3.
Kto znalazł pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności, o których mowa w art. 21
ust. 4, lub rzeczy o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej i nie zna osoby
uprawnionej do ich odbioru lub nie zna jej miejsca pobytu, oddaje rzecz niezwłocznie
właściwemu staroście, chyba że znalezione zostały jedynie pieniądze a ich kwota nie
przekracza 100 złotych lub równowartości tej kwoty obliczonej według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia znalezienia pieniędzy, a w przypadku
gdy w tym dniu nie ogłoszono takiego kursu, według ostatniego kursu ogłoszonego przed
tym dniem.