Europejski Instytut Uniwersytecki
Jego Królewska Mość Król Belgów,
Jej Królewska Mość Królowa Danii,
Prezydent Republiki Federalnej Niemiec,
Prezydent Republiki Greckiej,
Jego Królewska Mość Król Hiszpanii,
Prezydent Republiki Francuskiej
Prezydent Irlandii,
Prezydent Republiki Włoskiej,
Jego Królewska Wysokość Wielki Książę Luksemburga,
Jej Królewska Mość Królowa Niderlandów,
Prezydent Republiki Portugalskiej,
Jej Królewska Mość Królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
ZDECYDOWANI wspierać rozwój nauczania w dziedzinach o szczególnym znaczeniu dla rozwoju Europy,
w szczególności jej kultury, historii, prawa, ekonomii i instytucji;
PRAGNĄC wspierać współpracę w tych dziedzinach i stymulować wspólne badania;
ZDECYDOWAWSZY zrealizować zamiary wyrażone w tym przedmiocie w deklaracjach złożonych przez Szefów
Państw i Rządów na posiedzeniu w Bonn dnia 18 lipca 1961 roku oraz w Hadze w dniach
1 i 2 grudnia 1969 roku;
UWZGLĘDNIAJĄC konieczność dalszego wkładu w intelektualne życie Europy i że w tym duchu należy powołać
Instytut Europejski na najwyższym poziomie uniwersyteckim;
UWZGLĘDNIAJĄC fakt, że uzyskane doświadczenia i przyszłe perspektywy wzywają do dostosowania struktur
administracyjnych i akademickich Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego;
POSTANOWILI, co następuje:
Rozdział I
ZASADY REGULUJĄCE POWOŁANIE INSTYTUTU
Artykuł 1
Na mocy niniejszej Konwencji, Państwa Członkowskie Wspólnot Europejskich (zwane dalej:
„Umawiającymi się Państwami”) wspólnie powołują Europejski Instytut Uniwersytecki
(zwany dalej: „Instytutem”). Instytut ma osobowość prawną. Siedzibą Instytutu jest
Florencja.
Artykuł 2
1.
Celem Instytutu jest przyczynianie się do rozwoju dziedzictwa kulturowego i naukowego
Europy jako całości i w odniesieniu do jego poszczególnych elementów, poprzez działalność
w dziedzinie szkolnictwa wyższego oraz badań. Praca Instytutu koncentruje się również
na wielkich ruchach i instytucjach charakteryzujących historię i rozwój Europy. Uwzględnia
także pluralizm kulturowy i językowy oraz stosunki z kulturami spoza Europy.
Cel ten jest osiągany poprzez nauczanie i badania na najwyższym poziomie uniwersyteckim.
W ramach ogólnego programu działań naukowych Instytut rozwija programy badań interdyscyplinarnych
dotyczące najważniejszych kwestii, przed którymi staje współczesne społeczeństwo europejskie,
w tym spraw dotyczących budowy Europy.
2.
Na forum Instytutu prowadzona jest także wymiana informacji i dyskusje na temat poglądów
i doświadczeń dotyczących tematów z dziedzin naukowych i badawczych, którymi zajmuje
się Instytut.
Artykuł 3
1.
Umawiające się Państwa, poprzez przestrzeganie swobody prowadzenia badań i nauczania,
podejmą wszelkie środki niezbędne do ułatwienia dążenia do osiągnięcia celu Instytutu.
2.
Umawiające się Państwa wspierają rozszerzanie się wpływu Instytutu w świecie nauki
i w środowisku uniwersyteckim. W tym celu, udzielają Instytutowi pomocy w zakresie
ustanawiania odpowiedniej współpracy z uniwersytetami i instytucjami naukowymi znajdującymi
się na ich terytorium oraz z organami europejskimi i międzynarodowymi zajmującymi
się działalnością oświatową, kulturalną i badawczą.
3.
W ramach swojego zakresu uprawnień, Instytut współpracuje z uniwersytetami oraz wszelkimi
krajowymi lub międzynarodowymi organami nauczania lub organami badawczymi, które wyrażają
chęć współpracy. Instytut może zawierać umowy z państwami i organami międzynarodowymi.
Artykuł 4
Instytut i jego personel korzystają z przywilejów i immunitetów, jakie są niezbędne
do realizacji ich zadań, na warunkach ustanowionych w Protokole załączonym do niniejszej
Konwencji, stanowiącym jej integralną część.
Instytut zawiera z Rządem Republiki Włoskiej umowę dotyczącą siedziby, która zostanie
jednomyślnie zatwierdzona przez Wysoką Radę.
Rozdział II
ADMINISTRACJA
Artykuł 6
1.
W skład Wysokiej Rady wchodzą przedstawiciele Rządów Umawiających się Państw; każdemu
Rządowi przysługuje w Radzie jeden głos oraz deleguje on do niej dwóch przedstawicieli.
Posiedzenia Wysokiej Rady odbywają się we Florencji, co najmniej raz w roku.
2.
Przedstawiciel każdego Umawiającego się Państwa pełni przez rok urząd Przewodniczącego
Wysokiej Rady.
3.
Dyrektor Instytutu, Sekretarz oraz przedstawiciel Wspólnot Europejskich biorą udział
w posiedzeniach Wysokiej Rady bez prawa głosu.
4.
Wysoka Rada odpowiedzialna jest za główne kierownictwo Instytutem; kieruje jego działalnością
i nadzoruje jego rozwój. Ułatwia ona z jednej strony stosunki między Rządami w sprawach
dotyczących Instytutu, a z drugiej strony, stosunki między Rządami a Instytutem.
Wysoka Rada podejmuje decyzje niezbędne do wykonania powierzonych jej zadań zgodnie
z ustępami 5 i 6.
5.
Stanowiąc jednomyślnie, Wysoka Rada:
a)
opracowuje przepisy regulujące działania Instytutu oraz regulamin finansowy przewiedziany
w Artykule 26;
b)
przyjmuje procedurę wyboru języków roboczych zgodnie z Artykułem 27;
c)
opracowuje regulamin służbowy personelu Instytutu; regulamin ten ustanawia procedurę
rozwiązywania sporów między Instytutem a osobami nim objętymi;
d)
decyduje o utworzeniu stałych etatów dla profesorów powołanych do pracy w Instytucie;
e)
zaprasza, na warunkach jakie ustanowi, osoby wymienione w Artykule 9 ustęp 3, do uczestnictwa
w działaniach Rady Akademickiej;
f)
zawiera umowę dotyczącą siedziby między Rządem Republiki Włoskiej a Instytutem oraz
wszelkie dokumenty określone w Artykule 3 ustęp 3;
g)
mianuje pierwszego Dyrektora i pierwszego Sekretarza Instytutu;
h)
w razie konieczności, zezwala na odstępstwo od Artykułu 8 ustęp 3;
i)
zmienia strukturę dotyczącą wydziałów, przewidzianą w Artykule 11, lub tworzy nowe
wydziały;
j)
udziela zgody określonej w Artykule 33;
k)
podejmuje środki określone w Artykule 34.
6.
Stanowiąc większością kwalifikowaną, Wysoka Rada podejmuje decyzje, które nie są przewidziane
w ustępie 5, w szczególności te dotyczące:
a)
mianowania Dyrektora i Sekretarza Instytutu;
b)
zatwierdzania budżetu Instytutu i udzielania absolutorium Dyrektorowi w odniesieniu
do wykonania budżetu;
c)
zatwierdzania ogólnej polityki nauczania na wniosek Rady Akademickiej;
d)
powołania Rady Naukowej, której struktura i uprawnienia są określane po konsultacji
z Radą Akademicką;
e)
tworzenia lub zamykania centrów interdyscyplinarnych w ramach Instytutu po konsultacji
z Radą Akademicką i Radą Naukową;
f)
przyjmowania swojego regulaminu.
7.
W przypadku, gdy przyjęcie decyzji wymaga większości kwalifikowanej, głosy ważone
są w następujący sposób:
|
|
Decyzje zostają przyjęte pod warunkiem uzyskania co najmniej 83 głosów „za”, przy
poparciu przynajmniej 15 Rządów. 8. Wstrzymanie się od głosu nie uniemożliwia Wysokiej
Radzie przyjęcia decyzji, które wymagają jednomyślności.
Artykuł 7
1.
Dyrektor kieruje Instytutem. Wykonuje on lub nadzoruje wykonanie aktów prawnych i
decyzji na mocy niniejszej Konwencji oraz podejmuje wszelkie decyzje administracyjne
pozostające poza zakresem uprawnień pozostałych władz Instytutu.
2.
Dyrektor jest odpowiedzialny za zarządzaniem Instytutem. Jest jego prawnym przedstawicielem.
Dyrektor przygotowuje projekt rocznego budżetu i trzyletnich prognoz finansowych oraz
przedkłada je Wysokiej Radzie, po konsultacji z Radą Akademicką.
Dyrektor mianuje kierowników wydziałów, dyrektorów centrów interdyscyplinarnych oraz
innych członków personelu dydaktycznego, nominowanych zgodnie z Artykułem 9 ustęp
5 litera e) i Artykułem 9 ustęp 2.
Dyrektor mianuje członków personelu administracyjnego Instytutu.
3.
Dyrektor Instytutu wybierany jest przez Wysoką Radę, po konsultacji z Radą Akademicką.
Uzgodnienia dotyczące współpracy między Wysoką Radą a Radą Akademicką w związku z
podjęciem takiej decyzji będą dokonywane przez Wysoką Radę, stanowiącą jednomyślnie,
po konsultacji z Radą Akademicką.
Kadencja Dyrektora trwa pięć lat. Wysoka Rada, podejmując jednomyślną decyzję w uzgodnieniu
z Radą Akademicką, może przedłużyć jego kadencję o maksymalny okres trwający trzy
lata.
Przepisy zawarte w Artykule 6 ustęp 5 litera a) określają warunki, na jakich istnieje
możliwość zakończenia kadencji z inicjatywy Dyrektora Instytutu lub Instytutu.
Artykuł 8
1.
Sekretarz wspiera Dyrektora Instytutu w pełnieniu obowiązków organizacyjnych i administracyjnych.
2.
Zakres obowiązków oraz czas trwania kadencji Sekretarza ustanowiony jest w przepisach
przewidzianych w Artykule 6 ustęp 5 litera a).
3.
Sekretarz i Dyrektor Instytutu nie mogą posiadać takiego samego obywatelstwa, chyba
że Wysoka Rada jednomyślnie postanowi inaczej.
Artykuł 9
1.
Rada Akademicka posiada ogólne uprawnienia w odniesieniu do prowadzenia badań i nauczania,
bez uszczerbku dla zakresu uprawnień innych władz Instytutu.
Radzie Akademickiej przewodniczy Dyrektor Instytutu.
2.
Komitet wykonawczy, któremu przewodniczy Dyrektor Instytutu korzystający z pomocy
Sekretarza i składający się z Dyrektora, kierowników wydziałów, dyrektorów centrów
przewidzianych w Artykule 11 ustęp 3 i jednego przedstawiciela studentów prowadzących
badania, pomaga Dyrektorowi w realizowaniu zadań Instytutu działając na jego wniosek.
Komitet wykonawczy przygotowuje prace Rady Akademickiej. Wyznacza członków personelu
dydaktycznego innych niż wymienionych w ustępie 5 litera e). Sporządza listę członków
Komisji Rekrutacyjnej i Komisji Dyplomowej.
Komitet wykonawczy spełnia określone zadania powierzane mu przez Radę Akademicką.
Komitet wykonawczy składa regularne raporty do Rady Akademickiej i Wysokiej Rady na
temat sposobu, w jaki spełnia powyższe cele.
3.
Członkami Rady Akademickiej są:
b)
Sekretarz Instytutu, biorący udział w pracach bez prawa głosu;
d)
dyrektorzy centrów interdyscyplinarnych;
e)
wszyscy lub niektórzy profesorowie powołani do pracy w Instytucie;
f)
wszyscy lub niektórzy asystenci powołani do pracy w Instytucie;
g)
przedstawiciele innych członków personelu dydaktycznego;
h)
przedstawiciele studentów prowadzących badania;
i)
przedstawiciele członków innych kategorii uczestniczący w ramach Instytutu w spełnianiu
jego celów.
Wysoka Rada, na warunkach które ustanowi, może zapraszać osoby o szczególnych kwalifikacjach,
będące obywatelami Państw Członkowskich i reprezentujące różne aspekty życia gospodarczego,
społecznego i kulturalnego, do wzięcia udziału w pracach Rady Akademickiej.
4.
Postanowienia przewidziane w Artykule 6 ustęp 5 litera a) określają:
a)
liczbę członków Rady Akademickiej reprezentujących kategorie osób wskazanych w ustępie
3 litera e), f), g), h) oraz i), procedurę ich powoływania oraz długość kadencji;
b)
zasady dotyczące większości głosów w Radzie Akademickiej;
c)
zasady dotyczące działania komitetu wykonawczego.
5.
Rada Akademicka:
a)
zatwierdza programy studiów oraz, po konsultacji z Radą Naukową, programy badań wydziałów;
b)
po konsultacji z Radą Naukową, zatwierdza programy badań centrów interdyscyplinarnych;
c)
uczestniczy w przygotowaniu projektu rocznego budżetu oraz trzyletnich prognoz finansowych;
d)
podejmuje wszelkie środki wykonawcze dotyczące badań i nauczania, które nie są objęte
zakresem uprawnień żadnych innych władz Instytutu;
e)
obraduje na sesjach w składzie ograniczonym do członków personelu dydaktycznego, posiadających
przynajmniej taki sam status co osoby zainteresowane, nominuje kierowników wydziałów,
dyrektorów centrów interdyscyplinarnych, profesorów i asystentów będących członkami
personelu dydaktycznego Instytutu;
f)
określa warunki przyznawania stopni i świadectw przewidzianych w Artykule 14;
g)
bada projekt sprawozdania dotyczącego działalności, opracowany przez Dyrektora Instytutu
i przedkładany Wysokiej Radzie.
6.
Rada Akademicka może z własnej inicjatywy przedkładać Wysokiej Radzie wnioski dotyczące
kwestii objętych zakresem uprawnień tej Rady.
Rozdział III
STRUKTURA AKADEMICKA
A.
Organizacja akademicka
Artykuł 10
Instytut dzieli się na wydziały, stanowiące podstawowe jednostki badawcze i naukowe;
wydziały z kolei podzielone są na seminaria.
Artykuł 11
1.
Od momentu powołania Instytut składa się z czterech wydziałów:
-
-
-
-
-
-
-
-
nauk politycznych i społecznych.
Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie, po konsultacji z Radą Akademicką i w świetle
zdobytych doświadczeń, może zmienić powyższą strukturę lub utworzyć nowe wydziały.
Rada Akademicka może w tym celu formułować zalecenia.
2.
Każdy wydział korzysta z dużego stopnia niezależności w prowadzeniu studiów i prac
badawczych oraz posiada do dyspozycji personel niezbędny do swej działalności w granicach
funduszy na to przeznaczonych z budżetu i programów przyjętych przez Radę Akademicką.
3.
Uwzględniając utworzone w ramach niego wydziały, Instytut może obejmować jedno lub
więcej centrów studiów interdyscyplinarnych i badawczych. Decyzja o utworzeniu lub
zamknięciu takich centrów oraz ich celu, strukturze i ogólnych warunkach działania
jest podejmowana przez Wysoką Radę podejmującą decyzję kwalifikowaną większością głosów
po konsultacji z Radą Akademicką i Radą Naukową.
Artykuł 12
1.
Główne prace badawcze prowadzone są na seminariach lub przez zespoły badawcze. Prace
jednego seminarium można połączyć z pracami innych seminariów, w ramach tego samego
bądź innych wydziałów.
Kierownicy wydziałów odpowiedzialni są za organizację różnych seminariów i zespołów
badawczych. Prace badawcze prowadzone są przy aktywnej współpracy personelu dydaktycznego
i studentów prowadzących badania, którzy wspólnie ustanawiają metody pracy i kierunki
prowadzenia działań.
2.
Prace badawcze prowadzone na seminariach lub przez zespoły badawcze muszą być określone
w granicach programów studiów i programów badawczych przewidzianych w Artykule 9 ustęp
5 oraz muszą uwzględniać cel Instytutu.
Kierownicy wydziałów, po uzyskaniu zgody profesorów i asystentów, powiadamiają Radę
Akademicką o tematyce projektu prac, jakie mają być podejmowane na każdym seminarium
i przez każdy zespół badawczy.
3.
Instytut może organizować zajęcia praktyczne i kolokwia, w których mogą uczestniczyć
osoby posiadające już doświadczenie zawodowe w dziedzinach, w których prowadzone są
studia i prace badawcze w Instytucie.
Artykuł 13
1.
Instytut jest wyposażony w bibliotekę i ośrodek dokumentacyjny, finansowane z rocznego
budżetu operacyjnego.
2.
Republika Włoska zobowiązuje się do podjęcia wszelkich niezbędnych środków oraz zawarcia
wszystkich wymaganych umów, w celu zapewnienia personelowi dydaktycznemu i studentom
prowadzącym badania dostępu do archiwów, bibliotek i muzeów we Florencji oraz, w razie
konieczności, w innych miastach włoskich.
Procedura stosowania niniejszego postanowienia ustalona zostanie w umowie dotyczącej
siedziby.
Artykuł 14
1.
W dziedzinach, w których prowadzone są studia i prace badawcze w Instytucie, Instytut
ma prawo przyznać stopień doktora Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego studentom
prowadzącym badania, którzy ukończyli co najmniej dwuletnie studia w Instytucie i
przedłożyli oryginał pracy badawczej o wysokiej jakości, która została zatwierdzona
przez Instytut i która musi zostać opublikowana zgodnie z przepisami ustanowionymi
na mocy ustępu 4.
2.
Instytut ma także prawo przyznawać stopnie niższe niż doktorat studentom prowadzącym
badania, którzy ukończyli co najmniej roczne studia w Instytucie i spełnili warunki
określone dla takiego stopnia zgodnie z ustępem 4.
3.
Studenci prowadzący badania i kończący naukę w Instytucie, którym nie przyznano stopni
przewidzianych w ustępach 1 i 2, otrzymują od Instytutu na wniosek świadectwo potwierdzające
ukończenie studiów i badań które prowadzili w Instytucie.
4.
Rada Akademicka ustanawia warunki przyznawania stopni i wydawania świadectw przewidzianych
w niniejszym Artykule, warunki te wymagają zatwierdzenia przez Wysoką Radę.
B.
Personel dydaktyczny i studenci prowadzący badania
Artykuł 15
1.
Personel dydaktyczny składa się z kierowników wydziałów, dyrektorów centrów interdyscyplinarnych,
profesorów, asystentów i innych nauczycieli.
2.
Członkowie personelu dydaktycznego są wybierani spośród obywateli Umawiających się
Państw, których kwalifikacje zapewniają wysoki poziom pracy Instytutu. Instytut może
korzystać również z usług obywateli innych państw.
3.
Umawiające się Państwa, w miarę swych możliwości, podejmą wszelkie właściwe środki
w celu ułatwienia przemieszczania się osobom będącym członkami personelu dydaktycznego
Instytutu.
Artykuł 16
1.
Do celów niniejszej Konwencji, „studenci Instytutu prowadzący badania” to studenci
lub studenci prowadzący badania posiadający kwalifikacje z uniwersytetu krajowego
wskazujące na stosowność podjęcia lub kontynuacji prac badawczych, spełniający warunki
ustanowione w Artykule 27 ustęp 3, oraz którzy zostali przyjęci do Instytutu.
2.
Obywatele Umawiających się Państw mają otwarty dostęp do Instytutu.
Obywatele innych państw mogą zostać przyjęci z zastrzeżeniem ograniczeń i warunków,
jakie zostaną ustanowione w przepisach przyjętych przez Wysoką Radę po konsultacji
z Radą Akademicką.
3.
O przyjęciu do Instytutu decyduje Komisja Rekrutacyjna, zgodnie z postanowieniami
niniejszej Konwencji oraz przepisami przyjętymi przez Wysoką Radę. Komisja Rekrutacyjna
bierze pod uwagę kwalifikacje kandydatów oraz, w miarę możliwości, miejsce ich pochodzenia.
Właściwe władze Umawiających się Państw wspomagają Instytut w przeprowadzaniu procedury
przyjęcia.
Artykuł 17
1.
Każde Umawiające się Państwo, w zakresie dostępnych funduszy, popiera przyznawanie
stypendiów tym swoim obywatelom przyjętym do Instytutu, w przypadku których wymagają
tego okoliczności, a także w razie konieczności podejmuje wszelkie właściwe środki
w celu dostosowania przepisów regulujących przyznawanie stypendiów.
2.
Regulamin finansowy może zawierać przepis dotyczący utworzenia specjalnego funduszu
w zakresie przyznawania niektórych stypendiów. Fundusz ten mógłby być w szczególności
wspomagany finansowo z dotacji prywatnych.
3.
Poprzednie postanowienia nie stanowią przeszkody, aby studenci prowadzący badania
w Instytucie otrzymywali stypendia przyznawane przez Wspólnoty Europejskie osobom
prowadzącym prace badawcze związane z tworzeniem Europy.
Rozdział IV
POSTANOWIENIA FINANSOWE
Artykuł 18
1.
Na każdy rok budżetowy przyjmowany jest budżet operacyjny.
2.
Wszystkie pozycje dochodów i wydatków Instytutu są zawarte w preliminarzu, opracowywanym
na każdy rok budżetowy oraz są wykazane w budżecie.
Budżet jest zrównoważony w odniesieniu do dochodów i wydatków. Regulamin finansowy
wyszczególnia dochody Instytutu.
3.
Rok budżetowy rozpoczyna się dnia 1 stycznia i kończy się dnia 31 grudnia.
4.
Dochody i wydatki wyrażane są w euro.
Artykuł 19
1.
Wkłady finansowe Umawiających się Państw mające na celu pokrycie wydatków przewidzianych
w budżecie Instytutu określane są według następującego podziału zgodnie z decyzją
Wysokiej Rady nr 3/04 z dnia 10 czerwca 2004 roku:
|
|
2.
Od dnia 1 stycznia 1978 roku, finansowanie odbywać się będzie na zasadach ustalonych
w trakcie roku akademickiego, który rozpocznie się dnia 1 stycznia 1977 roku, w świetle
rozwoju we Wspólnotach Europejskich do tego dnia oraz alternatywnego finansowania
przez Wspólnotę.
Artykuł 20
1.
Wydatki wskazane w budżecie zatwierdzane są na jeden rok budżetowy, z zastrzeżeniem
innych przepisów ustanowionych zgodnie z Artykułem 26.
2.
Zgodnie z warunkami ustanowionymi na mocy Artykułu 26, wszelkie środki inne niż odnoszące
się do wydatków dotyczących personelu, które nie zostaną wykorzystane na koniec roku
budżetowego, mogą być przeniesione wyłącznie na następny rok budżetowy.
3.
Środki są klasyfikowane w rozdziały grupujące pozycje wydatków według ich charakteru
i przeznaczenia oraz są dzielone dalej w niezbędnym zakresie, zgodnie z regulaminem
finansowym.
Artykuł 21
1.
Dyrektor wykonuje budżet zgodnie z regulaminem finansowym oraz w granicach przyznanych
środków. Dyrektor składa Wysokiej Radzie sprawozdania ze swojego zarządu.
2.
Regulamin finansowy może ustanawiać przepisy dotyczące przeniesienia środków z jednego
rozdziału do innego lub pomiędzy jednostkami podziału.
Artykuł 22
Jeżeli na początku roku budżetowego, budżet nie był jeszcze poddany głosowaniu, kwota
równa nie więcej niż jednej dwunastej środków budżetowych poprzedniego roku budżetowego
może być wydana w każdym miesiącu w odniesieniu do każdego rozdziału lub innej jednostki
podziału budżetu zgodnie z przepisami regulaminu finansowego; jednakże, powyższe ustalenie
nie ma wpływu na pozostawienie do dyspozycji Instytutu środków w kwocie przewyższającej
jedną dwunastą środków przewidzianych w przygotowywanym projekcie budżetu.
Wysoka Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może zezwolić na wydatek powyżej
jednej dwunastej pod warunkiem zachowania pozostałych warunków poprzedniego ustępu.
Umawiające się Państwa, na zasadzie tymczasowości i zgodnie z podziałem obowiązującym
w poprzednim roku budżetowym, uiszczają miesięczne opłaty niezbędne do zapewnienia
stosowania niniejszego Artykułu.
Artykuł 23
1.
Wysoka Rada mianuje dwóch rewidentów, posiadających różne obywatelstwo, na okres czterech
lat. Ich mandat jest odnawialny.
Celem audytu, który przeprowadzany jest na podstawie dokumentów i w razie potrzeby
na miejscu, jest stwierdzenie czy otrzymano wszystkie wpływy oraz czy poczynione wydatki
były legalne i prawidłowe oraz czy zarządzanie finansami jest należyte.
Rewidenci corocznie przedkładają swoje sprawozdania Wysokiej Radzie.
Dyrektor udziela wszelkich informacji oraz zapewnia rewidentom wsparcie, którego mogą
potrzebować przy wykonywaniu swoich obowiązków.
2.
Regulamin finansowy ustanawia warunki, na jakich udziela się Dyrektorowi absolutorium
z wykonania budżetu.
Artykuł 24
1.
Dyrektor opracowuje projekt trzyletniej prognozy finansowej oraz po konsultacji z
Radą Akademicką przedkłada go Wysokiej Radzie w celu zbadania i oceny.
2.
Procedura wykonania ustępu 1 jest ustanawiana w regulaminie finansowym.
Artykuł 25
1.
Republika Włoska zapewnia Instytutowi wolny od opłat grunt we Florencji i budynki
niezbędne do prowadzenia działalności Instytutu oraz podejmuje się ich utrzymania.
Republika Włoska na tych samych warunkach pozostawia do dyspozycji personelu dydaktycznego,
studentów prowadzących badania i pracowników administracyjnych Instytutu w pełni wyposażoną
restaurację i pomieszczenie socjalne na terenie Instytutu.
2.
Procedura wykonania ustępu 1 zostanie ustanowiona w umowie dotyczącej siedziby.
Artykuł 26
1.
Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Dyrektora Instytutu lub jednego z członków
Wysokiej Rady przyjmuje regulamin finansowy, określający w szczególności:
a)
procedurę ustanawiania i wykonywania rocznego budżetu oraz przedstawiania i weryfikacji
rozliczeń;
b)
procedurę przygotowywania trzyletniej prognozy finansowej;
c)
metodę i procedurę opłacania i wykorzystywania wkładów Państw Członkowskich;
d)
zasady i procedurę dotyczące odpowiedzialności intendentów i księgowych.
2.
Regulamin finansowy przewidziany w ustępie 1 może uwzględniać powołanie Komitetu do
spraw budżetu i finansów, składającego się z przedstawicieli Umawiających się Państw,
który odpowiadałby za przygotowanie obrad Wysokiej Rady dotyczących spraw budżetowych
i finansowych.
Rozdział V
POSTANOWIENIA RÓŻNE
Artykuł 27
1.
Językami oficjalnymi Instytutu są bułgarski, duński, niderlandzki, angielski, estoński,
fiński, francuski, niemiecki, grecki, włoski, łotewski, maltański, polski, portugalski,
rumuński, słoweński, hiszpański oraz szwedzki.
2.
Spośród języków wymienionych w ustępie 1, dla każdej działalności akademickiej wybierane
są dwa języki robocze, uwzględniając znajomość języków oraz preferencje językowe personelu
dydaktycznego i studentów prowadzących badania.
Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie, określa procedurę wyboru tych języków.
3.
Personel dydaktyczny i studenci prowadzący badania muszą posiadać odpowiednią znajomość
dwóch spośród języków wymienionych w ustępie 1.
Rada Akademicka może wyrazić zgodę na wprowadzenie odstępstwa w przypadku specjalistów
zaangażowanych w niektóre prace Instytutu.
Artykuł 28
W każdym z Umawiających się Państw, Instytutowi przysługuje zdolność prawna w najszerszym
znaczeniu, przyznawana osobom prawnym przez ich przepisy prawne; Instytut może, w
szczególności, nabywać lub zbywać mienie ruchome lub nieruchome, zawierać umowy oraz
występować jako strona w postępowaniach sądowych. W tym celu Instytut jest reprezentowany
przez Dyrektora.
Artykuł 29
Wszelkie spory między Umawiającymi się Państwami lub między jednym lub kilkoma Umawiającymi
się Państwami a Instytutem, dotyczące stosowania lub interpretacji niniejszej Konwencji,
w przypadku braki możliwości rozstrzygnięcia ich przez Wysoką Radę, na wniosek jednej
ze stron sporu mogą zostać poddane arbitrażowi.
W takim przypadku, Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wskazuje
organ arbitrażowy właściwy do rozstrzygnięcia sporu.
Umawiające się Państwa zobowiązują się wykonać decyzję organu arbitrażowego.
Rozdział VI
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Artykuł 30
1.
Wysoka Rada zbiera się niezwłocznie po wejściu w życie niniejszej Konwencji.
2.
Wysoka Rada zawiera umowę dotyczącą siedziby oraz powołuje inne władze, przewidziane
w niniejszej Konwencji.
3.
Pierwszych ośmiu członków personelu dydaktycznego Instytutu zostanie wybranych w wyniku
jednomyślnej decyzji podjętej przez tymczasowy Komitet Naukowy składający się z dwóch
przedstawicieli każdego Umawiającego się Państwa, z których przynajmniej jeden musi
być nauczycielem na poziomie uniwersyteckim.
Od momentu mianowania Dyrektora, Sekretarza i ośmiu członków personelu dydaktycznego,
środki podejmowane przez Radę Akademicką stają się wiążącymi decyzjami.
Artykuł 31
Pierwszy Dyrektor i pierwszy Sekretarz Instytutu są mianowani jednomyślnie przez Wysoką
Radę.
Artykuł 32
1.
Każde Państwo Członkowskie Wspólnot Europejskich, spoza Umawiających się Państw, może
przystąpić do niniejszej Konwencji składając dokument przystąpienia Rządowi Republiki
Włoskiej.
2.
Przystąpienie staje się skuteczne w dniu, w którym Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie
i w porozumieniu z przystępującym Państwem, określi dostosowania, jakie należy wprowadzić
do postanowień niniejszej Konwencji, w szczególności do Artykułu 6 ustęp 7 i Artykułu
19 ustęp 1.
Artykuł 33
Rząd któregokolwiek z Umawiających się Państw, Dyrektor Instytutu lub Rada Akademicka
mogą przedłożyć Wysokiej Radzie projekt zmiany niniejszej Konwencji. Jeżeli Wysoka
Rada, stanowiąc jednomyślnie, zatwierdzi zwołanie konferencji przedstawicieli Umawiających
się Państw, zostaje ona zwołana przez Rząd, którego przedstawiciel sprawuje w danym
momencie urząd Przewodniczącego Wysokiej Rady.
Artykuł 34
Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie, podejmie właściwe środki w przypadku, gdy działanie
któregokolwiek z organów Instytutu wyda się być niezbędne do osiągnięcia celów określonych
w niniejszej Konwencji, a Konwencja nie przewiduje niezbędnych uprawnień.
Artykuł 35
1.
Niniejsza Konwencja ma zastosowanie do terytorium europejskiego Umawiających się Państw,
Azorów, Madery, Wysp Kanaryjskich, Ceuty i Melilli, francuskich departamentów zamorskich
oraz francuskich terytoriów zamorskich.
2.
Nie naruszając postanowień ustępu 1, Konwencja nie ma zastosowania do terytoriów suwerennych
baz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Cyprze; nie
ma również zastosowania do Wysp Normandzkich i Wyspy Man, chyba że
Rząd Zjednoczonego Królestwa zadeklaruje przystąpienie do niniejszej Konwencji bądź
Konwencja będzie miała zastosowanie do jednego lub kilku z wymienionych terytoriów
w terminie późniejszym.
3.
Nie naruszając postanowień ustępu 1, Konwencja nie ma zastosowania do Wysp Owczych.
Niemniej jednak, Rząd Królestwa Danii może notyfikować w drodze deklaracji złożonej
najpóźniej do dnia 31 grudnia 1975 roku Rządowi Republiki Włoskiej, który przekaże
jej uwierzytelnioną kopię wszystkim Rządom Umawiających się Państw, że niniejsza Konwencja
ma zastosowanie także do tych wysp.
4.
Każde Umawiające się Państwo, w momencie podpisania, przyjęcia, zatwierdzenia lub
ratyfikacji niniejszej Konwencji lub w momencie przystąpienia do niej, albo w jakimkolwiek
późniejszym terminie, może oświadczyć, poprzez notyfikowanie Rządowi Republiki Włoskiej,
że niniejsza Konwencja ma zastosowanie do jednego lub kilku terytoriów danego państwa
poza obrębem Europy, za których stosunki międzynarodowe odpowiada oraz które zostało
wskazane w oświadczeniu.
Artykuł 36
Niniejsza Konwencja jest przedkładana do przyjęcia, zatwierdzenia lub ratyfikacji
przez Umawiające się Państwa zgodnie z ich wymogami konstytucyjnymi.
Wchodzi ona w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po otrzymaniu przez Rząd
Republiki Włoskiej ostatniej notyfikacji informującej o dopełnieniu powyższych formalności.
Artykuł 37
Rząd Republiki Włoskiej notyfikuje Umawiającym się Państwom o:
b)
każdym złożeniu dokumentu przyjęcia, zatwierdzenia, ratyfikacyjnego lub przystąpienia,
oraz o każdej deklaracji o której mowa w Artykule 35 ustęp 2;
c)
wejściu w życie niniejszej Konwencji;
d)
każdej zmianie wprowadzonej do niniejszej Konwencji zgodnie z Artykułem 33.
Artykuł 38
Niniejsza Konwencja, sporządzona w pojedynczym egzemplarzu w językach bułgarskim,
duńskim, niderlandzkim, angielskim, estońskim, fińskim, francuskim, niemieckim, greckim,
irlandzkim, włoskim, łotewskim, maltańskim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słoweńskim,
hiszpańskim oraz szwedzkim, przy czym wszystkie dziewiętnaście tekstów jest jednakowo
autentycznych, zostaje zdeponowana w archiwum Rządu Republiki Włoskiej, który przekaże
uwierzytelnione kopie Konwencji Rządom wszystkich pozostałych Umawiających się Państw.
Sporządzono we Florencji, dnia 19 kwietnia 1972 roku.