W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1040) wprowadza się następujące zmiany:
1)
art. 113 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 113.
Jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności
ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania
polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną,
zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony, zatrudnienie w pełnym lub w niepełnym
wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna.
”
;
2)
w art. 183a § 1 otrzymuje brzmienie:
„
§ 1.
Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku
pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia
kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność,
rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie
etniczne, wyznanie, orientację seksualną, zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony,
zatrudnienie w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.
”
;
3)
art. 47 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 47.
Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie
za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia
wynosił 3 miesiące - nie więcej niż za 1 miesiąc. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano
z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu
macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy
to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem - ojcem wychowującym
dziecko lub pracownikiem - innym członkiem najbliższej rodziny, o którym mowa w art.
1751pkt 3, w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego, albo gdy rozwiązanie umowy
o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.
”
;
4)
w art. 50 § 5 otrzymuje brzmienie:
„
§ 5.
Przepisu § 3 nie stosuje się w razie wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi, o którym
mowa w art. 39, pracownicy w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, pracownikowi
- ojcu wychowującemu dziecko lub pracownikowi - innemu członkowi najbliższej rodziny,
o którym mowa w art. 1751 pkt 3, w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego, a także pracownikowi w okresie
korzystania z ochrony stosunku pracy na podstawie przepisów ustawy o związkach zawodowych. W tych przypadkach stosuje się odpowiednio przepisy art. 45.
”
;
5)
w art. 57 § 2 otrzymuje brzmienie:
„
§ 2.
Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą
w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas
pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z
pracownikiem - ojcem wychowującym dziecko lub pracownikiem - innym członkiem najbliższej
rodziny, o którym mowa w art. 1751pkt 3, w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego, albo gdy rozwiązanie umowy
o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.
”
;
6)
w art. 943 § 4 otrzymuje brzmienie:
„
§ 4.
Pracownik, który doznał mobbingu lub wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma
prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne
wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.
”
;
7)
w art. 97:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„
§ 1.
W związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany
wydać pracownikowi świadectwo pracy w dniu, w którym następuje ustanie stosunku pracy,
jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia
rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy. Jeżeli z przyczyn obiektywnych
wydanie świadectwa pracy pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej w tym terminie
nie jest możliwe, pracodawca w ciągu 7 dni od dnia upływu tego terminu przesyła świadectwo
pracy pracownikowi lub tej osobie za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu
ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe
(Dz. U. z 2018 r. poz. 2188) albo doręcza je w inny sposób. Świadectwo pracy dotyczy okresu lub okresów zatrudnienia,
za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy.
”
,
b)
§ 21 otrzymuje brzmienie:
„
§ 21.
Pracownik może w ciągu 14 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem
do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy. W razie nieuwzględnienia wniosku pracownikowi
przysługuje, w ciągu 14 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy,
prawo wystąpienia z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy. W przypadku niezawiadomienia
przez pracodawcę o odmowie sprostowania świadectwa pracy, żądanie sprostowania świadectwa
pracy wnosi się do sądu pracy.
”
;
8)
po art. 97 dodaje się art. 971 w brzmieniu:
„
Art. 971.
§ 1.
W przypadku niewydania przez pracodawcę świadectwa pracy pracownikowi przysługuje
prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem zobowiązania pracodawcy do wydania świadectwa
pracy.
§ 2.
Jeżeli pracodawca nie istnieje albo z innych przyczyn wytoczenie przeciwko niemu powództwa
o zobowiązanie pracodawcy do wydania świadectwa pracy jest niemożliwe, pracownikowi
przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem ustalenia uprawnienia do otrzymania
świadectwa pracy.
§ 3.
Z żądaniem, o którym mowa w § 1 i 2, można wystąpić w każdym czasie przed upływem
terminu przedawnienia.
§ 4.
Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio do żądania sprostowania świadectwa pracy.
”
;
9)
w art. 163 § 3 otrzymuje brzmienie:
„
§ 3.
Na wniosek pracownicy udziela się jej urlopu bezpośrednio po urlopie macierzyńskim;
dotyczy to także pracownika - ojca wychowującego dziecko lub pracownika - innego członka
najbliższej rodziny, o którym mowa w art. 1751pkt 3, który korzysta z urlopu macierzyńskiego.
”
;
10)
w art. 177 § 5 otrzymuje brzmienie:
„
§ 5.
Przepisy § 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio także do pracownika - ojca wychowującego
dziecko lub pracownika - innego członka najbliższej rodziny, w okresie korzystania
z urlopu macierzyńskiego.
”
;
11)
w art. 282 w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„
3)
nie wydaje pracownikowi w terminie świadectwa pracy,
”
;
12)
art. 292 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 292.
Po upływie terminu przedawnienia roszczenia ze stosunku pracy ten, przeciwko komu
przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się
korzystania z zarzutu przedawnienia. Zrzeczenie się zarzutu przedawnienia dokonane
przed upływem terminu przedawnienia jest nieważne.
po art. 4771 dodaje się art. 4771a i art. 4771b w brzmieniu:
„
Art. 4771a.
W przypadku wystąpienia z żądaniem zobowiązania pracodawcy do wydania świadectwa pracy,
o którym mowa w art. 971 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 i 1043), jeżeli okaże się, że pracodawca nie istnieje albo z innych przyczyn wytoczenie przeciwko
niemu powództwa jest niemożliwe, sąd rozpozna żądanie w postępowaniu nieprocesowym
jako żądanie ustalenia uprawnienia do otrzymania świadectwa pracy.
Art. 4771b.
§ 1.
W wyroku uwzględniającym żądanie zobowiązania pracodawcy do wydania świadectwa pracy,
o którym mowa w art. 971 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, sąd określa treść świadectwa pracy zgodnie z art. 97 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy i przepisami wydanymi na podstawie art. 97 § 4 tej ustawy. Jeżeli określenie wszystkich
faktów wymienionych w tych przepisach jest niemożliwe, w wyroku określa się co najmniej
okres i rodzaj wykonywanej pracy, wymiar czasu pracy, zajmowane stanowiska oraz tryb
rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a w sytuacji gdy określenie
trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy również jest niemożliwe
- wskazuje się, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło za wypowiedzeniem dokonanym
przez pracodawcę.
§ 2.
Prawomocny wyrok zobowiązujący pracodawcę do wydania świadectwa pracy zastępuje to
świadectwo.
§ 3.
Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do żądania sprostowania świadectwa pracy.
”
;
2)
po art. 6919 dodaje się dział IVb w brzmieniu:
„
Dział IVb
Sprawy z zakresu prawa pracy
Art. 69110.
§ 1.
We wniosku zawierającym żądanie ustalenia uprawnienia do otrzymania świadectwa pracy
wskazuje się:
1)
okres i rodzaj wykonywanej pracy, wymiar czasu pracy, zajmowane stanowiska oraz miejsce
wykonywania pracy;
2)
tryb rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy - jeżeli pracownik posiada
te informacje, a w przypadku ich nieposiadania - okoliczności zaprzestania świadczenia
pracy przez pracownika;
3)
pracodawcę, który był obowiązany do wydania świadectwa pracy, oraz przyczynę, z powodu
której wystąpienie przeciwko niemu z żądaniem zobowiązania pracodawcy do wydania świadectwa
pracy jest niemożliwe.
§ 2.
Jeżeli wytoczenie powództwa o zobowiązanie pracodawcy do wydania świadectwa pracy
jest możliwe, sąd rozpozna żądanie w procesie jako żądanie zobowiązania pracodawcy
do wydania świadectwa pracy.
§ 3.
W postanowieniu uwzględniającym żądanie ustalenia uprawnienia do otrzymania świadectwa
pracy sąd określa treść świadectwa pracy zgodnie z art. 97 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy i przepisami wydanymi na podstawie art. 97 § 4 tej ustawy. Jeżeli określenie wszystkich
faktów wymienionych w tych przepisach jest niemożliwe, w postanowieniu określa się
co najmniej okres i rodzaj wykonywanej pracy, wymiar czasu pracy, zajmowane stanowiska
oraz tryb rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a w sytuacji gdy
określenie trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy również
jest niemożliwe - wskazuje się, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło za wypowiedzeniem
dokonanym przez pracodawcę.
§ 4.
Prawomocne postanowienie ustalające uprawnienie do otrzymania świadectwa pracy zastępuje
to świadectwo.
Art. 69111.
Przepis art. 69110 stosuje się odpowiednio do żądania sprostowania świadectwa pracy.
”
;
3)
w art. 1050 po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu:
„
§ 11.
W sprawach z zakresu prawa pracy wierzyciel może złożyć wniosek, o którym mowa w §
1, do sądu właściwości ogólnej dłużnika albo do sądu, w którego okręgu praca jest,
była lub miała być wykonywana, albo do sądu, w okręgu którego znajduje się zakład
pracy.
”
.
Art. 3.
W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1915) w art. 48 w ust. 1:
1)
wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„
Przepisy określone w art. 2 pkt 1, art. 7 ust. 6, art. 20 ust. 4, art. 21 ust. 3,
art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 2, art. 30 ust. 1, art. 31 ust. 4, art.
36 ust. 7 i art. 471 ust. 3 wydaje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze:
”
;
2)
pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„
3)
zarządzenia - w odniesieniu do pracowników Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej;
”
;
3)
dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„
4)
rozporządzenia - w odniesieniu do pracowników Biura Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,
uwzględniając:
a)
charakter wykonywanych zadań, w przypadku wydania przepisów, o których mowa w art.
2 pkt 1,
b)
charakter i efektywność wykonywania zadań oraz potrzebę sprawnego wypłacania świadczeń
przysługujących pracownikom, w przypadku wydania przepisów, o których mowa w art.
21 ust. 3, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 2 oraz art. 471 ust. 3,
c)
potrzebę sprawnego przeprowadzenia aplikacji administracyjnej oraz konieczność nabycia
w jej toku odpowiedniej wiedzy i umiejętności wymaganych na stanowisku objętym aplikacją,
w przypadku wydania przepisów, o których mowa w art. 7 ust. 6,
d)
potrzebę stałego doskonalenia jakości wykonywania zadań, odpowiedniego doboru pracowników
na poszczególne stanowiska oraz obiektywizmu dokonywanych ocen kwalifikacyjnych, w
przypadku wydania przepisów, o których mowa w art. 20 ust. 4,
e)
potrzebę zapewnienia sprawnej pracy urzędu oraz charakter zadań wykonywanych przez
pracowników, w przypadku wydania przepisów, o których mowa w art. 30 ust. 1,
f)
potrzebę ujednolicenia wniosków o nadanie odznaki honorowej „Zasłużony Pracownik Państwowy”
oraz przedstawienia przez wnioskodawcę uzasadnienia nadania odznaki ‒ w przypadku
wydania przepisów, o których mowa w art. 31 ust. 4,
g)
w szczególności przebieg postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego, a także zapewnienie
należytego działania komisji i rzeczników dyscyplinarnych, w przypadku wydania przepisów,
o których mowa w art. 36 ust. 7.
”
.
Art. 4.
W ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 785) w art. 96 w ust. 1 w pkt 4 po wyrazach „pracownik wnoszący powództwo” dodaje się wyrazy „albo składający wniosek o wszczęcie postępowania nieprocesowego”.
Art. 5.
Do terminów określonych w art. 97 § 21 ustawy, o której mowa w art. 1, które rozpoczęły bieg i nie upłynęły do dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 6.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art.
3, który wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.
1)
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania
cywilnego, ustawę z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych oraz
ustawę z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r.
poz. 1467, 1499, 1544, 1629, 1637, 1693, 2385 i 2432 oraz z 2019 r. poz. 55 i 60.