Ustawaz dnia 10 maja 2018 r.o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy o Sądzie Najwyższym oraz niektórych innych ustaw 1)Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury oraz ustawę z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa.

Art. 1.

W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych   (Dz. U. z 2018 r. poz. 23, z późn. zm.2)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 3, 5, 106, 138, 771, 848 i 1000.) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 106i:

a)

§ 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

§ 1.

Asesorów sądowych mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na czas nieokreślony, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa.
 ”
 ,

b)

użyte w § 2 i 3 w różnym przypadku wyrazy „Minister Sprawiedliwości” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej”,

c)

uchyla się § 7,

d)

§ 8 otrzymuje brzmienie:
„ 

§ 8.

Asesor sądowy pełni obowiązki sędziego przez okres 4 lat od dnia objęcia stanowiska asesorskiego.
 ”
 ,

e)

uchyla się § 9;

2)

w art. 106k w § 2 uchyla się pkt 1.

Art. 2.

W ustawie z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym   (Dz. U. z 2018 r. poz. 5, 650, 771, 847 i 848) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 1 w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:
„ 

b)

kontrolę nadzwyczajną prawomocnych orzeczeń sądowych w celu zapewnienia ich zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej przez rozpoznawanie skarg nadzwyczajnych;
 ”
 ;

2)

w art. 37:

a)

w § 1 uchyla się zdanie drugie,

b)

po § 1 dodaje się § 1a i 1b w brzmieniu:
„ 

§ 1a.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, przed wyrażeniem zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego Sądu Najwyższego, zasięga opinii Krajowej Rady Sądownictwa. Krajowa Rada Sądownictwa przekazuje Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej opinię w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o przedstawienie tej opinii. W przypadku nieprzekazania opinii w terminie, o którym mowa w zdaniu drugim, uznaje się, że Krajowa Rada Sądownictwa wydała opinię pozytywną.

§ 1b.

Sporządzając opinię, o której mowa w § 1a, Krajowa Rada Sądownictwa bierze pod uwagę interes wymiaru sprawiedliwości lub ważny interes społeczny, w szczególności racjonalne wykorzystanie kadr Sądu Najwyższego lub potrzeby wynikające z obciążenia zadaniami poszczególnych izb Sądu Najwyższego.
 ”
 ,

c)

w § 3:
  •   -  
    zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
    „ 
    Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może wyrazić zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego Sądu Najwyższego w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania opinii Krajowej Rady Sądownictwa, o której mowa w § 1a, albo upływu terminu na przekazanie tej opinii.
     ”
     ,
  •   -  
    dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu:
    „ 
    W przypadku niezakończenia postępowania związanego z dalszym zajmowaniem stanowiska sędziego Sądu Najwyższego po ukończeniu wieku, o którym mowa w § 1, sędzia pozostaje na stanowisku do czasu zakończenia tego postępowania.
     ”
     ;

3)

w art. 89:

a)

§ 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

§ 1.

Jeżeli jest to konieczne dla zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, od prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego lub sądu wojskowego kończącego postępowanie w sprawie może być wniesiona skarga nadzwyczajna, o ile:

1)

orzeczenie narusza zasady lub wolności i prawa człowieka i obywatela określone w Konstytucji lub

2)

orzeczenie w sposób rażący narusza prawo przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, lub

3)

zachodzi oczywista sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego
- a orzeczenie nie może być uchylone lub zmienione w trybie innych nadzwyczajnych środków zaskarżenia.
 ”
 ,

b)

§ 4 otrzymuje brzmienie:
„ 

§ 4.

Jeżeli zachodzą przesłanki wskazane w § 1, a zaskarżone orzeczenie wywołało nieodwracalne skutki prawne, w szczególności jeżeli od dnia uprawomocnienia się zaskarżonego orzeczenia upłynęło 5 lat, a także jeżeli uchylenie orzeczenia naruszyłoby międzynarodowe zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej, Sąd Najwyższy ogranicza się do stwierdzenia wydania zaskarżonego orzeczenia z naruszeniem prawa oraz wskazania okoliczności, z powodu których wydał takie rozstrzygnięcie, chyba że zasady lub wolności i prawa człowieka i obywatela określone w Konstytucji przemawiają za wydaniem rozstrzygnięcia, o którym mowa w art. 91 § 1.
 ”
 ;

4)

w art. 94 § 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

§ 2.

Jeżeli skarga nadzwyczajna dotyczy orzeczenia zapadłego w wyniku postępowania, w którego toku orzeczenie wydał Sąd Najwyższy, sprawę rozpoznaje Sąd Najwyższy w składzie 5 sędziów Sądu Najwyższego orzekających w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych oraz 2 ławników Sądu Najwyższego.
 ”
 ;

5)

w art. 115:

a)

po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„ 

§ 1a.

Skarga nadzwyczajna od prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, które uprawomocniło się przed wejściem w życie niniejszej ustawy, może być wniesiona przez Prokuratora Generalnego lub Rzecznika Praw Obywatelskich. Przepisu art. 89 § 2 nie stosuje się.
 ”
 ,

b)

§ 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

§ 2.

Jeżeli zachodzą przesłanki wskazane w art. 89 § 1, a zaskarżone orzeczenie wywołało nieodwracalne skutki prawne, w szczególności jeżeli od dnia uprawomocnienia się zaskarżonego orzeczenia upłynęło 5 lat, a także jeżeli uchylenie orzeczenia naruszyłoby międzynarodowe zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej, Sąd Najwyższy ogranicza się do stwierdzenia wydania zaskarżonego orzeczenia z naruszeniem prawa oraz wskazania okoliczności, z powodu których wydał takie rozstrzygnięcie, chyba że zasady lub wolności i prawa człowieka i obywatela określone w Konstytucji przemawiają za wydaniem rozstrzygnięcia, o którym mowa w art. 91 § 1.
 ”
 .

Art. 3.

W ustawie z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury   (Dz. U. z 2018 r. poz. 624) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 33a:

a)

w ust. 11 wyrazy „Ministrowi Sprawiedliwości” zastępuje się wyrazami „Krajowej Radzie Sądownictwa”,

b)

dodaje się ust. 14 i 15 w brzmieniu:
„ 

14.

Krajowa Rada Sądownictwa w terminie dwóch miesięcy od dnia przedstawienia listy, o której mowa w ust. 1, i informacji, o których mowa w art. 32a ust. 1, może zgłosić sprzeciw wobec mianowania egzaminowanego aplikanta aplikacji sędziowskiej na asesora sądowego.

15.

W przypadku braku sprzeciwu, o którym mowa w ust. 14, albo uchylenia uchwały Krajowej Rady Sądownictwa wyrażającej sprzeciw, Krajowa Rada Sądownictwa niezwłocznie przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o mianowanie na stanowisko asesora sądowego wraz ze wskazaniem wybranego miejsca służbowego asesora sądowego.
 ”
 ;

2)

w art. 33b:

a)

w ust. 9 wyrazy „Ministrowi Sprawiedliwości” zastępuje się wyrazami „Krajowej Radzie Sądownictwa”,

b)

dodaje się ust. 10 i 11 w brzmieniu:
„ 

10.

Krajowa Rada Sądownictwa w terminie dwóch miesięcy od dnia przedstawienia listy, o której mowa w ust. 3, i informacji, o których mowa w art. 32a ust. 1, może zgłosić sprzeciw wobec mianowania egzaminowanego aplikanta aplikacji prokuratorskiej na asesora sądowego.

11.

W przypadku braku sprzeciwu, o którym mowa w ust. 10, albo uchylenia uchwały Krajowej Rady Sądownictwa wyrażającej sprzeciw, Krajowa Rada Sądownictwa niezwłocznie przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o mianowanie egzaminowanego aplikanta aplikacji prokuratorskiej na stanowisko asesora sądowego wraz ze wskazaniem wybranego miejsca służbowego asesora sądowego.
 ”
 .

Art. 4.

W ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa   (Dz. U. z 2018 r. poz. 389 i 848) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 3 w ust. 1 pkt 2a otrzymuje brzmienie:
„ 

2a)

przedstawianie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosków o mianowanie egzaminowanych aplikantów aplikacji sędziowskiej i aplikacji prokuratorskiej na stanowiska asesorów sądowych w sądach powszechnych;
 ”
 ;

2)

po art. 44a dodaje się art. 44b w brzmieniu:
„ 

Art. 44b.

Rada przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej uchwałę zawierającą wniosek o mianowanie na stanowisko asesora sądowego w sądzie powszechnym wraz z uzasadnieniem. Do uchwały dołącza się dokumentację postępowania w sprawie.
 ”
 .

Art. 5.

Oświadczenia, o których mowa w art. 37 § 1 oraz art. 111 § 1 ustawy zmienianej w art. 2, nierozpatrzone przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej niezwłocznie przekazuje do zaopiniowania Krajowej Radzie Sądownictwa. Krajowa Rada Sądownictwa przedstawia opinię w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o przedstawienie tej opinii. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może wyrazić zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego Sądu Najwyższego w terminie 60 dni od dnia otrzymania opinii Krajowej Rady Sądownictwa albo upływu terminu na przekazanie tej opinii. Przepisy art. 37 § 2-4 ustawy zmienianej w art. 2 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się odpowiednio.

Art. 6.

1.

Do skarg nadzwyczajnych wniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepis art. 89 § 1 ustawy zmienianej w art. 2 w brzmieniu dotychczasowym.

2.

Do skarg nadzwyczajnych wniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przepisu art. 115 § 1a ustawy zmienianej w art. 2 nie stosuje się.

Art. 7.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1)
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury oraz ustawę z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 3, 5, 106, 138, 771, 848 i 1000.