Treść ustawy

Art. 1.

W ustawie z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów (Dz. U. poz. 708 oraz z 2018 r. poz. 138, 1000 i 1039) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 2:

a)

po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„

2a)

lokalizator - telekomunikacyjne urządzenie końcowe wykorzystujące technologie pozycjonowania satelitarnego i transmisji danych, na którym zainstalowano oprogramowanie udostępnione przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, służące do monitorowania trasy przewozu towaru;

”

b)

po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

„

3a)

numer lokalizatora - indywidualny numer przydzielany podczas instalacji oprogramowania, o którym mowa w pkt 2a;

”

c)

po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:

„

4a)

numer urządzenia - indywidualny numer urządzenia przekazującego dane geolokalizacyjne środka transportu do zewnętrznego systemu lokalizacji używanego przez przewoźnika;

”

d)

po pkt 15 dodaje się pkt 15a w brzmieniu:

„

15a)

zewnętrzny system lokalizacji - system używany przez przewoźnika gromadzący dane geolokalizacyjne środka transportu przekazywane z zainstalowanego w tym środku transportu urządzenia wykorzystującego technologie pozycjonowania satelitarnego i transmisji danych;

”

;

2)

w art. 4:

a)

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„

1.

Środki techniczne służące monitorowaniu przewozu towarów obejmują:

1)

rejestr zgłoszeń wraz z modułem gromadzącym i przetwarzającym dane geolokalizacyjne, zwany dalej „rejestrem”;

2)

lokalizator;

3)

zewnętrzny system lokalizacji, który przekazuje do rejestru dane geolokalizacyjne środka transportu.

”

b)

w ust. 4 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„

1a)

geolokalizacyjne przekazywane z lokalizatorów oraz zewnętrznych systemów lokalizacji, obejmujące współrzędne geograficzne dotyczące położenia środka transportu, jego prędkość, datę i godzinę pozyskania tych współrzędnych, azymut środka transportu, błąd przekazywania danych satelitarnych oraz numer lokalizatora albo numer urządzenia;

”

c)

po ust. 4 dodaje się ust. 4a-4d w brzmieniu:

„

4a.

Analizę danych gromadzonych w rejestrze może prowadzić wyznaczona jednostka sektora finansów publicznych albo instytuty badawcze, o których mowa w ustawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 736).

4b.

Podmiot, o którym mowa w ust. 4a, przekazuje Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na bieżąco wyniki analizy danych gromadzonych w rejestrze.

4c.

Podmiot, o którym mowa w ust. 4a, może wykonywać również czynności związane z technicznym utrzymaniem i rozwojem środków, o których mowa w ust. 1.

4d.

Na realizację zadania, o którym mowa w ust. 4a i 4c, instytuty badawcze, o których mowa w ustawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych, otrzymują dotację celową z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw finansów publicznych.

”

d)

ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„

5.

Dane, o których mowa w ust. 4:

1)

pkt 1 i 2 - są przechowywane przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano zgłoszenia;

2)

pkt 1a - są przechowywane nie dłużej niż 12 miesięcy, licząc od daty zakończenia przewozu towaru, chyba że przed upływem tego terminu wszczęte zostanie postępowanie administracyjne, w którym dane te są niezbędne; w takim przypadku dane geolokalizacyjne są przechowywane do czasu prawomocnego zakończenia postępowania administracyjnego.

”

e)

po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:

„

5a.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej dokonuje weryfikacji danych, o których mowa w ust. 4 pkt 1a, nie rzadziej niż raz na 3 miesiące, usuwając zbędne dane.

”

f)

dodaje się ust. 7-10 w brzmieniu:

„

7.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej udostępnia nieodpłatnie oprogramowanie, o którym mowa w art. 2 pkt 2a.

8.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępni w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra wymogi techniczne przekazywania danych geolokalizacyjnych środka transportu do rejestru z zewnętrznego systemu lokalizacji i określi sposób przekazywania tych danych.

9.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wyznaczyć jednostkę sektora finansów publicznych albo instytuty badawcze, o których mowa w ustawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych, do:

1)

dokonywania analizy danych z rejestru oraz wskazać zakres danych podlegających tej analizie,

2)

wykonywania czynności związanych z technicznym utrzymaniem i rozwojem środków, o których mowa w ust. 1, oraz wskazać zakres tych czynności

- uwzględniając przygotowanie techniczne wyznaczanego podmiotu i jego doświadczenie w analizie danych, w szczególności danych geolokalizacyjnych oraz w zakresie utrzymania i rozwoju technologii teleinformatycznych.

10.

W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 9, jest podmiotem, który jest nadzorowany przez ministra innego niż minister właściwy do spraw finansów publicznych, rozporządzenie, o którym mowa w ust. 9, wydaje się w porozumieniu z właściwym ministrem.

”

;

3)

w art. 5 w ust. 4:

a)

w pkt 1 w lit. h średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. i w brzmieniu:

„

i)

numer lokalizatora albo numer urządzenia;

”

b)

w pkt 2 w lit. h kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. i w brzmieniu:

„

i)

numer lokalizatora albo numer urządzenia.

”

;

4)

w art. 6 w ust. 3:

a)

w pkt 1 w lit. g średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. h w brzmieniu:

„

h)

numer lokalizatora albo numer urządzenia;

”

b)

w pkt 2 w lit. g kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. h w brzmieniu:

„

h)

numer lokalizatora albo numer urządzenia.

”

;

5)

w art. 7 w ust. 2:

a)

w pkt 1 w lit. k średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. l w brzmieniu:

„

l)

numer lokalizatora albo numer urządzenia;

”

b)

w pkt 2 w lit. k kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. l w brzmieniu:

„

l)

numer lokalizatora albo numer urządzenia.

”

;

6)

w art. 7b w ust. 1 i 2 wyrazy „lub art. 8 ust. 1” zastępuje się wyrazami „,art. 8 ust. 1 lub art. 10a ust. 1 i 2”;

7)

po art. 10 dodaje się art. 10a-10c w brzmieniu:

„

Art. 10a.

1.

Przewoźnik, w trakcie całej trasy przewozu towaru objętego zgłoszeniem, jest obowiązany zapewnić przekazywanie aktualnych danych geolokalizacyjnych środka transportu objętego tym zgłoszeniem.

2.

Przewoźnik jest obowiązany wyposażyć środek transportu, o którym mowa w ust. 1, w lokalizator.

3.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli dane geolokalizacyjne środka transportu są przekazywane do rejestru z zewnętrznego systemu lokalizacji.

Art. 10b.

W przypadku gdy środek transportu jest wyposażony w lokalizator, kierujący jest obowiązany:

1)

włączyć lokalizator:

a)

przed rozpoczęciem przewozu towaru - w przypadku przewozu towaru, o którym mowa w art. 5 ust. 1, a w przypadku kilku miejsc załadunku na terytorium kraju z chwilą rozpoczęcia przewozu towaru z pierwszego miejsca załadunku na terytorium kraju,

b)

z chwilą rozpoczęcia przewozu towaru na terytorium kraju - w przypadku przewozu towaru, o którym mowa w art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1;

2)

wyłączyć lokalizator nie wcześniej niż z chwilą:

a)

dostarczenia towaru do miejsca dostarczenia towaru na terytorium kraju, a w przypadku kilku miejsc dostarczenia towaru na terytorium kraju z chwilą dostarczenia towaru do ostatniego miejsca dostarczenia towaru na terytorium kraju,

b)

zakończenia przewozu towaru na terytorium kraju.

Art. 10c.

1.

W przypadku stwierdzenia trwającej dłużej niż godzinę niesprawności lokalizatora albo zewnętrznego systemu lokalizacji, kierujący, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. a, jest obowiązany do niezwłocznego zatrzymania się na najbliższym parkingu samochodowym lub w najbliższej zatoce postojowej.

2.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, kierujący środkiem transportu, o którym mowa w art. 2 pkt 11 lit. a, przewożący towary niebezpieczne określone w Umowie europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1119) jest obowiązany zatrzymać środek transportu na najbliższym parkingu samochodowym lub w innym miejscu zapewniającym postój, z uwzględnieniem przepisów działu 8.4 i 8.5 tej umowy.

3.

Przewóz towaru środkiem transportu, o którym mowa w art. 2 pkt 11 lit. a, może być kontynuowany po:

1)

przywróceniu sprawności lokalizatora albo zewnętrznego systemu lokalizacji albo

2)

przeładunku towaru na środek transportu wyposażony w sprawny lokalizator albo którego dane geolokalizacyjne są przekazywane do rejestru z zewnętrznego systemu lokalizacji, albo

3)

wyposażeniu środka transportu w sprawny lokalizator, albo

4)

nałożeniu zamknięć urzędowych na środek transportu lub towar albo zarządzeniu konwoju, o którym mowa w art. 67 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 508, 650, 723, 1000, 1039 i 1499).

4.

Rozstrzygnięcie w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 4, jest podejmowane przez naczelnika urzędu celno-skarbowego, na terenie którego znajduje się środek transportu, po uzyskaniu informacji od przewoźnika dotyczącej potrzeby kontynuowania przewozu towaru.

5.

W przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, przepis art. 10b stosuje się odpowiednio.

”

;

8)

w art. 12 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„

3a.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej nieodpłatnie udostępnia dane zgromadzone w rejestrze, również na wniosek:

1)

sądu,

2)

prokuratora

- w związku z toczącym się postępowaniem.

”

;

9)

w art. 13:

a)

w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„

4)

przekazywania aktualnych danych geolokalizacyjnych środka transportu.

”

b)

ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„

2.

Kontrola obejmuje weryfikację danych zawartych w dokumentach okazanych przez kierującego, dokonanie oględzin towaru, w tym pobranie próbki towaru, oraz weryfikację wskazań lokalizatora albo zewnętrznego systemu lokalizacji.

”

;

10)

w art. 14 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

„

Przepisy art. 10b pkt 1 i art. 10c ust. 3 pkt 2-4 stosuje się odpowiednio.

”

;

11)

w art. 22:

a)

po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:

„

2a.

W przypadku niewywiązywania się z obowiązku, o którym mowa w art. 10a ust. 1, na przewoźnika nakłada się karę pieniężną w wysokości 10 000 zł.

2b.

Odstępuje się od nałożenia kary pieniężnej za niewykonanie obowiązku, o którym mowa w art. 10a ust. 1, jeżeli jego niedopełnienie wynikało z niedostępności rejestru.

”

b)

ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„

3.

W przypadkach uzasadnionych ważnym interesem przewoźnika lub interesem publicznym, na wniosek przewoźnika lub z urzędu, organ może odstąpić od nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1-2a, z uwzględnieniem art. 26 ust. 3.

”

;

12)

w art. 30 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„

5.

Przepisu ust. 4 nie stosuje się do:

1)

przewoźników;

2)

przewozu towarów, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3a.

”

;

13)

w art. 31:

a)

w ust. 1 wyrazy „w art. 22 ust. 1 albo 2” zastępuje się wyrazami „w art. 22 ust. 1-2a”,

b)

w ust. 3 wyrazy „w art. 22 ust. 1 albo 2” zastępuje się wyrazami „w art. 22 ust. 1-2a”;

14)

w art. 32 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„

1.

W przypadku stwierdzenia w trakcie kontroli:

1)

rozpoczęcia przewozu towaru przez kierującego, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. a, bez numeru referencyjnego, bez dokumentu zastępującego zgłoszenie i potwierdzenia przyjęcia dokumentu zastępującego zgłoszenie albo dokumentu, o którym mowa w art. 3 ust. 7,

2)

niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 10b,

3)

niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 10c ust. 1

- kierujący podlega karze grzywny w wysokości od 5000 do 7500 zł.

”

Art. 2.

Do przewozu towarów rozpoczętego i niezakończonego do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 3.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2018 r., z wyjątkiem art. 1:

1)

pkt 2 lit. c i f oraz pkt 12, które wchodzą w życie w dniu następującym po dniu ogłoszenia;

2)

pkt 11, 13 i 14, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.

Niniejsza ustawa została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 8 sierpnia 2017 r. pod numerem 2017/372/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597), które wdraża dyrektywę (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (ujednolicenie) (Dz. Urz. UE L 241 z 17.09.2015, str. 1).