1.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po otrzymaniu wniosku i opinii, o
której mowa w § 4 ust. 1 pkt 2, w porozumieniu z Szefem Krajowej Administracji Skarbowej,
odmawia przeniesienia, jeżeli uzna, że przeniesienie nie jest uzasadnione potrzebami
Służby Celno-Skarbowej, albo przedstawia funkcjonariuszowi propozycję przeniesienia
zawierającą:
1)
proponowane warunki i termin przeniesienia, a w szczególności miejsce pełnienia służby
i stanowisko służbowe;
2)
termin do złożenia pisemnego oświadczenia o przyjęciu propozycji.
2.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, jeżeli wymaga tego ważny interes
Służby Celno-Skarbowej, zaproponować jako miejsce pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej
także jednostkę organizacyjną Krajowej Administracji Skarbowej inną niż wskazana we
wniosku.
3.
Niezłożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, we wskazanym terminie jest
równoznaczne z odmową przyjęcia propozycji przeniesienia.
4.
W przypadku nieprzeniesienia funkcjonariusza do służby w Służbie Celno-Skarbowej,
wyciąg z akt, o którym mowa w § 3, jest niezwłocznie zwracany do Komendanta Głównego
Policji albo Komendanta Głównego Straży Granicznej.
5.
W przypadku przyjęcia propozycji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
finansów publicznych występuje do ministra właściwego do spraw wewnętrznych o wyrażenie
zgody, o której mowa w art. 176 ust. 2 ustawy, określając:
1)
imię i nazwisko funkcjonariusza;
3)
jednostkę organizacyjną Policji albo Straży Granicznej, w której funkcjonariusz pełni
służbę;
4)
proponowane stanowisko służbowe i termin przeniesienia;
5)
przesłanki uzasadniające przeniesienie.
6.
O sposobie załatwienia wniosku minister właściwy do spraw finansów publicznych zawiadamia
funkcjonariusza.