po rozpoznaniu w trybie
art. 92 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania
przed Trybunałem Konstytucyjnym
(Dz. U. poz. 2072, ze zm.), na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 czerwca 2019 r., wniosku Prokuratora Generalnego
o zbadanie zgodności:
art. 138 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń
(Dz. U. z 2015 r. poz. 1094, ze zm.):
a)
w części, w jakiej penalizuje odmowę świadczenia usługi bez uzasadnionej przyczyny,
z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
b)
rozumianego w ten sposób, że zasady wiary i sumienie nie są uzasadnioną przyczyną
odmowy świadczenia usługi, z art. 53 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji,
c)
w zakresie dotyczącym osób osobiście prowadzących działalność gospodarczą lub działających
w imieniu podmiotu prowadzącego taką działalność, z art. 20 w związku z art. 22, w związku z art. 31 ust. 3 i w związku z art. 31 ust. 2 zdanie drugie Konstytucji,
Art. 138 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń
(Dz. U. z 2019 r. poz. 821), w części zawierającej słowa „albo umyślnie bez uzasadnionej przyczyny odmawia świadczenia,
do którego jest obowiązany”, jest niezgodny z
art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
na podstawie
art. 59 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania
przed Trybunałem Konstytucyjnym
(Dz. U. poz. 2072 oraz z 2019 r. poz. 125) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.
Orzeczenie zapadło większością głosów.