Treść rozporządzenia

Na podstawie art. 148 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947, późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1)

stawki dodatku kontrolerskiego, o którym mowa w art. 148 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej, zwanego dalej „dodatkiem”;

2)

warunki i tryb przyznawania, wypłaty, zmiany wysokości oraz utraty dodatku.

§ 2.

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie rozumie się przez to ustawę z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej.

§ 3.

Stawka dodatku wynosi:

1)

od 2% do 50% wynagrodzenia zasadniczego albo uposażenia zasadniczego - odpowiednio w przypadku osoby zatrudnionej w jednostce organizacyjnej Krajowej Administracji Skarbowej, zwanej dalej „pracownikiem”, albo funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej, zwanego dalej „funkcjonariuszem”;

2)

od 2% do 20% wynagrodzenia zasadniczego albo uposażenia zasadniczego - w przypadku kierownika, o którym mowa w art. 148 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwanego dalej „kierownikiem”.

§ 4.

Pracownikowi oraz funkcjonariuszowi wykonującemu zadania, o których mowa w art. 148 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwane dalej „zadaniami kontrolnymi”, dodatek przyznaje się, jeżeli wykonuje zadania kontrolne:

1)

jako podstawowe zadania o charakterze ciągłym albo

2)

w wymiarze co najmniej 25% miesięcznego czasu odpowiednio pracy albo służby.

§ 5.

Przy określeniu wysokości dodatku bierze się pod uwagę:

1)

rodzaj, stopień złożoności i uciążliwość wykonywanych zadań kontrolnych;

2)

wyniki i osiągnięcia odpowiednio w wykonywaniu zadań kontrolnych albo realizacji zadań i czynności, o których mowa w art. 148 ust. 1 pkt 2 ustawy;

3)

zajmowane stanowisko służbowe, kwalifikacje i doświadczenie;

4)

czas pracy albo służby przeznaczony na opracowanie dokumentacji z wykonanych zadań kontrolnych lub na weryfikację takiej dokumentacji;

5)

ostatnią ocenę za wykonane zadania kontrolne oraz zrealizowane zadania i czynności, o których mowa w art. 148 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwaną dalej „oceną”.

§ 6.

1.

W przypadku pracownika oraz funkcjonariusza ocenę sporządza się w zakresie:

1)

znajomości procedury i poprawności zastosowania przepisów prawa, w tym podatkowego i celnego, biorąc pod uwagę prawidłowość przebiegu i rzetelność wykonywanych zadań kontrolnych;

2)

stopnia trudności, złożoności i uciążliwości wykonywanych zadań kontrolnych, biorąc pod uwagę:

a)

specyfikę wykonywanych zadań kontrolnych, ze szczególnym uwzględnieniem stopnia skomplikowania sprawy,

b)

ilość i rodzaj czynności przeprowadzonych celem zebrania materiału dowodowego,

c)

zastosowanie narzędzi informatycznych wspomagających przeprowadzanie zadań kontrolnych;

3)

kwalifikacji i doświadczenia w wykonywaniu zadań kontrolnych, biorąc pod uwagę staż pracy oraz służby w zakresie przeprowadzania zadań kontrolnych;

4)

kreatywności i inicjatywy przy wykonywaniu zadań kontrolnych, biorąc pod uwagę:

a)

stopień zaangażowania w samodzielne rozwiązywanie problemów,

b)

stosowanie działań poprawiających sprawność przeprowadzania kontroli,

c)

ujawnienie w toku wykonywania zadań kontrolnych informacji identyfikujących nowe ryzyko,

d)

usprawnienie wykonywania zadań lub koordynowanie działań w toku wykonywania zadań kontrolnych.

2.

W przypadku kierownika ocenę sporządza się w zakresie stopnia realizacji przez niego zadań i czynności, o których mowa w art. 148 ust. 1 pkt 2 ustawy.

3.

Oceniany, w zależności od poziomu spełniania kryteriów, o których mowa w ust. 1 albo 2, zwanych dalej „kryteriami oceny”, może uzyskać ocenę:

1)

bardzo dobrą;

2)

zadowalającą;

3)

niezadowalającą.

4.

Ocena jest sporządzana nie rzadziej niż co 6 miesięcy. W przypadku oceny sporządzanej po raz pierwszy termin jej sporządzenia liczy się od dnia przyznania dodatku.

§ 7.

1.

Ocenę sporządza na piśmie bezpośredni przełożony.

2.

Przed sporządzeniem oceny, bezpośredni przełożony przeprowadza z ocenianym rozmowę, podczas której omawia odpowiednio sposób wykonania zadań kontrolnych albo realizacji zadań i czynności, o których mowa w art. 148 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwzględnieniem spełniania przez ocenianego kryteriów oceny.

3.

Sporządzając ocenę, bezpośredni przełożony bierze pod uwagę wnioski z rozmowy z ocenianym.

4.

W przypadku przyznania oceny niezadowalającej bezpośredni przełożony sporządza uzasadnienie przyznanej oceny. Uzasadnienie przyznanej oceny może być sporządzone w przypadku przyznania oceny bardzo dobrej.

5.

W przypadku przyznania oceny bardzo dobrej albo niezadowalającej bezpośredni przełożony może sporządzić umotywowany wniosek o zmianę wysokości dodatku, określając jego wysokość.

6.

Bezpośredni przełożony niezwłocznie zapoznaje ocenianego z oceną.

7.

Po dokonaniu czynności, o której mowa w ust. 6, oryginał oceny jest przekazywany niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni, odpowiednio do kierownika jednostki organizacyjnej albo dyrektora generalnego urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych; kopię doręcza się ocenianemu. Oryginał oceny włącza się do akt osobowych ocenianego.

§ 8.

W przypadku dodatku przyznawanego po raz pierwszy przepisu § 5 pkt 5 oraz § 6 i § 7 nie stosuje się.

§ 9.

Dodatek przyznaje odpowiednio kierownik jednostki organizacyjnej albo dyrektor generalny urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

§ 10.

1.

Wypłata dodatku następuje z miesiącem następującym po miesiącu kalendarzowym, za który przyznany jest dodatek. Wypłata dodatku za grudzień jest dokonywana do końca grudnia.

2.

Dodatku nie wypłaca się za okres nieobecności w pracy albo służbie, dłuższej niż 30 kolejnych dni kalendarzowych, z innych przyczyn niż urlop wypoczynkowy.

§ 11.

1.

Kierownik jednostki organizacyjnej albo dyrektor generalny urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych może zmienić wysokość dodatku w przypadku oceny:

1)

bardzo dobrej;

2)

niezadowalającej.

2.

Zmiana wysokości dodatku następuje z miesiącem następującym po miesiącu, w którym sporządzono ocenę.

§ 12.

O przyznaniu, zmianie wysokości albo utracie dodatku zawiadamia się pracownika, funkcjonariusza oraz kierownika na piśmie z podaniem daty, od której następuje przyznanie, zmiana wysokości albo utrata dodatku.

§ 13.

1.

Przepisy rozporządzenia stosuje się począwszy do dodatku przysługującego za marzec 2017 r.

2.

Dodatek za marzec jest wypłacany najpóźniej do dnia 31 maja 2017 r.

§ 14.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Minister Rozwoju i Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 września 2016 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rozwoju i Finansów (Dz. U. poz. 1595).

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2016 r. poz. 2255 oraz z 2017 r. poz. 88, 244, 379, 708 i 768.

Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie dodatku kontrolerskiego dla pracowników podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 764), które utraciło moc z dniem 1 marca 2017 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 379).