1.
Magazyn bazowy, w którym są przechowywane materiały wybuchowe i amunicja zaklasyfikowane
do podklasy 1.1 i 1.5 oraz do klas 3 i 4.1, lokalizuje się wyłącznie w wolnostojącym
obiekcie budowlanym, usytuowanym w bezpiecznej odległości od innych obiektów znajdujących
się w jego otoczeniu.
2.
Magazyn bazowy, w którym są przechowywane materiały wybuchowe i amunicja zaklasyfikowane
do podklasy 1.1 i 1.5 oraz do podklasy 4.1, lokalizuje się w jednokondygnacyjnym obiekcie
budowlanym.
3.
Magazyn bazowy stanowi odrębną strefę pożarową, oddzieloną od innych budynków lub
innych części budynku elementami oddzielenia przeciwpożarowego o klasie odporności
ogniowej co najmniej REI 120 lub pasami wolnego terenu o szerokości nie mniejszej
niż 20 m.
4.
Bezpieczna odległość, o której mowa w ust. 1, oznacza minimalną dopuszczalną odległość
(Ld) między magazynem bazowym a innymi obiektami w jego otoczeniu, przy której nadciśnienie
fali uderzeniowej (Pf) powstającej przy wybuchu zgromadzonych w magazynie materiałów wybuchowych i amunicji
o masie (M) nie przekracza wielkości dopuszczalnych dla tych obiektów, określonych
liczbowo w ust. 18 w tabeli 1.
5.
Minimalna dopuszczalna odległość, o której mowa w ust. 4, jest nie mniejsza niż odległość
od innych budynków usytuowanych w otoczeniu magazynu bazowego wynikająca ze względów
bezpieczeństwa pożarowego, określona w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie
art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.
6.
Minimalną dopuszczalną odległość, o której mowa w ust. 4, określa się z uwzględnieniem:
1)
masy netto przechowywanego w magazynie bazowym materiału wybuchowego, w tym materiału
wybuchowego zawartego w amunicji, oraz zdolności do generowania fali uderzeniowej
w otoczeniu w przypadku wybuchu tego materiału wybuchowego;
2)
konstrukcji magazynu bazowego, w tym istniejących osłon i obwałowań;
3)
ewentualnych uwarunkowań propagacji fali uderzeniowej wokół magazynu bazowego;
4)
wrażliwości materiału wybuchowego i amunicji znajdujących się w magazynie bazowym,
w stosunku do którego jest wyznaczana minimalna dopuszczalna odległość;
5)
zastosowanych dodatkowych zabezpieczeń magazynu bazowego i obiektów znajdujących się
w jego otoczeniu.
7.
Wzorcowy materiał wybuchowy, przyjmowany jako materiał odniesienia do określenia parametrów
innych materiałów wybuchowych zdolnych w przypadku ich wybuchu do generowania fali
uderzeniowej w otoczeniu, stanowi heksogen krystaliczny.
8.
Zdolność danego materiału wybuchowego i amunicji do generowania fali uderzeniowej
w otoczeniu, o której mowa w ust. 6 pkt 1, określa się porównawczo w stosunku do heksogenu
krystalicznego, o którym mowa w ust. 7, za pomocą współczynnika zagrożenia (Rz).
Współczynnik zagrożenia Rz wyznacza się doświadczalnie w drodze badań modelowych lub oblicza według wzoru:
[wzór]
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Q - ciepło właściwe wybuchu danego materiału wybuchowego w kJ/kg,
V - objętość właściwą produktów wybuchu danego materiału wybuchowego w dm3/kg.
9.
Wrażliwość materiału wybuchowego, o której mowa w ust. 6 pkt 4, określa współczynnik
wrażliwości (Rw) obliczany według wzoru:
[wzór]
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
RM - współczynnik wrażliwości mechanicznej danego materiału wybuchowego,
RT - współczynnik wrażliwości termicznej danego materiału wybuchowego.
10.
Współczynniki RM i RT, o których mowa w ust. 9, oblicza się według wzorów:
[wzór]
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
St - dolną granicę wrażliwości na tarcie danego materiału wybuchowego, wyrażoną w niutonach
(N), oznaczoną według Polskiej Normy zharmonizowanej,
Si - dolną granicę wrażliwości na uderzenie danego materiału wybuchowego, wyrażoną w
dżulach (J), oznaczoną według Polskiej Normy zharmonizowanej;
[wzór]
gdzie TR oznacza temperaturę rozkładu danego materiału wybuchowego, wyrażoną w kelwinach (K),
oznaczoną według Polskiej Normy zharmonizowanej.
11.
Do obliczenia współczynnika Rw, o którym mowa w ust. 9, dodatkowo stosuje się następujące zasady:
1)
jeżeli materiał wybuchowy ma współczynnik wrażliwości mechanicznej (RM) mniejszy lub równy 1, współczynnik wrażliwości oprócz wartości liczbowej otrzymuje
znak „M”;
2)
jeżeli materiał wybuchowy charakteryzuje się wrażliwością na uderzenie wyższą od 50
J i jednocześnie wrażliwością na tarcie wyższą od 353 N, do obliczenia współczynnika
wrażliwości mechanicznej według wzoru, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, przyjmuje się
wartości Si = 50 J i St = 353 N;
3)
jeżeli materiał wybuchowy nie ulega rozkładowi podczas ogrzewania do temperatury 673
K, do obliczania współczynnika wrażliwości termicznej według wzoru, o którym mowa
w ust. 10 pkt 2, przyjmuje się wartość TR = 673 K.
12.
Równoważnik masy heksogenu (G) przechowywanego w magazynie bazowym materiału wybuchowego
zdolnego w przypadku wybuchu do generowania fali uderzeniowej w otoczeniu, zwany dalej
równoważnikiem heksogenowym, wyznacza się doświadczalnie, w drodze badań modelowych,
lub określa według wzoru:
[wzór]
gdzie M oznacza masę netto materiału wybuchowego przechowywanego w magazynie, wyrażoną
w kg.
W przypadku przechowywania w magazynie bazowym kilku różnych materiałów wybuchowych
do obliczeń według powyższego wzoru przyjmuje się sumę równoważników heksogenowych
tych materiałów.
13.
Nadciśnienie fali uderzeniowej (Pf), wyrażone w kilopaskalach (kPa), stanowiące funkcję odległości czoła fali (L) od
miejsca ewentualnego wybuchu oraz równoważnika heksogenowego (G) przechowywanych materiałów
wybuchowych określa się według wzoru:
[wzór]
lub wyznacza się doświadczalnie, przeprowadzając badania modelowe.
14.
W przypadku łącznego przechowywania materiałów wybuchowych zaklasyfikowanych do podklasy
1.1 lub 1.5 z innymi materiałami wybuchowymi lub amunicją, przy wyznaczaniu minimalnej
dopuszczalnej odległości (Ld) uwzględnia się sumę równoważników heksogenowych przechowywanych materiałów wybuchowych.
15.
Magazyn bazowy, w którym jest przechowywany materiał wybuchowy w stanie niewybuchowym,
zaklasyfikowany do klasy 3 lub 4.1, uznaje się za niestwarzający zagrożenia z powodu
generowania fali uderzeniowej, jeżeli spełnione są następujące warunki:
1)
lokalizacja i konstrukcja magazynu bazowego wykluczają możliwość wybuchu przechowywanego
materiału wybuchowego i amunicji w przypadku wybuchu materiału wybuchowego lub amunicji
przechowywanych w sąsiednim obiekcie;
2)
w trakcie przechowywania materiałów wybuchowych i amunicji w magazynie bazowym są
przestrzegane specjalne warunki bezpieczeństwa określone przez wytwórcę tych materiałów
wybuchowych i amunicji, uniemożliwiające wybuch przechowywanego materiału wybuchowego
lub amunicji w przypadku pożaru w obiekcie magazynowym.
16.
Magazyny bazowe dzieli się na:
17.
Na równi z magazynem bazowym obwałowanym traktuje się magazyn bazowy:
1)
osłonięty murami lub innymi osłonami, w tym wynikającymi z ukształtowania terenu,
o podobnej skuteczności;
2)
posiadający elementy konstrukcyjne, które zapewniają zlokalizowanie skutków ewentualnego
wybuchu przechowywanego materiału wybuchowego lub amunicji w obrębie tego obiektu,
w tym zabezpieczają przed przeniesieniem detonacji na materiały wybuchowe znajdujące
się w sąsiednich pomieszczeniach lub obiektach magazynowych, jeżeli są osłonięte odpowiednimi
osłonami od strony przegród odciążających.
18.
Dopuszczalne wielkości nadciśnienia fali uderzeniowej (Pf) dla różnych obiektów, w stosunku do których jest wyznaczana minimalna dopuszczalna
odległość od magazynu bazowego, określa tabela 1.
Tabela 1.
Dopuszczalne wielkości nadciśnienia fali uderzeniowej dla różnych obiektów
19.
Minimalną dopuszczalną odległość (Ld) od nieobwałowanego magazynu bazowego do innych zagrożonych obiektów znajdujących
się w jego otoczeniu, wyrażoną w metrach (m), określa się według wzoru:
[wzór]
lub wyznacza się doświadczalnie, przeprowadzając badania modelowe, uwzględniając kryteria
określone w ust. 18 w tabeli 1.
20.
Minimalną dopuszczalną odległość (Ld) od obwałowanego magazynu bazowego do innych zagrożonych obiektów znajdujących się
w jego otoczeniu, wyrażoną w metrach, określa się według wzorów:
1)
przy odległości od 10 m do 80 m:
[wzór]
2)
przy odległości od 80 m do 500 m:
[wzór]
3)
przy odległości powyżej 500 m - według wzoru określonego w ust. 19 lub wyznacza doświadczalnie,
przeprowadzając badania modelowe, uwzględniając kryteria określone w ust. 18 w tabeli
1.
21.
Za odległość między magazynem bazowym a wymienionymi w ust. 18 w tabeli 1 w wierszach
oznaczonych liczbami porządkowymi 1-4 zagrożonymi obiektami przyjmuje się najmniejszą
odległość między ścianami obiektów lub między ścianą magazynu a poboczem drogi.
22.
Dla zagrożonych obiektów wymienionych w ust. 18 w tabeli 1 w wierszach oznaczonych
liczbami porządkowymi 1-3, w których przechowuje się materiał wybuchowy o współczynniku
wrażliwości (Rw) nie większym niż 2 lub nie większym niż 5 ze znakiem „M”, minimalna dopuszczalna
odległość od magazynu stwarzającego zagrożenie wynosi:
1)
co najmniej 20 m, jeżeli równoważnik heksogenowy (G) przechowywanych materiałów wybuchowych
wynosi nie mniej niż 10 kg i nie więcej niż 1000 kg;
2)
co najmniej 60 m, jeżeli równoważnik heksogenowy (G) przechowywanych materiałów wybuchowych
wynosi ponad 1000 kg, lecz nie więcej niż 5000 kg;
3)
odległość obliczoną według wzorów podanych w ust. 19 i 20, jeżeli równoważnik heksogenowy
(G) przechowywanych materiałów wybuchowych wynosi ponad 5000 kg.
23.
W przypadku gdy obiekty, o których mowa w ust. 18 w tabeli 1 w wierszach oznaczonych
liczbami porządkowymi 1-3, są obwałowane, z uwzględnieniem ust. 17 pkt 1, obliczoną
w stosunku do tych obiektów minimalną dopuszczalną odległość można zmniejszyć o 30%.
24.
W przypadku przechowywania materiału wybuchowego w wydzielonych pomieszczeniach (komorach)
magazynu bazowego, między którymi nie może nastąpić przeniesienie detonacji, minimalną
dopuszczalną odległość oblicza się dla pomieszczenia, w którym przechowywany jest
materiał wybuchowy o największym równoważniku heksogenowym (G).
25.
W przypadku gdy w wyniku wybuchu materiału wybuchowego lub amunicji przechowywanych
w magazynie bazowym jest możliwy rozrzut odłamków o dużej masie, minimalna dopuszczalna
odległość tego magazynu od obiektów wymienionych w ust. 18 w tabeli 1 w wierszach
oznaczonych liczbami porządkowymi 1-3 wynosi co najmniej 180 m, w przypadku obiektów
wymienionych w wierszu oznaczonym liczbą porządkową 4 - co najmniej 275 m, a w przypadku
obiektów wymienionych w wierszu oznaczonym liczbą porządkową 5 - co najmniej 400 m.
Za odłamek o dużej masie uznaje się odłamek o masie powyżej 1 kg, który uderzając
w zagrożony obiekt, jest w stanie naruszyć jego konstrukcję.