1.
Kalkulacja szczegółowa ceny jednostkowej polega na określeniu wartości poszczególnych
jednostkowych nakładów rzeczowych (kosztów bezpośrednich) oraz doliczeniu narzutów
kosztów pośrednich i zysku, według wzoru:
\(
C_j = \sum {\left( {n \times c} \right)} + K_{pj} + Z_j
\)
w którym poszczególne symbole oznaczają:
Cj - cenę jednostkową roboty podstawowej;
n - jednostkowe nakłady rzeczowe: robocizny - nr, materiałów - nm, pracy sprzętu - ns;
c - cenę czynników produkcji: robocizny - Cr, ceny materiałów - Cm, ceny pracy sprzętu - Cs;
n × c - koszty bezpośrednie jednostki przedmiarowej robót, według wzoru:
\(
n \times c = \left( {\sum {n_r \times C_r + } \sum {n_m \times C_m + \sum {n_s
\times C_s } } } \right)
\)
Kpj - koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót;
Zj - zysk kalkulacyjny na jednostkę przedmiarową robót.
2.
Koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót ustala się za pomocą wskaźnika narzutu
kosztów pośrednich, według wzoru:
\(
K_{pj} = {{W_{kp} \times (R_j + S_j )} \over {100\% }}
\)
w którym poszczególne symbole oznaczają:
Kpj - koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót;
Wkp - wskaźnik narzutu kosztów pośrednich w %;
Rj - koszt robocizny na jednostkę przedmiarową robót;
Sj - koszt pracy sprzętu na jednostkę przedmiarową robót.
3.
Zysk kalkulacyjny na jednostkę przedmiarową robót oblicza się jako iloczyn wskaźnika
narzutu zysku i podstawy jego naliczania.