1.
W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu
COVID-19, Dyrektor Generalny Służby Więziennej może określić, w drodze zarządzenia,
czasowe cele, strukturę organizacyjną i zadania podmiotu leczniczego dla osób pozbawionych
wolności, o którym mowa w art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Wydając zarządzenie, Dyrektor Generalny Służby Więziennej powinien określić zadania
podmiotów leczniczych w taki sposób, aby zapewnić osobom pozbawionym wolności dostęp
do opieki medycznej.
2.
W przypadku określonym w ust. 1 statut podmiotu leczniczego określony na podstawie
art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej ulega zawieszeniu.
3.
W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu
COVID-19, badaniom kontrolnym podmiotowym (wywiad chorobowy) i przedmiotowym (fizykalnym)
poddaje się osobę pozbawioną wolności przed jej zwolnieniem z zakładu karnego, a osobę
pozbawioną wolności przed jej przetransportowaniem tylko wtedy, gdy według oceny personelu
medycznego stan zdrowia osoby pozbawionej wolności tego wymaga lub osoba pozbawiona
wolności zgłasza dolegliwości zdrowotne.
4.
W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu
COVID-19, lekarz podmiotu leczniczego dla osób pozbawionych wolności może udzielić
porady lekarskiej oraz zlecić wykonanie badania (w tym badania kontrolnego), nie mając
bezpośredniego kontaktu z pacjentem.
5.
W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu
COVID-19, przygotowane przez uprawniony personel medyczny jednorazowe dawki leków,
także w podmiotach zapewniających całodobową opiekę pielęgniarską, mogą być przekazane
osobie pozbawionej wolności za pośrednictwem funkcjonariusza lub pracownika Służby
Więziennej w sposób uniemożliwiający niewłaściwe wydanie.