Treść ustawy

Art. 1.

W ustawie z dnia 14 września 2012 r. o informowaniu o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię oraz o kontroli realizacji programu znakowania urządzeń biurowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1790) wprowadza się następujące zmiany:

1)

tytuł ustawy otrzymuje brzmienie:

„

o etykietowaniu energetycznym produktów związanych z energią

”

;

2)

w art. 1:

a)

uchyla się pkt 1,

b)

pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„

2)

zasady organizacji i działania systemu kontroli etykietowania energetycznego produktów związanych z energią, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1369 z dnia 4 lipca 2017 r. ustanawiającym ramy etykietowania energetycznego i uchylającym dyrektywę 2010/30/UE (Dz. Urz. UE L 198 z 28.07.2017, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem (UE) 2017/1369”;

”

;

3)

w art. 2:

a)

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„

1.

Przepisy ustawy stosuje się do produktów związanych z energią, dla których wymagania dotyczące sporządzania dokumentacji technicznej oraz stosowania etykiet i kart informacyjnych produktów określają akty Komisji Europejskiej wydane na podstawie kompetencji delegowanych przez Parlament Europejski i Radę, zwane dalej „aktami delegowanymi”.

”

b)

ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„

3.

Przepisów ustawy nie stosuje się do produktów i środków transportu, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1369.

”

;

4)

po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:

„

Art. 2a.

Minister właściwy do spraw energii prowadzi działania edukacyjno-informacyjne na temat etykietowania energetycznego produktów związanych z energią w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2017/1369.

”

;

5)

uchyla się art. 3;

6)

uchyla się rozdział 2;

7)

tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:

„

Kontrola etykietowania energetycznego produktów związanych z energią

”

;

8)

art. 9 otrzymuje brzmienie:

„

Art. 9.

1.

Tworzy się system kontroli etykietowania energetycznego produktów związanych z energią, zwany dalej „systemem kontroli”, w celu przeciwdziałania wprowadzaniu do obrotu lub oddawaniu do użytku produktów związanych z energią, które nie spełniają wymagań określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/1369 lub aktach delegowanych.

2.

Do zadań systemu kontroli należy kontrolowanie wykonywania obowiązków:

1)

o których mowa w art. 3 ust. 1-3 i 5, art. 4 ust. 1, 2, 4 i 6, art. 5 ust. 1 i art. 6 lit. a oraz c-e rozporządzenia (UE) 2017/1369 oraz

2)

w zakresie projektu i treści etykiety, karty informacyjnej produktu oraz dokumentacji technicznej, sposobu eksponowania etykiety na produkcie w punkcie sprzedaży, w tym sprzedaży na odległość, sposobu, w jaki klasę energetyczną oraz zakres klas efektywności energetycznej dostępnych na etykiecie należy podawać w reklamach wizualnych i w technicznych materiałach promocyjnych - wynikających z aktów delegowanych wydanych na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) 2017/1369.

”

;

9)

użyte w art. 10 w ust. 2 w pkt 1 w lit. b, w art. 11 w ust. 2 w pkt 1 i 3 oraz w art. 13 w ust. 2, w różnej liczbie i przypadku, wyrazy „wykorzystujące energię” zastępuje się użytymi w odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami „związane z energią”;

10)

w art. 11 w ust. 3 wyrazy „w ustawie” zastępuje się wyrazami „w rozporządzeniu (UE) 2017/1369”;

11)

art. 12 otrzymuje brzmienie:

„

Art. 12.

Kontrola może być prowadzona u dostawcy lub sprzedawcy.

”

;

12)

art. 14 otrzymuje brzmienie:

„

Art. 14.

1.

W przypadku stwierdzenia niewykonania obowiązków, o których mowa w art. 3 ust. 1-3 i 5, art. 4 ust. 1, 2, 4 i 6, art. 5 ust. 1 i art. 6 lit. a oraz c-e rozporządzenia (UE) 2017/1369, lub obowiązków, o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2, organ kontrolujący zwraca się do dostawcy lub sprzedawcy o:

1)

usunięcie niezgodności lub

2)

wstrzymanie sprzedaży produktu związanego z energią, lub

3)

wycofanie produktu związanego z energią z obrotu lub z użytku, lub

4)

wycofanie produktu związanego z energią od użytkowników, lub

5)

wstrzymanie się z udostępnianiem produktu związanego z energią, lub

6)

zaprzestanie reklamowania produktu związanego z energią

- oraz przedstawienie dowodów podjętych działań w terminie określonym przez organ kontrolujący.

2.

Jeżeli dostawca lub sprzedawca nie przedstawi, w terminie ustalonym przez organ kontrolujący, dowodów podjętych działań lub w wyniku kontroli stwierdzono, że działania takie nie zostały podjęte, organ kontrolujący wydaje decyzję:

1)

nakazującą sprzedawcy wstrzymanie sprzedaży produktu związanego z energią,

2)

nakazującą dostawcy wycofanie z obrotu lub użytku produktu związanego z energią,

3)

nakazującą usunięcie niezgodności,

4)

nakazującą wycofanie produktu związanego z energią od użytkowników,

5)

zakazującą udostępniania produktu związanego z energią,

6)

zakazującą reklamowania produktu związanego z energią

- w terminie określonym przez organ kontrolujący.

3.

Organ kontrolujący może przeprowadzić kontrolę w celu ustalenia, czy dostawca lub sprzedawca wykonał decyzję, o której mowa w ust. 2.

”

;

13)

w art. 16 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„

1.

W przypadku stwierdzenia, że produkt związany z energią nie spełnia wymagań określonych w etykiecie lub w karcie informacyjnej produktu, opłaty związane z badaniami, o których mowa w art. 13 ust. 2 lub 3, oraz oceną dokumentacji ponosi dostawca.

2.

Wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, organ kontrolujący ustala, w drodze decyzji, na podstawie kosztów poniesionych w związku z badaniami produktu związanego z energią oraz oceną jego dokumentacji.

”

;

14)

w art. 17 ust. 1-3 otrzymują brzmienie:

„

1.

Karze pieniężnej podlega ten, kto:

1)

nie dopełnia obowiązku, o którym mowa w art. 3 ust. 1-3 i 5, art. 4 ust. 1, 2, 4 i 6, art. 5 ust. 1 i art. 6 lit. a oraz c-e rozporządzenia (UE) 2017/1369, lub obowiązków, o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2;

2)

uniemożliwia lub utrudnia organowi kontrolującemu przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 12;

3)

nie wykonał decyzji, o której mowa w art. 14 ust. 2, w terminie określonym przez organ kontrolujący.

2.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, kara pieniężna wynosi od jednokrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

3.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, kara pieniężna wynosi od dwukrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2.

”

Art. 2.

W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1930 i 2227) w art. 3 w ust. 1 pkt 1d otrzymuje brzmienie:

„

1d)

kontrola produktów związanych z energią wprowadzonych do obrotu lub oddawanych do użytku, o których mowa w aktach delegowanych określonych w wykazie ogłaszanym na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 14 września 2012 r. o etykietowaniu energetycznym produktów związanych z energią (Dz. U. z 2016 r. poz. 1790 oraz z 2019 r. poz. 1030), z wyłączeniem produktów, o których mowa w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1062/2010 z dnia 28 września 2010 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla telewizorów (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2010, str. 64, z późn. zm.);

”

Art. 3.

W ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2018 r. poz. 1954, 2245 i 2354 oraz z 2019 r. poz. 643 i 730) w art. 199 ust. 1b otrzymuje brzmienie:

„

1b.

Prezes UKE jako organ:

1)

kontrolujący w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 września 2012 r. o etykietowaniu energetycznym produktów związanych z energią (Dz. U. z 2016 r. poz. 1790 oraz z 2019 r. poz. 1030) jest uprawniony do kontroli wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku produktów związanych z energią, o których mowa w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1062/2010 z dnia 28 września 2010 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla telewizorów (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2010, str. 64, z późn. zm.);

2)

przeprowadzający kontrolę realizacji programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w pkt 1, jest uprawniony do kontroli realizacji programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych, o którym mowa w art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 106/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie unijnego programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych (Dz. Urz. UE L 39 z 13.02.2008, str. 1, z późn. zm.).

”

Art. 4.

W ustawie z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 545) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 8 w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„

1)

kryterium zaliczania do najwyższej klasy efektywności energetycznej, jaka jest możliwa do osiągnięcia - w przypadku produktów związanych z energią, określonych w aktach delegowanych w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 14 września 2012 r. o etykietowaniu energetycznym produktów związanych z energią (Dz. U. z 2016 r. poz. 1790 oraz z 2019 r. poz. 1030),

”

;

2)

w art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„

2.

Minister właściwy do spraw energii, w ramach promowania środków poprawy efektywności energetycznej, prowadzi działania informacyjno-edukacyjne o zużyciu energii przez produkty związane z energią w rozumieniu ustawy z dnia 14 września 2012 r. o etykietowaniu energetycznym produktów związanych z energią.

”

Art. 5.

W przypadku produktów związanych z energią wprowadzonych do obrotu i oddanych do użytku przed dniem 1 sierpnia 2017 r. dostawca przechowuje dokumentację techniczną produktu związanego z energią przez okres 5 lat po zakończeniu produkcji danego egzemplarza produktu i udostępnia ją w postaci elektronicznej na wniosek organu kontrolującego lub Komisji Europejskiej w terminie 10 dni od dnia otrzymania tego wniosku.

Art. 6.

1.

Do kontroli wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

2.

Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

3.

Do wszczęcia i prowadzenia postępowań w wyniku kontroli wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 7.

1.

Maksymalny limit wydatków z budżetu państwa przeznaczonych na wykonywanie zadań ministra właściwego do spraw energii wynikających z ustawy wynosi w roku:

1)

2019 - 73 tys. zł;

2)

2020 - 123 tys. zł;

3)

2021 - 129 tys. zł;

4)

2022 - 132 tys. zł;

5)

2023 - 136 tys. zł;

6)

2024 - 139 tys. zł;

7)

2025 - 142 tys. zł;

8)

2026 - 146 tys. zł;

9)

2027 - 149 tys. zł;

10)

2028 - 153 tys. zł.

2.

Minister właściwy do spraw energii monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz wdraża mechanizmy korygujące, o których mowa w ust. 3.

3.

W przypadku gdy wielkość wydatków po pierwszym półroczu danego roku budżetowego wyniesie więcej niż 65% limitu wydatków przewidzianych na dany rok, dysponent środków obniża wielkość środków przeznaczonych na wydatki w drugim półroczu o kwotę stanowiącą różnicę między wielkością tego limitu a kwotą przekroczenia wydatków.

4.

W przypadku gdy wielkość wydatków w poszczególnych miesiącach jest zgodna z planem finansowym, przepisu ust. 3 nie stosuje się.

Art. 8.

1.

Maksymalny limit wydatków z budżetu państwa przeznaczonych na wykonywanie zadań z zakresu kontroli i monitorowania systemu kontroli etykietowania energetycznego produktów związanych z energią, wynikających z ustawy, wynosi w roku:

1)

2019 - 0 zł;

2)

2020 - 0 zł;

3)

2021 - 0 zł;

4)

2022 - 0 zł;

5)

2023 - 2 930 tys. zł;

6)

2024 - 2 930 tys. zł;

7)

2025 - 2 930 tys. zł;

8)

2026 - 2 930 tys. zł;

9)

2027 - 2 930 tys. zł;

10)

2028 - 2 930 tys. zł.

2.

W przypadku zagrożenia przekroczenia limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, na dany rok budżetowy zastosowany zostanie mechanizm korygujący polegający na racjonalizacji częstotliwości wykonywania czynności w ramach kontroli sprawowanej przez organy kontrolujące.

3.

Organem właściwym do wdrożenia mechanizmu korygującego, o którym mowa w ust. 2, jest odpowiednio Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

4.

Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, jest odpowiednio Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

Art. 9.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Niniejsza ustawa służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1369 z dnia 4 lipca 2017 r. ustanawiającego ramy etykietowania energetycznego i uchylającego dyrektywę 2010/30/UE (Dz. Urz. UE L 198 z 28.07.2017, str. 1).

Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej, ustawę z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne oraz ustawę z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej.

Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 147 z 17.05.2014, str. 1, Dz. Urz. UE L 38 z 15.02.2017, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 55 z 02.03.2017, str. 38.

Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 63 z 06.03.2013, str. 1.