Konwencjasporządzona w Genewie dnia 15 lutego 1966 r.dotycząca pomierzania statków żeglugi śródlądowej

Spis treści

Treść konwencji

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
Dnia 15 lutego 1966 r. w Genewie została sporządzona Konwencja dotycząca pomierzania statków żeglugi śródlądowej, w następującym brzmieniu:
Przekład

   KONWENCJA DOTYCZĄCA POMIERZANIA STATKÓW ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ   

   Artykuł 1   

W załączniku do niniejszej Konwencji określa się cel i sposoby pomierzania statków żeglugi śródlądowej, a także innych statków przeznaczonych do żeglugi po śródlądowych drogach wodnych. W przedmiotowym załączniku ustala się także wzór świadectwa pomiarowego wydawanego dla każdego statku pomierzonego zgodnie z jej postanowieniami.

   Artykuł 2   

1.

Każda z Umawiających się Stron wprowadzi na swoim terytorium z chwilą wejścia w życie niniejszej Konwencji przepisy dotyczące wykonania postanowień Konwencji i jej załącznika.

2.

Każda z Umawiających się Stron przedstawi każdej innej Umawiającej się Stronie, na jej prośbę, przepisy wprowadzone w życie zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu.

3.

W celu zastosowania niniejszej Konwencji, każda z Umawiających się Stron wyznacza na swoim terytorium służbę (służby) albo organ (organy), zwane dalej „biurami pomierzania statków”, którym powierza się wydawanie świadectw pomiarowych. Każde biuro pomierzania statków oznacza się literami, albo numerami i literami, przy czym ostatnia lub ostatnie litery określają Umawiającą się Stronę, na której terytorium znajduje się biuro.

   Artykuł 3   

Każda z Umawiających się stron, będzie przeprowadzać na swoim terytorium pomierzanie lub powtórne pomierzanie statków o których mowa w artykule 1 niniejszej Konwencji na prośbę armatora lub jego przedstawiciela.

   Artykuł 4   

1.

Okres ważności świadectwa pomiarowego nie może przekraczać 15 lat; w każdym świadectwie podaje się datę upływu jego ważności.

2.

Niezależnie od podanej w świadectwie pomiarowym daty upływu jego ważności, świadectwo pomiarowe traci ważność, jeżeli statek uległ zmianom (w szczególności remontowi, przebudowie, trwałemu odkształceniu), w wyniku których dane co do wyporności przy określonych zanurzeniach, albo co do nośności maksymalnej, zawarte w świadectwie pomiarowym nie są już dokładne.

   Artykuł 5   

Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 artykułu 15 niniejszej Konwencji, każde biuro pomierzania statków może, w ramach instrukcji otrzymanych od Umawiającej się Strony, pod której zarządem się znajduje, przedłużać okres ważności świadectwa pomiarowego, jeżeli po sprawdzeniu, a gdy będzie to konieczne, po zapoznaniu się z dokumentacją, na podstawie której wystawiono dane świadectwo, stwierdzi się, że zawarte w nim dane są w dalszym ciągu aktualne. Okres ważności każdego przedłużenia wynosi nie więcej niż 10 lat dla statków przeznaczonych do przewozu towarów i nie więcej niż 15 lat dla innych kategorii statków.

   Artykuł 6   

1.

W granicach ważności dokumentów, o których mowa w artykułach 4 i 5 niniejszej Konwencji, świadectwa pomiarowe wydane przez biuro pomierzania statków jednej z Umawiających się Stron na podstawie przepisów zgodnych z postanowieniami niniejszej Konwencji, są uznawane przez władze innych Umawiających się Stron za równoważne świadectwom wydawanym przez te Strony na podstawie ich własnych przepisów, zgodnych z postanowieniami niniejszej Konwencji.

2.

Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie stanowią przeszkody dla żadnej z Umawiających się Stron w wykonywaniu na swój koszt sprawdzenia danych zawartych w świadectwach pomiarowych wydawanych przez biuro pomierzania statków innej Umawiającej się Strony; sposób sprawdzenia powinien być taki, aby utrudnienia w zakresie eksploatacji statku ograniczone były jedynie do koniecznych czynności. Jeżeli Umawiająca się Strona wykonując sprawdzenie stwierdzi niedokładność zawartych w świadectwie pomiarowym danych, to zawiadamia o tym Umawiającą się Stronę, na której terytorium biuro pomierzania statków wydało świadectwo i do tych danych nie mają zastosowania postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu.

   Artykuł 7   

1.

W przypadku ponownego pomierzania statku, biuro wydające nowe świadectwo pomiarowe, wycofuje świadectwo poprzednie.

2.

W przypadku, gdy biuro pomierzania statków jednej z Umawiających się Stron wydaje świadectwo pomiarowe dla statku, którego poprzednie świadectwo było wydane przez biuro innej Umawiającej się Strony, to pierwsza Umawiająca się Strona zawiadamia o tym drugą Umawiającą się Stronę i przesyła jej wycofane świadectwo pomiarowe zgodnie z postanowieniami artykułu 11 załącznika do niniejszej Konwencji.

3.

Każda z Umawiających się Stron stosuje niezbędne środki, aby w przypadku zatonięcia, przekazania na złom lub ostatecznej niezdolności żeglugowej statku znajdującego się na jej terytorium, a którego świadectwo pomiarowe zostało wydane przez biuro pomierzania statków innej Umawiającej się Strony, zawiadomić i, jeśli to możliwe, zwrócić świadectwo pomiarowe do biura, które je wydało.

   Artykuł 8   

1.

Każda z Umawiających się Stron podaje innym Umawiającym się Stronom nazwę i adres swojej głównej służby, lub głównych służb kompetentnych w dziedzinie pomierzania statków.

2.

Wymienione w ustępie 1 niniejszego artykułu główne służby przekazują sobie wzajemnie wykazy własnych biur pomierzania statków, a także określające je litery i numery nadane tym biurom zgodnie z ustępem 3 artykułu 2 niniejszej Konwencji; główne służby zawiadamiają się także o zmianach wprowadzonych do wykazów biur pomierzania statków oraz zmianach określających je liter i numerów.

3.

Kompetentne główne służby Umawiających się Stron mają prawo porozumiewać się bezpośrednio, w związku z zastosowaniem przedmiotowego artykułu i ustępu 2 artykułu 2 niniejszej Konwencji oraz artykułów 10 i 11 załącznika do niniejszej Konwencji.

4.

Biura pomierzania statków Umawiających się Stron mają prawo porozumiewać się bezpośrednio w związku z zastosowaniem przedmiotowego artykułu oraz artykułów 10 i 11 załącznika do niniejszej Konwencji, a także w celu uzyskania pilnych informacji.

   Artykuł 9   

Świadectwa pomiarowe ważne na obszarze kraju w chwili wejścia w życie niniejszej Konwencji na jego terytorium, uważa się za świadectwa odpowiadające postanowieniom niniejszej Konwencji, pod warunkiem, że statek nie uległ zmianom, w wyniku których przedstawione w świadectwie dane co do wyporności statku w zależności od zanurzenia lub co do maksymalnej ładowności nie są już dokładne. Okres ważności przedmiotowych świadectw pomiarowych powinien odpowiadać okresowi w nich przewidzianemu, nie może jednak przekraczać dziesięciu lat, licząc od chwili wejścia w życie niniejszej Konwencji na terytorium tego kraju. Okres ważności przedmiotowych świadectw pomiarowych nie może być przedłużony na podstawie postanowień artykułu 5 niniejszej Konwencji, jednakże jeśli warunki tego artykułu dotyczące przedłużenia okresu ważności są spełnione, to może być wydane świadectwo pomiarowe, sporządzone zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji, przy czym zwraca się poprzednie świadectwo i nie przeprowadza się powtórnego pomierzania.

   Artykuł 10   

1.

Niniejsza Konwencja jest otwarta do podpisania lub przystąpienia do niej dla krajów członków Europejskiej Komisji Gospodarczej i krajów biorących udział w Komisji z prawem głosu doradczego, zgodnie z punktem 8 zakresu działania tej Komisji.

2.

Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisania do 15 listopada 1966 roku włącznie. Po tej dacie będzie otwarta do przystąpienia do niej.

3.

Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji.

4.

Ratyfikację lub przystąpienie realizuje się drogą zdeponowania u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dokumentu ratyfikacji lub dokumentu przystąpienia.

5.

W chwili zdeponowania swego dokumentu ratyfikacji lub dokumentu przystąpienia, każdy kraj powinien podać Sekretarzowi Generalnemu literę lub grupę liter rozpoznawczych przyjętych zgodnie z postanowieniami ustępu 3 artykułu 2 niniejszej Konwencji; w późniejszym okresie wybór ten można zmienić drogą nowej notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego. W przypadku, jeśli litera albo grupa liter podanych przez jeden kraj została uprzednio przedłożona przez inny kraj, Sekretarz Generalny podaje do wiadomości, że notyfikacja nie może być przyjęta. Zmiana uprzednio przyjętej litery lub grupy liter nabiera mocy po trzech miesiącach od chwili notyfikacji u Sekretarza Generalnego.

6.

Każdy kraj może w chwili podpisywania niniejszej Konwencji albo w chwili zdeponowania swego dokumentu ratyfikacji lub dokumentu przystąpienia, oświadczyć że Konwencja będzie stosowana tylko na części terytorium kraju. Każdy kraj, który składa oświadczenie, że Konwencja będzie stosowana tylko na części jego terytorium, może w dowolnym czasie ogłosić, za pomocą notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego, że Konwencja będzie stosowana na całym pozostałym terytorium lub jego części; notyfikacja ta wchodzi w życie po 12 miesiącach od chwili otrzymania jej przez Sekretarza Generalnego.

   Artykuł 11   

1.

Niniejsza Konwencja wchodzi w życie po dwunastu miesiącach od chwili, gdy pięć krajów wskazanych w ustępie 1 artykułu 10 niniejszej Konwencji zdeponuje swoje dokumenty ratyfikacji lub dokumenty przystąpienia.

2.

W stosunku do każdego kraju, który ratyfikuje niniejszą Konwencję lub przystępuje do niej po zdeponowaniu przez pięć krajów ich dokumentów ratyfikacji lub dokumentów przystąpienia, niniejsza Konwencja wchodzi w życie po dwunastu miesiącach od chwili zdeponowania przez ten kraj dokumentu ratyfikacji lub dokumentu przystąpienia.

   Artykuł 12   

1.

Niniejsza Konwencja może być wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron poprzez skierowanie notyfikacji do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Wypowiedzenie to może dotyczyć całego terytorium Umawiającej się Strony lub tylko jego części.

2.

Wypowiedzenie wchodzi w życie po upływie okresu dwunastu miesięcy od chwili otrzymania podanej wyżej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

   Artykuł 13   

Niniejsza Konwencja traci moc obowiązującą w przypadku, gdy po wejściu jej w życie liczba Umawiających się Stron jest w dowolnym okresie dwunastu kolejnych miesięcy mniejsza od pięciu.

   Artykuł 14   

Wszelkie sprawy sporne między dwoma lub więcej Umawiającymi się Stronami co do interpretacji albo stosowania postanowień niniejszej Konwencji, których Strony nie mogą rozwiązać drogą negocjacji lub załatwić innym sposobem, mogą być na prośbę którejkolwiek zainteresowanej Umawiającej się Strony przekazane Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości do rozstrzygnięcia.

   Artykuł 15   

1.

Każdy kraj może przy podpisywaniu niniejszej Konwencji albo przy deponowaniu dokumentu ratyfikacji albo dokumentu przystąpienia zastrzec, że nie uważa się związanym artykułem 14 niniejszej Konwencji w zakresie przekazywania spraw spornych Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości. Inne Umawiające się Strony nie będą związane artykułem 14 w stosunku do Umawiającej się Strony, która wniosła tego rodzaju zastrzeżenie.

2.

Każdy kraj może przy podpisywaniu niniejszej Konwencji albo przy deponowaniu swego dokumentu ratyfikacji albo dokumentu przystąpienia zastrzec, że świadectwa pomiarowe dla statków przeznaczonych do przewozu towarów, wydane przez jego biura pomierzania statków nie mogą być przedłużane, albo zastrzec, że mogą być przedłużone tylko przez biuro pomierzania statków, które je wydało, albo że mogą być przedłużane tylko przez jedno z własnych biur pomierzania statków. W takim przypadku inne Umawiające się Strony nie powinny przedłużać okresu ważności tych świadectw pomiarowych.

3.

Każda z Umawiających się Stron, która złożyła zastrzeżenia zgodnie z ustępami 1 i 2 niniejszego artykułu, może je wycofać w każdej chwili drogą notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

4.

Z wyjątkiem zastrzeżeń wymienionych w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu nie dopuszcza się żadnych innych zastrzeżeń w stosunku do postanowień niniejszej Konwencji.

   Artykuł 16   

1.

Po trzech latach obowiązywania niniejszej Konwencji, każda Umawiająca się Strona będzie uprawniona poprzez notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, prosić o zwołanie narady w celu zrewidowania niniejszej Konwencji. Sekretarz Generalny zawiadamia o przedłożonej prośbie wszystkie Umawiające się Strony i zwołuje naradę dla rewizji Konwencji, jeżeli w czasie czteromiesięcznego okresu po złożeniu zawiadomienia, co najmniej jedna czwarta Umawiających się stron powiadomi go o swojej zgodzie na zwołanie narady.

2.

Jeżeli zwołuje się naradę zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, to Sekretarz Generalny powiadamia o tym wszystkie Umawiające się Strony, oraz kieruje prośbę
o przedstawienie w terminie trzymiesięcznym propozycji, których rozpatrzenie na naradzie uważają one za wskazane. Co najmniej trzy miesiące przed otwarciem narady Sekretarz Generalny poda do wiadomości wszystkich Umawiających się Stron wstępny porządek dzienny narady a także tekst przedłożonych propozycji.

3.

Sekretarz Generalny zaprasza na każdą naradę zwołaną zgodnie z niniejszym artykułem wszystkie kraje, o których mowa w ustępie 1 artykułu 10 przedmiotowej Konwencji.

   Artykuł 17   

1.

Każda z Umawiających się Stron może zaproponować jedną lub więcej poprawek do niniejszej Konwencji albo jej załączników. Tekst każdej poprawki podaje się Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przesyła go wszystkim Umawiającym się Stronom i podaje do wiadomości innym krajom, o których mowa w ustępie 1 artykułu 10 niniejszej Konwencji.

2.

Po upływie sześciu miesięcy od dnia przesłania poprawki przez Sekretarza Generalnego, każda z Umawiających się Stron może zakomunikować Sekretarzowi Generalnemu:

a)

zastrzeżenia co do przedłożonej poprawki, albo

b)

aktualny brak warunków koniecznych do przyjęcia proponowanej poprawki, pomimo zamiaru przyjęcia jej w przyszłości.

3.

Do momentu, gdy Umawiająca się Strona, która przesłała zawiadomienie przewidziane w ustępie 2 „b” niniejszego artykułu nie powiadomiła Sekretarza Generalnego o przyjęciu przez nią poprawki, może w ciągu dziewięciu miesięcy od dnia upływu terminu sześciomiesięcznego przewidzianego na jej zgłoszenie, przedstawić zastrzeżenia co do przedłożonej poprawki.

4.

Jeżeli do przedłożonego projektu poprawki zgłoszono zastrzeżenie na warunkach przewidzianych w ustępach 2 i 3 niniejszego artykułu, to poprawkę uważa się za nieprzyjętą, a tym samym niewchodzącą w życie.

5.

Jeżeli do przedłożonego projektu poprawki nie zgłoszono zastrzeżeń w sposób wskazany w ustępach 2 i 3 niniejszego artykułu, to poprawkę uważa się za przyjętą i wchodzi ona w życie w terminie podanym niżej:

a)

jeżeli żadna z Umawiających się Stron nie przesłała zawiadomienia przewidzianego w ustępie 2 „b” niniejszego artykułu, to po upływie sześciomiesięcznego okresu podanego w tymże ustępie 2,

b)

jeżeli przynajmniej jedna z Umawiających się Stron przesłała zawiadomienie przewidziane w ustępie 2 „b” niniejszego artykułu, to w terminie najbliższym dwóm następującym datom:
  •   -  
    dacie, pod którą wszystkie Umawiające się Strony przesyłające takie zawiadomienie oznajmiły Sekretarzowi Generalnemu o przyjęciu przez nie projektu poprawki; za datę tę uważa się jednakże termin upłynięcia sześciomiesięcznego okresu podanego w ustępie 2 niniejszego artykułu, jeżeli wszystkie zawiadomienia o zgodzie były notyfikowane przed terminem upłynięcia tego okresu,
  •   -  
    dacie upływu okresu dziewięciomiesięcznego podanego w ustępie 3 niniejszego artykułu.

6.

Sekretarz Generalny niezwłocznie zawiadamia wszystkie Umawiające się Strony o tym, czy zgłoszono zastrzeżenia, o których mowa w ustępie 2 „a” niniejszego artykułu oraz o tym, czy przesłano zawiadomienia, o których mowa w ustępie 2 „b” niniejszego artykułu. W sytuacji gdy jedna lub więcej Umawiających się Stron przesłało przedmiotowe zawiadomienie, to Sekretarz Generalny powiadamia wszystkie Umawiające się Strony czy Umawiająca się Strona albo Umawiające się Strony, które przesłały mu to zawiadomienie, wysunęły zastrzeżenia do projektu przedłożonej poprawki czy ją przyjęły.

7.

Niezależnie od procedury wnoszenia poprawek, o której mowa w ustępach 1-6 niniejszego artykułu, do załącznika do niniejszej Konwencji oraz jego dodatków mogą być wnoszone zmiany w drodze uzgodnienia między właściwymi władzami administracyjnymi wszystkich Umawiających się Stron. W przypadku, gdy przedmiotowe uzgodnienie dotyczy zmiany dodatku 1 do Konwencji, to wszelkie świadectwa pomiarowe, wydane przed datą wejścia w życie tej zmiany i odpowiadające poprzedniemu tekstowi dodatku 1, pozostaną w mocy w okresie przejściowym. Datę wejścia w życie takiej zmiany określa Sekretarz Generalny.

   Artykuł 18   

Poza notyfikacjami przewidzianymi w artykułach 16 i 17 oraz w ustępie 2 artykułu 21 niniejszej Konwencji, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych podaje do wiadomości krajom, o których mowa w ustępie 1 artykułu 10 niniejszej Konwencji:

a)

ratyfikacje i przystąpienia do Konwencji dokonywane zgodnie z artykułem 10, a także litery lub grupy liter rozpoznawczych notyfikowane zgodnie z ustępem 5 artykułu 10, oraz oświadczenia złożone według ustępu 6 tegoż artykułu,

b)

daty wejścia w życie niniejszej Konwencji zgodnie z artykułem 11,

c)

wypowiedzenia zgodnie z artykułem 12,

d)

utratę ważności przez niniejszą Konwencję zgodnie z artykułem 13,

e)

oświadczenia i notyfikacje otrzymane zgodnie z ustępami 1,2 i 3 artykułu 15.

   Artykuł 19   

Z chwilą zdeponowania swego dokumentu ratyfikacji lub dokumentu przystąpienia, każde państwo-strona Konwencji dotyczącej pomierzania statków żeglugi śródlądowej podpisanej w Paryżu 27 listopada 1925 roku winno ją wypowiedzieć. Jeżeli w danym momencie liczba zdeponowanych dokumentów ratyfikacji lub dokumentów przystąpienia nie osiągnie pięciu, to zainteresowane państwo może wystąpić z prośbą do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, aby uważał dokonane wypowiedzenie umowy za ważne dopiero z chwilą zdeponowania piątego dokumentu ratyfikacji lub dokumentu przystąpienia.

   Artykuł 20   

Protokół podpisania niniejszej Konwencji będzie miał tą samą moc, znaczenie i okres ważności, jak i sama Konwencja i będzie stanowił jej integralną część.

   Artykuł 21   

1.

Niniejsza Konwencja została sporządzona w jednym egzemplarzu w języku rosyjskim i francuskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne.

2.

Tłumaczenie tekstu niniejszej Konwencji na język inny aniżeli rosyjski lub francuski może być zdeponowane u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych przez kraje, które deponują lub już zdeponowały swój dokument ratyfikacji lub dokument przystąpienia. Przy deponowaniu swego dokumentu ratyfikacji lub dokumentu przystąpienia albo w dowolnym czasie późniejszym, każdy kraj może oświadczyć, że przyjmuje tłumaczenie już zdeponowane. W odniesieniu do krajów, które zdeponowały tłumaczenie lub zawiadomiły o jego przyjęciu, jest ono obowiązujące jako oficjalne, ale w przypadku rozbieżności ważnym jest tylko tekst rosyjski lub francuski. Sekretarz Generalny podaje do wiadomości wszystkich krajów, które podpisały niniejszą Konwencję, albo zdeponowały swoje dokumenty przystąpienia, zdeponowane tłumaczenia i zawiadomienia, jakie kraje zdeponowały je lub oświadczyły o ich przyjęciu.

   Artykuł 22   

Po 15 listopada 1966 roku oryginał niniejszej Konwencji będzie zdeponowany u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle odpowiednie uwierzytelnione kopie każdemu krajowi, o którym mowa w ustępie 1 artykułu 10 niniejszej Konwencji.
W DOWÓD CZEGO, niżej
podpisani, należycie w tym
względzie upoważnieni,
podpisali niniejszy Protokół.
SPORZĄDZONO w Genewie, dnia
Piętnastego lutego tysiąc
dziewięćset sześćdziesiątego
szóstego roku.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
  •   -  
    została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
  •   -  
    Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej konwencji, z zastrzeżeniem składanym na podstawie art. 15 ust. 2 oraz wraz z deklaracją składaną na podstawie art. 10 ust. 5 (teksty w załączeniu),
  •   -  
    postanowienia konwencji są ratyfikowane, przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 28 sierpnia 2017 r.

Załącznik   -  

   Artykuł 1   

1.

Pomierzanie sprowadza się do określenia objętości wody wypieranej przez statek w zależności od jego zanurzenia.

2.

Pomierzanie statku ma na celu określenie jego maksymalnej dopuszczalnej wyporności a także ewentualnie wyporności odpowiadających określonym płaszczyznom wodnic. Pomierzanie statków przeznaczonych do przewozu towarów może mieć także na celu umożliwienie określenia ciężaru ładunku na podstawie zanurzenia.

   Artykuł 2   

Każde biuro pomierzania statków wpisuje w specjalnym rejestrze pod osobnym numerem (przy czym przyporządkowane w ten sposób numery stanowią szereg ciągły) każde świadectwo pomiarowe, które wydaje i nanosi w tym rejestrze datę wydania świadectwa a także nazwę, numer statku i inne dane pozwalające na jego identyfikację.

   Artykuł 3   

Świadectwa pomiarowe powinny odpowiadać wzorcowi podanemu w dodatku 1 do niniejszego załącznika. Każda Umawiająca się Strona może nie włączać do wydawanego przez siebie świadectwa rubryk, podanych we wzorcu jako nieobowiązujące. Pod warunkiem zachowania numeracji i układu wzorca w odniesieniu do wszystkich jego rubryk istniejących w wydawanych przez nią świadectwach, każda Umawiająca się Strona może umieścić w tych świadectwach rubryki uzupełniające albo polecić, aby w rubrykach przyjętych ze wzorca wpisywać uzupełniające dane. Świadectwa pomiarowe mogą być drukowane i wypełniane tylko w języku narodowym lub w jednym z języków narodowych kraju wydającego świadectwo.

   Artykuł 4   

1.

Przy pomierzeniu statku wymiary bierze się z samego statku. Pomiarowi podlega część statku znajdująca się pomiędzy płaszczyzną wodnicy odpowiadającej maksymalnemu zanurzeniu, przy którym statek może pływać i, albo płaszczyzną wodnicy statku pustego określoną w ustępie 1 artykułu 7 niniejszego załącznika, albo poziomą płaszczyzną przechodzącą przez najniższy punkt kadłuba statku.

2.

Wymiary długości i szerokości podaje się w centymetrach, a wysokości w milimetrach.

3.

Część statku, która ma być pomierzona dzieli się na sekcje płaszczyznami poziomymi, albo płaszczyznami przechodzącymi przez prostą stanowiącą przecięcie płaszczyzn wymienionych w ustępie 1 mniejszego artykułu. Grubość sekcji przyjmuje się taką, aby zapewnić, przy uwzględnieniu kształtu kadłuba statku, wystarczającą dokładność obliczenia
objętości; do obliczenia objętości w utworzonych częściach odległość między poziomymi płaszczyznami albo średnia grubość sekcji między płaszczyznami siecznymi, powinna być stała i w zasadzie równa 10 cm.

4.

Objętość sekcji ograniczonej poziomymi płaszczyznami oblicza się przez pomnożenie połowy sumy pól górnej i dolnej powierzchni przez grubość. Objętość sekcji ograniczonej płaszczyznami siecznymi oblicza się w podobny sposób, przy czym jako średnią grubość przyjmuje się długość linii pionowej między płaszczyznami górną i dolną, przechodzącej przez środek ciężkości płaszczyzny środkowej części sekcji; dla uproszczenia można jednak przyjmować dla wszystkich sekcji długości po prostopadłej przechodzącej przez wypadkowy środek ciężkości.

5.

W celu obliczenia powierzchni każdej płaszczyzny dzieli się tę płaszczyznę rzędnymi prostopadłymi do wzdłużnej płaszczyzny statku na części jednakowej długości; w przekroju śródokręcia, którego kształt jest zazwyczaj zbliżony do prostokąta, a także w części dziobowej i rufowej statku liczba tych części wynosi nie mniej niż cztery; oprócz tego, jeśli to konieczne, płaszczyznę części dziobowej i rufowej statku oblicza się osobno.

6.

Do obliczenia płaszczyzn ograniczonych liniami krzywymi stosuje się metodę Simpsona; jednakże dla części końcowych statku linie krzywe mogą być przyrównane do znanych krzywych takich jak na przykład elipsa, parabola itd.

7.

Jeżeli zmiany wymiarów płaszczyzn są dostatecznie regularne to można się ograniczyć do obliczenia takiej liczby płaszczyzn, jaka będzie wystarczająca dla wykreślenia krzywej zmian płaszczyzn poziomych albo jakiś ich części w zależności od ich poziomu lub inne płaszczyzny obliczać na podstawie tej krzywej.

8.

Iloraz z dzielenia objętości jakiejkolwiek sekcji przez liczbę centymetrów jej średniej grubości stanowi wielkość wyporności statku na każdy centymetr średniego zanurzenia tej sekcji.

9.

W stosunku do statków, których przeznaczenie jest takie, że w żadnych warunkach dookreślenia ciężaru ładunku nie będzie brana pod uwagę różnica zanurzenia, można na prośbę osoby występującej o pomierzenie, nie wypełniać tablic zawartych w rubryce 33 świadectwa pomiarowego.

   Artykuł 5   

W odniesieniu do statków nieprzeznaczonych do przewozu towarów zamiast pomierzania zgodnie z postanowieniami artykułu 4 niniejszego załącznika, ogranicza się do obliczenia wyporności do płaszczyzny wodnicy przy maksymalnym zanurzeniu i płaszczyzny wodnicy statku pustego, albo tylko do jednej z tych płaszczyzn. Przy obliczeniu tym,
  •   -  
    albo opiera się na danych geometrycznych wziętych z samego statku lub z rysunków wykonawczych,
  •   -  
    albo przyjmuje się jako umowną wielkość wyporności wartość uzyskaną z wymnożenia współczynnika pełnotliwości kadłuba przez następujące trzy wymiary kadłuba statku:

    a)

    długość, tj. odległość między punktami przecięcia się wzdłużnej płaszczyzny symetrii statku z krzywą ograniczającą płaszczyznę wodnicy,

    b)

    maksymalną szerokość w płaszczyźnie wodnicy,

    c)

    średnie zanurzenie tj. pionową odległość między płaszczyzną wodnicy a najniższym punktem kadłuba statku w płaszczyźnie poprzecznej, znajdującej się w środku długości określonej wyżej w podpunkcie „a”,
    przy czym wymiary bierze się z samego statku lub z rysunków wykonawczych bez uwzględnienia części wystających kadłuba, wielkość współczynnika pełnotliwości kadłuba przyjmuje się równą wielkość ogólnie stosowanej dla danego typu statku; dla statków o ostrych kształtach (statki pasażerskie, holowniki itd.), wielkość tę, przy braku innych przesłanek do określenia, przyjmuje się równą 0,7.

   Artykuł 6   

1.

Znaki pomiarowe powinny być umieszczone parami na obu burtach statku; powinny być one wyraźnie widoczne i umieszczone symetrycznie względem wzdłużnej płaszczyzny diametralnej. Każdy znak składa się z linii poziomej o długości nie mniejszej niż 30 cm, umieszczonej na poziomie zanurzenia, dla którego statek był pomierzony i z linii pionowej, o długości nie mniejszej niż 20 cm, umieszczonej poniżej linii poziomej i w jej punkcie środkowym; znak pomiarowy może zawierać także linie dodatkowe, tworząc z linią poziomą prostokąt, przy czym ta ostatnia linia stanowi jego dolny bok. Linie powinny być wyżłobione lub napunktowane.

2.

Płaszczyzny przechodzące przez pionowe linie znaków pomiarowych powinny znajdować się mniej więcej w równych odstępach i symetrycznie względem wypadkowego środka ciężkości określonego w ustępie 4 artykułu 4 niniejszego załącznika. Odstęp między tymi płaszczyznami powinien wynosić dla statku posiadającego n par znaków, około l/n długości statku.

3.

Na każdym statku powinno być co najmniej trzy pary znaków pomiarowych. Jednakże:

a)

na statkach nieprzeznaczonych do przewozu towarów wystarczy umieszczenie jednej pary znaków pomiarowych,

b)

na statkach, których długość kadłuba nie sięga 40 metrów dopuszcza się umieszczenie tylko dwóch par znaków pomiarowych.

4.

Zamiast sposobu przewidzianego w ustępie 1 niniejszego artykułu, znaki pomiarowe mogą stanowić silnie przymocowaną płytę o długości nie mniejszej od 30 cm i wysokości 4 cm, której dolny brzeg odpowiada zanurzeniu, dla którego statek został pomierzony, i której środek oznaczono linią pionową.

5.

Na płytach stanowiących znaki pomiarowe lub obok znaków pomiarowych innego rodzaju powinien być wyraźnie wyżłobiony lub napunktowany symbol pomiarowy składający się z następujących danych:

a)

litery rozpoznawcze lub numer biura, które wydało świadectwo pomiarowe,

b)

numer świadectwa pomiarowego.
Tym niemniej każda Umawiająca się Strona może w stosunku do statków pomierzanych na swoim terytorium zalecać nanoszenie tych symboli tylko na jednej parze znaków pomiarowych.

6.

Symbol pomiarowy nanosi się także nieścieralnymi literami w dobrze widocznym miejscu, wymienionym w świadectwie pomiarowym, w dowolnej części statku zamocowanej na stałe, nie podlegającej niebezpieczeństwu uderzeń i mało narażonej na zużycie.

7.

Skale nośności mogą być umieszczone na kadłubie statku obok znaków pomiarowych; jeżeli umieszcza się takie skale, to punkt zerowy każdej z nich powinien odpowiadać poziomowi dna statku obok skali, albo jeśli jest stępka belkowa, poziomowi najniższego punktu stępki belkowej obok skali; jednak skale nośności których punkt zerowy odpowiada płaszczyźnie wodnicy statku pustego i które znajdują się na statku w chwili wejścia w życie niniejszej Konwencji w kraju, gdzie dany statek był pomierzany, mogą być pozostawione do wydania na statek świadectwa pomiarowego, odpowiadającego postanowieniom niniejszej Konwencji.

   Artykuł 7   

1.

Płaszczyzna wodnicy statku pustego wymieniona w ustępie 1 artykułu 4, na początku artykułu 5 i w ustępie 7 artykułu 6 niniejszego załącznika, jest płaszczyzną przechodzącą po powierzchni wody, gdy:

a)

na statku nie ma ani paliwa ani ruchomego balastu, a jest tylko:
  •   -  
    wyposażenie, zapasy i załoga znajdujące się normalnie na statku podczas żeglugi; tym niemniej zapas wody słodkiej nie powinien przekraczać znacznie 0,5% maksymalnej wyporności statku,
  •   -  
    woda, której nie można usunąć z ładowni zwyczajnymi środkami osuszającymi,

b)

maszyny, kotły, instalacje rurociągów i urządzenia służące do napędu statku lub do celów pomocniczych, a także do ogrzewania lub chłodzenia zawierają wodę, olej i inne ciecze konieczne do ich pracy,

c)

statek pływa w wodzie słodkiej tj. w wodzie o gęstości równej 1.

2.

Jeżeli statek w czasie pomierzenia nie znajduje się w warunkach podanych w ustępie 1 niniejszego artykułu, lub w warunkach dających to samo zanurzenie i w przybliżeniu to samo przegłębienie, to przy obliczaniu uwzględnia się różnicę obciążeń i różnicę gęstości wody.

3.

Obciążenie statku odpowiadające zanurzeniu statku pustego powinno być podane w świadectwie pomiarowym.

   Artykuł 8   

W celu weryfikacji, zgodnie z artykułem 5 niniejszej Konwencji, czy dane ujęte w świadectwie pomiarowym pozostają aktualne:

a)

sprawdza się następujące wymiary statku: długość, szerokość, zanurzenie w stanie pustym obok każdego znaku pomiarowego,

b)

w przypadku gdy statek posiada trwałe odkształcenia, kontroluje się szerokość w kilku miejscach i przeprowadza porównanie z danymi obliczeniowymi ostatniego pomierzania, aby określić, czy odkształcenia te powstały przed czy po ostatnim pomierzaniu.

   Artykuł 9   

Jeżeli przeprowadzono powtórne pomierzanie statku, to znaki, płyty, napisy i skale nośności, które utraciły ważność powinny być zdjęte lub unieważnione.

   Artykuł 10   

1.

W przypadku zmiany nazwy lub numeru statku upoważniona do tego osoba wnosi konieczne zmiany do świadectwa pomiarowego; osoba ta powinna poświadczyć autentyczność poprawki. Jeżeli zmianę wykonuje się nie na terytorium tej Umawiającej się Strony, pod której zarządem znajduje się biuro pomierzania statków, które wydało świadectwo pomiarowe, lecz na terytorium innej Umawiającej się Strony, to kompetentna w sprawach pomierzania statków główna służba pierwszej Umawiającej się Strony powinna zawiadomić o tym kompetentną główną służbę drugiej Umawiającej się Strony; w tym celu kieruje ona, co najmniej raz na kwartał, wykaz sporządzony zgodnie ze wzorem podanym w dodatku 2 do niniejszego załącznika. Jednak po porozumieniu się zainteresowanych Umawiających się Stron, ta procedura przekazywania wykazów może być zastąpiona zawiadomieniem kierowanym do biura pomierzania statków, które wydało świadectwo pomiarowe.

2.

Biuro pomierzania statków, które wydało świadectwo pomiarowe, albo jakiekolwiek biuro pomierzania statków innej Umawiającej się Strony może, na podstawie pisemnego zezwolenia biura, które wydało świadectwo pomiarowe, albo kompetentnego głównego urzędu kraju tego biura, wnosić do świadectwa pomiarowego poprawki, konieczne ze względu na zmiany, jakim uległ statek i które nie powodują utraty ważności świadectwa zgodnie z ustępem 2 artykułu 4 niniejszej Konwencji; powinno ono potwierdzić prawdziwość tych poprawek w rubryce przewidzianej do tego celu w świadectwie. Bez takiego pisemnego zezwolenia inne biuro może także wnieść te poprawki do świadectwa, ale tylko tymczasowo, na okres nie dłuższy niż trzy miesiące i pod warunkiem, z jednej strony, zawiadomienia o tym biura, które wydało świadectwo, albo kompetentnej głównej służby kraju tego biura i z drugiej strony, potwierdzenia prawidłowości tych poprawek w rubryce przewidzianej do tego celu w świadectwie oraz zaznaczenia ich tymczasowej ważności.

   Artykuł 11   

1.

W przypadku, gdy stosując artykuł 5 niniejszej Konwencji, biuro pomierzania statków jednej Umawiającej się Strony przedłuża okres ważności świadectwa pomiarowego wydanego przez biuro innej Umawiającej się Strony, to kompetentna główna służba pierwszej Umawiającej się Strony powinna zawiadomić o tym kompetentną główną służbę drugiej Umawiającej się Strony; w tym celu kieruje ona, co najmniej raz na kwartał, wykaz sporządzony zgodnie ze wzorem podanym w dodatku 3 do niniejszego załącznika. Jednak po porozumieniu się zainteresowanych Umawiających się Stron ta procedura przekazywania wykazów może być zastąpiona zawiadomieniem kierowanym przez biuro pomierzania, które przedłużyło okres ważności świadectwa pomiarowego do biura, które świadectwo wydało.

2.

Stosując postanowienia ustępu 2 artykułu 7 niniejszej Konwencji, kompetentna główna służba Umawiającej się Strony, której biuro pomierzania statków dokonało ponownego pomierzania statków pomierzonych wcześniej przez biuro innej Umawiającej się Strony, kieruje przynajmniej co kwartał, do kompetentnej głównej służby tej Umawiającej się Strony, wykaz odpowiednich statków, sporządzony zgodnie ze wzorem podanym w dodatku 4 do niniejszego załącznika; do wykazu tego dołącza się wycofane świadectwo pomiarowe. Jednak po porozumieniu się zainteresowanych Umawiających się Stron ta procedura przekazywania wykazów może być zastąpiona zawiadomieniem kierowanym przez biuro pomierzania statków, które wycofało świadectwo pomiarowe, do biura, które to świadectwo wydało.
ZAŁĄCZNIK - DODATEK 1
patrz oryginał
ZAŁĄCZNIK - DODATEK 2
patrz oryginał
ZAŁĄCZNIK - DODATEK 3
patrz oryginał
ZAŁĄCZNIK - DODATEK 4
patrz oryginał

Dodatek   -   PROTOKÓŁ PODPISANIA

W chwili podpisania niniejszej Konwencji niżej podpisani, posiadający należyte pełnomocnictwa, uzgodnili następujące szczegóły:

1.

Rozumie się, że Umawiające się Strony są zobowiązane do wypełniania warunków przewidzianych w artykułach 2, 3 i 8 niniejszej Konwencji tylko w takim zakresie, w jakim znajdujące się na ich terytorium śródlądowe drogi wodne, poza jeziorami niepołączonymi z innymi drogami wodnymi, są wykorzystywane do żeglugi międzynarodowej.

2.

Jeżeli jakiś kraj ogłosi w chwili podpisywania niniejszej Konwencji, ratyfikowania jej lub przystąpienia do niej, że symbole pomiarowe stosowane przez jego organy przeznaczone są nie tylko dla stwierdzenia przeprowadzonego pomierzania, wówczas symbole te nie mogą być zdjęte lub zatarte przy powtórnym pomierzaniu i na lewo od nich należy tylko umieścić nieścieralny znak przedstawiający niewielki krzyż o pionowym i poziomym ramieniu jednakowej długości.

3.

Celowe jest, aby pomierzanie statków według artykułu 4 załącznika do niniejszej Konwencji wykonywać z dużą dokładnością, a w każdym razie wystarczającą na tyle, aby błąd w wielkości wyporności wpisywanej do świadectwa pomiarowego niezależnie od tego, czy chodzi o maksymalną wyporność czy o wyporność odpowiadającą określonej różnicy w zanurzeniu, był mniejszy od
  •   -  
    1% dla wartości wyporności nie większych od 500 m3,
  •   -  
    5m3 dla wartości wyporności w granicach od 500 m3, do 2000 m3,
  •   -  
    0,25% dla wartości wyporności nie mniejszych od 2000 m3.
DLA POTWIERDZENIA CZEGO, niżej podpisani, odpowiednio upoważnieni w tym celu, podpisali niniejszy Protokół.
SPORZĄDZONO w Genewie, piętnastego lutego tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego szóstego roku.

Dodatek   -   Tekst Konwencji w języku francuskim

patrz oryginał

Załącznik nr 1   -   Zastrzeżenie Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 15 ust. 2 Konwencji

„ 
Rzeczpospolita Polska zastrzega, na podstawie art. 15 ust. 2 konwencji, że świadectwa pomiarowe dla statków przeznaczonych do przewozu towarów, wydane przez biura pomierzania statków Rzeczypospolitej Polskiej, nie mogą być przedłużane.
 ”

Załącznik nr 2   -   Deklaracja Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 10 ust. 5 Konwencji

„ 
Rzeczpospolita Polska oświadcza, na podstawie art. 10 ust. 5 konwencji, że jej grapa liter rozpoznawczych dla biur pomierzania statków to PL.
 ”