1.
W razie uzyskania, na skutek pisma zawierającego prośbę o wniesienie skargi nadzwyczajnej
lub wskazującego okoliczności mogące stanowić podstawę jej zarzutów, zwanego dalej
„pismem o skargę nadzwyczajną”, albo z urzędu, informacji uprawdopodabniających uchybienie
uzasadniające wniesienie skargi nadzwyczajnej od prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego
lub sądu wojskowego kończącego postępowanie w sprawie, które nie może być uchylone
lub zmienione w trybie innych nadzwyczajnych środków zaskarżenia, prokurator wykonujący
czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej zwraca się do prokuratora regionalnego
o dokonanie oceny dopuszczalności i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej, chyba
że uzna, iż nie jest to konieczne.
2.
Prokurator regionalny, przed dokonaniem oceny dopuszczalności i celowości wniesienia
skargi nadzwyczajnej, zwraca się do prezesa właściwego sądu apelacyjnego o niezwłoczne
nadesłanie akt sprawy.
3.
Prokurator regionalny, zwracając się o niezwłoczne nadesłanie akt sprawy, może wystąpić
do prezesa właściwego sądu apelacyjnego o przedstawienie opinii w przedmiocie dopuszczalności
i celowości wniesienia skargi nadzwyczajnej w sprawie, o której akta wystąpił; w takim
przypadku prokurator regionalny przesyła prezesowi właściwego sądu apelacyjnego kopię
pisma o skargę nadzwyczajną lub informacje uprawdopodabniające uchybienie uzasadniające
wniesienie skargi nadzwyczajnej.
4.
Prokurator regionalny, przed dokonaniem oceny dopuszczalności i celowości wniesienia
skargi nadzwyczajnej, może zwrócić się do podległych mu kierowników jednostek organizacyjnych
prokuratury, z których prokuratorzy brali udział w postępowaniach sądowych, o przedstawienie
stanowiska w przedmiocie dopuszczalności i celowości wniesienia od tego orzeczenia
skargi nadzwyczajnej.
5.
Prokurator regionalny po dokonaniu oceny dopuszczalności i celowości wniesienia skargi
nadzwyczajnej niezwłocznie przesyła prokuratorowi wykonującemu czynności służbowe
w Prokuraturze Krajowej akta sprawy wraz z projektem skargi nadzwyczajnej albo stanowiskiem
w przedmiocie braku podstaw do jej wniesienia.
6.
Jeżeli w stanowisku, o którym mowa w ust. 5, wskazano oczywisty brak podstaw do wniesienia
skargi nadzwyczajnej, akt sprawy nie przesyła się prokuratorowi wykonującemu czynności
służbowe w Prokuraturze Krajowej, chyba że wystąpi z takim żądaniem.
7.
Prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Krajowej zawiadamia autora
pisma o skargę nadzwyczajną o wniesieniu skargi nadzwyczajnej przez Prokuratora Generalnego
albo o pozostawieniu tego pisma bez biegu z uwagi na brak podstaw do jej wniesienia.
W przypadku pozostawienia pisma o skargę nadzwyczajną bez biegu w zawiadomieniu podaje
się przyczynę i podstawę prawną. Zawiadomienie nie wymaga uzasadnienia.