Rozporządzenie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowejz dnia 24 kwietnia 2019 r.w sprawie sposobu i zakresu przeprowadzania inspekcji technicznych, dokumentów stosowanych w tych sprawach, a także opłat za czynności inspekcyjne i sposobu ich uiszczania 1)Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej kieruje działem administracji rządowej - żegluga śródlądowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 2017 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (Dz. U. poz. 2324 oraz z 2018 r. poz. 100).

Spis treści

Treść rozporządzenia

Na podstawie art. 34c ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej   (Dz. U. z 2017 r. poz. 2128, z 2018 r. poz. 1137 i 1694 oraz z 2019 r. poz. 125, 642 i 730) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1)

sposób i zakres przeprowadzania inspekcji technicznych;

2)

wzory:

a)

wniosku o przeprowadzenie inspekcji technicznej,

b)

zaświadczenia z przeprowadzonej inspekcji technicznej;

3)

wysokość i sposób uiszczania opłat za czynności inspekcyjne.

§ 2.

Przy przeprowadzaniu inspekcji technicznej stosuje się minimalne wymagania techniczne mające zastosowanie do statków pływających po śródlądowych drogach wodnych rejonów 1, 2, 3 i 4, określone w załączniku II dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1629 z dnia 14 września 2016 r. ustanawiającej wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej, zmieniającej dyrektywę 2009/100/WE i uchylającej dyrektywę 2006/87/WE (Dz. Urz. UE L 252 z 16.09.2016, str. 118 oraz Dz. Urz. UE L 174 z 10.07.2018, str. 15), zwanej dalej „dyrektywą”.

§ 3.

Techniczna komisja inspekcyjna, o której mowa w art. 10a ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej, przeprowadza inspekcję techniczną statku w zakresie:

1)

budowy:

a)

statku i jego kadłuba, w szczególności jego wytrzymałości i stateczności,

b)

maszynowni, kotłowni i zasobników paliwa;

2)

prześwitu bezpiecznego, wolnej burty, w tym minimalnej wolnej burty, oraz znaków i podziałek zanurzenia;

3)

właściwości manewrowych;

4)

urządzeń sterowych;

5)

sterówki;

6)

budowy maszyn;

7)

emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych;

8)

urządzeń i instalacji elektrycznych;

9)

wyposażenia;

10)

bezpieczeństwa w miejscu pracy;

11)

pomieszczeń dla załogi;

12)

urządzeń grzewczych, do gotowania i chłodzenia zasilanych paliwem;

13)

instalacji gazu płynnego dla celów gospodarczych;

14)

pokładowych oczyszczalni ścieków.

§ 4.

1.

Inspekcję techniczną przeprowadza się z uwzględnieniem instrukcji dotyczących stosowania norm technicznych oraz przepisów przejściowych, zawartych w załączniku II do dyrektywy w sposób określony w załączniku II dyrektywy, w części II, w rozdziale:

1)

3 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 1;

2)

4 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 2;

3)

5 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 3;

4)

6 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 4;

5)

7 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 5;

6)

8 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 6;

7)

9 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 7;

8)

10 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 8;

9)

13 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 9;

10)

14 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 10;

11)

15 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 11;

12)

16 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 12;

13)

17 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 13;

14)

18 - w zakresie, o którym mowa w § 3 pkt 14.

2.

Inspekcja techniczna obejmuje również sprawdzenie spełnienia przez urządzenia używane na pokładzie statku, w szczególności przez radarowy sprzęt nawigacyjny, wskaźniki skrętu, sprzęt Automatycznego Systemu Identyfikacji Statków (AIS) śródlądowego, tachografy, dodatkowych wymagań dotyczących konkretnych urządzeń, o których mowa w części II załącznika do załącznika II dyrektywy, o ile statek posiada takie urządzenia.

3.

Inspekcję techniczną przeprowadza się ponadto dla:

1)

statków pasażerskich w sposób określony w części III rozdziału 19 i 20 załącznika II do dyrektywy;

2)

statków przeznaczonych do łączenia w zestawy pchane, holowane lub sprzężone w sposób określony w rozdziale 21 części III załącznika II do dyrektywy;

3)

urządzeń pływających w sposób określony w rozdziale 22 części III załącznika II do dyrektywy;

4)

łodzi roboczych w sposób określony w rozdziale 23 części III załącznika II do dyrektywy;

5)

tradycyjnych jednostek pływających w sposób określony w rozdziale 24 części III załącznika II do dyrektywy;

6)

statków morskich w sposób określony w rozdziale 25 części III załącznika II do dyrektywy;

7)

statków rekreacyjnych w sposób określony w rozdziale 26 części III załącznika II do dyrektywy;

8)

kontenerowców w sposób określony w rozdziale 27 części II załącznika III do dyrektywy;

9)

statków dłuższych niż 110 metrów w sposób określony w rozdziale 28 części III załącznika II do dyrektywy;

10)

statków o dużej prędkości w sposób określony w rozdziale 29 części III załącznika II do dyrektywy;

11)

statków wyposażonych w urządzenia napędowe lub mechanizmy pomocnicze napędzane paliwami o temperaturze zapłonu równej lub niższej niż 55° C w sposób określony w rozdziale 30 części III załącznika II do dyrektywy;

12)

statków pływających przy minimalnej liczbie członków załogi w sposób określony w rozdziale 31 części III załącznika II do dyrektywy.

§ 5.

Wzór wniosku o przeprowadzenie inspekcji technicznej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 6.

1.

Organ inspekcyjny określa miejsce, termin i zakres inspekcji technicznej.

2.

Armator przedstawia do inspekcji technicznej statek w stanie niezaładowanym, czystym i wyposażonym.

3.

Podczas inspekcji technicznej armator udziela koniecznej pomocy członkom technicznej komisji inspekcyjnej, w szczególności zobowiązując do tego załogę statku, a także umożliwia wgląd w te części kadłuba statku oraz urządzenia, które nie są bezpośrednio dostępne i widoczne.

§ 7.

1.

Przy pierwszej inspekcji technicznej statku organ inspekcyjny zarządza dokonanie przeglądu statku na pochylni.

2.

Organ inspekcyjny może odstąpić od przeglądu na pochylni w przypadku przedstawienia świadectwa klasy lub dokumentu uznanej instytucji klasyfikacyjnej stwierdzającej zgodność konstrukcji z wymogami tej instytucji klasyfikacyjnej lub w razie przedłożenia świadectwa, z którego wynika, że dokonano już przeglądu na pochylni w innych celach.

3.

W przypadku innej inspekcji niż wskazana w ust. 1, organ inspekcyjny może zażądać przeglądu na pochylni.

4.

Przy pierwszej inspekcji statków motorowych i zestawów statków, a także w razie dokonania istotnych zmian w systemie napędu statku lub urządzeniu sterowym statku, organ inspekcyjny przeprowadza jazdy próbne.

5.

W przypadku innej inspekcji niż wskazane w ust. 4, organ inspekcyjny może zażądać przeprowadzenia jazd próbnych.

6.

W ramach inspekcji techniczna komisja inspekcyjna weryfikuje dokumenty, w szczególności świadectwa, atesty, ekspertyzy, sporządzone przez podmioty posiadające wymagane uprawnienia zgodnie z właściwymi przepisami krajowymi, potwierdzające spełnienie przez statek, jego instalacje, wyposażenie, urządzenia wymagań, o których mowa w § 2.

§ 8.

Wzór zaświadczenia z przeprowadzenia inspekcji technicznej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 9.

1.

Opłaty za dokonane czynności inspekcyjne w ramach inspekcji technicznej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

2.

Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszcza się przelewem na rachunek bankowy organu inspekcyjnego.

§ 10.

Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 maja 2010 r. w sprawie sposobu i zakresu przeprowadzania inspekcji technicznych, dokumentów stosowanych w tych sprawach, a także opłat za czynności inspekcyjne i sposobu ich uiszczania   (Dz. U. z 2015 r. poz. 963).

§ 11.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.
1)
Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej kieruje działem administracji rządowej - żegluga śródlądowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 2017 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (Dz. U. poz. 2324 oraz z 2018 r. poz. 100).
2)
Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1629 z dnia 14 września 2016 r. ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej, zmieniającą dyrektywę 2009/100/WE i uchylającą dyrektywę 2006/87/WE (Dz. Urz. UE L 252 z 16.09.2016, str. 118 oraz Dz. Urz. UE L 174 z 10.07.2018, str. 15).

Załącznik nr 1   -   Wniosek o przeprowadzenie inspekcji technicznej (wzór)

Załącznik nr 2   -   Zaświadczenie z przeprowadzenia inspekcji technicznej (wzór)

Załącznik nr 3   -   Tekst załącznika

   Tabela 1.   

Opłata za czynności inspekcyjne


Pkt
Zakres inspekcji technicznej
Wysokość opłaty w polskich złotych
1
2
3
1
budowa:
a) statku i jego kadłuba, w szczególności ich wytrzymałości i stateczności,
b) maszynowni, kotłowni i zasobników paliwa
1200
2
prześwit bezpieczny, wolna burta, w tym minimalna wolna burta, oraz znaki i podziałki zanurzenia
300
3
właściwości manewrowe
900
4
urządzenia sterowe
600
5
sterówka z wyłączeniem urządzeń, o których mowa w pkt 15-17
400
6
budowa maszyn
900
7
emisja zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych
500
8
urządzenia i instalacje elektryczne
600
9
wyposażenie
500
10
spełnianie wymagań technicznych w zakresie bezpieczeństwa w miejscu pracy
300
11
pomieszczenia dla załogi
300
12
urządzenia grzewcze, do gotowania i chłodzenia zasilane paliwem
300
13
instalacje gazu płynnego dla celów gospodarczych
300
14
pokładowe oczyszczalnie ścieków
300
15
radarowy sprzęt nawigacyjny i wskaźniki skrętu
300
16
sprzęt Automatycznego Systemu Identyfikacji Statków (AIS) śródlądowego
300
17
tachografy
300
     

   Tabela 2.   

Wskaźniki korygujące opłatę za czynności inspekcyjne

Opłatę należną za czynność inspekcyjną według tabeli nr 1, z wyłączeniem opłat za czynności inspekcyjne, o których mowa w tabeli nr 1 pkt 15-17, należy pomnożyć przez odpowiedni wskaźnik korygujący, ustalony dla rodzaju statku oraz rejonu pływania. Jeżeli obliczona w ten sposób opłata za daną czynność inspekcyjną jest większa niż 2000 zł - opłata należna za daną czynność wynosi 2000 zł.

Pkt
   
1
2
3
Wszystkie statki
1
dopuszczone do żeglugi w rejonie 1
1,20
2
dopuszczone do żeglugi w rejonie 2
1,10
3
dopuszczone do żeglugi w rejonie 3 i 4
1,00
Statki towarowe bez własnego napędu mechanicznego
1
barki do 500 t
0,50
2
barki powyżej 500 t do 1500 t
0,75
3
barki powyżej 1500 t
1,00
Statki towarowe z własnym napędem mechanicznym
4
barki motorowe do 500 t
0,75
5
barki motorowe powyżej 500 t do 1500 t
1,00
6
barki motorowe powyżej 1500 t
1,15
7
zbiornikowce z napędem do 500 t
1,20
8
zbiornikowce z napędem powyżej 500 t do 1500 t
1,25
9
zbiornikowce z napędem powyżej 1500 t
1,30
Holowniki pchacze i lodołamacze
10
o łącznej mocy maszyn do 250 kW
0,75
11
o łącznej mocy maszyn powyżej 250 kW do 500 kW
1,00
12
o łącznej mocy maszyn powyżej 500 kW do 1500 kW
1,25
13
o łącznej mocy maszyn powyżej 1500 kW
1,50
Inne statki motorowe i żaglowe oraz łodzie robocze bez napędu mechanicznego
14
o wyporności do 60 m3
0,50
15
o wyporności powyżej 60 m3
0,80
16
statek do połowu ryb o wyporności do 60 m3 z własnym napędem
0,75
17
statek do połowu ryb o wyporności powyżej 60 m z własnym napędem
1,00
Promy motorowe
18
o nośności do 75 pasażerów
1,00
19
o nośności od 76 do 400 pasażerów
1,25
20
o nośności powyżej 400 pasażerów
1,50
Statki pasażerskie
21
statek wycieczkowy o nośności do 75 pasażerów
1,00
22
statek wycieczkowy o nośności od 76 do 400 pasażerów
1,25
23
statek wycieczkowy o nośności powyżej 400 pasażerów
1,50
24
statek kabinowy z miejscami sypialnymi o nośności do 75 pasażerów
1,25
25
statek kabinowy z miejscami sypialnymi o nośności od 76 do 400 pasażerów
1,50
26
statek kabinowy z miejscami sypialnymi o nośności powyżej 400 pasażerów
1,60