Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiejz dnia 7 czerwca 2018 r.w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego

Spis treści

Treść obwieszczenia

1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych   (Dz. U. z 2017 r. poz. 1523) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1)

ustawą z dnia 14 grudnia 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo oświatowe   (Dz. U. z 2017 r. poz. 60),

2)

ustawą z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych   (Dz. U. poz. 1000)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 4 czerwca 2018 r.

2.

Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1)

art. 26-37 i art. 39 ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352), które stanowią:
„ 

Art. 26.

W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach   (Dz. U. z 2015 r. poz. 1446) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 16:

a)

uchyla się ust. 1,

b)

ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„ 

2a.

Archiwa państwowe wykonują usługi archiwalne w zakresie wyszukiwania informacji i danych zawartych w materiałach archiwalnych, przetwarzania tych informacji i danych, a także sporządzania wyciągów, wypisów, odpisów albo odwzorowań wizualnych bądź dźwiękowych tych materiałów, włącznie z metadanymi odwzorowań cyfrowych.
 ”
 ;

2)

po art. 16 dodaje się art. 16a-16e w brzmieniu:
„ 

Art. 16a.

1.

Każdemu przysługuje prawo dostępu do materiałów archiwalnych.

2.

Podmioty, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2, zwane dalej „podmiotami zobowiązanymi”, są obowiązane udostępniać:

1)

materiały archiwalne w oryginale, w szczególności w ich pierwotnej wersji językowej lub w pierwotnym formacie plików cyfrowych, bądź w postaci lub w formacie nadanych przez podmiot zobowiązany w celu długotrwałego przechowywania i odczytu treści tych materiałów;

2)

reprodukcje materiałów archiwalnych.

3.

Podmioty zobowiązane mogą również udostępniać materiały archiwalne niestanowiące państwowego zasobu archiwalnego, jeżeli możliwość ich udostępniania nie została wyłączona.

4.

Korzystanie z materiałów archiwalnych służy w szczególności:

1)

celom poznawczym, w tym związanym z badaniami naukowymi albo zaspokajaniem osobistych potrzeb informacyjnych;

2)

ponownemu wykorzystaniu treści lub odwzorowań tych materiałów, do celów innych niż te, dla których je wytworzono lub pierwotnie zgromadzono, w tym do celów zarobkowych;

3)

uzyskiwaniu, w trybie przepisów odrębnych, które regulują zasady wydawania zaświadczeń, urzędowego potwierdzenia treści przechowywanych materiałów archiwalnych, w postaci ich uwierzytelnionych odwzorowań (odpisów, wypisów, wyciągów i reprodukcji) w oryginalnej wersji językowej, a także w postaci wtórnych dokumentów opisowo prezentujących tę treść lub jej składniki wyróżnione przez wnioskodawcę.

Art. 16b.

1.

Dostęp do materiałów archiwalnych podlega ograniczeniu:

1)

w zakresie i na zasadach określonych w przepisach:

a)

o ochronie informacji niejawnych,

b)

o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych;

2)

ze względu na ochronę:

a)

dóbr osobistych,

b)

danych osobowych;

3)

ze względu na potrzebę zachowania integralności składników państwowego zasobu archiwalnego zagrożonego uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą.

2.

Materiały archiwalne podlegają udostępnianiu nie wcześniej niż w przypadku:

1)

aktów stanu cywilnego lub ksiąg stanu cywilnego, od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło odpowiednio sporządzenie aktu lub zamknięcie księgi, dotyczących:

a)

urodzeń - po 100 latach,

b)

małżeństw i zgonów - po 80 latach;

2)

indywidualnej dokumentacji medycznej - po 100 latach od sporządzenia ostatniego wpisu;

3)

aktów notarialnych i dokumentacji ksiąg wieczystych wraz z urządzeniami ewidencyjnymi - po 70 latach od sporządzenia aktu lub składnika dokumentacji;

4)

dokumentacji spraw sądowych i postępowań dochodzeniowych - po 70 latach od uprawomocnienia się orzeczenia lub zakończenia postępowania;

5)

ewidencji ludności - po 30 latach od jej wytworzenia;

6)

dokumentacji osobowej i płacowej pracodawców - po 50 latach od ustania stosunku pracy.

3.

Ograniczeń określonych:

1)

w ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się, jeżeli zainteresowany posiada szczególne uprawnienia albo realizuje cele korzystające ze szczególnej ochrony prawnej, które to uprawnienia lub cele są nadrzędne w stosunku do tych ograniczeń;

2)

w ust. 2 nie stosuje się do udostępnienia uprawnionym do dostępu do danych zawartych w tych materiałach.

Art. 16c.

1.

Udostępnianie materiałów archiwalnych jest bezpłatne.

2.

Podmioty zobowiązane nie wykonują autorskich praw majątkowych, które przysługują Skarbowi Państwa, w stosunku do podmiotów, którym udostępniono te materiały.

3.

Podmioty zobowiązane nie powinny ograniczać dostępu do materiałów archiwalnych, ponad ograniczenia stosowane w związku z pierwotnym celem ich wytworzenia.

4.

Jeśli przepisy odrębne zapewniają szerszy dostęp do materiałów archiwalnych niż wynika z ustawy, zastosowanie mają te przepisy.

Art. 16d.

1.

Podmioty zobowiązane udostępniają zainteresowanym lub ich upoważnionym przedstawicielom materiały archiwalne przez:

1)

umożliwienie osobistego:

a)

zapoznania się z tymi materiałami,

b)

utrwalenia ich treści w postaci notatek, wyciągów, wypisów, odpisów albo odwzorowań wizualnych, dźwiękowych lub cyfrowych wraz z ich metadanymi;

2)

przekazanie informacji w nich zawartych w postaci reprodukcji tych materiałów albo pisemnej odpowiedzi na zapytanie.

2.

Podmioty zobowiązane udostępniają materiały archiwalne w oryginale albo reprodukcje tych materiałów:

1)

w dostosowanych do tego celu pomieszczeniach, po pisemnym zgłoszeniu w postaci papierowej lub elektronicznej;

2)

za pośrednictwem systemów teleinformatycznych wraz z metadanymi reprodukcji.

3.

Jeżeli czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, mogłyby zakłócić innym zainteresowanym dostęp do materiałów archiwalnych, ich wykonywanie odbywa się na podstawie porozumienia między zainteresowanym i podmiotem zobowiązanym.

Art. 16e.

1.

W przypadku uzasadnionego przypuszczenia, że występują ograniczenia dostępu do materiałów archiwalnych, podmiot zobowiązany wszczyna postępowanie w sprawie odmowy dostępu do tych materiałów.

2.

Podmiot zobowiązany wydaje decyzję w sprawie:

1)

całkowitej albo częściowej odmowy dostępu do materiałów archiwalnych albo

2)

umorzenia postępowania w przypadku:

a)

o którym mowa w art. 16b ust. 3 pkt 1,

b)

gdy nie zachodzą ograniczenia dostępu do materiałów archiwalnych.

3.

Do postępowania w sprawie odmowy dostępu do materiałów archiwalnych stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego   (Dz. U. z 2016 r. poz. 23), z tym że decyzje wydaje się nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania zgłoszenia.
 ”
 ;

3)

w art. 17 uchyla się ust. 1-2.

Art. 27.

W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne   (Dz. U. z 2015 r. poz. 520, 831, 1137, 1433 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 65) po art. 40j dodaje się art. 40k w brzmieniu:
„ 

Art. 40k.

W zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352).
 ”
 .

Art. 28.

W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej   (Dz. U. z 2012 r. poz. 591, z późn. zm.a)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 2, z 2014 r. poz. 1161 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 855, 1240, 1893 i 2281.) art. 49a otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 49a.

W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do ponownego wykorzystywania danych z krajowych rejestrów urzędowych stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352).
 ”
 .

Art. 29.

W ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach   (Dz. U. z 2012 r. poz. 987 oraz z 2015 r. poz. 1505) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 25 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„ 

4.

W przypadku ustalania i pobierania opłat za czynności, o których mowa w ust. 1, podejmowane w ramach udostępniania informacji sektora publicznego do ponownego wykorzystywania stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352).
 ”
 ;

2)

w art. 25a dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„ 

4.

W przypadku ustalania i pobierania opłat za udostępnianie wizerunków muzealiów z wykorzystaniem informatycznych nośników danych jako informacji sektora publicznego do ponownego wykorzystywania stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 25 ust. 4.
 ”
 ;

3)

po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu:
„ 

Art. 31a.

Dostęp do informacji służących zapewnieniu bezpieczeństwa muzealiom ze względu na ochronę przed zagrożeniem pożarowym, kradzieżą i innego rodzaju niebezpieczeństwem, które grozi zniszczeniem lub utratą zbiorów, podlega ograniczeniu.
 ”
 .

Art. 30.

W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym   (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.b)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1448, z 2013 r. poz. 700, 991, 1446 i 1611, z 2014 r. poz. 312, 486, 529, 768, 822 i 970, z 2015 r. poz. 211, 541, 591, 933, 1038, 1045, 1273, 1326, 1335, 1830, 1844, 1893, 2183 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 266.) w art. 80c ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„ 

5.

Dane lub informacje zgromadzone w ewidencji są przekazywane do ponownego wykorzystywania, w sposób wykluczający możliwość identyfikacji osób lub pojazdów, z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352), jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
 ”
 .

Art. 31.

W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne   (Dz. U. z 2015 r. poz. 469, 1590, 1642 i 2295) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 110 ust. 3-8a otrzymują brzmienie:
„ 

3.

Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej jest obowiązany udostępniać nieodpłatnie informacje o stanie atmosfery i hydrosfery, przetwarzane w wyniku realizacji standardowych procedur, organom władzy publicznej oraz właścicielom wód lub działającym w ich imieniu zarządcom, a także uczelniom, instytutom badawczym oraz jednostkom naukowym Polskiej Akademii Nauk.

4.

Państwowy Instytut Geologiczny jest obowiązany udostępniać nieodpłatnie zebrane informacje o stanie zasobów wód podziemnych, przetwarzane w wyniku realizacji standardowych procedur, organom władzy publicznej, a także uczelniom, instytutom badawczym oraz jednostkom naukowym Państwowej Akademii Nauk.

5.

Informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, udostępnia się organom władzy publicznej oraz właścicielom wód lub działającym w ich imieniu zarządcom, a także uczelniom, instytutom badawczym oraz jednostkom naukowym Polskiej Akademii Nauk, w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań ustawowych.

6.

Organy władzy publicznej oraz właściciele wód lub działający w ich imieniu zarządcy, a także uczelnie, instytuty badawcze oraz jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk nie mogą przekazywać innym podmiotom udostępnionych informacji, o których mowa w ust. 3 i 4, do wykorzystywania w celach komercyjnych.

7.

Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny przekazują nieodpłatnie w celu ponownego wykorzystywania informacje zbierane i przetwarzane w wyniku realizacji standardowych procedur.

8.

Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny przekazują nieodpłatnie w celu ponownego wykorzystywania informacje pozyskane w wyniku procedur innych niż standardowe.

8a.

Przekazanie informacji do ponownego wykorzystywania, o którym mowa w ust. 7 i 8, następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352).
 ”
 ;

2)

w art. 194 pkt 15 otrzymuje brzmienie:
„ 

15)

wbrew przepisowi art. 110 ust. 6 przekazuje udostępnione informacje innym podmiotom do wykorzystywania w celach komercyjnych
 ”
 .

Art. 32.

W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej   (Dz. U. z 2015 r. poz. 2058 oraz z 2016 r. poz. 34) wprowadza się następujące zmiany:

1)

uchyla się odnośnik nr 1 do ustawy;

2)

w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie.
 ”
 ;

3)

uchyla się art. 2a;

4)

w art. 9a:

a)

ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Informacje publiczne o szczególnym znaczeniu dla rozwoju innowacyjności w państwie i rozwoju społeczeństwa informacyjnego, które ze względu na sposób przechowywania i udostępniania pozwalają na ich ponowne wykorzystywanie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352), w sposób użyteczny i efektywny, stanowią zbiór, zwany dalej „zasobem informacyjnym”, i są udostępniane w centralnym repozytorium.
 ”
 ,

b)

w ust. 2:
  •   -  
    wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
    „ 
    Do przekazania, w celu udostępnienia w centralnym repozytorium, posiadanych zasobów informacyjnych oraz metadanych opisujących ich strukturę są obowiązane:
     ”
     ,
  •   -  
    uchyla się pkt 6,
  •   -  
    pkt 7 otrzymuje brzmienie:
    „ 

    7)

    państwowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyjątkiem uczelni, Polskiej Akademii Nauk oraz jednostek naukowych w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki   (Dz. U. z 2014 r. poz. 1620 oraz z 2015 r. poz. 249 i 1268) innych niż państwowe instytuty badawcze.
     ”
     ,

c)

dodaje się ust. 2c w brzmieniu:
„ 

2c.

Podmioty wskazane w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 są obowiązane do systematycznego weryfikowania i aktualizowania zasobów informacyjnych oraz metadanych udostępnionych w centralnym repozytorium.
 ”
 ,

d)

w ust. 3:
  •   -  
    pkt 1 otrzymuje brzmienie:
    „ 

    1)

    sposób przekazania, o którym mowa w ust. 2, mając na względzie posiadaną przez ten podmiot infrastrukturę teleinformatyczną umożliwiającą gromadzenie w niej informacji publicznych oraz ich udostępnianie, a także możliwości techniczne przechowywania tych informacji w centralnym repozytorium;
     ”
     ,
  •   -  
    uchyla się pkt 3,

e)

dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„ 

4.

Minister właściwy do spraw informatyzacji w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, może określić dodatkowe wymagania techniczne opracowania zasobu informacyjnego oraz dodatkowy zestaw elementów metadanych, innych niż określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9b ust. 6, mając na względzie:

1)

ułatwienie wyszukiwania zasobu informacyjnego w sposób określony w art. 9b ust. 2;

2)

kontrolę zasobu informacyjnego oraz jego długotrwałe przechowywanie i zarządzanie nim;

3)

możliwość jak najszerszego ponownego wykorzystywania informacji publicznych i ich maszynowego odczytu.
 ”
 ;

5)

po art. 9b dodaje się art. 9c w brzmieniu:
„ 

Art. 9c.

1.

W centralnym repozytorium mogą być udostępniane zasoby informacyjne oraz metadane inne niż wskazane w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 3 lub 4, przez podmioty określone w art. 4.

2.

Zasoby informacyjne oraz metadane udostępnione w centralnym repozytorium na podstawie ust. 1 są systematycznie weryfikowane i aktualizowane przez podmioty je udostępniające.

3.

Do podmiotów oraz zasobów informacyjnych określonych w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy wydane na podstawie art. 9b ust. 6.

4.

Minister właściwy do spraw informatyzacji może usunąć z centralnego repozytorium zasoby informacyjne, które nie mają szczególnego znaczenia dla rozwoju innowacyjności w państwie i rozwoju społeczeństwa informacyjnego.
 ”
 ;

6)

uchyla się rozdział 2a.

Art. 33.

W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej   (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.c)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 699, 875, 978, 1197, 1268, 1272, 1618, 1649, 1688, 1712, 1844 i 1893 oraz z 2016 r. poz. 65.) w art. 39 ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„ 

8.

W zakresie nieuregulowanym w ust. 2-7 do ponownego wykorzystywania danych CEIDG stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352).
 ”
 .

Art. 34.

W ustawie z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne   (Dz. U. z 2014 r. poz. 1114) w art. 15 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„ 

4.

Przekazanie przez podmiot prowadzący rejestr publiczny danych z rejestru do ich ponownego wykorzystywania w celu innym niż realizacja zadania publicznego następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352).
 ”
 .

Art. 35.

W ustawie z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym   (Dz. U. z 2014 r. poz. 1695 oraz z 2016 r. poz. 266) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 13 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„ 

6.

Dane jednostkowe zawarte w rejestrze, z wyjątkiem oznaczenia producenta i handlowca, stanowią tajemnicę prawnie chronioną i mogą być udostępnione jedynie na żądanie organów władzy publicznej dla celów prowadzonych przez nie postępowań lub innym organom, w tym organizacjom międzynarodowym, jeżeli taki obowiązek wynika z ustawy, umowy międzynarodowej albo przepisów Unii Europejskiej.
 ”
 ;

2)

w art. 22 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„ 

4.

Informacje, o których mowa w ust. 1-3a, z wyjątkiem informacji przetworzonych i zagregowanych w sposób uniemożliwiający ich powiązanie lub identyfikację z konkretnym przedsiębiorcą, stanowią tajemnicę prawnie chronioną i mogą być udostępnione jedynie na żądanie organów władzy publicznej dla celów prowadzonych przez nie postępowań lub innym organom, w tym organizacjom międzynarodowym, jeżeli taki obowiązek wynika z ustawy, umowy międzynarodowej albo przepisów Unii Europejskiej.
 ”
 .

Art. 36.

W ustawie z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności   (Dz. U. z 2015 r. poz. 388, 1337, 1864 i 2281) w art. 46 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„ 

3.

Udostępnienie danych, o których mowa w ust. 1, w celu ich ponownego wykorzystywania przez podmioty, o których mowa w ust. 2 pkt 2, następuje na wniosek, na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352), jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
 ”
 .

Art. 37.

W ustawie z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw   (Dz. U. poz. 1273, 2183 i 2281) w art. 1:

1)

w pkt 10, w art. 80ce ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Dane lub informacje zgromadzone w ewidencji są przekazywane do ponownego wykorzystywania, w sposób wykluczający możliwość identyfikacji osób lub pojazdów, z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego   (Dz. U. poz. 352), jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
 ”
 ;

2)

w pkt 17, w art. 100am ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Dane zgromadzone w ewidencji są przekazywane do ponownego wykorzystywania, w sposób wykluczający możliwość identyfikacji osób, z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.”.
 ”
 ”
„ 

Art. 39.

Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 9a ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 32, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 9a ust. 3 lub 4 ustawy, o której mowa w art. 32, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
 ”
 ;

2)

art. 356 pkt 18 i art. 369 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo oświatowe   (Dz. U. z 2017 r. poz. 60), które stanowią:
„ 

Art. 356.

Przepisy:
 ”
„ 

18)

art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy zmienianej w art. 114
 ”
„ 
  •   -  
    stosuje się również do odpowiednich szkół, o których mowa w art. 2 ustawy zmienianej w art. 15, w brzmieniu dotychczasowym, do czasu zakończenia kształcenia w tych szkołach.
 ”
 ;
„ 

Art. 369.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2017 r., z wyjątkiem:

1)

art. 1, art. 116-219, art. 314, art. 326-336, art. 347, art. 348, art. 358 i art. 359, które wchodzą w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia;

2)

art. 4 pkt 9, 12, 14 lit. a, art. 15 pkt 26, pkt 29 lit. a w zakresie art. 22 ust. 1 pkt 3a, pkt 48, 49, pkt 54 w zakresie art. 36a ust. 14 i pkt 114 w zakresie art. 71d, art. 66 pkt 1, art. 80, art. 111 pkt 2, art. 113 pkt 2, art. 115, art. 220-223, art. 225-313, art. 315-325, art. 349-357 i art. 360-368, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;

3)

art. 15 pkt 118 lit. f i h oraz pkt 123 lit. m, które wchodzą w życie z dniem 1 lutego 2017 r.;

4)

art. 15 pkt 31, pkt 32 w zakresie art. 22ac ust. 1, art. 22ae ust. 2, art. 22ak ust. 1 i art. 85b ust. 2 i 5, pkt 33-43, pkt 44 w zakresie art. 22ar i art. 22at ust. 1 pkt 1, pkt 46, 47 i 120, art. 105 i art. 337-346, które wchodzą w życie z dniem 15 lutego 2017 r.;

5)

art. 4 pkt 5, 10 i 11, które wchodzą w życie z dniem 1 marca 2017 r.;

6)

art. 224, który wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2017 r.;

7)

art. 66 pkt 3, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2022 r.
 ”
 ;

3)

odnośników nr 1 i nr 2 oraz art. 158-165, art. 171, art. 175 i art. 176 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych   (Dz. U. poz. 1000), które stanowią:
„ 
1) Niniejsza ustawa służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
2) Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylającą decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW.
 ”
„ 

Art. 158.

1.

Osoba pełniąca w dniu 24 maja 2018 r. funkcję administratora bezpieczeństwa informacji, o którym mowa w ustawie uchylanej w art. 175, staje się inspektorem ochrony danych i pełni swoją funkcję do dnia 1 września 2018 r., chyba że przed tym dniem administrator zawiadomi Prezesa Urzędu o wyznaczeniu innej osoby na inspektora ochrony danych, w sposób określony w art. 10 ust. 1.

2.

Osoba, która stała się inspektorem ochrony danych na podstawie ust. 1, pełni swoją funkcję także po dniu 1 września 2018 r., jeżeli do tego dnia administrator zawiadomi Prezesa Urzędu o jej wyznaczeniu w sposób określony w art. 10 ust. 1.

3.

Osoba, o której mowa w ust. 1, może zostać odwołana przez administratora bez zawiadomienia Prezesa Urzędu o wyznaczeniu innej osoby na inspektora ochrony danych, w przypadku gdy administrator nie jest obowiązany do wyznaczenia inspektora ochrony danych.

4.

Administrator, który przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nie powołał administratora bezpieczeństwa informacji, o którym mowa w ustawie uchylanej w art. 175, jest obowiązany do wyznaczenia inspektora ochrony danych na podstawie art. 37 rozporządzenia 2016/679 i zawiadomienia Prezesa Urzędu o jego wyznaczeniu, w terminie do dnia 31 lipca 2018 r.

5.

Podmiot przetwarzający, obowiązany do wyznaczenia inspektora ochrony danych na podstawie art. 37 rozporządzenia 2016/679, wyznacza inspektora ochrony danych i zawiadamia Prezesa Urzędu o jego wyznaczeniu, w sposób określony w art. 10 ust. 1, w terminie do dnia 31 lipca 2018 r.

Art. 159.

1.

Do kontroli wszczętych na podstawie ustawy uchylanej w art. 175 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

2.

Upoważnienia oraz legitymacje służbowe wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują ważność do czasu zakończenia kontroli, o których mowa w ust. 1.

Art. 160.

1.

Postępowania prowadzone przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzone są przez Prezesa Urzędu.

2.

Postępowania, o których mowa w ust. 1, prowadzi się na podstawie ustawy uchylanej w art. 175, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego   (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 oraz z 2018 r. poz. 149 i 650).

3.

Czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, pozostają skuteczne.

4.

Postępowania prowadzone na podstawie rozdziału 6 ustawy uchylanej w art. 175 umarza się. Decyzji o umorzeniu postępowania nie wydaje się.

Art. 161.

Podmiot, do którego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zostało skierowane wystąpienie lub wniosek, o którym mowa w art. 19a ustawy uchylanej w art. 175, jest obowiązany przekazać Prezesowi Urzędu odpowiedź na wystąpienie lub wniosek w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 162.

1.

W przypadku postępowań egzekucyjnych prowadzonych na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wierzycielem staje się Prezes Urzędu.

2.

Czynności dokonane przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, pozostają skuteczne.

Art. 163.

W postępowaniach egzekucyjnych wszczętych na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 110 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wysłane upomnienia, tytuły wykonawcze, postanowienia zawierające stanowisko Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych oraz inne czynności dokonane przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, jako wierzyciela, pozostają skuteczne.

Art. 164.

Postępowania w sprawie stanowiska Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, jako wierzyciela, wszczęte na podstawie art. 34 ustawy zmienianej w art. 110 i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy są prowadzone przez Prezesa Urzędu.

Art. 165.

Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 22a ustawy uchylanej w art. 175 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 47 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
 ”
„ 

Art. 171.

1.

W sprawach sądowych, sądowoadministracyjnych lub administracyjnych, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w których stroną lub uczestnikiem był Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stroną lub uczestnikiem staje się Prezes Urzędu.

2.

W sprawach sądowych, sądowoadministracyjnych lub administracyjnych, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w których stroną lub uczestnikiem było Biuro Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stroną lub uczestnikiem staje się Urząd.
 ”
„ 

Art. 175.

Traci moc ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych   (Dz. U. z 2016 r. poz. 922 oraz z 2018 r. poz. 138 i 723) z wyjątkiem art. 1, art. 2, art. 3 ust. 1, art. 4-7, art. 14-22, art. 23-28, art. 31 oraz rozdziałów 4, 5 i 7, które zachowują moc w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych w celu rozpoznawania, zapobiegania, wykrywania i zwalczania czynów zabronionych, prowadzenia postępowań w sprawach dotyczących tych czynów oraz wykonywania orzeczeń w nich wydanych, kar porządkowych i środków przymusu w zakresie określonym w przepisach stanowiących podstawę działania służb i organów uprawnionych do realizacji zadań w tym zakresie, w terminie do dnia wejścia w życie przepisów wdrażających dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylającą decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW   (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 89).

Art. 176.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 25 maja 2018 r.
 ”
 .
a)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 2, z 2014 r. poz. 1161 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 855, 1240, 1893 i 2281.
b)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1448, z 2013 r. poz. 700, 991, 1446 i 1611, z 2014 r. poz. 312, 486, 529, 768, 822 i 970, z 2015 r. poz. 211, 541, 591, 933, 1038, 1045, 1273, 1326, 1335, 1830, 1844, 1893, 2183 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 266.
c)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 699, 875, 978, 1197, 1268, 1272, 1618, 1649, 1688, 1712, 1844 i 1893 oraz z 2016 r. poz. 65.

Załącznik   -   Tekst jednolity ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego1)Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia postanowień dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz. Urz. UE L 345 z 31.12.2003, str. 90) zmienionej dyrektywą 2013/37/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r. zmieniającą dyrektywę 2003/98/WE w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz. Urz. UE L 175/1).

   Rozdział 1   

Przepisy ogólne

Art. 1.

Ustawa określa zasady i tryb udostępniania i przekazywania informacji sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania, podmioty, które udostępniają lub przekazują te informacje, warunki ponownego wykorzystywania oraz zasady ustalania opłat za ponowne wykorzystywanie.

Art. 2.

1.

Przez informację sektora publicznego należy rozumieć każdą treść lub jej część, niezależnie od sposobu utrwalenia, w szczególności w postaci papierowej, elektronicznej, dźwiękowej, wizualnej lub audiowizualnej, będącą w posiadaniu podmiotów, o których mowa w art. 3.

2.

Przez ponowne wykorzystywanie należy rozumieć wykorzystywanie przez osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „użytkownikami”, informacji sektora publicznego, w celach komercyjnych lub niekomercyjnych innych niż pierwotny publiczny cel, dla którego informacja została wytworzona.

3.

Ponownym wykorzystywaniem w rozumieniu ustawy nie jest udostępnianie lub przekazanie informacji sektora publicznego przez podmiot wykonujący zadania publiczne innemu podmiotowi wykonującemu zadania publiczne wyłącznie w celu realizacji takich zadań.

Art. 3.

Podmiotami zobowiązanymi do udostępniania lub przekazywania informacji sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania, zwanymi dalej „podmiotami zobowiązanymi”, są:

1)

jednostki sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych   (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077 oraz z 2018 r. poz. 62 i 1000);

2)

inne niż określone w pkt 1 państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej;

3)

inne niż określone w pkt 1 osoby prawne, utworzone w szczególnym celu zaspokajania potrzeb o charakterze powszechnym, niemających charakteru przemysłowego ani handlowego, jeżeli podmioty, o których mowa w tym przepisie oraz w pkt 1 i 2, pojedynczo lub wspólnie, bezpośrednio albo pośrednio przez inny podmiot:

a)

finansują je w ponad 50% lub

b)

posiadają ponad połowę udziałów albo akcji, lub

c)

sprawują nadzór nad organem zarządzającym, lub

d)

mają prawo do powoływania ponad połowy składu organu nadzorczego lub zarządzającego;

4)

związki podmiotów, o których mowa w pkt 1-3.

Art. 4.

1.

Przepisów ustawy nie stosuje się do informacji sektora publicznego będących wposiadaniu:

1)

jednostek publicznej radiofonii i telewizji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji   (Dz. U. z 2017 r. poz. 1414 i 2111 oraz z 2018 r. poz. 650 i 915) oraz Polskiej Agencji Prasowej S.A.,

2)

państwowych instytucji kultury, samorządowych instytucji kultury oraz innych podmiotów prowadzących działalność kulturalną, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej   (Dz. U. z 2017 r. poz. 862 oraz z 2018 r. poz. 152), z wyjątkiem muzeów państwowych i muzeów samorządowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach   (Dz. U. z 2018 r. poz. 720), bibliotek publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach   (Dz. U. z 2018 r. poz. 574), a także archiwów tworzących państwową sieć archiwalną oraz innych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność archiwalną w zakresie państwowego zasobu archiwalnego w rozumieniu art. 22 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach   (Dz. U. z 2018 r. poz. 217, 357, 398 i 650), zwanych dalej „archiwami”,

3)

uczelni, Polskiej Akademii Nauk oraz jednostek naukowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki   (Dz. U. z 2018 r. poz. 87), z wyjątkiem:

a)

bibliotek naukowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach,

b)

Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej,

c)

Państwowego Instytutu Geologicznego,

4)

bibliotek naukowych, których organizatorami nie są jednostki sektora publicznego,

52)W brzmieniu ustalonym przez art. 114 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 60), która weszła w życie z dniem 1 września 2017 r.)

podmiotów, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe   (Dz. U. z 2018 r. poz. 996 i 1000)
- chyba że informacje te stanowią informacje publiczne podlegające udostępnieniu w Biuletynie Informacji Publicznej.

2.

Przepisów ustawy nie stosuje się do informacji sektora publicznego, których udostępnianie lub przekazanie zostało uzależnione od wykazania przez użytkowników interesu prawnego lub faktycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Art. 5.

Każdemu przysługuje prawo do ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego:

1)

udostępnionych w systemie teleinformatycznym, a w szczególności na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej podmiotu zobowiązanego lub w centralnym repozytorium informacji publicznej, o którym mowa w art. 9a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej   (Dz. U. z 2016 r. poz. 1764 oraz z 2017 r. poz. 933), zwanym dalej „centralnym repozytorium”, lub w inny sposób;

2)

przekazanych na wniosek o ponowne wykorzystywanie.

Art. 6.

1.

Prawo do ponownego wykorzystywania podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych.

2.

Prawo do ponownego wykorzystywania podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

3.

Prawo do ponownego wykorzystywania podlega ograniczeniu w zakresie informacji będących informacjami sektora publicznego, do których dostęp jest ograniczony na podstawie innych ustaw. Przepis ust. 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

4.

Prawo do ponownego wykorzystywania podlega ograniczeniu w zakresie informacji sektora publicznego:

1)

których wytwarzanie przez podmioty zobowiązane nie należy do zakresu ich zadań publicznych określonych prawem;

2)

powiązanych z depozytami znajdującymi się w posiadaniu podmiotu zobowiązanego, o ile ich właściciele umownie wyłączyli możliwość ich udostępniania lub przekazywania w całości lub w określonym zakresie;

3)

do których prawa autorskie i prawa pokrewne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych   (Dz. U. z 2017 r. poz. 880 i 1089 oraz z 2018 r. poz. 650), prawa do baz danych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych   (Dz. U. poz. 1402, z 2004 r. poz. 959 oraz z 2007 r. poz. 662 i 1238), prawa do odmian roślin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin   (Dz. U. z 2018 r. poz. 432), prawa własności przemysłowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej   (Dz. U. z 2017 r. poz. 776) lub prawa własności przemysłowej podlegającego ochronie na podstawie umów międzynarodowych lub przepisów prawa Unii Europejskiej, przysługują podmiotom innym niż podmioty zobowiązane;

4)

będących w posiadaniu muzeów państwowych, muzeów samorządowych, bibliotek publicznych, bibliotek naukowych lub archiwów, w przypadku gdy pierwotnym właścicielem autorskich praw majątkowych lub praw pokrewnych były podmioty inne niż podmioty zobowiązane, a czas trwania tych praw nie wygasł.

Art. 7.

1.

Przepisy ustawy nie naruszają prawa dostępu do informacji publicznej ani wolności jej rozpowszechniania, ani przepisów innych ustaw określających zasady, warunki i tryb dostępu do informacji będących informacjami sektora publicznego.

23)W brzmieniu ustalonym przez art. 151 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. poz. 1000), która weszła w życie z dniem 25 maja 2018 r..

Przepisy ustawy nie naruszają przepisów o ochronie danych osobowych.

   Rozdział 2   

Zasady udostępniania i przekazywania informacji sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania

Art. 8.

1.

Podmiot zobowiązany w porównywalnych sytuacjach udostępnia lub przekazuje informacje sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania na takich samych zasadach.

2.

W przypadku gdy ponowne wykorzystywanie jest dokonywane przez użytkowników będących podmiotami wykonującymi zadania publiczne w ramach działalności wykraczającej poza realizację takich zadań, warunki ponownego wykorzystywania lub opłaty za ponowne wykorzystywanie określa się na takich samych zasadach jak w przypadku innych użytkowników.

Art. 9.

1.

Podmiot zobowiązany, który udostępnia lub przekazuje informacje sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania, nie może wprowadzać ograniczenia korzystania z tych informacji przez innych użytkowników.

2.

W przypadku gdy prawidłowe wykonywanie zadań publicznych wymaga ograniczenia korzystania z informacji sektora publicznego przez innych użytkowników, podmiot zobowiązany może zawrzeć z użytkownikiem umowę o udzielenie wyłącznego prawa do korzystania z tej informacji.

3.

Umowa o udzielenie wyłącznego prawa do korzystania z informacji sektora publicznego podlega raz w roku ocenie przez podmiot zobowiązany co do dalszego istnienia powodów jej zawarcia. Jeżeli w wyniku oceny podmiot zobowiązany stwierdzi ustanie powodów jej zawarcia, niezwłocznie wypowiada umowę ze skutkiem natychmiastowym.

Art. 10.

1.

Podmioty zobowiązane, które udostępniają lub przekazują informacje sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania z użyciem systemów teleinformatycznych, są obowiązane do stosowania formatów danych oraz protokołów komunikacyjnych i szyfrujących określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 18 pkt 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne   (Dz. U. z 2017 r. poz. 570 oraz z 2018 r. poz. 1000), jeżeli to możliwe w formacie przeznaczonym do odczytu maszynowego wraz z metadanymi.

2.

Podmioty zobowiązane nie są obowiązane do tworzenia informacji sektora publicznego, ich przetwarzania w sposób lub w formie wskazanych we wniosku o ponowne wykorzystywanie oraz sporządzania z nich wyciągów, jeżeli spowoduje to konieczność podjęcia nieproporcjonalnych działań przekraczających proste czynności.

Art. 11.

1.

Podmiot zobowiązany udostępnia na swojej stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej w menu przedmiotowym w kategorii „Ponowne wykorzystywanie”:

1)

warunki ponownego wykorzystywania, jeżeli zostały przez niego określone;

2)

informację o wysokości opłat za ponowne wykorzystywanie, w tym podstawie ich obliczania, jeżeli zostały przez niego ustalone, oraz informację o czynnikach, które będą brane pod uwagę przy rozpatrywaniu nietypowych wniosków o ponowne wykorzystywanie i które mogą mieć wpływ w szczególności na koszt lub czas przygotowania lub przekazania informacji;

3)

informację o czynnikach, które są brane pod uwagę przy ustalaniu nakładanych opłat za ponowne wykorzystywanie, w przypadku podmiotów zobowiązanych będących muzeami państwowymi lub muzeami samorządowymi;

4)

informację o środkach prawnych przysługujących w przypadku odmowy wyrażenia zgody na ponowne wykorzystywanie oraz o prawie do sprzeciwu;

5)

umowę o udzielenie wyłącznego prawa do korzystania z informacji sektora publicznego, powody jej zawarcia oraz wyniki oceny tej umowy, o ile taka umowa została zawarta.

2.

Podmiot zobowiązany, który udostępnia informacje sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania w sposób inny niż w Biuletynie Informacji Publicznej lub w centralnym repozytorium, wraz z ich udostępnieniem informuje o braku warunków ponownego wykorzystywania lub opłat za ponowne wykorzystywanie albo określa te warunki lub wysokość opłat za ponowne wykorzystywanie.

3.

Podmiot zobowiązany, który udostępnia informacje sektora publicznego w centralnym repozytorium lub w sposób określony w ust. 1 lub 2, informuje również o dostępności tych informacji w celu ponownego wykorzystywania.

4.

Brak informacji o warunkach ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego udostępnionych w Biuletynie Informacji Publicznej lub w centralnym repozytorium uważa się za udostępnienie informacji sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania bez warunków.

Art. 12.

1.

Warunki ponownego wykorzystywania określone przez podmiot zobowiązany w odniesieniu do informacji sektora publicznego udostępnionych na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej podmiotu zobowiązanego lub w centralnym repozytorium informacji publicznej stanowią ofertę zawierającą te warunki.

2.

Warunki ponownego wykorzystywania określone przez podmiot zobowiązany w odniesieniu do informacji sektora publicznego udostępnionych w inny sposób niż określony w ust. 1 lub informacja o wysokości opłat za ponowne wykorzystywanie, jeżeli zostały ustalone, stanowią ofertę zawierającą te warunki lub informację.

3.

Ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego udostępnionych w sposób, o którym mowa w art. 5 pkt 1, uważa się za przyjęcie przez użytkownika oferty, o której mowa w ust. 1 albo 2.

   Rozdział 3   

Warunki ponownego wykorzystywania

Art. 13.

1.

Informacje sektora publicznego udostępnia się lub przekazuje w celu ich ponownego wykorzystywania bezwarunkowo.

2.

Podmiot zobowiązany określa warunki ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego, mających cechy utworu lub przedmiotu praw pokrewnych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych lub stanowiących bazę danych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych, do których przysługują mu autorskie prawa majątkowe lub prawa pokrewne. W szczególności podmiot zobowiązany określa warunek dotyczący obowiązku poinformowania o nazwisku, imieniu lub pseudonimie twórcy lub artysty wykonawcy, jeżeli jest znany.

3.

Podmiot zobowiązany może określić warunki ponownego wykorzystywania w przypadkach innych niż określone w ust. 2.

Art. 14.

1.

Warunki ponownego wykorzystywania mogą dotyczyć:

1)

obowiązku poinformowania o źródle, czasie wytworzenia i pozyskania informacji od podmiotu zobowiązanego;

2)

obowiązku poinformowania o przetworzeniu informacji ponownie wykorzystywanej;

3)

zakresu odpowiedzialności podmiotu zobowiązanego za udostępniane lub przekazywane informacje.

2.

Muzea państwowe, muzea samorządowe, biblioteki publiczne, biblioteki naukowe i archiwa mogą określać inne niż wymienione w ust. 1 warunki ponownego wykorzystywania ograniczające wykorzystywanie informacji sektora publicznego:

1)

w działalności komercyjnej lub na określonych polach eksploatacji, jeżeli dotyczą zbiorów o charakterze martyrologicznym oraz zawierają godło, barwy i hymn Rzeczypospolitej Polskiej, a także herby, reprodukcje orderów, odznaczeń lub odznak honorowych, odznak lub oznak wojskowych bądź innych odznaczeń;

2)

do działalności niekomercyjnej, jeżeli są powiązane z obiektami objętymi roszczeniami osób trzecich lub niebędącymi własnością podmiotu zobowiązanego.

Art. 15.

Określenie warunków ponownego wykorzystywania nie może w sposób nieuzasadniony ograniczać możliwości ponownego wykorzystywania.

   Rozdział 4   

Opłaty za ponowne wykorzystywanie

Art. 16.

Informacje sektora publicznego udostępnia się lub przekazuje w celu ich ponownego wykorzystywania bezpłatnie.

Art. 17.

1.

Podmiot zobowiązany może nałożyć opłatę za ponowne wykorzystywanie, jeżeli przygotowanie lub przekazanie informacji w sposób lub w formie wskazanych we wniosku o ponowne wykorzystywanie wymaga poniesienia dodatkowych kosztów.

2.

Ustalając wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się koszty przygotowania lub przekazania informacji sektora publicznego w określony sposób i w określonej formie oraz inne czynniki, które będą brane pod uwagę przy rozpatrywaniu nietypowych wniosków o ponowne wykorzystywanie, które mogą mieć wpływ w szczególności na koszt lub czas przygotowania lub przekazania informacji. Łączna wysokość opłaty nie może przekroczyć sumy kosztów poniesionych bezpośrednio w celu przygotowania lub przekazania informacji sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania w określony sposób i w określonej formie.

Art. 18.

1.

Muzea państwowe i muzea samorządowe w przypadku udostępniania lub przekazywania informacji sektora publicznego do ponownego wykorzystywania w celach innych niż niekomercyjne o charakterze badawczym, naukowym lub edukacyjnym mogą nałożyć opłaty wyższe niż ustalone na podstawie art. 17.

2.

Ustalając wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się koszty gromadzenia, produkowania, reprodukowania, rozpowszechniania, ochrony i ustalania praw. Łączna wysokość opłaty nie może przekroczyć sumy tych kosztów wraz z rozsądnym zwrotem z inwestycji, jednak nie wyższym niż 5 punktów procentowych powyżej stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego.

3.

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, maksymalne stawki opłat za ponowne wykorzystywanie nakładanych przez muzea państwowe i muzea samorządowe, biorąc pod uwagę koszty oraz rozsądny zwrot z inwestycji, o których mowa w ust. 2.

Art. 19.

Podmiot zobowiązany, umożliwiając ponowne wykorzystywanie, w sposób stały i bezpośredni w czasie rzeczywistym, informacji sektora publicznego gromadzonych i przechowywanych w jego systemie teleinformatycznym, może nałożyć opłatę za ponowne wykorzystywanie, uwzględniającą koszty wynikające z dostosowania systemu teleinformatycznego oraz warunków technicznych i organizacyjnych do realizacji wniosku o ponowne wykorzystywanie.

Art. 20.

Podmiot zobowiązany wskazuje, na żądanie wnioskodawcy, sposób obliczenia opłaty za ponowne wykorzystywanie w odniesieniu do złożonego przez wnioskodawcę wniosku o ponowne wykorzystywanie.

   Rozdział 5   

Ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego przekazywanych na wniosek

Art. 21.

1.

Wniosek o ponowne wykorzystywanie, zwany dalej „wnioskiem”, wnosi się w przypadkach, gdy informacja sektora publicznego:

1)

nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub w centralnym repozytorium;

2)

została udostępniona w sposób inny niż określony w pkt 1 i nie zostały określone warunki ponownego wykorzystywania lub opłaty za ponowne wykorzystywanie albo nie poinformowano o braku takich warunków lub opłat;

3)

będzie wykorzystywana na warunkach innych niż zostały dla tej informacji określone;

4)

została udostępniona lub przekazana na podstawie innych ustaw określających zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami sektora publicznego.

2.

Wniosek może dotyczyć umożliwienia, przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, ponownego wykorzystywania, w sposób stały i bezpośredni w czasie rzeczywistym, informacji sektora publicznego gromadzonych i przechowywanych w systemie teleinformatycznym podmiotu zobowiązanego.

3.

Wniosek zawiera w szczególności:

1)

nazwę podmiotu zobowiązanego;

2)

informacje o wnioskodawcy, w tym imię i nazwisko albo nazwę oraz adres umożliwiający dostarczenie odpowiedzi do wnioskodawcy albo pełnomocnika tego wnioskodawcy w sposób lub w formie wskazanych we wniosku;

3)

wskazanie informacji sektora publicznego, która będzie ponownie wykorzystywana, a jeżeli jest już udostępniona lub przekazana, warunki, na jakich ma być ponownie wykorzystywana, oraz źródło udostępnienia lub przekazania;

4)

wskazanie celu ponownego wykorzystywania (komercyjny albo niekomercyjny), w tym określenie rodzaju działalności, w której informacje sektora publicznego będą ponownie wykorzystywane, w szczególności wskazanie dóbr, produktów lub usług;

5)

wskazanie formy przygotowania informacji sektora publicznego, a w przypadku postaci elektronicznej, także wskazanie formatu danych;

6)

wskazanie sposobu przekazania informacji sektora publicznego, o ile nie została udostępniona lub przekazana w inny sposób, albo sposobu dostępu do informacji gromadzonych w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w ust. 2.

4.

Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera także wskazanie okresu, przez który podmiot zobowiązany będzie umożliwiał ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego w sposób stały i bezpośredni w czasie rzeczywistym.

5.

Wniosek wnosi się w postaci papierowej albo elektronicznej.

6.

W przypadku niespełnienia warunków formalnych wniosku wzywa się wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych, wraz z pouczeniem, że ich nieusunięcie w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.

Art. 22.

1.

Rozpatrzenie wniosku następuje niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.

2.

Jeżeli wniosek o ponowne wykorzystywanie nie może zostać rozpatrzony w terminie 14 dni, podmiot zobowiązany zawiadamia w tym terminie wnioskodawcę o przyczynach opóźnienia oraz o terminie, w jakim rozpatrzy wniosek, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia tego wniosku.

Art. 23.

1.

Podmiot zobowiązany po rozpatrzeniu wniosku, z wyjątkiem wniosku, o którym mowa w art. 21 ust. 2:

1)

przekazuje informację sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania bez określania warunków ponownego wykorzystywania;

2)

informuje o braku warunków ponownego wykorzystywania w przypadku posiadania informacji sektora publicznego przez wnioskodawcę;

3)

składa ofertę zawierającą warunki ponownego wykorzystywania lub informację o wysokości opłat za ponowne wykorzystywanie;

4)

odmawia, w drodze decyzji, wyrażenia zgody na ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego.

2.

Wnioskodawca, który otrzymał ofertę, o której mowa w ust. 1 pkt 3, może w terminie 14 dni od dnia otrzymania oferty złożyć sprzeciw z powodu naruszenia przepisów ustawy albo zawiadomić podmiot zobowiązany o przyjęciu oferty. Brak zawiadomienia o przyjęciu oferty w terminie 14 dni od dnia otrzymania oferty jest równoznaczny z wycofaniem wniosku.

3.

W przypadku otrzymania sprzeciwu podmiot zobowiązany, w drodze decyzji, rozstrzyga o warunkach ponownego wykorzystywania lub o wysokości opłat za ponowne wykorzystywanie.

4.

Podmiot zobowiązany, w drodze decyzji, odmawia wyrażenia zgody na ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego, w przypadku gdy prawo do ponownego wykorzystywania podlega ograniczeniom, o których mowa w art. 6.

5.

Podmiot zobowiązany może, w drodze decyzji, odmówić wyrażenia zgody na ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego w przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 2.

6.

W przypadku odmowy wyrażenia zgody na ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego ze względu na prawa autorskie i prawa pokrewne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawa do baz danych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych, prawa do odmian roślin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin, prawa własności przemysłowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej lub prawa własności przemysłowej podlegającego ochronie na podstawie umów międzynarodowych lub przepisów prawa Unii Europejskiej, przysługujące podmiotom innym niż podmioty zobowiązane, podmiot zobowiązany wskazuje osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która posiada prawa własności intelektualnej, jeżeli jest znana, albo licencjodawcę, od którego podmiot zobowiązany uzyskał dany przedmiot praw własności intelektualnej. Przepisu nie stosuje się do muzeów państwowych, muzeów samorządowych, bibliotek publicznych, bibliotek naukowych oraz archiwów.

Art. 24.

1.

Podmiot zobowiązany po rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w art. 21 ust. 2:

1)

składa ofertę zawierającą warunki ponownego wykorzystywania lub informację o wysokości opłat za ponowne wykorzystywanie, przy czym od oferty nie przysługuje sprzeciw;

2)

informuje wnioskodawcę o braku możliwości ponownego wykorzystywania w sposób wskazany we wniosku;

3)

odmawia, w drodze decyzji, wyrażenia zgody na ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego; przepisy art. 23 ust. 4 i 6 stosuje się.

2.

Wnioskodawca w terminie 14 dni od dnia otrzymania oferty zawiadamia podmiot zobowiązany o przyjęciu oferty. Przepis art. 23 ust. 2 zdanie drugie stosuje się.

Art. 25.

1.

W zakresie nieuregulowanym ustawą do decyzji o odmowie wyrażenia zgody na ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego oraz do decyzji o warunkach ponownego wykorzystywania lub o wysokości opłat za ponowne wykorzystywanie stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego   (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 oraz z 2018 r. poz. 149 i 650).

2.

Do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o ponowne wykorzystywanie stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi   (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, 1370 i 2451 oraz z 2018 r. poz. 650), z tym że:

1)

przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi;

2)

skargę rozpatruje się w terminie 30 dni od dnia otrzymania akt wraz z odpowiedzią na skargę.

   Rozdział 6   

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 26.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 27.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 28.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 29.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 30.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 31.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 32.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 33.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 34.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 35.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 36.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 37.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

   Rozdział 7   

Przepisy przejściowe i przepis końcowy

Art. 38.

1.

Do spraw z zakresu udostępniania informacji publicznej w celu ponownego wykorzystywania, wszczętych i niezakończonych w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy ostatecznym albo prawomocnym rozstrzygnięciem, stosuje się przepisy dotychczasowe.

2.

Postanowienia umów zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, niezgodne z art. 9 ust. 2, wygasają wraz z końcem okresu ich obowiązywania, nie później jednak niż w dniu 18 lipca 2043 r.

Art. 39.

(pominięty)4)Zamieszczony w obwieszczeniu.

Art. 40.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia5)Ustawa została ogłoszona w dniu 15 marca 2016 r., z wyjątkiem art. 4 ust. 1 pkt 3 lit. b i c oraz art. 31 w zakresie art. 110 ust. 3-8, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.
1)
Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia postanowień dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz. Urz. UE L 345 z 31.12.2003, str. 90) zmienionej dyrektywą 2013/37/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r. zmieniającą dyrektywę 2003/98/WE w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz. Urz. UE L 175/1).
2)
W brzmieniu ustalonym przez art. 114 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 60), która weszła w życie z dniem 1 września 2017 r.
3)
W brzmieniu ustalonym przez art. 151 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. poz. 1000), która weszła w życie z dniem 25 maja 2018 r.
4)
Zamieszczony w obwieszczeniu.
5)
Ustawa została ogłoszona w dniu 15 marca 2016 r.