po rozpoznaniu w trybie
art. 92 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania
przed Trybunałem Konstytucyjnym
(Dz. U. poz. 2072), na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 kwietnia 2017 r., skargi konstytucyjnej Jacka
Błaszczyńskiego o zbadanie zgodności
art. 101 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) w zakresie, w jakim nie przewiduje zawieszenia biegu przedawnienia występku ściganego
z oskarżenia prywatnego ze względu na niemożność ścigania sprawcy przez pokrzywdzonego
z:
2)
art. 77 ust. 2 w związku z art. 47 lub w związku z art. 2 lub w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji oraz w związku z art. 6 ust. 1 i/lub art. 14 Konwencji o ochronie praw człowieka
i podstawowych wolności lub w związku z art. 13 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych,
Art. 101 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny
(Dz. U. z 2016 r. poz. 1137, ze zm.) w zakresie, w jakim stanowi, że karalność przestępstwa znieważenia, ściganego z oskarżenia
prywatnego, ustaje z upływem roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie
sprawcy, jest zgodny z art. 47 w związku z
art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
na podstawie
art. 59 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania
przed Trybunałem Konstytucyjnym
(Dz. U. poz. 2072) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.
Orzeczenie zapadło jednogłośnie.