Ustawaz dnia 4 kwietnia 2019 r.o przedkładaniu niektórych dokumentów urzędowych w państwach członkowskich Unii Europejskiej 1)Niniejsza ustawa służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1191 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie promowania swobodnego przepływu obywateli poprzez uproszczenie wymogów dotyczących przedkładania określonych dokumentów urzędowych w Unii Europejskiej i zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 (Dz. Urz. UE L 200 z 26.07.2016, str. 1).

Art. 1.

Ustawa określa:

1)

dokumenty urzędowe, do których stosuje się rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1191 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie promowania swobodnego przepływu obywateli poprzez uproszczenie wymogów dotyczących przedkładania określonych dokumentów urzędowych w Unii Europejskiej i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1024/2012   (Dz. Urz. UE L 200 z 26.07.2016, str. 1), zwane dalej „rozporządzeniem 2016/1191”;

2)

sposób składania wniosków o wydanie wielojęzycznego standardowego formularza, o którym mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia 2016/1191, zwanego dalej „wielojęzycznym formularzem”;

3)

zasady wydawania wielojęzycznych formularzy;

4)

wysokość opłat za wydawanie wielojęzycznych formularzy oraz sposób ich wnoszenia;

5)

organy właściwe w zakresie realizacji zadań wynikających z rozporządzenia 2016/1191.

Art. 2.

Dokumentami urzędowymi, do których stosuje się przepisy rozporządzenia 2016/1191, wydawanymi zgodnie z ustawą z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy   (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z 2018 r. poz. 950 oraz z 2019 r. poz. 303), ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny   (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, 1104, 1629, 2073 i 2244 oraz z 2019 r. poz. 80), ustawą z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie   (Dz. U. z 2019 r. poz. 540 i 730), ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym   (Dz. U. z 2018 r. poz. 1218 i 1544 oraz z 2019 r. poz. 60 i 730), ustawą z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji   (Dz. U. z 2018 r. poz. 609 i 1669), ustawą z dnia 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska   (Dz. U. z 2016 r. poz. 10 oraz z 2019 r. poz. 730), ustawą z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim   (Dz. U. z 2018 r. poz. 1829 oraz z 2019 r. poz. 730), ustawą z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności   (Dz. U. z 2018 r. poz. 1382 i 1544 oraz z 2019 r. poz. 60 i 730), ustawą z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy   (Dz. U. z 2019 r. poz. 684) oraz ustawą z dnia 28 listopada 2014 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego   (Dz. U. z 2018 r. poz. 2224 oraz z 2019 r. poz. 730), są:

1)

odpis skrócony aktu urodzenia;

2)

odpis zupełny aktu urodzenia;

3)

orzeczenie sądu o ustaleniu treści aktu stanu cywilnego;

4)

poświadczenie pozostawania osoby przy życiu;

5)

odpis skrócony aktu zgonu;

6)

odpis zupełny aktu zgonu;

7)

orzeczenie sądu o uznaniu za zmarłego;

8)

orzeczenie sądu o uchyleniu postanowienia o uznaniu za zmarłego;

9)

orzeczenie sądu o stwierdzeniu zgonu;

10)

orzeczenie sądu o uchyleniu postanowienia o stwierdzeniu zgonu;

11)

decyzja kierownika urzędu stanu cywilnego o zmianie imienia lub nazwiska;

12)

odpis skrócony aktu małżeństwa;

13)

odpis zupełny aktu małżeństwa;

14)

zaświadczenie o stanie cywilnym;

15)

zaświadczenie stwierdzające, że zgodnie z prawem polskim można zawrzeć małżeństwo;

16)

orzeczenie sądu o zezwoleniu na zawarcie małżeństwa kobiecie niemającej ukończonych lat osiemnastu;

17)

orzeczenie sądu o zezwoleniu na zawarcie małżeństwa osobie dotkniętej chorobą psychiczną albo niedorozwojem umysłowym oraz osobom powinowatym w linii prostej;

18)

orzeczenie sądu o ustaleniu istnienia małżeństwa;

19)

orzeczenie sądu o ustaleniu nieistnienia małżeństwa;

20)

orzeczenie sądu o rozwodzie;

21)

orzeczenie sądu o separacji;

22)

orzeczenie sądu o zniesieniu separacji;

23)

orzeczenie sądu o unieważnieniu małżeństwa;

24)

orzeczenie sądu o przysposobieniu;

25)

orzeczenie sądu o rozwiązaniu przysposobienia;

26)

orzeczenie sądu o ustaleniu ojcostwa;

27)

orzeczenie sądu o ustaleniu macierzyństwa;

28)

orzeczenie sądu o zaprzeczeniu ojcostwa;

29)

orzeczenie sądu o zaprzeczeniu macierzyństwa;

30)

orzeczenie sądu o ustaleniu bezskuteczności uznania dziecka;

31)

orzeczenie sądu o unieważnieniu uznania dziecka;

32)

zaświadczenie o zameldowaniu na pobyt stały;

33)

zaświadczenie o zameldowaniu na pobyt czasowy;

34)

poświadczenie pozostawania osoby w określonym miejscu;

35)

decyzja w sprawie o uznanie za obywatela polskiego;

36)

decyzja w sprawie o przywrócenie obywatelstwa polskiego;

37)

decyzja w sprawie potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego;

38)

decyzja w sprawie o uznanie za repatrianta;

39)

zaświadczenie o niekaralności osoby, wydane z Krajowego Rejestru Karnego na wniosek tej osoby;

40)

zaświadczenie wydawane przez gminę obywatelowi polskiemu mającemu miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, który wyraził wolę głosowania lub kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego lub w wyborach lokalnych w państwie członkowskim, w którym ma miejsce zamieszkania.

Art. 3.

1.

Wielojęzyczny formularz wydaje się na wniosek osoby uprawnionej do otrzymania:

1)

odpisu skróconego aktu urodzenia,

2)

odpisu skróconego aktu małżeństwa,

3)

odpisu skróconego aktu zgonu,

4)

zaświadczenia o stanie cywilnym,

5)

zaświadczenia stwierdzającego, że zgodnie z prawem polskim można zawrzeć małżeństwo,

6)

zaświadczenia o zameldowaniu na pobyt stały,

7)

zaświadczenia o zameldowaniu na pobyt czasowy,

8)

poświadczenia pozostawania osoby w określonym miejscu,

9)

poświadczenia pozostawania osoby przy życiu,

10)

zaświadczenia o niekaralności osoby, wydanego z Krajowego Rejestru Karnego na wniosek tej osoby
- celem załączenia do tych dokumentów urzędowych.

2.

W przypadku dokumentów urzędowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, wielojęzyczny formularz załącza się do dokumentów urzędowych wydanych z rejestru stanu cywilnego po dniu 1 marca 2015 r.

Art. 4.

Wniosek o wydanie wielojęzycznego formularza można złożyć:

1)

jednocześnie z wnioskiem o wydanie dokumentu urzędowego, do którego ma być załączony wielojęzyczny formularz;

2)

po wydaniu dokumentu urzędowego, do którego ma być załączony wielojęzyczny formularz.

Art. 5.

1.

Wniosek o wydanie wielojęzycznego formularza składa się w postaci odpowiedniej do postaci wniosku o wydanie dokumentu urzędowego, do którego ma być załączony wielojęzyczny formularz. Wniosek o wydanie wielojęzycznego formularza składany w postaci elektronicznej opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

2.

Wniosek o wydanie wielojęzycznego formularza składa się do organu, o którym mowa w art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2016/1191, wydającego dokument urzędowy, do którego ma być załączony wielojęzyczny formularz.

Art. 6.

1.

Wniosek o wydanie wielojęzycznego formularza zawiera:

1)

imię i nazwisko osoby składającej wniosek;

2)

numer PESEL, a jeżeli nie został nadany - datę urodzenia osoby składającej wniosek;

3)

wskazanie języka urzędowego Unii Europejskiej, w jakim, obok języka polskiego, ma być sporządzony wielojęzyczny formularz;

4)

opcjonalnie adres do korespondencji osoby składającej wniosek.

2.

Wniosek o wydanie wielojęzycznego formularza w przypadku, o którym mowa w art. 4 pkt 1, oprócz danych, o których mowa w ust. 1, zawiera określenie nazwy lub rodzaju dokumentu urzędowego oraz imię i nazwisko osoby, której dotyczy dokument urzędowy, do którego ma być załączony wielojęzyczny formularz.

3.

Wniosek o wydanie wielojęzycznego formularza w przypadku, o którym mowa w art. 4 pkt 2, oprócz danych, o których mowa w ust. 1, zawiera numer i datę sporządzenia dokumentu urzędowego, do którego ma być załączony wielojęzyczny formularz.

Art. 7.

1.

Do wniosku o wydanie wielojęzycznego formularza załącza się dowód wniesienia opłaty za wydanie wielojęzycznego formularza.

2.

W przypadku, o którym mowa w art. 4 pkt 2, do wniosku o wydanie wielojęzycznego formularza do dokumentów urzędowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4-10, załącza się oryginał dokumentu urzędowego, do którego ma być załączony wielojęzyczny formularz.

Art. 8.

1.

Za wydanie wielojęzycznego formularza wnosi się opłatę w wysokości 17 zł.

2.

Za wydanie wielojęzycznego formularza przez konsula wnosi się opłatę konsularną w wysokości równowartości 30 euro.

3.

Opłata, o której mowa w:

1)

ust. 1, stanowi dochód:

a)

organu wydającego wielojęzyczny formularz - w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1-9,

b)

budżetu państwa - w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 10;

2)

ust. 2, stanowi dochód budżetu państwa.

4.

Opłatę, o której mowa w ust. 1, wnosi się na konto organu wydającego wielojęzyczny formularz.

5.

Opłatę, o której mowa w ust. 2, wnosi się zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 118 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. - Prawo konsularne   (Dz. U. z 2018 r. poz. 2141 oraz z 2019 r. poz. 60).

6.

Na realizację czynności, o których mowa w art. 3, nie przyznaje się dotacji celowej z budżetu państwa.

Art. 9.

1.

W przypadku, o którym mowa w art. 4 pkt 1, wielojęzyczny formularz wydaje się jednocześnie z dokumentem urzędowym, do którego jest załączany wielojęzyczny formularz.

2.

W przypadku, o którym mowa w art. 4 pkt 2, wielojęzyczny formularz wydaje się bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku o jego wydanie.

3.

Oryginał dokumentu urzędowego złożony wraz z wnioskiem o wydanie wielojęzycznego formularza w przypadku, o którym mowa w art. 4 pkt 2, organ wydający wielojęzyczny formularz zwraca wnioskodawcy wraz z wydaniem wielojęzycznego formularza.

Art. 10.

Wnioski o udzielenie informacji w przypadku uzasadnionych wątpliwości co do autentyczności dokumentu urzędowego lub jego kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem, o których mowa w art. 14 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2016/1191, rozpatruje organ, o którym mowa w art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2016/1191, który wydał dokument urzędowy objęty tym wnioskiem.

Art. 11.

W przypadku gdy brak jest odpowiedzi na wniosek o udzielenie informacji w terminach określonych w art. 14 ust. 5 rozporządzenia 2016/1191 albo gdy w odpowiedzi na wniosek o udzielenie informacji autentyczność przedłożonego dokumentu urzędowego lub jego kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem nie zostanie potwierdzona, organ, o którym mowa w art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2016/1191, który wystąpił z wnioskiem o udzielenie informacji, pozostawia sprawę bez rozpoznania i zawiadamia o tym osobę, która przedłożyła dokument urzędowy lub jego kopię poświadczoną za zgodność z oryginałem.

Art. 12.

1.

Minister kierujący działem administracji rządowej obejmującym sprawy wydawania dokumentów urzędowych, o których mowa w art. 2, oraz sprawy, w których może być wymagane przedstawienie dokumentów urzędowych, o których mowa w art. 2 rozporządzenia 2016/1191, jest organem centralnym, o którym mowa w art. 15 ust. 1 rozporządzenia 2016/1191, zwanym dalej „organem centralnym”.

2.

Minister właściwy do spraw wewnętrznych jest organem centralnym koordynującym w rozumieniu art. 15 ust. 2 rozporządzenia 2016/1191.

3.

Minister kierujący działem administracji rządowej, do którego właściwości należą sprawy, w których przyjmowane lub wydawane są dokumenty urzędowe objęte zakresem rozporządzenia 2016/1191, do realizacji zadań, które wykonuje na podstawie rozporządzenia 2016/1191, może, w drodze rozporządzenia, wyznaczyć koordynatora delegowanego oraz określić zakres zadań przekazanych mu do realizacji spośród zadań, które wykonuje jako organ centralny.

4.

Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia się konieczność usprawnienia współpracy organów w sprawach prowadzonych w ramach danego działu administracji rządowej oraz zapewnienia koordynacji rejestracji użytkowników w udostępnionym przez Komisję Europejską teleinformatycznym Systemie Wymiany Informacji na Rynku Wewnętrznym (IMI), ustanowionym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1024/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie współpracy administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym i uchylającym decyzję Komisji 2008/49/WE („rozporządzenie w sprawie IMI”)   (Dz. Urz. UE L 316 z 14.11.2012, str. 1, z późn. zm.)2)Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 354 z 28.12.2013, str. 132, Dz. Urz. UE L 159 z 28.05.2014, str. 1 i 11, Dz. Urz. UE L 200 z 26.07.2016, str. 1, Dz. Urz. UE L 252 z 16.09.2016, str. 53 i Dz. Urz. UE L 295 z 21.11.2018, str. 1..

5.

Koordynatora delegowanego wyznacza się spośród organów, jednostek organizacyjnych, samorządów zawodowych posiadających wynikające z odrębnych przepisów kompetencje o charakterze kontrolnym lub nadzorczym wobec organów wydających dokumenty urzędowe, o których mowa w art. 2, lub przyjmujących dokumenty urzędowe, o których mowa w art. 2 rozporządzenia 2016/1191.

6.

Koordynator delegowany realizuje zadania przekazane mu do realizacji przez organ centralny.

Art. 13.

1.

Organy centralne, na żądanie ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub z własnej inicjatywy, przekazują ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych wszelkie informacje niezbędne do realizacji zadań informacyjnych wynikających z art. 22 i art. 24 rozporządzenia 2016/1191.

2.

Minister właściwy do spraw wewnętrznych odpowiada za realizację zadań informacyjnych wynikających z art. 22 i art. 24 rozporządzenia 2016/1191.

Art. 14.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1)
Niniejsza ustawa służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1191 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie promowania swobodnego przepływu obywateli poprzez uproszczenie wymogów dotyczących przedkładania określonych dokumentów urzędowych w Unii Europejskiej i zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 (Dz. Urz. UE L 200 z 26.07.2016, str. 1).
2)
Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 354 z 28.12.2013, str. 132, Dz. Urz. UE L 159 z 28.05.2014, str. 1 i 11, Dz. Urz. UE L 200 z 26.07.2016, str. 1, Dz. Urz. UE L 252 z 16.09.2016, str. 53 i Dz. Urz. UE L 295 z 21.11.2018, str. 1.