1.
Podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy jest obowiązany zapewnić w danym roku
kalendarzowym co najmniej minimalny udział innych paliw odnawialnych lub biokomponentów
zawartych w paliwach, stosowanych we wszystkich rodzajach transportu, rozporządzanych
przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym
wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużywanych przez
niego na potrzeby własne na tym terytorium w ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw
ciekłych stosowanych w transporcie drogowym i kolejowym, rozporządzanych przez dokonanie
jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się paliw
ciekłych lub biopaliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużywanych
przez niego w ciągu roku kalendarzowego na potrzeby własne na tym terytorium.
1a.
Podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy może zrealizować obowiązek, o którym
mowa w ust. 1, uiszczając opłatę zastępczą w wysokości określonej w ust. 6, jeżeli
wykaże, że w roku kalendarzowym, którego dotyczył ten obowiązek, zrealizował Narodowy
Cel Wskaźnikowy na minimalnym określonym poziomie.
1b.
Minimalny poziom realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, o którym mowa w ust. 1a,
wynosi co najmniej 85% poziomu obowiązku, o którym mowa w ust. 1.
1ba.
Minimalny poziom realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego na lata 2020-2022 wynosi
80%.
1c.
Minister właściwy do spraw energii może określić, w drodze rozporządzenia, minimalny
poziom realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, o którym mowa w ust. 1a, uwzględniając
minimalny poziom realizacji tego obowiązku określony w ust. 1b, a także biorąc pod
uwagę sytuację na rynku biokomponentów, paliw ciekłych i biopaliw ciekłych.
1d.
Podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy może zrealizować obowiązek, o którym
mowa w ust. 1, z wykorzystaniem biokomponentów zawartych w paliwach powstałych w wyniku
współuwodornienia.
1e.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, zawartość biokomponentów,
powstałych w wyniku współuwodornienia, w mieszaninie z węglowodorami z przerobu ropy
naftowej, metodykę obliczania stopnia przereagowania biomasy oraz minimalny poziom
przereagowania biomasy, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej w tym zakresie, postanowienia
właściwych norm lub doświadczenia w stosowaniu biokomponentów.
1f.
Minister właściwy do spraw energii może określić, w drodze rozporządzenia, metodykę
obliczania zawartości biowodoru w paliwach, do produkcji których w procesie wytwórczym
wykorzystano biometan, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej w tym zakresie, wynikający
z badań dotyczących zawartości tych biokomponentów w paliwach lub doświadczenia w
ich stosowaniu.
2.
Minimalny udział, o którym mowa w ust. 1:
1)
liczony jest według wartości opałowej poszczególnych biokomponentów.
3.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, wartość opałową
poszczególnych biokomponentów i paliw ciekłych uwzględniając stan wiedzy technicznej
w tym zakresie.
4.
W przypadku podmiotów realizujących Narodowy Cel Wskaźnikowy, które udokumentowały
wykorzystanie w danym roku nie mniej niż 70% biokomponentów wytworzonych przez wytwórców,
prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania biokomponentów, z:
1)
surowców rolniczych pozyskiwanych z gospodarstwa rolnego położonego na obszarze co
najmniej jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, w Republice Turcji albo
w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym na podstawie umowy kontraktacji zawartej
między producentem rolnym prowadzącym to gospodarstwo a wytwórcą, przetwórcą lub pośrednikiem
lub
2)
biomasy pozyskiwanej na podstawie umowy dostawy zawartej między wytwórcą a pośrednikiem
lub przetwórcą, lub
3)
surowców rolniczych pozyskiwanych z produkcji własnej wytwórców lub biomasy otrzymywanej
przez wytwórców w prowadzonych przez nich procesach przetwarzania surowców rolniczych
lub biomasy na cele inne niż paliwowe
- minimalny udział, o którym mowa w ust. 1, jest równy iloczynowi współczynnika redukcyjnego
i Narodowego Celu Wskaźnikowego. W pozostałych przypadkach minimalny udział, o którym
mowa w ust. 1, jest równy Narodowemu Celowi Wskaźnikowemu.
4a.
Udział biokomponentów wytworzonych z surowców określonych w załączniku nr 1 do ustawy,
zawartych w paliwach stosowanych we wszystkich rodzajach transportu, rozporządzanych
przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym
wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot realizujący
Narodowy Cel Wskaźnikowy lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne na tym
terytorium, liczony według wartości opałowej, w ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw
ciekłych stosowanych w transporcie drogowym i kolejowym, rozporządzanych przez dokonanie
jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych
paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot realizujący Narodowy Cel
Wskaźnikowy lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne na tym terytorium,
uznaje się za dwukrotnie wyższy w części, w jakiej zostały one wytworzone z surowców
określonych w załączniku nr 1 do ustawy.
4b.
Do surowców, z których udział liczony według wartości opałowej uznaje się za dwukrotnie
wyższy w rozumieniu ust. 4a, nie zalicza się odpadów będących naturalnymi surowcami
spożywczymi, które na skutek niecelowego lub celowego działania lub w wyniku braku
odpowiednich warunków produkcji, przechowywania, transportu lub przetwarzania nabyły
cechy uniemożliwiające ich przeznaczenie do spożycia lub przestały spełniać wymogi
dopuszczające te surowce do spożycia.
4ba.
Udział biokomponentów, o którym mowa w ust. 4a, nie może być wyższy niż 1,5%.
4c.
Minister właściwy do spraw energii może określić, w drodze rozporządzenia, niższy
niż wynikający z ust. 4ba, udział biokomponentów, o którym mowa w ust. 4a, biorąc
pod uwagę stan wiedzy technicznej w zakresie możliwości wykorzystania tych surowców
do wytwarzania biokomponentów oraz ich dostępność.
4d.
W przypadku podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy, który realizując obowiązek,
o którym mowa w ust. 1, rozporządza poprzez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej
lub faktycznej benzynami silnikowymi skutkującej trwałym wyzbyciem się benzyn silnikowych
lub zużywa je na potrzeby własne, minimalny udział, o którym mowa w ust. 1, może być
liczony w sposób określony w ust. 4, pod warunkiem że nie mniej niż 60% biokomponentów
zawartych w tych benzynach silnikowych zostało wytworzonych w sposób określony w ust.
4.
5.
Rada Ministrów co dwa lata do dnia 15 czerwca, określa w drodze rozporządzenia, wysokość
współczynników redukcyjnych, o których mowa w ust. 4, na kolejne dwa lata, biorąc
pod uwagę warunki zaopatrzenia w biokomponenty i relacje cenowe na rynku biokomponentów
i paliw ciekłych.
6.
Opłatę zastępczą, o której mowa w ust. 1a, oblicza się według wzoru:
Oz = Ozj × W × (N − P),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Oz - wysokość opłaty zastępczej, wyrażoną w złotych,
Ozj - jednostkową opłatę zastępczą wynoszącą 0,014, wyrażoną w złotych/MJ,
W - wartość energetyczną paliw ciekłych i biopaliw ciekłych rozporządzonych przez
dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem
się paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
podmiot uiszczający opłatę zastępczą, a także zużytych przez niego na potrzeby własne
na tym terytorium, liczoną za rok, w którym podmiot ten skorzystał z uprawnienia,
o którym mowa w ust. 1a, wyrażoną w MJ; wartość opałową poszczególnych biokomponentów
i paliw ciekłych określa się zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 3,
N - wysokość Narodowego Celu Wskaźnikowego, do którego realizacji był obowiązany podmiot
uiszczający opłatę zastępczą, wyrażoną w procentach,
P - wysokość zrealizowanego udziału innych paliw odnawialnych lub biokomponentów zawartych
w paliwach, stosowanych we wszystkich rodzajach transportu, rozporządzanych przez
dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem
się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużywanych przez podmiot
uiszczający opłatę zastępczą na potrzeby własne na tym terytorium w ogólnej ilości
paliw ciekłych i biopaliw ciekłych stosowanych w transporcie drogowym i kolejowym,
rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej
trwałym wyzbyciem się paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub zużywanych przez niego w ciągu roku kalendarzowego na potrzeby własne
na tym terytorium w roku, w którym podmiot uiszczający opłatę zastępczą skorzystał
z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1a, wyrażoną w procentach.
Opłatę zastępczą uiszcza się na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska
i Gospodarki Wodnej w terminie do 60 dni po zakończeniu roku kalendarzowego, którego
dotyczy obowiązek, o którym mowa w ust. 1.
Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przedstawia ministrowi właściwemu
do spraw klimatu i Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informację o wpłatach z tytułu
opłat zastępczych dokonywanych za dany rok kalendarzowy, do końca marca roku następującego
po roku, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w ust. 1.