Na podstawie
art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku
w gminach
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2010 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 150, 284 i 875) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1)
„właścicielu stacji zlewnej” - należy przez to rozumieć również jednostkę organizacyjną
oraz osobę posiadającą stację zlewną w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty
władające stacją zlewną;
2)
„dostawcy nieczystości ciekłych” - należy przez to rozumieć przedsiębiorcę prowadzącego
działalność w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości
ciekłych na podstawie zezwolenia udzielonego w trybie przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
§ 2.
Stacje zlewne, do których wprowadzane są nieczystości ciekłe, powinny posiadać rozwiązania
techniczne zabezpieczające prawidłowe działanie urządzeń stacji i oczyszczalni ścieków
i być eksploatowane w sposób niezakłócający stosowanej technologii oczyszczania ścieków.
§ 3.
Stacje zlewne zapewniają:
1)
pomiar objętości dowożonych nieczystości ciekłych;
2)
hermetyczny zrzut nieczystości ciekłych;
3)
separowanie zanieczyszczań stałych.
§ 4.
Nieczystości ciekłe dowożone do stacji zlewnej jednym pojazdem asenizacyjnym nie mogą
stanowić mieszaniny nieczystości ciekłych bytowych z nieczystościami ciekłymi przemysłowymi.
§ 5.
Dopuszczalna wielkość ładunku zanieczyszczeń w nieczystościach ciekłych, wprowadzanych
do stacji zlewnej, uzgadniana jest przez właściciela stacji zlewnej z posiadaczem
oczyszczalni ścieków, w której będą oczyszczane, i wynika z przyjętego dla oczyszczalni
ścieków bilansu ilościowego i jakościowego ścieków oraz stosowanych w niej procesów
oczyszczania i sposobów stosowania osadów ściekowych.
§ 6.
Nieczystości ciekłe wprowadzane do stacji zlewnej są dawkowane równomiernie do oczyszczalni
ścieków.
§ 9.
Przepis § 3 stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r.