PODATKOWEGO MAJĄCE NA CELU ZAPOBIEGANIE
EROZJI PODSTAWY OPODATKOWANIA
I PRZENOSZENIU ZYSKU
Strony niniejszej Konwencji,
Uznając fakt, że rządy tracą znaczny dochód z tytułu podatku dochodowego z powodu
agresywnego międzynarodowego planowania podatkowego, które przybiera postać sztucznego
przenoszenia zysków w miejsca, gdzie nie podlegają one opodatkowaniu lub opodatkowanie
ich jest ograniczone;
Mając świadomość, że zagadnienie erozji podstawy opodatkowania i przenoszenia zysku
(dalej: „BEPS”) jest sprawą o pilnym charakterze nie tylko w krajach uprzemysłowionych,
ale także w gospodarkach wschodzących i krajach rozwijających się;
Dostrzegając wagę zagwarantowania, by zyski były opodatkowywane w miejscu gdzie jest
prowadzona zasadnicza działalność gospodarcza powodująca powstanie tych zysków oraz
w miejscu gdzie budowana jest wartość;
Popierając pakiet środków tworzony w ramach projektu OECD/G20 BEPS (dalej: „Pakiet
OECD/G20 BEPS”);
Dostrzegając, że Pakiet OECD/G20 BEPS zawierał środki traktatowego prawa podatkowego
odnoszące się do: określonych niezgodności hybrydowych (hybrid mismatches), zapobiegania
nadużyciom traktatów (treaty abuse), sztucznego unikania statusu zakładu oraz usprawnienia
rozwiązywania sporów;
Świadomi potrzeby zapewnienia niezwłocznej, skoordynowanej i spójnej implementacji
środków BEPS związanych z traktatowym prawem podatkowym w kontekście międzynarodowym;
Zauważając potrzebę zapewnienia, by istniejące umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania
dochodu były interpretowane w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania w odniesieniu
do podatków objętych tymi umowami bez tworzenia możliwości nieopodatkowania lub zmniejszonego
opodatkowania poprzez uchylanie się od opodatkowania lub unikanie opodatkowania (w
tym poprzez nabywanie korzyści umownych przez osoby nieuprawnione (treaty-shopping),
mające na celu uzyskanie ulg przewidzianych w tych umowach pośrednio na korzyść osób
mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytoriach trzecich jurysdykcji);
Dostrzegając potrzebę stworzenia skutecznego mechanizmu implementacji uzgodnionych
zmian w sposób zsynchronizowany i efektywny w ramach sieci istniejących umów o unikaniu
podwójnego opodatkowania dochodu, bez potrzeby dwustronnego renegocjowania każdej
z tych umów;
Uzgodniły, co następuje:
Część I
ZAKRES I INTERPRETACJA POJĘĆ
Artykuł 1
Zakres Konwencji
Konwencja niniejsza modyfikuje wszystkie Umowy Podatkowe, do których ma zastosowanie,
o których mowa w Artykule 2 ustępie 1 litera a) (Interpretacja pojęć).
Artykuł 2
Interpretacja pojęć
1.
Dla celów niniejszej Konwencji, zastosowanie mają następujące definicje:
a)
Pojęcie „Umowa Podatkowa, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja” oznacza umowę
o unikaniu podwójnego opodatkowania w odniesieniu do podatków od dochodu (niezależnie
czy dotyczy ona także innych podatków):
i)
która obowiązuje między dwiema lub większą liczbą:
B)
jurysdykcji lub terytoriów, które są stronami umowy, o której mowa powyżej, i za których
sprawy międzynarodowe odpowiedzialna jest dana Strona; oraz
ii)
w odniesieniu do której każda z tych Stron dokonała notyfikacji Depozytariuszowi,
wymieniając zarówno samą umowę, jak również wszelkie instrumenty zmieniające lub towarzyszące
(zidentyfikowane po tytule, nazwach stron, dacie podpisania i dacie wejścia w życie,
jeśli ma ona zastosowanie na moment notyfikacji), jako umowę, którą planuje objąć
niniejszą Konwencją.
b)
Pojęcie „Strona” oznacza:
i)
Państwo, w stosunku do którego niniejsza Konwencja obowiązuje, zgodnie z Artykułem
34 (Wejście w życie); lub
ii)
jurysdykcję, która podpisała niniejszą Konwencję zgodnie z Artykułem 27 ustęp 1 litera
b) lub c) (Podpisanie i ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie) i w stosunku do
której niniejsza Konwencja obowiązuje zgodnie z Artykułem 34 (Wejście w życie).
c)
Pojęcie „Umawiająca się Jurysdykcja” oznacza stronę Umowy Podatkowej, do której ma
zastosowanie niniejsza Konwencja.
d)
Pojęcie „Sygnatariusz” oznacza Państwo lub jurysdykcję, które podpisały Konwencję, ale w stosunku do których ta Konwencja
jeszcze nie weszła w życie.
2.
Przy stosowaniu niniejszej Konwencji przez Stronę w dowolnym czasie, jeżeli z kontekstu
nie wynika inaczej, każde pojęcie niezdefiniowane w Konwencji ma takie znaczenie,
jakie wynika w danym czasie z postanowień odpowiedniej Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
Część II
NIEZGODNOŚCI HYBRYDOWE (HYBRID MISMATCHES)
Artykuł 3
Podmioty transparentne podatkowo
1.
Dla celów Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie mniejsza Konwencja, dochód uzyskany
przez lub za pośrednictwem podmiotu lub struktury, które są uznawane w całości lub
w części za transparentne podatkowo zgodnie z prawem podatkowym którejkolwiek z Umawiających
się Jurysdykcji, będzie uważany za dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, ale tylko w zakresie, w jakim ten dochód
dla celów opodatkowania przez tę Umawiającą się Jurysdykcję jest traktowany jako dochód
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej Umawiającej się
Jurysdykcji.
2.
Postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które
zobowiązują Umawiającą się Jurysdykcję do zwolnienia z podatku dochodowego lub przyznania
odliczenia lub zaliczenia w wysokości równej podatkowi zapłaconemu od dochodu uzyskanego
przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej Umawiającej
się Jurysdykcji, który może być opodatkowany przez drugą Umawiającą się Jurysdykcję
zgodnie z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
nie będą miały zastosowania w zakresie, w jakim postanowienia te dopuszczają opodatkowanie
przez tę drugą Umawiającą się Jurysdykcję wyłącznie z tego powodu, że taki dochód
stanowi jednocześnie dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.
3.
W odniesieniu do Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
w stosunku do których jedna lub więcej Stron złożyła zastrzeżenie, o którym mowa w
Artykule 11 ustęp 3 litera a) (Stosowanie przepisów Umów Podatkowych w celu zastrzeżenia
prawa Strony do opodatkowania osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na jej
terytorium), następujące zdanie zostanie dodane na końcu ustępu 1: „W żadnym przypadku
postanowienia tego ustępu nie będą interpretowane w taki sposób, że naruszają prawo
Umawiającej się Jurysdykcji do opodatkowania osób mających miejsce zamieszkania lub
siedzibę na terytorium tej Umawiającej się Jurysdykcji”.
4.
Ustęp 1 (w brzmieniu, które może zostać zmodyfikowane przez ustęp 3) będzie miał zastosowanie
w miejsce lub w przypadku braku postanowień Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, w zakresie, w jakim odnoszą się one do kwestii czy dochód uzyskany
za pośrednictwem podmiotów lub struktur, które są traktowane jako transparentne podatkowo
zgodnie z prawem podatkowym którejkolwiek Umawiającej się Jurysdykcji (czy to na podstawie
zasad ogólnych czy też szczegółowego określenia schematów stanów faktycznych i typów
podmiotów lub struktur) będzie traktowany jak dochód osoby mającej miejsce zamieszkania
lub siedzibę na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji.
5.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
b)
niestosowania ustępu 1 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają już postanowienie, o którym mowa
w ustępie 4;
c)
niestosowania ustępu 1 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają już postanowienie, o którym mowa
w ustępie 4, które odmawia przyznania korzyści umownych w przypadku dochodu uzyskiwanego
przez lub za pośrednictwem podmiotu lub struktury utworzonych na terytorium trzeciej
jurysdykcji;
d)
niestosowania ustępu 1 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają już postanowienie, o którym mowa
w ustępie 4, które szczegółowo reguluje postępowanie w stosunku do określonych schematów
stanów faktycznych oraz rodzajów podmiotów lub struktur;
e)
niestosowania ustępu 1 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają już postanowienie, o którym mowa
w ustępie 4, które szczegółowo reguluje postępowanie w stosunku do określonych schematów
stanów faktycznych oraz rodzajów podmiotów lub struktur oraz odmawia przyznania korzyści
umownych w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego przez lub za pośrednictwem podmiotów
lub struktur utworzonych na terytorium trzeciej jurysdykcji;
f)
niestosowania ustępu 2 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
g)
stosowania ustępu 1 wyłącznie w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają już postanowienie,
o którym mowa w ustępie 4, które szczegółowo reguluje postępowanie w stosunku do określonych
schematów stanów faktycznych oraz rodzajów podmiotów lub struktur.
6.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia, o którym mowa w ustępie 5 litera a)
lub b), notyfikuje Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa
w ustępie 4, które nie jest przedmiotem zastrzeżeń na podstawie ustępu 5 litery od
c) do e), i w takim przypadku wskazuje numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia.
W przypadku Strony, która złożyła zastrzeżenie, o którym mowa w ustępie 5 litera g),
notyfikacja na podstawie poprzedniego zdania powinna być ograniczona do Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które są przedmiotem tego zastrzeżenia.
W przypadku, gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji w odniesieniu
do danego postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
postanowienie to zostanie zastąpione przez postanowienia ustępu 1 (w brzmieniu, które
może zostać zmodyfikowane przez ustęp 3) w zakresie przewidzianym w ustępie 4. W pozostałych
przypadkach ustęp 1 (w brzmieniu, które może zostać zmodyfikowane przez ustęp 3) będzie
miał zastosowanie, zastępując postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, wyłącznie w zakresie, w jakim postanowienia te są niezgodne z
ustępem 1 (w brzmieniu, które może zostać zmodyfikowane przez ustęp 3).
Artykuł 4
Podmioty o podwójnej siedzibie
1.
Jeżeli na podstawie postanowień Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, osoba inna niż osoba fizyczna ma siedzibę na terytorium więcej niż jednej
Umawiającej się Jurysdykcji, właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji podejmą
starania do określenia w drodze wzajemnego porozumienia na terytorium której z Umawiających
się Jurysdykcji będzie uważać się, że dana osoba ma siedzibę dla celów Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, mając na względzie miejsce położenia
jej faktycznego zarządu, miejsce utworzenia lub inny sposób jej ustanowienia oraz
wszelkie inne mające znaczenie czynniki. W razie braku osiągnięcia takiego porozumienia,
osoba ta nie będzie uprawniona do jakiejkolwiek ulgi lub zwolnienia od podatku przewidzianych
w Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, chyba że w zakresie
oraz w sposób, które mogą zostać uzgodnione przez właściwe organy Umawiających się
Jurysdykcji.
2.
Ustęp 1 będzie miał zastosowanie w miejsce lub w przypadku braku postanowień Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które przewidują zasady
ustalania czy osoba inna niż osoba fizyczna, będzie uważana za osobę mającą siedzibę
na terytorium jednej z Umawiających się Jurysdykcji, w przypadkach gdy taka osoba
byłaby traktowana jako posiadająca siedzibę na terytorium więcej niż jednej Umawiającej
się Jurysdykcji. Jednakże, ustęp 1 nie będzie miał zastosowania do postanowień Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, szczegółowo regulujących
kwestię siedziby spółek uczestniczących w porozumieniach o podwójnych notowaniach
(dual-listed company arrangements).
3.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
b)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które odnoszą się
już do przypadków, gdy osoba inna niż osoba fizyczna posiada siedzibę na terytorium
więcej niż jednej z Umawiających się Jurysdykcji, poprzez ustanowienie wymogu podjęcia
starań przez właściwe organy do osiągnięcia wzajemnego porozumienia w celu ustalenia
jednego miejsca siedziby na terytorium jednej z Umawiających się Jurysdykcji;
c)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które odnoszą się
już do przypadków gdy osoba inna niż osoba fizyczna posiada siedzibę na terytorium
więcej niż jednej z Umawiających się Jurysdykcji, poprzez odmówienie przyznania korzyści
umownych bez wymogu podjęcia starań przez właściwe organy do osiągnięcia wzajemnego
porozumienia w celu ustalenia jednego miejsca siedziby na terytorium jednej z Umawiających
się Jurysdykcji;
d)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które już odnoszą
się do przypadków gdy osoba inna niż osoba fizyczna posiada siedzibę na terytorium
więcej niż jednej Umawiającej się Jurysdykcji, poprzez ustanowienie wymogu podjęcia
starań przez właściwe organy do osiągnięcia wzajemnego porozumienia w celu ustalenia
jednego miejsca siedziby na terytorium jednej Umawiającej się Jurysdykcji, oraz określenia
zasad postępowania w stosunku do takiej osoby na podstawie Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w sytuacji, gdy takie porozumienie nie może zostać
osiągnięte;
e)
zastąpienia, dla celów zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, ostatniego zdania ustępu 1 następującym fragmentem: „W przypadku
braku takiego porozumienia, osoba taka nie będzie uprawniona do jakiejkolwiek ulgi
lub zwolnienia od podatku przewidzianych w Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja.”;
f)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu do zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, ze Stronami, które złożyły zastrzeżenie,
o którym mowa w literze e).
4.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 3 litera a), notyfikuj
e Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa w ustępie 2,
które nie jest przedmiotem zastrzeżeń, o których mowa w ustępie 3 litery od b) do
d), i w takim przypadku wskazuje numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia.
W przypadku, gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji w odniesieniu
do danego postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
postanowienie to zostanie zastąpione przez postanowienia ustępu 1. W pozostałych przypadkach
ustęp 1 będzie miał zastosowanie, zastępując postanowienia Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie w zakresie, w jakim postanowienia te
są niezgodne z ustępem 1.
Artykuł 5
Stosowanie metod unikania podwójnego opodatkowania
1.
Strona może dokonać wyboru stosowania ustępów 2 i 3 (Opcja A) albo ustępów 4 i 5 (Opcja
B) albo ustępów 6 i 7 (Opcja C) albo może dokonać wyboru niestosowania żadnej z Opcji.
Jeżeli każda z Umawiających się Jurysdykcji, będących stroną Umowy Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wybierze odmienną Opcję (lub gdy jedna
Umawiająca się Jurysdykcja dokonuje wyboru jednej z Opcji, a druga wybiera niestosowanie
żadnej z Opcji), wówczas Opcja wybrana przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję będzie
miała zastosowanie w stosunku do osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na
terytorium tej Umawiającej się Jurysdykcji.
Opcja A
2.
Postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które
zwalniałyby z opodatkowania dochód lub majątek uzyskany lub posiadany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji
w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania w tej Umawiającej się Jurysdykcji, nie
będą miały zastosowania, jeśli druga Umawiająca się Jurysdykcja stosuje postanowienia
tej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, aby zwolnić taki
dochód lub majątek z opodatkowania lub zmniejszyć stawkę, którą dany dochód lub majątek
mogą być opodatkowane. W tym drugim przypadku, pierwsza wymieniona Umawiająca się
Jurysdykcja zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub majątku uzyskanego lub
posiadanego przez taką osobę kwoty równej podatkowi zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji. Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku,
obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na tę część dochodu lub majątku,
która może być opodatkowana w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.
3.
Ustęp 2 będzie miał zastosowanie do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, która wymagałyby od Umawiającej się Jurysdykcji zwolnienia dochodu lub
majątku z opodatkowania, o którym mowa w tym ustępie.
Opcja B
4.
Postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które
zwalniałyby z opodatkowania dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania
lub siedzibę na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji w celu uniknięcia podwójnego
opodatkowania w tej Umawiającej się Jurysdykcji z uwagi na to, że taki dochód w tej
Umawiającej się Jurysdykcji jest traktowany jak dywidenda, nie będą miały zastosowania,
jeśli taki dochód daje prawo do odliczenia dla celów ustalenia przychodów podlegających
opodatkowaniu po stronie osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugiej
Umawiającej się Jurysdykcji, zgodnie z prawami tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.
W takim przypadku, pierwsza wymieniona Umawiająca się Jurysdykcja zezwoli na odliczenie
od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w tej drugiej
Umawiającej się Jurysdykcji. Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części
podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód, który
może być opodatkowany w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.
5.
Ustęp 4 będzie miał zastosowanie do Umowy Podatkowej, do której stosuje się niniejszą
Konwencję, która wymagałaby od Umawiającej się Jurysdykcji zwolnienia z opodatkowania
dochodu opisanego w tym ustępie.
Opcja C
6.
a)
W przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się
Jurysdykcji uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, mogą być opodatkowane przez
drugą Umawiającą się Jurysdykcję (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają
na opodatkowanie przez tę drugą Umawiającą się Jurysdykcję wyłącznie z powodu, że
dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania
lub siedzibę na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji), pierwsza wymieniona
Umawiająca się Jurysdykcja zezwoli na:
i)
odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu
w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji;
ii)
odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu
w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji. Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć
tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia,
która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w tej drugiej
Umawiającej się Jurysdykcji.
b)
Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji jest zwolniony z opodatkowania
przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, wówczas ta Umawiającą się Jurysdykcja może przy
obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić
zwolniony dochód lub majątek.
7.
Ustęp 6 będzie miał zastosowanie w miejsce postanowień Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które dla celów uniknięcia podwójnego opodatkowania
nakładają na Umawiającą się Jurysdykcję obowiązek zwolnienia z podatku przez tę Umawiającą
się Jurysdykcję dochodu osiągniętego lub majątku posiadanego przez osobę mającą miejsce
zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej Umawiającej się Jurysdykcji, które zgodnie
z postanowieniami takiej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
mogą być opodatkowane w drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.
8.
Strona, która nie wybiera zastosowania Opcji przewidzianej w ustępie 1 może zastrzec
prawo niestosowania niniejszego Artykułu w całości w odniesieniu do jednej lub większej
liczby wskazanych Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja
(lub w odniesieniu do wszystkich zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja).
9.
Strona, która nie wybiera zastosowania Opcji C, może zastrzec prawo, w odniesieniu
do jednej lub większej liczby wskazanych Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie
niniejsza Konwencja (lub w odniesieniu do wszystkich zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja), by nie zezwolić drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji (lub innym Umawiającym się Jurysdykcjom) na zastosowanie Opcji C.
10.
Każda ze Stron, która dokonuje wyboru stosowania Opcji przewidzianej w ustępie 1,
notyfikuje Depozytariuszowi swój wybór Opcji. Notyfikacja powinna również zawierać:
a)
w przypadku Strony, która dokonuje wyboru Opcji A, listę zawartych przez nią Umów
Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają postanowienie,
o którym mowa w ustępie 3, jak również numer artykułu oraz ustępu każdego takiego
postanowienia;
b)
w przypadku Strony, która dokonuje wyboru Opcji B, listę zawartych przez nią Umów
Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają postanowienie,
o którym mowa w ustępie 5, jak również numer artykułu oraz ustępu każdego takiego
postanowienia;
c)
w przypadku Strony, która dokonuje wyboru Opcji C, listę zawartych przez nią Umów
Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają postanowienie,
o którym mowa w ustępie 7, jak również numer artykułu oraz ustępu każdego takiego
postanowienia.
Dana Opcja będzie miała zastosowanie w odniesieniu do postanowienia Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie w przypadku gdy Strona, która
wybierze stosowanie tej Opcji, dokona notyfikacji w odniesieniu do tego postanowienia.
Część III
NADUŻYCIE TRAKTATÓW (TREATY ABUSE)
Artykuł 6
Cel Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja
1.
Umowa Podatkowa, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, zostanie zmodyfikowana
w ten sposób, aby preambuła zawierała następujący fragment:
„
Mając na celu eliminowanie podwójnego opodatkowania w odniesieniu do podatków objętych
niniejszą umową, bez stwarzania możliwości nieopodatkowania lub obniżonego opodatkowania
poprzez uchylanie się lub unikanie opodatkowania (włączając w to nabywanie korzyści
umownych przez osoby nieuprawnione (treaty-shopping), mające na celu uzyskanie ulg
przewidzianych w tej umowie pośrednio na korzyść osób mających miejsce zamieszkania
lub siedzibę na terytoriach trzecich jurysdykcji),
”
.
2.
Fragment, o którym mowa w ustępie 1, zostanie włączony do tekstu Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w miejsce lub w przypadku braku tekstu
preambuły w tej Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
odnoszącego się do zamiaru eliminowania podwójnego opodatkowania, niezależnie, czy
fragment ten odnosi się także do zamiaru niestwarzania możliwości nieopodatkowania
lub obniżonego opodatkowania.
3.
Strona może także dokonać wyboru w zakresie włączenia następującego fragmentu preambuły
do Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które nie zawierają
w preambule tekstu odnoszącego się do pragnienia rozwijania relacji ekonomicznych
lub wzmocnienia współpracy w zakresie spraw podatkowych:
„
Pragnąc rozwijać relacje ekonomiczne i wzmacniać współpracę w zakresie spraw podatkowych,
”
.
4.
Strona może zastrzec prawo do niestosowania ustępu 1 w odniesieniu do zawartych przez
nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają
już w preambule odniesienie do zamiaru Umawiających się Jurysdykcji w zakresie eliminowania
podwójnego opodatkowania bez stwarzania możliwości nieopodatkowania lub obniżonego
opodatkowania, bez względu na to, czy odniesienie to jest ograniczone wyłącznie do
przypadków uchylania się lub unikania opodatkowania (włączając w to nabywanie korzyści
umownych przez osoby nieuprawnione (treaty-shopping), mające na celu uzyskanie ulg
przewidzianych w tych umowach pośrednio na korzyść osób mających miejsce zamieszkania
lub siedzibę na terytoriach trzecich jurysdykcji) czy też ma szerszy kontekst.
5.
Każda ze Stron notyfikuje Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, innych niż te objęte zakresem zastrzeżenia
złożonego na podstawie ustępu 4, zawiera w preambule tekst, o którym mowa w ustępie
2, i w takim przypadku wskazuje fragment stosownego akapitu preambuły. W przypadku,
gdy każda z Umawiających się Jurysdykcji dokona notyfikacji w odniesieniu do danego
fragmentu preambuły, taki tekst zostanie zastąpiony przez tekst, o którym mowa w ustępie
1. W pozostałych przypadkach tekst, o którym mowa w ustępie 1 zostanie dodatkowo włączony
do istniejącej preambuły.
6.
Każda ze Stron, która dokonuje wyboru stosowania ustępu 3, notyfikuje Depozytariuszowi
swój wybór. Taka notyfikacja zawiera również listę zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które nie zawierają w preambule tekstu
odnoszącego się do pragnienia rozwijania relacji ekonomicznych lub wzmacniania współpracy
w zakresie spraw podatkowych. Tekst, o którym mowa w ustępie 3, zostanie włączony
do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, tylko w przypadku
gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały wyboru stosowania tego ustępu oraz
notyfikacji w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja.
Artykuł 7
Zapobieganie nadużyciom traktatów
1.
Bez względu na postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, korzyść w niej przewidziana nie zostanie przyznana w odniesieniu do części
dochodu lub majątku, jeżeli można racjonalnie przyjąć, mając na względzie wszelkie
mające znaczenie fakty i okoliczności, że uzyskanie tej korzyści było jednym z głównych
celów utworzenia jakiekolwiek struktury lub zawarcia jakiekolwiek transakcji, które
spowodowały bezpośrednio lub pośrednio powstanie tej korzyści, chyba że ustalono,
że przyznanie tej korzyści w danych okolicznościach byłoby zgodne z przedmiotem oraz
celem odpowiednich postanowień Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja.
2.
Ustęp 1 będzie miał zastosowanie w miejsce lub w przypadku braku postanowień Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które odmawiają w całości
lub w części korzyści, które zostałyby przyznane na podstawie Umowy Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, jeżeli głównym celem lub jednym z głównych
celów utworzenia jakiejkolwiek struktury lub zawarcia jakiejkolwiek transakcji lub
jakiejkolwiek osoby, której dana struktura lub transakcja dotyczy, było osiągnięcie
tych korzyści.
3.
Strona, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 15 litera a), może także
dokonać wyboru stosowania ustępu 4 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
4.
W przypadku, gdy korzyść przewidziana w Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, nie jest przyznana osobie na podstawie jej postanowień (w brzmieniu,
które może zostać zmodyfikowane przez niniejszą Konwencję), które odmawiają w całości
lub w części korzyści, które byłyby przyznane na podstawie postanowień Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, z uwagi na to, że głównym celem lub
jednym z głównych celów jakiejkolwiek struktury lub transakcji lub jakiejkolwiek osoby,
której dotyczy dana struktura lub transakcja, było osiągnięcie tych korzyści, właściwy
organ Umawiającej się Jurysdykcji, który przyznałby tę korzyść, będzie mimo to traktował
tę osobę jako uprawnioną do tej korzyści lub do innych korzyści w odniesieniu do danej
części dochodu lub majątku, jeżeli ten właściwy organ na wniosek tej osoby i po analizie
wszelkich faktów i okoliczności mających znaczenie ustali, że takie korzyści zostałyby
tej osobie przyznane w sytuacji braku transakcji lub struktury. Właściwy organ Umawiającej
się Jurysdykcji, do którego osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium
drugiej Umawiającej się Jurysdykcji zwróciła się z wnioskiem na podstawie tego ustępu,
skonsultuje się z właściwym organem drugiej Umawiającej się Jurysdykcji przed odmową
uwzględnienia wniosku.
5.
Ustęp 4 będzie miał zastosowanie do postanowień Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja (które mogą zostać zmodyfikowane przez niniejszą Konwencję), które
odmawiają w całości lub w części korzyści, które byłyby przyznane na podstawie danej
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w sytuacji gdy głównym
celem lub jednym z głównych celów utworzenia jakiekolwiek struktury lub zawarcia jakiejkolwiek
transakcji lub jakiejkolwiek osoby, której dotyczy dana struktura lub transakcja,
było uzyskanie tych korzyści.
6.
Strona może dokonać wyboru stosowania postanowień zawartych w ustępach od 8 do 13
(dalej: „Przepis Dotyczący Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych”) w odniesieniu
do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
poprzez złożenie notyfikacji, o której mowa w ustępie 17 litera c). Przepis Dotyczący
Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych będzie miał zastosowanie w odniesieniu
do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, tylko w przypadku
gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały wyboru w zakresie jego stosowania.
7.
W przypadkach gdy niektóre, lecz nie wszystkie Umawiające się Jurysdykcje, które są
stronami danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dokonują
wyboru stosowania Przepisu Dotyczącego Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych
zgodnie z ustępem 6, wówczas, bez względu na postanowienia tego ustępu, Przepis Dotyczący
Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych będzie stosowany w odniesieniu do przyznania
korzyści zgodnie z taką Umową Podatkową, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:
a)
przez wszystkie Umawiające się Jurysdykcje, jeżeli wszystkie Umawiające się Jurysdykcje,
które nie dokonały zgodnie z ustępem 6 wyboru stosowania Przepisu Dotyczącego Uproszczonego
Ograniczenia Korzyści Umownych wyrażają zgodę na jego stosowanie poprzez dokonanie
wyboru stosowania postanowień niniejszej litery oraz dokonają odpowiedniej notyfikacji
Depozytariuszowi; lub
b)
wyłącznie przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, która dokonuje wyboru stosowania Przepisu
Dotyczącego Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych, jeśli wszystkie Umawiające
się Jurysdykcje, które nie dokonały zgodnie z ustępem 6 wyboru stosowania Przepisu
Dotyczącego Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych, wyrażają zgodę na jego stosowanie
poprzez dokonanie wyboru stosowania postanowień niniejszej litery oraz dokonają odpowiedniej
notyfikacji Depozytariuszowi.
Przepis Dotyczący Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych
8.
Z zastrzeżeniem odmiennych postanowień w Przepisie Dotyczącym Uproszczonego Ograniczenia
Korzyści Umownych, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej
się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, nie będzie uprawniona do korzyści, która byłaby przyznana postanowieniami
tej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, innej niż korzyść
przewidziana zgodnie z następującymi postanowieniami tej Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja:
a)
które określają miejsce siedziby osoby innej niż osoba fizyczna, w sytuacji posiadania
siedziby na terytorium więcej niż jednej Umawiającej się Jurysdykcji na podstawie
postanowień danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
definiujących pojęcie osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium
Umawiającej się Jurysdykcji;
b)
które przewidują, że Umawiająca się Jurysdykcja zapewni przedsiębiorstwu tej Umawiającej
się Jurysdykcji odpowiednią korektę współzależną, następującą po pierwotnej korekcie
dokonanej przez drugą Umawiającą się Jurysdykcję, zgodnie z Umową Podatkową, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, do wysokości kwoty podatku wymierzonego w pierwszej
wymienionej Umawiającej się Jurysdykcji z tytułu zysków przedsiębiorstwa powiązanego;
lub
c)
które zezwalają na wystąpienie przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji z wnioskiem do właściwego organu tej Umawiającej
się Jurysdykcji o rozpatrzenie spraw opodatkowania niezgodnego z Umową Podatkową,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, chyba, że taka osoba jest „osobą kwalifikowaną”,
o której mowa w ustępie 9, w momencie, kiedy dana korzyść zostałaby przyznana.
9.
Osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji,
która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
zostanie przyznany status osoby kwalifikowanej w momencie, w którym korzyść zostałaby
przyznana przez Umowę Podatkową, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, jeśli
w tym momencie osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej
się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja jest:
b)
tą Umawiającą się Jurysdykcją lub jednostką terytorialną lub organem władzy lokalnej
lub agencją lub inną instytucją pośredniczącą w działaniach jakiejkolwiek takiej Umawiającej
się Jurysdykcji, jednostki terytorialnej lub organu władzy lokalnej;
c)
spółką lub innym podmiotem, jeżeli podstawowy rodzaj udziałów lub akcji w tym podmiocie
jest regularnie przedmiotem obrotu na jednej lub większej liczbie uznanych giełd papierów
wartościowych;
d)
osobą, inną niż osoba fizyczna, która:
i)
jest organizacją non-profit tego rodzaju, który został uzgodniony między Umawiającymi
się Jurysdykcjami w drodze wymiany not dyplomatycznych; lub
ii)
jest podmiotem lub stanowi strukturę utworzoną na terytorium tej Umawiającej się Jurysdykcji,
które są traktowane jako odrębna osoba, zgodnie z prawem podatkowym tej Umawiającej
się Jurysdykcji i:
A)
które są utworzone i działają wyłącznie lub prawie wyłącznie w celu administrowania
lub dostarczania świadczeń emerytalnych i uzupełniających lub incydentalnych świadczeń
na rzecz osób fizycznych, których status jest uregulowany w ten sposób przez tę Umawiającą
się Jurysdykcję lub jedną z jej jednostek terytorialnych lub organ władzy lokalnej;
lub
B)
który jest utworzony i działa wyłącznie lub prawie wyłącznie w celu inwestowania środków
na rzecz podmiotów lub struktur, o których mowa w podpunkcie A);
e)
osobą, inną niż osoba fizyczna, jeżeli, co najmniej przez połowę dni w ciągu dwunastomiesięcznego
okresu, w którym zawiera się moment, w którym korzyść zostałaby przyznana, osoby mające
miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej Umawiającej się Jurysdykcji, które
są uprawnione zgodnie z literami od a) do d) do korzyści przewidzianych w Umowie Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, posiadają bezpośrednio lub pośrednio
co najmniej 50% udziałów lub akcji w takiej osobie.
10.
a)
Osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji,
która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
będzie uprawniona do korzyści przewidzianych w Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, w odniesieniu do części dochodu uzyskanej z drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji, bez względu na to, czy osoba ta jest osobą kwalifikowaną, jeżeli
osoba ta jest zaangażowana w aktywne prowadzenie działalności gospodarczej w pierwszej
wymienionej Umawiającej się Jurysdykcji, i dochód otrzymywany z drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji wywodzi się z tej działalności gospodarczej lub ma wobec niej charakter
incydentalny. Dla celów niniejszego Przepisu Dotyczącego Uproszczonego Ograniczenia
Korzyści Umownych, pojęcie „aktywne prowadzenie działalności gospodarczej” nie będzie
obejmowało następujących czynności lub jakiejkolwiek ich kombinacji:
i)
działania jako spółka holdingowa;
ii)
zapewnienia całościowego nadzoru lub kierowania grupą spółek;
iii)
zapewnienia finansowania grupy (włączając w to umowy cash-poolingu); lub
iv)
dokonywania lub zarządzania inwestycjami, chyba że czynności takie są dokonywane przez
bank, spółkę ubezpieczeniową lub licencjonowanego pośrednika w obrocie papierami wartościowymi
w związku z prowadzeniem ich zwykłej działalności gospodarczej.
b)
Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej się
Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, uzyskuje część dochodu pochodzącą z działalności gospodarczej prowadzonej
przez tę osobę w drugiej Umawiającej się Jurysdykcji, lub uzyskuje część dochodu powstałą
w drugiej Umawiającej się Jurysdykcji od osoby powiązanej, warunki, o których mowa
w literze a) będą uważane za spełnione w odniesieniu do tej części dochodu tylko wówczas,
jeżeli działalność gospodarcza prowadzona przez osobę w pierwszej wymienionej Umawiającej
się Jurysdykcji, z którą powiązana jest dana część dochodu, ma charakter istotny w
porównaniu z taką samą działalnością lub działalnością gospodarczą o charakterze uzupełniającym,
prowadzoną przez osobę lub osobę powiązaną w drugiej z Umawiających się Jurysdykcji.
To, czy działalność gospodarcza ma charakter istotny z punktu widzenia celów niniejszej
litery, będzie oceniane na podstawie wszystkich faktów oraz okoliczności.
c)
Dla celów stosowania niniejszego ustępu, czynności dokonywane przez osoby powiązane
z osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji,
która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
będą uważane za dokonane przez tę osobę.
11.
Osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji,
która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
która nie jest osobą kwalifikowaną, również będzie uprawniona do korzyści, która byłaby
przyznana przez Umowę Podatkową, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w
odniesieniu do danej części dochodu, jeżeli przez co najmniej połowę dni w ciągu jakiegokolwiek
dwunastomiesięcznego okresu, w którym zawiera się moment, w którym korzyść zostałaby
przyznana, osoby które są porównywalnymi beneficjentami, posiadają bezpośrednio lub
pośrednio co najmniej 75% rzeczywistych praw (beneficial interests) w tej osobie.
12.
Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej się
Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowarne niniejsza
Konwencja, nie jest ani osobą kwalifikowaną, o której mowa w postanowieniach ustępu
9, ani nie jest uprawniona do korzyści na podstawie ustępu 10 lub 11, właściwy organ
drugiej Umawiającej się Jurysdykcji może jednak przyznać korzyści wynikające z Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja lub korzyści w odniesieniu
do danej części dochodu, biorąc pod uwagę przedmiot oraz cel Umowy Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, ale tylko wówczas, gdy taka osoba skutecznie
wykaże temu właściwemu organowi, że ani jej utworzenie, nabycie czy utrzymywanie,
jak również prowadzenie przez nią działalności, nie miały głównie na celu uzyskania
korzyści przewidzianych Umową Podatkową, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
Zarówno przed uwzględnieniem jak i odmową uwzględnienia wniosku osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, złożonego na
podstawie niniejszego ustępu, właściwy organ drugiej Umawiającej się Jurysdykcji,
do którego wpłynął taki wniosek, skonsultuje się z właściwym organem pierwszej wymienionej
Umawiającej się Jurysdykcji.
13.
Dla celów mniejszego Przepisu Dotyczącego Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych:
a)
pojęcie: „uznana giełda papierów wartościowych” oznacza:
i)
jakąkolwiek giełdę papierów wartościowych utworzoną i uregulowaną w takim charakterze,
zgodnie z prawem którejkolwiek z Umawiających się Jurysdykcji; oraz
ii)
jakąkolwiek inną giełdę papierów wartościowych uzgodnioną przez właściwe organy Umawiających
się Jurysdykcji;
b)
pojęcie: „podstawowy rodzaj udziałów lub akcji” oznacza rodzaj lub rodzaje udziałów
lub akcji w spółce, które reprezentują większość łącznej liczby praw głosu oraz wartości
spółki bądź rodzaj lub rodzaje rzeczywistych praw (beneficial interests) w podmiocie,
które reprezentują większość łącznej liczby praw głosu oraz wartości tego podmiotu;
c)
pojęcie „porównywalny beneficjent” oznacza jakąkolwiek osobę, która byłaby uprawniona
do korzyści w odniesieniu do części dochodu przyznanej przez Umawiającą się Jurysdykcję,
która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
zgodnie z prawem wewnętrznym tej Umawiającej się Jurysdykcji, Umową Podatkową, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja lub jakimkolwiek innym międzynarodowym
instrumentem prawnym, które są bardziej korzystne lub są równorzędne korzyściom, które
zostaną przyznane w odniesieniu do tej części dochodu na podstawie Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; dla celów określenia, czy osoba jest
porównywalnym beneficjentem w odniesieniu do dywidend, osoba ta będzie uważana za
posiadającą taki sam udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy, jaki posiada
spółka ubiegająca się o przyznanie korzyści w odniesieniu do dywidend;
d)
w odniesieniu do podmiotów, które nie są spółkami, pojęcie „udziały lub akcje” oznacza
prawa, które są porównywalne do udziałów lub akcji;
e)
dwie osoby będą „osobami powiązanymi” jeśli jedna z nich posiada bezpośrednio lub
pośrednio co najmniej 50% rzeczywistych praw (beneficial interest) w drugiej (lub,
w przypadku spółki, co najmniej 50% łącznej ilości praw głosu oraz wartości udziałów
lub akcji w spółce), lub inna osoba posiada bezpośrednio lub pośrednio co najmniej
50% rzeczywistych praw (lub, w przypadku spółki, co najmniej 50% łącznej ilości praw
głosu oraz wartości udziałów lub akcji w spółce) w każdej z tych osób; w każdym przypadku
osoba będzie powiązana w stosunku do innej osoby, jeżeli na podstawie wszystkich mających
znaczenie faktów i okoliczności, jedna kontroluje drugą lub obie znajdują się pod
kontrolą tej samej osoby lub osób.
14.
Przepis Dotyczący Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych będzie miał zastosowanie
w miejsce lub w przypadku braku postanowień Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, które ograniczałyby przyznanie korzyści na podstawie Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja (lub które ograniczałyby przyznanie
korzyści innych niż korzyść przewidziana w postanowieniach Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, odnoszących się do miejsca zamieszkania lub siedziby,
przedsiębiorstw powiązanych, równego traktowania lub do korzyści, której przyznanie
nie jest wyłącznie przewidziane dla osób mających miejsce zamieszkana lub siedzibę
na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji) tylko do osób mających miejsce zamieszkania
lub siedzibę, które kwalifikują się do uzyskania takich korzyści poprzez spełnienie
kryteriów jednego lub więcej testów.
15.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania ustępu 1 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, na takiej podstawie, że ma ona zamiar zastosować
kombinację szczegółowego przepisu dotyczącego ograniczenia korzyści umownych oraz
zasad odnoszących się do struktur finansowych przy wykorzystaniu spółek pośredniczących
(conduit financing structures) albo testu głównego celu transakcji, wskutek czego
spełnione zostaną warunki minimalnego standardu mającego na celu zapobieganie nadużyciom
traktatów zgodnie z Pakietem OECD/G20 BEPS; w takich przypadkach, Umawiające się Jurysdykcje
podejmą starania w zakresie osiągnięcia wzajemnie satysfakcjonującego rozwiązania,
które spełnia minimalny standard;
b)
niestosowania ustępu 1 (oraz ustępu 4, w przypadku gdy Strona dokonała wyboru stosowania
tego ustępu) w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają już postanowienia, zgodnie z którymi
odmawia się przyznania wszystkich korzyści, które byłyby przyznane na podstawie danej
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w sytuacji gdy głównym
celem lub jednym z głównych celów jakiegokolwiek porozumienia lub transakcji, lub
jakiejkolwiek osoby, której dotyczy porozumienie lub transakcja, było uzyskanie takich
korzyści;
c)
niestosowania Przepisu Dotyczącego Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych w
odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, które zawierają już postanowienia, o których mowa w ustępie 14.
16.
Z zastrzeżeniem przypadków, gdy Przepis Dotyczący Uproszczonego Ograniczenia Korzyści
Umownych znajduje zastosowanie do przyznania korzyści zgodnie z Umową Podatkową, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, przez jedną lub więcej Stron na podstawie
ustępu 7, Strona, która dokonuje na podstawie ustępu 6 wyboru stosowania Przepisu
Dotyczącego Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych, może zastrzec prawo do niestosowania
w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dla których jedna lub więcej Umawiających
się Jurysdykcji nie dokonała wyboru stosowania Przepisu Dotyczącego Uproszczonego
Ograniczenia Korzyści Umownych. W takich przypadkach Umawiające się Jurysdykcje podejmą
starania w zakresie osiągnięcia wzajemnie satysfakcjonującego rozwiązania, które spełnia
minimalny standard mający na celu zapobieganie nadużyciom traktatów zgodnie z Pakietem
OECD/G20 BEPS.
17.
a)
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 15 litera a), notyfikuje
Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, która nie jest przedmiotem zastrzeżenia na podstawie
ustępu 15 litera b), zawiera postanowienie o którym mowa w ustępie 2, i w takim przypadku
wskazuje numer artykułu oraz ustępu każdego takiego postanowienia. W przypadku gdy
wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji w odniesieniu do danego
postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, postanowienie
to zostanie zastąpione przez postanowienia ustępu 1 (lub ustępu 4, o ile znajdzie
on zastosowanie). W pozostałych przypadkach ustęp 1 (lub ustęp 4, o ile znajdzie on
zastosowanie) będzie miał zastosowanie, zastępując postanowienia Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie w zakresie, w jakim postanowienia
te są niezgodne z ustępem 1 (lub ustępem 4, o ile znajdzie on zastosowanie). Strona,
która dokonuje notyfikacji na podstawie niniejszej litery, może także złożyć oświadczenie,
że podczas gdy Strona akceptuje stosowanie ustępu 1 samodzielnie jako środka o charakterze
tymczasowym, to zamierza tam, gdzie to możliwe, przyjąć w drodze bilateralnych negocjacji
postanowienia o ograniczeniu przyznania korzyści umownych, jako dodatkowych uregulowań
lub w miejsce ustępu 1.
b)
Każda ze Stron, która wybiera stosowanie ustępu 4, notyfikuje Depozytariuszowi swój
wybór. Ustęp 4 będzie miał zastosowanie w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja tylko w przypadku gdy wszystkie Umawiające się
Jurysdykcje dokonały takiej notyfikacji.
c)
Każda ze Stron, która dokonuje wyboru stosowania Przepisu Dotyczącego Uproszczonego
Ograniczenia Korzyści Umownych na podstawie ustępu 6, notyfikuje Depozytariuszowi
swój wybór. Jeżeli taka Strona nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 15 litera
c), taka notyfikacja będzie zawierać również listę zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają postanowienie, o którym
mowa w ustępie 14, jak również numer artykułu oraz ustępu każdego takiego postanowienia.
d)
Każda ze Stron, która nie dokonuje wyboru stosowania Przepisu Dotyczącego Uproszczonego
Ograniczenia Korzyści Umownych na podstawie ustępu 6, ale dokonuje wyboru stosowania
ustępu 7 litera a) albo b), notyfikuje Depozytariuszowi swój wybór danej litery. Jeżeli
taka Strona nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 15 litera c), taka notyfikacja
będzie zawierać również listę zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają postanowienie, o którym mowa w ustępie
14, jak również numer artykułu oraz ustępu każdego takiego postanowienia.
e)
W przypadku, gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji na podstawie
litery c) lub d) w odniesieniu do danego postanowienia Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, postanowienie to zostanie zastąpione przez Przepis
Dotyczący Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych. W pozostałych przypadkach
Przepis Dotyczący Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych będzie miał zastosowanie,
zastępując postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
wyłącznie w zakresie, w jakim postanowienia te są niezgodne z Przepisem Dotyczącym
Uproszczonego Ograniczenia Korzyści Umownych.
Artykuł 8
Transakcje wypłat dywidend
1.
Postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które
zwalniają z opodatkowania dywidendy wypłacane przez spółkę posiadającą siedzibę na
terytorium Umawiającej się Jurysdykcji lub zmniejszają stawkę, którą takie dywidendy
mogą być opodatkowane, pod warunkiem, że rzeczywisty beneficjent tych dywidend albo
osoba je otrzymująca jest spółką posiadającą siedzibę na terytorium drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji i która jest właścicielem, posiada lub kontroluje większą niż określona
część kapitału, udziałów, akcji, głosów, praw głosu lub podobnych praw własnościowych
w spółce wypłacającej dywidendy, znajdą zastosowanie tylko wówczas, jeśli warunki
własnościowe opisane w tych postanowieniach są spełnione przez cały okres 365 dni,
który obejmuje dzień wypłaty dywidend (w celu obliczania tego okresu nie będą brane
pod uwagę zmiany własnościowe bezpośrednio wynikające z reorganizacji, takich jak
połączenie lub podział spółki, która posiada udziały lub akcje bądź spółki, która
wypłaca dywidendy).
2.
Minimalny okres posiadania, przewidziany w ustępie 1, będzie miał zastosowanie w miejsce
lub w przypadku braku postanowień dotyczących minimalnego okresu posiadania w Umowie
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, o której mowa w ustępie
1.
3.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
b)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w zakresie, w jakim
ich postanowienia, o których mowa w ustępie 1, już zawierają:
i)
minimalny okres posiadania;
ii)
minimalny okres posiadania krótszy niż okres 365 dni; lub
iii)
minimalny okres posiadania dłuższy niż okres 365 dni.
4.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 3 litera a), notyfikuj
e Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa w ustępie 1,
które nie jest przedmiotem zastrzeżenia na podstawie ustępu 3 litera b), i w takim
przypadku wskazuje numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia. Ustęp 1
będzie miał zastosowanie do postanowień Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, wyłącznie w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje
dokonały notyfikacji w odniesieniu do danego postanowienia.
Artykuł 9
Zyski z tytułu przeniesienia udziałów lub akcji lub innych praw w podmiotach, których
wartość pochodzi głównie z majątku nieruchomego
1.
Postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które
przewidują, że zyski uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji z tytułu przeniesienia własności udziałów
lub akcji lub innych praw w podmiocie mogą być opodatkowane w drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji pod warunkiem, że większa niż określona część wartości tych udziałów
lub akcji lub praw pochodzi z majątku nieruchomego (nieruchomości) położonego na terytorium
tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji (lub pod warunkiem, że większa niż określona
część majątku tego podmiotu składa się z takiego majątku nieruchomego (nieruchomości)):
a)
będą miały zastosowanie, jeżeli warunek odpowiedniej wartości progu jest spełniony
w jakimkolwiek momencie w okresie 365 dni poprzedzających przeniesienie własności;
oraz
b)
będą miały zastosowanie w odniesieniu do udziałów lub akcji lub porównywalnych praw,
takich jak prawa w spółce osobowej lub truście (w zakresie, w jakim takie udziały
lub akcje lub prawa nie zostały już objęte), oprócz jakichkolwiek udziałów lub akcji
lub praw już objętych przez te postanowienia.
2.
Okres, o którym mowa w ustępie 1 litera a), będzie miał zastosowanie w miejsce lub
w przypadku braku w przepisach Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, okresu dla dokonania oceny, czy zostało spełnione kryterium odpowiedniej
wartości progu, o którym mowa w ustępie 1.
3.
Strona może także dokonać wyboru stosowania ustępu 4 w odniesieniu do zawartych przez
nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
4.
Dla celów Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, zyski uzyskane
przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej się
Jurysdykcji z tytułu przeniesienia własności udziałów lub akcji lub porównywalnych
praw, takich jak prawa w spółce osobowej lub truście, mogą być opodatkowane w drugiej
Umawiającej się Jurysdykcji, jeżeli w jakimkolwiek momencie w okresie 365 dni poprzedzających
przeniesienie własności tych udziałów lub akcji lub porównywalnych praw ich wartość
pochodziła bezpośrednio lub pośrednio w więcej niż 50% z majątku nieruchomego (nieruchomości)
położonego na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.
5.
Ustęp 4 będzie miał zastosowanie w miejsce lub w przypadku braku postanowień Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, zgodnie z którymi zyski
uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej
się Jurysdykcji z tytułu przeniesienia własności udziałów lub akcji lub innych praw
z tytułu udziału w podmiocie mogą być opodatkowane w drugiej Umawiającej się Jurysdykcji,
pod warunkiem że większa niż określona część wartości tych udziałów lub akcji lub
praw pochodzi z majątku nieruchomego (nieruchomości) położonego na terytorium tej
drugiej Umawiającej się Jurysdykcji, lub pod warunkiem że większa niż określona część
majątku tego podmiotu składa się z takiego majątku nieruchomego (nieruchomości).
6.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania ustępu 1 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
b)
niestosowania ustępu 1 litera a) w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
c)
niestosowania ustępu 1 litera b) w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
d)
niestosowania ustępu 1 litera a) w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie mniejsza Konwencja, które zawierają już postanowienia w
typie postanowień określonych w ustępie 1, wskazujące na okres dla dokonania oceny,
czy kryterium odpowiedniego progu wartości zostało spełnione;
e)
niestosowania ustępu 1 litera b) w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają już postanowienia
w typie postanowień określonych w ustępie 1, które stosuje się do przeniesienia własności
praw innych niż udziały lub akcje;
f)
niestosowania ustępu 4 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają już postanowienia, o których
mowa w ustępie 5.
7.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 6 litera a), notyfikuje
Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa w ustępie 1,
i w takim przypadku wskazuje numer artykułu oraz ustępu każdego takiego postanowienia.
Ustęp 1 będzie miał zastosowanie do postanowień Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, wyłącznie w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje
dokonały notyfikacji w odniesieniu do danego postanowienia.
8.
Każda ze Stron, która dokonuje wyboru stosowania ustępu 4, notyfikuje Depozytariuszowi
swój wybór. Ustęp 4 będzie miał zastosowanie w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie w przypadku gdy wszystkie Umawiające
się Jurysdykcje dokonały wyboru w zakresie jego stosowania. W takim przypadku ustęp
1 nie będzie miał zastosowania w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja. W przypadku Strony, która nie złożyła zastrzeżenia
na podstawie ustępu 6 litera f) i złożyła zastrzeżenie na podstawie ustępu 6 litera
a), taka notyfikacja będzie także zawierała listę zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają postanowienie, o którym
mowa w ustępie 5, jak również numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia.
W przypadku, gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji na podstawie
niniejszego ustępu lub ustępu 7 w odniesieniu do danego postanowienia Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, postanowienie to zostanie zastąpione
ustępem 4. W pozostałych przypadkach ustęp 4 będzie miał zastosowanie, zastępując
postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie
w zakresie, w jakim postanowienia te są niezgodne z ustępem 4.
Artykuł 10
Klauzula antyabuzywna dotycząca zakładów położonych na terytoriach trzecich jurysdykcji
1.
W przypadku gdy:
a)
przedsiębiorstwo Umawiającej się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, uzyskuje dochód z drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji i pierwsza wymieniona Umawiająca się Jurysdykcja traktuje ten dochód
jako przypisany do zakładu przedsiębiorstwa, który jest położony na terytorium trzeciej
jurysdykcji; oraz
b)
zyski przypisane temu zakładowi, są zwolnione z opodatkowania w pierwszej wymienionej
Umawiającej się Jurysdykcji, wówczas korzyści przewidziane w Umowie Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, nie będą przyznane w odniesieniu do jakiejkolwiek
części dochodu opodatkowanej w trzeciej jurysdykcji w wysokości mniejszej niż 60%
podatku, jaki zostałby nałożony w pierwszej Umawiającej się Jurysdykcji na tę część
dochodu, jeżeli ten zakład byłby położony na terytorium pierwszej wymienionej Umawiającej
się Jurysdykcji. W takim przypadku jakikolwiek dochód, do którego mają zastosowanie
postanowienia niniejszego ustępu, pozostanie opodatkowany zgodnie z prawem wewnętrznym
drugiej Umawiającej się Jurysdykcji, bez względu na inne postanowienia Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
2.
Ustęp 1 nie będzie miał zastosowania w sytuacji, gdy dochód z drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji opisany w ustępie 1 jest uzyskiwany w związku z aktywnym prowadzeniem
działalności gospodarczej przez zakład lub ma charakter incydentalny w stosunku do
takiej działalności (mającej inny charakter niż działalność gospodarcza polegająca
na dokonywaniu, zarządzaniu lub zwykłym posiadaniu przez przedsiębiorstwo inwestycji
na własny rachunek, chyba że takie działania stanowią działalność bankową, ubezpieczeniową
lub związaną z obrotem papierami wartościowymi, prowadzoną odpowiednio przez bank,
przedsiębiorstwo ubezpieczeniowe lub licencjonowanego pośrednika w obrocie papierami
wartościowymi).
3.
Jeżeli korzyści przewidziane w Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, w odniesieniu do części dochodu uzyskanego przez osobę mającą miejsce zamieszkania
lub siedzibę na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji nie zostają przyznane na podstawie
ustępu 1, właściwy organ drugiej Umawiającej się Jurysdykcji może jednak przyznać
takie korzyści w odniesieniu do tej części dochodu, jeżeli w odpowiedzi na wniosek
takiej osoby organ ten ustali, że przyznanie takich korzyści jest uzasadnione mając
na względzie przyczyny, w świetle których taka osoba nie spełniła kryteriów wymienionych
w ustępach 1 i 2. Właściwy organ tej Umawiającej się Jurysdykcji, do którego wniosek
zgodnie z poprzednim zdaniem został skierowany przez osobę mającą miejsce zamieszkania
lub siedzibę na terytorium drugiej Umawiającej się Jurysdykcji, skonsultuje się z
właściwym organem tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji zarówno przed uwzględnieniem,
jak i odmową uwzględnienia wniosku.
4.
Ustępy od 1 do 3 będą miały zastosowanie w miejsce lub w przypadku braku postanowień
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, odmawiających przyznania
korzyści lub ograniczających przyznanie korzyści, które zostałyby przyznane przedsiębiorstwu
Umawiającej się Jurysdykcji uzyskującemu dochód z drugiej Umawiającej się Jurysdykcji
przypisany do zakładu przedsiębiorstwa, położonego w trzeciej jurysdykcji.
5.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
b)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają
już postanowienia, o których mowa w ustępie 4;
c)
stosowania niniejszego Artykułu wyłącznie w odniesieniu do zawartych przez nią Umów
Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają już postanowienia,
o których mowa w ustępie 4.
6.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 5 litera a) lub
b) notyfikuje Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa
w ustępie 4, i w takim przypadku wskazuje numer artykułu i ustępu każdego takiego
postanowienia. W przypadku, gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji
w odniesieniu do danego postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, postanowienie to zostanie zastąpione przez postanowienia ustępów
od 1 do 3. W pozostałych przypadkach ustępy od 1 do 3 będą mieć zastosowanie, zastępując
postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie
w zakresie, w jakim postanowienia te są niezgodne z tymi ustępami.
Artykuł 11
Stosowanie przepisów Umów Podatkowych w celu zastrzeżenia prawa Strony do opodatkowania
osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na jej terytorium
1.
Umowa Podatkowa, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, nie wpływa na opodatkowanie
przez Umawiającą się Jurysdykcję osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na
jej terytorium, z wyjątkiem korzyści przewidzianych przez postanowienia Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które:
a)
wymagają, aby ta Umawiająca się Jurysdykcja przyznała przedsiębiorstwu tej Umawiającej
się Jurysdykcji korektę odpowiadającą lub współzależną, następującą po pierwotnej
korekcie dokonanej przez drugą Umawiającą się Jurysdykcję, zgodnie z Umową Podatkową,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, do wysokości podatku wymierzonego w
pierwszej wymienionej Umawiającej się Jurysdykcji od zysków zakładu danego przedsiębiorstwa
lub od zysków przedsiębiorstwa powiązanego;
b)
mogą mieć wpływ na sposób, w jaki ta Umawiająca się Jurysdykcja opodatkowuje osobę
fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium tej Umawiającej się Jurysdykcji,
jeśli ta osoba fizyczna uzyskuje dochód w związku ze świadczeniem usług dla drugiej
Umawiającej się Jurysdykcji lub dla jej jednostki terytorialnej lub organu władzy
lokalnej lub ich innego porównywalnego organu;
c)
mogą mieć wpływ na sposób, w jaki ta Umawiająca się Jurysdykcja opodatkowuje osobę
fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium tej Umawiającej się Jurysdykcji,
jeśli ta osoba fizyczna jest również studentem, praktykantem lub stażystą lub nauczycielem,
profesorem, wykładowcą, instruktorem, badaczem lub naukowcem prowadzącym badania,
który spełnia warunki określone w Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja;
d)
wymagaj ą, aby ta Umawiająca się Jurysdykcja zapewniła osobom mającym miejsce zamieszkania
lub siedzibę na terytorium tej Umawiającej się Jurysdykcji zaliczenie podatku lub
wyłączenie z opodatkowania w stosunku do dochodu, który może być opodatkowany przez
drugą Umawiającą się Jurysdykcję stosownie do postanowień Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie mniejsza Konwencja (włączając w to zyski przypisane zakładowi położonemu
na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji, zgodnie z postanowieniami Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja);
e)
chronią osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej Umawiającej
się Jurysdykcji przed określonymi praktykami dyskryminującego opodatkowania, stosowanymi
przez tę Umawiającą się Jurysdykcję;
f)
zezwalają osobom mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej Umawiającej
się Jurysdykcji na złożenie wniosku do właściwego organu tej lub którejkolwiek z Umawiających
się Jurysdykcji o rozważenie przypadków opodatkowania niezgodnego z daną Umową Podatkową,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
g)
mogą mieć wpływ na opodatkowanie przez tę Umawiającą się Jurysdykcję osoby fizycznej,
która ma miejsce zamieszkania na terytorium tej Umawiającej się Jurysdykcji w przypadku,
gdy dana osoba fizyczna jest członkiem misji dyplomatycznej, misji rządowej lub urzędu
konsularnego drugiej Umawiającej się Jurysdykcji;
h)
przewidują, że emerytury, renty lub inne świadczenia dokonywane na podstawie przepisów
dotyczących ubezpieczeń społecznych drugiej Umawiającej się Jurysdykcji będą opodatkowane
tylko w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji;
i)
przewidują, że emerytury, renty lub inne podobne świadczenia, renty kapitałowe, świadczenia
alimentacyjne lub inne świadczenia na utrzymanie, których obowiązek wypłacenia powstaje
w drugiej Umawiającej się Jurysdykcji, będą opodatkowane tylko w tej drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji; lub
j)
w innych przypadkach wprost ograniczają prawo Umawiającej się Jurysdykcji do opodatkowania
osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na jej terytorium lub wprost przewidują,
że ta Umawiająca się Jurysdykcja, w której część dochodu powstaje, posiada wyłączne
prawo w zakresie opodatkowania tej części dochodu.
2.
Ustęp 1 będzie miał zastosowanie w miejsce lub w przypadku braku postanowień Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które przewidują, że Umowa
Podatkowa, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, nie wpływa na opodatkowanie
przez Umawiającą się Jurysdykcję osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na
jej terytorium.
3.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
b)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają
już postanowienia, o których mowa w ustępie 2.
4.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 3 litera a) lub
b), notyfikuje Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa
w ustępie 2, iw takim przypadku wskazuje numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia.
W przypadku, gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji w odniesieniu
do danego postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
postanowienie to zostanie zastąpione przez postanowienia ustępu 1. W pozostałych przypadkach
ustęp 1 będzie mieć zastosowanie, zastępując postanowienia Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie w zakresie, w jakim postanowienia te
są niezgodne z ustępem 1.
Część IV
UNIKANIE STATUSU ZAKŁADU
Artykuł 12
Sztuczne unikanie statusu zakładu poprzez umowy typu commissionnaire arrangements
i inne podobne działania
1.
Bez względu na postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, które definiują pojęcie „zakład”, ale z zastrzeżeniem ustępu 2, w przypadku
gdy w Umawiającej się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, osoba podejmuje czynności na rzecz przedsiębiorstwa
oraz, podejmując te czynności, zwyczajowo zawiera umowy lub zwyczajowo odgrywa główną
rolę w doprowadzeniu do zawarcia umów, które są rutynowo zawierane bez istotnych zmian
przez to przedsiębiorstwo, a takie umowy są zawierane:
a)
w imieniu tego przedsiębiorstwa; lub
b)
w celu przeniesienia tytułu własności lub w celu przyznania prawa do użytkowania majątku
posiadanego przez to przedsiębiorstwo lub w stosunku do którego to przedsiębiorstwo
ma prawo do jego użytkowania; lub
c)
w celu świadczenia usług przez to przedsiębiorstwo, to przedsiębiorstwo będzie uważane
za posiadające zakład w tej Umawiającej się Jurysdykcji, w związku z jakimikolwiek
czynnościami, które są podejmowane przez taką osobę dla tego przedsiębiorstwa, chyba
że takie czynności, gdyby były dokonywane przez to przedsiębiorstwo za pośrednictwem
stałej placówki tego przedsiębiorstwa, położonej w tej Umawiającej się Jurysdykcji,
nie pozwalałyby na uznanie tej stałej placówki za stanowiącą zakład, zgodnie z definicją
zakładu zawartą w Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja
(w brzmieniu, które może zostać zmodyfikowane przez niniejszą Konwencję).
2.
Ustęp 1 nie będzie miał zastosowania w przypadku gdy osoba, działając w Umawiającej
się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, na rzecz przedsiębiorstwa drugiej Umawiającej się Jurysdykcji prowadzi
działalność gospodarczą w pierwszej wymienionej Umawiającej się Jurysdykcji jako niezależny
przedstawiciel i działa w zakresie swojej zwykłej działalności dla tego przedsiębiorstwa.
W przypadku jednak, gdy osoba działa wyłącznie lub prawie wyłącznie na rzecz jednego
lub większej liczby przedsiębiorstw, z którymi jest ściśle powiązana, osoba ta nie
będzie uważana za niezależnego przedstawiciela w rozumieniu niniejszego ustępu, w
odniesieniu do każdego takiego przedsiębiorstwa.
3.
a)
Ustęp 1 będzie miał zastosowanie w miejsce postanowień Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które określają warunki, po spełnieniu których
przedsiębiorstwo będzie uważane za posiadające zakład w Umawiającej się Jurysdykcji
(lub osoba będzie uważana za zakład w Umawiającej się Jurysdykcji) w związku z jakąkolwiek
działalnością jaką osoba o statusie innym niż niezależny przedstawiciel podejmuje
dla tego przedsiębiorstwa, ale tylko w zakresie, w jakim te postanowienia dotyczą
sytuacji, w której ta osoba posiada oraz zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania
umów w tej Umawiającej się Jurysdykcji w imieniu tego przedsiębiorstwa.
b)
Ustęp 2 będzie miał zastosowanie w miejsce postanowień Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, zgodnie z którymi przedsiębiorstwo nie będzie
uważane za posiadające zakład w Umawiającej się Jurysdykcji w związku z działalnością
podejmowaną przez niezależnego przedstawiciela dla tego przedsiębiorstwa.
4.
Strona może zastrzec prawo do niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu
do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
5.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 4, notyfikuje Depozytariuszowi,
czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa w ustępie 3 litera a), jak również
numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia. Ustęp 1 będzie miał zastosowanie
w odniesieniu do postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, wyłącznie w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały
notyfikacji w odniesieniu do danego postanowienia.
6.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 4, notyfikuje Depozytariuszowi,
czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa w ustępie 3 litera b), jak również
numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia. Ustęp 2 będzie miał zastosowanie
w odniesieniu do postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, wyłącznie w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały
notyfikacji w odniesieniu do danego postanowienia.
Artykuł 13
Sztuczne unikanie statusu zakładu poprzez wykorzystanie wyłączeń określonych form
działalności z definicji zakładu
1.
Strona może dokonać wyboru stosowania ustępu 2 (Opcja A) albo ustępu 3 (Opcja B) albo
dokonać wyboru niestosowania żadnej Opcji.
Opcja A
2.
Bez względu na postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, które definiują pojęcie „zakład”, uważa się, że pojęcie „zakład” nie obejmuje:
a)
form działalności szczegółowo wymienionych w Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja (w brzmieniu sprzed modyfikacji przez niniejszą Konwencję) jako
działalności, co do których uważa się, że nie stanowią zakładu, niezależnie od tego,
czy przedmiotowe wyłączenie ze statusu zakładu jest uwarunkowane tym, czy dana działalność
ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy;
b)
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla tego przedsiębiorstwa
jakiejkolwiek działalności innej niż opisana w literze a);
c)
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu łącznego prowadzenia którejkolwiek z
form działalności, o jakich mowa w literach a) i b),
pod warunkiem, że ta działalność, lub w przypadku o którym mowa w literze c), całkowita
działalność stałej placówki, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
Opcja B
3.
Bez względu na postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, które definiują pojęcie „zakład”, uważa się, że pojęcie „zakład” nie obejmuje:
a)
form działalności szczegółowo wymienionych w Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja (w brzmieniu sprzed modyfikacji przez niniejszą Konwencję) jako
działalności, co do których uważa się, że nie stanowią zakładu, niezależnie od tego,
czy przedmiotowe wyłączenie ze statusu zakładu jest uwarunkowane tym, czy dana działalność
ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy, z wyjątkiem przypadków, gdy odpowiednie
postanowienie Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wprost
wskazuje, że dana forma działalności nie będzie uważana za stanowiącą zakład pod warunkiem,
że ta forma działalności ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy;
b)
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla tego przedsiębiorstwa
jakiejkolwiek działalności innej niż opisana w literze a), pod warunkiem, że działalność
ta ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy;
c)
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu łącznego prowadzenia którejkolwiek z
form działalności, o jakich mowa w literach a) i b), pod warunkiem, że całkowita działalność
stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia, ma charakter przygotowawczy lub
pomocniczy.
4.
Postanowienie Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja (w brzmieniu,
które może zostać zmodyfikowane przez ustęp 2 albo 3), które wymienia określone formy
działalności, co do których uważa się, że nie stanowią zakładu, nie będzie miało zastosowania
w odniesieniu do stałej placówki, która jest używana lub utrzymywana przez przedsiębiorstwo,
jeżeli to samo przedsiębiorstwo lub przedsiębiorstwo ściśle powiązane wykonuje działalność
gospodarczą w tym samym miejscu lub w innym miejscu w tej samej Umawiającej się Jurysdykcji,
oraz:
a)
to miejsce lub to drugie miejsce stanowi zakład tego przedsiębiorstwa lub zakład przedsiębiorstwa
ściśle powiązanego, zgodnie z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, które definiują pojęcie zakładu; lub
b)
całkowita działalność wynikająca z połączenia działalności prowadzonej przez dwa przedsiębiorstwa
w tym samym miejscu lub przez to samo przedsiębiorstwo lub przez przedsiębiorstwa
ściśle powiązane w dwóch miejscach, nie ma charakteru przygotowawczego łub pomocniczego,
pod warunkiem, że działalność gospodarcza prowadzona przez dwa przedsiębiorstwa w
tym samym miejscu lub przez to samo przedsiębiorstwo lub przez przedsiębiorstwa ściśle
powiązane w dwóch miejscach, stanowi uzupełniające działania będące częścią spójnych
operacji gospodarczych.
5.
a)
Ustęp 2 albo 3 będzie miał zastosowanie w miejsce odpowiednich części postanowień
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które wymieniają
określone formy działalności, co do których uważa się, że nie stanowią zakładu nawet
w przypadku gdy działalność jest prowadzona za pośrednictwem stałej placówki (lub
w miejsce postanowień Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
które stosuje się w podobny sposób).
b)
Ustęp 4 będzie miał zastosowanie w odniesieniu do postanowień Umowy Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja (w brzmieniu, które może zostać zmodyfikowane
przez ustęp 2 lub 3), które wymieniają określone formy działalności, co do których
uważa się, że nie stanowią zakładu, nawet w przypadku gdy działalność jest prowadzona
za pośrednictwem stałej placówki (lub do postanowień Umowy Podatkowej, do której ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, które stosuje się w podobny sposób).
6.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
b)
niestosowania ustępu 2 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które wprost przewidują, że wymienione określone
rodzaje działalności nie stanowią zakładu tylko w sytuacji, gdy każdy z takich rodzajów
działalności ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy;
c)
niestosowania ustępu 4 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
7.
Każda ze Stron, która dokonuje wyboru stosowania Opcji na podstawie ustępu 1, notyfikuje
Depozytariuszowi swój wybór. Taka notyfikacja będzie także zawierała listę zawartych
przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które
zawierają postanowienie, o którym mowa w ustępie 5 litera a), jak również numer artykułu
i ustępu każdego takiego postanowienia. Opcja będzie miała zastosowanie w odniesieniu
do postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
wyłącznie w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały wyboru stosowania
tej samej Opcji oraz dokonały notyfikacji w odniesieniu do danego postanowienia.
8.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 6 litera a) lub
c) oraz nie dokonała wyboru Opcji na podstawie ustępu 1, notyfikuje Depozytariuszowi,
czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa w ustępie 5 litera b), jak również
numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia. Ustęp 4 będzie miał zastosowanie
w odniesieniu do postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, wyłącznie w przypadku, gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały
notyfikacji w odniesieniu do danego postanowienia na podstawie niniejszego ustępu
lub ustępu 7.
Artykuł 14
Podział umów
1.
Wyłącznie w celu ustalenia, czy został przekroczony okres (lub okresy), o którym mowa
w postanowieniu Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, ustanawiającym
okres (lub okresy), po upływie którego określone projekty lub działalności będą stanowiły
zakład:
a)
w przypadku gdy przedsiębiorstwo Umawiającej się Jurysdykcji prowadzi działalność
w drugiej Umawiającej się Jurysdykcji w miejscu stanowiącym plac budowy, prace konstrukcyjne,
prace instalacyjne lub innego typu prace, o których mowa w odpowiednim postanowieniu
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, lub prowadzi działalność
o charakterze nadzorczym lub doradczym w związku z takim miejscem, w przypadku postanowienia
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, odnoszącego się do
takiej działalności, oraz gdy taka działalność jest prowadzona w ciągu jednego okresu
lub większej liczby okresów, które łącznie przekraczają 30 dni, nie przekraczając
okresu lub okresów, o których mowa w odpowiednim postanowieniu Umowy Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz
b)
gdy działalność powiązana jest prowadzona w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji
na (lub w powiązaniu z, gdy odpowiednie postanowienie Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, ma zastosowanie do działalności o charakterze
nadzorczym lub doradczym) tym samym placu budowy, miejscu wykonywania prac konstrukcyjnych
lub instalacyjnych lub winnym miejscu, o którym mowa w stosownym postanowieniu Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, przez odrębne okresy, każdy
przekraczający 30 dni, przez jedno lub większą liczbę przedsiębiorstw ściśle powiązanych
z pierwszym wymienionym przedsiębiorstwem, to wówczas te odrębne okresy będą dodane
do łącznego okresu, w którym pierwsze wymienione przedsiębiorstwo prowadziło działalność
na terenie tego placu budowy, miejsca wykonywania prac konstrukcyjnych lub instalacyjnych
lub w miejscu, o którym mowa w odpowiednim postanowieniu Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
2.
Ustęp 1 będzie miał zastosowanie w miejsce lub w przypadku braku postanowień Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w zakresie, w jakim postanowienia
takie odnoszą się do dzielenia umów na wiele części w celu uniknięcia zastosowania
okresu lub okresów powodujących powstanie zakładu dla określonych projektów lub działalności,
o których mowa w ustępie 1.
3.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
b)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do postanowień przewidzianych
w zawartych przez nią Umowach Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
które dotyczą badania lub eksploatacji zasobów naturalnych.
4.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 3 litera a), notyfikuje
Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa w ustępie 2,
które nie jest przedmiotem zastrzeżenia na podstawie ustępu 3 litera b), i w takim
przypadku wskazuje numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia. W przypadku,
gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji w odniesieniu do danego
postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, postanowienie
to zostanie zastąpione przez postanowienia ustępu 1 w zakresie wskazanym w ustępie
2. W pozostałych przypadkach ustęp 1 będzie mieć zastosowanie, zastępując postanowienia
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie w zakresie,
w jakim postanowienia te są niezgodne z ustępem 1.
Artykuł 15
Definicja osoby ściśle powiązanej z przedsiębiorstwem
1.
Dla celów postanowień Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
w brzmieniu zmodyfikowanym przez Artykuł 12 ustęp 2 (Sztuczne unikanie statusu zakładu
poprzez umowy typu commissionnaire arrangements i inne podobne działania), Artykuł
13 ustęp 4 (Sztuczne unikanie statusu zakładu poprzez wykorzystanie wyłączeń określonych
form działalności z definicji zakładu) lub Artykuł 14 ustęp 1 (Podział umów), uważa
się, że osoba jest ściśle powiązana z przedsiębiorstwem, jeżeli na podstawie wszystkich
mających znaczenie faktów i okoliczności jedna kontroluje drugą lub obie są kontrolowane
przez te same osoby lub przedsiębiorstwa. W każdym przypadku osoba będzie uważana
za ściśle powiązaną z przedsiębiorstwem, jeżeli posiada bezpośrednio lub pośrednio
więcej niż 50% rzeczywistych praw (beneficial interest) w drugiej osobie (lub w przypadku
spółki, więcej niż 50% łącznej liczby praw głosu oraz wartości udziałów lub akcji
lub rzeczywistych praw udziałowych (beneficial equity interest) w spółce) lub jeżeli
inna osoba posiada bezpośrednio lub pośrednio więcej niż 50% rzeczywistych praw (beneficial
interest) (lub w przypadku spółki, więcej niż 50% łącznej liczby praw głosu oraz wartości
udziałów lub akcji lub rzeczywistych praw udziałowych (beneficial equity interest)
w spółce) w danej osobie i w danym przedsiębiorstwie.
2.
Strona, która złożyła zastrzeżenia na podstawie Artykułu 12 ustęp 4 (Sztuczne unikanie
statusu zakładu poprzez umowy typu commissionnaire arrangements i inne podobne działania),
Artykułu 13 ustęp 6 litera a) lub c) (Sztuczne unikanie statusu zakładu poprzez wykorzystanie
wyłączeń określonych form działalności z definicji zakładu) i Artykułu 14 ustęp 3
litera a) (Podział umów), może zastrzec prawo do niestosowania w całości niniejszego
Artykułu w odniesieniu do Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
w odniesieniu do których te zastrzeżenia mają zastosowanie.
Część V
USPRAWNIENIE ROZWIĄZYWANIA SPORÓW
Artykuł 16
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1.
Jeżeli osoba jest zdania, że działania jednej lub obu Umawiających się Jurysdykcji
powodują lub spowodują dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wówczas może ona,
niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych wprawie wewnętrznym tych Umawiających
się Jurysdykcji, przedstawić swoją sprawę właściwemu organowi którejkolwiek z Umawiających
się Jurysdykcji. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od dnia
pierwszego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie, które jest niezgodne
z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
2.
Właściwy organ, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i nie może sam spowodować zadowalającego
rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten uregulować w drodze wzajemnego porozumienia
z właściwym organem drugiej Umawiającej się Jurysdykcji tak, aby zapobiec opodatkowaniu
niezgodnemu z Umową Podatkową, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja. Każde
osiągnięte w ten sposób porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy
przewidziane przez prawo wewnętrzne Umawiających się Jurysdykcji.
3.
Właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji podejmą starania, aby w drodze wzajemnego
porozumienia usuwać wszelkie trudności lub wątpliwości, które mogą powstać przy interpretacji
lub stosowaniu Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja. Mogą
one również wspólnie uzgodnić podjęcie środków w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu
w sytuacjach nieuregulowanych Umową Podatkową, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja.
4.
a)
i)
Zdanie pierwsze ustępu 1 będzie miało zastosowanie w miejsce lub w przypadku braku
postanowień (lub ich części) Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, które przewidują, że jeżeli osoba jest zdania, że działania jednej lub
obu Umawiających się Jurysdykcji powodują lub spowodują dla niej opodatkowanie, które
jest niezgodne z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, wówczas może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych wprawie
wewnętrznym tych Umawiających się Jurysdykcji, przedstawić sprawę właściwemu organowi
tej Umawiającej się Jurysdykcji, w której ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę,
włączając postanowienia, które przewidują, że gdy sprawa przedstawiana przez tę osobę
jest uregulowana w postanowieniach Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, dotyczących równego traktowania na podstawie obywatelstwa, wówczas sprawa
może zostać przedstawiona właściwemu organowi tej Umawiającej się Jurysdykcji, której
ta osoba jest obywatelem.
ii)
Zdanie drugie ustępu 1 będzie miało zastosowanie w miejsce postanowień Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które przewidują obowiązek przedstawienia
sprawy, o której mowa w zdaniu pierwszym ustępu 1, w określonym terminie krótszym
niż okres trzech lat od dnia pierwszego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie,
które jest niezgodne z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja albo w przypadku braku postanowienia w Umowie Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które przewidywałoby okres w ciągu którego taka
sprawa powinna zostać przedstawiona.
b)
i)
Zdanie pierwsze ustępu 2 będzie miało zastosowanie w przypadku braku postanowień Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które przewidują, że właściwy
organ, któremu zostanie przedstawiona sprawa przez osobę, o której mowa w ustępie
1, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i nie może sam spowodować zadowalającego rozwiązania,
podejmie starania, aby przypadek ten uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z
właściwym organem drugiej Umawiającej się Jurysdykcji, mając na celu zapobieżenie
opodatkowaniu niezgodnemu z Umową Podatkową, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
ii)
Zdanie drugie ustępu 2 będzie miało zastosowanie w przypadku braku postanowień Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które przewidują, że każde
osiągnięte porozumienie będzie wprowadzone w życie bez względu na terminy przewidziane
przez prawo wewnętrzne Umawiających się Jurysdykcji.
c)
i)
Zdanie pierwsze ustępu 3 będzie miało zastosowanie w przypadku braku postanowień Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie mniejsza Konwencja, które przewidują, że właściwe
organy Umawiających się Jurysdykcji podejmą starania, aby w drodze wzajemnego porozumienia
usuwać wszelkie trudności lub wątpliwości, które mogą powstać przy interpretacji lub
stosowaniu Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
ii)
Zdanie drugie ustępu 3 będzie miało zastosowanie w przypadku braku postanowień Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które przewidują, że właściwe
organy Umawiających się Jurysdykcji mogą również wspólnie uzgodnić podjęcie środków
w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w sytuacjach nieuregulowanych Umową Podatkową,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
5.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania pierwszego zdania ustępu 1 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów
Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, na tej podstawie, że
zamierza ona spełnić minimalny standard w zakresie usprawnienia rozwiązywania sporów
stosownie do Pakietu OECD/G20 BEPS poprzez zapewnienie, że na podstawie każdej z zawartych
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie Konwencja (wyłączając Umowę Podatkową,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, która pozwala osobie na przedstawienie
swojej sprawy właściwemu organowi którejkolwiek z Umawiających się Jurysdykcji), w
przypadku gdy osoba jest zdania, że działania jednej lub obu Umawiających się Jurysdykcji
powodują lub spowodują dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wówczas może ona,
niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych wprawie wewnętrznym tych Umawiających
się Jurysdykcji, przedstawić swoją sprawę właściwemu organowi Umawiającej się Jurysdykcji,
na terytorium której ma miejsce zamieszkania lub siedzibę lub - w przypadku gdy do
sprawy przedstawionej przez tę osobę ma zastosowanie postanowienie Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dotyczące równego traktowania z uwagi
na obywatelstwo - właściwemu organowi tej Umawiającej się Jurysdykcji, której osoba
ta jest obywatelem; wówczas właściwy organ tej Umawiającej się Jurysdykcji, dokona
dwustronnej notyfikacji lub uzgodnienia z właściwym organem drugiej Umawiającej się
Jurysdykcji w sprawach, w których właściwy organ, któremu przedstawiono sprawę w ramach
procedury wzajemnego porozumiewania się, nie uznaje zarzutu podatnika za uzasadniony;
b)
niestosowania zdania drugiego ustępu 1 w odniesieniu do zwartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które nie stanowią, że sprawa, o której
mowa w zdaniu pierwszym ustępu 1, musi zostać przedstawiona w określonym terminie,
na tej podstawie, że zamierza ona osiągnąć minimalny standard w zakresie usprawnienia
rozwiązywania sporów zgodnie z Pakietem OECD/G20 BEPS poprzez zapewnienie, że zgodnie
ze wszystkimi takimi Umowami Podatkowymi, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
podatnik, o którym mowa w ustępie 1, jest uprawiony do przedstawienia sprawy w terminie
co najmniej trzech lat od dnia pierwszego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie
niezgodne z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja;
c)
niestosowania zdania drugiego ustępu 2 w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, na tej podstawie, że na potrzeby wszystkich
zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja:
i)
jakiekolwiek porozumienie osiągnięte w drodze procedury wzajemnego porozumiewania
się zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy przewidziane przez prawo wewnętrzne
Umawiających się Jurysdykcji; lub
ii)
zamierza ona spełnić minimalny standard w zakresie usprawnienia rozwiązywania sporów
zgodnie z Pakietem OECD/G20 BEPS poprzez przyjęcie w drodze prowadzonych przez nią
dwustronnych negocjacji umów, postanowienia umownego przewidującego, że:
A)
Umawiające się Jurysdykcje nie dokonają korekty zysków przypisanych zakładowi przedsiębiorstwa
jednej z Umawiających się Jurysdykcji, po upływie okresu wspólnie uzgodnionego przez
obie Umawiające się Jurysdykcje, liczonego od końca roku podatkowego, w którym zyski
zostałyby przypisane zakładowi (postanowienie to nie będzie miało zastosowania w przypadku
oszustwa, rażącego zaniedbania lub umyślnego niewykonania zobowiązania); oraz
B)
Umawiające się Jurysdykcje nie będą włączały do zysków przedsiębiorstwa, i następnie
odpowiednio opodatkowywały, zysków które byłyby osiągnięte przez przedsiębiorstwo,
ale z powodu warunków, o których mowa w postanowieniu Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dotyczącym przedsiębiorstw powiązanych, nie zostały
w ten sposób osiągnięte, po upływie okresu wspólnie uzgodnionego przez obie Umawiające
się Jurysdykcje, liczonego od końca roku podatkowego, w którym zyski zostałyby osiągnięte
przez to przedsiębiorstwo (postanowienie to nie będzie miało zastosowania w przypadku
oszustwa, rażącego zaniedbania lub umyślnego niewykonania zobowiązania).
6.
a)
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 5 litera a), notyfikuje
Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa w ustępie 4
litera a) punkt i), i w takim przypadku wskazuje numer artykułu i ustępu każdego takiego
postanowienia. W przypadku, gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji
w odniesieniu do danego postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, postanowienie to zostanie zastąpione przez zdanie pierwsze ustępu
1. W pozostałych przypadkach zdanie pierwsze ustępu 1 będzie mieć zastosowanie, zastępując
postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie
w zakresie, w jakim postanowienia te są niezgodne z tym zdaniem.
b)
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 5 litera b), notyfikuje
Depozytariuszowi:
i)
listę zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
zawierających postanowienie, które stanowi, że sprawa, o której mowa w zdaniu pierwszym
ustępu 1, musi zostać przedstawiona w określonym terminie krótszym niż trzy lata od
dnia pierwszego zawiadomienia o czynności powodującej opodatkowanie niezgodne z postanowieniami
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, jak również numer
artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia; zdanie drugie ustępu 1 zastąpi takie
postanowienie tylko w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały
notyfikacji w odniesieniu do danego postanowienia; w pozostałych przypadkach, z zastrzeżeniem
punktu ii), zdanie drugie ustępu 1 będzie mieć zastosowanie, zastępując postanowienia
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie w zakresie,
w jakim postanowienia te są niezgodne ze zdaniem drugim ustępu 1;
ii)
listę zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
zawierających postanowienie, które stanowi że sprawa, o której mowa w zdaniu pierwszym
ustępu 1, musi zostać przedstawiona w określonym terminie wynoszącym co najmniej trzy
lata od dnia pierwszego zawiadomienia o czynności powodującej opodatkowanie niezgodne
z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
jak również numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia; zdanie drugie ustępu
1 nie będzie mieć zastosowania do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, w przypadku, gdy którakolwiek z Umawiających się Jurysdykcji dokona notyfikacji
danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
c)
Każda ze Stron notyfikuje Depozytariuszowi:
i)
listę zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
niezawierających postanowienia, o którym mowa w ustępie 4 litera b) punkt i); zdanie
pierwsze ustępu 2 będzie miało zastosowanie do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, tylko w przypadku, gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały
notyfikacji danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
ii)
w przypadku gdy Strona nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 5 litera c) -
listę zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
niezawierających postanowienia, o którym mowa w ustępie 4 litera b) punkt ii); zdanie
drugie ustępu 2 będzie miało zastosowanie do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, tylko w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały
notyfikacji danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
d)
Każda ze Stron notyfikuje Depozytariuszowi:
i)
listę zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
niezawierających postanowienia, o którym mowa w ustępie 4 litera c) punkt i); zdanie
pierwsze ustępu 3 będzie miało zastosowanie do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, tylko w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały
notyfikacji danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
ii)
listę zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
niezawierających postanowienia, o którym mowa w ustępie 4 litera c) punkt ii); zdanie
drugie ustępu 3 będzie miało zastosowanie do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, tylko w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały
notyfikacji danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
Artykuł 17
Korekty współzależne
1.
Jeżeli Umawiająca się Jurysdykcja włącza do zysków przedsiębiorstwa tej Umawiającej
się Jurysdykcji - i odpowiednio opodatkowuje - zyski przedsiębiorstwa drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji, z tytułu których przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tej drugiej
Umawiającej się Jurysdykcji, i zyski w ten sposób włączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszej wymienionej Umawiającej się Jurysdykcji, gdyby warunki
ustalone między obydwoma przedsiębiorstwami były takie jak między przedsiębiorstwami
niezależnymi, wówczas ta druga Umawiająca się Jurysdykcja dokona odpowiedniej korekty
kwoty podatku wymierzonego od tych zysków. Przy ustalaniu takiej korekty odpowiednio
uwzględnione będą inne postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, a właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji będą w razie konieczności
konsultować się ze sobą.
2.
Ustęp 1 będzie miał zastosowanie w miejsce lub w przypadku braku postanowienia, które
nakłada na Umawiającą się Jurysdykcję obowiązek dokonania odpowiedniej korekty kwoty
podatku wymierzonego przez nią od zysków przedsiębiorstwa tej Umawiającej się Jurysdykcji,
jeżeli druga Umawiająca się Jurysdykcja włącza te zyski do zysków przedsiębiorstwa
tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji i odpowiednio je opodatkowuje, a zyski w ten
sposób włączone są zyskami, które osiągnęłoby przedsiębiorstwo tej drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji, gdyby warunki ustalone między tymi dwoma przedsiębiorstwami były
takie jak między przedsiębiorstwami niezależnymi.
3.
Strona może zastrzec prawo do:
a)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które zawierają
już postanowienie, o którym mowa w ustępie 2;
b)
niestosowania w całości niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, z tego powodu, że
w przypadku braku postanowienia, o którym mowa w ustępie 2, w zawartej przez nią Umowie
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:
i)
dokona ona odpowiedniej korekty, o której mowa w ustępie 1; lub
ii)
jej właściwy organ podejmie starania by rozwiązać sprawę stosownie do postanowień
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dotyczących procedury
wzajemnego porozumiewania się;
c)
w przypadku gdy Strona złożyła zastrzeżenie na podstawie Artykułu 16 ustęp 5 litera
c) punkt ii) (Procedura wzajemnego porozumiewania się), niestosowania w całości niniejszego
Artykułu w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, na tej podstawie, że w drodze prowadzonych przez nią dwustronnych
negocjacji umów przyjmie ona postanowienie umowne w typie przewidzianego w ustępie
1, pod warunkiem, że Umawiające się Jurysdykcje były w stanie osiągnąć porozumienie
w zakresie tego postanowienia oraz postanowień, o których mowa w Artykule 16 ustęp
5 litera c) punkt ii) (Procedura wzajemnego porozumiewania się).
4.
Każda ze Stron, która nie złożyła zastrzeżenia, o którym mowa w ustępie 3, notyfikuje
Depozytariuszowi, czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, zawiera postanowienie, o którym mowa w ustępie 2,
i w takim przypadku wskazuje numer artykułu i ustępu każdego takiego postanowienia.
W przypadku, gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji w odniesieniu
do danego postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
postanowienie to zostanie zastąpione przez postanowienia ustępu 1. W pozostałych przypadkach
ustęp 1 będzie mieć zastosowanie, zastępując postanowienia Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie w zakresie, w jakim postanowienia te
są niezgodne z ustępem 1.
Część VI
ARBITRAŻ
Artykuł 18
Wybór stosowania Części VI
Strona może dokonać wyboru stosowania niniejszej Części w odniesieniu do zawartych
przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, co stosownie
notyfikuje Depozytariuszowi. Niniejsza Część będzie miała zastosowanie w stosunku
do dwóch Umawiających się Jurysdykcji w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, tylko wówczas, gdy obie Umawiające się Jurysdykcje
dokonały takiej notyfikacji.
Artykuł 19
Obowiązkowe postępowanie arbitrażowe
1.
W przypadku gdy:
a)
zgodnie z postanowieniem Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja
(które może zostać zmodyfikowane przez Artykuł 16 ustęp 1 (Procedura wzajemnego porozumiewania
się)), które stanowi, że osoba może przedstawić swoją sprawę właściwemu organowi Umawiającej
się Jurysdykcji w przypadku gdy uważa ona, że działania jednej lub obu Umawiających
się Jurysdykcji powodują lub spowodują dla niej opodatkowanie niezgodne z postanowieniami
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja (które mogą zostać
zmodyfikowane przez tę Konwencję), osoba przedstawiła swoją sprawę właściwemu organowi
Umawiającej się Jurysdykcji na tej podstawie, iż działania jednej lub obu Umawiających
się Jurysdykcji spowodowały dla niej opodatkowanie niezgodne z postanowieniami Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja (które mogą zostać zmodyfikowane
przez tę Konwencję); oraz
b)
właściwe organy nie są w stanie osiągnąć porozumienia w zakresie rozwiązania sprawy,
stosownie do postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja
(które może zostać zmodyfikowane przez Artykuł 16 ustęp 2 (Procedura wzajemnego porozumiewania
się)), zgodnie z którym właściwy organ powinien podjąć starania, aby rozwiązać sprawę
w drodze procedury wzajemnego porozumiewania się z właściwym organem drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji, w okresie dwóch lat od momentu, w którym ten okres rozpoczyna swój
bieg, zgodnie z ustępami 8 i 9, zależnie od okoliczności, (chyba, że właściwe organy
Umawiających się Jurysdykcji, przed momentem, w którym wygasł ten okres, uzgodniły
inny okres w stosunku do tej sprawy i poinformowały o takim porozumieniu osobę, która
przedstawiła sprawę), wszelkie nierozwiązane kwestie wynikające z tej sprawy, jeżeli
osoba złoży o to wniosek na piśmie, zostaną przedłożone do postępowania arbitrażowego
w trybie określonym przez niniejszą Część, zgodnie z wszelkimi zasadami oraz procedurami
uzgodnionymi przez właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji, zgodnie z postanowieniami
ustępu 10.
2.
W przypadku, gdy właściwy organ zawiesił procedurę wzajemnego porozumiewania się,
o której mowa w ustępie 1, ponieważ sprawa, w odniesieniu do jednej lub kilku takich
samych kwestii jest przedmiotem postępowania przed sądem lub trybunałem administracyjnym,
okres o którym mowa w ustępie 1 litera b) zatrzyma swój bieg do chwili wydania przez
sąd lub trybunał administracyjny ostatecznego rozstrzygnięcia lub do chwili zawieszenia
lub wycofania sprawy. Dodatkowo, w sytuacji gdy zawieszenie procedury wzajemnego porozumiewania
się zostało uzgodnione przez osobę, która przedstawiła sprawę oraz właściwy organ,
okres o którym mowa w ustępie 1 litera b) zatrzyma swój bieg do chwili podjęcia wymienionej
wyżej procedury.
3.
W sytuacji, gdy obydwa właściwe organy zgadzają się co do tego, iż osoba której bezpośrednio
dotyczy dana sprawa nie dostarczyła w terminie jakichkolwiek dodatkowych istotnych
informacji, o które wnioskował którykolwiek z właściwych organów po rozpoczęciu biegu
terminu, o którym mowa w ustępie 1 litera b), termin o którym mowa w ustępie 1 litera
b), zostanie przedłużony o okres równy okresowi rozpoczynającemu się w dniu, w którym
wystąpiono o udzielenie takich informacji i kończącemu się z dniem, w którym dostarczono
takie informacje.
4.
a)
Decyzja wydana w postępowaniu arbitrażowym w sprawach przedłożonych do postępowania
arbitrażowego zostanie wdrożona przez wzajemne porozumienie dotyczące sprawy, o której
mowa w ustępie 1. Decyzja wydana w postępowaniu arbitrażowym będzie ostateczna.
b)
Decyzja wydana w postępowaniu arbitrażowym będzie miała charakter wiążący obie Umawiające
się Jurysdykcje, z wyjątkiem następujących przypadków:
i)
jeżeli osoba, której bezpośrednio dotyczy dana sprawa, nie akceptuje wzajemnego porozumienia,
które wdraża decyzję wydaną w postępowaniu arbitrażowym. W takim przypadku, dana sprawa
nie kwalifikuje się do dalszego rozpatrzenia przez właściwe organy. Wzajemne porozumienie
mające na celu wdrożenie decyzji wydanej w postępowaniu arbitrażowym w odniesieniu
do danej sprawy uznaje się za niezaakceptowane przez osobę, której bezpośrednio dotyczy
dana sprawa, jeżeli jakakolwiek osoba, której bezpośrednio dotyczy dana sprawa, w
ciągu 60 dni po dniu wysłania do niej informacji dotyczącej wzajemnego porozumienia
nie wycofa wszystkich spraw rozwiązanych w trybie tego porozumienia, które wdraża
decyzję wydaną w postępowaniu arbitrażowym z rozpatrzenia przed sądem lub trybunałem
administracyjnym lub w inny sposób nie zakończy postępowań toczących się przed sądem
lub trybunałem administracyjnym w odniesieniu do tych spraw w sposób zgodny z tym
porozumieniem.
ii)
jeżeli zgodnie z ostatecznym orzeczeniem sądów jednej z Umawiających się Jurysdykcji,
decyzja wydana w postępowaniu arbitrażowym jest wadliwa. W takim przypadku uważa się,
że wniosek o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego złożony na podstawie ustępu
1 nie został złożony oraz postępowanie arbitrażowe nie miało miejsca (wyłączając zastosowanie
Artykułów 21 (Poufność postępowania arbitrażowego) i 25 (Koszty postępowania arbitrażowego).
W takim przypadku, nowy wniosek o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego może
zostać złożony, chyba że właściwe organy uzgodnią, że taki nowy wniosek nie jest dopuszczalny.
iii)
jeżeli osoba, której bezpośrednio dotyczy dana sprawa, wszczyna przed jakimkolwiek
sądem lub trybunałem administracyjnym postępowanie dotyczące kwestii, które zostały
rozwiązane w drodze wzajemnego porozumienia, które wdraża decyzję wydaną w postępowaniu
arbitrażowym.
5.
Właściwy organ, który otrzymał wstępny wniosek o rozpoczęcie procedury wzajemnego
porozumiewania się, o którym mowa w ustępie 1 litera a), w ciągu dwóch miesięcy kalendarzowych
od dnia otrzymania tego wniosku, będzie miał obowiązek:
a)
poinformować osobę, która przedstawiła sprawę, iż otrzymał wniosek; oraz
b)
poinformować właściwy organ drugiej Umawiającej się Jurysdykcji o takim wniosku, wraz
z przesłaniem jego kopii.
6.
W ciągu trzech miesięcy kalendarzowych po otrzymaniu przez właściwy organ wniosku
o rozpoczęcie procedury wzajemnego porozumiewania się (lub po otrzymaniu kopii takiego
wniosku od właściwego organu drugiej Umawiającej się Jurysdykcji), właściwy organ:
a)
poinformuje osobę, która przedstawiła sprawę oraz właściwy organ drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji, iż otrzymał konieczne informacje, aby podjąć rozstrzygnięcie co do
istoty sprawy; albo
b)
wystąpi z wnioskiem o udzielenie dodatkowych informacji od takiej osoby w powyższym
celu.
7.
W przypadku, gdy na podstawie ustępu 6 litera b), jeden lub oba właściwe organy wystąpiły
do osoby, która przedstawiła sprawę, o udzielenie dodatkowych informacji koniecznych,
aby podjąć rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, właściwy organ, który wnioskował o
udzielenie dodatkowych informacji, powinien w ciągu trzech miesięcy kalendarzowych
od otrzymania informacji od tej osoby, poinformować tę osobę oraz drugi właściwy organ,
iż:
a)
otrzymał informacje, o udzielenie których wnioskowano; albo
b)
części informacji, o udzielenie których wnioskowano, nadal brakuje.
8.
W przypadku, gdy żaden z właściwych organów nie wystąpił z wnioskiem o udzielenie
dodatkowych informacji zgodnie z ustępem 6 litera b), datą początkową terminu, o którym
mowa w ustępie 1, będzie wcześniejszy z dni:
a)
w którym oba właściwe organy poinformowały osobę, która przedstawiła swoją sprawę,
zgodnie z ustępem 6 litera a); oraz
b)
który następuje po okresie trzech miesięcy kalendarzowych liczonych od dnia zawiadomienia
przez właściwy organ drugiej z Umawiających się Jurysdykcji, zgodnie z ustępem 5 litera
b).
9.
W przypadku, gdy wnioskowano o udzielenie dodatkowych informacji, zgodnie z ustępem
6 litera b), datą początkową terminu, o którym mowa w ustępie 1, będzie wcześniejszy
z dni:
a)
w którym właściwy organ występujący z wnioskiem o udzielenie dodatkowych informacji,
dokonał późniejszego poinformowania osoby, która przedstawiła sprawę oraz drugiego
właściwego organu, zgodnie z ustępem 7 litera a); oraz
b)
który następuje po okresie trzech miesięcy kalendarzowych liczonych od dnia otrzymania
przez wszystkie właściwe organy wszystkich informacji, o udzielenie których którykolwiek
z właściwych organów wnioskował do osoby, która przedstawiła swoją sprawę.
Jednakże, jeśli jeden lub oba właściwe organy wysłały informację, o której mowa w
ustępie 7 litera b), informacja taka będzie traktowana jako wniosek o udzielenie dodatkowych
informacji zgodnie z ustępem 6 litera b).
10.
Właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji uzgodnią w drodze wzajemnego porozumienia
(zgodnie z artykułem właściwej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, dotyczącym procedury wzajemnego porozumiewania się) sposób stosowania postanowień
zawartych w niniejszej Części, włączając w to określenie, jaka informacja jest wystarczająca
dla każdego właściwego organu, aby mógł podjąć rozstrzygnięcie co do istoty sprawy.
Porozumienie takie zostanie zawarte przed dniem, w którym nierozwiązane kwestie dotyczące
sprawy będą mogły być przedłożone po raz pierwszy do postępowania arbitrażowego i
może być odtąd modyfikowane co pewien czas.
11.
Dla celów stosowania niniejszego Artykułu do zawartych przez Stronę Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, może ona zastrzec prawo do zastąpienia
okresu dwuletniego, ustanowionego w ustępie 1 litera b), okresem trzech lat.
12.
Strona może zastrzec prawo do stosowania następujących zasad w odniesieniu do zawartych
przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, bez względu
na pozostałe postanowienia niniejszego Artykułu:
a)
jakakolwiek kwestia nierozwiązana w toku procedury wzajemnego porozumiewania się,
która byłaby objęta zakresem postępowania arbitrażowego przewidzianego w niniejszej
Konwencji, nie będzie przedłożona do postępowania arbitrażowego, jeżeli rozstrzygnięcie
dotyczące tej kwestii zostało wydane przez sąd lub trybunał administracyjny którejkolwiek
z Umawiających się Jurysdykcji;
b)
jeżeli, w dowolnym czasie po złożeniu wniosku o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego
a przed przedstawieniem przez panel arbitrów jego decyzji właściwym organom Umawiających
się Jurysdykcji, rozstrzygnięcie dotyczące tej kwestii zostało wydane przez sąd lub
trybunał administracyjny jednej z Umawiających się Jurysdykcji, wówczas postępowanie
arbitrażowe zostaje zakończone.
Artykuł 20
Wybór arbitrów
1.
Z wyjątkiem przypadków, gdy właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji wzajemnie
uzgodnią, że zastosowane zostaną inne zasady, dla celów niniejszej Części będą miały
zastosowanie ustępy od 2 do 4.
2.
Przy dokonywaniu wyboru członków panelu arbitrów będą obowiązywały następujące zasady:
a)
Panel arbitrów będzie się składał z trzech członków posiadających kompetencje lub
doświadczenie w zakresie międzynarodowego prawa podatkowego.
b)
Każdy z właściwych organów dokona wyboru jednego członka panelu arbitrów w ciągu 60
dni począwszy od dnia złożenia wniosku o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego
zgodnie z Artykułem 19 ustęp 1 (Obowiązkowe postępowanie arbitrażowe). Dwóch członków
panelu arbitrów wybranych w taki sposób, w ciągu 60 dni począwszy od późniejszego
wyboru, wybierze trzeciego członka panelu arbitrów, który będzie pełnił funkcję Przewodniczącego
panelu arbitrów. Przewodniczący nie będzie obywatelem ani osobą mającą miejsce zamieszkania
na terytorium żadnej z Umawiających się Jurysdykcji.
c)
Każda osoba wybrana do panelu arbitrów powinna być bezstronna oraz niezależna wobec
właściwych organów, administracji podatkowych a także ministerstw finansów Umawiających
się Jurysdykcji oraz od wszystkich osób, których bezpośrednio dotyczy dana sprawa
(jak również wobec ich doradców) w chwili wyrażenia zgody na wybór, powinna utrzymać
swoją bezstronność i niezależność w toku całego postępowania, jak również powinna
unikać jakiegokolwiek zachowania w ciągu odpowiedniego następującego potem okresu
czasu, które mogłoby negatywnie wpłynąć na opinię o bezstronnej i niezależnej postawie
arbitrów w odniesieniu do postępowania.
3.
W przypadku, gdy właściwy organ Umawiającej się Jurysdykcji nie powoła członka panelu
arbitrów w sposób oraz w terminach określonych w ustępie 2 lub uzgodnionych przez
właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji, członek niebędący obywatelem żadnej
z Umawiających się Jurysdykcji zostanie powołany w imieniu tego właściwego organu
przez najwyższego rangą urzędnika Centrum Polityki Podatkowej i Administracji Organizacji
Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.
4.
Jeśli dwóch pierwszych członków panelu arbitrów nie wyznaczy przewodniczącego w sposób
oraz terminach określonych w ustępie 2 lub uzgodnionych przez właściwe organy Umawiających
się Jurysdykcji, Przewodniczący niebędący obywatelem żadnej z Umawiających się Jurysdykcji
zostanie powołany przez najwyższego rangą urzędnika Centrum Polityki Podatkowej i
Administracji Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.
Artykuł 21
Poufność postępowania arbitrażowego
1.
Wyłącznie dla celów stosowania postanowień niniejszej Części, a także postanowień
odpowiedniej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja oraz
praw wewnętrznych Umawiających się Jurysdykcji dotyczących wymiany informacji w sprawach
podatkowych, zasad poufności oraz udzielania pomocy administracyjnej, członkowie panelu
arbitrów oraz maksymalnie trzech członków personelu przypadających na danego członka
(jak również potencjalni arbitrzy wyłącznie w zakresie niezbędnym do oceny ich zdolności
do spełnienia wymogów bycia arbitrami) będą uważani za osoby lub organy, którym mogą
być ujawnione informacje. Informacje otrzymane przez panel arbitrów lub przez potencjalnych
arbitrów, jak również informacje, które właściwe organy otrzymują od panelu arbitrów,
będą uważane za informacje podlegające wymianie zgodnie z postanowieniami Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dotyczącymi wymiany informacji w sprawach
podatkowych oraz pomocy administracyjnej.
2.
Właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji zapewnią, by członkowie panelu arbitrów
oraz ich personel postanowili pisemnie, zanim podejmą czynności w ramach postępowania
arbitrażowego, że będą traktowali wszelkie informacje dotyczące postępowania arbitrażowego
w sposób zgodny z zasadami poufności i nieujawniania informacji, opisanymi w postanowieniach
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dotyczącymi wymiany
informacji w sprawach podatkowych oraz pomocy administracyjnej oraz zgodnie z mającymi
zastosowanie prawami Umawiających się Jurysdykcji.
Artykuł 22
Rozwiązanie sprawy przed zakończeniem postępowania arbitrażowego
Dla potrzeb niniejszej Części oraz postanowień właściwej Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dotyczących rozwiązania sprawy w drodze wzajemnego
porozumienia, procedura wzajemnego porozumiewania się i postępowanie arbitrażowe zostaną
zakończone w odniesieniu do danej sprawy, jeżeli w dowolnym czasie po złożeniu wniosku
o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego a przed przedstawieniem przez panel arbitrów
jego decyzji właściwym organom Umawiających się Jurysdykcji:
a)
właściwe organy porozumieją się wzajemnie co do rozwiązania danej sprawy; lub
b)
osoba, która przedstawiła daną sprawę, wycofa wniosek o przeprowadzenie postępowania
arbitrażowego lub wniosek o przeprowadzenie procedury wzajemnego porozumiewania się.
Artykuł 23
Rodzaje postępowania arbitrażowego
1.
Następujące zasady będą miały zastosowanie w odniesieniu do postępowania arbitrażowego
na podstawie niniejszej Części, chyba że inne zasady zostaną wzajemnie uzgodnione
przez właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji:
a)
Po przedłożeniu danej sprawy do postępowania arbitrażowego właściwe organy każdej
Umawiającej się Jurysdykcji przedłożą panelowi arbitrów, do ustalonego w drodze porozumienia
terminu, proponowane rozwiązanie, które obejmuje wszystkie nierozstrzygnięte kwestie
wdanej sprawie (uwzględniając wszystkie porozumienia uprzednio osiągnięte w tej sprawie
między właściwymi organami Umawiających się Jurysdykcji). Zaproponowane rozwiązanie
będzie ograniczało się do określenia kwot pieniężnych (na przykład dochodu lub kosztu)
lub, gdy jest określona - maksymalnej stawki podatku wymierzanego stosownie do Umowy
Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w odniesieniu do każdej
korekty lub podobnej kwestii w danej sprawie. W przypadku gdy właściwe organy Umawiających
się Jurysdykcji nie były w stanie osiągnąć porozumienia odnośnie kwestii dotyczącej
warunków zastosowania postanowienia odpowiedniej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja (dalej: „pytanie dotyczące zastosowania umowy podatkowej” („threshold
question”)), takiego typu jak kwestia dokonania oceny, gdzie dana osoba fizyczna posiada
miejsce zamieszkania lub czy istnieje zakład, wówczas właściwe organy mogą przedłożyć
alternatywne proponowane rozwiązania w odniesieniu do kwestii, których określenie
jest zależne od rozstrzygnięcia takiego pytania dotyczącego zastosowania umowy podatkowej.
b)
Właściwy organ każdej z Umawiających się Jurysdykcji może także przedłożyć dokument
popierający swoje stanowisko w celu rozważenia go przez panel arbitrów. Każdy właściwy
organ, który przedkłada propozycję rozwiązania lub dokument popierający swoje stanowisko,
dostarcza kopię drugiemu właściwemu organowi do dnia, w którym było wymagane dostarczenie
propozycji rozwiązania i dokumentu popierającego jego stanowisko. Każdy właściwy organ,
w ustalonym w drodze porozumienia terminie, może także przedłożyć panelowi arbitrów
odpowiedź odnoszącą się do zaproponowanego przez drugi właściwy organ rozwiązania
i dokumentu popierającego swoje stanowisko. Kopia każdej odpowiedzi powinna zostać
dostarczona drugiemu właściwemu organowi do dnia, w którym było wymagane złożenie
odpowiedzi.
c)
Panel arbitrów dokona wyboru i uzna za własną decyzję jedno z zaproponowanych rozwiązań
sprawy przedłożonych przez właściwe organy, w odniesieniu do każdej kwestii oraz jakichkolwiek
pytań dotyczących zastosowania umowy podatkowej, i nie będzie w niej zawierać powodów
rozstrzygnięcia lub jakiegokolwiek innego wyjaśnienia tej decyzji. Decyzja wydana
w postępowaniu arbitrażowym będzie podlegać przyjęciu zwykłą większością głosów członków
panelu arbitrów. Panel arbitrów przedstawi swoją decyzję na piśmie właściwym organom
Umawiających się Jurysdykcji. Decyzja wydana w postępowaniu arbitrażowym nie będzie
miała mocy precedensu.
2.
Dla celów stosowania niniejszego Artykułu do Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, Strona może zastrzec prawo do niestosowania ustępu 1 w odniesieniu
do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
W takim przypadku mają zastosowanie następujące zasady w odniesieniu do postępowania
arbitrażowego, chyba że co innego zostanie w tym zakresie wzajemnie uzgodnione przez
właściwe organy:
a)
Po przedłożeniu sprawy do postępowania arbitrażowego właściwy organ każdej z Umawiających
się Jurysdykcji dostarczy bez zbędnej zwłoki wszystkim członkom panelu arbitrów wszelkie
informacje, które mogą być konieczne do wydania decyzji w postępowaniu arbitrażowym.
O ile właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji nie postanowią inaczej, wszelkie
informacje, które nie były dostępne dla obu właściwych organów zanim oba właściwe
organy otrzymały wniosek o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego, nie będą brane
pod uwagę dla celów tej decyzji.
b)
Panel arbitrów podejmie decyzję w kwestiach przedłożonych do postępowania arbitrażowego
zgodnie z mającymi zastosowanie postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
mniejsza Konwencja, i z zastrzeżeniem tych postanowień, zgodnie z przepisami praw
wewnętrznych Umawiających się Jurysdykcji. Członkowie panelu arbitrów biorą także
pod uwagę wszelkie inne źródła, które mogą zostać wprost wskazane przez właściwe organy
w drodze wzajemnego porozumiewania się.
c)
Decyzja wydana w postępowaniu arbitrażowym zostanie przedstawiona właściwym organom
Umawiających się Jurysdykcji w formie pisemnej i powinna wskazywać źródła prawa leżące
u jej podstaw i powody, które doprowadziły do danego rozstrzygnięcia. Decyzja wydana
w postępowaniu arbitrażowym będzie podlegać przyjęciu zwykłą większością głosów członków
panelu arbitrów. Decyzja wydana w postępowaniu arbitrażowym nie będzie miała mocy
precedensu.
3.
Strona, która nie złożyła zastrzeżenia na podstawie ustępu 2, może zastrzec prawo
do niestosowania poprzedzających ustępów niniejszego Artykułu w odniesieniu do zawartych
przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, ze Stronami,
które złożyły takie zastrzeżenie. W takim przypadku, właściwe organy Umawiających
się Jurysdykcji, które są stronami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, podejmą starania aby osiągnąć porozumienie w zakresie rodzaju postępowania
arbitrażowego, który będzie stosowany w odniesieniu do tej Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja. Do momentu osiągnięcia takiego porozumienia Artykuł
19 (Obowiązkowe postępowanie arbitrażowe) nie będzie miał zastosowania w odniesieniu
do danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
4.
Strona może także dokonać wyboru stosowania ustępu 5 w odniesieniu do zawartych przez
nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, co stosownie
notyfikuje Depozytariuszowi. Ustęp 5 będzie miał zastosowanie w stosunku do dwóch
Umawiających się Jurysdykcji w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, gdy którakolwiek z Umawiających się Jurysdykcji dokona takiej
notyfikacji.
5.
Przed rozpoczęciem postępowania arbitrażowego właściwe organy Umawiających się Jurysdykcji,
które są stronami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
zapewnią, aby wszystkie osoby, które zaprezentowały daną sprawę oraz ich doradcy,
postanowiły pisemnie, że nie będą ujawniały jakimkolwiek innym osobom żadnych informacji
otrzymanych w związku z postępowaniem arbitrażowym, zarówno od któregokolwiek właściwego
organu jak i od panelu arbitrów. Procedura wzajemnego porozumiewania się uregulowana
w Umowie Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, jak również postępowanie
arbitrażowe uregulowane w niniejszej Części, zakończą się w odniesieniu do danej sprawy
jeżeli w dowolnym czasie po złożeniu wniosku o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego
a przed przedstawieniem przez panel arbitrów jego decyzji właściwym organom Umawiających
się Jurysdykcji, osoba, która przedstawiła daną sprawę lub którykolwiek z doradców
takiej osoby istotnie naruszy to uzgodnienie.
6.
Bez względu na ustęp 4, Strona, która nie wybrała stosowania ustępu 5, może zastrzec
prawo do niestosowania ustępu 5 odniesieniu do jednej lub więcej określonych Umów
Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja lub w odniesieniu do wszystkich
zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
7.
Strona, która dokonała wyboru stosowania ustępu 5 może zastrzec prawo do niestosowania
niniejszej Części w odniesieniu do wszystkich zawartych przez nią Umów Podatkowych,
do których ma zastosowanie mniejsza Konwencja, w odniesieniu do których druga Umawiająca
się Jurysdykcja złożyła zastrzeżenie na podstawie ustępu 6.
Artykuł 24
Porozumienie w sprawie innego rozwiązania sprawy
1.
W celu stosowania niniejszej Części w odniesieniu do Umów Podatkowych, do których
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, Strona może dokonać wyboru stosowania ustępu
2, co stosownie notyfikuje Depozytariuszowi. Ustęp 2 będzie miał zastosowanie w stosunku
do dwóch Umawiających się Jurysdykcji w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja, tylko wówczas, gdy obie Umawiające się Jurysdykcje
dokonały takiej notyfikacji.
2.
Bez względu na postanowienia Artykuł 19 ustęp 4 (Obowiązkowe postępowanie arbitrażowe),
decyzja wydana w postępowaniu arbitrażowym na podstawie niniejszej Części nie będzie
wiązała Umawiających się Jurysdykcji, które są stronami Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja i nie zostanie wdrożona, jeżeli właściwe organy
Umawiających się Jurysdykcji osiągnęły porozumienie dotyczące odmiennego rozwiązania
wszystkich nierozwiązanych kwestii w ciągu trzech miesięcy kalendarzowych od doręczenia
im tej decyzji.
3.
Strona, która dokonuje wyboru stosowania ustępu 2 może zastrzec prawo do stosowania
ustępu 2 wyłącznie w odniesieniu do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których
ma zastosowani niniejsza Konwencja, do których ma zastosowanie Artykuł 23 ustęp 2
(Rodzaje postępowania arbitrażowego).
Artykuł 25
Koszty postępowania arbitrażowego
W postępowaniu arbitrażowym uregulowanym w niniejszej Części, wynagrodzenia oraz wydatki
członków panelu arbitrów, jak również inne koszty poniesione w związku z postępowaniem
arbitrażowym przez Umawiające się Jurysdykcje, zostaną poniesione przez Umawiające
się Jurysdykcje w sposób określony w drodze procedury wzajemnego porozumiewania się
między właściwymi organami Umawiających się Jurysdykcji. W sytuacji braku takiego
porozumienia, każda Umawiająca się Jurysdykcja będzie ponosić jej własne wydatki oraz
dotyczące wybranego przez nią członka panelu arbitrów. Koszty dotyczące przewodniczącego
panelu arbitrów, jak również inne wydatki towarzyszące prowadzeniu postępowania arbitrażowego,
zostaną poniesione w równych częściach przez Umawiające się Jurysdykcje.
Artykuł 26
Klauzula zgodności
1.
Z zastrzeżeniem Artykułu 18 (Wybór stosowania Części VI), postanowienia niniejszej
Części będą miały zastosowanie w miejsce lub w przypadku braku postanowień Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które przewidują przedłożenie do postępowania
arbitrażowego kwestii nierozwiązanych w toku procedury wzajemnego porozumiewania się.
Każda ze Stron, która wybierze stosowanie niniejszej Części, notyfikuje Depozytariuszowi,
czy każda z zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, innych niż będące przedmiotem zastrzeżenia na podstawie ustępu 4, zawiera
takie postanowienie, i w takim przypadku wskazuje numer artykułu i ustępu każdego
takiego postanowienia. W przypadku gdy dwie Umawiające się Jurysdykcje dokonały notyfikacji
w odniesieniu dodanego postanowienia Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, postanowienie to zostanie zastąpione postanowieniami niniejszej Części
w relacjach między tymi Umawiającymi się Jurysdykcjami.
2.
Jakakolwiek kwestia nierozwiązana w toku procedury wzajemnego porozumiewania się,
pozostająca w zakresie postępowania arbitrażowego, o którym mowa w niniejszej Części,
nie zostanie przedłożona do postępowania arbitrażowego, jeżeli ta kwestia jest przedmiotem
sprawy, w stosunku do której panel arbitrów lub podobne ciało zostało już poprzednio
ustanowione, zgodnie z dwustronną lub wielostronną konwencją, która przewiduje przeprowadzenie
obowiązkowego postępowania arbitrażowego w zakresie kwestii nierozwiązanych w toku
procedury wzajemnego porozumiewania się.
3.
Z zastrzeżeniem ustępu 1, postanowienia niniejszej Części nie będą naruszały wypełnienia
szerszych zobowiązań w związku z przedłożeniem do postępowania arbitrażowego nierozwiązanych
kwestii powstałych w kontekście procedury wzajemnego porozumiewania się, wynikających
z innych konwencji, których stronami są lub staną się Umawiające się Jurysdykcje.
4.
Strona może zastrzec prawo do niestosowania niniejszej Części do zawartych przez nią
jednej lub większej liczby Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza
Konwencja (jak również do wszystkich Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie
niniejsza Konwencja), które już przewidują przeprowadzenie obowiązkowego postępowania
arbitrażowego w zakresie kwestii nierozwiązanych w toku procedury wzajemnego porozumiewania
się.
Część VII
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 27
Podpisanie i ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie
1.
Z dniem 31 grudnia 2016 r. niniejsza Konwencja zostaje otwarta do podpisu przez:
b)
Guernsey (Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej); Wyspę Man
(Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej); Jersey (Zjednoczone
Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej); oraz
c)
jakąkolwiek inną jurysdykcję, która jest uprawiona do stania się Stroną w drodze decyzji
podjętej w wyniku konsensusu zawartego między Stronami i Sygnatariuszami.
2.
Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu.
Artykuł 28
Zastrzeżenia
1.
Z zastrzeżeniem ustępu 2, nie można złożyć zastrzeżeń do niniejszej Konwencji, poza
wprost dozwolonymi w:
a)
Artykule 3 ustęp 5 (Podmioty transparentne podatkowo);
b)
Artykule 4 ustęp 3 (Podmioty o podwójnej siedzibie);
c)
Artykule 5 ustępy 8 i 9 (Stosowanie metod unikania podwójnego opodatkowania);
d)
Artykule 6 ustęp 4 (Cel Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja);
e)
Artykule 7 ustępy 15 i 16 (Zapobieganie nadużyciom traktatów);
f)
Artykule 8 ustęp 3 (Transakcje wypłat dywidend);
g)
Artykule 9 ustęp 6 (Zyski z tytułu przeniesienia udziałów lub akcji lub innych praw
w podmiotach, których wartość pochodzi głównie z majątku nieruchomego);
h)
Artykule 10 ustęp 5 (Klauzula antyabuzywna dotycząca zakładów położonych na terytoriach
trzecich jurysdykcji);
i)
Artykule 11 ustęp 3 (Stosowanie przepisów Umów Podatkowych w celu zastrzeżenia prawa
Strony do opodatkowania osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na jej terytorium);
j)
Artykule 12 ustęp 4 (Sztuczne unikanie statusu zakładu poprzez umowy typu commissionnaire
arrangements i inne podobne działania);
k)
Artykule 13 ustęp 6 (Sztuczne unikanie statusu zakładu poprzez wykorzystanie wyłączeń
określonych form działalności z definicji zakładu);
l)
Artykule 14 ustęp 3 (Podział umów);
m)
Artykule 15 ustęp 2 (Definicja osoby ściśle powiązanej z przedsiębiorstwem);
n)
Artykule 16 ustęp 5 (Procedura wzajemnego porozumiewania się);
o)
Artykule 17 ustęp 3 (Korekty współzależne);
p)
Artykule 19 ustępy 11 i 12 (Obowiązkowe postępowanie arbitrażowe);
q)
Artykule 23 ustępy 2, 3, 6 i 7 (Rodzaje postępowania arbitrażowego);
r)
Artykule 24 ustęp 3 (Porozumienie w sprawie innego rozwiązania sprawy);
s)
Artykule 26 ustęp 4 (Klauzula zgodności);
t)
Artykule 35 ustępy 6 i 7 (Stosowanie); oraz
u)
Artykule 36 ustęp 2 (Stosowanie Części VI).
2.
a)
Bez względu na postanowienia ustępu 1, Strona, która wybierze na podstawie Artykułu
18 (Wybór stosowania Części VI) stosowanie części VI (Arbitraż), może złożyć jedno
lub większą liczbę zastrzeżeń w odniesieniu do spraw w zakresie których będzie stosowany
arbitraż zgodnie z przepisami Części VI (Arbitraż). Strona, która wybierze na podstawie
Artykułu 18 (Wybór stosowania Części VI) stosowanie Części VI (Arbitraż) po staniu
się Stroną niniejszej Konwencji, może złożyć zastrzeżenia na podstawie niniejszej
litery wraz z dokonaniem swojej notyfikacji Depozytariuszowi na podstawie Artykułu
18 (Wybór stosowania Części VI).
b)
Zastrzeżenia złożone na podstawie litery a) będą podlegały przyjęciu. Zastrzeżenie
złożone na podstawie litery a) będzie uważane za przyjęte przez Stronę, jeżeli nie
notyfikowała ona Depozytariuszowi, iż składa sprzeciw wobec danego zastrzeżenia w
terminie dwunastu miesięcy kalendarzowych licząc od dnia dokonania notyfikacji tego
zastrzeżenia przez Depozytariusza albo od daty zdeponowania przez Stronę instrumentu
ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, w zależności od tego, która z tych dat jest
późniejsza. Strona, która wybierze na podstawie Artykułu 18 (Wybór stosowania Części
VI) stosowanie Części VI (Arbitraż), po przystąpieniu do niniejszej Konwencji może
złożyć sprzeciw wobec zastrzeżeń wcześniej złożonych przez inne Strony na podstawie
litery a) wraz z dokonaniem
Depozytariuszowi notyfikacji przez pierwszą ze wskazanych Stron na podstawie Artykułu
18 (Wybór stosowania Części VI). Jeśli Strona składa sprzeciw wobec zastrzeżenia złożonego
na podstawie litery a), Część VI nie będzie mieć zastosowania w całości w relacjach
pomiędzy Stroną składającą sprzeciw oraz Stroną składającą zastrzeżenie.
3.
O ile wprost nie uregulowano inaczej w odpowiednich postanowieniach niniejszej Konwencji,
zastrzeżenie dokonane na podstawie z ustępu 1 lub 2 będzie:
a)
zmieniało dla Strony składającej zastrzeżenie postanowienia niniejszej Konwencji w
jej relacjach z drugą Stroną w odniesieniu do przepisów, których dotyczy zastrzeżenie
i w zakresie określonym w tym zastrzeżeniu; oraz
b)
zmieniało te przepisy w takim samym zakresie dla drugiej Strony w jej relacjach ze
Stroną składającą zastrzeżenie.
4.
Zastrzeżenia, które mają zastosowanie do Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, zawartych przez lub w imieniu jurysdykcji lub terytorium, za
którego sprawy międzynarodowe odpowiedzialna jest Strona, jeżeli ta jurysdykcja lub
terytorium nie jest Stroną niniejszej Konwencji stosownie do Artykułu 27 ustęp 1 litera
b) lub c) (Podpisanie i ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie), będą składane przez
odpowiedzialną Stronę i mogą różnić się od zastrzeżeń złożonych przez tę Stronę w
stosunku do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza
Konwencja.
5.
Zastrzeżenia zostaną złożone w momencie podpisania lub złożenia do depozytu instrumentu
ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, z zastrzeżeniem ustępów 2, 6 lub 9 niniejszego
Artykułu, a także Artykułu 29 ustęp 5 (Notyfikacje). Jednakże, Strona która wybierze
na podstawie Artykułu 18 (Wybór stosowania Części VI) stosowanie Części VI (Arbitraż)
po przystąpieniu do niniejszej Konwencji, może złożyć zastrzeżenia na podstawie ustępu
1 litera p), q), r) i s) niniejszego Artykułu wraz z dokonaniem swojej notyfikacji
Depozytariuszowi na podstawie Artykułu 18 (Wybór stosowania Części VI).
6.
Jeżeli zastrzeżenia zostają złożone na moment podpisania, podlegają one potwierdzeniu
przy składaniu do depozytu instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, chyba
że dokument zawierający zastrzeżenia w sposób wyraźny określa, że są one uważane za
ostateczne, stosownie do przepisów ustępów 2, 5 i 9 niniejszego Artykułu oraz Artykułu
29 ustęp 5 (Notyfikacje).
7.
Jeżeli zastrzeżenia nie zostają sformułowane na moment podpisania, wstępna lista spodziewanych
zastrzeżeń zostanie w tym czasie dostarczona Depozytariuszowi.
8.
Dla zastrzeżeń złożonych na podstawie każdego z następujących postanowień, lista umów
podatkowych notyfikowanych stosownie do Artykułu 2 ustęp 1 litera a) punkt ii) (Interpretacja
pojęć), które są objęte zakresem zastrzeżenia zdefiniowanego w odpowiednim postanowieniu
(oraz w przypadku zastrzeżenia złożonego na podstawie któregokolwiek z następujących
przepisów, innych niż te wymienione w literze c), d) oraz n) - także numer artykułu
i ustępu każdego odpowiedniego postanowienia) podlega dostarczeniu wówczas, gdy takie
zastrzeżenia zostają złożone w odniesieniu do:
a)
Artykułu 3 ustęp 5 litery b), c), d), e) oraz g) (Podmioty transparentne podatkowo);
b)
Artykułu 4 ustęp 3 litery b), c) oraz d) (Podmioty o podwójnej siedzibie);
c)
Artykułu 5 ustępy 8 oraz 9 (Stosowanie metod unikania podwójnego opodatkowania);
d)
Artykułu 6 ustęp 4 (Cel Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja);
e)
Artykułu 7 ustęp 15 litery b) oraz c) (Zapobieganie nadużyciom traktatów);
f)
Artykułu 8 ustęp 3 litera b) punkty i), ii) oraz iii) (Transakcje wypłat dywidend);
g)
Artykułu 9 ustęp 6 litery d), e) oraz f); (Zyski z tytułu przeniesienia udziałów lub
akcji lub innych praw w podmiotach, których wartość pochodzi głównie z majątku nieruchomego)
h)
Artykułu 10 ustęp 5 litery b) oraz c) (Klauzula antyabuzywna dotycząca zakładów położonych
na terytoriach trzecich jurysdykcji)
i)
Artykułu 11 ustęp 3 litera b) (Stosowanie przepisów Umów Podatkowych w celu zastrzeżenia
prawa Strony do opodatkowania osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na jej
terytorium);
j)
Artykułu 13 ustęp 6 litera b) (Sztuczne unikanie statusu zakładu poprzez wykorzystanie
wyłączeń określonych form działalności z definicji zakładu);
k)
Artykułu 14 ustęp 3 litera b) (Podział umów);
l)
Artykułu 16 ustęp 5 litera b) (Procedura wzajemnego porozumiewania się);
m)
Artykułu 17 ustęp 3 litera a) (Korekty współzależne);
n)
Artykułu 23 ustęp 6 (Rodzaje postępowania arbitrażowego); oraz
o)
Artykułu 26 ustęp 4 (Klauzula zgodności).
Zastrzeżenia, o których mowa w powyższych literach od a) do o) nie będą miały zastosowania
w odniesieniu do jakiejkolwiek Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, która nie została uwzględniona w liście, o której mowa w niniejszym ustępie.
9.
Każda ze Stron, która złożyła zastrzeżenie stosownie do ustępu 1 lub 2, może wycofać
je w dowolnym czasie lub zastąpić je węższym zastrzeżeniem w drodze notyfikacji skierowanej
do Depozytariusza. Strona ta może dokonać wszelkich dodatkowych notyfikacji zgodnie
z Artykułem 29 ustęp 6 (Notyfikacje), które mogą być konieczne w rezultacie wycofania
lub zastąpienia danego zastrzeżenia. Z zastrzeżeniem Artykułu 35 ustęp 7 (Stosowanie),
wycofanie lub zastąpienie będzie miało skutek:
a)
w stosunku do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wyłącznie
do Państw lub jurysdykcji, które są Stronami niniejszej Konwencji, w przypadku gdy
notyfikacja dotycząca wycofania lub zastąpienia danego zastrzeżenia została otrzymana
przez Depozytariusza:
i)
dla zastrzeżeń odnoszących się do postanowień dotyczących podatków pobieranych u źródła,
gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu
1 stycznia roku następującego po upływie terminu sześciu miesięcy kalendarzowych,
rozpoczynającego bieg z datą poinformowania przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej
wycofania lub zastąpienia danego zastrzeżenia; oraz
ii)
dla zastrzeżeń odnoszących się do wszystkich pozostałych postanowień, do podatków
nakładanych w odniesieniu do okresów podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po
dniu 1 stycznia roku następującego po upływie terminu sześciu miesięcy kalendarzowych,
rozpoczynającego bieg z datą poinformowania przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej
wycofania lub zastąpienia danego zastrzeżenia; oraz
b)
w stosunku do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w przypadku
gdy jedna lub więcej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest jej stroną, stała
się Stroną niniejszej Konwencji po dacie otrzymania przez Depozytariusza notyfikacji
dotyczącej wycofania lub zastąpienia: z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja
wchodzi w życie w tych Umawiających się Jurysdykcjach.
Artykuł 29
Notyfikacje
1.
Z zastrzeżeniem ustępu 5 i 6 niniejszego Artykułu oraz Artykułu 35 ustęp 7 (Stosowanie),
notyfikacje składane na podstawie następujących postanowień zostaną złożone na moment
podpisania lub zdeponowania instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia:
a)
Artykuł 2 ustęp 1 litera a) punkt ii) (Interpretacja pojęć);
b)
Artykuł 3 ustęp 6 (Podmioty transparentne podatkowo);
c)
Artykuł 4 ustęp 4 (Podmioty o podwójnej siedzibie);
d)
Artykuł 5 ustęp 10 (Stosowanie metod unikania podwójnego opodatkowania);
e)
Artykuł 6 ustępy 5 i 6 (Cel Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja);
f)
Artykuł 7 ustęp 17 (Zapobieganie nadużyciom traktatów);
g)
Artykuł 8 ustęp 4 (Transakcje wypłat dywidend);
h)
Artykuł 9 ustępy 7 i 8 (Zyski z tytułu przeniesienia udziałów lub akcji lub innych
praw w podmiotach, których wartość pochodzi głównie z majątku nieruchomego);
i)
Artykuł 10 ustęp 6 (Klauzula antyabuzywna dotycząca zakładów położonych na terytoriach
trzecich jurysdykcji);
j)
Artykuł 11 ustęp 4 (Stosowanie przepisów Umów Podatkowych w celu zastrzeżenia prawa
Strony do opodatkowania osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na jej terytorium);
k)
Artykuł 12 ustępy 5 i 6 (Sztuczne unikanie statusu zakładu poprzez umowy typu commissionnaire
arrangements i inne podobne działania);
l)
Artykuł 13 ustępy 7 i 8 (Sztuczne unikanie statusu zakładu poprzez wykorzystanie wyłączeń
określonych form działalności z definicji zakładu);
m)
Artykuł 14 ustęp 4 (Podział umów);
n)
Artykuł 16 ustęp 6 (Procedura wzajemnego porozumiewania się);
o)
Artykuł 17 ustęp 4 (Korekty współzależne);
p)
Artykuł 18 (Wybór stosowania Części VI);
q)
Artykuł 23 ustęp 4 (Rodzaje postępowania arbitrażowego);
r)
Artykuł 24 ustęp 1 (Porozumienie w sprawie innego rozwiązania sprawy);
s)
Artykuł 26 ustęp 1 (Klauzula zgodności); oraz
t)
Artykuł 35 ustępy 1, 2, 3, 5 oraz 7 (Stosowanie).
2.
Notyfikacje, które mają zastosowanie do Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, zawartych przez lub w imieniu jurysdykcji lub terytorium, za
którego sprawy międzynarodowe odpowiedzialna jest Strona, jeżeli ta jurysdykcja lub
terytorium nie jest Stroną niniejszej Konwencji stosownie do Artykułu 27 ustępu 1
litera b) lub c) (Podpisanie i ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie), będą składane
przez odpowiedzialną Stronę i mogą różnić się od notyfikacji złożonych przez tę Stronę
w stosunku do zawartych przez nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza
Konwencja.
3.
Jeżeli notyfikacje zostają złożone na moment podpisania, podlegają one potwierdzeniu
przy składaniu do depozytu instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, chyba
że dokument zawierający notyfikacje w sposób wyraźny określa, że są one uważane za
ostateczne, z zastrzeżeniem ustępów 5 i 6 niniejszego Artykułu oraz Artykułu 35 ustęp
7 (Stosowanie).
4.
Jeżeli notyfikacje nie zostają złożone na moment podpisania, wówczas na ten moment
zostanie złożona wstępna lista spodziewanych notyfikacji.
5.
Strona może rozszerzyć w dowolnym czasie listę umów notyfikowanych zgodnie z Artykułem
2 ustęp 1 litera a) punkt ii) (Interpretacja pojęć) poprzez złożenie notyfikacji skierowanej
do Depozytariusza. Strona określi w takiej notyfikacji, czy dana umowa jest objęta
zakresem jakichkolwiek zastrzeżeń złożonych przez Stronę, które zostały wymienione
w Artykule 28 ustęp 8 (Zastrzeżenia). Strona może także złożyć nowe zastrzeżenie,
o którym mowa w Artykule 28 ustęp 8 (Zastrzeżenia), jeżeli dodatkowa umowa będzie
pierwszą, która zostanie objęta zakresem takiego zastrzeżenia. Strona określi także
wszelkie dodatkowe notyfikacje, które mogą być wymagane zgodnie z ustępem 1 literami
od b) do s), aby odzwierciedlić włączenie tych dodatkowych umów. Dodatkowo, jeżeli
rozszerzenie powoduje po raz pierwszy włączenie danej umowy podatkowej zawartej przez
lub w imieniu jurysdykcji lub terytorium, za które w sprawach międzynarodowych odpowiedzialna
jest Strona, ta Strona określi wszelkie zastrzeżenia (stosownie do Artykułu 28 ustęp
4 (Zastrzeżenia)) lub notyfikacje (stosownie do ustępu 2 mniejszego Artykułu), które
mają zastosowanie w odniesieniu do Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, zawartych przez lub w imieniu takiej jurysdykcji lub terytorium. Z datą,
z którą taka dodatkowa umowa (umowy) notyfikowana (notyfikowane) zgodnie z dyspozycją
Artykułu 2 ustęp 1 litera a) punkt ii) (Interpretacja pojęć) stała (stały) się Umowami
Podatkowymi, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, postanowienia Artykułu
35 (Stosowanie) będą regulowały, z jaką datą będą stosowane zmiany w Umowach Podatkowych,
do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
6.
Strona może dokonać dodatkowych notyfikacji zgodnie z ustępem 1 literami od b) do
s) w drodze notyfikacji skierowanej do Depozytariusza. Notyfikacje takie będą odnosiły
skutek:
a)
w stosunku do Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, zawartych
wyłącznie z Państwami lub jurysdykcjami będącymi Stronami niniejszej Konwencji wówczas,
gdy dodatkowa notyfikacja będzie otrzymana przez Depozytariusza:
i)
dla notyfikacji odnoszących się do postanowień dotyczących podatków pobieranych u
źródła, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub
po dniu 1 stycznia roku następującego po upływie terminu sześciu miesięcy kalendarzowych,
rozpoczynającego bieg z datą poinformowania przez Depozytariusza o dodatkowej notyfikacji;
oraz
ii)
dla notyfikacji odnoszących się do wszystkich pozostałych postanowień, do podatków
nakładanych w odniesieniu do okresów podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po
dniu 1 stycznia roku następującego po upływie terminu sześciu miesięcy kalendarzowych,
rozpoczynającego bieg z datą poinformowania przez Depozytariusza o dodatkowej notyfikacji;
oraz
b)
w stosunku do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w przypadku
gdy jedna lub więcej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest jej stroną, stała
się Stroną niniejszej Konwencji po dacie otrzymania przez Depozytariusza dodatkowej
notyfikacji: z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w tych
Umawiających się Jurysdykcjach.
Artykuł 30
Późniejsze zmiany Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja
Postanowienia niniejszej Konwencji nie naruszają późniejszych zmian Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, które mogą zostać uzgodnione pomiędzy
Umawiającymi się Jurysdykcjami, które są stronami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja.
Artykuł 31
Konferencja Stron
1.
Strony mogą powołać konferencję Stron w celach podjęcia jakichkolwiek decyzji lub
wykonywania jakichkolwiek zadań, jakie mogą być niezbędne lub stosowne zgodnie z postanowieniami
niniejszej Konwencji.
2.
Konferencja Stron jest obsługiwana przez Depozytariusza.
3.
Każda ze Stron może wystąpić z wnioskiem o powołanie Konferencji Stron w drodze poinformowania
Depozytariusza o swoim wniosku. Depozytariusz poinformuje wszystkie Strony niniejszej
Konwencji o każdym wniosku. Następnie, Depozytariusz powoła Konferencję Stron pod
warunkiem, że wniosek uzyska poparcie jednej trzeciej Stron w terminie sześciu miesięcy
kalendarzowych od poinformowania o nim przez Depozytariusza.
Artykuł 32
Interpretacja oraz stosowanie
1.
Jakakolwiek wątpliwość w zakresie interpretacji lub stosowania postanowień Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, zmodyfikowanych przez niniejszą Konwencję,
będzie rozpatrywana na podstawie postanowienia (postanowień) Umowy Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dotyczących rozwiązywania sporów w ramach
procedury wzajemnego porozumiewania się w zakresie wątpliwości przy interpretacji
lub stosowaniu Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja (których
postanowienia mogą zostać zmodyfikowane przez niniejszą Konwencję).
2.
Jakakolwiek wątpliwość w zakresie interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji
może być rozpatrywana przez Konferencję Stron powołaną zgodnie z Artykułem 31 ustęp
3 (Konferencja Stron).
Artykuł 33
Zmiana
1.
Każda ze Stron może zaproponować zmianę niniejszej Konwencji w drodze przedłożenia
proponowanej zmiany Depozytariuszowi.
2.
Konferencja Stron może zostać powołana w celu rozważenia zaproponowanej zmiany, zgodnie
z Artykułem 31 ustęp 3 (Konferencja Stron).
Artykuł 34
Wejście w życie
1.
Konwencja niniejsza wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie
terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego
instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.
2.
Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia
niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub
zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego
po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania
przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 35
Stosowanie
1.
Przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję
w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:
a)
w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych
na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej
się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w
pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna
się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie
w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz
b)
w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję,
w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu
lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy
termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi,
że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z
późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających
się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja.
2.
Wyłącznie dla celu własnego stosowania ustępu 1 litera a) i ustępu 5 litera a), Strona
może dokonać wyboru w zakresie zastąpienia terminem „okres podatkowy” odesłania do
pojęcia „rok kalendarzowy”, co odpowiednio notyfikuje Depozytariuszowi.
3.
Wyłącznie dla celu własnego stosowania ustępu 1 litera b) oraz ustępu 5 litera b),
Strona może dokonać wyboru w zakresie zastąpienia odesłania do pojęcia „okresy podatkowe
rozpoczynające się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin” odesłaniem do pojęcia
„okresy podatkowe rozpoczynające się w dniu lub po dniu 1 stycznia roku następującego
w dniu lub po dniu upływu terminu”, co odpowiednio notyfikuje Depozytariuszowi.
4.
Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego Artykułu, Artykuł 16 (Procedura
wzajemnego porozumiewania się) będą stosowane w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, do sprawy przedstawionej właściwemu organowi
Umawiającej się Jurysdykcji w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza
Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, z wyłączeniem spraw,
w których od tego dnia nie zostały spełnione warunki dla ich przedstawienia zgodnie
z Umową Podatkową, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, w brzmieniu sprzed
modyfikacji dokonanej przez niniejszą Konwencję, bez względu na okres podatkowy, którego
dana sprawa dotyczy.
5.
Dla nowej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, wynikającej
z rozszerzenia listy umów notyfikowanych zgodnie z Artykułem 2 ustęp 1 litera a) punkt
ii) (Interpretacja pojęć), o którym mowa w Artykule 29 ustęp 5 (Notyfikacje), postanowienia
niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję:
a)
w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych
na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej
się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w
pierwszym dniu lub po tym dniu kolejnego roku kalendarzowego rozpoczynającego się
w dniu lub po dniu upływu terminu 30 dni, rozpoczynającego bieg z datą poinformowania
przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej rozszerzenia listy umów; oraz
b)
w odniesieniu do wszystkich innych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję,
dla podatków nakładanych w związku z okresami podatkowymi rozpoczynającymi się w lub
po dniu upływu terminu dziewięciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszego terminu,
w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi,
że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynającego bieg
z datą poinformowania przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej rozszerzenia listy
umów.
6.
Strona może zastrzec prawo niestosowania ustępu 4 w odniesieniu do zawartych przez
nią Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
7.
a)
Strona może zastrzec prawo do zastąpienia:
i)
odesłań w ustępach 1 i 4 do pojęcia „późniejsza z dat, z którą niniejsza Konwencja
wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja”; oraz
ii)
odesłań w ustępie 5 do pojęcia „data poinformowania przez Depozytariusza o notyfikacji
dotyczącej rozszerzenia listy umów”; odesłaniami do pojęcia „30 dni po dacie otrzymania
przez Depozytariusza późniejszej z notyfikacji dokonanych przez każdą Umawiającą się
Jurysdykcję składającą zastrzeżenie, o którym mowa w Artykule 35 ustęp 7 (Stosowanie),
że wypełniła wymagane procedury wewnętrzne w zakresie stosowania przepisów niniejszej
Konwencji w odniesieniu do tej konkretnej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja”;
iii)
odesłań w Artykule 28 ustęp 9 litera a) (Zastrzeżenia) do pojęcia „data poinformowania
przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej wycofania lub zastąpienia danego zastrzeżenia”;
oraz
iv)
odesłania w Artykule 28 ustęp 9 litera b) (Zastrzeżenia) do pojęcia „późniejsza z
dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w tych Umawiających się Jurysdykcjach”;
odesłaniami do pojęcia: „30 dni po dacie otrzymania przez Depozytariusza późniejszej
z notyfikacji dokonanych przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję składającą zastrzeżenie,
o którym mowa w Artykule 35 ustęp 7 (Stosowanie), że wypełniła wymagane procedury
wewnętrzne w zakresie stosowania wycofania zastrzeżenia lub zastąpienia zastrzeżenia
w odniesieniu do tej konkretnej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja”;
v)
odesłań w Artykule 29 ustęp 6 litera a) (Notyfikacje) do pojęcia „data poinformowania
przez Depozytariusza o dodatkowej notyfikacji; oraz
vi)
odesłania w Artykule 29 ustęp 6 litera b) (Notyfikacje) do pojęcia „późniejsza z dat,
z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w tych Umawiających się Jurysdykcjach”;
odesłaniami do pojęcia: „30 dni po dacie otrzymania przez Depozytariusza późniejszej
z notyfikacji dokonanych przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję składającą zastrzeżenie,
o którym mowa w Artykule 35 ustęp 7 (Stosowanie), że wypełniła wymagane procedury
wewnętrzne w zakresie stosowania dodatkowej notyfikacji w odniesieniu do tej konkretnej
Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja”;
vii)
odesłań w Artykule 36 ustępach 1 i 2 (Stosowanie Części VI) do pojęcia „późniejszej
z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji,
które są stronami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja”;
odesłaniami do pojęcia „30 dni po dacie otrzymania przez Depozytariusza późniejszej
z notyfikacji dokonanych przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję składającą zastrzeżenie,
o którym mowa w Artykułu 35 ustęp 7 (Stosowanie), że wypełniła wymagane procedury
wewnętrzne w zakresie stosowania przepisów niniejszej Konwencji w odniesieniu do tej
konkretnej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja”;
viii)
odesłania w Artykule 36 ustęp 3 (Stosowanie Części VI) do pojęcia „data poinformowania
przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej rozszerzenia listy umów”;
ix)
odesłań w Artykule 36 ustęp 4 (Stosowanie Części VI) do pojęć: „data poinformowania
przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej wycofania zastrzeżenia”, „data poinformowania
przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej zastąpienia zastrzeżenia” oraz „data
poinformowania przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej wycofania sprzeciwu wobec
zastrzeżenia”; oraz
x)
odesłania w Artykule 36 ustęp 5 (Stosowanie Części VI) do pojęcia „data poinformowania
przez Depozytariusza o dodatkowych notyfikacjach”; odesłaniami do pojęcia „30 dni
po dacie otrzymania przez Depozytariusza późniejszej z notyfikacji dokonanych przez
każdą Umawiającą się Jurysdykcję składającą zastrzeżenie, o którym mowa w Artykule
35 ustęp 7 (Stosowanie), że wypełniła wymagane procedury wewnętrzne w zakresie stosowania
przepisów Części VI (Arbitraż) w odniesieniu do tej konkretnej Umowy Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja”.
b)
Strona składająca zastrzeżenie na podstawie litery a) przekaże potwierdzenie wypełnienia
przez nią procedur wewnętrznych jednocześnie do Depozytariusza oraz drugiej Umawiającej
się Jurysdykcji (pozostałych Umawiających się Jurysdykcji).
c)
Jeśli jedna lub więcej Umawiających się Jurysdykcji, które są stronami Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, składa zastrzeżenie zgodnie z niniejszym
ustępem, data z którą będą stosowane postanowienia niniejszej Konwencji, postanowienia
dotyczące wycofania lub zastąpienia zastrzeżenia, dodatkowej notyfikacji w odniesieniu
do danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, lub Części
VI (Arbitraż), będzie regulowana niniejszym ustępem w odniesieniu do wszystkich Umawiających
się Jurysdykcji, które są stronami danej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja.
Artykuł 36
Stosowanie Części VI
1.
Bez względu na postanowienia Artykułu 28 ustęp 9 (Zastrzeżenia), Artykułu 29 ustęp
6 (Notyfikacje) oraz Artykułu 35 ustępy od 1 do 6 (Stosowanie), w odniesieniu do dwóch
Umawiających się Jurysdykcji, które są stronami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie
niniejsza Konwencja, przepisy Części VI (Arbitraż) będą stosowane:
a)
w odniesieniu do spraw przedstawionych właściwemu organowi Umawiającej się Jurysdykcji
(jak opisano w Artykule 19 ustęp 1 litera a) (Obowiązkowe postępowanie arbitrażowe)),
w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie
w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, które są stronami Umowy Podatkowej, do której
ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz
b)
w odniesieniu do spraw przedstawionych właściwemu organowi Umawiającej się Jurysdykcji
przed późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających
się Jurysdykcji, które są stronami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, z datą kiedy obie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi,
że osiągnęły wzajemne porozumienie zgodnie z Artykułem 19 ustęp 10 (Obowiązkowe postępowanie
arbitrażowe), łącznie z informacją dotyczącą daty lub dat, z którą takie sprawy będą
uważane za przedstawione właściwemu organowi Umawiającej się Jurysdykcji (jak wskazano
w Artykule 19 ustęp 1 litera a) (Obowiązkowe postępowanie arbitrażowe)) zgodnie z
warunkami określonymi w tym wzajemnym porozumieniu.
2.
Strona może zastrzec prawo do stosowania przepisów Części VI (Arbitraż) w zakresie
sprawy przedstawionej właściwemu organowi Umawiającej się Jurysdykcji przed późniejszą
z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji,
które są stronami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
wyłącznie w zakresie, w jakim właściwe organy obu Umawiających się Jurysdykcji zgodziły
się, że znajdzie ona zastosowanie do tej konkretnej sprawy.
3.
W przypadku dodania nowej Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja,
które wynika z rozszerzenia na podstawie Artykułu 29 ustęp 5 (Notyfikacje) listy umów
notyfikowanych na podstawie Artykułu 2 ustęp 1 litera a) punkt ii) (Interpretacja
pojęć), odesłań w ustępach 1 i 2 niniejszego Artykułu do pojęcia „późniejsza z dat,
z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji,
które są stronami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja”
zostaną zastąpione odesłaniami do pojęcia „data poinformowania przez Depozytariusza
o notyfikacji dotyczącej rozszerzenia listy umów”.
4.
Wycofanie lub zastąpienie zastrzeżenia złożonego zgodnie z Artykułem 26 ustęp 4 (Klauzula
zgodności) na podstawie Artykułu 28 ustęp 9 (Zastrzeżenia) lub wycofanie sprzeciwu
wobec zastrzeżenia złożonego na podstawie Artykułu 28 ustęp 2 (Zastrzeżenia), które
skutkuje zastosowaniem Części VI (Arbitraż) w relacjach między dwiema Umawiającymi
się Jurysdykcjami, które są stronami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, będzie stosowane zgodnie z ustępem 1 litera a) i b) niniejszego Artykułu,
z wyłączeniem odesłań do pojęcia „późniejsza z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi
w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, które są stronami Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja”, które zostaną odpowiednio zastąpione
odesłaniami do pojęć: „data poinformowania przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej
wycofania zastrzeżenia”, „data poinformowania przez Depozytariusza o notyfikacji dotyczącej
zastąpienia zastrzeżenia” oraz „data poinformowania przez Depozytariusza o notyfikacji
dotyczącej wycofania sprzeciwu wobec zastrzeżenia”.
5.
Dodatkowa notyfikacja złożona na podstawie Artykułu 29 ustęp 1 litera p) (Notyfikacje)
będzie stosowana zgodnie z ustępem 1 litery a) i b), z wyłączeniem odesłań w ustępach
1 i 2 niniejszego Artykułu do pojęcia „późniejsza z dat, z którą niniejsza Konwencja
wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, które są stronami Umowy Podatkowej,
do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja”, które zostanie zastąpione odesłaniami
do pojęcia „data poinformowania przez Depozytariusza o dodatkowych notyfikacjach”.
Artykuł 37
Wypowiedzenie
1.
Każda ze Stron może w dowolnym czasie wypowiedzieć niniejszą Konwencję w drodze złożenia
notyfikacji skierowanej do Depozytariusza.
2.
Wypowiedzenie dokonane na podstawie ustępu 1 będzie skuteczne z datą otrzymania notyfikacji
przez Depozytariusza. W przypadkach, gdy niniejsza Konwencja weszła w życie w odniesieniu
do wszystkich Umawiających się Jurysdykcji, które są stronami Umowy Podatkowej, do
której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, przed datą z którą wypowiedzenie złożone
przez Stronę staje się skuteczne, Umowa Podatkowa, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, pozostanie zmodyfikowana przez niniejszą Konwencję.
Artykuł 38
Protokoły do niniejszej Konwencji
1.
Konwencja niniejsza może zostać uzupełniona przez jeden lub więcej protokołów.
2.
W celu stania się stroną protokołu, Państwo lub jurysdykcja muszą być także Stroną
niniejszej Konwencji.
3.
Strona niniejszej Konwencji nie jest związana protokołem, chyba że zostanie stroną
tego protokołu zgodnie z jego postanowieniami.
Artykuł 39
Depozytariusz
1.
Sekretarz Generalny Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju będzie Depozytariuszem
niniejszej Konwencji oraz wszelkich protokołów, zgodnie z Artykułem 38 (Protokoły
do niniejszej Konwencji).
2.
Depozytariusz notyfikuje Stronom oraz Sygnatariuszom niniejszej Konwencji, w ciągu
jednego miesiąca kalendarzowego:
a)
każde podpisanie, zgodnie z Artykułem 27 (Podpisanie i ratyfikacja, przyjęcie lub
zatwierdzenie);
b)
zdeponowanie każdego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, zgodnie
z Artykułem 27 (Podpisanie i ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie);
c)
każde złożenie, wycofanie lub zastąpienie zastrzeżenia, zgodnie z Artykułem 28 (Zastrzeżenia);
d)
każde złożenie notyfikacji lub dodatkowej notyfikacji, zgodnie z Artykułem 29 (Notyfikacje);
e)
każdą zaproponowaną zmianę niniejszej Konwencji, zgodnie z Artykułem 33 (Zmiana);
f)
każde wypowiedzenie niniejszej Konwencji, zgodnie z Artykułem 37 (Wypowiedzenie);
oraz
g)
jakąkolwiek inną informację dotyczącą niniejszej Konwencji.
3.
Depozytariusz będzie prowadził publicznie dostępną listę:
a)
Umów Podatkowych, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja;
b)
zastrzeżeń do niniejszej Konwencji złożonych przez Strony; oraz
c)
notyfikacji do niniejszej Konwencji złożonych przez Strony.