1.
W ramach wsparcia psychologicznego psycholog obserwuje dyspozytora medycznego na stanowisku
pracy, za jego zgodą, w zakresie umiejętności radzenia sobie ze stresem oraz współpracy
w zespole, a w razie konieczności podejmuje działania pomocowe, o których mowa w §
2 pkt 1.
2.
Działania pomocowe, o których mowa w § 2 pkt 1, są podejmowanie przez psychologa w
sytuacjach:
1)
zgłoszenia przez dyspozytora medycznego problemów psychicznych, mogących wpływać na
poziom jego funkcjonowania psychicznego;
2)
zaobserwowanych albo zgłoszonych przez kierownika dyspozytorni, jego zastępcę oraz
głównego dyspozytora medycznego lub jego zastępcę trudności dyspozytora medycznego
w pracy zespołowej lub indywidualnej;
3)
stwierdzenia u dyspozytora medycznego symptomów świadczących o trudnościach psychicznych.
3.
Działania pomocowe, o których mowa w § 2 pkt 1, są realizowane wyłącznie za zgodą
dyspozytora medycznego, z zachowaniem zasad etyki zawodowej psychologa.