Ustawaz dnia 21 listopada 2018 r.o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym

Sędzia Sądu Najwyższego albo sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego, który przeszedł w stan spoczynku na podstawie art. 37 § 1-4 albo art. 111 § 1 lub 1a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, w tym przy zastosowaniu art. 5 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy o Sądzie Najwyższym oraz niektórych innych ustaw   (Dz. U. poz. 1045), z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy powraca do pełnienia urzędu na stanowisku zajmowanym w dniu wejścia w życie ustawy zmienianej w art. 1. Służbę na stanowisku sędziego Sądu Najwyższego albo sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego uważa się za nieprzerwaną.

Sędzia, o którym mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, może złożyć oświadczenie o woli pozostania w stanie spoczynku. Oświadczenie składa się Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, za pośrednictwem Krajowej Rady Sądownictwa.

Złożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, jest równoznaczne z pozostaniem sędziego w stanie spoczynku. W takim przypadku nie zachodzą wynikające z ust. 1 skutki związane z powrotem do pełnienia urzędu na stanowisku zajmowanym w dniu wejścia w życie ustawy zmienianej w art. 1.

Jeżeli sędzia, który na podstawie ust. 1 powrócił do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Najwyższego, zajmował w dniu wejścia w życie ustawy zmienianej w art. 1 stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego albo Prezesa Sądu Najwyższego, kadencję odpowiednio Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego i Prezesa Sądu Najwyższego trwającą w dniu wejścia w życie ustawy zmienianej w art. 1 uważa się za nieprzerwaną.

Sędziemu, który złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje od dnia przejścia w stan spoczynku do dnia wygaśnięcia stosunku służbowego uposażenie w wysokości wynagrodzenia pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku.

Sędzia, o którym mowa w ust. 1, który powrócił do pełnienia urzędu na poprzednio zajmowanym stanowisku, jest obowiązany do zwrotu świadczeń pobranych w związku z przejściem w stan spoczynku.

Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb, rodzaje oraz termin zwrotu świadczeń, o których mowa w ust. 6, a także sposób ustalania ich wysokości, mając na uwadze zasady prawa pracy i prawa cywilnego oraz potrzebę zapewnienia sprawnego zwrotu świadczeń pobranych przez sędziów w związku z przejściem w stan spoczynku, którzy powrócili do pełnienia urzędu na poprzednio zajmowanych stanowiskach, a także możliwość zaliczenia pobranych świadczeń na poczet należnego wynagrodzenia.

Sędzia Sądu Najwyższego albo sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego, który przeszedł w stan spoczynku w związku ze złożeniem oświadczeń, o których mowa w art. 37 § 4 i 5 albo w art. 111 § 1b i 2 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, pozostaje w stanie spoczynku.

Sędziemu, o którym mowa w ust. 1, przysługuje od dnia przejścia w stan spoczynku do dnia wygaśnięcia stosunku służbowego uposażenie w wysokości wynagrodzenia pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku.

Postępowania wszczęte na podstawie art. 37 § 1 oraz art. 111 § 1-1b ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym i postępowania odwoławcze w tych sprawach, niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają umorzeniu.

Postępowania w sprawach o ustalenie istnienia stosunku służbowego sędziego Sądu Najwyższego albo sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego w stanie czynnym, dotyczące sędziów, o których mowa w art. 2 ust. 1, wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają umorzeniu. Postępowania te podlegają umorzeniu także w przypadku złożenia przez sędziego oświadczenia, o którym mowa w art. 2 ust. 2.

Sędzia Sądu Najwyższego, któremu Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej powierzył kierowanie izbą na podstawie art. 111 § 4 ustawy zmienianej w art. 1, zwołuje zgromadzenie sędziów izby Sądu Najwyższego w celu wybrania kandydatów, o których mowa w art. 15 § 2 ustawy zmienianej w art. 1, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Sędzia Sądu Najwyższego, o którym mowa w art. 130 ustawy zmienianej w art. 1, zwołuje zgromadzenie sędziów Izby Dyscyplinarnej, w celu wybrania kandydatów, o których mowa w art. 15 § 2 ustawy zmienianej w art. 1, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Sędzia Sądu Najwyższego, któremu Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej powierzył kierowanie izbą na podstawie art. 111 § 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz sędzia Sądu Najwyższego, o którym mowa w art. 130 ustawy zmienianej w art. 1, niezwłocznie przedstawiają Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej kandydatów, o których mowa w art. 15 § 2 ustawy zmienionej w art. 1. Przepisu art. 14 § 1 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1 nie stosuje się.