Poziom I - obserwacja i opis podstawowych zasad związanych z funkcjonowaniem danej technologii.
Przykłady gotowości technologicznej na tym poziomie mogą obejmować opracowania dotyczące
podstawowych właściwości technologii. Poziom ten wskazuje na faktyczny początek rozwoju
technologii rozumianej jako sformułowana wiedza teoretyczna, która może zostać zweryfikowana
mierzalnie.
Poziom II - określenie koncepcji technologii. Oznacza to rozpoczęcie działań związanych z przyszłym
zastosowaniem technologii. Zidentyfikowane teoretyczne podstawy nowej technologii
pozwalają na sformułowanie założeń jej praktycznego zastosowania. Planowane przyszłe
zastosowania są oparte na przewidywaniach. Może nie istnieć jeszcze żaden dowód ani
szczegółowa analiza potwierdzająca przyjęte założenia praktycznego zastosowania technologii.
Działania ograniczone są do opracowań analitycznych. Opracowania te mogą obejmować
publikacje lub inne materiały, które przedstawiają rozważane możliwości zastosowania
technologii, dostarczając jednocześnie analiz potwierdzających koncepcję technologii.
Istotne jest jednak, aby nowa technologia była opisana spójnie i szczegółowo.
Poziom III - weryfikacja koncepcji potwierdzająca analitycznie i eksperymentalnie krytyczne
funkcje lub charakterystyki technologii. Zostają zainicjowane aktywne działania obejmujące
opracowania analityczne i przeprowadzenie badań laboratoryjnych, mających na celu
fizyczne potwierdzenie analitycznych przewidywań dotyczących odrębnych elementów technologii.
Przykłady gotowości technologicznej na tym poziomie obejmują komponenty, które nie
są jeszcze zintegrowane w całość lub nie są reprezentatywne dla całej technologii.
Poziom IV - weryfikacja komponentów technologii w warunkach laboratoryjnych. Podstawowe komponenty
technologii zostają zintegrowane w celu potwierdzenia, że będą one współpracować.
Uzyskuje się ogólne (o niskiej wierności w porównaniu do docelowego systemu) odwzorowanie
technologii w warunkach laboratoryjnych. Przykłady gotowości technologicznej na tym
poziomie obejmują sprzęt zintegrowany ad hoc w laboratorium.
Poziom V - weryfikacja komponentów technologii w środowisku zbliżonym do rzeczywistego. Wierność
odwzorowania technologii wzrasta znacząco. Podstawowe komponenty technologii są zintegrowane
z elementami wspomagającymi, imitującymi elementy rzeczywiste. Technologia może być
przetestowana w symulowanych warunkach operacyjnych. Weryfikacja nowej technologii
powinna zostać przeprowadzona w kontekście jej specyficznego zastosowania w przyszłym
systemie lub sprzęcie oraz wykorzystywać w testach elementy odzwierciedlające konkretne,
przewidywane zastosowanie.
Poziom VI - demonstracja technologii w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Osiągnięty zostaje
znaczący postęp w zakresie gotowości technologicznej. Reprezentatywna technologia,
która jest znacznie bardziej zaawansowana od występującej na poziomie V, jest poddawana
badaniom i testom. Do badań na tym poziomie zalicza się badania modelu albo demonstratora
technologii w warunkach laboratoryjnych odwzorowujących z dużą wiernością warunki
rzeczywiste lub w symulowanych warunkach operacyjnych. Stosowanie elementów komercyjnie
dostępnych o obniżonej odporności jest nadal możliwe, jeżeli nie jest sprzeczne z
rodzajem warunków środowiskowych, w których model albo demonstrator technologii będzie
poddawany testowaniu.
Poziom VII - demonstracja prototypu technologii w warunkach operacyjnych. Prototyp jest prawie
na poziomie systemu operacyjnego albo osiągnął ten poziom. Ten poziom gotowości technologicznej
reprezentuje znaczący postęp w stosunku do poziomu VI i wymaga demonstracji rozwijanego
prototypu technologii w warunkach operacyjnych, np. na statku powietrznym, w pojeździe,
w informatycznym środowisku operacyjnym albo w przestrzeni kosmicznej. Osiągnięcie
tego poziomu powinno być uwiarygodnione przeprowadzonymi działaniami w zakresie inżynierii
systemowej i zarządzania procesem rozwojowym.
Poziom VIII - skompletowanie i sprawdzenie rozwijanej technologii w wyniku testów i demonstracji.
Potwierdzono, że technologia może być zastosowana w jej finalnej postaci i w przewidywanych
dla niej warunkach. Przykłady gotowości technologicznej na tym poziomie obejmują badania,
walidację i ocenę technologii w warunkach przeznaczonych do jej wykorzystania, np.
w ramach systemu uzbrojenia, w celu potwierdzenia założeń projektowych. Praktycznie
(w prawie wszystkich przypadkach) poziom ten reprezentuje koniec rzeczywistego rozwoju
technologii.
Poziom IX - sprawdzenie rozwijanej technologii w środowisku operacyjnym. Następuje zastosowanie
technologii w jej końcowej formie i w przewidywanych warunkach funkcjonowania, np.
w warunkach operacyjnych misji lub w rzeczywistym środowisku operacyjnym.