Artykuł 8 bis
Wprowadzenie
1. Przyjmuje się, że każdy z czynów wskazanych w artkule 8 bis ust. 2 uznawany jest za akt agresji.
2. Nie ma obowiązku wykazania, że sprawca dokonał oceny prawnej, czy użycie sił zbrojnych
było niezgodne z Kartą Narodów Zjednoczonych.
3. Termin „oczywisty” stanowi okoliczność obiektywną.
4. Nie ma obowiązku wykazania, że sprawca dokonał oceny prawnej w zakresie „oczywistego”
charakteru naruszenia Karty Narodów Zjednoczonych.
Elementy definicji
1. Sprawca planował, przygotowywał, inicjował lub wykonał akt agresji.
2. Sprawca był osobą
1W odniesieniu do zbrodni agresji, więcej niż jedna osoba może zajmować pozycję spełniającą
te kryteria. zajmującą pozycję zapewniającą efektywną kontrolę nad politycznymi lub militarnymi
działaniami państwa, które dokonało aktu agresji lub możliwość kierowania nimi.
3. Akt agresji - użycie przez państwo sił zbrojnych przeciwko suwerenności, terytorialnej
integralności lub politycznej niepodległości innego państwa lub w jakikolwiek inny
sposób niezgodny z Kartą Narodów Zjednoczonych - został dokonany.
4. Sprawca miał świadomość okoliczności faktycznych przesądzających o tym, że takie
użycie sił zbrojnych było niezgodne z Kartą Narodów Zjednoczonych.
5. Akt agresji przez swój charakter, wagę lub skalę w sposób oczywisty naruszył Kartę
Narodów Zjednoczonych.
6. Sprawca miał świadomość okoliczności faktycznych przesądzających o zaistnieniu
takiego oczywistego naruszenia Karty Narodów Zjednoczonych.
Załącznik nr 3
Założenia interpretacyjne dotyczące poprawek do Rzymskiego Statutu Międzynarodowego
Trybunału Karnego w zakresie zbrodni agresji
Przedstawienie sprawy przez Rade Bezpieczeństwa
1. Przyjmuje się, że Trybunał może wykonywać jurysdykcję na podstawie przedstawienia
sprawy przez Radę Bezpieczeństwa zgodnie z artykułem 13 ust. (b) Statutu jedynie w
odniesieniu do zbrodni agresji popełnionych po podjęciu decyzji zgodnie z artykułem
15 ter ust. 3 oraz jeden rok po ratyfikacji łub przyjęciu poprawek przez trzydzieści państw-stron,
w zależności od tego, które z tych zdarzeń będzie późniejsze.
2. Przyjmuje się, że Trybunał wykonuje jurysdykcję względem zbrodni agresji na podstawie
przedstawienia sprawy przez Radę Bezpieczeństwa zgodnie z artykułem 13 ust (b) Statutu,
niezależnie od tego, czy dane państwo przyjęło jurysdykcję Trybunału w tym zakresie.
Jurysdykcja ratione temporis
3. Przyjmuje się, że w przypadkach wskazanych w artykule 13 ust. (a) i (c), Trybunał
może wykonywać jurysdykcję jedynie w odniesieniu do zbrodni agresji popełnionych po
podjęciu decyzji zgodnie z artykułem 15 bis ust. 3 oraz jeden rok po ratyfikacji lub przyjęciu poprawek przez trzydzieści państw-stron,
w zależności od tego, które z tych zdarzeń będzie późniejsze.
krajowa jurysdykcja względem zbrodni agresji
4. Przyjmuje się, że poprawki odnoszące się do definicji aktu agresji i zbrodni agresji
obowiązują jedynie dla celów niniejszego Statutu. Poprawki te nie będą, zgodnie z
artykułem 10 Statutu Rzymskiego, interpretowane jako ograniczające lub wyłączające
w jakikolwiek sposób istniejące lub rozwijające się normy prawa międzynarodowego obowiązujące
dla celów innych niż niniejszy Statut.
5 Przyjmuje sic. że poprawki nie będą interpretowane jako wprowadzające prawo lub
obowiązek wykonywania jurysdykcji krajowej względem aktu agresji popełnionego przez
inne państwo.
Inne założenia interpretacyjne
6. Przyjmuje się. że agresja jest najpoważniejszym i najniebezpieczniejszym przejawem
nielegalnego użycia siły; stwierdzenie popełnienia aktu agresji wymaga każdorazowego
rozważenia wszystkich okoliczności danej sprawy, w tym wagi odpowiednich czynów oraz
ich konsekwencji, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych.
7. Przyjmuje się. że przy ustalaniu czy akt agresji stanowi oczywiste naruszenie Karty
Narodów Zjednoczonych, trzy elementy w postaci charakteru, wagi i skali muszą być
wystarczająco poważne, aby usprawiedliwić „oczywistość” takiego stwierdzenia. Żaden
z tych elementów nie może być na tyle poważny, aby samodzielnie spełnić wymóg oczywistości.