy.

3)

(uchylony)

4.

W przypadku wzoru stosowanego lub zawartego w części składowej wytworu złożonego, w rozumieniu ust. 3 pkt 1, ocena nowości i indywidualnego charakteru dotyczy tylko jego widocznych cech.

Art. 103.

1.

Wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, z zastrzeżeniem ust. 2. Wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami.

2.

Wzoru nie uważa się za udostępniony publicznie, w rozumieniu ust. 1, jeżeli nie mógł dotrzeć do wiadomości osób zajmujących się zawodowo dziedziną, której wzór dotyczy.

3.

Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości udzielenia prawa z rejestracji, jeżeli wzór przemysłowy:

1)

został ujawniony osobie trzeciej, która w sposób wyraźny lub dorozumiany była zobowiązana do zachowania poufności;

2)

został ujawniony w ciągu 12 miesięcy przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, jeżeli ujawnienie nastąpiło przez twórcę, jego następcę prawnego lub - za zgodą uprawnionego - przez osobę trzecią, a także jeżeli ujawnienie nastąpiło w wyniku nadużycia popełnionego wobec twórcy lub jego następcy prawnego.

Art. 104.

1.

Wzór przemysłowy odznacza się indywidualnym charakterem, jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo.

2.

Przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego bierze się pod uwagę zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru.

Art. 105.

1.

Na wzór przemysłowy udziela się prawa z rejestracji.

2.

Przez uzyskanie prawa z rejestracji uprawniony nabywa prawo wyłącznego korzystania z wzoru przemysłowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

3.

Uprawniony może zakazać osobom trzecim wytwarzania, oferowania, wprowadzania do obrotu, importu, eksportu lub używania wytworu, w którym wzór jest zawarty bądź zastosowany, lub składowania takiego wytworu dla takich celów.

4.

Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego obejmuje każdy wzór, który na zorientowanym użytkowniku nie wywołuje odmiennego ogólnego wrażenia. Art. 104 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

5.

Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego ogranicza się do wytworów tego rodzaju, dla których nastąpiło zgłoszenie.

6.

Prawa z rejestracji wzoru udziela się na 25 lat od daty dokonania zgłoszenia w Urzędzie Patentowym, podzielone na pięcioletnie okresy, z zastrzeżeniem art. 111.

Art. 106.

1.

Praw z rejestracji nie udziela się na wzory przemysłowe, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami; korzystania z wzoru przemysłowego nie uważa się za sprzeczne z porządkiem publicznym tylko dlatego, że jest zabronione przez prawo.

2³⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Praw z rejestracji nie udziela się również, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, na wzory przemysłowe zawierające oznaczenia, o których mowa w art. 129¹ ust. 1 pkt 8-11.

Art. 106¹.

1.

Ochrona z tytułu prawa z rejestracji wzoru nie przysługuje wytworowi, który stanowi część składową wytworu złożonego, używaną do naprawy tego wytworu w taki sposób, by przywrócić mu jego wygląd początkowy.

2.

Osoby trzecie mogą korzystać z wytworu, o którym mowa w ust. 1, poprzez jego wytwarzanie, oferowanie, wprowadzanie do obrotu, import, eksport lub używanie wytworu, w którym wzór jest zawarty bądź zastosowany, lub poprzez składowanie takiego wytworu dla takich celów.

Art. 107.

1.

Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego nie obejmuje cech wytworu:

1)

wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej;

2)

które muszą być odtworzone w dokładnej formie i wymiarach w celu umożliwienia mechanicznego połączenia go lub współdziałania z innym wytworem.

2.

Przepisy ust. 1 nie stoją na przeszkodzie rejestracji wzoru przemysłowego przeznaczonego do wielokrotnego składania lub łączenia wzajemnie wymienialnych wytworów w ramach systemu modularnego.

Art. 108.

1.

Zgłoszenie wzoru przemysłowego w celu uzyskania prawa z rejestracji powinno obejmować:

1)

podanie zawierające co najmniej oznaczenie zgłaszającego, określenie przedmiotu zgłoszenia oraz wniosek o udzielenie prawa z rejestracji;

2)

ilustrację wzoru przemysłowego.

3)

(uchylony)

2.

Ilustrację wzoru przemysłowego stanowią w szczególności rysunki, fotografie lub próbki materiału włókienniczego.

2¹³⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 22 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadku gdy nowy i indywidualny charakter posiada część wytworu, o którym mowa w art. 102 ust. 1, ilustracja wzoru przemysłowego musi przedstawiać całość wytworu.

3⁴⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

2)

w celu doświadczalnym;

3)

polegającego na jego odtworzeniu do celów cytowania lub nauczania, jeżeli nie narusza dobrych obyczajów i nie utrudnia uprawnionemu w sposób nieuzasadniony korzystania z wzoru oraz wskazuje na źródło jego pochodzenia;

4)

stosowanego lub zawartego w urządzeniach znajdujących się na środkach transportu lądowego i zarejestrowanych w innych państwach statkach morskich lub powietrznych, które czasowo znajdują się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;

5)

przez import części zamiennych i akcesoriów, w których wzór jest stosowany lub zawarty w celu napraw statków, o których mowa w pkt 4;

6)

wykonywania napraw statków, o których mowa w pkt 4;

7)

przez wykonanie na indywidualne zamówienie naprawy związanej z odtworzeniem części składowej wytworu złożonego, w celu przywrócenia mu pierwotnego wyglądu.

Art. 116.

(uchylony)

Art. 117.

1.

Do unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przepisy art. 89 stosuje się odpowiednio.

2.

Podstawą do unieważnienia prawa z rejestracji może być również stwierdzenie, że wykorzystywanie wzoru przemysłowego narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich.

Art. 117¹⁴³⁾Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

1.

Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak warunków wymaganych do uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego, wydaje decyzję o odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego w całości lub części.

2.

Doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 1, dokonuje się wyłącznie na wniosek uprawnionego z rejestracji międzynarodowego wzoru przemysłowego złożony w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia mu kopii powiadomienia o odmowie, na podstawie art. 12 ust. 3 Aktu genewskiego.

Art. 117²⁴³⁾Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego powiadomienie o:

1)

wydaniu decyzji o odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego lub wzorów przemysłowych,

2)

wydaniu decyzji w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy zakończonej decyzją, o której mowa w pkt 1,

3)

wydaniu prawomocnego wyroku sądu administracyjnego o uchyleniu decyzji, o której mowa w pkt 1,

4)

unieważnieniu uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego

- w trybie, formie i języku przewidzianych w Akcie genewskim.

Art. 117³⁴⁴⁾Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

1.

Każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego. Przepisy art. 246 ust. 1 i art. 247 stosuje się odpowiednio.

2.

Urząd Patentowy wydaje decyzję o unieważnieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego, jeżeli uprawniony z rejestracji międzynarodowego wzoru przemysłowego, nie udzieli odpowiedzi na sprzeciw, o którym mowa w ust. 1, lub zgodzi się z tym sprzeciwem.

3.

Od decyzji Urzędu Patentowego, o której mowa w ust. 2, służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepisy art. 244 ust. 1-1⁴, 4 i 5, art. 244¹ oraz art. 245 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 117⁴⁴³⁾Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do unieważnienia uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego przepis art. 89 stosuje się odpowiednio.

Art. 117⁵⁴³⁾Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do roszczeń z tytułu naruszenia prawa z rejestracji międzynarodowego wzoru przemysłowego korzystającego z ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepisy art. 287-291 stosuje się odpowiednio, z tym że roszczeń tych można dochodzić za okres rozpoczynający się po dniu ogłoszenia w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” o uznaniu jego ochrony, a w przypadku wcześniejszego powiadomienia przez uprawnionego osoby naruszającej takie prawo - za okres rozpoczynający się po dniu tego powiadomienia.

Art. 118.

1⁴⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do wzorów przemysłowych i praw z rejestracji wzorów przemysłowych przepisy art. 32, art. 35-37, art. 39, art. 39¹, art. 41, art. 46, art. 50, art. 55, art. 66 ust. 2, art. 67, art. 68, art. 70-75, art. 76-79, art. 81-88, art. 90 i art. 92 stosuje się odpowiednio.

2.

Zmiany dokonywane w zgłoszeniu w toku jego rozpatrywania nie mogą dotyczyć samego wzoru i jego odmian przedstawionych w opisie i na rysunku oraz na fotografiach. Zakaz ten nie obejmuje przypadków dokonania korekty zastrzeganej postaci wytworu, jeżeli nie spowoduje to zmiany tożsamości wzoru i bez której uzyskanie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego byłoby niemożliwe.

Art. 119.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie wzoru przemysłowego, oraz szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń, uwzględniając w szczególności sposób udostępniania i rozpowszechniania opisów ochronnych wzorów przemysłowych. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Tytuł III

Znaki towarowe i oznaczenia geograficzne

Dział I

Znaki towarowe i prawa ochronne

Rozdział 1

Znak towarowy

Art. 120.

1.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

2.

Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

3.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1)

znakach towarowych - rozumie się przez to także znaki usługowe;

2)

towarach - rozumie się przez to w szczególności wyroby przemysłowe, rzemieślnicze, płody rolne oraz produkty naturalne, zwłaszcza wody, minerały, surowce, a także, z zastrzeżeniem art. 174 ust. 3, usługi;

3)

znakach towarowych podrobionych - rozumie się przez to użyte bezprawnie znaki identyczne lub takie, które nie mogą być odróżnione w zwykłych warunkach obrotu od znaków zarejestrowanych, dla towarów objętych prawem ochronnym;

4)

znakach wcześniejszych - rozumie się przez to znaki zgłoszone lub zarejestrowane z wcześniejszym pierwszeństwem.

Art. 121.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

Art. 122⁴⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

1.

Przepis art. 120 ust. 1 nie wyklucza uznania za znak towarowy oznaczenia przeznaczonego do równoczesnego używania przez kilka osób, w tym przedsiębiorców, którzy zgłosili go wspólnie, jeżeli używanie takie nie jest sprzeczne z interesem publicznym i nie ma na celu wprowadzenia odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru, przeznaczenia, jakości, właściwości lub pochodzenia towarów (wspólne prawo ochronne).

2.

Zasady używania znaku towarowego na podstawie wspólnego prawa ochronnego określa regulamin znaku przyjęty przez osoby, w tym przedsiębiorców, o których mowa w ust. 1.

Art. 123.

1.

Pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy oznacza się, z zastrzeżeniem art. 124 i 125, według daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym.

2.

Zgłoszenie uważa się za dokonane w dniu, w którym wpłynęło ono do Urzędu Patentowego. Przepisy art. 13 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

Art. 124.

Pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy przysługuje w Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w umowach międzynarodowych według daty pierwszego prawidłowego zgłoszenia znaku towarowego, jeżeli zgłoszenie w Urzędzie Patentowym zostanie dokonane w okresie 6 miesięcy od tej daty.

Art. 125.

Pierwszeństwo, o którym mowa w art. 124 i art. 125 (uprzednie pierwszeństwo), jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

2.

Umowa o przeniesienie pierwszeństwa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

Art. 128.

Na wniosek zgłaszającego znak towarowy Urząd Patentowy wydaje, w celu zastrzeżenia pierwszeństwa za granicą, dowód dokonania zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (dowód pierwszeństwa). Przepisy art. 19 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 129.

(uchylony)

Art. 129¹⁴⁸⁾Dodany przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

1.

Nie udziela się prawa ochronnego na oznaczenie, które:

1)

nie może być znakiem towarowym;

2)

nie nadaje się do odróżniania w obrocie towarów, dla których zostało zgłoszone;

3)

składa się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania, w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności;

4)

składa się wyłącznie z elementów, które weszły do języka potocznego lub są zwyczajowo używane w uczciwych i utrwalonych praktykach handlowych;

5)

stanowi kształt towaru, który jest uwarunkowany wyłącznie jego naturą, jest niezbędny do uzyskania efektu technicznego lub zwiększa znacznie wartość towaru;

6)

zostało zgłoszone w złej wierze;

7)

jest sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami;

8)

zawiera element będący symbolem, w szczególności o charakterze religijnym, patriotycznym lub kulturowym, którego używanie obrażałoby uczucia religijne, patriotyczne lub tradycję narodową;

9)

zawiera symbol Rzeczypospolitej Polskiej (godło, barwy lub hymn), znak sił zbrojnych, organizacji paramilitarnej lub sił porządkowych, reprodukcję polskiego orderu, odznaczenia lub odznaki honorowej, odznaki lub oznaki wojskowej bądź innego oficjalnego lub powszechnie używanego odznaczenia i odznaki, w szczególności administracji rządowej lub samorządu terytorialnego albo organizacji społecznej działającej w ważnym interesie publicznym, gdy obszar działania tej organizacji obejmuje cały kraj lub znaczną jego część, jeżeli zgłaszający nie wykaże się uprawnieniem, w szczególności zezwoleniem właściwego organu Państwa albo organu samorządu terytorialnego, albo zgodą organizacji, na używanie oznaczenia w obrocie;

10)

zawiera symbol (herb, flagę, godło) obcego państwa, nazwę, skrót nazwy, bądź symbol (herb, flagę, godło) organizacji międzynarodowej lub przyjęte w obcym państwie urzędowe oznaczenie, stempel kontrolny lub gwarancyjny, jeżeli zakaz taki wynika z umów międzynarodowych, chyba że zgłaszający wykaże się zezwoleniem właściwego organu, które uprawnia go do używania takiego oznaczenia w obrocie;

11)

zawiera urzędowo uznane oznaczenie przyjęte do stosowania w obrocie, w szczególności znak bezpieczeństwa, znak jakości lub cechę legalizacji, w zakresie, w jakim mogłoby to wprowadzić odbiorców w błąd co do charakteru takiego oznaczenia, o ile zgłaszający nie wykaże, że jest uprawniony do jego używania;

12)

ze swojej istoty może wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru, jakości lub pochodzenia geograficznego towaru;

13)

stanowi chronioną nazwę odmiany roślin i odnosi się do odmiany roślin tego samego lub pokrewnego gatunku.

2.

W odniesieniu do wyrobów alkoholowych, znak towarowy zawierający element geograficzny niezgodny z pochodzeniem wyrobu uważa się za znak wprowadzający odbiorców w błąd.

3.

Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy zawierający element geograficzny prawdziwy w sensie dosłownym co do terytorium, regionu lub miejsca, z którego towar pochodzi, który mógłby wprowadzić odbiorców w błąd, że towar pochodzi z innego, słynącego z danych wyrobów terenu. W przypadku homonimicznych oznaczeń geograficznych dla wina i piwa ochrona może być przyznana, z tym, że Urząd Patentowy wezwie osobę, która dokonała zgłoszenia później, do dokonania w znaku odpowiednich zmian pozwalających na odróżnienie go od znaku wcześniejszego.

4.

Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli znak ten jest identyczny lub podobny do zarejestrowanego oznaczenia geograficznego, nazwy pochodzenia, określenia tradycyjnego dla wina lub oznaczenia geograficznego napoju spirytusowego, których ochrona jest przewidziana na podstawie przepisów prawa i w zakresie w nich przewidzianym.

Art. 130⁴⁹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Odmowa udzielenia prawa ochronnego na podstawie art. 129¹ ust. 1 pkt 2-4 nie może nastąpić, jeżeli przed datą zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym znak ten nabrał, w następstwie jego używania, charakteru odróżniającego w zwykłych warunkach obrotu.

Art. 131.

(uchylony)

Art. 132.

(uchylony)

Art. 132¹⁵¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

1.

Po rozpatrzeniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 152^6a ust. 1 lub art. 152¹⁷ ust. 1, uznanego za zasadny nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy:

1)

którego używanie narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich;

2)

identyczny ze znakiem towarowym, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla identycznych towarów;

3)

identyczny lub podobny do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje, w szczególności ryzyko skojarzenia znaku zgłoszonego ze znakiem wcześniejszym;

4)

identyczny lub podobny do renomowanego znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla jakichkolwiek towarów, jeżeli używanie zgłoszonego znaku bez uzasadnionej przyczyny mogłoby przynieść zgłaszającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego;

5)

identyczny lub podobny do znaku towarowego, który przed datą według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego był w Rzeczypospolitej Polskiej powszechnie znany i używany jako znak towarowy przeznaczony do oznaczania towarów identycznych lub podobnych pochodzących od innej osoby, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje, w szczególności ryzyko skojarzenia znaku zgłoszonego ze znakiem powszechnie znanym.

2.

Podstawą sprzeciwu, o którym mowa w art. 152^6a ust. 1 lub art. 152¹⁷ ust. 1, mogą być również zgłoszenia znaków towarowych z wcześniejszym pierwszeństwem, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, o ile udzielone zostanie na nie prawo ochronne. Do czasu prawomocnego zakończenia wcześniejszych postępowań zgłoszeniowych, postępowanie w sprawie sprzeciwu zawiesza się.

3.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, w przypadku, gdy wcześniejszy znak towarowy został zgłoszony lub zarejestrowany w trybie określonym w art. 4.

4.

Ochrona znaku towarowego zawierającego oznaczenia, o których mowa w art. 129¹ ust. 1 pkt 8-11, lub oznaczenia odnoszące się do pochodzenia towaru, nie wyłącza możliwości uzyskania prawa ochronnego przez inną osobę na znak towarowy zawierający takie same elementy dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli znaki te mogą być w obrocie łatwo odróżniane.

Art. 133⁵²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Jeżeli uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego lub uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego wyrazi pisemną zgodę na udzielenie prawa ochronnego na późniejszy znak towarowy sprzeciw, o którym mowa w art. 152^6a ust. 1 lub art. 152¹⁷ ust. 1, podlega oddaleniu.

Art. 134.

(uchylony)

Art. 134¹⁵⁴⁾Dodany przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Jeżeli dwie lub więcej osób korzystających z tej samej daty pierwszeństwa zgłosiło identyczne albo podobne znaki towarowe, prawo ochronne na znak towarowy może być udzielone na rzecz każdej z tych osób.

Art. 135.

(uchylony)

Rozdział 2

Wspólny znak towarowy i wspólny znak towarowy gwarancyjny

Art. 136.

1.

Organizacja posiadająca osobowość prawną, powołana do reprezentowania interesów przedsiębiorców, może uzyskać prawo ochronne na znak towarowy przeznaczony do używania w obrocie przez tę organizację i przez zrzeszone w niej podmioty (wspólny znak towarowy).

2.

Zasady używania w obrocie wspólnego znaku towarowego przez organizację, o której mowa w ust. 1, oraz przez zrzeszone w niej podmioty określa regulamin znaku przyjęty przez tę organizację.

Art. 137.

1.

Organizacji posiadającej osobowość prawną, która sama nie używa znaku towarowego, może być udzielone prawo ochronne na znak przeznaczony do używania przez przedsiębiorców stosujących się do zasad ustalonych w regulaminie znaku przyjętym przez uprawnioną organizację i podlegających w tym zakresie jej kontroli (wspólny znak towarowy gwarancyjny).

2.

Uprawniony z prawa ochronnego na wspólny znak towarowy gwarancyjny nie może odmówić, bez ważnych powodów, prawa używania znaku przedsiębiorcom, którzy spełniają kryteria określone w regulaminie, o którym mowa w ust. 1.

Art. 137¹.

W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy o znakach towarowych.

Rozdział 3

Zgłoszenie znaku towarowego

Art. 138.

1.

W zgłoszeniu znaku towarowego należy określić znak towarowy oraz wskazać towary, dla których znak ten jest przeznaczony. Przepis art. 31 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

2.

Jedno zgłoszenie może dotyczyć tylko jednego znaku. W przypadku znaków barwnych za jeden znak uważa się oznaczenie obejmujące jedno zestawienie kolorów. Przepisy art. 39 stosuje się odpowiednio.

3.

Do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego, wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego lub zgłoszenia znaku w celu uzyskania wspólnego prawa ochronnego dołącza się regulamin znaku.

4.

Regulamin, o którym mowa w ust. 3, powinien w szczególności określać sposób używania znaku, wspólne właściwości towarów, dla których oznaczania znak ten jest przeznaczony, zasady kontroli tych właściwości oraz skutki naruszenia postanowień regulaminu. Regulamin wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego powinien dodatkowo określać szczegółowe kryteria oraz tryb uznawania przez uprawnioną organizację prawa przedsiębiorców do używania znaku.

Art. 139.

Jeżeli zgłaszający chce skorzystać z uprzedniego pierwszeństwa, powinien w zgłoszeniu znaku towarowego złożyć stosowne oświadczenie oraz dołączyć dowód potwierdzający dokonanie zgłoszenia znaku towarowego we wskazanym państwie bądź wystawienie towaru oznaczonego tym znakiem na określonej wystawie. Dowód taki może być również złożony w ciągu trzech miesięcy od daty zgłoszenia. Późniejsze złożenie takiego oświadczenia albo dowodu nie skutkuje przyznaniem pierwszeństwa.

Art. 140.

1.

Do czasu wydania decyzji zgłaszający może dokonywać w zgłoszeniu uzupełnień i poprawek, które nie mogą prowadzić do zmiany istoty znaku towarowego ani rozszerzać wykazu towarów, dla których znak ten został zgłoszony.

1¹⁵⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Do czasu wydania decyzji zgłaszający może złożyć wniosek o usunięcie ze znaku towarowego oznaczeń, o których mowa w art. 129¹. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Wraz z wnioskiem, zgłaszający przesyła zmienione fotografie lub odbitki znaku towarowego, o ile są one w zgłoszeniu wymagane.

2.

Zgłaszający może, z zastrzeżeniem ust.1, podzielić zgłoszenie w stosunku do wskazanych towarów, z zachowaniem daty pierwszeństwa.

Art. 141.

1.

Wskazując w zgłoszeniu znaku towarowego towary, dla których znak jest przeznaczony, zgłaszający powinien używać polskiej terminologii technicznej oraz określeń jednoznacznych, a wykaz towarów przedstawić w formie uporządkowanej, stosownie do przyjętej klasyfikacji. Wykazy obejmujące więcej niż 15 wyrazów należy sporządzić na odrębnym arkuszu.

2.

Do zgłoszenia znaku towarowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 36. Zgłoszenie znaku przedstawionego lub wyrażonego w szczególnej formie graficznej powinno zawierać dołączone fotografie lub odbitki przedstawiające lub wyrażające ten znak. Zgłoszenie znaku dźwiękowego powinno zawierać dołączone nagranie dźwięku na informatycznym nośniku danych w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Art. 142.

Urząd Patentowy może wprowadzić poprawki w dokumentacji zgłoszenia jedynie w celu usunięcia oczywistych pomyłek i błędów językowych. Ograniczenie to nie dotyczy wykazu towarów i ich klasyfikacji, pod warunkiem że poprawki nie będą prowadzić do zmiany zakresu żądanej ochrony.

Rozdział 4

Rozpatrywanie zgłoszenia znaku towarowego

Art. 143.

(uchylony)

Art. 144.

(uchylony)

Art. 144¹.

Jeżeli po wszczęciu postępowania zgłaszający wprowadził do zgłoszenia znaku towarowego uzupełnienia lub poprawki, których nie dopuszczają przepisy ustawy, Urząd Patentowy wydaje postanowienie odmawiające uwzględnienia takich uzupełnień i poprawek.

Art. 145⁵⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

1.

Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy z przyczyn, o których mowa w art. 129¹, wydaje decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy.

2.

Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Urząd Patentowy informuje zgłaszającego o zebranych dowodach i okolicznościach mogących świadczyć o istnieniu przeszkód do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy i wyznacza mu termin do zajęcia stanowiska.

3.

W przypadku gdy brak warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy z przyczyn, o których mowa w art. 129¹, dotyczy tylko niektórych towarów, Urząd Patentowy wydaje decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy dla tych towarów.

Art. 146.

(uchylony)

Art. 146¹⁶⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

1.

Urząd Patentowy niezwłocznie dokonuje ogłoszenia w „Biuletynie Urzędu Patentowego” o zgłoszeniu znaku towarowego, co do którego nie stwierdzono braku warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy z przyczyn, o których mowa w art. 129¹.

2.

Przed ogłoszeniem, o którym mowa w ust. 1, jednak nie później niż w terminie 2 miesięcy od daty zgłoszenia, Urząd Patentowy ujawnia informacje o znaku towarowym, dacie pierwszeństwa, dacie i numerze zgłoszenia, wykazie towarów i usług, imieniu i nazwisku lub nazwie zgłaszającego, jego miejscu zamieszkania lub siedzibie oraz kodzie kraju.

3.

Po uprawomocnieniu się decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy, o której mowa w art. 145 ust. 3, Urząd Patentowy dokonuje ogłoszenia w „Biuletynie Urzędu Patentowego” o zgłoszeniu znaku towarowego dla pozostałych towarów.

4.

Osoby trzecie mogą zgłaszać uwagi co do istnienia okoliczności, o których mowa w art. 129¹.

5.

Urząd Patentowy może wydać decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy, w przypadku powzięcia informacji o okolicznościach, o których mowa w art. 129¹, także po ogłoszeniu o zgłoszeniu znaku towarowego. Przepis art. 145 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

6.

Dla zgłoszenia znaku towarowego podlegającego ogłoszeniu, Urząd Patentowy sporządza zawiadomienie o istnieniu identycznych lub podobnych znaków towarowych z wcześniejszym pierwszeństwem, przeznaczonych do oznaczania takich samych lub podobnych towarów i przekazuje je zgłaszającemu. Zawiadomienie to ma charakter wyłącznie informacyjny i nie jest wiążące.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim ma odpowiadać zgłoszenie znaku towarowego, oraz szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń, uwzględniając w szczególności zakres informacji ujawnianej publicznie, sposób jej udostępniania oraz zakres, w jakim Urząd Patentowy może wprowadzać poprawki w wykazie towarów i ich klasyfikacji. Określenie wymogów, jakim ma odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Rozdział 4¹

Postępowanie w sprawie uznawania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowych znaków towarowych

Art. 152¹.

Urząd Patentowy prowadzi postępowanie w sprawie ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowych znaków towarowych, w zakresie przewidzianym Porozumieniem lub Protokołem.

Art. 152².

1⁶⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak warunków wymaganych do uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 129¹, wydaje decyzję o odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego.

2.

Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Urząd Patentowy w trybie, formie i języku przewidzianych Porozumieniem lub Protokołem przekazuje do Biura Międzynarodowego notę, w której zawiadamia o powodach uniemożliwiających uznanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego (wstępna odmowa uznania ochrony), a także wyznacza uprawnionemu z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego termin do zajęcia stanowiska w sprawie.

Art. 152³⁶⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

W przypadku gdy brak warunków wymaganych do uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 129¹, dotyczy tylko niektórych towarów, Urząd Patentowy wydaje decyzję o odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego dla tych towarów. Przepis art. 152² ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 152⁴.

(uchylony)

Art. 152⁵⁶⁹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego notę o wydaniu decyzji o odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego w trybie, formie i języku przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole. Do noty dołącza się decyzję, o której mowa w art. 152² lub art. 152³.

Art. 152⁶⁶⁹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

1.

Na decyzję Urzędu Patentowego o definitywnej odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego w odniesieniu do wszystkich lub niektórych towarów, a także na decyzję o unieważnieniu uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego uprawnionemu z rejestracji tego znaku służy skarga do sądu administracyjnego. Przepisy art. 249 ust. 1 i art. 250 stosuje się odpowiednio.

2.

(uchylony)

Art. 152¹³.

Do unieważnienia uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego przepisy art. 164-167 stosuje się odpowiednio.

Art. 152¹⁴.

Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego notę o unieważnieniu uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego w trybie, formie i języku przewidzianych Porozumieniem lub Protokołem.

Art. 152¹⁵.

Do stwierdzenia wygaśnięcia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego przepisy art. 169-172 stosuje się odpowiednio, jednakże termin, o którym mowa w art. 169 ust. 1 pkt 1, biegnie od dnia ogłoszenia w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” o uznaniu jego ochrony.

Art. 152¹⁶.

Do roszczeń z tytułu naruszenia prawa z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego korzystającego z ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się odpowiednio przepisy art. 296-298, z tym że roszczeń tych można dochodzić od dnia ogłoszenia w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” o uznaniu jego ochrony.

Rozdział 4²

Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Art. 152¹⁷.

1.

W terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o zgłoszeniu znaku towarowego, uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego lub uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego może wnieść sprzeciw wobec zgłoszenia znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 132¹ ust. 1-3. Termin ten nie podlega przywróceniu.

2.

Od sprzeciwu należy wnieść opłatę.

3.

Sprzeciw zawiera oznaczenie stron, wskazanie podstawy faktycznej i prawnej wraz z uzasadnieniem i zakresem sprzeciwu oraz podpis wnoszącego sprzeciw.

4.

Sprzeciw oraz inne pisma wnosi się wraz z ich odpisami dla strony przeciwnej.

5.

Materiały i dokumenty sporządzone w języku obcym wnosi się wraz z ich tłumaczeniami na język polski.

6.

Urząd Patentowy, w drodze postanowienia, pozostawia bez rozpoznania sprzeciw, który:

1)

został wniesiony po upływie terminu lub

2)

nie wskazuje zgłoszenia znaku towarowego, wobec którego jest wnoszony, lub

3)

nie wskazuje wcześniejszego prawa, o którym mowa w art. 132¹ ust. 1-3

- chyba, że braki te zostały uzupełnione w terminie, o którym mowa w ust. 1.

7.

Jeżeli sprzeciw nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy wyznacza wnoszącemu sprzeciw termin do usunięcia braków pod rygorem umorzenia postępowania.

Art. 152¹⁸.

1.

Stronami postępowania w sprawie sprzeciwu są zgłaszający i wnoszący sprzeciw.

2.

Do rozpatrzenia sprzeciwu Prezes Urzędu Patentowego wyznacza eksperta.

Art. 152¹⁹.

1.

Urząd Patentowy niezwłocznie zawiadamia zgłaszającego o wniesieniu sprzeciwu oraz informuje strony postępowania o możliwości ugodowego rozstrzygnięcia sporu w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia informacji.

2.

Termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony do 6 miesięcy na zgodny wniosek stron.

3.

Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy wzywa zgłaszającego do udzielenia odpowiedzi na sprzeciw w wyznaczonym terminie. W odpowiedzi na sprzeciw zgłaszający przedstawia zarzuty oraz przytacza wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na ich poparcie.

4.

W terminie, o którym mowa w ust. 3, zgłaszający może podnieść zarzut nieużywania wcześniejszego znaku towarowego w sposób rzeczywisty w ciągu nieprzerwanego okresu 5 lat przed datą dokonania zgłoszenia znaku towarowego będącego przedmiotem sprzeciwu dla towarów objętych sprzeciwem, chyba że istnieją ważne powody tego nieużywania lub nie upłynął okres 5 lat od daty zarejestrowania wcześniejszego znaku. W przypadku uznania zarzutu za zasadny, Urząd Patentowy oddala sprzeciw.

5.

Urząd Patentowy przekazuje wnoszącemu sprzeciw odpowiedź na sprzeciw oraz wyznacza mu termin na zajęcie stanowiska i uzupełnienie dowodów. Przepis art. 169 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

6.

Zgłaszający może odnieść się do dowodów i twierdzeń przedstawionych na podstawie ust. 5 przez wnoszącego sprzeciw w terminie wyznaczonym przez Urząd Patentowy.

7.

Urząd Patentowy może wezwać stronę postępowania do przedstawienia, w wyznaczonym terminie, stanowiska dotyczącego materiałów przedstawionych przez drugą stronę lub Urząd Patentowy.

8.

Urząd Patentowy pomija twierdzenia i dowody niezgłoszone w wyznaczonym terminie, chyba że strona wykaże, że ich powołanie nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. Dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie powołuje się w terminie miesiąca od dnia, w którym powołanie ich stało się możliwe lub wynikła potrzeba ich powołania.

Art. 152²⁰.

Urząd Patentowy rozpatruje sprzeciw w jego granicach i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnoszącego sprzeciw.

Art. 152²¹.

Po rozpatrzeniu sprzeciwu, Urząd Patentowy wydaje decyzję o oddaleniu sprzeciwu lub uznaniu go za zasadny w całości lub części.

Art. 152²².

1.

Od decyzji Urzędu Patentowego wydanej po rozpatrzeniu sprzeciwu stronom służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygany przez kolegia orzekające do spraw spornych. Przepisy art. 244 ust. 1¹, 1² i 3-5, art. 244¹, art. 245, art. 255⁷ oraz art. 255⁸ stosuje się odpowiednio.

2.

Nowe fakty i dowody mogą być powołane tylko jeżeli ich powołanie nie było wcześniej możliwe albo potrzeba ich powołania wynikła później.

3.

Urząd Patentowy przeprowadza rozprawę z urzędu lub na wniosek strony, jeżeli uzna to za zasadne. W przypadku wyznaczenia rozprawy przepisy art. 255³, art. 255⁵ oraz art. 255⁶ stosuje się odpowiednio.

Art. 152²³.

Do postępowania w sprawie sprzeciwu przepisy art. 242 ust. 1 i 2, art. 251, art. 252, art. 253 ust. 1 oraz art. 256 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Rozdział 5

Prawa ochronne na znaki towarowe

Art. 153.

1.

Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

1¹⁷⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych.

1²⁷⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy.

1³⁷⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Uprawniony może wskazać, że jego znak został zarejestrowany, poprzez umieszczenie w sąsiedztwie znaku towarowego litery „R” wpisanej w okrąg.

2.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym.

3⁷⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone, w drodze decyzji, dla wszystkich lub części towarów na kolejne okresy dziesięcioletnie.

4⁷⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa się przed końcem upływającego okresu ochrony, jednak nie wcześniej niż na rok przed jego upływem. Wraz z wnioskiem uiszcza się opłatę za ochronę, na zasadach określonych w art. 224 ust. 2-4.

5.

Wniosek, o którym mowa w ust. 3, może zostać złożony, za dodatkową opłatą, również w ciągu sześciu miesięcy po upływie okresu ochrony. Termin ten nie podlega przywróceniu.

6.

Urząd Patentowy wydaje decyzję o odmowie przedłużenia prawa ochronnego na znak towarowy, jeżeli wniosek wpłynął po terminie, o którym mowa w ust. 5, albo nie zostały wniesione należne opłaty, o których mowa w ust. 4 i 5.

Art. 154.

Używanie znaku towarowego polega w szczególności na:

1)

umieszczaniu tego znaku na towarach objętych prawem ochronnym lub ich opakowaniach, oferowaniu i wprowadzaniu tych towarów do obrotu, ich imporcie lub eksporcie oraz składowaniu w celu oferowania i wprowadzania do obrotu, a także oferowaniu lub świadczeniu usług pod tym znakiem;

2)

umieszczaniu znaku na dokumentach związanych z wprowadzaniem towarów do obrotu lub związanych ze świadczeniem usług;

3)

posługiwaniu się nim w celu reklamy.

Art. 155.

1.

Prawo ochronne na znak towarowy nie rozciąga się na działania dotyczące towarów ze znakiem, polegające w szczególności na ich oferowaniu do sprzedaży lub dalszym wprowadzaniu do obrotu towarów oznaczonych tym znakiem, jeżeli towary te zostały uprzednio wprowadzone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez uprawnionego lub za jego zgodą.

2.

Nie stanowi również naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy import oraz inne działania, o których mowa w ust. 1, dotyczące towarów oznaczonych tym znakiem towarowym, jeżeli towary te zostały uprzednio wprowadzone do obrotu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego przez uprawnionego lub za jego zgodą.

3.

Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione względy, które pozwalają uprawnionemu sprzeciwić się dalszej dystrybucji towarów, w szczególności jeżeli po wprowadzeniu do obrotu zmieni się lub pogorszy stan towarów.

Art. 156.

1.

Prawo ochronne na znak towarowy nie daje uprawnionemu prawa zakazywania używania w obrocie przez inne osoby:

1⁷⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

ich adresów oraz nazwisk albo nazw lub innych oznaczeń indywidualizujących danego przedsiębiorcę lub jego przedsiębiorstwo;

2)

oznaczeń wskazujących w szczególności na cechy i charakterystykę towarów, ich rodzaj, ilość, jakość, przeznaczenie, pochodzenie czy datę wytworzenia lub okres przydatności;

3)

zarejestrowanego oznaczenia lub oznaczenia podobnego, jeżeli jest to konieczne dla wskazania przeznaczenia towaru, zwłaszcza gdy chodzi o oferowane części zamienne, akcesoria lub usługi;

4)

3⁷⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do osoby, która nie będąc do tego uprawniona, zgłosiła na swoją rzecz znak towarowy lub uzyskała na niego prawo ochronne, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 162.

1.

Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Przepisy art. 67 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

1¹.

Prawo ochronne na znak towarowy może być przeniesione na rzecz organizacji, o których mowa w art. 136 i 137, jako odpowiednio wspólny znak towarowy albo wspólny znak towarowy gwarancyjny albo na kilku przedsiębiorców jako wspólne prawo ochronne.

1².

Przeniesienie prawa ochronnego, o którym mowa w ust. 1¹, może nastąpić tylko za zgodą osób, którym służą na nim prawa.

1³.

Wpis do rejestru znaków towarowych o przeniesieniu prawa ochronnego, o którym mowa w ust. 1¹, może nastąpić po złożeniu regulaminu znaku, o którym mowa w art. 122 ust. 2, art. 136 ust. 2 lub art. 137 ust. 1.

1⁴.

Wspólne prawo ochronne może być przeniesione na rzecz jednej osoby jako prawo ochronne na znak towarowy.

2.

(uchylony)

3.

Prawo ochronne na wspólny znak towarowy może być przeniesione jako wspólne prawo ochronne na przedsiębiorców zrzeszonych w organizacji, o której mowa w art. 136. Umowa o przeniesienie prawa powinna określać zasady używania takiego znaku w takim zakresie, jaki jest przewidziany dla regulaminu, o którym mowa w art. 122 ust. 2.

3¹.

Wspólne prawo ochronne może być przeniesione na rzecz organizacji, o których mowa w art. 136 i 137, jako wspólny znak towarowy lub wspólny znak towarowy gwarancyjny. Umowa o przeniesienie prawa powinna określać zasady używania takiego znaku, w takim zakresie, jaki jest przewidywany dla regulaminu, o którym mowa odpowiednio w art. 136 ust. 2 oraz art. 137 ust. 1.

4.

Prawo ochronne na znak towarowy może być również przeniesione w stosunku do niektórych towarów, dla których prawo jest udzielone, jeżeli towary, dla których znak pozostaje zarejestrowany na rzecz zbywcy, nie są tego samego rodzaju. Z chwilą przeniesienia prawo to traktuje się jako niezależne od prawa przysługującego zbywcy.

5.

Do ważności umowy o przeniesienie udziału we wspólnym prawie ochronnym jest potrzebna zgoda wszystkich współuprawnionych.

6.

Przepisy ust. 1 oraz ust. 3-5 stosuje się odpowiednio do praw z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia, na które nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne.

Art. 162¹⁸⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

W toku postępowania wszczętego na skutek wniesienia wniosku o unieważnienie, prawo ochronne na znak towarowy może zostać podzielone na wniosek uprawnionego, w stosunku do wskazanych towarów, z zachowaniem daty pierwszeństwa. Przepis art. 140 stosuje się odpowiednio. Składając wniosek, uprawniony uiszcza opłatę za podział prawa ochronnego na znak towarowy.

Art. 163.

1.

Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną. Do umowy tej stosuje się odpowiednio przepisy art. 76 oraz art. 78 i 79.

2.

Licencjobiorca może udzielić sublicencji na używanie znaku towarowego w zakresie udzielonego mu upoważnienia.

3.

Licencjobiorca może wskazać, że korzysta z licencji na używanie znaku towarowego, poprzez umieszczenie oznaczenia „lic.” w sąsiedztwie znaku towarowego.

4.

W przypadku korzystania z licencji na używanie znaku towarowego, licencjobiorca jest obowiązany, na żądanie licencjodawcy, wskazać na używanie znaku na podstawie licencji przez umieszczenie oznaczenia, o którym mowa w ust. 3.

Rozdział 6

Unieważnienie i wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy

Art. 164⁸¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

1.

Prawo ochronne na znak towarowy może być unieważnione na wniosek, w całości lub części, jeżeli nie zostały spełnione warunki, wymagane do uzyskania tego prawa z przyczyn, o których mowa w art. 129¹, lub w przypadku istnienia wcześniejszego prawa, o którym mowa w art. 132¹ ust. 1-3.

2.

W przypadku gdy podstawą wniosku jest wcześniejsze prawo, o którym mowa w art. 132¹ ust. 1-3 na prawo to może powołać się jedynie uprawniony z tego prawa. Przepis art. 133 stosuje się odpowiednio.

Art. 165.

1.

Z wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego nie można wystąpić:

1)

z powodu kolizji z wcześniejszym znakiem bądź naruszenia praw osobistych lub majątkowych wnioskodawcy, jeżeli przez okres pięciu kolejnych lat używania zarejestrowanego znaku wnioskodawca, będąc świadomym jego używania, nie sprzeciwiał się temu;

2⁸²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 4.)

jeżeli na znak towarowy udzielono prawa ochronnego z naruszeniem art. 129¹ ust. 1 pkt 2-4, a do dnia złożenia wniosku znak ten nabrał, w następstwie jego używania, charakteru odróżniającego w zwykłych warunkach obrotu;

3)

z powodu kolizji ze znakiem towarowym powszechnie znanym, jeżeli przez okres pięciu kolejnych lat używania zarejestrowanego znaku towarowego, uprawniony do znaku towarowego powszechnie znanego, będąc świadomym jego używania, nie sprzeciwiał się temu;

4⁸³⁾Dodany przez art. 1 pkt 38 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 4.)

jeżeli sprzeciw oparty na tych samych prawach wcześniejszych i na tych samych podstawach prawnych został prawomocnie oddalony.

2⁸⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Przepisów ust. 1 pkt 1 i 3 nie stosuje się, jeżeli uprawniony uzyskał prawo ochronne działając w złej wierze.

Art. 166.

1.

Prawo ochronne na znak towarowy nie może być unieważnione na tej podstawie, że znak jest podobny do wcześniejszego znaku towarowego, jeżeli ten ostatni nie był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1, ust. 4 i 5.

2.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zarzut nieużywania znaku towarowego może zostać podniesiony tylko łącznie z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego. Zarzut ten podlega łącznemu rozpoznaniu wraz z wnioskiem o unieważnienie.

Art. 167.

Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu Patentowego może, w interesie publicznym, wystąpić z wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy albo przystąpić do toczącego się postępowania w sprawie.

Art. 168.

1.

Prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek:

1)

upływu okresu, na który zostało udzielone;

2)

zrzeczenia się prawa przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym, za zgodą osób, którym służą na nim prawa.

2.

Zrzeczenie się prawa, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może również dotyczyć tylko niektórych towarów, dla których prawo to zostało udzielone (ograniczenie wykazu towarów).

3.

Zrzeczenie się udziału we wspólnym prawie powoduje przejście tego udziału na pozostałych współuprawnionych, odpowiednio do ich udziałów.

4.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 3, Urząd Patentowy wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego.

przez osobę upoważnioną do używania znaku wspólnego albo znaku wspólnego gwarancyjnego.

5.

Nie uważa się za używanie znaku w sposób rzeczywisty używania znaku w reklamie towaru, który nie jest dostępny na rynku krajowym ani nie jest w kraju wytwarzany na potrzeby eksportu.

6.

W przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o wygaśnięcie prawa ochronnego, obowiązek wykazania używania znaku towarowego lub istnienia ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie znaku spoczywa na uprawnionym z tytułu prawa ochronnego.

7.

Na zasadach, o których mowa w ust. 1-6, a także w razie nieprzestrzegania regulaminu znaku, może być wydana decyzja stwierdzająca wygaśnięcie prawa w stosunku do współuprawnionego. Przepis ten stosuje się odpowiednio do prawa ochronnego na wspólny znak towarowy i wspólny znak towarowy gwarancyjny.

Art. 170.

1.

Urząd Patentowy oddala, z zastrzeżeniem ust. 2, wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego w przypadku, o którym mowa w art. 169 ust. 1 pkt 1, jeżeli przed złożeniem tego wniosku rozpoczęło się lub zostało wznowione rzeczywiste używanie znaku.

2.

Rozpoczęcie lub wznowienie używania znaku towarowego, po upływie nieprzerwanego pięcioletniego okresu jego nieużywania i w okresie trzech miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego, nie zostanie jednak uwzględnione, jeżeli przygotowania do rozpoczęcia lub wznowienia używania mają miejsce tuż po tym, jak uprawniony dowiedział się, że taki wniosek może być złożony.

3.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadkach, o których mowa w art. 169 ust. 7.

4⁸⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Nie wydaje się decyzji stwierdzającej wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy z powodu utraty uprawnienia do używania zawartego w nim oznaczenia, o którym mowa w art. 129¹ ust. 1 pkt 6 i 8-11, jeżeli przed złożeniem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia tego prawa nastąpiło zaniechanie używania oznaczenia w znaku towarowym.

Art. 171.

Jeżeli przyczyna wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy dotyczy jedynie niektórych towarów, wygaśnięcie prawa odnosi się tylko do tych towarów.

Art. 172.

Prawo ochronne na znak towarowy wygasa, z zastrzeżeniem art. 170, w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie, z którym ustawa wiąże skutek wygaśnięcia prawa ochronnego. Data wygaśnięcia prawa ochronnego powinna być potwierdzona w decyzji.

Art. 173.

Unieważnienie albo wygaśnięcie prawa ochronnego podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych.

Dział II

Oznaczenia geograficzne

Rozdział 1

Przepisy wstępne

Art. 174.

1.

Oznaczeniami geograficznymi, w rozumieniu ustawy, są oznaczenia słowne odnoszące się bezpośrednio lub pośrednio do nazwy miejsca, miejscowości, regionu lub kraju (teren), które identyfikują towar jako pochodzący z tego terenu, jeżeli określona jakość, dobra opinia lub inne cechy towaru są przypisywane przede wszystkim pochodzeniu geograficznemu tego towaru.

2.

Na zagraniczne oznaczenia geograficzne można uzyskać w Polsce ochronę tylko, gdy oznaczenie korzysta z ochrony w kraju jego pochodzenia.

3⁸⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Ilekroć w przepisach niniejszego działu jest mowa o towarach, nie dotyczy to usług, produktów rolnych przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, produktów rolnych i środków spożywczych wymienionych w załącznikach do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 343 z 14.12.2012, str. 1) oraz napojów spirytusowych, które podlegają wpisowi na krajową listę chronionych oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 (Dz. Urz. UE L 39 z 13.02.2008, str. 16, z późn. zm.).

Art. 175.

1.

Oznaczeniami geograficznymi są:

1)

nazwy regionalne jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów, które:

a)

pochodzą z określonego terenu oraz

b)

posiadają szczególne właściwości, które wyłącznie lub w przeważającej mierze zawdzięczają oddziaływaniu środowiska geograficznego obejmującego łącznie czynniki naturalne oraz ludzkie - których wytworzenie lub przetworzenie następuje na tym terenie;

2)

oznaczenia pochodzenia jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów:

a)

pochodzących z określonego terenu oraz

b)

posiadających pewne szczególne właściwości albo inne cechy szczególne przypisywane pochodzeniu geograficznemu, czyli terenowi, gdzie zostały one wytworzone lub przetworzone.

2.

Przez oznaczenia geograficzne rozumie się także oznaczenia stosowane dla towarów, które są wytworzone z surowców lub półproduktów pochodzących z określonego terenu, większego niż teren wytworzenia lub przetworzenia towaru, jeżeli są one przygotowywane w szczególnych warunkach i istnieje system kontroli przestrzegania tych warunków.

3.

Za oznaczenia geograficzne uznaje się również, z zachowaniem warunków określonych w ust. 2, określenia o charakterze geograficznym nieodpowiadające dosłownie terenowi, z którego towar pochodzi, lub inne określenia używane tradycyjnie, jeżeli są one stosowane dla towarów pochodzących z danego terenu.

Rozdział 2

Zgłoszenie i rozpatrywanie zgłoszenia oznaczenia geograficznego

Art. 176.

1.

Zgłoszenie oznaczenia geograficznego powinno zawierać:

1)

dokładne określenie zgłaszanego oznaczenia geograficznego;

2)

wskazanie towaru, dla którego jest ono przeznaczone;

3)

dokładne określenie granic terenu, do którego się ono odnosi;

4)

określenie szczególnych cech lub właściwości towaru, w szczególności obejmujące główne fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne lub organoleptyczne cechy charakterystyczne towaru oraz określenie szczegółów, z których wynika związek tych cech ze środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem geograficznym;

5)

warunki korzystania z oznaczenia geograficznego obejmujące sposób wytwarzania, szczególne cechy lub właściwości towaru, inne przesłanki, które muszą być spełnione przez osoby chcące używać takiego oznaczenia, oraz, jeżeli jest to wymagane, metody ich kontroli;

6)

wskazanie przedsiębiorców, którzy używają lub będą używać tego oznaczenia.

1¹.

Zgłoszenie oznaczenia geograficznego może dotyczyć tylko jednego oznaczenia i tylko jednego towaru. Przepisy art. 39 i art. 42 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2.

Zgłoszenia może dokonać organizacja upoważniona do reprezentowania interesów producentów, działająca na danym terenie.

3.

Organizacja, o której mowa w ust. 2, powinna dołączyć do zgłoszenia oznaczenia geograficznego potwierdzenie swojej legitymacji do działania.

4.

Zgłoszenia może dokonać także organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, właściwy ze względu na teren, do którego odnosi się oznaczenie geograficzne.

5.

Osoby dokonujące zgłoszeń zagranicznych oznaczeń geograficznych, w przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 4, powinny wskazać lub dołączyć do zgłoszenia dowód ochrony oznaczenia w kraju pochodzenia. Dowodem takim może być w szczególności każda umowa międzynarodowa, na podstawie której oznaczenie geograficzne podlega ochronie.

Art. 177.

1.

Udzielenie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne, którego używanie naruszałoby prawo ochronne na znak towarowy, może nastąpić, jeżeli uprawniony z prawa ochronnego zrzeknie się swojego prawa.

2.

Zrzeczenie się prawa ochronnego na znak towarowy nie jest wymagane, jeżeli zgłoszenie oznaczenia geograficznego do rejestracji, dokonane w uzgodnieniu z uprawnionym do znaku, obejmuje go jako osobę, która tego oznaczenia może używać, a utrzymanie w mocy tego prawa nie ograniczy nadmiernie możliwości używania oznaczenia geograficznego przez innych uprawnionych.

3.

Przy ocenie, czy ochrona znaku towarowego nie ograniczy nadmiernie możliwości używania oznaczenia geograficznego przez innych uprawnionych, bierze się w szczególności pod uwagę możliwości używania tego oznaczenia w innych formach niż to przedstawia znak towarowy.

Art. 178.

1.

Nie udziela się prawa z rejestracji na oznaczenia prawdziwe w sensie dosłownym co do terenu, z którego towar pochodzi, które mogłyby wprowadzić nabywców w błąd, że towar pochodzi z innego, słynącego z danych wyrobów terenu. W przypadku homonimicznych oznaczeń geograficznych ochrona może być przyznana, z tym że Urząd Patentowy wezwie zgłaszającego, który dokonał zgłoszenia później, do dokonania w oznaczeniu odpowiednich zmian pozwalających na odróżnienie go od oznaczenia zarejestrowanego lub wcześniej zgłoszonego.

2⁸⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy oznaczenie geograficzne zostało zarejestrowane w trybie określonym w art. 4 lub zostało wpisane na krajową listę chronionych oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89.

Art. 179.

Nie może być udzielone prawo z rejestracji na oznaczenie, które w następstwie jego powszechnego używania dla oznaczenia rodzaju towarów stało się nazwą rodzajową, chyba że przemawia za tym interes publiczny bądź ochrona oznaczenia wynika z umowy międzynarodowej.

Art. 179¹.

(uchylony)

Art. 180.

Urząd Patentowy, w toku rozpatrywania zgłoszenia oznaczenia geograficznego, wydaje postanowienia wzywające zgłaszającego, pod rygorem umorzenia postępowania, do uzupełnienia zgłoszenia lub usunięcia, w wyznaczonym terminie, wskazanych braków i istotnych usterek.

Art. 181.

W okresie poprzedzającym rejestrację oznaczenia geograficznego Urząd Patentowy nie udziela osobom nieuprawnionym informacji o zgłoszeniu bez zgody zgłaszającego.

Art. 182.

1.

Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne po stwierdzeniu, że zgłoszenie zostało sporządzone prawidłowo.

2.

Zgłoszenia nie uważa się za sporządzone prawidłowo, jeżeli oznaczenie nie informuje, albo informuje w sposób nieprawdziwy, o pochodzeniu towaru, a także jeżeli nie spełnia warunków udzielenia prawa z rejestracji, o których mowa w art. 174 ust. 2 i art. 176-179. Przepisy art. 49 stosuje się odpowiednio.

3.

Udzielenie prawa z rejestracji następuje pod warunkiem uiszczenia opłaty za ochronę. W razie nieuiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji.

4.

Udzielone prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne podlegają wpisowi do rejestru oznaczeń geograficznych.

5.

Udzielenie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne stwierdza się przez wydanie świadectwa rejestracji.

Art. 183.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie oznaczenia geograficznego, a także szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Rozdział 3

Prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne

Art. 184.

1.

Na oznaczenie geograficzne może być udzielone prawo z rejestracji.

2.

Ochrona oznaczenia geograficznego jest bezterminowa i trwa od dnia dokonania wpisu do rejestru oznaczeń geograficznych, prowadzonego przez Urząd Patentowy.

Art. 185.

1.

Oznaczenie geograficzne, na które udzielono prawa z rejestracji, nie może być używane na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, których towary nie spełniają warunków będących podstawą udzielenia prawa z rejestracji. Przepisy art. 154, 155 i 156 stosuje się odpowiednio.

2.

4.

W sprawach zagranicznych oznaczeń geograficznych podstawą do dokonania zmiany, o której mowa w ust. 1, może być tylko przedstawiony przez uprawnionego z tytułu prawa z rejestracji dowód odpowiedniej zmiany warunków korzystania z oznaczenia w kraju jego pochodzenia.

Art. 189.

Uprawniony z tytułu prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne może przenieść swoje uprawnienia na inną organizację lub organ na podstawie porozumienia, z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 176 ust. 2-4. Wpisu do rejestru powyższej zmiany dokonuje się na wniosek.

Art. 190.

Uprawnieni do oznaczania towarów zarejestrowanym oznaczeniem geograficznym mogą wskazać, że oznaczenie to zostało zarejestrowane poprzez umieszczenie na towarze określenia: „Zarejestrowane oznaczenie geograficzne” albo litery „G” wpisanej w okrąg w sąsiedztwie tego oznaczenia.

Rozdział 4

Unieważnienie i wygaśnięcie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne

Art. 191.

Prawo z rejestracji na oznaczenie geograficzne może być unieważnione na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania tego prawa.

Art. 192.

1.

Osoba, która ma w tym interes prawny, może, z zastrzeżeniem ust. 3, żądać wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne, które przestało spełniać ustawowe warunki przewidziane dla uzyskania ochrony albo nie było używane przez okres pięciu lat i nie istnieją ważne powody jego nieużywania.

2.

Obowiązek wykazania używania oznaczenia geograficznego lub istnienia przyczyn usprawiedliwiających nieużywanie oznaczenia spoczywa na uprawnionym z tytułu prawa z rejestracji.

3.

Do oznaczeń, których ochrona wynika z umowy międzynarodowej, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

4.

Używanie w obrocie nazwy regionalnej jako nazwy rodzajowej dla podobnych towarów nie może stanowić przyczyny unieważnienia prawa z rejestracji tego oznaczenia ani stwierdzenia jego wygaśnięcia.

5.

Prawo z rejestracji na oznaczenie geograficzne wygasa również na skutek zrzeczenia się prawa przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym, za zgodą osób ujawnionych w rejestrze jako uprawnionych do używania oznaczenia.

6.

W przypadku, o którym mowa w ust. 5, Urząd Patentowy wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa z rejestracji.

Art. 193.

Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu Patentowego może, w interesie publicznym, wystąpić z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne bądź o wydanie decyzji stwierdzającej wygaśnięcie tego prawa albo przystąpić do toczącego się postępowania.

Art. 194.

Prawo z rejestracji na oznaczenie geograficzne wygasa w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie, z którym ustawa wiąże skutek wygaśnięcia prawa z rejestracji. Data wygaśnięcia prawa z rejestracji powinna być potwierdzona w decyzji.

Art. 195.

Unieważnienie albo wygaśnięcie prawa z rejestracji podlega wpisowi do rejestru oznaczeń geograficznych.

Tytuł IV

Topografie układów scalonych

Dział I

Przepisy wstępne

Art. 196.

1.

Przez topografię układu scalonego, zwaną dalej „topografią”, rozumie się rozwiązanie polegające na przestrzennym, wyrażonym w dowolny sposób, rozplanowaniu elementów, z których co najmniej jeden jest elementem aktywnym, oraz wszystkich lub części połączeń układu scalonego.

2.

Przez układ scalony rozumie się jedno- lub wielowarstwowy wytwór przestrzenny, utworzony z elementów z materiału półprzewodnikowego tworzącego ciągłą warstwę, ich wzajemnych połączeń przewodzących i obszarów izolujących, nierozdzielnie ze sobą sprzężonych, w celu spełniania funkcji elektronicznych.

Art. 197.

1.

Na topografię udzielane jest prawo z rejestracji.

2.

Prawo z rejestracji topografii może być udzielone, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, na topografię oryginalną.

3.

Nie udziela się prawa z rejestracji topografii, jeżeli przed zgłoszeniem w Urzędzie Patentowym była ona wykorzystywana jawnie w celach handlowych w okresie dłuższym niż dwa lata.

4.

Nie może być udzielone prawo z rejestracji topografii, jeżeli od jej dokonania i utrwalenia w dowolnej formie minęło 15 lat i nie była ona wykorzystywana w celach handlowych.

Art. 198.

1.

Topografię uznaje się za oryginalną, jeżeli jest wynikiem pracy intelektualnej twórcy i nie jest powszechnie znana w chwili jej powstania.

2.

Na topografię składającą się z elementów powszechnie znanych udziela się prawa z rejestracji tylko w takim zakresie, w jakim kombinacja tych elementów jest oryginalna.

Art. 199.

Nie udziela się prawa z rejestracji na topografię jednoznacznie wynikającą z funkcji układu scalonego, w którym jest stosowana.

Art. 200.

Uprawnionym do uzyskania prawa z rejestracji topografii jest twórca, jego następca prawny albo osoba, z którą twórca jest związany stosunkiem pracy bądź inną umową lub która udzieliła twórcy pomocy przy powstaniu topografii. Przepisy art. 11, 12, 20 i 21 stosuje się odpowiednio.

Art. 201.

Twórca topografii ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tej topografii przez przedsiębiorcę. Przepisy art. 22 i 23 stosuje się odpowiednio.

Dział II

Zgłoszenie i rozpatrywanie zgłoszenia topografii

Art. 202.

1.

Zgłoszenie topografii powinno zawierać:

1)

podanie;

2)

Do zgłoszenia i rozpatrywania zgłoszenia topografii stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy art. 31 ust. 4, art. 32, 36-37, 39, 41, 42 i 46.

2.

Wprowadzanie zmian w zgłoszeniu w toku jego rozpatrywania nie może dotyczyć zmian dokonanych w samej topografii.

Art. 210.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie topografii, oraz szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Dział III

Prawa z rejestracji topografii

Art. 211.

Przez uzyskanie prawa z rejestracji nabywa się prawo do wyłącznego korzystania z topografii w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 212.

1.

Prawo z rejestracji narusza osoba, która bez zgody uprawnionego:

1)

reprodukuje w całości lub części chronioną topografię, z wyjątkiem reprodukowania tej części, która nie spełnia wymogu oryginalności określonego w art. 198;

2)

importuje, sprzedaje lub w jakikolwiek inny sposób wprowadza do obrotu kopię chronionej topografii, układy scalone wytworzone przy użyciu takiej kopii, a także wyroby zawierające takie układy scalone.

2.

Reprodukowanie topografii polega na jej odtworzeniu w układzie scalonym na podstawie wzorca, dokumentacji lub analizy.

Art. 213.

Nie narusza się prawa z rejestracji przez zastosowanie topografii układu scalonego w środkach komunikacji i ich częściach lub urządzeniach, które znajdują się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej czasowo, a także w produktach, które znajdują się na tym obszarze w komunikacji tranzytowej.

Art. 214.

Nie narusza prawa z rejestracji osoba, która kopiuje bez zgody uprawnionego chronioną topografię, jeżeli czyni to w celach osobistych albo wyłącznie w celu oceny, analizy, badania lub nauczania.

Art. 215.

Nie narusza prawa z rejestracji osoba, która na podstawie oceny lub analizy chronionej topografii opracuje topografię spełniającą wymóg oryginalności, o którym mowa w art. 198.

Art. 216.

Nie narusza się prawa z rejestracji przez korzystanie, w niezbędnym wymiarze, z topografii dla celów państwowych bez prawa wyłączności, jeżeli jest to konieczne dla zapobieżenia lub usunięcia stanu zagrożenia ważnych interesów Państwa, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa i porządku publicznego. Przepisy art. 69 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Art. 217.

Nie stanowi naruszenia prawa z rejestracji topografii import lub wprowadzenie do obrotu produktu zawierającego bezprawnie wykorzystaną topografię przez osobę działającą w dobrej wierze. Po uzyskaniu informacji o istnieniu ochrony tej topografii dalsze prowadzenie działalności handlowej w tym zakresie jest możliwe tylko za zgodą uprawnionego. Towary posiadane lub zamówione przed uzyskaniem takiej informacji można wprowadzić do obrotu pod warunkiem zapłaty uprawnionemu kwoty odpowiadającej opłacie licencyjnej.

Art. 218.

2.

Opłata jednorazowa za zgłoszenie może być również uiszczona w ciągu jednego miesiąca od daty doręczenia wezwania Urzędu Patentowego.

3.

Jeżeli w wyniku złożonego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego zostało uchylone, opłata uiszczona od tego wniosku podlega zwrotowi.

4.

W razie nieuiszczenia w terminie opłat, które powinny być uiszczone z góry, Urząd Patentowy wzywa do wniesienia tych opłat w terminie 14 dni. W razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu, postępowanie wszczęte w wyniku dokonania zgłoszenia lub złożenia wniosku podlega umorzeniu bądź czynność uzależniona od opłaty zostaje zaniechana.

Art. 224.

1.

Termin do uiszczenia opłaty jednorazowej za ochronę lub opłaty za pierwszy okres ochrony, określonej w decyzji o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub odpowiednio prawa z rejestracji, wynosi trzy miesiące od daty doręczenia wezwania. Jednocześnie zgłaszający może uiścić opłatę za dalsze rozpoczęte okresy ochrony lub opłatę wymaganą do przedłużenia ochrony na okresy rozpoczęte przed tym terminem.

2.

Opłaty za dalsze okresy ochrony są uiszczane, z zastrzeżeniem ust. 1, z góry, nie później niż w dniu, w którym upływa poprzedni okres ochrony.

3.

Opłaty okresowe, o których mowa w ust. 2, mogą być uiszczone w ciągu jednego roku przed terminem określonym w ust. 2. Opłaty te podlegają zwrotowi, jeżeli przed tym terminem udzielone prawo zostanie unieważnione lub wygaśnie. Opłaty za okresy ubiegłe i za okres bieżący nie podlegają zwrotowi.

4.

Opłaty, o których mowa w ust. 2, można uiszczać również w terminie sześciu miesięcy po upływie terminu określonego w ust. 2, przy równoczesnym uiszczeniu opłaty dodatkowej w wysokości 30% opłaty należnej. Termin ten nie podlega przywróceniu.

5.

W razie udzielenia patentu dodatkowego pobiera się za ochronę wynalazku opłatę jednorazową.

6.

Jeżeli patent dodatkowy stanie się patentem, pobiera się opłaty okresowe, poczynając od okresu ochrony następującego po ustaniu patentu głównego, w wysokości, jaka przypadałaby za ten okres i dalsze okresy ochrony wynalazku stanowiącego przedmiot patentu głównego.

7.

Do opłat okresowych za ochronę produktu leczniczego i produktu ochrony roślin na podstawie dodatkowego prawa ochronnego przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 8.

8.

W przypadku wydania decyzji o udzieleniu dodatkowego prawa ochronnego, jeżeli upływa lub upłynął okres, na jaki udzielony był patent podstawowy, należna opłata za ochronę może być uiszczona w ciągu 3 miesięcy od otrzymania decyzji.

Art. 225.

1.

Termin do uiszczenia opłaty, o którym mowa w art. 223 ust. 2 lub art. 224 ust. 1, może być, z zastrzeżeniem ust. 3, przywrócony na wniosek zgłaszającego, jeżeli w ciągu dwóch miesięcy od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, nie później jednak niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym termin ten upłynął, uprawdopodobni on, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Jednocześnie ze złożeniem takiego wniosku zgłaszający powinien uiścić zaległą opłatę.

2.

Przywrócenie terminu do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest niedopuszczalne.

3.

Jeżeli została wydana decyzja o umorzeniu postępowania z powodu nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 223 ust. 2, albo decyzja stwierdzająca wygaśnięcie decyzji o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub odpowiednio prawa z rejestracji z powodu nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 224 ust. 1, decyzja taka może zostać uchylona na wniosek zgłaszającego o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym uprawdopodobni on, że uchybienie nastąpiło bez jego winy, i po jednoczesnym uiszczeniu zaległej opłaty.

4.

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio w przypadku nieuiszczenia, w terminie wskazanym w art. 224 ust. 1 zdanie drugie, opłaty za dalsze rozpoczęte okresy ochrony lub opłaty wymaganej do przedłużenia ochrony na okresy rozpoczęte przed tym terminem.

Art. 226.

1⁸⁹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadku gdy zgłaszający wykaże, że nie jest w stanie ponieść w pełnej wysokości opłaty za zgłoszenie wynalazku, wzoru użytkowego, znaku towarowego lub wzoru przemysłowego, Urząd Patentowy, na wniosek zgłaszającego, zwalnia go częściowo od tej opłaty. Pozostała część opłaty nie może być niższa niż 20% opłaty należnej.

2.

W przypadku gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść w pełnej wysokości opłaty od wniosku o wydanie decyzji w postępowaniu spornym oraz od wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, Urząd Patentowy zwalnia go częściowo lub całkowicie od tej opłaty.

3.

Przepis ust. 2 ma zastosowanie także do opłat okresowych za ochronę wynalazku lub wzoru użytkowego oraz opłaty jednorazowej za ochronę wynalazku stanowiącego przedmiot patentu dodatkowego. Nie dotyczy to opłat za okresy przekraczające dziesięć lat od zgłoszenia.

3¹⁹⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadkach, o których mowa w ust. 1-3, Urząd Patentowy może, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia, wezwać zgłaszającego lub wnioskodawcę do złożenia oświadczenia o stanie majątkowym lub stanie rodzinnym i majątkowym osób pozostających ze zgłaszającym lub wnioskodawcą we wspólnym gospodarstwie domowym.

4.

Na uzasadniony wniosek zgłaszającego, wniesiony przed upływem wyznaczonego terminu, termin do uiszczenia opłat, o których mowa w art. 224 ust. 1, może być przez Urząd Patentowy odroczony, nie dłużej jednak niż o 6 miesięcy. Odroczony termin nie ulega przywróceniu.

5.

W sprawach, o których mowa w ust. 1-4, Urząd Patentowy wydaje postanowienia. W przypadku odmowy zwolnienia lub częściowego zwolnienia od opłaty, wyznacza się termin jej uiszczenia.

6.

Zwalnia się od opłaty za wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w związku z wydanym postanowieniem, o którym mowa w ust. 5.

Art. 227.

Urząd Patentowy pobiera jednorazową opłatę za zamieszczenie w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” informacji o udzieleniu patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego, prawa z rejestracji oraz za publikację tych części zgłoszenia, które podlegają publikacji, a także za wydanie dokumentu stwierdzającego udzielenie prawa (opłata za publikację). Zgłaszający obowiązany jest uiścić opłatę po otrzymaniu decyzji o udzieleniu prawa, w terminie trzech miesięcy od doręczenia wezwania. W tym przypadku art. 223 ust. 4 nie stosuje się.

Art. 227¹.

Urząd Patentowy wstrzyma wydanie dokumentu patentowego, dodatkowego świadectwa ochronnego, świadectwa ochronnego lub świadectwa rejestracji do dnia uiszczenia opłaty za publikację, o której mowa w art. 227.

Dział II

Rejestry i dokumenty

Art. 228.

1.

Dla dokonywania wpisów o udzielonych patentach, dodatkowych prawach ochronnych, prawach ochronnych i prawach z rejestracji Urząd Patentowy prowadzi:

1)

rejestr patentowy;

1¹⁹¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 37 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

rejestr dodatkowych praw ochronnych;

2)

rejestr wzorów użytkowych;

3)

rejestr wzorów przemysłowych;

4)

rejestr znaków towarowych;

5)

rejestr oznaczeń geograficznych;

6)

rejestr topografii układów scalonych.

1¹⁹²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Rejestr, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oprócz wpisów o stanie prawnym udzielonych patentów, zawiera również wyodrębnioną część obejmującą wpisy patentów europejskich w rozumieniu ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o dokonywaniu europejskich zgłoszeń patentowych oraz skutkach patentu europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 2).

2.

(uchylony)

3.

Rejestry, o których mowa w ust. 1, są jawne.

4.

Domniemywa się, że wpisy w rejestrach, o których mowa w ust. 1, są prawdziwe i że każdemu jest znana ich treść.

5.

Na potwierdzenie danych zawartych w rejestrach prowadzonych przez Urząd Patentowy wydaje się wyciągi.

Art. 229.

1.

W sprawach, w których wpis do rejestru jest uzależniony od złożenia wniosku, wpisu dokonuje się na podstawie decyzji.

1¹.

Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1)

oznaczenie wnioskodawcy i jego adres;

2)

wyraźnie określone żądanie;

3)

podpis wnioskodawcy albo jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika oraz datę wniosku;

4)

wykaz załączników.

1².

Do wniosku należy dołączyć:

1)

pełnomocnictwo, jeżeli wnioskodawca ustanowił pełnomocnika;

2)

dowód uiszczenia należnej opłaty od wniosku;

3)

dokumenty uzasadniające wydanie decyzji o dokonaniu wpisu w rejestrze.

1³.

Jeżeli wniosek nie odpowiada wymaganiom, o których mowa w ust. 1¹ lub 1², Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę postanowieniem do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie, o którym mowa w art. 242 ust. 1, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.

2.

Rozpatrując wniosek, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy bada, czy złożone dokumenty, mające uzasadnić wydanie decyzji o dokonaniu wpisu do rejestru, nie naruszają ustawy i odpowiadają co do formy obowiązującym przepisom.

2¹.

Urząd Patentowy wydaje decyzję o odmowie dokonania wpisu do rejestru, gdy złożone dokumenty oraz wyjaśnienia nie uzasadniają wydania decyzji o dokonaniu takiego wpisu. Przed wydaniem decyzji Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę postanowieniem do usunięcia braków bądź złożenia wyjaśnień, w terminie, o którym mowa w art. 242 ust. 1, pod rygorem umorzenia postępowania.

3.

Wpisy, o których mowa w ust. 1, nie wiążą organu, do którego kompetencji, zgodnie z przepisami prawa, należy rozstrzyganie w sprawie dokumentu będącego podstawą decyzji o wpisie do rejestru bądź w sprawie, której wynik mógłby mieć wpływ na decyzję Urzędu Patentowego o dokonaniu wpisu w rejestrze.

Art. 230.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestrów, warunki i tryb dokonywania w nich wpisów, sposób i tryb przeglądania rejestrów oraz wydawania z nich wyciągów. Określenie tego sposobu, warunków i trybu powinno sprzyjać wykorzystaniu nowoczesnych technik udostępniania informacji, jednakże nie może tworzyć nadmiernych, ponad potrzebę utrudnień dla uprawnionego z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.

Art. 231.

1⁹³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Urząd Patentowy wydaje uprawnionym dokumenty patentowe, dodatkowe świadectwa ochronne, świadectwa ochronne na wzór użytkowy, świadectwa ochronne na znak towarowy, świadectwa rejestracji wzoru przemysłowego, świadectwa rejestracji oznaczenia geograficznego i świadectwa rejestracji topografii oraz dowody pierwszeństwa. Dokumenty stwierdzające udzielenie patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego, prawa z rejestracji oraz dowody pierwszeństwa opatruje się pieczęcią okrągłą z wizerunkiem orła w koronie i napisem w otoku: „Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej”.

2.

Urząd Patentowy na wniosek uprawnionego wydaje duplikat dokumentu, o którym mowa w ust. 1.

Art. 231¹⁹⁴⁾Dodany przez art. 1 pkt 39 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu patentowego, dodatkowego świadectwa ochronnego, świadectwa ochronnego na wzór użytkowy, świadectwa ochronnego na znak towarowy, świadectwa rejestracji wzoru przemysłowego, świadectwa rejestracji oznaczenia geograficznego, świadectwa rejestracji topografii i dowodu pierwszeństwa, uwzględniając konieczność ujednolicenia formy i treści dokumentów potwierdzających uzyskanie przez uprawnionego patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji albo pierwszeństwo.

Dział III

Ogłoszenia urzędowe

Art. 232.

1⁹⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

O udzielonych patentach, dodatkowych prawach ochronnych, prawach ochronnych, prawach z rejestracji, ochronie międzynarodowych znaków towarowych i wzorów przemysłowych, a także złożonych tłumaczeniach patentów europejskich ogłasza się w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.

2.

Ogłoszeniu w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” podlegają również, z zastrzeżeniem ust. 3, dokonywane wpisy i zmiany w rejestrach dotyczące udzielonych praw.

3.

Nie ogłasza się o wygaśnięciu patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, jeśli nastąpiło ono na skutek upływu okresu, na jaki prawo zostało udzielone.

Art. 233.

W „Wiadomościach Urzędu Patentowego” ogłasza się także informacje o podjętych decyzjach odmawiających udzielenia patentu, dodatkowego prawa ochronnego bądź prawa ochronnego, umarzających postępowanie albo stwierdzających wygaśnięcie decyzji o udzieleniu patentu, dodatkowego prawa ochronnego bądź prawa ochronnego, a także o złożonych wnioskach o udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy (art. 38), w sprawach wynalazków i wzorów użytkowych oraz znaków towarowych, o których zgłoszeniu Urząd Patentowy uprzednio dokonał ogłoszenia w sposób przewidziany w ustawie, oraz o adresach, oprogramowaniu i formacie danych używanych w Urzędzie Patentowym dla zgłoszeń w postaci elektronicznej lub na informatycznym nośniku danych, a także o dokumentach, które mogą być przesłane w postaci elektronicznej lub na informatycznym nośniku danych.

Art. 233¹⁹⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

O zgłoszeniu wynalazku, wzoru użytkowego i znaku towarowego, w zakresie wskazanym w art. 146¹ ust. 1-3 oraz art. 152⁶ ust. 1 i 2, a także o wniesieniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 152^6a ust. 1 oraz art. 152¹⁷ ust. 1, ogłasza się w „Biuletynie Urzędu Patentowego”.

Art. 234.

Inne niż wymienione w art. 232, art. 233 i art. 233¹ ogłoszenia określone w ustawie, akty o charakterze urzędowym oraz komunikaty zamieszcza się w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.

Jeżeli pełnomocnictwo dotyczy więcej niż jednej sprawy, powinno być ono dołączone do akt sprawy, w której pełnomocnik dokonuje pierwszej czynności. Dokonując czynności w pozostałych sprawach objętych pełnomocnictwem, pełnomocnik powinien dołączyć uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa.

4.

Rzecznik patentowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa.

5¹⁰⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadku nienadesłania dokumentu pełnomocnictwa lub nieuiszczenia należnej opłaty od pełnomocnictwa, Urząd Patentowy, wyznaczając w tym celu odpowiedni termin, wzywa, w drodze postanowienia, pełnomocnika do usunięcia stwierdzonych braków oraz stronę do potwierdzenia czynności dokonanych przez pełnomocnika, pod rygorem umorzenia postępowania lub zaniechania czynności uzależnionej od uiszczenia opłaty.

Art. 238.

1.

1)

za pomocą telefaksu przepisy art. 13 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio;

2)

w postaci elektronicznej przepisy art. 13 ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio.

2¹¹⁰¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W zgłoszeniach i korespondencji przesyłanych w postaci elektronicznej za podpis równoważny z podpisem własnoręcznym uważa się również podpis elektroniczny spełniający wymagania określone w umowach międzynarodowych lub przepisach prawa Unii Europejskiej, o których mowa w art. 4.

3.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki techniczne dokonywania zgłoszeń oraz prowadzenia korespondencji, o których mowa w ust. 1, w postaci elektronicznej. Określenie warunków, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie oraz korespondencja dokonane w postaci elektronicznej, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszających.

5.

Jeżeli termin dokonania zgłoszenia w celu zachowania uprzedniego pierwszeństwa lub termin złożenia dokumentu przypada na dzień, w którym Urząd Patentowy jest nieczynny dla interesantów, doręczenie zgłoszenia lub dokumentu w pierwszym dniu otwarcia Urzędu Patentowego traktuje się jako dokonane w terminie.

6.

Do terminów, do których nie ma zastosowania przepis ust. 1, uchybionych z powodu nadzwyczajnych okoliczności, stosuje się odpowiednio przepisy o zawieszeniu biegu przedawnienia z powodu siły wyższej. W sprawach tych Urząd Patentowy wydaje, po przedstawieniu przez zainteresowanego odpowiednich dowodów, postanowienia.

7.

Niezależnie od przepisu ust. 5 i 6 Urząd Patentowy zapewnia przyjmowanie w każdym czasie przesyłek doręczanych przez osoby zainteresowane, bez względu na porę dnia.

Art. 244.

1.

Od decyzji Urzędu Patentowego stronie służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego.

1¹.

Do postępowania o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1²-1⁴, przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące rozpatrywania odwołania od decyzji.

1².

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wymaga uzasadnienia.

1³.

Rozprawę przeprowadza się w przypadku, o którym mowa w art. 89 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, również na wniosek zgłaszającego.

1⁴.

Do ponownego rozpatrzenia sprawy Prezes Urzędu Patentowego wyznacza eksperta.

2.

(uchylony)

3.

Przepisy ust. 1 oraz ust. 1¹-1⁴ stosuje się odpowiednio do postanowień.

4.

Termin do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją wynosi 2 miesiące, a zakończonej postanowieniem - 1 miesiąc od dnia doręczenia stronie decyzji lub postanowienia.

5.

Przed upływem terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy decyzja nie podlega wykonaniu.

Art. 244¹.

Jeżeli wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę postanowieniem do usunięcia braków w terminie 30 dni pod rygorem umorzenia postępowania.

Art. 245.

1¹⁰⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Urząd Patentowy wydaje decyzję, w której:

1)

utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo

2)

uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo części i w tym zakresie rozstrzyga co do istoty sprawy, albo

3)

uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo części i w tym zakresie umarza postępowanie w sprawie, albo

4)

umarza postępowanie w części, a w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję lub uchyla zaskarżoną decyzję i rozstrzyga co do istoty sprawy, albo

5)

umarza postępowanie.

2.

W razie nieuwzględnienia wniosku i utrzymania decyzji w mocy termin dokonania czynności, wyznaczony w zaskarżonej decyzji, biegnie na nowo.

3.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy rozstrzyganiu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej wydanego postanowienia.

Urząd Patentowy udziela informacji o zgłoszeniu wynalazku, dodatkowego prawa ochronnego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego, oznaczenia geograficznego i topografii oraz udostępnia akta zgłoszenia w każdym stadium postępowania:

1)

zgłaszającemu i jego pełnomocnikowi;

2)

organom ścigania i wymiaru sprawiedliwości - w związku z prowadzonymi przez nie sprawami;

3)

innym osobom, które przedstawią na piśmie zgodę zgłaszającego.

2¹⁰⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Po upływie terminów zastrzeżonych dla nieujawniania informacji o zgłoszeniach, o których mowa w ust. 1, Urząd Patentowy może na wniosek osoby, która ma w tym interes prawny, udostępnić jej dokumenty zawarte w aktach zgłoszenia, a także dokumenty dołączone do tych akt w toku postępowania rejestrowego.

2¹¹⁰⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 46 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Urząd Patentowy może odmówić udostępnienia dokumentów w trybie, o którym mowa w ust. 2, w przypadku gdy mogłoby to zagrozić prawnie uzasadnionym interesom uprawnionego, w szczególności naruszyć tajemnicę jego przedsiębiorstwa.

3.

O udzieleniu niejawnej informacji o zgłoszeniu oraz o udostępnieniu akt zgłoszenia dokonuje się adnotacji w aktach zgłoszenia.

4.

Przepisy ust. 1-3 nie mają zastosowania do zgłoszeń tajnych wynalazków i tajnych wzorów użytkowych.

5.

Do zgłoszeń topografii układów scalonych przepisy ust. 2 i 3 stosuje się z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 207 ust. 2 i 3.

Art. 252.

W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania przed Urzędem Patentowym stosuje się, z zastrzeżeniem art. 253, odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Art. 253.

1.

Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o terminach załatwiania sprawy nie stosuje się do rozpatrywania zgłoszeń dokonanych w celu uzyskania patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.

2.

Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o wznowieniu postępowania i stwierdzeniu nieważności decyzji nie stosuje się, jeżeli okoliczności uzasadniające wznowienie postępowania bądź stwierdzenie nieważności decyzji mogą być podniesione w sporze o unieważnienie udzielonego patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.

Art. 253¹¹¹⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 47 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Przy ocenie spełniania warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego, dodatkowego prawa ochronnego i prawa z rejestracji nie stosuje się dowodu z opinii biegłego, chyba że Urząd Patentowy uzna taki dowód za niezbędny.

Art. 254.

Na prawomocne orzeczenie Urzędu Patentowego, kończące postępowanie w sprawie, a rażąco naruszające prawo, Prezes Urzędu Patentowego, Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej oraz Rzecznik Praw Obywatelskich mogą wnieść skargę do sądu administracyjnego wterminie 6 miesięcy od dnia doręczenia stronie orzeczenia.

Tytuł VII

Postępowanie sporne

Art. 255.

1.

Urząd Patentowy - w trybie postępowania spornego - rozstrzyga sprawy o:

1)

unieważnienie patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;

1¹)

unieważnienie patentu europejskiego, udzielonego w trybie określonym w Konwencji o patencie europejskim;

1²)

unieważnienie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego;

2)

stwierdzenie wygaśnięcia patentu na wynalazek dotyczący materiału biologicznego lub jego użycia, w przypadku określonym w art. 90 ust. 1 pkt 4;

2¹)

stwierdzenie wygaśnięcia dodatkowego prawa ochronnego, w przypadkach określonych w art. 75⁶ ust. 3;

3)

stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy, w przypadkach określonych w art. 169;

3¹)

stwierdzenie wygaśnięcia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego w przypadkach określonych w art. 169;

3²¹¹¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 48 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

unieważnienie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego;

4)

stwierdzenie wygaśnięcia prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego, w przypadku określonym w art. 192 ust. 1;

5)

stwierdzenie wygaśnięcia prawa z rejestracji topografii, w przypadkach określonych w art. 221 ust. 2;

6)

udzielenie licencji przymusowej na korzystanie z wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego albo topografii;

6¹)

udzielenie licencji przymusowej na korzystanie z wynalazku, na który udzielono patentu w trybie określonym w Konwencji o patencie europejskim;

7)

zmianę decyzji o udzieleniu licencji przymusowej;

8)

stwierdzenie bezzasadności zmiany warunków korzystania z oznaczenia geograficznego, w przypadku określonym w art. 188 ust. 3;

9¹¹²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.)

unieważnienie patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji na skutek złożonego sprzeciwu uznanego przez uprawnionego za bezzasadny.

2.

Sprawy, o których mowa w ust. 1, rozpatrują kolegia orzekające do spraw spornych.

3.

Do spraw rozpatrywanych przez Urząd Patentowy w trybie postępowania spornego nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o terminach załatwiania spraw. Urząd Patentowy dąży do rozstrzygnięcia sprawy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

4.

Urząd Patentowy rozstrzyga sprawy w trybie postępowania spornego w granicach wniosku i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę.

Art. 255¹.

1.

Postępowanie sporne w sprawach, o których mowa w art. 255 ust. 1 pkt 1-8, wszczyna się na pisemny wniosek.

2.

Od wniosku o wszczęcie postępowania należy wnieść opłatę.

3.

Wniosek powinien zawierać:

1)

oznaczenie stron i ich adresy;

2)

zwięzłe przedstawienie sprawy;

3)

wyraźnie określone żądanie;

4)

wskazanie podstawy prawnej;

5)

wskazanie środków dowodowych;

6)

podpis wnioskodawcy i datę.

4.

Do wniosku należy dołączyć:

1)

pełnomocnictwo, jeżeli wniosek składa pełnomocnik;

2)

odpisy wniosku w liczbie odpowiadającej liczbie stron postępowania spornego;

3)

dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2.

5.

Urząd Patentowy bada, czy wniosek o wszczęcie postępowania spornego spełnia wymogi formalne, o których mowa w ust. 3 i 4.

6.

Jeżeli wniosek nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę do usunięcia usterek lub braków w terminie 30 dni pod rygorem umorzenia postępowania.

Art. 255².

1.

Urząd Patentowy doręcza stronom postępowania spornego odpisy wniosku, wyznaczając jednocześnie termin do nadesłania pisemnej odpowiedzi na wniosek.

2.

Strona wezwana do udzielenia odpowiedzi na wniosek dołącza do odpowiedzi odpisy w liczbie odpowiadającej liczbie stron postępowania spornego.

3.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do innych pism składanych przez strony postępowania spornego.

Art. 255³.

1.

Po upływie terminu wyznaczonego stronie do udzielenia odpowiedzi na wniosek Urząd Patentowy wyznacza termin rozprawy, o czym zawiadamia strony lub ich pełnomocników, doręczając im jednocześnie odpis odpowiedzi na wniosek, jeżeli została udzielona.

2.

W sprawach wymienionych w art. 255¹ ust. 6, w art. 255⁴, w art. 255⁵ ust. 2, w art. 255⁶ ust. 3, a także w przypadku przywrócenia terminu określonego w art. 255¹ ust. 6, Urząd Patentowy może orzekać na posiedzeniach niejawnych.

3.

W zawiadomieniu o rozprawie określa się termin, miejsce i przedmiot rozprawy.

4.

Zawiadomienie o rozprawie powinno być doręczone stronom nie później niż 7 dni przed wyznaczonym terminem.

5.

W przypadku nadmiernego przewlekania postępowania przez strony Urząd Patentowy może wyznaczyć stronom postępowania w toku prowadzonego postępowania, także na posiedzeniu niejawnym, termin na podanie wszystkich twierdzeń oraz dodatkowych dowodów na ich poparcie, pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku postępowania, chyba że strona wykaże, że ich powołanie w wyznaczonym terminie nie było możliwe albo że potrzeba powołania wynikła później.

Art. 255⁴.

1.

Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi, że nie jest właściwy do rozpatrzenia wniosku w trybie postępowania spornego, wydaje w tej sprawie postanowienie.

2.

Jeżeli wnioskodawca wycofał wniosek przed rozprawą, Urząd Patentowy wydaje decyzję o umorzeniu postępowania.

Art. 255⁵.

1.

Rozprawa jest jawna, chyba że postępowanie sporne dotyczy wynalazku tajnego lub wzoru użytkowego tajnego.

2.

Jeżeli rozpatrzenie sprawy wymaga powoływania się przez strony na informacje prawnie chronione na podstawie odrębnych przepisów, jawność rozprawy może być wyłączona - w drodze postanowienia - w całości lub w części. Wyłączenie nie może obejmować obecności stron na rozprawie.

7)

rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania;

8)

Art. 255¹².

Przepisy art. 255¹-255¹¹ stosuje się odpowiednio do spraw, o których mowa w art. 255 ust. 1 pkt 9, z wyłączeniem przepisów dotyczących wniosku o wszczęcie postępowania spornego.

Art. 256.

1.

Do postępowania spornego przed Urzędem Patentowym w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

2.

W kwestii kosztów postępowania stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym.

3.

Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o ponownym rozpatrywaniu, na wniosek strony, spraw załatwionych przez wydanie decyzji, od której nie służy odwołanie, nie stosuje się do decyzji rozstrzygającej sprawę co do jej istoty i wydanej po przeprowadzeniu rozprawy.

3¹.

W sprawach, o których mowa w art. 255³ ust. 2, przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Termin do jego złożenia w przypadku decyzji wynosi 2 miesiące, a w przypadku postanowienia - 1 miesiąc od dnia doręczenia stronie decyzji lub postanowienia.

4.

(uchylony)

Art. 257.

Na decyzje oraz postanowienia Urzędu Patentowego w sprawach, o których mowa w art. 255, stronom przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Art. 258.

Do prawomocnych orzeczeń Urzędu Patentowego w sprawach, o których mowa w art. 255, przepis art. 254 stosuje się odpowiednio.

Tytuł VIII

Urząd Patentowy

Dział I

Zadania i organizacja Urzędu Patentowego

(oznaczenie rozdziału 1 i tytuł - uchylone)

Art. 259.

Centralnym organem administracji rządowej w sprawach z zakresu własności przemysłowej jest Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 260.

1.

Urząd Patentowy podlega Radzie Ministrów. Nadzór nad działalnością Urzędu Patentowego sprawuje z ramienia Rady Ministrów minister właściwy do spraw gospodarki.

2.

Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje statut Urzędowi Patentowemu, w którym w szczególności określi organizację, strukturę i zasady kierowania Urzędem oraz podział kompetencji, z uwzględnieniem statusu ekspertów, urzędników służby cywilnej i innych pracowników.

Art. 261.

1.

Urząd Patentowy wykonuje zadania w sprawach własności przemysłowej, wynikające z ustawy, z przepisów odrębnych oraz z umów międzynarodowych.

2.

Do zadań Urzędu Patentowego należy w szczególności:

1)

przyjmowanie i badanie zgłoszeń dotyczących wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych oraz topografii układów scalonych, dokonanych w celu uzyskania ochrony;

2)

orzekanie w sprawach udzielania patentów i dodatkowych praw ochronnych na wynalazki, praw ochronnych na wzory użytkowe oraz znaki towarowe, a także praw z rejestracji wzorów przemysłowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych;

3)

rozstrzyganie spraw w postępowaniu spornym w zakresie określonym ustawą;

4)

prowadzenie rejestrów, o których mowa w art. 228;

5)

wydawanie organu urzędowego pod nazwą „Wiadomości Urzędu Patentowego”;

5¹)

wydawanie „Biuletynu Urzędu Patentowego”;

6)

udział w pracach organów międzynarodowych z tytułu zawartych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych w sprawach z zakresu własności przemysłowej, w szczególności Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej;

7)

prowadzenie centralnego zbioru polskich i zagranicznych opisów patentowych.

3.

Przy wykonywaniu zadań, w szczególności w sprawach dotyczących współpracy międzynarodowej oraz przy opracowywaniu projektów przepisów prawnych dotyczących własności przemysłowej, Urząd Patentowy działa w porozumieniu i we współpracy z zainteresowanymi organami administracji rządowej i samorządowej.

Art. 262.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres działania Urzędu Patentowego, uwzględniając w szczególności jego zadania i kompetencje, a także zasady i formy współdziałania Urzędu z innymi organami administracji rządowej oraz z jednostkami samorządu terytorialnego, organizacjami społecznymi i związkami zawodowymi w sprawach objętych jego zakresem działania.

imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o niewyłonieniu kandydata.

13.

Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.

14.

Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o których mowa w ust. 3, powołuje Prezes Urzędu Patentowego.

15.

Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowiska, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio ust. 4-13.

Art. 264.

1.

Do powołanych przez Prezesa Urzędu Patentowego ekspertów należy orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 261 ust. 2 pkt 2 i 3, a także w sprawach dokonywania wpisów do rejestrów.

1¹¹¹³⁾Dodany przez art. 1 pkt 49 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W sprawach, o których mowa w art. 261 ust. 2 pkt 2, eksperci mogą orzekać również w zespołach orzekających.

2.

Ekspert reprezentuje Urząd Patentowy w postępowaniu przed sądem administracyjnym w sprawach, o których mowa w art. 248 i 257.

3¹¹⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Ekspertowi, o którym mowa w ust. 1, mogą być powierzone dodatkowe funkcje, w szczególności kierownicza, koordynacyjna lub kontrolna, lub dodatkowe zadania związane z prowadzeniem działalności edukacyjnej w zakresie ochrony własności przemysłowej.

4.

Powierzenie dodatkowej funkcji, o której mowa w ust. 3, może nastąpić na czas nieokreślony lub na czas wykonywania określonej pracy.

5¹¹⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 49 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Skład zespołu orzekającego, o którym mowa w ust. 1¹, ustala:

1)

Prezes Urzędu Patentowego, albo

2)

upoważniony przez Prezesa Urzędu Patentowego ekspert sprawujący funkcję kierowniczą lub kontrolną

- mając na uwadze zapewnienie szybkości i poprawności rozpatrywania spraw.

Art. 265.

1.

Eksperci współuczestniczą w czynnościach z zakresu zarządzania w Urzędzie Patentowym poprzez Kolegium Ekspertów, stanowiące powszechne ich zgromadzenie.

2.

Kolegium Ekspertów wybiera ze swego grona Rzecznika Interesu Zawodowego, który reprezentuje ekspertów wobec organów władzy i administracji we wszystkich sprawach dotyczących pracy.

3.

Do zadań Kolegium należy:

1)

składanie wniosków i wyrażanie opinii co do zadań w zakresie rozpatrywania wpływających zgłoszeń oraz co do środków potrzebnych na ich wykonanie;

2)

ustalanie zasad podziału środków funduszu nagród, tworzonego na podstawie przepisu art. 271 ust. 3;

3)

wyrażanie opinii co do problemów związanych z orzekaniem, w szczególności co do przypadków niejednolitości orzecznictwa, oraz przedstawianie odpowiednich wniosków w tym zakresie;

4)

wyrażanie opinii w innych sprawach, przedstawionych przez Prezesa Urzędu Patentowego lub przez Rzecznika Interesu Zawodowego.

4.

Kolegium Ekspertów zwołuje co najmniej raz w roku, z zastrzeżeniem ust. 5, Prezes Urzędu Patentowego, który mu przewodniczy. Kolegium Ekspertów może również zwołać, w każdym czasie, Rzecznik Interesu Zawodowego, dla przedstawienia sprawy wymagającej wyrażenia opinii przez Kolegium.

5.

Kolegium Ekspertów może również obradować w sekcjach, na które eksperci zostają podzieleni według kryteriów rzeczowo-problemowych, stosownie do wykonywanych zadań. Sekcji może przewodniczyć Prezes Urzędu Patentowego, zastępca Prezesa albo ekspert, któremu powierzona została funkcja kierownicza na podstawie art. 264 ust. 3.

6.

Podział na sekcje i wyznaczenie przewodniczących sekcji należy do Prezesa Urzędu Patentowego.

Art. 265¹.

Pracownicy Urzędu Patentowego na stanowiskach urzędniczych, z wyłączeniem ekspertów, asesorów oraz aplikantów eksperckich, są członkami korpusu służby cywilnej.

Dział II

Eksperci, asesorzy i aplikanci eksperccy

Art. 266.

1.

Uzyskanie uprawnień eksperta wymaga, z zastrzeżeniem ust. 2, posiadania wyższego wykształcenia odpowiadającego zadaniom eksperta, odbycia aplikacji eksperckiej, zwanej dalej „aplikacją”, oraz asesury.

2.

Ekspertem może być osoba, która:

1)

jest obywatelem polskim i korzysta z pełni praw publicznych;

2)

nie była karana za przestępstwo umyślne;

3)

posiada znajomość języków obcych w zakresie i stopniu określonym potrzebą spełnienia warunków niezbędnych do wykonywania zadań eksperta, z uwzględnieniem umów międzynarodowych, nie mniej jednak niż jednego języka obcego;

4)

jest nieskazitelnego charakteru;

5)

ma stan zdrowia oraz predyspozycje pozwalające na powierzenie jej zadań eksperta.

6)

(uchylony)

3.

Od aplikanta eksperckiego, który powinien posiadać znajomość więcej niż jednego języka obcego, można nie wymagać znajomości jednego z potrzebnych języków, jeżeli brak ten uzupełni on w czasie przeznaczonym na aplikację.

Art. 267.

1.

Prezes Urzędu Patentowego organizuje nabór na aplikację przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie Urzędu Patentowego, a także przez opublikowanie go w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.

2.

Prezes Urzędu Patentowego przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne. Kandydaci powinni posiadać wyższe wykształcenie i spełniać wymagania, o których mowa w art. 266 ust. 2 i 3.

3.

Aplikacja trwa 3 lata, z tym że w uzasadnionych przypadkach, na wniosek aplikanta eksperckiego, może być skrócona do 1 roku i 6 miesięcy.

4¹¹⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Stosunek pracy z aplikantem eksperckim nawiązuje Prezes Urzędu Patentowego na podstawie umowy o pracę na czas określony.

5.

Aplikantowi eksperckiemu może być powierzane wykonywanie określonych czynności związanych z orzekaniem, bez prawa podejmowania decyzji.

6.

Aplikacja kończy się egzaminem. Powtórny egzamin może być złożony tylko raz, nie wcześniej niż po 6 miesiącach i nie później niż po roku od daty pierwszego egzaminu.

7.

Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Prezesa Urzędu Patentowego. Za udział w pracach komisji przysługuje wynagrodzenie.

8¹¹⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Prezes Urzędu Patentowego rozwiązuje umowę o pracę z aplikantem eksperckim w przypadku dwukrotnego nieprzystąpienia przez niego bez usprawiedliwienia do egzaminu lub w przypadku niezłożenia przez niego powtórnego egzaminu.

9.

Za naruszenie obowiązków służbowych aplikant ekspercki odpowiada dyscyplinarnie. Do odpowiedzialności dyscyplinarnej stosuje się odpowiednio przepisy działu III.

Art. 268.

1¹¹⁹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Po złożeniu egzaminu stosunek pracy z asesorem nawiązuje Prezes Urzędu Patentowego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

2.

Asesorowi powierza się wykonywanie czynności eksperta, które podlega ocenie na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 8.

3.

W przypadku pozytywnej oceny przebiegu asesury, asesor uzyskuje uprawnienia eksperta.

3¹¹²⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 52 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Prezes Urzędu Patentowego powołuje eksperta na dane stanowisko eksperckie na czas określony albo nieokreślony.

4.

Przy powołaniu ekspert składa ślubowanie wobec Prezesa Urzędu Patentowego według następującej roty: „Ślubuję uroczyście na powierzonym mi stanowisku eksperta sumiennie wykonywać zadania, orzekać bezstronnie i zgodnie z przepisami prawa, dochować tajemnicy prawnie chronionej, a w postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości.”.

5.

Ekspert, który przechodzi na inne stanowisko eksperckie, nie składa ponownie ślubowania.

6.

Przepisy ustawy dotyczące ekspertów stosuje się odpowiednio, o ile ustawa nie stanowi inaczej, do asesorów.

7¹²¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadku gdy po upływie dwóch lat asesury asesor nie uzyska pozytywnej oceny przebiegu asesury, Prezes Urzędu Patentowego może rozwiązać z nim umowę o pracę za wypowiedzeniem.

8.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb odbywania aplikacji i asesury, a także składania egzaminów, z uwzględnieniem wynagrodzenia dla osób przeprowadzających egzamin.

Art. 269.

1.

W zakresie orzekania eksperci podlegają tylko ustawom.

2.

Do ekspertów nie stosuje się w zakresie, o którym mowa w ust. 1, przewidzianych w odrębnych ustawach przepisów o obowiązku wykonywania poleceń służbowych przełożonego, jak też przepisów przewidujących dokonywanie okresowych bądź doraźnych ocen pracownika dotyczących wykonywania przez niego zadań.

3.

Orzekając w sprawie, ekspert obowiązany jest uwzględnić dyrektywy interpretacyjne ustalone w ogólnych wytycznych Prezesa Urzędu Patentowego, wydawanych w trybie określonym w ust. 4 i 5.

4.

Ogólne wytyczne, o których mowa w ust. 3, Prezes Urzędu Patentowego wydaje po zasięgnięciu opinii lub na wniosek Kolegium Ekspertów.

5.

Ogólne wytyczne Prezesa, o których mowa w ust. 3, podaje się do wiadomości publicznej.

6.

Ogólne wytyczne Prezesa, o których mowa w ust. 3, wiążą wyłącznie ekspertów przy rozpatrywaniu sprawy i nie mogą być powoływane jako podstawa prawna wydanej decyzji bądź postanowienia.

7.

Na zasadach określonych w odrębnych przepisach eksperci korzystają z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

8.

Bezpośredni nadzór nad działalnością komórek organizacyjnych, w których orzekają eksperci, sprawuje Prezes Urzędu Patentowego lub z jego upoważnienia zastępca Prezesa. Nadzór ten nie może wkraczać w zakres orzekania.

Art. 270.

1.

Ekspert jest obowiązany postępować zgodnie ze złożonym ślubowaniem, a w szczególności:

1)

przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i innych przepisów prawa;

2)

przestrzegać przy orzekaniu ogólnych wytycznych Prezesa Urzędu Patentowego, o których mowa w art. 269 ust. 3;

3)

rzetelnie, bezstronnie, sprawnie i terminowo wykonywać powierzone zadania;

4)

dochowywać tajemnicy prawnie chronionej;

5)

godnie zachowywać się w pracy oraz poza nią.

2.

Ekspert nie może tworzyć ani być członkiem związków zawodowych lub partii politycznych. W dniu powołania eksperta na stanowisko jego członkostwo w związkach zawodowych i partiach politycznych ustaje z mocy prawa.

3.

6.

Przepisy ust. 3-5 nie mają zastosowania do asesorów.

Art. 272¹.

1.

Do ekspertów i aplikantów eksperckich mają odpowiednio zastosowanie przepisy art. 72 i art. 78 ust. 3, a do aplikantów eksperckich również przepisy art. 91, art. 92 i art. 94 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1345, 1605, 1807, 1948 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 379).

2.

W sprawach wynikających ze stosunku pracy ekspertów i aplikantów eksperckich nieuregulowanych w ustawie i przepisach wskazanych w ust. 1 stosuje się ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666, 2138 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 60).

Dział III

Odpowiedzialność dyscyplinarna.

Zawieszenie oraz rozwiązanie stosunku pracy z ekspertem

Art. 273.

1.

Za naruszenie obowiązków służbowych ekspert odpowiada dyscyplinarnie.

2.

Do prowadzenia postępowania i orzekania w sprawach, o których mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Patentowego powołuje, spośród ekspertów, rzecznika dyscyplinarnego oraz członków Komisji Dyscyplinarnej Ekspertów i Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Ekspertów, w liczbie umożliwiającej tworzenie składów orzekających.

3.

W przypadkach uzasadnionych potrzebą, gdy rzecznik dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 2, nie może działać w sprawie, Prezes Urzędu Patentowego może powołać doraźnie zastępcę rzecznika dyscyplinarnego.

4.

Karami dyscyplinarnymi są:

1)

upomnienie;

2)

nagana;

3)

zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych w Urzędzie Patentowym;

4¹²³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 54 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

zakaz zajmowania stanowiska eksperta.

5.

W sprawach nieunormowanych w niniejszej ustawie do odpowiedzialności dyscyplinarnej ekspertów stosuje się odpowiednio przepisy o odpowiedzialności dyscyplinarnej urzędników służby cywilnej.

Art. 274.

1.

Prezes Urzędu Patentowego odwołuje eksperta ze stanowiska w razie utraty przez eksperta zdolności fizycznej lub psychicznej do pracy, potwierdzonej orzeczeniem lekarskim wydanym dla celów emerytalno-rentowych lub orzeczeniem o utracie zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku, wydanym przez lekarza uprawnionego do przeprowadzania badań lekarskich pracowników Urzędu Patentowego.

2.

Prezes Urzędu Patentowego może odwołać eksperta ze stanowiska w razie:

1)

złożenia przez eksperta oświadczenia o rezygnacji ze stanowiska;

2)

potrzeby zmniejszenia stanu zatrudnienia ekspertów w wyniku zmiany zakresu zadań Urzędu Patentowego bądź trwałego zmniejszenia ilości spraw do rozpatrzenia;

3)

nieprzedłożenia przez eksperta w terminie orzeczenia uprawnionego lekarza o zachowaniu przez niego zdolności fizycznej i psychicznej do pracy, w sytuacji, o której mowa w art. 270 ust. 6;

4)

(uchylony)

5)

nieobecności eksperta w pracy z powodu choroby lub odosobnienia ze względu na chorobę zakaźną, trwającej dłużej niż okres pobierania zasiłku, a także w razie usprawiedliwionej nieobecności w pracy z innych przyczyn, po upływie okresów przewidzianych w art. 53 Kodeksu pracy.

6)

(uchylony)

3.

Stosunek pracy eksperta tymczasowo aresztowanego ulega z mocy prawa zawieszeniu.

4.

Prezes Urzędu Patentowego może zawiesić eksperta w pełnieniu obowiązków, jeżeli zostało wszczęte przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne lub karne.

5.

W przypadku zawieszenia, o którym mowa w ust. 3 i 4, ekspertowi przysługuje wynagrodzenie oraz inne uprawnienia i świadczenia odpowiednio na zasadach określonych w ustawie o służbie cywilnej.

6.

Stosunek pracy eksperta wygasa w przypadkach określonych w Kodeksie pracy oraz przepisach szczególnych, a także w razie:

1)

utraty obywatelstwa polskiego;

2¹²⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej zakazu zajmowania stanowiska eksperta;

3)

prawomocnego orzeczenia przez sąd pozbawienia eksperta praw publicznych bądź zakazu zajmowania przez niego stanowiska eksperta;

4)

odmowy złożenia ślubowania;

5)

prawomocnego skazania za przestępstwo popełnione umyślnie.

7.

Jeżeli w odwołaniu nie określono inaczej, odwołanie eksperta ze stanowiska następuje z chwilą doręczenia mu zawiadomienia o odwołaniu; osobie odwołanej ze stanowiska można wyznaczyć na okres do rozwiązania stosunku pracy inne zadania do wykonywania, odpowiadające jej kwalifikacjom.

8.

Wygaśnięcie stosunku pracy z ekspertem jest równoznaczne z odwołaniem go ze stanowiska eksperta z chwilą wygaśnięcia stosunku pracy.

9.

Odwołanie eksperta ze stanowiska w przypadkach, o których mowa w ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2 i 3, a także w razie złożenia przez eksperta oświadczenia o rezygnacji ze stanowiska jest równoznaczne, z zastrzeżeniem ust. 11, z wypowiedzeniem umowy o pracę lub jej rozwiązaniem za porozumieniem stron.

10.

Odwołanie eksperta ze stanowiska w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5, jest równoznaczne, z zastrzeżeniem ust. 11, z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia.

11.

Odwołanie eksperta ze stanowiska nie może naruszać przepisów dotyczących szczególnej ochrony pracowników w zakresie wypowiedzenia i rozwiązania stosunku pracy.

12¹²⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Ograniczenie w zakresie rozwiązywania stosunku pracy z ekspertem nie dotyczy odwołania z dodatkowej funkcji, o której mowa w art. 264 ust. 3.

Rozdział 4

(uchylony)

Dział IV

Kolegia orzekające do spraw spornych

Art. 279.

1.

Kolegia orzekające do spraw spornych, zwane dalej „kolegiami”, działają w Urzędzie Patentowym.

2.

Kolegia rozpatrują sprawy należące do ich właściwości w składzie: przewodniczący kolegium i dwaj członkowie kolegium. W sprawach zawiłych można wyznaczyć skład pięcioosobowy.

Art. 280.

1.

Przewodniczącym kolegium może być pracownik Urzędu Patentowego, który:

1)

ma obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw publicznych;

2)

jest nieskazitelnego charakteru;

3)

nie był karany za przestępstwo umyślne;

4)

ukończył wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej;

5)

odbył aplikację sędziowską, radcowską, adwokacką, prokuratorską albo jest profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, albo też przez dziesięć lat pozostawał w instytucjach publicznych na stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa administracyjnego.

2¹²⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do przewodniczących kolegiów przepisy o ekspertach stosuje się odpowiednio, jeżeli uzyskali oni wcześniej uprawnienia ekspertów, lub o asesorach, z tym że w takim przypadku przewodniczący kolegiów są zwolnieni od aplikacji i egzaminu, o których mowa w art. 266 ust. 1 oraz w art. 267 ust. 6.

3.

W skład kolegium, oprócz przewodniczącego kolegium, wchodzą jako jego członkowie eksperci upoważnieni do orzekania w sprawach spornych przez Prezesa Urzędu Patentowego.

4.

(uchylony)

5.

(uchylony)

Art. 281.

1.

Obsługę kolegiów sprawuje wyodrębniona komórka organizacyjna Urzędu Patentowego.

2.

Kierownik komórki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, wyznaczony przez Prezesa Urzędu Patentowego:

1)

zarządza skompletowanie akt niezbędnych do wyznaczenia posiedzenia niejawnego lub rozprawy, a w razie potrzeby innych dowodów;

2)

wyznacza skład orzekający w sprawie;

3)

zarządza doręczenie stronie przeciwnej odpisów wniosku z załącznikami w celu przedstawienia odpowiedzi na wniosek;

4)

wyznacza termin posiedzenia niejawnego lub rozprawy, w którym sprawa ma być rozpatrzona;

5)

zarządza zawiadomienie o rozprawie stron i innych osób, których udział na rozprawie jest niezbędny.

Art. 282.

(uchylony)

Tytuł IX

Dochodzenie roszczeń w postępowaniu cywilnym

Dział I

Przepisy wspólne

Art. 283.

Sprawy dotyczące roszczeń cywilnoprawnych z zakresu ochrony własności przemysłowej, nienależące do kompetencji innych organów, rozstrzygane są, z zastrzeżeniem art. 257, w trybie postępowania cywilnego na zasadach ogólnych.

Art. 284.

W trybie postępowania cywilnego, na zasadach ogólnych, rozpatrywane są w szczególności sprawy o:

1)

ustalenie autorstwa projektu wynalazczego;

2)

ustalenie prawa do patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji;

3)

wynagrodzenie za korzystanie z projektu wynalazczego;

4)

wynagrodzenie za korzystanie z wynalazku, wzoru użytkowego lub topografii dla celów państwowych;

5)

odszkodowanie za przejście na Skarb Państwa prawa do patentu lub prawa ochronnego odpowiednio na wynalazek tajny lub na wzór użytkowy tajny;

6)

naruszenie patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji;

7)

stwierdzenie prawa korzystania z wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w przypadkach określonych w art. 71 i 75;

8)

stwierdzenie prawa używania w ramach lokalnej działalności oznaczenia zarejestrowanego jako znak towarowy na rzecz innej osoby;

9)

stwierdzenie prawa używania oznaczenia geograficznego;

10)

stwierdzenie utraty prawa używania oznaczenia geograficznego;

11)

przeniesienie patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego lub topografii, uzyskanego przez osobę nieuprawnioną;

12)

przeniesienie prawa ochronnego na znak towarowy w przypadku określonym w art. 161.

Art. 285.

Uprawniony z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji bądź osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać zaprzestania działań grożących naruszeniem prawa.

Art. 286.

Sąd, rozstrzygając o naruszeniu prawa, może orzec, na wniosek uprawnionego, o będących własnością naruszającego bezprawnie wytworzonych lub oznaczonych wytworach oraz środkach i materiałach, które zostały użyte do ich wytworzenia lub oznaczenia. W szczególności sąd może orzec o ich wycofaniu z obrotu, przyznaniu uprawnionemu na poczet zasądzonej na jego rzecz sumy pieniężnej albo zniszczeniu. Orzekając, sąd uwzględnia wagę naruszenia oraz interesy osób trzecich.

Art. 286¹.

1.

Sąd właściwy do rozpoznania spraw o naruszenie praw własności przemysłowej miejsca, w którym sprawca wykonuje działalność lub w którym znajduje się jego majątek, także przed wytoczeniem powództwa, rozpoznaje, nie później niż w terminie 3 dni od dnia złożenia w sądzie lub 7 dni w przypadku sprawy szczególnie skomplikowanej, wniosek uprawnionego z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji lub osoby, której ustawa na to zezwala:

1)

o zabezpieczenie dowodów;

2)

o zabezpieczenie roszczeń przez zobowiązanie naruszającego patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji do udzielenia informacji, które są niezbędne do dochodzenia roszczeń określonych w art. 287 ust. 1 i art. 296 ust. 1, o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, jeżeli naruszenie tych praw jest wysoce prawdopodobne;

3)

o zabezpieczenie roszczeń przez zobowiązanie innej niż naruszający osoby do udzielenia informacji, które są niezbędne do dochodzenia roszczeń, określonych w art. 287 ust. 1 i w art. 296 ust. 1, o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, jeżeli naruszenie tych praw jest wysoce prawdopodobne oraz:

a)

stwierdzono, że posiada ona towary naruszające patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, lub

b)

stwierdzono, że korzysta ona z usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, lub

c)

stwierdzono, że świadczy ona usługi wykorzystywane w działaniach naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, lub

d)

została przez osobę określoną w lit. a, b lub c wskazana jako uczestnicząca w produkcji, wytwarzaniu lub dystrybucji towarów lub świadczeniu usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji,

a powyższe działania mają na celu uzyskanie bezpośrednio lub pośrednio zysku lub innej korzyści ekonomicznej, przy czym nie obejmuje to działań konsumentów będących w dobrej wierze.

2.

Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, mogą dotyczyć wyłącznie:

1)

firm (nazw) i adresów producentów, wytwórców, dystrybutorów, dostawców oraz innych poprzednich posiadaczy towarów lub świadczących usługi, które naruszają patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, jak również przewidzianych odbiorców hurtowych lub prowadzących sprzedaż detaliczną tych towarów lub usług;

2)

ilości wyprodukowanych, wytworzonych, zbytych, otrzymanych lub zamówionych towarów lub usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, a także cen uiszczonych za te towary lub usługi.

3.

Sąd, dopuszczając dowód lub rozpoznając wnioski, o których mowa w ust. 1, zapewnia zachowanie tajemnicy przedsiębiorcy i innych tajemnic ustawowo chronionych.

4.

Od obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, może uchylić się ten, kto według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego mógłby jako świadek odmówić zeznań lub odpowiedzi na zadane mu pytanie.

5.

Na udokumentowane żądanie osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 3, uprawniony jest zobowiązany zwrócić koszty i wydatki poniesione w związku z udzieleniem informacji.

6.

W uzasadnionych przypadkach sąd może uzależnić wydanie postanowienia o zabezpieczeniu dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, od złożenia kaucji.

7.

O zabezpieczeniach wymienionych w ust. 1 pkt 2 i 3 sąd orzeka po przeprowadzeniu rozprawy.

8.

Zażalenia na postanowienia sądu w sprawach, o których mowa w ust. 1, sąd rozpoznaje w terminie 7 dni.

9.

Do zabezpieczenia dowodów stosuje się odpowiednio art. 733, art. 742 i art. 744-746 Kodeksu postępowania cywilnego.

Dział II

Roszczenia dotyczące wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych i topografii układów scalonych

Art. 287.

1.

Uprawniony z patentu, którego patent został naruszony, lub osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać od naruszającego patent zaniechania naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej szkody:

1)

na zasadach ogólnych albo

2)

Art. 290.

Uprawniony, o którym mowa w art. 74, może żądać od osoby, która, nie będąc do tego uprawniona, zgłosiła wynalazek lub uzyskała patent, wydania uzyskanych bezpodstawnie korzyści i naprawienia szkody na zasadach ogólnych.

Art. 291.

Jeżeli strony nie postanowiły inaczej, w razie unieważnienia patentu nabywca, licencjobiorca albo inna osoba, na rzecz której uprawniony dokonał odpłatnego rozporządzenia, może żądać zwrotu wniesionej zapłaty oraz naprawienia szkody na zasadach ogólnych. Zbywca może jednak potrącić sobie korzyści, jakie nabywca uzyskał przez korzystanie z wynalazku przed unieważnieniem patentu; jeżeli korzyści te są wyższe od wniesionej zapłaty i dochodzonego odszkodowania, zbywca nie ponosi odpowiedzialności.

Art. 291¹.

Do dodatkowego prawa ochronnego przepisy art. 287-291 stosuje się odpowiednio.

1.

Osoba, której prawo ochronne na znak towarowy zostało naruszone, lub osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać od osoby, która naruszyła to prawo, zaniechania naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej szkody:

1)

na zasadach ogólnych albo

2)

1a.

Do roszczeń, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 287 ust. 2 i 3.

2.

Naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy polega na bezprawnym używaniu w obrocie gospodarczym:

1)

znaku identycznego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do identycznych towarów;

2)

znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym;

3)

znaku identycznego lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, zarejestrowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli takie używanie może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego.

3.

Z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, można wystąpić również przeciwko osobie, która tylko wprowadza do obrotu oznaczone już znakiem towary, jeżeli nie pochodzą one od uprawnionego, bądź osoby, która miała jego zezwolenie na używanie znaku.

4.

Licencjodawca, powołując się na udzielone mu prawo ochronne na znak towarowy, może wystąpić z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, przeciwko licencjobiorcy, który narusza postanowienia umowy licencyjnej, odnoszące się do okresu i terenu jej obowiązywania, postaci znaku będącego przedmiotem licencji, a także wskazania towarów, dla których znak może być używany, oraz ich jakości. Przepis stosuje się odpowiednio do sublicencji.

5.

Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może wystąpić z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, przeciwko licencjobiorcy lub sublicencjobiorcy w razie naruszenia tych postanowień umowy sublicencyjnej, o których mowa w ust. 4, a także w przypadku gdy umowa ta zawarta została z naruszeniem przepisu art. 163 ust. 2.

Art. 297.

Art. 302.

1.

Do oznaczeń geograficznych stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem art. 186, przepisy art. 296-298.

2.

Z roszczeniami, o których mowa w art. 296, może wystąpić uprawniony z tytułu prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego, a także każdy, kto jest ujawniony w rejestrze jako uprawniony do jego używania.

Przepisy przejściowe i końcowe

Dział I

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 311-314.

(pominięte)

Dział II

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 315.

1.

Prawa w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych, topografii układów scalonych, znaków towarowych oraz projektów racjonalizatorskich, istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, pozostają w mocy. Do praw tych stosuje się przepisy dotychczasowe, o ile przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej.

2.

Do stosunków prawnych powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

3.

Ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego, znaku towarowego albo topografii układów scalonych w Urzędzie Patentowym. Jednakże do zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych, nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepis art. 37 ust. 2.

Art. 316.

1.

Zgłoszenia wzorów zdobniczych dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy i nierozpatrzone do tego czasu uważa się za zgłoszenia wzorów przemysłowych.

2.

Zgłoszenia o udzielenie patentu na wynalazek tajny lub prawa ochronnego na wzór użytkowy tajny, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy i nierozpatrzone do tego czasu, uważa się za zgłoszenia dokonane w celu zastrzeżenia pierwszeństwa.

3.

Zgłoszenia o udzielenie prawa ochronnego dodatkowego na wzór użytkowy, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy i nierozpatrzone do tego czasu, uważa się za zgłoszenia dokonane w celu uzyskania prawa ochronnego.

4.

Postępowanie związane ze zgłoszeniem wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego i topografii układów scalonych w Urzędzie Patentowym toczy się od dnia wejścia w życie ustawy według jej przepisów.

5.

Dotychczasowy rejestr wspólnych znaków towarowych uważa się za odrębną zamkniętą księgę rejestru znaków towarowych.

Art. 317.

Postępowanie sporne przed Urzędem Patentowym i postępowanie przed Komisją Odwoławczą przy Urzędzie Patentowym, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, toczy się od dnia wejścia w życie ustawy według jej przepisów, z zastrzeżeniem art. 318 i 319.

Art. 318.

1.

Sprawy, o których mowa w art. 255, rozpatrywane według dotychczasowych przepisów w Urzędzie Patentowym w postępowaniu spornym przekazuje się do Wydziału Spraw Spornych.

2.

Sprawy, o których mowa w art. 255, rozpatrywane według dotychczasowych przepisów w Komisji Odwoławczej przekazuje się do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

3.

Sprawy, rozpatrywane według dotychczasowych przepisów w Komisji Odwoławczej w wyniku zażaleń i odwołań w postępowaniu administracyjnym, przekazuje się do Urzędu Patentowego w celu rozpatrzenia w Izbie Odwoławczej, w trybie przepisów o ponownym rozpatrzeniu sprawy.

4.

Postępowanie w sprawach rozpatrywanych według dotychczasowych przepisów w Urzędzie Patentowym oraz w Komisji Odwoławczej w postępowaniu spornym i nienależące według ustawy do kompetencji Urzędu Patentowego podlega umorzeniu. Wniesione opłaty od wniosków o wydanie decyzji, a w przypadku sprawy rozpatrywanej w Komisji Odwoławczej - także opłaty od odwołań i zażaleń podlegają zwrotowi.

Art. 319.

Wszczęte i niezakończone, do dnia wejścia w życie ustawy, sprawy o wydanie decyzji o wygaśnięciu prawa z rejestracji na znak towarowy z powodu nieużywania znaku towarowego przekazuje się do Wydziału Spraw Spornych, a odwołania od takich decyzji przekazuje się do Naczelnego Sądu Administracyjnego, jako skargi na decyzje Urzędu Patentowego.

Art. 320.

Do odwołań i zażaleń przekazywanych do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z art. 318 ust. 2 i art. 319, stosuje się odpowiednio przepis art. 318 ust. 4 zdanie drugie.

Art. 321.

Orzeczenia Sądu Najwyższego wydane w wyniku rewizji nadzwyczajnej przekazuje się do wykonania organom właściwym według przepisów ustawy.

Art. 322.

(pominięty)

Art. 323.

1.

Pracownicy Urzędu Patentowego, którzy w dniu wejścia w życie ustawy są upoważnieni przez Prezesa Urzędu Patentowego, na podstawie dotychczasowych przepisów, do orzekania w sprawach, o których mowa w art. 261 ust. 2 pkt 2 i 3, oraz w sprawach dokonywania wpisów do rejestrów, mają prawo do orzekania w zakresie przewidzianym ustawą przez okres trzech lat od dnia wejścia ustawy w życie. Prezes Urzędu Patentowego może jednak, w zależności od potrzeby, zmienić zakres udzielonego upoważnienia.

2.

Stosunek pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, nawiązany na podstawie mianowania, przekształca się, z dniem wejścia w życie ustawy, w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

3.

Warunkiem nadania pracownikowi, o którym mowa w ust. 1, upoważnienia do orzekania po upływie trzech lat od dnia wejścia ustawy w życie, jest złożenie egzaminu. Przepisy art. 267 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

4.

Pracownik, który złożył egzamin wymagany zgodnie z ust. 3, może uzyskać uprawnienia eksperta z pominięciem okresu asesury.

Art. 324.

Do ustalania wynagrodzeń oraz limitów zatrudnienia ekspertów i asesorów w Urzędzie Patentowym stosuje się odpowiednio, o ile ustawa nie stanowi inaczej, przepisy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej, odnoszące się do członków korpusu służby cywilnej.

Art. 325.

1.

W przypadku jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, patent, prawo ochronne albo prawo z rejestracji może być udzielone tylko na rzecz osoby prawnej, w skład której wchodzi ta jednostka, bądź na rzecz osoby fizycznej, bądź osób fizycznych prowadzących tę jednostkę na własny rachunek.

2.

Prawa przysługujące Skarbowi Państwa wykonuje w jego imieniu organ administracji rządowej lub państwowa jednostka organizacyjna, według właściwości w zakresie gospodarowania mieniem Skarbu Państwa będącym przedmiotem prawa.

Art. 326.

Tracą moc:

1)

ustawa z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. poz. 117 oraz z 1997 r. poz. 554 i 770);

2)

ustawa z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. poz. 17, z 1989 r. poz. 192, z 1993 r. poz. 46, z 1994 r. poz. 331 oraz z 1997 r. poz. 554);

3)

ustawa z dnia 30 października 1992 r. o ochronie topografii układów scalonych (Dz. U. poz. 498 oraz z 1997 r. poz. 554 i 770);

4)

ustawa z dnia 31 maja 1962 r. o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1993 r. poz. 118);

5)

przepisy art. 5-7 ustawy z dnia 30 października 1992 r. o zmianie ustawy o wynalazczości i ustawy o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1993 r. poz. 14).

Art. 327.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1266), która weszła w życie z dniem 1 grudnia 2015 r.

Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. poz. 1615), która weszła w życie z dniem 15 kwietnia 2016 r.

Przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

10)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

11)

Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

12)

Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

13)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

14)

Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

15)

Dodany przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

16)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

17)

Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

18)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

19)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

20)

Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

21)

Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

22)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

23)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

24)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

25)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

26)

Dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

27)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

28)

Przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

29)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

30)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

31)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

32)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

33)

Dodany przez art. 1 pkt 20 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

34)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

35)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

36)

Przez art. 1 pkt 21 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

37)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

38)

Przez art. 1 pkt 22 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

39)

Dodany przez art. 1 pkt 22 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

40)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

41)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

42)

Przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

43)

Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

44)

Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

45)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

46)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

47)

Przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

48)

Dodany przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

49)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

50)

Przez art. 1 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

51)

Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

52)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

53)

Przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

54)

Dodany przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

55)

Przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

56)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

57)

Przez art. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

58)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

59)

Przez art. 1 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

60)

Dodany przez art. 1 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

61)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

62)

Dodany przez art. 1 pkt 22 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

63)

Przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

64)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

65)

Tytuł rozdziału w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

66)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

67)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

68)

Przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

69)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

70)

Dodany przez art. 1 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

71)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

72)

Przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

73)

Przez art. 1 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

74)

Rozdział dodany przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

75)

Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

76)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

77)

Wprowadzenie do wyliczenia w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

78)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

79)

Dodany przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

80)

Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

81)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

82)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

83)

Dodany przez art. 1 pkt 38 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

84)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

85)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

86)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

87)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

88)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

89)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

90)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

91)

Dodany przez art. 1 pkt 37 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

92)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

93)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

94)

Dodany przez art. 1 pkt 39 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

95)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

96)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

97)

W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów (Dz. U. poz. 1505), która weszła w życie z dniem 30 listopada 2015 r.

98)

Dodany przez art. 8 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 97.

99)

W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 97.

100)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

101)

Dodany przez art. 1 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

102)

Dodany przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

103)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

104)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

105)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

106)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

107)

Wprowadzenie do wyliczenia w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

108)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

109)

Dodany przez art. 1 pkt 46 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

110)

Dodany przez art. 1 pkt 47 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

111)

Dodany przez art. 1 pkt 48 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

112)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

113)

Dodany przez art. 1 pkt 49 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

114)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

115)

Dodany przez art. 1 pkt 49 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

116)

Przez art. 1 pkt 50 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

117)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

118)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

119)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

120)

Dodany przez art. 1 pkt 52 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

121)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

122)

Przez art. 1 pkt 53 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

123)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 54 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

124)

Przez art. 1 pkt 55 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

125)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

126)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

127)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

128)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

129)

Jako niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 marca 2001 r. sygn. akt K. 24/2000 (M. P. poz. 160).

130)

Ustawa została ogłoszona w dniu 21 maja 2001 r.

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiejz dnia 5 kwietnia 2017 r.w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo własności przemysłowej

Spis treści

Treść obwieszczenia

1.

1)

2)

3)

2.

1)

Art. 5.

Art. 6.

1.

2.

Art. 7.

Art. 8.

1.

2.

Art. 9.

Art. 10.

1.

2.

Art. 11.

Art. 12.

2)

Art. 38.

1)

2)

3)

4)

5)

3)

Art. 2.

1.

2.

Art. 3.

Załącznik - Tekst jednolity ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej

Tytuł I Przepisy ogólne

Art. 1.

1.

1)

2)

3)

2.

Art. 2.

Art. 3.

1.

11)W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1266), która weszła w życie z dniem 1 grudnia 2015 r.)

2)

3)

4)

5)

6)

7)

8)

9)

10)

11)

122)Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

132)Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

23)W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Art. 4.

1.

2.

Art. 5.

1.

2.

Art. 6.

1.

2.

Art. 7.

1.

2.

3.

Art. 8.

1.

1)

2)

3)

2.

3.

Tytuł I

Przepisy ogólne

1¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1266), która weszła w życie z dniem 1 grudnia 2015 r.)

12²⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

13²⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

2³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Tytuł II

Wynalazki, wzory użytkowe i wzory przemysłowe

Dział I

Przepisy wspólne

1⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. poz. 1615), która weszła w życie z dniem 15 kwietnia 2016 r..

Art. 15¹⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

1⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 4..

3⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

4⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Dział II

Wynalazki i patenty

Rozdział 1

Wynalazek

4¹⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

5¹¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

4¹¹²⁾Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)