Treść rozporządzenia

Na podstawie art. 148 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz. 1219, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa wymagania w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji, do których są obowiązani prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia, w tym:

1)

przypadki, w których są wymagane ciągłe pomiary emisji z instalacji, źródła spalania paliw albo z urządzenia spalania lub współspalania odpadów;

2)

przypadki, w których są wymagane okresowe pomiary emisji z instalacji, źródła spalania paliw albo z urządzenia spalania lub współspalania odpadów, oraz częstotliwości prowadzenia tych pomiarów;

3)

zakres wykonywania niektórych pomiarów;

4)

referencyjne metodyki wykonywania pomiarów;

5)

sposób ewidencjonowania przeprowadzonych pomiarów.

§ 2.

1.

Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla następujących źródeł spalania paliw:

1)

określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, zwanej dalej „ustawą”, w tym turbin gazowych, bez względu na datę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę lub oddania turbiny do użytkowania,

2)

silników Diesla o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW,

3)

kotłów odzysknicowych w instalacjach do produkcji masy celulozowej

- wymagających pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, zwanych dalej „źródłami”.

2.

Ciągłe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy.

3.

Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, ciągłe pomiary emisji nie są wymagane, jeżeli czas użytkowania źródła nie przekroczy 10 000 godzin.

4.

Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła, dla którego nie jest wymagane prowadzenie ciągłych pomiarów.

5.

Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, pomiary w zakresie:

1)

pyłu, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie gazem ziemnym,

2)

dwutlenku siarki, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie:

a)

gazem ziemnym albo

b)

olejem opałowym o znanej zawartości siarki, jeżeli brak jest urządzeń do ograniczania wielkości emisji siarki, albo

c)

biomasą, jeżeli prowadzący instalację udowodni, że emisja dwutlenku siarki ze źródła nie jest wyższa od standardów emisyjnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 ustawy

- prowadzi się okresowo, natomiast w zakresie innych substancji prowadzi się ciągłe pomiary.

6.

Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się:

1)

dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4, co najmniej dwa razy w roku, raz w sezonie zimowym (październik-marzec) oraz raz w sezonie letnim (kwiecień-wrzesień), z tym że w przypadku źródła pracującego sezonowo w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy pomiary emisji do powietrza prowadzi się raz w roku w okresie pracy źródła;

2)

dla źródła wymagającego zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, którego nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 1 MW, z zastrzeżeniem pkt 3, co najmniej raz na trzy lata;

3)

dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i nie większej niż 20 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, jeżeli jest to źródło oddane do użytkowania:

a)

przed dniem 20 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane przed dniem 19 grudnia 2017 r. - oddane do użytkowania nie później niż w dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z pięciu lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku, a jeżeli jest to źródło służące wyłącznie do wytwarzania ciepła w razie wystąpienia nadzwyczajnie niskich temperatur - nie więcej niż 1000 godzin w ciągu roku,

b)

po dniu 19 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane po dniu 18 grudnia 2017 r. - oddane do użytkowania po dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z trzech lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku

- co najmniej każdorazowo po upływie trzykrotności określonego dla tego źródła średniego rocznego czasu użytkowania, ale nie rzadziej niż raz na pięć lat;

4)

dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, o nominalnej mocy cieplnej większej niż 20 MW i mniejszej niż 50 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, jeżeli jest to źródło oddane do użytkowania:

a)

b)

- co najmniej każdorazowo po upływie określonego dla tego źródła średniego rocznego czasu użytkowania, ale nie rzadziej niż raz na pięć lat.

7.

Pomiary emisji rtęci do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, opalanego węglem kamiennym lub brunatnym, okresowo, co najmniej raz w roku.

8.

W przypadku źródła, do którego stosuje się zasady łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy:

1)

nominalnej mocy cieplnej źródła odpowiada całkowita nominalna moc cieplna tego źródła;

2)

pomiary obejmują emisję ze wszystkich części źródła pracujących w danym sezonie lub okresie.

§ 3.

1.

Ciągłe i okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów, w zależności od rodzaju substancji lub parametru określonych w załączniku, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 3.

2.

Okresowe pomiary emisji do powietrza, o których mowa w ust. 1, prowadzi się co najmniej raz na sześć miesięcy, a przez pierwszy rok eksploatacji instalacji i urządzenia spalania lub współspalania odpadów - co najmniej raz na trzy miesiące.

3.

Zamiast ciągłych pomiarów emisji do powietrza, o których mowa w ust. 1, mogą być prowadzone okresowe pomiary emisji do powietrza z częstotliwością określoną w ust. 2:

1)

w przypadku chlorowodoru lub dwutlenku siarki - jeżeli prowadzący instalację albo użytkownik urządzenia spalania lub współspalania odpadów może wykazać, że emisje chlorowodoru lub dwutlenku siarki w żadnych okolicznościach nie będą wyższe niż standardy emisyjne tych substancji określone w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy;

2)

w przypadku fluorowodoru:

a)

jeżeli prowadzący instalację albo użytkownik urządzenia spalania lub współspalania odpadów może wykazać, że emisja fluorowodoru w żadnych okolicznościach nie będzie wyższa niż standardy emisyjne tej substancji określone w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy, lub

b)

jeżeli w wyniku neutralizacji chlorowodoru jest zapewnione dotrzymywanie standardu emisyjnego tej substancji określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy;

3)

w przypadku tlenków azotu rozumianych jako tlenek azotu i dwutlenek azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu - jeżeli prowadzący istniejącą instalację spalania lub współspalania odpadów lub użytkownik istniejącego urządzenia spalania lub współspalania odpadów, o zdolności przetwarzania poniżej 6 Mg odpadów na godzinę, może wykazać, że emisja tlenków azotu z tej instalacji lub urządzenia w żadnych okolicznościach nie będzie wyższa niż standardy emisyjne tej substancji określone w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy.

4.

Przez:

1)

istniejącą instalację spalania lub współspalania odpadów rozumie się instalację spalania lub współspalania odpadów:

a)

użytkowaną przed dniem 28 grudnia 2002 r., dla której pozwolenie na użytkowanie, a gdy takie pozwolenie nie było wymagane - pozwolenie na budowę, wydano przed tym dniem, lub

b)

dla której pozwolenie na użytkowanie, a gdy takie pozwolenie nie było wymagane - pozwolenie na budowę, wydano przed dniem 28 grudnia 2002 r., jeżeli instalacja została oddana do użytkowania nie później niż w dniu 28 grudnia 2003 r., lub

c)

dla której wniosek o wydanie pozwolenia na użytkowanie, a gdy takie pozwolenie nie było wymagane - zawiadomienie o zamiarze przystąpienia do użytkowania, zostały złożone przed dniem 28 grudnia 2002 r., jeżeli instalacja została oddana do użytkowania nie później niż w dniu 28 grudnia 2004 r.;

2)

istniejące urządzenie spalania lub współspalania odpadów rozumie się urządzenie spalania lub współspalania odpadów, które zostało wyprodukowane przed dniem 28 grudnia 2002 r.

§ 4.

1.

Przepisów § 3 ust. 1-3 nie stosuje się do instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów:

1)

w których są spalane lub współspalane wyłącznie następujące odpady:

a)

roślinne z rolnictwa i leśnictwa,

b)

roślinne z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli odzyskuje się wytwarzaną energię cieplną,

c)

włókniste roślinne z procesu produkcji pierwotnej masy celulozowej i z procesu produkcji papieru z masy, jeżeli odpady te są spalane w miejscu, w którym powstają, a wytwarzana energia cieplna jest odzyskiwana,

d)

płyty wiórowej, jeżeli nie stanowią odpadu niebezpiecznego,

e)

korka,

f)

drewna, z wyjątkiem odpadów drewna zanieczyszczonego impregnatami lub powłokami ochronnymi, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie, w skład których wchodzą w szczególności odpady drewna pochodzącego z budowy, remontów i rozbiórki obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej,

g)

promieniotwórcze,

h)

pochodzące z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego na platformach wydobywczych oraz spalane na tych platformach,

i)

zwłoki zwierzęce, które są unieszkodliwiane zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.);

2)

doświadczalnych wykorzystywanych do prac badawczo-rozwojowych, prac naukowych i prób, mających na celu usprawnienie procesu spalania, przerabiających mniej niż 50 Mg odpadów rocznie;

3)

przeznaczonych do spalania gazów uzyskanych w wyniku zgazowania lub pirolizy odpadów, które są oczyszczone w takim stopniu, że przed spaleniem nie są już odpadami i ich spalanie nie może spowodować emisji większych niż w wyniku spalania gazu ziemnego.

2.

Do instalacji spalania lub współspalania odpadów będących źródłami, w których są spalane lub współspalane odpady, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a-f, lub gazy, o których mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się odpowiednio przepisy § 2 ust. 2-8 i § 9 ust. 1 pkt 1 i 2.

§ 5.

1.

Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla instalacji do przetwarzania azbestu lub produktów zawierających azbest, jeżeli ilość surowego azbestu zużywana w procesach przetwarzania azbestu lub produktów zawierających azbest przekracza 100 kg na rok.

2.

Okresowe pomiary emisji do powietrza, o których mowa w ust. 1, prowadzi się z częstotliwością raz na sześć miesięcy.

3.

Okresowe pomiary emisji do powietrza, o których mowa w ust. 1, mogą być prowadzone raz na rok, jeżeli wyniki kolejnych dziesięciu pomiarów nie różnią się między sobą więcej niż o 5%.

§ 6.

1.

Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla instalacji do produkcji dwutlenku tytanu w przypadku stosowania reakcji sulfatyzacji lub chlorowania.

2.

Pomiary emisji, o których mowa w ust. 1, obejmują:

1)

pomiary emisji pyłu:

a)

ciągłe - z procesów mielenia surowców i mielenia suchego pigmentu,

b)

okresowe, z częstotliwością co najmniej raz na kwartał - z procesów mielenia suchego pigmentu w młynach Raymonda pracujących w przypadkach wystąpienia awarii młynów walcowych, a także z procesów suszenia pigmentu i mikronizacji parowej;

2)

pomiary emisji dwutlenku siarki dla instalacji do produkcji dwutlenku tytanu, w przypadku stosowania reakcji sulfatyzacji:

a)

ciągłe - z procesów kalcynacji i rozkładu surowca w zakresie emisji z instalacji do oczyszczania gazów odlotowych,

b)

okresowe, z częstotliwością co najmniej raz na kwartał - z procesów rozkładu surowca w zakresie chwilowej emisji z kominów reaktorów oraz z procesów koncentracji odpadowych roztworów kwaśnych;

3)

pomiary emisji dwutlenku siarki, trójtlenku siarki i kwasu siarkowego dla instalacji do produkcji dwutlenku tytanu w przypadku stosowania reakcji sulfatyzacji - okresowe, z częstotliwością co najmniej raz na kwartał - z procesów kalcynacji, rozkładu surowca oraz koncentracji odpadowych roztworów kwaśnych;

4)

pomiary emisji chloru dla instalacji do produkcji dwutlenku tytanu w przypadku stosowania reakcji chlorowania:

a)

ciągłe - z głównych źródeł emisji chloru w instalacji,

b)

okresowe, z częstotliwością co najmniej raz na rok - ze źródeł emisji chloru w instalacji innych niż wskazane w lit. a.

3.

W przypadku procesów innych niż wymienione w ust. 2 pkt 1 prowadzi się okresowe pomiary emisji pyłu do powietrza, z częstotliwością co najmniej raz na rok.

§ 7.

1.

Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza lotnych związków organicznych, zwanych dalej „LZO”, prowadzi się dla instalacji określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 1 ustawy, w których są używane rozpuszczalniki organiczne, jeżeli spełnienie wymagań określonych w tych przepisach wymaga stosowania urządzeń ograniczających wielkość emisji LZO.

2.

Ciągłe pomiary emisji LZO do powietrza prowadzi się, jeżeli z jednego komina są wprowadzane do powietrza LZO w ilości większej niż średnio 10 kg/h w przeliczeniu na emisję całkowitego węgla organicznego.

3.

Okresowe pomiary emisji LZO do powietrza prowadzi się, jeżeli z jednego komina są wprowadzane do powietrza LZO w ilości średnio do 10 kg/h w przeliczeniu na emisję całkowitego węgla organicznego.

4.

Okresowe pomiary emisji LZO do powietrza prowadzi się raz na rok.

5.

Wielkość średniej emisji LZO w przeliczeniu na emisję całkowitego węgla organicznego ustala się na podstawie wyników okresowych pomiarów emisji albo z bilansu masy LZO zużywanych w każdym kolejnym okresie dwunastomiesięcznym odniesionego do czasu pracy instalacji, w której są używane LZO.

6.

LZO podlegające przemianie chemicznej, stosowane w celu rozpuszczania surowców, produktów, materiałów odpadowych lub zanieczyszczeń w procesach prowadzonych w instalacjach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 1 ustawy, w których są używane rozpuszczalniki organiczne, nie są uwzględniane w limitach zużycia LZO powodujących powstanie obowiązku wykonywania pomiarów emisji z instalacji, chyba że w wyniku tej przemiany powstają także LZO.

§ 8.

1.

Okresowe pomiary hałasu w środowisku, który jest wyrażony wskaźnikami hałasu mającymi zastosowanie do ustalania i kontroli warunków korzystania ze środowiska ( L_{Aeq D} i L_{Aeq N}), prowadzi się dla zakładu, na którego terenie są eksploatowane instalacje lub urządzenia emitujące hałas, dla którego została wydana decyzja o dopuszczalnym poziomie hałasu.

2.

Okresowe pomiary hałasu w środowisku, który jest wyrażony wskaźnikami hałasu mającymi zastosowanie do ustalania i kontroli warunków korzystania ze środowiska ( L_{Aeq D} i L_{Aeq N}), prowadzi się dla instalacji, dla której zostało wydane pozwolenie zintegrowane.

3.

Okresowe pomiary hałasu w środowisku, w tym hałasu impulsowego, prowadzi się raz na dwa lata, licząc od daty, w której decyzja o dopuszczalnym poziomie hałasu lub pozwolenie zintegrowane stały się ostateczne, z uwzględnieniem specyfiki pracy źródeł hałasu. W przypadku źródeł hałasu pracujących sezonowo pomiary hałasu przeprowadza się w tym okresie.

§ 9.

1.

Zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania:

1)

ciągłych pomiarów emisji do powietrza dla źródeł, o których mowa w § 2, są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

2)

okresowych pomiarów emisji do powietrza dla źródeł, o których mowa w § 2, są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia;

3)

ciągłych i okresowych pomiarów emisji do powietrza dla instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów, o których mowa w § 3, są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia;

4)

okresowych pomiarów emisji do powietrza dla instalacji do przetwarzania azbestu lub produktów zawierających azbest, o których mowa w § 5, są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia;

5)

ciągłych pomiarów emisji do powietrza dla instalacji do produkcji dwutlenku tytanu, o których mowa w § 6, są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia;

6)

okresowych pomiarów emisji do powietrza dla instalacji do produkcji dwutlenku tytanu, o których mowa w § 6, są określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

2.

Metodyka referencyjna wykonywania okresowych pomiarów hałasu w środowisku, o których mowa w § 8, pochodzącego z instalacji lub urządzeń, z wyjątkiem hałasu impulsowego, jest określona w załączniku nr 7 do rozporządzenia.

3.

Metodyka referencyjna wykonywania okresowych pomiarów hałasu impulsowego w środowisku, o których mowa w § 8, pochodzącego z instalacji lub urządzeń, jest określona w załączniku nr 8 do rozporządzenia.

4.

Ciągłe i okresowe pomiary emisji LZO wprowadzanych do powietrza z instalacji, o których mowa w § 7 ust. 1, wykonuje się:

1)

metodą ciągłej detekcji płomieniowo-jonizacyjnej, oznaczając całkowity węgiel organiczny - w przypadku instalacji, dla których określono standard emisyjny S₁;

2)

metodą chromatograficzną lub metodą ciągłej detekcji płomieniowo-jonizacyjnej, oznaczając całkowity węgiel organiczny - w przypadku instalacji, dla których określono standard emisyjny S₄, oraz instalacji powlekania nowych pojazdów, których zdolność produkcyjna wymaga zużycia więcej niż 15 Mg LZO w ciągu roku;

3)

metodą chromatograficzną - w przypadku:

a)

LZO, które zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającym i uchylającym dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz. Urz. UE L 353 z 31.12.2008, str. 1, z późn. zm.) są klasyfikowane jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość i które mają przypisane zwroty lub które powinny być oznaczone zwrotami wskazującymi rodzaj zagrożenia: H340, H350, H350i, H360D lub H360F,

b)

chlorowcowanych LZO, które zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w lit. a, mają przypisane zwroty lub które powinny być oznaczone zwrotami wskazującymi rodzaj zagrożenia H341 lub H351.

5.

W przypadku pomiarów okresowych emisji do powietrza LZO, wykonywanych metodą ciągłej detekcji płomieniowo-jonizacyjnej, z oznaczeniem całkowitego węgla organicznego, całkowity czas pomiaru powinien wynosić co najmniej 60 minut, w co najmniej 3 seriach pomiarowych nie krótszych niż 20 minut. Jeżeli w instalacji dany proces jest prowadzony w czasie krótszym niż 60 minut, pomiar powinien zostać przeprowadzony w całym czasie trwania procesu.

6.

W przypadku pomiarów okresowych emisji do powietrza dioksyn i furanów wykonuje się 1 pomiar z okresem pobierania próbek trwającym od 6 do 8 godzin.

7.

W przypadku pomiarów okresowych emisji do powietrza substancji innych niż LZO oraz dioksyny i furany, o których mowa w ust. 5 i 6, ilość serii pomiarowych jest zależna od metod badawczych, lecz nie może wynosić mniej niż dwie serie pomiarowe następujące po sobie.

§ 10.

1.

Wyniki ciągłych pomiarów emisji są ewidencjonowane na nośnikach cyfrowych lub w formie wydruków.

2.

Wyniki okresowych pomiarów emisji są ewidencjonowane na nośnikach cyfrowych lub w formie pisemnej.

§ 11.

Czas użytkowania źródła, o którym mowa w § 2 ust. 3, liczy się od dnia 22 listopada 2014 r.

§ 12.

1.

Dla źródła oddanego do użytkowania przed dniem 20 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane przed dniem 19 grudnia 2017 r. - oddanego do użytkowania nie później niż w dniu 20 grudnia 2018 r., dla którego w dniu 13 czerwca 2018 r. wykonywanie pomiarów emisji do powietrza nie było wymagane, pierwsze pomiary, o których mowa w § 2 ust. 4 i 6, przeprowadza się nie później niż do dnia:

1)

1 stycznia 2024 r. - dla źródła o nominalnej mocy cieplnej większej niż 5 MW;

2)

1 stycznia 2029 r. - dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i nie większej niż 5 MW.

2.

Dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, oddanego do użytkowania po dniu 19 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła wydano po dniu 18 grudnia 2017 r. - oddanego do użytkowania po dniu 20 grudnia 2018 r., pierwsze pomiary, o których mowa w § 2 ust. 4 i 6, przeprowadza się w terminie nie dłuższym niż 4 miesiące od daty uzyskania pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, albo od daty rozpoczęcia użytkowania źródła, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

§ 13.

1.

Metodyki referencyjne określone w załącznikach nr 1-3 do rozporządzenia, uwzględniające wymagania zawarte w normach przenoszących normy europejskie EN 14789, EN 14792 i EN 15058, które w 2017 r. zostały wycofane i zastąpione nowymi wydaniami norm, mogą być stosowane w pomiarach emisji do dnia 1 stycznia 2030 r.

2.

Metodyki referencyjne określone w załącznikach nr 1 i 3 do rozporządzenia, uwzględniające wymagania zawarte w nowych wydaniach norm przenoszących normy europejskie EN 14789, EN 14792 i EN 15058, które w 2017 r. zastąpiły poprzednie wydania tych norm, mogą być stosowane do dnia 1 stycznia 2030 r. w pomiarach emisji z wykorzystaniem przenośnych automatycznych systemów pomiarowych, w skład których wchodzą analizatory, dla których zostało potwierdzone certyfikatem spełnienie wymagań normy przenoszącej normę europejską EN 15267-3 i które przed dniem 1 stycznia 2020 r. były używane przez laboratoria lub certyfikowane jednostki badawcze, o których mowa w art. 147a ust. 1 ustawy.

§ 14.

Do pomiarów wielkości emisji, do których są obowiązani prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia, rozpoczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.

§ 15.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 20 września 2021 r.

Minister Klimatu i Środowiska kieruje działem administracji rządowej - klimat, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Klimatu i Środowiska (Dz. U. z 2021 r. poz. 941).

Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża następujące dyrektywy Unii Europejskiej:
1) dyrektywę Rady 87/217/EWG z dnia 19 marca 1987 r. w sprawie ograniczania zanieczyszczenia środowiska azbestem i zapobiegania temu zanieczyszczeniu (Dz. Urz. WE L 85 z 28.03.1987, str. 40 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 8, str. 269, Dz. Urz. WE L 377 z 31.12.1991, str. 48 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 2, str. 10, Dz. Urz. WE C 241 z 29.08.1994, str. 9, Dz. Urz. UE L 122 z 16.05.2003, str. 36 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 1, t. 4, str. 335 i Dz. Urz. UE L 150 z 14.06.2018, str. 155);
2) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str. 17 i Dz. Urz. UE L 158 z 19.06.2012, str. 25);
3) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2193 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania (Dz. Urz. UE L 313 z 28.11.2015, str. 1).

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2020 r. poz. 1378, 1565, 2127, 2338 oraz z 2021 r. poz. 802, 868, 1047, 1162, 1535, 1642 i 1648.

Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 276 z 20.10.2010, str. 33, Dz. Urz. UE L 216 z 14.08.2012, str. 3, Dz. Urz. UE L 354 z 28.12.2013, str. 86, Dz. Urz. UE L 130 z 28.05.2018, str. 11, Dz. Urz. UE L 294 z 21.11.2018, str. 44, Dz. Urz. UE L 95 z 07.04.2017, str. 1 i Dz. Urz. UE L 170 z 25.06.2019, str. 1.

Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 235 z 05.09.2009, str. 1, Dz. Urz. UE L 16 z 20.01.2011, str. 1, Dz. Urz. UE L 83 z 30.03.2011, str. 1, Dz. Urz. UE L 138 z 26.05.2011, str. 66, Dz. Urz. UE L 179 z 11.07.2012, str. 3, Dz. Urz. UE L 149 z 01.06.2013, str. 1, Dz. Urz. UE L 158 z 10.06.2013, str. 1, Dz. Urz. UE L 216 z 10.08.2013, str. 1, Dz. Urz. UE L 261 z 03.10.2013, str. 5, Dz. Urz. UE L 167 z 06.06.2014, str. 36, Dz. Urz. UE L 350 z 06.12.2014, str. 1, Dz. Urz. UE L 78 z 24.03.2015, str. 12, Dz. Urz. UE L 197 z 25.07.2015, str. 10, Dz. Urz. UE L 156 z 14.06.2016, str. 1, Dz. Urz. UE L 195 z 20.07.2016, str. 11, Dz. Urz. UE L 349 z 21.12.2016, str. 1, Dz. Urz. UE L 78 z 23.03.2017, str. 1, Dz. Urz. UE L 116 z 05.05.2017, str. 1, Dz. Urz. UE L 115 z 04.05.2018, str. 1, Dz. Urz. UE C 239 z 09.07.2018, str. 3, Dz. Urz. UE L 251 z 05.10.2018, str. 1, Dz. Urz. UE L 86 z 28.03.2019, str. 1, Dz. Urz. UE L 117 z 03.05.2019, str. 8, Dz. Urz. UE L 198 z 25.07.2019, str. 241, Dz. Urz. UE L 6 z 10.01.2020, str. 8, Dz. Urz. UE L 44 z 18.02.2020, str. 1, Dz. Urz. UE L 326 z 08.10.2020, str. 1, Dz. Urz. UE L 379 z 13.11.2020, str. 1 i 3 i Dz. Urz. UE L 133 z 20.04.2021, str. 5.

Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz. U. z 2019 r. poz. 2286), które zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1722) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Załącznik nr 1 - Zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania ciągłych pomiarów emisji do powietrza dla źródeł spalania paliw

patrz oryginał

Załącznik nr 2 - Zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania okresowych pomiarów emisji do powietrza dla źródeł spalania paliw

patrz oryginał

Załącznik nr 3 - Zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania ciągłych i okresowych pomiarów emisji do powietrza dla instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów

patrz oryginał

Załącznik nr 4 - Zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania okresowych pomiarów emisji do powietrza dla instalacji do przetwarzania azbestu lub produktów zawierających azbest

patrz oryginał

Załącznik nr 5 - Zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania ciągłych pomiarów emisji do powietrza dla instalacji do produkcji dwutlenku tytanu

patrz oryginał

Załącznik nr 6 - Zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania okresowych pomiarów emisji do powietrza dla instalacji do produkcji dwutlenku tytanu

patrz oryginał

Załącznik nr 7 - Metodyka referencyjna wykonywania okresowych pomiarów hałasu w środowisku pochodzącego z instalacji lub urządzeń, z wyjątkiem hałasu impulsowego

patrz oryginał

Załącznik nr 8 - Metodyka referencyjna wykonywania okresowych pomiarów hałasu impulsowego w środowisku pochodzącego z instalacji lub urządzeń

patrz oryginał

Spis treści

Treść rozporządzenia

§ 1.

1)

2)

3)

4)

5)

§ 2.

1.

1)

2)

3)

2.

3.

4.

5.

1)

2)

a)

b)

c)

6.

1)

2)

3)

a)

b)

4)

a)

b)

7.

8.

1)

2)

§ 3.

1.

2.

3.

1)

2)

a)

b)

3)

4.

1)

a)

b)

c)

2)

§ 4.

1.

1)

a)

b)

c)

d)

e)

f)

g)

h)

i)

2)

3)

2.

§ 5.

1.

2.

3.

§ 6.

1.

2.

1)

a)

b)

2)

a)

b)

3)

4)