Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracjiz dnia 7 lutego 2019 r.w sprawie należności za podróże służbowe i należności przysługujących z tytułu delegowania do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości albo związanych z wykonywaniem zadań w zakresie ochrony placówek zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej, a także świadczeń związanych z wykonywaniem tych zadań ¹⁾Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 10 stycznia 2018 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. poz. 97 i 225).

Funkcjonariusz odbywający podróż służbową na obszarze kraju, zwaną dalej „krajową podróżą służbową”, otrzymuje dietę, o której mowa w art. 172 ust. 3 pkt 1 ustawy, w wysokości określonej dla diety przysługującej w czasie podróży krajowej w przepisach wydanych na podstawie art. 77⁵§ 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy   (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, z późn. zm.³⁾Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 1000, 1076, 1608, 1629, 2215, 2244, 2245, 2377 i 2432.), zwanej dalej „Kodeksem pracy”, za każdą dobę krajowej podróży służbowej liczoną od wyjazdu ze stałego miejsca pełnienia służby do powrotu do tego miejsca.

Wysokość diety, o której mowa w ust. 1, jeżeli krajowa podróż służbowa trwa:

Wysokość diety, o której mowa w ust. 1 i 2, zmniejsza się o koszty zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

- diety przysługującej w czasie podróży krajowej określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 77⁵§ 2 Kodeksu pracy.

W przypadku korzystania przez funkcjonariusza z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Funkcjonariusz odbywający podróż służbową poza granicami kraju, zwaną dalej „zagraniczną podróżą służbową”, otrzymuje dietę, o której mowa w art. 172 ust. 3 pkt 1 ustawy, w wysokości określonej dla diety przysługującej w czasie podróży zagranicznej do danego państwa docelowego w przepisach wydanych na podstawie art. 77⁵§ 2 Kodeksu pracy, za każdą dobę zagranicznej podróży służbowej liczoną od chwili:

Wysokość diety, o której mowa w ust. 1, za niepełną dobę zagranicznej podróży służbowej wynoszącą:

- diety przysługującej w czasie podróży zagranicznej do danego państwa docelowego określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 77⁵§ 2 Kodeksu pracy.

Wysokość diety, o której mowa w ust. 1, jeżeli:

- stanowi 25% diety przysługującej w czasie podróży zagranicznej do danego państwa docelowego określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 77⁵§ 2 Kodeksu pracy.

Wysokość diety, o której mowa w ust. 1 i 2, zmniejsza się o koszty zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

- diety przysługującej w czasie podróży zagranicznej do danego państwa docelowego określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 77⁵§ 2 Kodeksu pracy.

W przypadku korzystania przez funkcjonariusza wykonującego czynności służbowe w zagranicznej podróży służbowej z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Zwrot kosztów przejazdu, o którym mowa w art. 172 ust. 3 pkt 2 ustawy, następuje w wysokości obejmującej cenę biletu wraz z opłatami dodatkowymi i z uwzględnieniem przysługującej funkcjonariuszowi ulgi oraz rodzaju środka transportu właściwego do odbycia podróży służbowej w postaci samolotu, samochodu osobowego, środków publicznego transportu zbiorowego, motocykla lub motoroweru albo statku lub promu.

W przypadku wyrażenia przez Komendanta SOP lub osobę przez niego upoważnioną zgody na przejazd w krajowej podróży służbowej pojazdem niepozostającym w dyspozycji SOP wysokość zwrotu kosztów przejazdu jest określana według stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu nie wyższych niż określone w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym   (Dz. U. z 2019 r. poz. 58, 60 i 125).

Zwrot kosztów noclegu, o którym mowa w art. 172 ust. 3 pkt 2 ustawy, w krajowej podróży służbowej przysługuje w wysokości stwierdzonej rachunkiem za nocleg w hotelu lub kwaterze prywatnej.

Ryczałt za nocleg, o którym mowa w art. 172 ust. 3 pkt 2 ustawy, w krajowej podróży służbowej przysługuje funkcjonariuszowi w wysokości 150% diety, o której mowa w § 3 ust. 1, za każdy nocleg trwający co najmniej 6 godzin pomiędzy godzinami 21⁰⁰i7⁰⁰.

Zwrot kosztów noclegu, o którym mowa w art. 172 ust. 3 pkt 2 ustawy, w zagranicznej podróży służbowej przysługuje funkcjonariuszowi w wysokości stwierdzonej rachunkiem za nocleg w hotelu, w granicach ustalonego na ten cel limitu określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 77⁵§ 2 Kodeksu pracy.

Ryczałt za nocleg, o którym mowa w art. 172 ust. 3 pkt 2 ustawy, w zagranicznej podróży służbowej przysługuje funkcjonariuszowi w wysokości odpowiadającej 25% limitu, o którym mowa w ust. 1, za każdy nocleg trwający co najmniej 6 godzin pomiędzy godzinami 21⁰⁰i7⁰⁰.

Komórka organizacyjna SOP właściwa do spraw finansowych dokonuje wypłaty należności, o których mowa w § 3-12, na podstawie rachunku kosztów sporządzonego przez funkcjonariusza, w formie gotówkowej lub bezgotówkowej na rachunek bankowy wskazany przez funkcjonariusza.

Zapewnienie funkcjonariuszowi odbywającemu podróż służbową, delegowanemu do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub wykonującemu zadania, o których mowa w art. 4 ust. 8 ustawy, bezpłatnego wyżywienia lub wyżywienia w ramach usługi hotelarskiej potwierdza kierownik komórki organizacyjnej SOP zapewniającej te świadczenia lub funkcjonariusz w oświadczeniu złożonym na poleceniu wyjazdu służbowego.

Wypłata należności, o których mowa w § 10 i 11, następuje za pośrednictwem placówki zagranicznej.

W przypadku funkcjonariusza odbywającego krajową podróż służbową lub delegowanego do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zamieszkałego poza stałym miejscem pełnienia służby Komendant SOP może uznać, dla celów rozliczenia kosztów wynikających z tych tytułów, miejscowość zamieszkania funkcjonariusza za stałe miejsce pełnienia służby, jeżeli spowoduje to ich zmniejszenie.

Komórka organizacyjna SOP właściwa do spraw finansowych na wniosek funkcjonariusza odbywającego krajową podróż służbową lub delegowanego do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości na terenie Rzeczypospolitej Polskiej wypłaca mu zaliczkę na pokrycie kosztów związanych z tą podróżą lub delegowaniem, w wysokości wynikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów.

Funkcjonariusz rozlicza pobraną zaliczkę w terminie 14 dni od dnia zakończenia krajowej podróży służbowej lub upływu okresu delegowania.

Komórka organizacyjna SOP właściwa do spraw finansowych wypłaca funkcjonariuszowi odbywającemu zagraniczną podróż służbową lub wykonującemu zadania, o których mowa w art. 4 ust. 8 ustawy, zaliczkę w walucie obcej na niezbędne koszty podróży i pobytu poza granicami kraju. Za zgodą funkcjonariusza zaliczka może być wypłacona w walucie polskiej w wysokości stanowiącej równowartość zaliczki obliczonej w walucie obcej według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych określanego przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień wypłaty zaliczki.

Rozliczenia kosztów związanych z zagraniczną podróżą służbową lub skierowaniem do wykonywania zadań, o których mowa w art. 4 ust. 8 ustawy, dokonuje się w walucie otrzymanej zaliczki, w walucie wymienianej albo w walucie polskiej, w terminie 14 dni od dnia zakończenia podróży lub przejazdu do nowego miejsca pełnienia służby.

Do rozliczenia, o którym mowa w ust. 2, dołącza się dokumenty lub rachunki potwierdzające poszczególne wydatki, z wyjątkiem rozliczenia diet i wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu lub rachunku nie było możliwe, funkcjonariusz składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.