po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora
Generalnego, na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2020 r., skargi konstytucyjnej Krzysztofa
Wichra o zbadanie zgodności:
§ 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.
w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
przez adwokata z urzędu
(Dz. U. poz. 1801), „w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 2 listopada 2016 r.,
w zakresie, w jakim przepis ten przewidywał w sprawach cywilnych, w których ustalono
wartość przedmiotu sprawy, stawkę minimalną należną pełnomocnikowi ustanowionemu z
urzędu w wysokości obniżonej o połowę opłaty maksymalnej, a jej podwyższenie do wysokości
opłaty maksymalnej uzależnione było od uwzględnienia przez Sąd orzekający czynników
wymienionych w § 4 ust. 2 rozporządzenia, zaś w przypadku reprezentowania strony przez
pełnomocnika z wyboru, zgodnie z
§ 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie [Dz. U, poz. 1800, ze zm.], Sąd z mocy prawa zasądzał wynagrodzenie pełnomocnika
z wyboru w wysokości równej co najmniej całej stawce maksymalnej, o jakiej mowa w
rozporządzeniu - przez co ograniczał prawo do równego traktowania przez władze publiczne,
prawo do sądu, jak również naruszał prawo do odpowiedniego ukształtowania procedury
sądowej, zgodnie z wymogami sprawiedliwości i jawności oraz zasadę równorzędności
stron, powodując, iż wynagrodzenie pełnomocnika z urzędu w tej samej sprawie jest
z mocy prawa obniżone o połowę w stosunku do wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru w
przypadku, gdy w sprawie nie zachodzą czynniki umożliwiające podwyższenie stawki minimalnej
do wysokości stawki maksymalnej”, z
art. 32 ust. 1 zdanie drugie w związku z art. 64 ust. 1 i 2 oraz art. 45 ust. 1 i
art. 2 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, a także z
art. 16 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze
(Dz. U. z 2016 r. poz. 1999, ze zm.),
§ 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.
w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
przez adwokata z urzędu
(Dz. U. poz. 1801) jest niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z
art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 zdanie drugie i art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej.
na podstawie
art. 59 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania
przed Trybunałem Konstytucyjnym
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2393) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.
Orzeczenie zapadło jednogłośnie.