Druga Poprawkaprzyjęta w Cavtat dnia 4 czerwca 2004 r.do Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, sporządzonej w Espoo dnia 25 lutego 1991 r.

Spis treści

Treść

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
Dnia 4 czerwca 2004 r. w Cavtat, podczas III Spotkania Stron Konwencji, Decyzją Ul/7, została przyjęta Druga poprawka do Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, sporządzonej w Espoo dnia 25 lutego 1991 r., w następującym brzmieniu:
Przekład
DECYZJA III/7
DRUGA POPRAWKA DO KONWENCJI Z ESPOO
Spotkanie,
odwołując się do swojej decyzji II/10 w sprawie przeglądu Konwencji oraz do ustępu 19 sofijskiej deklaracji ministerialnej,
pragnąc zmienić Konwencję w celu dalszego wzmocnienia jej stosowania i poprawy synergii z innymi wielostronnymi umowami środowiskowymi,
oceniając wysoko prace grupy zadaniowej ustanowionej podczas drugiego Spotkania Stron, małej grupy do spraw poprawek, a także samej Grupy Roboczej do spraw Ocen Oddziaływania na Środowisko,
uwzględniając Konwencję o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, sporządzoną w Aarhus (Dania) dnia 25 czerwca 1998 roku oraz odwołując się do Protokołu w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko, sporządzonego w Kijowie (Ukraina) dnia 21 maja 2003 roku,
uwzględniając również odpowiednie instrumenty prawne Wspólnoty Europejskiej, takie jak dyrektywa 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 roku w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne, zmieniona dyrektywami 97/11/WE i 2003/35/WE,
mając świadomość, że rozszerzenie Załącznika I zwiększy znaczenie ocen oddziaływania na środowisko w regionie,
uznając korzyści wynikające z możliwie najwcześniejszej współpracy międzynarodowej w zakresie ocen oddziaływania na środowisko,
wspierając prace Komitetu Implementacyjnego stanowiące użyteczne narzędzie do dalszego wdrażania i stosowania postanowień Konwencji,

1.

Potwierdza, że ważność decyzji podjętych przed wejściem w życie Drugiej poprawki do Konwencji, w tym dotyczących przyjęcia protokołów, ustanowienia organów pomocniczych, przeglądu zgodności i działań podejmowanych przez Komitet Implementacyjny, nie zostanie uchylona na skutek przyjęcia i wejścia w życie niniejszej poprawki;

2.

Potwierdza również, że każda Strona jest w dalszym ciągu uprawniona do uczestniczenia we wszystkich działaniach podejmowanych w ramach Konwencji, w tym do przygotowywania protokołów, ustanawiania organów pomocniczych i uczestnictwa w nich oraz do przeglądu zgodności, niezależnie od tego, czy Druga poprawka do Konwencji weszła w życie dla danej Strony, czy nie;

3.

Przyjmuje następujące poprawki do Konwencji:

a)

w artykule 2 po ustępie 10 dodaje się nowy ustęp w brzmieniu:
„ 

11.

Jeżeli Strona pochodzenia zamierza przeprowadzić procedurę w celu określenia zakresu dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko, Strona narażona powinna mieć możliwość uczestniczenia w tej procedurze w odpowiednim zakresie.
 ”

b)

w artykule 8 po wyrazie „konwencji” dodaje się wyrazy:
„ 
oraz z wszelkich jej protokołów, których są Stronami,
 ”

c)

w artykule 11 ustęp 2 nadaje się nowe brzmienie literze (c):
„ 

(c)

będą, w stosownych przypadkach, dążyć do tego, by korzystać z usług właściwych organów mających specjalistyczną wiedzę odpowiednią do osiągnięcia celów niniejszej konwencji oraz do współpracy z tymi organami;
 ”

d)

na końcu artykułu 11 dodaje się dwie nowe litery w brzmieniu:
„ 

(g)

będą przygotowywać, w stosownych przypadkach, protokoły do niniejszej konwencji;

(h)

ustanowią takie organy pomocnicze, jakie uznają za konieczne do wdrożenia niniejszej konwencji.
 ”

e)

w artykule 14 ustęp 4 drugie zdanie zastępuje się nowym zdaniem w brzmieniu:
„ 
Poprawki wejdą w życie dla Stron, które je ratyfikowały, zatwierdziły lub przyjęły, dziewięćdziesiątego dnia od dnia otrzymania przez depozytariusza zawiadomienia o ich ratyfikacji, zatwierdzeniu lub przyjęciu przez co najmniej trzy czwarte liczby Stron w chwili ich przyjęcia.
 ”

f)

po artykule 14 dodaje się nowy artykuł w brzmieniu:
„ 

   Artykuł 14 bis   

Przegląd zgodności

1.

Strony dokonują przeglądu zgodności z postanowieniami niniejszej konwencji na podstawie procedury zgodności w ramach przyjętej przez spotkanie Stron procedury niespornej i opartej na pomocy. Przegląd opiera się na regularnym składaniu sprawozdań przez Strony, ale nie jest do niego ograniczony. Decyzje o wymaganej przez Strony częstotliwości regularnego składania sprawozdań oraz o informacjach, jakie należy uwzględnić w tych sprawozdaniach, podejmuje spotkanie Stron.

2.

Procedurę zgodności można stosować do każdego protokołu przyjętego w ramach niniejszej konwencji.
 ”

g)

Załącznik I do Konwencji zastępuje się Załącznikiem do niniejszej Decyzji;

h)

w Załączniku VI po ustępie 2 dodaje się nowy ustęp w brzmieniu:
„ 

3.

Ustępy 1 i 2 mogą być stosowane, z uwzględnieniem niezbędnych zmian, do każdego protokołu do niniejszej konwencji.
 ”
Załącznik
ZESTAWIENIE RODZAJÓW DZIAŁALNOŚCI

1.

Rafinerie ropy naftowej (z wyłączeniem instalacji wytwarzających jedynie smary z ropy naftowej) i instalacje do gazyfikacji i upłynniania węgla lub łupków bitumicznych o wydajności co najmniej 500 ton metrycznych na dobę.

2.

(a)

elektrociepłownie i inne instalacje do spalania o mocy cieplnej co najmniej 300 MW; oraz

(b)

elektrownie jądrowe i inne reaktory jądrowe, w tym demontaż lub likwidacja takich elektrowni bądź reaktorów1/ (z wyjątkiem instalacji badawczych do produkcji i konwersji materiałów rozszczepialnych i paliworodnych, o mocy nie przekraczającej 1 kilowata przy ciągłym obciążeniu termicznym).

3.

(a)

instalacje do przetwarzania wypalonego paliwa jądrowego;

(b)

instalacje przeznaczone:
  •   -  
    do produkcji lub wzbogacania paliwa jądrowego;
  •   -  
    do przetwarzania wypalonego paliwa jądrowego lub wysokoaktywnych odpadów radioaktywnych;
  •   -  
    do ostatecznego składowania wypalonego paliwa jądrowego;
  •   -  
    wyłącznie do ostatecznego składowania odpadów promieniotwórczych; lub
  •   -  
    wyłącznie do przechowywania (planowanego na dłużej niż 10 lat) wypalonych paliw jądrowych lub odpadów promieniotwórczych w miejscu innym niż miejsce produkcji.

4.

Duże instalacje do wstępnego wytopu żeliwa i stali oraz do produkcji metali nieżelaznych.

5.

Instalacje do wydobywania azbestu oraz do przetwarzania i przekształcania azbestu i produktów zawierających azbest: w przypadku produktów azbestowo-cementowych -z roczną produkcją większą niż 20 000 ton metrycznych produktu końcowego, w przypadku materiałów ciernych - z roczną produkcja większą niż 50 ton metrycznych produktu końcowego oraz w przypadku innych zastosowań azbestu - w ilości większej niż 200 ton metrycznych rocznie.

6.

Zintegrowane instalacje chemiczne.

7.

(a)

budowa autostrad, dróg szybkiego ruchu2/, tras dla dalekobieżnego ruchu kolejowego oraz lotnisk3/ o podstawowej długości pasa startowego wynoszącej co najmniej 2 100 metrów;

(b)

budowa nowej drogi o co najmniej czterech pasach ruchu bądź zmiana przebiegu i/lub poszerzenie istniejącej drogi złożonej z najwyżej dwóch pasów ruchu do co najmniej czterech pasów ruchu, w przypadku gdy taka nowa droga lub część drogi, która ma wyrównywany przebieg i/lub jest poszerzana, ma co najmniej 10 kilometrów długości w jednym odcinku.

8.

Rurociągi o dużej średnicy do transportu ropy naftowej, gazu lub substancji chemicznych.

9.

Porty handlowe oraz śródlądowe drogi wodne i porty śródlądowe, które pozwalają na ruch jednostek pływających o wyporności powyżej 1 350 ton metrycznych.

10.

(a)

instalacje do unieszkodliwiania odpadów za pomocą przekształcania termicznego, obróbki chemicznej lub składowania toksycznych i niebezpiecznych odpadów;

(b)

instalacje do unieszkodliwiania odpadów za pomocą przekształcania termicznego lub obróbki chemicznej odpadów innych niż niebezpieczne i mające wydajność przekraczającą 100 ton metrycznych na dobę.

11.

Wielkie zapory i zbiorniki wodne.

12.

Działania związane z poborem wód podziemnych lub systemy sztucznego zasilania wód podziemnych, w przypadku gdy roczna objętość pobieranej lub wykorzystywanej do zasilania wody wynosi co najmniej 10 milionów metrów sześciennych.

13.

Wytwarzanie pulpy drzewnej, papieru i tektury w ilości co najmniej 200 ton metrycznych masy powietrznosuchej na dobę.

14.

Duże kopalnie odkrywkowe, głębinowe, wydobycie i przerób na miejscu rud metali lub węgla.

15.

Produkcja węglowodorów na obszarach morskich. Wydobywanie ropy naftowej i gazu ziemnego do celów handlowych, jeśli wydobyta ilość przekracza 500 ton metrycznych na dobę w przypadku ropy naftowej i 500 000 metrów sześciennych na dobę w przypadku gazu.

16.

Duże urządzenia do magazynowania ropy naftowej, produktów petrochemicznych i chemicznych.

17.

Wylesianie dużych obszarów.

18.

(a)

prace związane z przerzutem zasobów wodnych między dorzeczami, w przypadku gdy celem tego przerzutu jest zapobieganie potencjalnym brakom wody, a ilość wody, która jest przerzucana, przekracza 100 milionów metrów sześciennych rocznie; oraz

(b)

we wszystkich innych przypadkach prace związane z przerzutem zasobów wodnych między dorzeczami, w przypadku gdy wieloletni średni przepływ wody w dorzeczu, z którego pobierana jest woda, przekracza 2 miliardy metrów sześciennych rocznie, a ilość wody, która jest przerzucana, przekracza 5% tego przepływu.
W obu przypadkach nie uwzględnia się przesyłu wody pitnej rurociągami.

19.

Oczyszczalnie ścieków o wydajności przekraczającej 150 000 równoważnej liczby mieszkańców.

20.

Instalacje do intensywnej hodowli drobiu lub świń o pojemności większej niż: - 85 000 stanowisk dla brojlerów;
  •   -  
    60 000 stanowisk dla kur;
  •   -  
    3 000 stanowisk dla tuczników (ponad 30 kg) lub
  •   -  
    900 stanowisk dla macior.

21.

Konstrukcja napowietrznych linii elektroenergetycznych o napięciu co najmniej 220 kV i długości powyżej 15 km.

22.

Duże instalacje wykorzystujące energię wiatru do produkcji energii elektrycznej (farmy wiatrowe).
1/ Na użytek niniejszej konwencji elektrownie jądrowe i inne reaktory jądrowe przestają być takimi instalacjami, gdy całe paliwo jądrowe i inne radioaktywnie skażone elementy usunięto na stałe z miejsca instalacji.
2/ Na użytek niniejszej konwencji:
  •   -  
    „austostrada” oznacza drogę specjalnie zaprojektowaną i zbudowaną dla ruchu pojazdów samochodowych, która nie służy graniczącym z nią posiadłościom i która:

    (a)

    z wyjątkiem specjalnych miejsc lub tymczasowych okoliczności, ma oddzielnie jezdnie dla obu kierunków ruchu, oddzielone od siebie pasem rozdzielającym nieprzeznaczonym dla ruchu lub - w wyjątkowych przypadkach - oddzielone od siebie w inny sposób;

    (b)

    nie krzyżuje się na tym samym poziomie z żadną inną drogą, torami kolejowymi lub tramwajowymi ani z drogą przeznaczoną dla pieszych; oraz

    (c)

    jest specjalnie oznakowana jako autostrada;
  •   -  
    „droga szybkiego ruchu” oznacza drogę zarezerwowaną dla ruchu pojazdów samochodowych, dostępną tylko z węzłów drogowych lub ze skrzyżowań z regulacją ruchu, na której zabronione jest w szczególności zatrzymywanie się i parkowanie na jezdni(-ach).
3/ Na użytek niniejszej konwencji „lotnisko” oznacza lotnisko zgodnie z definicją zawartą w Konwencji chicagowskiej z 1944 r. ustanawiającej Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (załącznik 14).
Po zaznajomieniu się z powyższą drugą poprawką, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
  •   -  
    została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
  •   -  
    jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
  •   -  
    będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 grudnia 2011 r.

Dodatek   -   Tekst Drugiej poprawki do Konwencji po angielsku

patrz oryginał