1.
Aktywa i pasywa wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy w sposób następujący:
1)
środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne - według cen nabycia lub kosztów
wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po aktualizacji wyceny środków trwałych),
pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej
utraty wartości;
1a)
nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne zaliczane do inwestycji - według
zasad, stosowanych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, określonych
w pkt 1 oraz w art. 31, art. 32 ust. 1-5 i art. 33 ust. 1 lub według ceny rynkowej
bądź inaczej określonej wartości godziwej;
2)
środki trwałe w budowie - w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku
z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości;
3)
udziały w innych jednostkach oraz inne niż wymienione w pkt 1a inwestycje zaliczone
do aktywów trwałych - według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej
utraty wartości lub według wartości godziwej albo skorygowanej ceny nabycia - jeżeli
dla danego składnika aktywów został określony termin wymagalności; wartość w cenie
nabycia można przeszacować do wartości w cenie rynkowej, a różnicę z przeszacowania
rozliczyć zgodnie z art. 35 ust. 4;
4)
udziały w jednostkach podporządkowanych zaliczone do aktywów trwałych - według zasad
określonych w pkt 3 lub metodą praw własności, pod warunkiem, że będzie ona stosowana
jednolicie wobec wszystkich jednostek podporządkowanych;
5)
inwestycje krótkoterminowe - według ceny (wartości) rynkowej albo według ceny nabycia
lub ceny (wartości) rynkowej, zależnie od tego, która z nich jest niższa albo według
skorygowanej ceny nabycia - jeżeli dla danego składnika aktywów został określony termin
wymagalności, a krótkoterminowe inwestycje, dla których nie istnieje aktywny rynek,
w inny sposób określonej wartości godziwej;
6)
rzeczowe składniki aktywów obrotowych - według cen nabycia lub kosztów wytworzenia
nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy;
7)
należności i udzielone pożyczki - w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady
ostrożności, z zastrzeżeniem pkt 7a;
7a)
należności i udzielone pożyczki zaliczone do aktywów finansowych, mogą być wyceniane
według skorygowanej ceny nabycia, a jeżeli jednostka przeznacza je do sprzedaży w
okresie do 3 miesięcy, to według wartości rynkowej lub inaczej określonej wartości
godziwej;
8)
zobowiązania - w kwocie wymagającej zapłaty, z zastrzeżeniem pkt 8a;
8a)
zobowiązania finansowe mogą być wyceniane według skorygowanej ceny nabycia, a jeżeli
jednostka przeznacza je do sprzedaży w okresie do 3 miesięcy, to według wartości rynkowej
lub inaczej określonej wartości godziwej;
9)
rezerwy - w uzasadnionej, wiarygodnie oszacowanej wartości;
9a)
udziały (akcje) własne - według cen nabycia;
10)
kapitały (fundusze) własne, z wyjątkiem udziałów (akcji) własnych, oraz pozostałe
aktywa i pasywa - w wartości nominalnej.
2.
Cena nabycia, o której mowa w ust. 1, to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca
kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług
oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze
publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem
składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie
z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia
do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli
nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego
nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży
takiego samego lub podobnego przedmiotu.
2a.
W przypadkach nabycia udziałów (akcji) własnych w drodze egzekucji za cenę nabycia
uważa się cenę nabycia ustaloną w postępowaniu egzekucyjnym, powiększoną o koszty
poniesione w toku postępowania egzekucyjnego, które nie zostały spółce zwrócone. W
przypadku nieodpłatnego nabycia udziałów (akcji) własnych cena nabycia obejmuje wszystkie
koszty ponoszone przez spółkę na ich nabycie.
3.
Koszt wytworzenia produktu obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym
produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego
produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich,
koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją i inne koszty
poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się
znajduje w dniu wyceny. Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu,
części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część
stałych, pośrednich kosztów produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy
normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Za normalny poziom wykorzystania
zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną, zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach,
wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów, przy uwzględnieniu planowych
remontów. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu, jego wyceny
dokonu
je się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego produktu, pomniejszonej
o przeciętnie osiągany przy sprzedaży produktów zysk brutto ze sprzedaży, a w przypadku
produktu w toku - także z uwzględnieniem stopnia jego przetworzenia.
Do kosztów wytworzenia produktu nie zalicza się kosztów:
1)
będących konsekwencją niewykorzystanych zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych;
2)
ogólnego zarządu, które nie są związane z doprowadzaniem produktu do postaci i miejsca,
w jakich się znajduje na dzień wyceny;
3)
magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów, chyba że poniesienie tych kosztów jest
niezbędne w procesie produkcji;
4)
kosztów sprzedaży produktów.
Koszty te wpływają na wynik finansowy okresu sprawozdawczego, w którym zostały poniesione.
4.
W przypadkach uzasadnionych niezbędnym, długotrwałym przygotowaniem towaru lub produktu
do sprzedaży bądź długim okresem wytwarzania produktu, cenę nabycia lub koszt wytworzenia
można zwiększyć o koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu
towarów lub produktów w okresie ich przygotowania do sprzedaży bądź wytworzenia i
związanych z nimi różnic kursowych, pomniejszone o przychody z tego tytułu.
4a.
Jednostki, z wyjątkiem jednostek, o których mowa w art. 3 ust. 1e pkt 1-6, które za
poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości:
1)
17 000 000 zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,
2)
34 000 000 zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok
obrotowy,
3)
50 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty
- mogą przy obliczaniu kosztu wytworzenia produktu zgodnie z ust. 3 do kosztów bezpośrednich
doliczyć koszty pośrednie związane z wytworzeniem tego produktu, niezależnie od poziomu
wykorzystania zdolności produkcyjnych. Ustalony w ten sposób koszt wytworzenia nie
może być wyższy od możliwej do uzyskania ceny sprzedaży netto.
5.
Za cenę (wartość) sprzedaży netto składnika aktywów przyjmuje się możliwą do uzyskania
na dzień bilansowy cenę jego sprzedaży, bez podatku od towarów i usług i podatku akcyzowego,
pomniejszoną o rabaty, opusty i inne podobne zmniejszenia oraz koszty związane z przystosowaniem
składnika aktywów do sprzedaży i dokonaniem tej sprzedaży, a powiększoną o należną
dotację przedmiotową. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny sprzedaży netto danego
składnika aktywów, należy w inny sposób określić jego wartość godziwą na dzień bilansowy.
6.
Za wartość godziwą przyjmuje się kwotę, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać
wymieniony, a zobowiązanie uregulowane na warunkach transakcji rynkowej, pomiędzy
zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą stronami. Wartość
godziwą instrumentów finansowych znajdujących się w obrocie na aktywnym rynku stanowi
cena rynkowa pomniejszona o koszty związane z przeprowadzeniem transakcji, gdyby ich
wysokość była znacząca. Cenę rynkową aktywów finansowych posiadanych przez jednostkę
oraz zobowiązań finansowych, które jednostka zamierza zaciągnąć, stanowi zgłoszona
na rynku bieżąca oferta kupna, natomiast cenę rynkową aktywów finansowych, które jednostka
zamierza nabyć, oraz zaciągniętych zobowiązań finansowych stanowi zgłoszona na rynek
bieżąca oferta sprzedaży.
7.
Trwała utrata wartości zachodzi wtedy, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany
przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub
w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych. Uzasadnia to dokonanie odpisu aktualizującego
doprowadzającego wartość składnika aktywów wynikającą z ksiąg rachunkowych do ceny
sprzedaży netto, a w przypadku jej braku - do ustalonej w inny sposób wartości godziwej.
8.
Cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę
za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia
do używania, w tym również:
1)
niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy;
2)
koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice
kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu.
8a.
Skorygowana cena nabycia aktywów finansowych i zobowiązań finansowych to cena nabycia
(wartość), w jakiej składnik aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych został
po raz pierwszy wprowadzony do ksiąg rachunkowych, pomniejszona o spłaty wartości
nominalnej, odpowiednio skorygowana o skumulowaną kwotę zdyskontowanej różnicy między
wartością początkową składnika i jego wartością w terminie wymagalności, wyliczoną
za pomocą efektywnej stopy procentowej, a także pomniejszona o odpisy aktualizujące
wartość.
9.
Lokaty, których ryzyko ponosi ubezpieczający, są wyceniane przez zakład ubezpieczeń
na życie według wartości godziwych ustalonych na dzień bilansowy. Różnice między wartością
godziwą a wartością według cen nabycia albo kosztu wytworzenia tych lokat odpowiednio
zwiększają lub zmniejszają rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe na życie, których ryzyko
lokaty ponosi ubezpieczający. Wartość godziwą nieruchomości określa rzeczoznawca majątkowy
co najmniej raz na 5 lat. Wartość godziwą nieruchomości położonych za granicą ustala
się według zasad obowiązujących w kraju ich położenia, a zagranicznych instrumentów
finansowych - według zasad obowiązujących w kraju ich pochodzenia. Jeżeli nie jest
możliwe ustalenie wartości godziwej innych lokat niż nieruchomości, to ich wycena
następuje po cenach nabycia albo kosztach wytworzenia z uwzględnieniem odpisów z tytułu
trwałej utraty wartości, z wyjątkiem instrumentów finansowych, dla których ustalony
jest termin wymagalności i których wycena następuje według skorygowanej ceny nabycia
z uwzględnieniem odpisów z tytułu trwałej utraty wartości.
10.
W ubezpieczeniach majątkowych i osobowych dopuszcza się stosowanie dyskonta lub odpisów
wyłącznie przy ustalaniu rezerw na skapitalizowaną wartość rent, rezerw ubezpieczeń
na życie, rezerw ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty (inwestycyjne) ponosi ubezpieczający,
oraz rezerw na premie i rabaty (bonifikaty) dla ubezpieczonych w związku z osiąganymi
dochodami z lokat stanowiących pokrycie tych rezerw.
11.
Na dzień nabycia lub powstania ujmuje się w księgach rachunkowych nabyte lub powstałe:
1)
zapasy rzeczowych składników aktywów obrotowych - według cen nabycia lub kosztów wytworzenia;
2)
należności i zobowiązania, w tym również z tytułu pożyczek - według wartości nominalnej.
12.
Przepis ust. 11 pkt 2 nie dotyczy banków.