Rozporządzenie Rady Ministrówz dnia 11 sierpnia 2021 r.w sprawie wskaźników pozwalających na wyznaczenie dawek promieniowania jonizującego stosowanych przy ocenie narażenia na promieniowanie jonizujące ¹⁾Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Rady 2013/59/Euratom z dnia 5 grudnia 2013 r. ustanawiającą podstawowe normy bezpieczeństwa w celu ochrony przed zagrożeniami wynikającymi z narażenia na działanie promieniowania jonizującego oraz uchylającą dyrektywy 89/618/Euratom, 90/641/Euratom, 96/29/Euratom, 97/43/Euratom i 2003/122/Euratom (Dz. Urz. UE L 13 z 17.01.2014, str. 1, Dz. Urz. UE L 72 z 17.03.2016, str. 69, Dz. Urz. UE L 152 z 11.06.2019, str. 128 oraz Dz. Urz. UE L 324 z 13.12.2019, str. 80).

Narażenie pracowników i osób z ogółu ludności ocenia się przez wyznaczenie dawek skutecznych (efektywnych) i równoważnych, z uwzględnieniem wielkości i wartości wskaźników pozwalających na wyznaczenie dawek promieniowania jonizującego stosowanych przy ocenie narażenia na promieniowanie jonizujące.

Wielkości i wartości wskaźników pozwalających na wyznaczenie dawek promieniowania jonizującego stosowanych przy ocenie narażenia na promieniowanie jonizujące określa załącznik do rozporządzenia.

Wyznaczając dawki skuteczne (efektywne) i równoważne, o których mowa w ust. 1, zmniejsza się je o dawki promieniowania jonizującego wynikające z naturalnego tła promieniowania jonizującego występującego na danym terenie, uwzględniając rzeczywisty czas narażenia na promieniowanie jonizujące. Jeżeli naturalne tło promieniowania jonizującego nie jest znane, za jego wartość przyjmuje się 2,4 mSv dla dawki skutecznej (efektywnej) w ciągu roku kalendarzowego.

Wyznaczanie dawek promieniowania jonizującego dla pracowników jest dokonywane na podstawie pomiarów dozymetrycznych.

Wyznaczanie dawek promieniowania jonizującego dla osób z ogółu ludności obejmuje:

W przypadku działalności mogących prowadzić do uwolnień substancji promieniotwórczych do środowiska wyznacza się dawki promieniowania jonizującego dla grup osób z ogółu ludności, których narażenie od źródła promieniowania jonizującego związanego z działalnością ze sztucznymi lub naturalnymi źródłami promieniowania jonizującego można uznać za reprezentatywne dla ludności najbardziej narażonej od tego źródła promieniowania jonizującego, zwanych dalej „grupami odniesienia”.

Przy wyznaczaniu dawek promieniowania jonizującego dla grupy odniesienia bierze się pod uwagę zachowania typowe dla osób z tej grupy.

Określając kryteria wyboru grup odniesienia, cechy charakterystyczne tych grup oraz częstotliwość wyznaczania dawek promieniowania jonizującego dla grup odniesienia, bierze się pod uwagę przewidywaną wielkość dawek promieniowania jonizującego osób z grup odniesienia oraz drogi ich narażenia.

Dokonując oceny narażenia, o której mowa w art. 24 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe, rejestruje się wyniki oceny dawek promieniowania jonizującego dla grup odniesienia oraz kryteria wyboru grup odniesienia i cechy charakterystyczne tych grup, o których mowa w ust. 8.

Oceny narażenia pracowników na promieniowanie jonizujące dokonuje się dla każdego roku kalendarzowego przez wyznaczenie dawek promieniowania jonizującego na podstawie pomiarów dozymetrycznych, o których mowa w § 2 ust. 4, wykonywanych w okresach nie dłuższych niż trzymiesięczne, a jeżeli okres zatrudnienia w warunkach narażenia jest krótszy niż trzy miesiące - po zakończeniu tego okresu.

Oceny narażenia osób z ogółu ludności na promieniowanie jonizujące dokonuje się raz w roku.

W warunkach zdarzenia radiacyjnego ocena narażenia pracowników i osób z ogółu ludności na promieniowanie jonizujące jest dokonywana z częstotliwością umożliwiającą określenie środków oraz działań niezbędnych do ochrony zdrowia.