Treść obwieszczenia

1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2020 r. poz. 136), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1)

ustawą z dnia 23 stycznia 2020 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 284),

2)

ustawą z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. poz. 2320)

oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 21 stycznia 2021 r.

2.

Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1)

art. 98, art. 101, art. 102, art. 111 i art. 114 ustawy z dnia 23 stycznia 2020 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 284), które stanowią:

„

Art. 98.

1.

Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe, z tym że sprawy te toczą się przed organami, które przejęły zadania i kompetencje na podstawie niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem art. 99.

2.

Organy, które przejęły zadania i kompetencje na podstawie niniejszej ustawy, przejmują związane z tymi zadaniami i kompetencjami prawa i obowiązki organów, które utraciły te zadania i kompetencje, w tym także wynikające z umów i porozumień.

3.

Akta spraw, rejestry, ewidencje, listy i bazy danych, prowadzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy przez organy, które utraciły zadania i kompetencje na podstawie niniejszej ustawy, przejmują organy, które przejęły od nich w tym zakresie zadania i kompetencje na podstawie niniejszej ustawy.

4.

Organy, które utraciły zadania i kompetencje na podstawie niniejszej ustawy, przekazują niezwłocznie organom, które przejęły od nich zadania i kompetencje na podstawie niniejszej ustawy, dokumentację związaną z wykonywaniem przejętych zadań i kompetencji, w tym także w postaci informatycznych nośników danych.

5.

Z czynności, o których mowa w ust. 3 i 4, sporządza się protokół.

”

„

Art. 101.

Czynności dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy przez organy, które utraciły zadania i kompetencje na podstawie niniejszej ustawy, a także dokumenty sporządzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy przez te organy albo przy ich udziale, w szczególności uzgodnienia, zatwierdzenia, akceptacje, wezwania, wpisy do rejestrów, zlecenia, wskazania, weryfikacje, notyfikacje, opinie i zaświadczenia, zachowują ważność, przy czym dokumenty wydane na czas określony - zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane.

Art. 102.

Wzory dokumentów określone na podstawie przepisów zmienianych niniejszą ustawą w formie dokumentu elektronicznego przez organy, które utraciły zadania i kompetencje na podstawie niniejszej ustawy, zachowują ważność.

”

„

Art. 111.

1.

Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów upoważniających zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc, z wyjątkiem przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 21 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 88, w brzmieniu dotychczasowym, i mogą być zmieniane.

2.

Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 125 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 72 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 125 ust. 7 i 8 ustawy zmienianej w art. 72, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

”

„

Art. 114.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 106 ust. 4, art. 107 ust. 2 i art. 108 ust. 2, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

”

;

2)

odnośnika nr 1 oraz art. 166 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. poz. 2320), które stanowią:

„

¹⁾ Niniejsza ustawa została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 29 października 2019 r. pod numerem 2019/533/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597), które wdraża dyrektywę (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE L 241 z 17.09.2015, str. 1).

”

„

Art. 166.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2021 r., z wyjątkiem:

1)

art. 145 i art. 146, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;

2)

art. 80, art. 115, art. 144 i art. 161, które wchodzą w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia;

3)

art. 96 pkt 18, art. 130, art. 134, art. 149 ust. 1 oraz art. 150, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;

4)

art. 38 ust. 6, art. 50, art. 52 ust. 5-7, art. 54 ust. 1-5 oraz art. 57 ust. 4, które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia;

5)

art. 9 ust. 1 pkt 1-8, art. 11 pkt 2, art. 16 ust. 1, art. 18 ust. 2, art. 28 pkt 2 lit. b i c, art. 31, art. 83 oraz art. 141, które wchodzą w życie z dniem 1 października 2021 r.;

6)

art. 122, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2022 r., z wyjątkiem pkt 5, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2026 r.;

7)

art. 58 ust. 1 pkt 4 i art. 63, które wchodzą w życie z dniem 1 października 2022 r.;

8)

art. 126 pkt 8, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.;

9)

art. 9 ust. 1 pkt 9, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2026 r.;

10)

art. 82 pkt 2, w zakresie dodawanego art. 100b, i art. 159, które wchodzą w życie z dniem 1 października 2028 r.;

11)

art. 82 pkt 1, 2, w zakresie dodawanego art. 100a, i pkt 3-21, art. 93, art. 96 pkt 1-17 i 19, art. 105 oraz art. 162, które wchodzą w życie z dniem 1 października 2029 r.

”

Załącznik - Tekst jednolity ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych/P>¹⁾Niniejsza ustawa służy stosowaniu: 1) rozporządzenia Komisji (WE) nr 748/2009 z dnia 5 sierpnia 2009 r. w sprawie wykazu operatorów statków powietrznych, którzy wykonywali działalność lotniczą wymienioną w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE poczynając od dnia 1 stycznia 2006 r. ze wskazaniem administrującego państwa członkowskiego dla każdego operatora statków powietrznych (Dz. Urz. UE L 219 z 22.08.2009, str. 1, z późn. zm.); 2) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1, z późn. zm.); 3) rozporządzenia Komisji (UE) nr 550/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustalającego, na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, pewne ograniczenia w zakresie wykorzystania międzynarodowych jednostek z tytułu projektów związanych z gazami przemysłowymi (Dz. Urz. UE L 149 z 08.06.2011, str. 1); 4) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 94); 5) rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 181 z 12.07.2012, str. 30, z późn. zm.); 6) rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiającego rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającego rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (Dz. Urz. UE L 122 z 03.05.2013, str. 1); 7) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylającego decyzję 280/2004/WE (Dz. Urz. UE L 165 z 18.06.2013, str. 13, z późn. zm.); 8) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1123/2013 z dnia 8 listopada 2013 r. w sprawie określania uprawnień do międzynarodowych jednostek emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 299 z 09.11.2013, str. 32); 9) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392 z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniającego dyrektywę 2003/87/WE w celu utrzymania obecnych ograniczeń zakresu zastosowania w odniesieniu do działań lotniczych i w celu przygotowania wdrożenia globalnego środka rynkowego po 2021 r. (Dz. Urz. UE L 350 z 29.12.2017, str. 7); 10) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8).

g)

wykonywanej wyłącznie w celu przeprowadzenia badań naukowych lub sprawdzenia, przetestowania lub przeprowadzenia procesu certyfikacji statku powietrznego lub urządzenia pokładowego lub naziemnego,

h)

wykonywanej przez statek powietrzny o maksymalnej certyfikowanej masie startowej poniżej 5700 kg,

i)

wykonywanej w ramach zobowiązań z tytułu wykonywania obowiązków użyteczności publicznej zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz. Urz. UE L 293 z 31.10.2008, str. 3) na trasach w regionach najbardziej oddalonych określonych w art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE 2012 C/326, str. 47) lub na trasach, których oferowana zdolność przewozowa nie przekracza 30 000 miejsc rocznie,

j)

wykonywanej przez operatora statku powietrznego będącego przewoźnikiem lotniczym w rozumieniu ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2020 r. poz. 1970), który realizuje:

-

mniej niż 243 operacje lotnicze w każdym z trzech kolejnych czteromiesięcznych okresów w roku kalendarzowym albo
-

operacje lotnicze, z których łączna roczna wielkość emisji wynosi mniej niż 10 000 Mg CO₂.

Art. 3.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1)

biomasie - rozumie się przez to biomasę, o której mowa w art. 3 pkt 20 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 181 z 12.07.2012, str. 30, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) nr 601/2012”;

2)

biopaliwie - rozumie się przez to biopaliwo, o którym mowa w art. 3 pkt 22 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012;

3)

biopłynie - rozumie się przez to biopłyn, o którym mowa w art. 3 pkt 21 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012;

3a)

eksploatacji instalacji - rozumie się przez to użytkowanie instalacji zarówno w normalnym trybie działalności, jak i przy wydarzeniach nietypowych, o których mowa w art. 20 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, a także utrzymywanie w sprawności tej instalacji;

4)

emisji - rozumie się przez to gazy cieplarniane wprowadzane do powietrza w wyniku działań człowieka, związanych z eksploatacją instalacji lub z wykonywaną operacją lotniczą;

5)

gazach cieplarnianych - rozumie się przez to:

a)

gazy:

-

dwutlenek węgla (CO₂),
-

metan (CH₄),
-

podtlenek azotu (N₂O),
-

fluorowęglowodory (HFCs),
-

perfluorowęglowodory (PFCs),
-

sześciofluorek siarki (SF₆),

b)

inne niż wymienione w lit. a gazowe składniki atmosfery zarówno naturalne, jak i antropogeniczne, które pochłaniają i reemitują promieniowanie podczerwone;

6)

grupie kapitałowej - rozumie się przez to grupę kapitałową, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, z późn. zm.);

7)

instalacji - rozumie się przez to stacjonarne urządzenie techniczne lub zespół takich urządzeń, w których są prowadzone jedno lub więcej działań określonych w załączniku nr 1 do ustawy oraz wszelkie inne czynności posiadające bezpośredni techniczny związek ze wskazanymi działaniami prowadzonymi w danym miejscu, które powodują emisję lub mają wpływ na jej wielkość;

8)

instalacji nowej - rozumie się przez to instalację:

a)

która po raz pierwszy uzyskała zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych po dniu 30 czerwca 2011 r. lub

b)

w której nastąpiło znaczące zwiększenie zdolności produkcyjnej po dniu 30 czerwca 2011 r.;

9)

instalacji wytwarzającej energię elektryczną - rozumie się przez to instalację, która po dniu 31 grudnia 2004 r. wytwarzała energię elektryczną przeznaczoną do sprzedaży osobom trzecim, i w której nie prowadzi się innych rodzajów działań określonych w załączniku nr 1 do ustawy niż spalanie paliw;

10)

jednostce poświadczonej redukcji emisji - rozumie się przez to jednostkę poświadczonej redukcji emisji w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1077 i 2320);

11)

jednostce redukcji emisji - rozumie się przez to jednostkę redukcji emisji w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji;

12)

okresie rozliczeniowym - rozumie się przez to okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. oraz każdy następujący po nim dziesięcioletni okres;

13)

operacji lotniczej - rozumie się przez to lot statku powietrznego, który rozpoczyna się lub kończy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

14)

operatorze statku powietrznego - rozumie się przez to podmiot, który użytkuje statek powietrzny w czasie wykonywania operacji lotniczej lub właściciela statku powietrznego w przypadku gdy podmiot ten nie jest znany lub nie został wskazany przez właściciela statku powietrznego, jeżeli:

a)

Rzeczpospolita Polska została dla tego operatora wskazana jako administrujące państwo członkowskie w rozporządzeniu Komisji Europejskiej wydanym w związku z art. 18a ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631), zwanej dalej „dyrektywą 2003/87/WE” lub

b)

posiada koncesję na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego, o której mowa w art. 164 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, lub

c)

posiada certyfikat upoważniający operatora statku powietrznego do wykonywania działalności gospodarczej przy użyciu statków powietrznych, o którym mowa w art. 160 ustawy określonej w lit. b, lub

d)

posiada upoważnienie dla przewoźnika lotniczego będącego przedsiębiorcą zagranicznym z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 192a ustawy określonej w lit. b, lub

e)

posiada zezwolenie dla obcych przewoźników lotniczych na wykonywanie przewozów lotniczych do lub z Rzeczypospolitej Polskiej wydane na podstawie art. 193 ustawy określonej w lit. b, lub

f)

jest użytkownikiem statku powietrznego w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy określonej w lit. b;

15)

podinstalacji - rozumie się przez to oznaczoną część instalacji wraz z produktami i odpowiadającą im emisją albo oznaczoną część instalacji oraz odpowiadającą jej emisję albo poziom emisji; wyodrębnia się podinstalację objętą wskaźnikiem emisyjności dla produktów albo podinstalację objętą wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple, albo podinstalację objętą wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie, albo podinstalację wytwarzającą emisje procesowe, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 21 ust. 5;

16)

prowadzącym instalację - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, która posiada tytuł prawny do władania instalacją w celu jej eksploatacji;

17)

rejestrze Unii - rozumie się przez to rejestr Unii, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiającego rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającego rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (Dz. Urz. UE L 122 z 03.05.2013, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) nr 389/2013”;

18)

spalaniu - rozumie się przez to każde utlenianie paliwa, niezależnie od sposobu wykorzystania uzyskanej w tym procesie energii cieplnej, elektrycznej lub mechanicznej, oraz wszelkie inne bezpośrednio z tym związane czynności, w tym przemywanie gazów odlotowych;

19)

statku powietrznym - rozumie się przez to statek powietrzny w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze;

20)

tonokilometrze - rozumie się przez to 1 Mg ładunku handlowego, stanowiącego łączną masę towarów, przesyłek pocztowych i pasażerów, przewiezionego na odległość 1 km;

21)

tytule prawnym - rozumie się przez to tytuł prawny, o którym mowa w art. 3 pkt 41 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz. 1219, 1378, 1565, 2127 i 2338);

22)

uprawnieniu do emisji - rozumie się przez to uprawnienie do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, dwutlenku węgla (CO₂) utworzone w ramach systemu, które służy do rozliczenia wielkości emisji w ramach tego systemu, i którym można rozporządzać na zasadach określonych w ustawie;

23)

weryfikatorze - rozumie się przez to:

a)

osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną w rozumieniu art. 3 pkt 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 94), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/2067”,

b)

osobę fizyczną, która uzyskała akredytację w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w lit. a

- która przeprowadza weryfikację zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w lit. a, lub zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 7;

24)

zakładzie - rozumie się przez to zakład, o którym mowa w art. 3 pkt 48 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;

25)

zezwoleniu - rozumie się przez to decyzję zezwalającą na emisję gazów cieplarnianych z instalacji i określającą obowiązki prowadzącego instalację w zakresie monitorowania.

Art. 4.

Minister właściwy do spraw klimatu:

1)

jest organem właściwym do wykonywania zadań wynikających z:

a)

rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1031/2010”,

b)

rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067,

c)

rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012,

d)

rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013,

e)

rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/331”

- chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej;

2)

pełni funkcję punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 70 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067;

3)

prowadzi koordynację, o której mowa w art. 10 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012.

Art. 5.

1.

Organy Inspekcji Ochrony Środowiska, zwane dalej „organami Inspekcji”, wykonują zadania dotyczące kontroli przestrzegania przepisów w zakresie emisji objętych systemem i szacowania wielkości tych emisji z uwzględnieniem przepisów ustawy, z tym że:

1)

wojewódzki inspektor ochrony środowiska jest właściwy ze względu na:

a)

miejsce wprowadzania do środowiska gazów cieplarnianych objętych systemem określone w pozwoleniu, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska - w sprawach wykonywania zadań związanych z emisją z instalacji,

b)

siedzibę lub miejsce zamieszkania operatora statku powietrznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w sprawach wykonywania zadań związanych z emisją z operacji lotniczych;

2)

Główny Inspektor Ochrony Środowiska wykonuje zadania związane z emisją z operacji lotniczych - w przypadku operatorów statków powietrznych niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2.

Polskie Centrum Akredytacji działające na podstawie ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2019 r. poz. 544 oraz z 2020 r. poz. 1086) jest krajową jednostką akredytującą, o której mowa w art. 55 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067, i wykonuje zadania tej jednostki określone w tym rozporządzeniu.

Art. 6.

Minister właściwy do spraw klimatu w sprawach rozstrzyganych na podstawie ustawy jest organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, 695, 1298 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 54), w stosunku do:

1)

marszałka województwa;

2)

starosty;

3)

regionalnego dyrektora ochrony środowiska.

Art. 7.

1.

Systemem administruje Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, zwany dalej „Krajowym ośrodkiem”.

2.

Dane osobowe przetwarzane w związku z administrowaniem systemem podlegają zabezpieczeniom zapobiegającym nadużyciom lub niezgodnemu z prawem dostępowi lub przekazywaniu polegającym co najmniej na:

1)

dopuszczeniu do przetwarzania danych osobowych wyłącznie osób posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych;

2)

pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych osobowych do zachowania ich w poufności.

Art. 7a⁷⁾Dodany przez art. 130 pkt 1 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. poz. 2320), która wejdzie w życie z dniem 1 lipca 2021 r.; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Ilekroć w ustawie jest mowa o obowiązku przekazywania, przedkładania, składania, sporządzania lub dołączania dokumentów, informacji, planów, sprawozdań, raportów lub wniosków na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej, wymóg ten należy uznać za spełniony, jeżeli:

1)

do pisma utrwalonego w postaci papierowej zostanie dołączona postać elektroniczna tego pisma umożliwiająca przetwarzanie zawartych w nim danych albo

2)

pismo utrwalone w postaci elektronicznej opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym będzie miało formę umożliwiającą przetwarzanie zawartych w nim danych.

Rozdział 2

Zarządzanie rachunkami w rejestrze Unii

Art. 8.

1.

Rejestr Unii działa na zasadach określonych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 389/2013.

2.

Krajowy ośrodek pełni obowiązki krajowego administratora w rozumieniu art. 3 pkt 22 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013 i zarządza zbiorem rachunków w rejestrze Unii podlegających jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskiej.

3.

Prowadzący instalację jest obowiązany do posiadania w rejestrze Unii rachunku posiadania operatora, o którym mowa w art. 16 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013.

4.

Operator statku powietrznego jest obowiązany do posiadania w rejestrze Unii rachunku posiadania operatora statków powietrznych, o którym mowa w art. 17 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013.

5.

Krajowy ośrodek otwiera w rejestrze Unii rachunki, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 389/2013, i zarządza nimi na zasadach określonych w tym rozporządzeniu i ustawie.

6.

Uprawnienia do emisji utrzymywane na krajowych rachunkach posiadania stanowią własność Skarbu Państwa.

7.

Krajowy ośrodek wykonuje prawomocne orzeczenia sądów lub innych uprawnionych organów i ostateczne decyzje, których przedmiotem jest rozporządzanie uprawnieniami do emisji utrzymywanymi na rachunkach w rejestrze Unii podlegających jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskiej lub ograniczenie prawa posiadacza rachunku do rozporządzania tymi uprawnieniami.

8.

Krajowy ośrodek informuje posiadacza rachunku o wykonaniu orzeczenia lub decyzji, o których mowa w ust. 7, oraz wskazuje organ, który je wydał.

Art. 9.

1.

Wniosek o otwarcie rachunku w rejestrze Unii odpowiada wymaganiom określonym w art. 15-20 oraz w art. 24 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013.

2.

Wniosek o otwarcie osobistego rachunku posiadania lub rachunku obrotowego w rejestrze Unii może złożyć:

1)

osoba fizyczna posiadająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wpisana do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. z 2020 r. poz. 2296 i 2320),

2)

osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego, o którym mowa w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 112 oraz z 2020 r. poz. 2320)

- będąca podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik zgodnie z art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3.

Przynajmniej jedna osoba wskazana we wniosku o otwarcie rachunku w rejestrze Unii jako upoważniony przedstawiciel, o którym mowa w art. 23 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013, jest obowiązana posiadać miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

4.

Do wniosku o otwarcie rachunku w rejestrze Unii, oprócz dokumentów i informacji określonych w załącznikach III-VIII do rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013, dołącza się:

1)

oświadczenie, że:

a)

nie toczy się postępowanie, o którym mowa w art. 22 ust. 2 lit. b rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013, wobec osoby fizycznej - w przypadku gdy wniosek dotyczy osoby fizycznej,

b)

nie toczy się postępowanie, o którym mowa w art. 22 ust. 2 lit. b rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013, wobec żadnej osoby fizycznej pełniącej funkcję członka zarządu lub innego organu zarządzającego wnioskodawcy, powołanej do pełnienia tej funkcji, zgodnie z postanowieniami umowy spółki, statutu lub innymi obowiązującymi jednostkę przepisami prawa - w przypadku gdy wniosek dotyczy osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną,

c)

nie toczy się postępowanie, o którym mowa w art. 24 ust. 5 lit. b rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013, wobec osób fizycznych wyznaczonych jako upoważniony przedstawiciel lub dodatkowy upoważniony przedstawiciel, o których mowa w art. 24 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013;

2)

dowód wniesienia opłaty za otwarcie rachunku.

5.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy/a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1444 i 1517)”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

6⁹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Wniosek o otwarcie i zamknięcie rachunku w rejestrze Unii składa się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym na formularzu dostępnym na stronie internetowej Krajowego ośrodka z zachowaniem wymagań, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 389/2013.

7.

Wniosek o aktualizację danych dotyczących rachunku w rejestrze Unii składa się zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 25 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013. Do wniosku o aktualizację stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1-3, ust. 4 pkt 1 lit. c oraz ust. 5 i 6.

Kopię ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 8, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi.

10.

Krajowy ośrodek wykonuje decyzję o uwzględnieniu sprzeciwu w całości lub w części, w terminie 7 dni od dnia jej otrzymania.

Art. 11.

1.

Krajowy ośrodek informuje Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwany dalej „Narodowym Funduszem”, o otwarciu oraz zamknięciu rachunku w rejestrze Unii w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku, w którym nastąpiło otwarcie lub zamknięcie tego rachunku.

2.

Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę podmiotu, któremu odpowiednio otwarto albo zamknięto rachunek w rejestrze Unii, oraz jego adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby;

2)

numer rachunku w rejestrze Unii, który odpowiednio otwarto albo zamknięto;

3)

dzień odpowiednio otwarcia albo zamknięcia rachunku w rejestrze Unii;

4)

jeżeli posiadacz rachunku w rejestrze Unii złożył wniosek o jego zamknięcie - datę złożenia tego wniosku.

Art. 12.

1.

Krajowy ośrodek określa w regulaminie szczegółowe warunki techniczne otwierania rachunków w rejestrze Unii, zarządzania nimi oraz ich zamykania.

2.

Regulamin, o którym mowa w ust. 1, jest udostępniany na stronie internetowej Krajowego ośrodka.

Art. 13.

1.

Za otwarcie rachunku w rejestrze Unii wnosi się opłatę w wysokości 2000 zł.

2.

Posiadacz rachunku w rejestrze Unii wnosi, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, opłatę roczną w wysokości 500 zł, wskazując w tytule przelewu bankowego numer rachunku w rejestrze Unii, którego dotyczy wnoszona opłata.

3.

Nie wnosi się opłaty za otwarcie rachunku i opłaty rocznej w przypadku krajowego rachunku posiadania.

4.

Opłatę za otwarcie rachunku i opłatę roczną wnosi się na rachunek bankowy Narodowego Funduszu. Opłaty stanowią przychód Narodowego Funduszu.

5.

Opłaty rocznej nie wnosi się za rok, w którym wniesiono opłatę za otwarcie rachunku.

6.

Obowiązek wniesienia opłaty rocznej ustaje, gdy emisja zostanie rozliczona zgodnie z art. 92 ust. 1 albo 5, a saldo rachunku jest zerowe, jednak nie wcześniej niż w roku następującym po roku, w którym stwierdzono wygaśnięcie zezwolenia.

7.

W przypadku rachunku innego niż rachunek posiadania operatora i rachunek posiadania operatora statków powietrznych obowiązek wniesienia opłaty rocznej ustaje w roku następującym po roku, w którym posiadacz rachunku w rejestrze Unii złożył do Krajowego ośrodka wniosek o jego zamknięcie, o ile saldo tego rachunku jest zerowe.

Art. 14.

1.

Narodowy Fundusz przekazuje Krajowemu ośrodkowi w terminie do dnia 14 kwietnia każdego roku:

1)

informację o wniesieniu opłaty rocznej zawierającą następujące dane:

a)

imię i nazwisko albo nazwę posiadacza rachunku oraz jego adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby,

b)

numer rachunku w rejestrze Unii,

c)

wysokość wniesionej opłaty,

d)

datę wpływu opłaty na rachunek bankowy Narodowego Funduszu;

2)

listę rachunków, za które opłata roczna nie została wniesiona.

2.

W przypadku niewniesienia opłaty rocznej stosuje się przepis art. 34 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013. Przywrócenie dostępu do rachunku w rejestrze Unii następuje niezwłocznie po przekazaniu Krajowemu ośrodkowi dowodu wniesienia tej opłaty.

Rozdział 3

Rozporządzanie uprawnieniami do emisji utrzymywanymi na rachunkach w rejestrze Unii i przenoszenie tych uprawnień

Art. 15.

1.

Uprawnieniami do emisji można swobodnie rozporządzać, chyba że przepisy ustawy lub przepisy Unii Europejskiej dotyczące handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych stanowią inaczej.

2.

Czynności rozporządzające uprawnieniami do emisji mogą być dokonywane między osobami fizycznymi, osobami prawnymi lub jednostkami organizacyjnymi niebędącymi osobami prawnymi, które posiadają rachunek w rejestrze Unii.

Art. 16.

2)

w przypadku instalacji - jej oznaczenie;

3)

w przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 1 - liczbę wydanych uprawnień do emisji ze wskazaniem roku, na który zostały przydzielone;

3a)

w przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2 - liczbę uprawnień do emisji zwróconych wraz ze wskazaniem roku, za który dokonano zwrotu;

4)

datę wydania albo datę zwrotu uprawnień do emisji.

Art. 18.

1.

Uprawnienia do emisji wydane na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii w liczbie większej niż ustalona w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4, art. 59 ust. 5, art. 70 ust. 12 lub art. 71 ust. 11, albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 73 ust. 10, albo wydane na rachunek posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii w liczbie większej niż ustalona stosownie do informacji, o której mowa w art. 48 ust. 1, zwane dalej „nadmiarowo wydanymi uprawnieniami do emisji”, podlegają zwrotowi.

2.

Krajowy ośrodek występuje z wnioskiem o zwrot nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji do prowadzącego instalację oraz do operatora statków powietrznych. Prowadzący instalację oraz operator statków powietrznych zwracają nadmiarowo wydane uprawnienia do emisji w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.

3¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli prowadzący instalację albo operator statków powietrznych nie zwrócą nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji w terminie, o którym mowa w ust. 2, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o prowadzącym instalację oraz operatorze statków powietrznych, który nie dopełnił obowiązku zwrotu.

4.

Informacja, o której mowa w ust. 3, zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację albo operatora statków powietrznych, ich adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby;

2)

liczbę nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji, które nie zostały zwrócone.

5¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję w sprawie zwrotu równowartości nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji, określając kwotę podlegającą zwrotowi oraz termin jej uiszczenia.

6.

Przy obliczaniu kwoty podlegającej zwrotowi przyjmuje się jednostkową cenę uprawnienia do emisji, która odpowiada średniej cenie uprawnienia do emisji notowanej na giełdach ICE/ECX i EEX na rynku wtórnym spot w ostatnim dniu, w którym realizowany był obrót uprawnieniami do emisji, poprzedzającym dzień wydania decyzji, w przeliczeniu na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień wydania decyzji.

Art. 19.

1.

Do kwoty, o której mowa w art. 18 ust. 5, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, 1423, 2122, 2123 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 72).

2.

Kwota, o której mowa w art. 18 ust. 5, podlega egzekucji administracyjnej w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41).

3.

Należności wnoszone w związku z obowiązkiem zwrotu kwoty, o której mowa w art. 18 ust. 5, stanowią dochód budżetu państwa.

Rozdział 5

Przydział uprawnień do emisji na produkcję inną niż produkcja energii elektrycznej

w okresie rozliczeniowym 2013-2020

Art. 20.

1.

Uprawnienia do emisji dla instalacji na produkcję inną niż produkcja energii elektrycznej są przydzielane na podstawie wniosku o przydział uprawnień do emisji na okres rozliczeniowy.

2¹²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany do Krajowego ośrodka na formularzu dostępnym na stronie internetowej Krajowego ośrodka na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej.

Art. 21.

1.

Wniosek, o którym mowa w art. 20 ust. 1, zawiera informacje o instalacji, w szczególności dotyczące:

1)

przynależności instalacji do sektora lub podsektora narażonego na znaczące ryzyko ucieczki emisji, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 10a ust. 13 dyrektywy 2003/87/WE;

2)

wyodrębnienia podinstalacji w ramach instalacji;

3)

początkowej zainstalowanej zdolności produkcyjnej dla każdej podinstalacji;

4)

historycznego poziomu działalności w instalacji;

5)

wstępnej całkowitej rocznej liczby uprawnień do emisji.

2.

Początkowa zainstalowana zdolność produkcyjna, o której mowa w ust. 1 pkt 3, oznacza średnią z dwóch największych miesięcznych wielkości produkcji w podinstalacji w okresie od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. albo w okresie od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli instalacja w pierwszym okresie nie działała albo działała krócej niż dwa miesiące, przyjmując, że podinstalacja działała przy tym obciążeniu 720 godzin na miesiąc przez 12 miesięcy w roku.

3.

Historyczny poziom działalności w instalacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, określa się dla okresu odniesienia od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. albo dla okresu odniesienia od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., jeżeli poziom działalności w drugim okresie odniesienia jest wyższy.

4.

Wstępna całkowita roczna liczba uprawnień do emisji dla instalacji stanowi sumę wszystkich wstępnych rocznych liczb uprawnień do emisji dla podinstalacji obliczonych zgodnie z art. 22 ust. 2.

5.

Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia:

1)

wymagania dotyczące wyodrębnienia podinstalacji w ramach instalacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i art. 68 ust. 2 pkt 1 oraz w art. 71 ust. 3 pkt 1,

2)

zakres i sposób gromadzenia danych do określania początkowej zainstalowanej zdolności produkcyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 3, art. 68 ust. 2 pkt 2, i zainstalowanej zdolności produkcyjnej, o której mowa w art. 71 ust. 3 pkt 2, w instalacji i podinstalacji w celu określenia okresów odniesienia będących podstawą do wyliczania przydziału uprawnień do emisji,

3)

sposób określania historycznego poziomu działalności, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, oraz poziomów działalności, o których mowa wart. 68 ust. 2 pkt 3 i art. 71 ust. 3 pkt 3,

4)

sposób obliczania wstępnej rocznej liczby uprawnień do emisji

- biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia jednolitych wymagań dotyczących gromadzenia i weryfikacji danych wykorzystywanych na potrzeby przydziału uprawnień do emisji.

6.

Informacje o instalacji, o których mowa w ust. 1, podlegają weryfikacji przez weryfikatora w zakresie poprawności, wiarygodności oraz dokładności, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7. Z przeprowadzonej weryfikacji sporządza się protokół.

7¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie weryfikacji informacji przekazanych przez prowadzącego instalację, mając na uwadze konieczność zagwarantowania, że przydział uprawnień do emisji następuje na podstawie rzetelnych i wiarygodnych danych.

8.

Koszty weryfikacji informacji o instalacji ponosi prowadzący instalację.

9.

Prowadzący instalację składa wniosek, o którym mowa w art. 20 ust. 1, nie później niż na 17 miesięcy przed dniem rozpoczęcia okresu rozliczeniowego. Wniosek złożony po upływie tego terminu pozostawia się bez rozpatrzenia.

10.

Do wniosku, o którym mowa w art. 20 ust. 1, dołącza się:

1)

raport o metodyce zbierania danych przekazanych we wniosku;

2)

protokół z przeprowadzonej przez weryfikatora weryfikacji informacji o instalacji, o których mowa w ust. 1;

3)

opis i schemat strukturalny instalacji z podziałem na podinstalacje.

11¹³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Jeżeli wniosek o przydział uprawnień do emisji nie spełnia wymogów, o których mowa w ust. 1-3 i 10, określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 5 oraz wymogu określonego w art. 20 ust. 2, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do usunięcia braków w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Do wniosku składanego na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej dołącza się elektroniczne kopie dokumentów.

Art. 22.

1.

Krajowy ośrodek sprawdza zweryfikowane informacje o instalacji, o których mowa w art. 21 ust. 6, w zakresie kompletności danych oraz zgodności i poprawności przeprowadzonych obliczeń zgodnie z przepisami ustawy i przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 5.

2.

Na podstawie zweryfikowanych informacji o instalacji, o których mowa w art. 21 ust. 6, oraz po dokonaniu sprawdzenia tych informacji Krajowy ośrodek ocenia poprawność wstępnej rocznej liczby uprawnień do emisji obliczonej dla każdego roku okresu rozliczeniowego dla każdej instalacji, z podziałem na podinstalacje, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 5.

Art. 23.

1.

Krajowy ośrodek przygotowuje wykaz instalacji wraz z obliczoną wstępną całkowitą roczną liczbą uprawnień do emisji, zgodnie z art. 21 ust. 4.

2¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu wykaz, o którym mowa w ust. 1.

3¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu zapewnia możliwość udziału społeczeństwa w opracowywaniu wykazu, o którym mowa w ust. 1, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2020 r. poz. 283, 284, 322, 471 i 1378).

4¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu przedstawia wykaz, o którym mowa w ust. 1, do akceptacji Radzie Ministrów.

5¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli Rada Ministrów zaakceptuje wykaz, o którym mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje go Komisji Europejskiej.

Art. 24¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

5.

Postępowanie w sprawie zmiany przydziału uprawnień do emisji dla instalacji nowej albo postępowanie w sprawie zmiany przydzielonej liczby uprawnień do emisji w przypadku znaczącego zmniejszenia zdolności produkcyjnej, o którym mowa w art. 71, wstrzymuje się do czasu zaakceptowania przez Komisję Europejską korekty całkowitej rocznej liczby uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 2.

6¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje zmieniony wykaz instalacji zawierający korektę całkowitej rocznej liczby uprawnień do emisji Komisji Europejskiej.

7.

Jeżeli w wyniku korekty, o której mowa w ust. 1 lub 2, powstanie podstawa do zwrotu nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji, przepis art. 18 stosuje się odpowiednio.

Art. 26.

1.

Całkowita roczna liczba uprawnień do emisji przydzielona dla danej instalacji w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 podlega dostosowaniu do zmian w wykazie sektorów lub podsektorów narażonych na znaczące ryzyko ucieczki emisji, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 10a ust. 13 dyrektywy 2003/87/WE.

2.

Prowadzący instalację w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie przepisów wprowadzających zmiany w wykazie sektorów lub podsektorów narażonych na znaczące ryzyko ucieczki emisji przedkłada do Krajowego ośrodka informację o instalacji, o której mowa w art. 21 ust. 1.

3.

Przepisy art. 21-24 oraz art. 25 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

4¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra całkowitą roczną liczbę uprawnień do emisji dostosowaną do zmian w wykazie sektorów lub podsektorów narażonych na znaczące ryzyko ucieczki emisji.

Rozdział 5a

Przydział uprawnień do emisji na produkcję inną niż produkcja energii elektrycznej w okresie rozliczeniowym 2021-2030 oraz w kolejnych okresach rozliczeniowych

Art. 26a.

1.

Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o wniosku o przydział uprawnień do emisji, rozumie się przez to wniosek o przydział uprawnień do emisji, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

2.

Uprawnienia do emisji dla instalacji na produkcję inną niż produkcja energii elektrycznej są przydzielane na podstawie wniosku o przydział uprawnień do emisji.

Art. 26b.

1¹⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Wniosek o przydział uprawnień do emisji składa się do Krajowego ośrodka co 5 lat, w terminie do 29 czerwca, na formularzu dostępnym na jego stronie internetowej, na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej.

2.

Koszty weryfikacji raportu dotyczącego danych podstawowych, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. a rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, ponosi prowadzący instalację.

3.

Jeżeli wniosek o przydział uprawnień do emisji nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do usunięcia braków w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania.

Art. 26c.

Krajowy ośrodek sprawdza wniosek o przydział uprawnień do emisji w zakresie kompletności danych oraz zgodności z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 oraz z przepisami ustawy, a także z informacjami zawartymi w zezwoleniu, o którym mowa w art. 52 ust. 1, ipozwoleniach, o których mowa w art. 53 ust. 2 pkt 1.

Art. 26d.

1.

Krajowy ośrodek przygotowuje projekt wykazu instalacji, dla których planowany jest przydział uprawnień do emisji na produkcję inną niż produkcja energii elektrycznej na okres, na który przydzielane są uprawnienia.

2¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu projekt wykazu, o którym mowa w ust. 1.

3¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej wykaz instalacji, o którym mowa w ust. 1.

Art. 26e.

1¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek określa dla instalacji wstępną liczbę uprawnień do emisji zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 i przekazuje informację o tej liczbie ministrowi właściwemu do spraw klimatu w celu zgłoszenia Komisji Europejskiej zgodnie z art. 14 ust. 5 tego rozporządzenia.

2.

Po określeniu przez Komisję Europejską współczynnika, o którym mowa w art. 14 ust. 6 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, Krajowy ośrodek oblicza ostateczną roczną liczbę uprawnień do emisji zgodnie z art. 16 ust. 8 tego rozporządzenia.

3¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra ostateczną roczną liczbę uprawnień do emisji obliczoną zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

Rozdział 5b

Plan metodyki monitorowania

Art. 26f.

1.

Prowadzący instalację nową, która kwalifikuje się do przydziału uprawnień do emisji, składa do organu właściwego do wydania zezwolenia do zatwierdzenia plan metodyki monitorowania, o którym mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, zwany dalej „planem metodyki monitorowania”.

2¹⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Plan metodyki monitorowania składa się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej. Plan metodyki monitorowania składa się w dwóch egzemplarzach, chyba że został złożony na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

3.

Plan metodyki monitorowania składa się nie później niż na 4 miesiące przed dniem rozpoczęcia normalnej działalności, o której mowa w art. 2 pkt 12 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

4.

Organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje Krajowemu ośrodkowi plan metodyki monitorowania w celu wydania opinii. Opinia zawiera ocenę przedłożonego planu w zakresie zgodności z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, a także w zakresie kompletności i przejrzystości zawartych w nim informacji i danych.

5.

Krajowy ośrodek wydaje opinię, o której mowa w ust. 4, w terminie 30 dni od dnia otrzymania kompletnego wniosku o jej wydanie, z zastrzeżeniem ust. 10.

6.

Przy wydawaniu opinii, o której mowa w ust. 4, nie stosuje się przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.

7.

Jeżeli plan metodyki monitorowania nie spełnia wymagań określonych w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 lub zawiera niekompletne lub nieprzejrzyste informacje lub dane, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do poprawienia planu metodyki monitorowania lub do złożenia wyjaśnień w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia doręczenia wezwania i powiadamia o tym organ właściwy do wydania zezwolenia.

8.

Prowadzący instalację składa poprawiony plan metodyki monitorowania lub wyjaśnienia do Krajowego ośrodka i organu właściwego do wydania zezwolenia.

9.

Jeżeli pomimo złożenia poprawionego planu metodyki monitorowania lub złożenia wyjaśnień nadal nie jest on zgodny z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 lub zawiera niekompletne lub nieprzejrzyste informacje lub dane, przepisy ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.

10.

Jeżeli w terminie 90 dni od dnia doręczenia Krajowemu ośrodkowi po raz pierwszy planu metodyki monitorowania plan ten nadal nie jest zgodny z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 lub zawiera niekompletne lub nieprzejrzyste informacje lub dane, Krajowy ośrodek w terminie 14 dni po upływie tego terminu wydaje opinię, o której mowa w ust. 4.

11.

Organ właściwy do wydania zezwolenia w drodze decyzji:

1)

zatwierdza plan metodyki monitorowania, gdy plan ten jest zgodny z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 oraz gdy plan metodyki monitorowania zawiera kompletne i przejrzyste informacje lub dane, albo

2)

odmawia zatwierdzenia planu metodyki monitorowania, gdy plan ten jest niezgodny z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 albo gdy plan metodyki monitorowania zawiera niekompletne lub nieprzejrzyste informacje lub dane.

12.

Kopię decyzji, w której zatwierdza się plan metodyki monitorowania lub odmawia zatwierdzenia tego planu, organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje Krajowemu ośrodkowi, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

Art. 26g.

1.

Prowadzący instalację niezwłocznie zgłasza organowi właściwemu do wydania zezwolenia każdą planowaną zmianę zatwierdzonego planu metodyki monitorowania i informuje o tym Krajowy ośrodek.

2.

W przypadku gdy planowana zmiana jest zmianą istotną w rozumieniu art. 9 ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, prowadzący instalację jest obowiązany wystąpić do organu właściwego do wydania zezwolenia o zatwierdzenie istotnej zmiany planu metodyki monitorowania w terminie 21 dni od dnia zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1.

3.

Organ właściwy do wydania zezwolenia wszczyna z urzędu postępowanie w sprawie zatwierdzenia planu metodyki monitorowania, jeżeli prowadzący instalację nie wystąpił o zatwierdzenie istotnej zmiany planu metodyki monitorowania w terminie, o którym mowa w ust. 2.

4.

W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, przepisy art. 26f ust. 2 i 4-12 stosuje się odpowiednio.

Rozdział 6

Przydział uprawnień do emisji w okresie rozliczeniowym 2013-2020 dla instalacji wytwarzających energię elektryczną

Art. 27.

1.

W okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r. instalacjom wytwarzającym energię elektryczną, które były eksploatowane najpóźniej w dniu 31 grudnia 2008 r., lub instalacjom wytwarzającym energię elektryczną, w przypadku których proces inwestycyjny został faktycznie rozpoczęty najpóźniej w tym dniu, mogą być przydzielone uprawnienia do emisji na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.

2.

Za dzień faktycznego rozpoczęcia procesu inwestycyjnego uznaje się dzień, w którym zostały podjęte prace przygotowawcze związane z tym procesem.

3.

Uprawnienia do emisji przydzielone instalacji wytwarzającej energię elektryczną, w przypadku której proces inwestycyjny został faktycznie rozpoczęty najpóźniej w dniu 31 grudnia 2008 r., mogą zostać wydane tej instalacji od roku, w którym rozpoczęto eksploatację tej instalacji. Nie wydaje się uprawnień do emisji przydzielonych instalacji na lata poprzedzające rok, w którym rozpoczęto eksploatację instalacji. Uprawnienia, które nie zostały wydane instalacji wytwarzającej energię elektryczną do roku rozpoczęcia eksploatacji, zostają sprzedane w drodze aukcji po zakończeniu roku, w którym powinny były zostać wydane tej instalacji, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2019 r.

3a¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, w przypadku której proces inwestycyjny został faktycznie rozpoczęty najpóźniej w dniu 31 grudnia 2008 r., jest obowiązany niezwłocznie poinformować, na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, ministra właściwego do spraw klimatu o braku możliwości rozpoczęcia eksploatacji tej instalacji przed upływem roku kalendarzowego, do którego został przypisany przydział uprawnień. W przypadku przedłożenia powyższej informacji uprawnienia do emisji są kierowane do aukcji na zasadach określonych w ust. 3 zdanie drugie.

4¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, w przypadku której proces inwestycyjny został faktycznie rozpoczęty najpóźniej w dniu 31 grudnia 2008 r., przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu i Krajowemu ośrodkowi informację o oddaniu instalacji do użytkowania, w terminie 14 dni od dnia oddania tej instalacji do użytkowania.

Art. 28.

1.

Wartość uprawnień do emisji wydanych instalacjom wytwarzającym energię elektryczną na zasadach określonych w niniejszym rozdziale stanowi wartość pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zwanej dalej „pomocą publiczną”.

2.

Prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, któremu wydano uprawnienia do emisji na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, jest beneficjentem pomocy publicznej.

Art. 29.

1.

Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wykaz instalacji wytwarzających energię elektryczną, o których mowa w art. 27 ust. 1, wraz z liczbą uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia danej instalacji na każdy rok okresu rozliczeniowego 2013-2020, kierując się decyzją Komisji Europejskiej z dnia 13 lipca 2012 r. C(2012) 4609 final. dotyczącą wniosku zgłoszonego przez Polskę na podstawie art. 10c ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji na modernizację wytwarzania energii elektrycznej oraz decyzją Komisji Europejskiej z dnia 22 stycznia 2014 r. C(2013) 6648 final. - Odstępstwo na podstawie art. 10c dyrektywy 2003/87/WE w sprawie handlu emisjami - bezpłatne uprawnienia dla wytwórców energii elektrycznej, w których Komisja Europejska zaakceptowała złożony przez Rzeczpospolitą Polską wniosek dotyczący przydziału uprawnień do emisji instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w okresie rozliczeniowym 2013-2020, a także powszechnym charakterem tego wykazu.

2.

Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera listę instalacji wytwarzających energię elektryczną, które kwalifikują się do przydziału uprawnień do emisji, wraz z liczbą uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia danej instalacji na każdy rok okresu rozliczeniowego 2013-2020, ustaloną przez ministra właściwego do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw energii, zgodnie z decyzją Komisji nr K (2011) 1983 z dnia 29 marca 2011 r. w sprawie metodologii przejściowego przydziału instalacjom wytwarzającym energię elektryczną bezpłatnych uprawnień do emisji na mocy art. 10c ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE oraz z uwzględnieniem wytycznych zawartych w Komunikacie Komisji - Wytyczne w zakresie nieobowiązkowego stosowania art. 10c dyrektywy 2003/87/WE (2011/C 99/03) (Dz. Urz. UE C 99 z 31.03.2011, str. 9), zwanym dalej „Komunikatem Komisji nr 2011/C 99/03”, na podstawie:

1)

zweryfikowanych emisji w latach 2005-2007 lub

2)

wskaźnika wydajności ex ante.

Art. 30.

1¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” krajowy plan inwestycyjny sporządzony przez ministra właściwego do spraw energii na podstawie informacji przekazanych przez podmioty realizujące zadania inwestycyjne z uwzględnieniem potrzeby modernizacji i poprawy infrastruktury, wspierania czystych technologii, a także dywersyfikacji struktury energetycznej i źródeł dostaw, zatwierdzony przez Komisję Europejską w decyzjach, o których mowa w art. 29 ust. 1, niezwłocznie po jego zatwierdzeniu przez Komisję Europejską, uwzględniając poufność informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1913).

2.

2)

proponowany wskaźnik lub wskaźniki zgodności oraz ich wartość:

a)

przed rozpoczęciem realizacji zadania,

b)

po zakończeniu realizacji zadania.

6¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi wniosek, o którym mowa w ust. 4, w celu wydania opinii na temat prawidłowości doboru wskaźnika lub wskaźników zgodności proponowanych w tym wniosku. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu opinię w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Przy zasięganiu opinii przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się.

7¹⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Wniosek, o którym mowa w ust. 4, sporządza się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, za pomocą formularza, według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 1.

8.

Minister właściwy do spraw klimatu, w drodze decyzji:

1)

zatwierdza proponowany we wniosku wskaźnik lub wskaźniki zgodności dla danego zadania inwestycyjnego lub

2)

odmawia zatwierdzenia proponowanego wskaźnika lub wskaźników zgodności w przypadku gdy:

a)

co najmniej jeden wskaźnik nie został dobrany prawidłowo dla realizacji danego zadania inwestycyjnego lub

b)

dobrany wskaźnik lub wskaźniki zgodności wskazują, że realizacja zadania nie przyniesie efektu ekologicznego, lub

c)

zadanie inwestycyjne, dla którego został złożony wniosek, o którym mowa w ust. 4, nie jest adekwatne w stosunku do zadania ujętego w krajowym planie inwestycyjnym.

8a.

W przypadku zbycia tytułu prawnego do instalacji nabywca tytułu prawnego jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o przeniesienie decyzji, o której mowa w ust. 8, w terminie 30 dni od dnia nabycia tytułu prawnego do instalacji.

9¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, w terminie 3 miesięcy od dnia sporządzenia tego poświadczenia, chyba że poświadczenie to sporządza minister właściwy do spraw klimatu.

10.

Poświadczenie osiągnięcia każdego z zatwierdzonych wskaźników zgodności sporządza:

1¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6.)

minister właściwy do spraw klimatu w zakresie:

a)

sieci przesyłowych i dystrybucyjnych elektroenergetycznych,

b)

sieci przesyłowych gazowych,

c)

sieci ciepłowniczych

- w formie zaświadczenia;

2)

weryfikator w zakresie mocy osiągalnej, emisyjności, redukcji emisyjności lub w zakresie zastosowanego paliwa - w formie opinii.

11.

Poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności sporządza się niezwłocznie po zakończeniu realizacji zadania inwestycyjnego.

12.

Poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności w zakresie mocy osiągalnej, emisyjności, redukcji emisyjności lub w zakresie zastosowanego paliwa sporządza się, uwzględniając dane z 12 miesięcy, licząc od dnia zakończenia realizacji zadania inwestycyjnego, niezwłocznie po upływie tego okresu.

13.

Koszty sporządzenia poświadczenia osiągnięcia każdego z zatwierdzonych wskaźników zgodności ponosi podmiot realizujący zadanie inwestycyjne.

Art. 33.

1.

Realizacja zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym, stanowiących roboty budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, 2127 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11) podlega kontroli przez organy nadzoru budowlanego.

2.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne składa wniosek o przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1, nie rzadziej niż raz w okresie sprawozdawczym.

3.

Kontrola, o której mowa w ust. 1, obejmuje sprawdzenie zgodności wykonywanych robót budowlanych z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane i jest prowadzona na zasadach określonych w przepisach tej ustawy.

Art. 34.

1.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym, w terminie do dnia 30 września każdego roku, przedkłada Krajowemu ośrodkowi sprawozdanie rzeczowo-finansowe z realizacji zadania inwestycyjnego za okres sprawozdawczy, zwane dalej „sprawozdaniem rzeczowo-finansowym”, wraz z opinią biegłego rewidenta, o której mowa w art. 36 ust. 2.

2.

Sprawozdania rzeczowo-finansowego nie składa się, jeżeli w okresie sprawozdawczym nie poniesiono żadnych kosztów inwestycyjnych. W takim przypadku podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przedkłada Krajowemu ośrodkowi odpowiednią informację w terminie, o którym mowa w ust. 1. Informacja zawiera również szczegółowe dane o wykorzystaniu nadwyżki kosztów inwestycyjnych, o których mowa w art. 38 ust. 3. Informację składa się na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 4.

2a.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym w terminie, o którym mowa w ust. 1, przedkłada Krajowemu ośrodkowi zbiorcze zestawienie instalacji otrzymujących uprawnienia do emisji, zwane dalej „zbiorczym zestawieniem”. Zbiorcze zestawienie składa się na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 6. Zbiorcze zestawienie zawiera w szczególności dane identyfikujące podmiot realizujący zadanie inwestycyjne, informacje o kosztach poniesionych w związku z realizacją zadania inwestycyjnego, informacje o instalacjach, którym zostaną wydane uprawnienia do emisji, oraz informacje o liczbie uprawnień do emisji.

3¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli przyczyną nieponiesienia kosztów inwestycyjnych jest wstrzymanie realizacji zadania inwestycyjnego, podmiot realizujący to zadanie informuje ministra właściwego do spraw klimatu o przyczynach wstrzymania oraz planowanym terminie wznowienia realizacji zadania inwestycyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1.

4.

Jeżeli w okresie sprawozdawczym podmiot realizujący zadanie inwestycyjne nie poniósł żadnych kosztów inwestycyjnych i nie wykorzystano nadwyżki kosztów inwestycyjnych, o których mowa w art. 38 ust. 3, wydanie uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia na kolejny rok okresu rozliczeniowego zawiesza się, nie dłużej jednak niż na 4 lata okresu rozliczeniowego.

5.

Niezłożenie sprawozdania rzeczowo-finansowego za pięć kolejnych okresów sprawozdawczych jest równoznaczne z zaprzestaniem realizacji zadania inwestycyjnego.

6.

(uchylony)

7.

Uprawnienia, których wydanie uległo zawieszeniu, podlegają wydaniu, jeżeli podmiot realizujący zadanie inwestycyjne złoży sprawozdanie rzeczowo-finansowe wykazujące poniesienie kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji, określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1.

8.

(uchylony)

9.

Krajowy ośrodek sprawdza, czy zbiorcze zestawienie oraz zweryfikowane sprawozdanie rzeczowo-finansowe nie zawierają braków lub uchybień. W przypadku stwierdzenia braków lub uchybień Krajowy ośrodek wyznacza termin na ich usunięcie.

10¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu w terminie do dnia 30 listopada każdego roku:

1)

sprawdzone zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe oraz informację, o której mowa w ust. 2;

2)

sprawdzone zbiorcze zestawienia;

3)

listę podmiotów, które realizują zadania inwestycyjne i które w terminie nie przedłożyły zweryfikowanego sprawozdania rzeczowo-finansowego albo informacji, o której mowa w ust. 2;

4)

listę podmiotów, które złożyły zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe i wobec których nie minął termin na usunięcie braków lub uchybień, o których mowa w ust. 9;

5)

listę podmiotów, wobec których upłynął termin na usunięcie braków lub uchybień, o których mowa w ust. 9.

11¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek, niezwłocznie po upływie terminu, o którym mowa w ust. 10, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu:

1)

zbiorcze zestawienia oraz zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe, zawierające braki lub uchybienia, których nie usunięto w terminie, o którym mowa w ust. 9;

2)

listę podmiotów, które w terminie, o którym mowa w ust. 9, usunęły braki lub uchybienia, złożone przez nie zbiorcze zestawienia oraz zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe.

12¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli braki lub uchybienia w zbiorczym zestawieniu lub w zweryfikowanym sprawozdaniu rzeczowo-finansowym nie zostały usunięte w terminie, o którym mowa w ust. 9, minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję o odmowie wydania uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia instalacji w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1 na dany rok okresu rozliczeniowego. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

13¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, wykaże, że nieusunięcie braków lub uchybień w terminie, o którym mowa w ust. 9, nastąpiło wskutek zdarzeń lub okoliczności, którym podmiot ten nie mógł zapobiec, i jednocześnie usunie te braki lub uchybienia, minister właściwy do spraw klimatu umarza postępowanie, o którym mowa w ust. 12.

14.

Okresem sprawozdawczym jest okres rozpoczynający się z dniem 1 lipca i kończący się dnia 30 czerwca następnego roku.

15¹⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Sprawozdanie rzeczowo-finansowe sporządza się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 2.

16.

Sprawozdanie rzeczowo-finansowe zawiera w szczególności:

1)

charakterystykę zadania inwestycyjnego z podaniem zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, októrych mowa w art. 32 ust. 8;

2)

harmonogram rzeczowo-finansowy realizacji zadania inwestycyjnego;

3)

zestawienie planowanych źródeł finansowania zadania inwestycyjnego, w tym źródeł finansowania ze środków krajowych i Unii Europejskiej, stanowiących pomoc publiczną;

4)

zestawienie rzeczowych elementów zadania inwestycyjnego zrealizowanych w okresie sprawozdawczym;

5)

zestawienie poniesionych kosztów inwestycyjnych netto, tj. kosztów pomniejszonych o wartość podatku od towarów i usług, przed potrąceniem innych podatków i opłat, z wyszczególnieniem kosztów:

a)

związanych ze spełnieniem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących emisji przemysłowych, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną,

b)

związanych ze spełnieniem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną,

c)

sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną;

6)

informacje o wykorzystaniu nadwyżki kosztów inwestycyjnych, o których mowa w art. 38 ust. 3;

7)

zestawienie protokołów z kontroli realizacji zadania inwestycyjnego przeprowadzonych przez organy nadzoru budowlanego w okresie sprawozdawczym, z uwzględnieniem uwag i zastrzeżeń organów przeprowadzających kontrolę oraz sposobu realizacji zaleceń pokontrolnych;

8)

wartość kosztów inwestycyjnych poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji;

9)

wykaz instalacji wytwarzających energię elektryczną, którym zostaną wydane uprawnienia do emisji w związku z poniesieniem kosztów inwestycyjnych na realizację danego zadania, wraz z liczbą uprawień do emisji dla poszczególnych instalacji.

17¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przechowuje dokumentację związaną z realizacją tego zadania przez okres 10 lat od dnia wydania uprawnień do emisji na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii oraz udostępnia tę dokumentację na wezwanie ministra właściwego do spraw klimatu.

18.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne dokonuje aktualizacji harmonogramu rzeczowo-finansowego, w przypadku zmian w realizacji tego zadania, które będą miały wpływ na termin zakończenia jego realizacji.

Art. 35.

1.

Koszty inwestycyjne poniesione na realizację zadań inwestycyjnych związanych ze spełnieniem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną, mogą zostać wykorzystane do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji po przekroczeniu przez Rzeczpospolitą Polską 15% krajowego celu ogólnego w zakresie udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto. Udział energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto ustala się na podstawie wyników badań statystycznych statystyki publicznej gromadzonych zgodnie z przepisami wydawanymi na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 443 i 1486).

2.

Koszty inwestycyjne wyraża się w złotych w cenach z 2010 r. z uwzględnieniem wskaźników cen nakładów inwestycyjnych ustalanych na podstawie komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanego na podstawie art. 15 ust. 5b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, z późn. zm.) za rok poprzedzający koniec okresu sprawozdawczego.

3.

Koszty inwestycyjne ponoszone w walutach obcych podlegają przeliczeniu na złote zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Art. 36.

1.

Sprawozdanie rzeczowo-finansowe jest weryfikowane przez biegłego rewidenta, o którym mowa w ustawie z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1415).

2.

Biegły rewident w ramach weryfikacji sprawozdania rzeczowo-finansowego sporządza opinię, w której poświadcza wysokość poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji, z uwzględnieniem realizacji rzeczowych elementów zadania inwestycyjnego.

3.

Kosztami inwestycyjnymi kwalifikowanymi do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji są koszty inwestycyjne netto poniesione na realizację zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym pomniejszone o wartość kosztów finansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną, a także o wartość finansowanych z innych źródeł kosztów poniesionych w związku ze spełnianiem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących emisji przemysłowych oraz przepisów dotyczących promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1. Przez koszty inwestycyjne netto należy rozumieć koszty pomniejszone o wartość podatku od towarów i usług, ale przed potrąceniem innych podatków i opłat.

3a.

Kwota kosztów inwestycyjnych poniesionych na realizację danego zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji nie może przekroczyć całkowitej kwoty kosztów inwestycyjnych planowanej do poniesienia na to zadanie inwestycyjne według krajowego planu inwestycyjnego, pomniejszonej o kwoty kosztów określonych w art. 30 ust. 2 pkt 4-6.

4.

Opinia biegłego rewidenta sporządzona wjęzyku polskim jest składana wraz z tłumaczeniem tej opinii przez tłumacza przysięgłego na język angielski. Opinię biegłego rewidenta sporządza się na formularzu według wzoru określonego na podstawie ust. 6 pkt 3.

5.

Koszty weryfikacji sprawozdania rzeczowo-finansowego oraz koszty tłumaczenia opinii biegłego rewidenta przez tłumacza przysięgłego ponosi podmiot realizujący zadanie inwestycyjne.

6.

Minister właściwy do spraw klimatu określi i zamieści w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra wzory:

1)

formularza wniosku o zatwierdzenie odpowiedniego dla realizacji danego zadania inwestycyjnego wskaźnika lub wskaźników zgodności, o których mowa w art. 32 ust. 4,

2)

formularza sprawozdania rzeczowo-finansowego,

3)

formularza opinii biegłego rewidenta, o której mowa w ust. 2,

4)

formularza informacji, o której mowa w art. 34 ust. 2,

5)

formularza informacji, o której mowa w art. 38 ust. 6a,

6)

formularza zbiorczego zestawienia,

7)

formularza korekty wartości wydanych uprawnień do emisji, o której mowa w art. 40a ust. 4

- z uwzględnieniem potrzeby zapewnienia jednolitego standardu przekazywanych informacji, specyfiki zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym oraz potrzeby prawidłowego monitorowania ich realizacji, a także potrzeby zapewnienia zgodności pomocy publicznej z warunkami jej dopuszczalności.

Art. 37.

1.

Zadania inwestycyjne realizowane przez operatora systemu przesyłowego gazowego albo systemu przesyłowego elektroenergetycznego mogą być współfinansowane przez prowadzącego instalację wytwarzającą energię elektryczną lub grupę kapitałową, do której należy prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną.

2.

Prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną lub grupa kapitałowa, do której należy prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, za współfinansowanie, o którym mowa w ust. 1, uzyskuje uprawnienia do emisji wydane w związku z rozliczeniem kosztów inwestycyjnych poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego.

3.

Operator systemu przesyłowego ogłasza na swojej stronie internetowej ogólne warunki współfinansowania zadania inwestycyjnego oraz zamieszcza wzór umowy na współfinansowanie tego zadania.

4.

Ogólne warunki współfinansowania zadania inwestycyjnego określają w szczególności przedmiot zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym wraz z harmonogramem realizacji tego zadania.

5¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Operator systemu przesyłowego gazowego albo systemu przesyłowego elektroenergetycznego po zawarciu umowy na współfinansowanie jest obowiązany niezwłocznie przekazać kopię tej umowy ministrowi właściwemu do spraw klimatu.

Art. 38.

1.

Uprawnienia do emisji są wydawane instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w liczbie stanowiącej równowartość poświadczonej w sprawozdaniu rzeczowo-finansowym wysokości poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji, jednak nie większej niż liczba uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia tej instalacji na dany rok w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1.

2.

Wartość uprawnień do emisji, które mają być wydane na dany rok, ustala się na podstawie jednostkowej ceny uprawnienia do emisji określonej w Komunikacie Komisji nr 2011/C 99/03 według kursu euro, który wyniósł 4 zł.

3.

W przypadku gdy poświadczona w sprawozdaniu rzeczowo-finansowym wysokość poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji jest wyższa niż wartość uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia instalacji na dany rok w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1, nadwyżka kosztów inwestycyjnych może zostać wykorzystana do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji w następnych latach okresu rozliczeniowego, jednak nie później niż do dnia 28 lutego 2020 r.

4.

W przypadku gdy poświadczona w sprawozdaniu rzeczowo-finansowym wysokość poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji jest niższa niż wartość uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia instalacji na dany rok w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1, uprawnienia do emisji, w liczbie która stanowi różnicę między liczbą uprawnień do emisji planowaną do przydzielenia na dany rok a liczbą uprawnień do emisji wydanych w tym roku instalacji, przenosi się na następne lata, nie dłużej jednak niż na 4 lata i nie później niż do dnia 28 lutego 2020 r.

5²⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7; weszła w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne jest obowiązany przedłożyć ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, o terminie zaprzestania realizacji tego zadania albo o terminie jego zakończenia, nie później niż po upływie 21 dni od dnia zaprzestania realizacji zadania inwestycyjnego albo dnia jego zakończenia.

6.

(uchylony)

6a¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o zmianie mocy wytwórczej instalacji wytwarzającej energię elektryczną w terminie 3 miesięcy od dnia zakończenia realizacji zadania. Informację przedkłada się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

7.

(uchylony)

Art. 39.

Minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję w sprawie zwrotu przez beneficjenta pomocy publicznej równowartości uprawnień do emisji wydanych w związku z realizacją danego zadania inwestycyjnego, określając kwotę podlegającą zwrotowi wraz z terminem jej zwrotu, w przypadku gdy podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym:

1)

nie osiągnął zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności określonych w decyzji, o której mowa w art. 32 ust. 8, lub

2)

otrzymał decyzję odmawiającą zatwierdzenia proponowanego wskaźnika lub wskaźników zgodności, lub

3)

nie złożył wniosku, o którym mowa w art. 32 ust. 4, lub

4)

zaprzestał realizacji tego zadania, lub

5)

otrzymał uprawnienia do emisji, których równowartość wraz z inną pomocą publiczną i pomocą de minimis powoduje przekroczenie, o którym mowa w art. 39 ust. 1.

2¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, także w przypadku gdy wartość wydanych uprawnień do emisji w związku z realizacją zadania inwestycyjnego, którego realizacji zaprzestano albo którego realizacja nie doprowadziła do osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, jest wyższa niż wysokość kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania poniesionych w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w art. 40a ust. 1.

3.

W przypadku, o którym mowa w ust. 2, beneficjent pomocy publicznej zwraca równowartość uprawnień do emisji stanowiących różnicę pomiędzy wydanymi a zbilansowanymi uprawnieniami do emisji.

4.

Kwota podlegająca zwrotowi stanowi równowartość uprawnień do emisji podlegających zwrotowi obliczoną przy uwzględnieniu jednostkowej ceny uprawnienia do emisji, która odpowiada średniej cenie uprawnienia do emisji notowanej na giełdach ICE/ECX i EEX na rynku wtórnym spot w ostatnim dniu, w którym realizowany był obrót uprawnieniami do emisji, poprzedzającym dzień wydania uprawnień do emisji na rachunek prowadzącego instalację, powiększoną o odsetki, o których mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 248 z 24.09.2015, str. 9), obliczone z zastosowaniem stopy zwrotu pomocy określonej zgodnie z rozdziałem V rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 140 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 4, str. 3) w przeliczeniu na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień wydania decyzji.

5.

Należności wnoszone w związku z obowiązkiem zwrotu kwoty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.

6.

Do kwoty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

7.

Kwota, o której mowa w ust. 4, podlega egzekucji administracyjnej w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 40a.

1¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne, którego realizacji zaprzestano albo którego realizacja nie doprowadziła do osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, może wystąpić do ministra właściwego do spraw klimatu z wnioskiem o wyrażenie zgody na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi na realizację innych zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym.

2.

Wniosek zawiera:

1)

przyczyny zaprzestania realizacji zadania inwestycyjnego albo nieosiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności;

2)

liczbę oraz wartość wydanych uprawnień do emisji w związku z realizacją zadania inwestycyjnego, którego realizacji zaprzestano albo którego realizacja nie doprowadziła do osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, w podziale na poszczególne okresy sprawozdawcze oraz instalacje;

3)

liczbę oraz wartość wydanych uprawnień do emisji, które będą bilansowane kosztami inwestycyjnymi innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, w podziale na poszczególne okresy sprawozdawcze oraz instalacje.

3.

Wartość wydanych uprawnień do emisji, o których mowa w ust. 2 pkt 3, ustala się w sposób określony w art. 38 ust. 2.

4.

W celu zbilansowania wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, podmiot realizujący zadanie inwestycyjne dołącza do wniosku zweryfikowane sprawozdanie rzeczowo-finansowe albo korektę wartości wydanych uprawnień do emisji bilansowanych kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym oraz zbiorcze zestawienie lub jego korektę. Korektę wartości wydanych uprawnień do emisji sporządza się na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 7.

5¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu wyraża, w drodze decyzji, zgodę na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją przez ten podmiot innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1.

6.

W przypadku złożenia wniosku postępowanie, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 lub 4, zawiesza się do dnia rozstrzygnięcia wniosku.

7.

Po wyrażeniu zgody, o której mowa w ust. 5, postępowanie, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 lub 4, umarza się.

8¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Po wyrażeniu zgody, o której mowa w ust. 5, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje niezwłocznie Komisji Europejskiej oraz Krajowemu ośrodkowi kopie dokumentów, o których mowa w ust. 4.

9.

Umorzenie postępowania, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 lub 4, nie stanowi przeszkody do wszczęcia nowego postępowania w tym przedmiocie w przypadku, gdy:

1)

podmiot realizujący inne zadanie inwestycyjne, o którym mowa w ust. 1, zaprzestanie jego realizacji lub nie osiągnie zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności w odniesieniu do nowego zadania inwestycyjnego lub

2)

Komisja Europejska wyrazi sprzeciw wobec zbilansowania wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją przez ten podmiot innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1.

10¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

W przypadku o którym mowa w ust. 9 pkt 2, minister właściwy do spraw klimatu stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 5.

Art. 40b¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Na wniosek podmiotu realizującego więcej niż jedno zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym minister właściwy do spraw klimatu może, uwzględniając charakter zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym, którego dotyczy wniosek, oraz efekt ekologiczny wynikający z realizacji zadań inwestycyjnych przez wnioskodawcę, wyrazić zgodę na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym. Przepisy art. 40a stosuje się odpowiednio.

Art. 41.

1¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej w celu akceptacji wykaz instalacji wytwarzających energię elektryczną wraz z liczbą uprawnień do emisji, które sąplanowane do wydania tym instalacjom w danym roku okresu rozliczeniowego.

2¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu, po zaakceptowaniu przez Komisję Europejską wykazu, o którym mowa w ust. 1, ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację o liczbie uprawnień do emisji, które w danym roku okresu rozliczeniowego zostaną wydane instalacjom wytwarzającym energię elektryczną.

3.

Uprawnienia do emisji wydaje się na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii w liczbie określonej w informacji, o której mowa w ust. 2.

Art. 42¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

1.

Krajowy ośrodek sporządza corocznie raport z realizacji zadań inwestycyjnych na podstawie danych i informacji zawartych w sprawozdaniach rzeczowo-finansowych i przekazuje go ministrowi właściwemu do spraw klimatu w terminie do dnia 30 listopada każdego roku.

2.

Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw energii zatwierdza raport z realizacji zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym.

3.

Minister właściwy do spraw klimatu przedkłada raport, o którym mowa w ust. 2, Komisji Europejskiej.

4.

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza raport, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając poufność informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra.

Art. 43.

Krajowy ośrodek przekazuje sprawozdania albo informacje, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 708 i 2377) na zasadach i w trybie przepisów wydanych na podstawie art. 32 ust. 11 i art. 35 pkt 1 tej ustawy.

Art. 44¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu może przedłożyć Komisji Europejskiej na 2 lata przed zakończeniem okresu rozliczeniowego wniosek o wydłużenie okresu, w którym mogą być przydzielone uprawnienia do emisji na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.

Rozdział 7

Przydział uprawnień do emisji operatorom statków powietrznych

Art. 45.

Uprawnienia do emisji przydzielane operatorom statków powietrznych na podstawie przepisów niniejszego rozdziału są uprawnieniami do emisji lotniczych, o których mowa w art. 3 pkt 7 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013.

Liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych na każdy rok okresu rozliczeniowego, począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. podlega corocznie dostosowaniu za pomocą współczynnika liniowego, w sposób, o którym mowa w art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392.

Całkowita liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych oraz liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych ze specjalnej rezerwy na każdy rok okresu rozliczeniowego podlegają zmniejszeniu proporcjonalnie do ograniczenia obowiązku rozliczenia emisji z operacji lotniczych wynikającego z art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392.

14.

Liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych ze specjalnej rezerwy na każdy rok okresu rozliczeniowego, o której mowa w ust. 11 pkt 2, począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. podlega corocznie dostosowaniu za pomocą współczynnika liniowego, w sposób, o którym mowa w art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392.

Art. 48.

Art. 50.

1¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych przygotowuje corocznie sprawozdanie dotyczące wykorzystania w poprzedzającym roku kalendarzowym środków przeznaczonych na cele lub polityki, o których mowa w art. 49 ust. 6 i 7, z zachowaniem wymagań określonych w art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylającego decyzję 280/2004/WE (Dz. Urz. UE L 165 z 18.06.2013, str. 13).

2¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu uzgadnia sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, z członkami Rady Ministrów i przedstawia je do akceptacji Radzie Ministrów. Po zaakceptowaniu sprawozdania przez Radę Ministrów, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje sprawozdanie, w terminie do dnia 31 lipca każdego roku, Komisji Europejskiej.

3.

W przypadku gdy wysokość wydatkowanych środków pieniężnych w danym roku kalendarzowym nie osiągnęła minimalnego poziomu wynikającego z art. 49 ust. 6 i 7, Rada Ministrów wskaże, w drodze uchwały, cele spośród wymienionych w art. 49 ust. 6, na które w kolejnych latach zostaną wydatkowane środki konieczne do osiągnięcia tego poziomu, biorąc pod uwagę potrzeby związane z redukcją gazów cieplarnianych i ochroną środowiska.

4.

Rada Ministrów podejmie uchwałę, o której mowa w ust. 3, nie później niż przed rozpoczęciem prac nad projektem ustawy budżetowej na rok kolejny.

Rozdział 9

Zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych

Art. 51.

Eksploatacja instalacji jest dozwolona wyłącznie po uzyskaniu zezwolenia.

Art. 52.

1.

Zezwolenie jest wydawane na wniosek prowadzącego instalację.

2.

Zezwolenie wydaje odpowiednio organ właściwy do wydania pozwolenia zintegrowanego albo pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, o którym mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, zwany dalej „organem właściwym do wydania zezwolenia”.

3.

Zezwolenie wydaje się na czas nieoznaczony.

4.

Na wniosek prowadzącego instalację zezwoleniem można objąć emisję z jednej lub więcej instalacji położonych na terenie jednego zakładu.

dokumenty potwierdzające spełnianie co najmniej jednego z warunków, o których mowa w art. 47 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012;

3²⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 12 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7; weszła w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.)

plan monitorowania wielkości emisji, o którym mowa w art. 78 ust. 2, na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej.

4²⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 12 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 7; weszła w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Wniosek o wydanie zezwolenia oraz dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 3 pkt 3, składa się w dwóch egzemplarzach, chyba że wniosek został złożony na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

Art. 54.

1.

Zezwolenie zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację oraz oznaczenie jego adresu miejsca zamieszkania albo adresu siedziby;

2)

adres zakładu, na terenie którego jest położona instalacja;

3)

określenie instalacji oraz charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsca emisji;

4)

określenie rodzaju działalności prowadzonej w instalacji;

5)

określenie rodzajów gazów cieplarnianych objętych zezwoleniem;

6)

datę, od której obowiązuje plan monitorowania wielkości emisji, nie wcześniejszą niż data złożenia wniosku o wydanie zezwolenia.

2.

Organ właściwy do wydania zezwolenia, po zasięgnięciu opinii Krajowego ośrodka, w zezwoleniu zatwierdza:

1)

plan monitorowania wielkości emisji;

2)

plan poboru próbek w przypadku, o którym mowa w art. 33 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012.

3.

Przy zasięganiu opinii, o której mowa w ust. 2, nie stosuje się przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.

4.

Krajowy ośrodek wydaje opinię, o której mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia otrzymania kompletnego wniosku, o którym mowa w art. 53. Opinia jest wydawana na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej lub w postaci papierowej i zawiera ocenę przedłożonego planu.

5.

Brak wydania opinii w terminie, o którym mowa w ust. 4, uważa się za wyrażenie opinii pozytywnej.

6.

Plan monitorowania wielkości emisji lub plan poboru próbek stanowi załącznik do zezwolenia.

7.

Do zmiany zezwolenia przepisy ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.

8.

W przypadku zmiany planu monitorowania wielkości emisji z powodu zmian niebędących istotnymi zmianami w rozumieniu art. 15 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, a także w przypadku zmian, o których mowa w art. 55 ust. 1 pkt 2 i 3, Krajowy ośrodek nie wydaje opinii, o której mowa w ust. 2. Kopię zmienionego planu monitorowania wielkości emisji organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje niezwłocznie Krajowemu ośrodkowi.

Art. 55.

1.

Prowadzący instalację jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia w przypadku:

1)

zmiany w instalacji skutkującej zmianą charakteru lub sposobu funkcjonowania instalacji, która ma wpływ na poziom działalności;

2)

7.

Przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się w przypadku, gdy zezwolenie udzielone instalacji stało się bezprzedmiotowe na skutek połączenia instalacji lub podziału instalacji, jeżeli w wyniku tego połączenia lub podziału powstała instalacja objęta systemem.

Art. 59.

1.

Prowadzący instalację powstałą w wyniku połączenia lub podziału jest obowiązany do przedłożenia Krajowemu ośrodkowi informacji i dokumentów, o których mowa w art. 25 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, do końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło połączenie lub nastąpił podział.

2.

Krajowy ośrodek ocenia informacje i dane dotyczące instalacji powstałej w wyniku połączenia lub podziału instalacji, zgodnie z art. 25 ust. 3 i 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

3¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o instalacjach powstałych w wyniku połączenia oraz podziału i przypadającej każdej z tych instalacji liczbie uprawnień do emisji.

4¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej informację, o której mowa w ust. 3, w celu zaakceptowania propozycji połączenia lub podziału uprawnień do emisji przydzielonych instalacjom ulegającym połączeniu lub podziałowi.

5¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację o zmianach w wykazie instalacji, w tym o instalacjach powstałych w wyniku połączenia lub podziału i przypadającej każdej z tych instalacji liczbie uprawnień do emisji.

6.

Informacje, o których mowa w ust. 1, sporządza się na formularzu dotyczącym połączenia lub podziału instalacji, dostępnym na stronie internetowej Krajowego ośrodka.

Art. 60.

Z dniem zbycia tytułu prawnego do instalacji zbywca tego tytułu traci prawo do rozporządzania uprawnieniami do emisji przydzielonymi tej instalacji.

2.

Nabywca tytułu prawnego do instalacji jest obowiązany zgłosić Krajowemu ośrodkowi nabycie tego tytułu prawnego w terminie 21 dni od dnia nabycia.

2a.

Na wniosek nabywcy tytułu prawnego do instalacji Krajowy ośrodek zawiesza dostęp wszystkich upoważnionych przedstawicieli lub dodatkowych upoważnionych przedstawicieli do rachunku w rejestrze Unii lub do procesów, do których upoważniony przedstawiciel miał dostęp. Do wniosku dołącza się umowę nabycia tytułu prawnego, jej kopię o poświadczonej zgodności z oryginałem lub oświadczenie zbywcy tytułu prawnego o zbyciu tego tytułu na rzecz wnioskodawcy.

3.

Nabywca tytułu prawnego do instalacji jest obowiązany do rozliczenia wielkości emisji z tej instalacji.

4.

Zbywca tytułu prawnego do instalacji jest obowiązany do przekazania nabywcy tego tytułu prawnego wszelkich informacji i dokumentów niezbędnych do sporządzenia raportu na temat wielkości emisji, o którym mowa w art. 80 ust. 3, oraz niezbędnych do sporządzenia informacji, o której mowa w art. 64.

Art. 62.

1.

Organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje Krajowemu ośrodkowi i organowi Inspekcji kopie zezwolenia, zmiany zezwolenia, decyzji w sprawie uchylenia zezwolenia lub stwierdzającej wygaśnięcie zezwolenia w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, a także w postaci elektronicznej zatwierdzony plan monitorowania wielkości emisji oraz plan poboru próbek, o którym mowa w art. 33 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012.

2.

Kopie decyzji w sprawie uchylenia zezwolenia oraz decyzji stwierdzającej wygaśnięcie zezwolenia przekazuje się także marszałkowi województwa, chyba że organem właściwym do wydania zezwolenia jest marszałek województwa.

Art. 63.

1.

Organ Inspekcji wstrzymuje, w drodze decyzji, użytkowanie instalacji eksploatowanej bez wymaganego zezwolenia.

2.

Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, wszczyna się z urzędu.

3.

Po stwierdzeniu, że ustała przyczyna wstrzymania użytkowania instalacji, organ Inspekcji na wniosek prowadzącego instalację wydaje decyzję, w której uchyla decyzję o wstrzymaniu użytkowania instalacji i wyraża zgodę na podjęcie użytkowania instalacji.

4.

Organ Inspekcji przekazuje kopie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 3, Krajowemu ośrodkowi oraz organowi właściwemu do wydania zezwolenia w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzje stały się ostateczne.

Art. 64.

1.

Prowadzący instalację, której przydzielono uprawnienia do emisji na zasadach określonych w rozdziałach 5, 5a, 10 i 11, przedkłada Krajowemu ośrodkowi w terminie od dnia 15 listopada do dnia 31 grudnia każdego roku informację o:

1)

rzeczywistych lub planowanych zmianach zdolności produkcyjnej, zmianach poziomu działalności oraz zmianach w działaniach w instalacji w danym roku w podziale na podinstalacje albo

2)

braku zmian w zakresie, o którym mowa w pkt 1.

2.

Informację, o której mowa w ust. 1, przedkłada także podmiot prowadzący instalację powstałą w wyniku podziału albo łączenia instalacji, na zasadach określonych w art. 59.

3.

Informację, o której mowa w ust. 1, wprowadza się do Krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, w sposób przewidziany dla raportu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 7 tej ustawy.

4.

(uchylony)

5.

Jeżeli z informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wynika, że rzeczywista lub planowana zmiana zdolności produkcyjnej skutkuje znaczącym zwiększeniem zdolności produkcyjnej, znaczącym zmniejszeniem zdolności produkcyjnej albo częściowym lub całkowitym zaprzestaniem działalności w instalacji, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 10 albo 11.

Art. 65.

1¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu wykaz prowadzących instalacje, którzy w terminie nie dopełnili obowiązku, o którym mowa w art. 64 ust. 1.

2¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu poleca Krajowemu ośrodkowi wstrzymanie wydania uprawnień do emisji przydzielonych na kolejny rok okresu rozliczeniowego prowadzącemu instalację, który w terminie nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 64 ust. 1, i ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra wykaz prowadzących instalacje, którym wstrzymano wydanie uprawnień do emisji.

3.

Uprawnienia do emisji, których wydanie uległo wstrzymaniu, wydaje się, jeżeli prowadzący instalację do dnia 1 lipca danego roku dopełni obowiązku, o którym mowa w art. 64 ust. 1.

4¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

W przypadku gdy z informacji przekazanych przez Krajowy ośrodek wynika, że prowadzący instalację nie przedłożył informacji w terminie określonym w ust. 3, minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję o niewydaniu uprawnień do emisji przydzielonych instalacji na ten rok okresu rozliczeniowego następujący po roku, za który nie została złożona informacja, o której mowa w art. 64 ust. 1.

5¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Kopię decyzji, o której mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna.

6.

Do wykonania decyzji, o której mowa w ust. 4, jest obowiązany Krajowy ośrodek.

Art. 66.

1.

Po otrzymaniu raportu na temat wielkości emisji, o którym mowa w art. 80 ust. 3, poprawionego raportu, o którym mowa w art. 86 ust. 10, lub decyzji, o której mowa w art. 88 ust. 2, Krajowy ośrodek dokonuje analizy informacji, o której mowa w art. 64 ust. 1, pod kątem ich spójności z danymi na temat wielkości emisji z instalacji.

2.

W przypadku gdy z dokumentów, o których mowa w ust. 1, wynikają rozbieżności między informacją o wielkości emisji z instalacji a danymi o poziomie działalności, określoną w informacji, o której mowa w art. 64 ust. 1, Krajowy ośrodek występuje do prowadzącego instalację o przekazanie wyjaśnień.

3¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

W przypadku niezłożenia wyjaśnień albo jeżeli z wyjaśnień prowadzącego instalację wynika, że informacje, o których mowa w art. 64 ust. 1, zawierają błędne lub nieprawdziwe informacje, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o stwierdzonych nieprawidłowościach.

4¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Po otrzymaniu informacji o stwierdzonych nieprawidłowościach, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw klimatu występuje na piśmie do prowadzącego instalację o wprowadzenie zmian w informacji, o których mowa w art. 64 ust. 1, wskazując błędy i uchybienia wymagające zmiany.

5.

Prowadzący instalację wprowadza zmiany, o których mowa w ust. 4, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.

6.

Jeżeli ze zmienionej informacji wynika potrzeba dostosowania całkowitej rocznej liczby uprawnień do emisji, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4 albo art. 71 ust. 11 lub art. 70 ust. 12, Krajowy ośrodek oblicza dostosowaną całkowitą roczną liczbę uprawnień do emisji. Przepisy art. 73 ust. 1-8 stosuje się odpowiednio.

7¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o stwierdzonych nieprawidłowościach i dostosowanej całkowitej rocznej liczbie uprawnień do emisji.

8¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację o zmianach w wykazie instalacji, w których w poprzednim roku nastąpiło częściowe zaprzestanie działalności, o którym mowa w art. 73 ust. 10, oraz dostosowanej całkowitej rocznej liczbie uprawnień do emisji przyznanej tym instalacjom.

9.

Uprawnienia do emisji wydane na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii w liczbie większej niż dostosowana całkowita roczna liczba uprawnień do emisji przyznanej tym instalacjom podlegają zwrotowi. Przepisy art. 18 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.

10¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

W przypadku gdy prowadzący instalację nie wprowadzi zmian, o których mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję o zawieszeniu wydania uprawnień do emisji przydzielonych instalacji na kolejny rok okresu rozliczeniowego. Przepisy art. 65 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio.

11.

Decyzję, o której mowa w ust. 10, uchyla się, jeżeli prowadzący instalację wprowadzi zmiany, o których mowa w ust. 4.

Rozdział 10

Przydział uprawnień do emisji dla instalacji nowej

Art. 67.

1.

Prowadzącemu instalację nową przydziela się uprawnienia do emisji z rezerwy uprawnień, o której mowa w art. 10a ust. 7 dyrektywy 2003/87/WE.

2.

Uprawnień do emisji nie przydziela się nowej instalacji wytwarzającej energię elektryczną.

3.

Prowadzący instalację nową składa wniosek o wydanie zezwolenia lub zmianę zezwolenia do organu właściwego do wydania zezwolenia nie później niż 3 miesiące przed dniem rozpoczęcia eksploatacji instalacji nowej.

średniej wielkości produkcji z dwóch 30-dniowych okresów, w których wielkość produkcji była największa

- w ciągu 90-dniowego okresu od dnia rozpoczęcia normalnej działalności w instalacji nowej;

2)

instalacji nowej, o której mowa w art. 3 pkt 8 lit. b, na podstawie średniej z dwóch największych miesięcznych wielkości produkcji w ciągu pierwszych 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia zmienionej działalności, o której mowa w ust. 10, w instalacji nowej.

5.

Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia normalnej działalności lub zmienionej działalności w instalacji nowej. Wniosek złożony po upływie tego terminu pozostawia się bez rozpatrzenia.

6.

Informacje o instalacji nowej, o których mowa w ust. 2, podlegają weryfikacji przez weryfikatora w zakresie poprawności, wiarygodności oraz dokładności danych przekazywanych przez prowadzącego instalację nową, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 7. Z przeprowadzonej weryfikacji sporządza się protokół.

7.

Koszty weryfikacji informacji ponosi prowadzący instalację nową.

8¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 1, nie spełnia wymogów, o których mowa w ust. 1 i 3, minister właściwy do spraw klimatu wzywa prowadzącego instalację nową do usunięcia braków w wyznaczonym terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

9.

Przez rozpoczęcie normalnej działalności w instalacji nowej należy rozumieć, potwierdzony przez weryfikatora, pierwszy dzień ciągłego 90-dniowego okresu lub jeżeli w normalnym cyklu produkcyjnym w danym sektorze nie przewidziano produkcji ciągłej - pierwszy dzień 90-dniowego okresu podzielonego pomiędzy cykle produkcyjne, w trakcie którego instalacja działa z wykorzystaniem przynajmniej 40% zdolności produkcyjnej przewidzianej dla tej instalacji lub jej części, biorąc pod uwagę, jeżeli jest to konieczne, szczególne warunki działania instalacji.

10.

Przez rozpoczęcie zmienionej działalności w instalacji należy rozumieć, potwierdzony przez weryfikatora, pierwszy dzień ciągłego 90-dniowego okresu lub jeżeli w normalnym cyklu produkcyjnym w danym sektorze nie przewidziano produkcji ciągłej - pierwszy dzień 90-dniowego okresu podzielonego pomiędzy cykle produkcyjne, w trakcie którego zmieniona podinstalacja działa z wykorzystaniem przynajmniej 40% zdolności produkcyjnej podinstalacji lub jej części, biorąc pod uwagę, szczególne warunki działania podinstalacji.

Art. 69.

1.

W przypadku instalacji nowej, w której nastąpiło znaczące zwiększenie zdolności produkcyjnej po dniu 30 czerwca 2011 r., prowadzący instalację do wniosku, o którym mowa w art. 68 ust. 1, dołącza dokumentację potwierdzającą wystąpienie znaczącego zwiększenia zdolności produkcyjnej w instalacji nowej.

2.

Przez znaczące zwiększenie zdolności produkcyjnej w instalacji rozumie się wzrost zdolności produkcyjnej lub poziomu działalności będący wynikiem co najmniej jednej zmiany fizycznej w odniesieniu do konfiguracji technicznej i funkcjonowania podinstalacji, innej niż zwykła wymiana istniejącej linii produkcyjnej w instalacji, na skutek którego:

1)

podinstalacja może działać ze zdolnością produkcyjną o co najmniej 10% wyższą w stosunku do początkowo zainstalowanej zdolności produkcyjnej przed dokonaniem zmiany lub

2)

podinstalacja, której dotyczą fizyczne zmiany, osiągnęła znacznie wyższy poziom działalności prowadzący do uzyskania dodatkowego przydziału uprawnień do emisji wynoszącego ponad 50 000 uprawnień do emisji rocznie stanowiącego jednocześnie co najmniej 5% wstępnej rocznej liczby uprawnień do emisji przydzielonych tej instalacji przed dokonaniem zmiany, w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4 albo art. 71 ust. 11 lub art. 70 ust. 12.

3.

Zainstalowana zdolność produkcyjna instalacji lub podinstalacji po znaczącym zwiększeniu zdolności produkcyjnej jest uznawana za początkową zainstalowaną zdolność produkcyjną instalacji lub podinstalacji przy ocenie dalszych zmian zdolności produkcyjnej.

Art. 70.

1¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi wniosek, o którym mowa w art. 68 ust. 1, w celu jego sprawdzenia pod względem kompletności zawartych w nim danych oraz poprawności przeprowadzonych obliczeń, zgodnie z przepisami ustawy i przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 5, oraz wydania opinii w tym zakresie.

2.

W przypadku instalacji nowej, w której nastąpiło znaczące zwiększenie zdolności produkcyjnej, Krajowy ośrodek sprawdza także spełnienie wymogu, o którym mowa w art. 69 ust. 1.

3¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu wniosek, o którym mowa w art. 68 ust. 1, wraz z opinią, o której mowa w ust. 1, oraz tabelami zawierającymi informację o wstępnej rocznej liczbie uprawnień do emisji proponowanych do przydzielenia na poszczególne lata okresu rozliczeniowego dla instalacji nowej z podziałem na podinstalacje, zgodnie z przepisami ustawy i przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 5, w terminie 14 dni od dnia przekazania tego wniosku albo od dnia otrzymania zmienionego wniosku, o którym mowa w ust. 5a.

3a.

Krajowy ośrodek przy sporządzeniu opinii, o której mowa w ust. 1, bierze pod uwagę dane będące w jego posiadaniu, w szczególności zawarte w:

1)

zezwoleniu na emisję gazów cieplarnianych;

2)

informacji, o której mowa w art. 64 ust. 1;

3)

raporcie na temat wielkości emisji, o którym mowa w art. 80 ust. 3;

4)

sprawozdaniu z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1.

3b¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek przed sporządzeniem opinii, o której mowa w ust. 1, może zwrócić się do prowadzącego instalację o złożenie wyjaśnień, informując o tym ministra właściwego do spraw klimatu. Jeżeli z wyjaśnień prowadzącego instalację wynika potrzeba wprowadzenia zmian we wniosku, a także uzupełnienia lub poprawienia zawartych w nim danych, podmiot ten wprowadza we wniosku odpowiednie zmiany.

3c¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Do zmian we wniosku, o których mowa w ust. 3b, przepisy art. 68 ust. 1-4 stosuje się odpowiednio, z tym że zmieniony wniosek składa się do ministra właściwego do spraw klimatu za pośrednictwem Krajowego ośrodka.

3d¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli w terminie 90 dni od dnia otrzymania wniosku przez Krajowy ośrodek prowadzący instalację nową nie złoży wyjaśnień albo nie zostaną usunięte wątpliwości w zakresie kompletności danych oraz poprawności przeprowadzonych obliczeń zawartych we wniosku, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu wniosek wraz z opinią, o której mowa w ust. 1, w terminie 14 dni po upływie tego terminu.

4.

Wstępna całkowita roczna liczba uprawnień do emisji stanowi sumę wszystkich wstępnych rocznych liczb uprawnień do emisji dla każdej podinstalacji, obliczonych zgodnie z ust. 3.

5¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

W przypadku stwierdzenia braków lub uchybień we wniosku, o którym mowa w art. 68 ust. 1, i niewprowadzenia przez prowadzącego instalację odpowiednich zmian, o których mowa w ust. 3b, minister właściwy do spraw klimatu wzywa prowadzącego instalację nową do złożenia wyjaśnień lub zmiany wniosku, wskazując braki lub uchybienia, oraz wyznacza termin na złożenie zmienionego wniosku. Termin na złożenie zmienionego wniosku nie może być krótszy niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania.

5a¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Prowadzący instalację nową przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu zmieniony wniosek. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

6¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję o nieprzydzieleniu uprawnień do emisji z rezerwy uprawnień, jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 5, prowadzący instalację nie usunie wątpliwości w zakresie kompletności danych oraz poprawności przeprowadzonych obliczeń zawartych we wniosku.

7.

W przypadku usunięcia braków lub uchybień we wniosku w wyznaczonym terminie przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

8¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej tabele zawierające informacje o wstępnej całkowitej rocznej liczbie uprawnień do emisji proponowanych do przydzielenia na poszczególne lata okresu rozliczeniowego dla instalacji nowej, z podziałem na podinstalacje.

9.

(uchylony)

10¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli Komisja Europejska nie zaakceptuje wstępnej całkowitej rocznej liczby uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 8, minister właściwy do spraw klimatu wzywa prowadzącego instalację nową do przedłożenia nowego wniosku o przydział uprawnień do emisji, wskazując błędy i zastrzeżenia ujawnione w trakcie kontroli wniosku przez Komisję Europejską. Przepisy ust. 19, art. 68 ust. 1-4 i 6-10 oraz art. 69 stosuje się odpowiednio.

11.

Całkowita roczna liczba uprawnień do emisji obliczona dla instalacji nowej stanowi wstępną całkowitą roczną liczbę uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 8, dostosowaną na każdy rok okresu rozliczeniowego za pomocą współczynnika liniowego, o którym mowa w art. 10 ust. 9 akapit drugi decyzji Komisji nr 2011/278/UE.

12¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o znaczącym zmniejszeniu zdolności produkcyjnej wraz z opinią dotyczącą tej informacji, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania. Jeżeli informacja jest nieprawidłowa lub niekompletna, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do jej poprawienia lub uzupełnienia w wyznaczonym terminie nie krótszym niż 7 dni, i przekazuje ją ministrowi właściwemu do spraw klimatu w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawidłowej i kompletnej informacji.

10¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej informację o znaczącym zmniejszeniu zdolności produkcyjnej wraz ze wstępną całkowitą roczną liczbą uprawnień do emisji dostosowaną do poziomu tego zmniejszenia w pozostałych latach okresu rozliczeniowego począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło to znaczące zmniejszenie.

11¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli Komisja Europejska zaakceptuje wstępną całkowitą roczną liczbę uprawnień do emisji dostosowaną do poziomu znaczącego zmniejszenia zdolności produkcyjnej, o której mowa w ust. 10, minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację o dostosowanej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla instalacji, która znacząco zmniejszyła zdolność produkcyjną.

12¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli Komisja Europejska nie zaakceptuje wstępnej całkowitej rocznej liczby uprawnień do emisji dostosowanej do poziomu znaczącego zmniejszenia zdolności produkcyjnej, o której mowa w ust. 10, minister właściwy do spraw klimatu wzywa prowadzącego instalację do przedłożenia nowej informacji o znaczącym zmniejszeniu zdolności produkcyjnej w instalacji w wyznaczonym terminie, wskazując błędy i zastrzeżenia ujawnione przez Komisję Europejską w trakcie kontroli poprzednio złożonej informacji. Przepisy ust. 2-11 stosuje się odpowiednio.

Art. 72.

1.

Jeżeli z informacji, o której mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, wynika, że w instalacji nastąpiło zaprzestanie działalności, instalacji tej nie wydaje się uprawnień do emisji przydzielonych w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4, art. 59 ust. 5, art. 70 ust. 12 lub art. 71 ust. 11, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło zaprzestanie działalności.

2.

Uznaje się, że zaprzestanie działalności w instalacji następuje w razie zaistnienia co najmniej jednego z warunków:

1)

rozpoczęcie działalności w instalacji jest niemożliwe z przyczyn technicznych;

2)

instalacja nie działa i nie może wznowić działalności z przyczyn technicznych;

3)

instalacja nie działa i prowadzący instalację nie może wykazać, że przedmiotowa instalacja wznowi działalność najpóźniej w terminie 6 miesięcy od dnia zaprzestania działalności.

3.

Zaprzestanie działalności w instalacji może nastąpić także w przypadku wygaśnięcia, cofnięcia albo ograniczenia udzielonego tej instalacji pozwolenia zintegrowanego albo pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, albo wygaśnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 58 ust. 3.

4.

Organ właściwy do wydania zezwolenia może, w drodze decyzji, wydłużyć termin, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, nie więcej jednak niż do 18 miesięcy, jeżeli prowadzący instalację wykaże, że instalacja nie wznowi działalności w terminie 6 miesięcy ze względu na wyjątkowe i nieprzewidywalne okoliczności, których nie można byłoby uniknąć nawet przy zachowaniu należytej staranności, oraz które znajdują się poza jego kontrolą; okolicznościami tymi mogą być w szczególności klęska żywiołowa, wojna, zagrożenie wojną, akt terrorystyczny, zamieszki, sabotaż lub akt wandalizmu.

5.

Organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje Krajowemu ośrodkowi i organowi Inspekcji kopię decyzji, o której mowa w ust. 4, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

6¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu wykaz instalacji, w których zaprzestano działalności, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku.

7¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

8.

Do rezerwowych instalacji lub ich części oraz do sezonowych instalacji lub ich części nie stosuje się przepisów ust. 2 pkt 3 i ust. 4.

9.

Instalacja działa jako instalacja rezerwowa albo sezonowa, jeżeli spełnia następujące warunki:

1)

jest objęta zezwoleniem i pozwoleniem zintegrowanym albo pozwoleniem na wprowadzanie pyłów lub gazów do powietrza;

2)

rozpoczęcie działalności w tej instalacji jest technicznie możliwe bez wprowadzania w niej fizycznych zmian;

3)

jest przeprowadzana regularna konserwacja tej instalacji.

10.

Uprawnienia do emisji wydane na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii po roku, w którym nastąpiło zaprzestanie działalności, podlegają zwrotowi. Przepisy art. 18 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.

Art. 73.

1.

Częściowe zaprzestanie działalności w instalacji następuje w przypadku, gdy przynajmniej jedna podinstalacja:

1)

która przyczynia się do przydzielenia co najmniej 30% z całkowitej rocznej liczby uprawnień do emisji przydzielonych instalacji w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4 albo w art. 71 ust. 11 lub art. 70 ust. 12,

2)

której przydzielono ponad 50 000 uprawnień do emisji w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4 albo w art. 71 ust. 11 lub art. 70 ust. 12,

- ogranicza poziom swojej działalności w danym roku kalendarzowym o co najmniej 50% w stosunku do historycznego poziomu działalności, o którym mowa w art. 21 ust. 3, albo poziomu działalności, o którym mowa w art. 68 ust. 2 pkt 3, zwanego dalej „początkowym poziomem działalności”.

2.

Jeżeli z informacji, o której mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, wynika, że w instalacji nastąpiło częściowe zaprzestanie działalności, o którym mowa w ust. 1, Krajowy ośrodek oblicza dostosowaną roczną liczbę uprawnień do emisji dla instalacji, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło częściowe zaprzestanie działalności.

3.

Jeżeli poziom działalności podinstalacji, o której mowa w ust. 1, ograniczono o co najmniej 50% jednak mniej niż 75% w porównaniu z początkowym poziomem działalności, instalacji wydaje się uprawnienia do emisji w liczbie określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4 albo w art. 71 ust. 11 lub art. 70 ust. 12, pomniejszonej o połowę uprawnień do emisji przydzielonych dla podinstalacji, która przyczyniła się do częściowego zaprzestania działalności w tej instalacji.

4.

Jeżeli poziom działalności podinstalacji, o której mowa w ust. 1, ograniczono o co najmniej 75% jednak mniej niż 90% w porównaniu z początkowym poziomem działalności, instalacji wydaje się uprawnienia do emisji w liczbie określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4 albo w art. 71 ust. 11 lub art. 70 ust. 12, pomniejszonej o 75% uprawnień do emisji przydzielonych dla podinstalacji, która przyczyniła się do częściowego zaprzestania działalności w tej instalacji.

5.

Jeżeli poziom działalności podinstalacji, o której mowa w ust. 1, ograniczono o co najmniej 90% w porównaniu z początkowym poziomem działalności, instalacji wydaje się uprawnienia do emisji w liczbie określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4 albo w art. 71 ust. 11 lub art. 70 ust. 12, pomniejszonej o 100% uprawnień do emisji przydzielonych dla podinstalacji, która przyczyniła się do częściowego zaprzestania działalności w tej instalacji.

6.

Jeżeli poziom działalności podinstalacji, o której mowa w ust. 1, osiągnie poziom wynoszący ponad 25% jej początkowego poziomu działalności, instalacji, w której nastąpiło częściowe zaprzestanie działalności, wydaje się uprawnienia do emisji w liczbie określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4 albo w art. 71 ust. 11 lub art. 70 ust. 12, zzachowaniem 50% przydziału uprawnień do emisji dla podinstalacji, która przyczyniła się do częściowego zaprzestania działalności w instalacji.

7.

Jeżeli poziom działalności podinstalacji, o której mowa w ust. 1, osiągnie poziom wynoszący ponad 50% jej początkowego poziomu działalności, instalacji, w której nastąpiło częściowe zaprzestanie działalności, wydaje się uprawnienia do emisji w liczbie określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 26 ust. 4 albo w art. 71 ust. 11 lub art. 70 ust. 12, zzachowaniem 100% przydziału uprawnień do emisji dla podinstalacji, która przyczyniła się do częściowego zaprzestania działalności w tej instalacji.

8.

Jeżeli z informacji, o której mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, wynika, że podinstalacja, o której mowa w ust. 1, osiągnęła poziom przekraczający co najmniej 25% jej początkowego poziomu działalności, Krajowy ośrodek oblicza, zgodnie z ust. 6 albo 7, dostosowaną roczną liczbę uprawnień do emisji dla instalacji, począwszy od roku następującego po roku, w którym instalacja osiągnęła taki poziom działalności.

9¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informacje o instalacji, w której nastąpiło częściowe zaprzestanie działalności, lub w której, po częściowym zaprzestaniu działalności, nastąpiło zwiększenie poziomu działalności, o którym mowa w ust. 6 i 7. Przepisy art. 71 ust. 10-12 stosuje się odpowiednio.

10¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację zawierającą wykaz instalacji, w których w poprzednim roku nastąpiło częściowe zaprzestanie działalności lub, w których, po częściowym zaprzestaniu działalności, nastąpiło zwiększenie poziomu działalności, o którym mowa w ust. 6 i 7, oraz dostosowanej liczbie uprawnień do emisji dla każdej z tych instalacji.

Rozdział 12

Monitorowanie i rozliczanie wielkości emisji z operacji lotniczych i instalacji

Art. 74.

1.

Operator statku powietrznego, z wyjątkiem operatora statku powietrznego wymienionego w ust. 2, sporządza plan monitorowania w zakresie emisji z operacji lotniczych, o którym mowa w art. 12 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, zwany dalej „planem monitorowania emisji z operacji lotniczych”, wraz z dokumentami uzupełniającymi i informacjami, o których mowa w tym przepisie.

2.

Operator statku powietrznego spełniający warunki określone w art. 54 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, sporządza plan monitorowania w zakresie emisji z operacji lotniczych w sposób uproszczony określony w art. 54 ust. 3 tego rozporządzenia, bez zachowania wymogu przedkładania dokumentów uzupełniających, o których mowa w art. 12 tego rozporządzenia, zwany dalej „uproszczonym planem monitorowania emisji z operacji lotniczych”.

3.

W przypadku ubiegania się przez operatora statku powietrznego, o którym mowa w ust. 1 i 2, o przydział uprawnień do emisji, operator statku powietrznego sporządza również plan monitorowania odnoszący się do monitorowania i raportowania w zakresie danych dotyczących tonokilometrów, o którym mowa w art. 51 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, zwany dalej „planem monitorowania tonokilometrów”.

Art. 75.

1¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Operator statku powietrznego składa wniosek o zatwierdzenie planów monitorowania, o których mowa w art. 74, do ministra właściwego do spraw klimatu.

2.

Wniosek o zatwierdzenie planów monitorowania zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę operatora statku powietrznego oraz oznaczenie jego adresu miejsca zamieszkania albo adresu siedziby;

2)

wykaz statków powietrznych użytkowanych na dzień składania wniosku o zatwierdzenie planów monitorowania oraz liczbę statków każdego rodzaju, jak również wykaz dodatkowych rodzajów statków powietrznych, które mogą być użytkowane;

3)

dane o typie i podtypie każdego statku powietrznego;

4)

znaki rejestracyjne każdego statku powietrznego;

5)

określenie rodzajów wykorzystywanych paliw.

3.

Do wniosku o zatwierdzenie:

1)

planu monitorowania emisji z operacji lotniczych - dołącza się:

a)

plan monitorowania emisji z operacji lotniczych,

b)

dokumenty uzupełniające i informacje, o których mowa w art. 12 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012;

2)

uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych - dołącza się:

a)

uproszczony plan monitorowania emisji z operacji lotniczych,

b)

dokumenty potwierdzające, że operator statku powietrznego spełnia przesłanki, o których mowa w art. 54 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012;

3)

planu monitorowania tonokilometrów - dołącza się plan monitorowania tonokilometrów.

4.

Plany monitorowania, zmiany tych planów oraz dokumenty uzupełniające i informacje, o których mowa w art. 12 rozporządzenia Komisji 601/2012, sporządza się przy użyciu elektronicznego formularza udostępnionego na stronie internetowej Krajowego ośrodka, opracowanego na podstawie formularzy i wytycznych ogłaszanych przez Komisję Europejską.

Art. 76.

1¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Operator statku powietrznego zgłasza ministrowi właściwemu do spraw klimatu wszelkie propozycje zmian w planie monitorowania emisji z operacji lotniczych, uproszczonym planie monitorowania emisji z operacji lotniczych i planie monitorowania tonokilometrów.

2¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli zmiana planu monitorowania emisji z operacji lotniczych, uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych lub planu monitorowania tonokilometrów ma charakter zmiany istotnej w rozumieniu art. 15 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, operator statku powietrznego składa do ministra właściwego do spraw klimatu wniosek o zatwierdzenie tej zmiany, przy czym przepisy art. 75 stosuje się odpowiednio.

3.

Operator statku powietrznego jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o zmianę planu monitorowania emisji z operacji lotniczych, uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych lub planu monitorowania tonokilometrów w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia zaistnienia zdarzenia powodującego konieczność zmiany, o której mowa w ust. 2.

Art. 77.

1.

Minister właściwy do spraw klimatu, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii Krajowego ośrodka, zatwierdza:

1)

plan monitorowania emisji z operacji lotniczych, uproszczony plan monitorowania emisji z operacji lotniczych i plan monitorowania tonokilometrów;

2)

zmianę planu monitorowania emisji z operacji lotniczych, uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych i planu monitorowania tonokilometrów - jeżeli zmiana ta ma charakter zmiany istotnej w rozumieniu art. 15 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012.

2.

Przy zasięganiu opinii, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. Przepis art. 54 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

3.

Kopię decyzji, o której mowa w ust. 1, przekazuje się Krajowemu ośrodkowi oraz organowi Inspekcji, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

Art. 78.

1.

Prowadzący instalację, z wyjątkiem prowadzącego instalację o niskim poziomie emisji, o której mowa w art. 47 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, sporządza plan monitorowania wielkości emisji, wraz z wymaganymi dokumentami uzupełniającymi i informacjami, o których mowa w art. 12 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, oraz plan poboru próbek, o którym mowa w art. 33 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012.

2.

Prowadzący instalację o niskim poziomie emisji sporządza plan monitorowania wielkości emisji z uwzględnieniem odstępstw, o których mowa w art. 47 ust. 3-8 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, a także plan poboru próbek, o którym mowa w art. 33 tego rozporządzenia.

3.

Plany monitorowania wielkości emisji, zmiany tych planów, dokumenty uzupełniające i informacje, o których mowa w art. 12 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, oraz plany poboru próbek sporządza się przy użyciu elektronicznego formularza udostępnionego na stronie internetowej Krajowego ośrodka, opracowanego na podstawie formularzy i wytycznych ogłaszanych przez Komisję Europejską.

4.

Prowadzący instalację, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest obowiązany do zgłoszenia organowi właściwemu do wydania zezwolenia wszelkich propozycji zmian planu monitorowania wielkości emisji oraz zmian planu poboru próbek, o którym mowa w art. 33 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012.

Art. 79.

1.

Prowadzący instalację i operator statku powietrznego składają odpowiednio do organu właściwego do wydania zezwolenia albo ministra właściwego do spraw klimatu:

1)

raport w zakresie udoskonaleń w metodyce monitorowania, zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 69 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012,

2)

raport w zakresie udoskonaleń w metodyce monitorowania, o którym mowa w art. 69 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012

- w celu jego zatwierdzenia.

2¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Organ właściwy do wydania zezwolenia albo minister właściwy do spraw klimatu, po zasięgnięciu opinii Krajowego ośrodka, zatwierdza, w drodze decyzji, raport, o którym mowa w ust. 1, odpowiednio prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego. Przy zasięganiu opinii Krajowego ośrodka nie stosuje się przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. Przepis art. 54 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

3¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Organ właściwy do wydania zezwolenia albo minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi kopię decyzji, o której mowa w ust. 2, wraz z zatwierdzonym raportem, o którym mowa w ust. 1 - w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

Art. 80.

1.

Operator statku powietrznego albo prowadzący instalację jest obowiązany do monitorowania wielkości emisji odpowiednio zgodnie z planem monitorowania emisji z operacji lotniczych albo uproszczonym planem monitorowania emisji z operacji lotniczych albo planem monitorowania wielkości emisji, zatwierdzonymi przez właściwy organ.

2.

Operator statku powietrznego albo prowadzący instalację jest obowiązany do rozliczenia wielkości emisji za każdy rok okresu rozliczeniowego.

3.

Operator statku powietrznego albo prowadzący instalację sporządza raport na temat wielkości emisji.

Art. 81.

1.

Operator statku powietrznego ubiegający się o przydział uprawnień do emisji sporządza raport o liczbie tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych w roku monitorowania.

2.

Rokiem monitorowania jest rok kalendarzowy kończący się na 24 miesiące przed rozpoczęciem okresu rozliczeniowego.

3.

W przypadku ubiegania się o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy, raport o liczbie tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych sporządza się za drugi rok okresu rozliczeniowego.

4.

Zweryfikowany raport, o którym mowa w ust. 1 i 3, operator statku powietrznego przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu odpowiednio:

1)

na co najmniej 21 miesięcy przed rozpoczęciem okresu rozliczeniowego;

2)

do dnia 30 czerwca w trzecim roku okresu rozliczeniowego, w przypadku ubiegania się o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy.

Art. 82.

Raporty, o których mowa w art. 79 ust. 1, art. 80 ust. 3 oraz art. 81 ust. 1 i 3, sporządza się przy użyciu elektronicznego formularza udostępnionego na stronie internetowej Krajowego ośrodka, opracowanego na podstawie formularzy i wytycznych ogłaszanych przez Komisję Europejską.

Art. 83.

Sposób monitorowania wielkości emisji pochodzących z instalacji i z operacji lotniczych oraz sposób monitorowania liczby tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych określają przepisy rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012.

Art. 84.

1.

Raporty, o których mowa w art. 80 ust. 3 i art. 81 ust. 1 i 3, podlegają weryfikacji zgodnie z wymaganiami rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067, z zastrzeżeniem art. 85. Weryfikator sporządza sprawozdanie z weryfikacji raportu.

2.

W sprawozdaniu z weryfikacji raportu, o którym mowa w art. 80 ust. 3, weryfikator zamieszcza jedno z ustaleń określonych w art. 27 ust. 1 lit. a-d rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

3.

Jeżeli w trakcie weryfikacji raportu weryfikator wykrył uchybienia, jest on obowiązany do stwierdzenia, czy mają one charakter istotnych nieprawidłowości w rozumieniu art. 3 pkt 6 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

4.

Sprawozdanie z weryfikacji sporządza się przy użyciu elektronicznego formularza udostępnionego na stronie internetowej Krajowego ośrodka, opracowanego na podstawie formularzy i wytycznych ogłaszanych przez Komisję Europejską.

5.

Operator statku powietrznego albo prowadzący instalację ponosi koszt weryfikacji raportu, o którym mowa odpowiednio w art. 80 ust. 3 lub art. 81 ust. 1 i 3.

6.

W zakresie dotyczącym treści ustaleń określonych w art. 27 ust. 1 lit. a-d rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067, zawartych w sprawozdaniu z weryfikacji raportu przepisów art. 16 ust. 1 pkt 4-7 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko nie stosuje się.

Art. 85.

1.

Raport na temat wielkości emisji z operacji lotniczych uznaje się za zweryfikowany, jeżeli raport ten został sporządzony na podstawie danych przygotowanych przez Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol) przy użyciu narzędzia dla małych podmiotów uczestniczących w systemie, zatwierdzonego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 606/2010 z dnia 9 lipca 2010 r. w sprawie zatwierdzenia uproszczonego narzędzia do szacowania zużycia paliwa przez operatorów statków powietrznych stanowiących niewielkie źródło emisji, opracowanego przez Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol) (Dz. Urz. UE L 175 z 10.07.2010, str. 25), a:

1)

całkowita roczna emisja z operacji lotniczych wykonywanych przez danego operatora statku powietrznego wyniosła mniej niż 25 000 Mg CO₂wdanym roku kalendarzowym lub

2)

całkowita roczna emisja z operacji lotniczych wykonywanych przez danego operatora statku powietrznego z lotów innych niż:

a)

rozpoczynające się lub kończące się na lotniskach znajdujących się na terytorium państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, wykonywanych do i z państw spoza tego obszaru,

b)

wykonywane między lotniskiem znajdującym się w regionie najbardziej oddalonym w rozumieniu art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej a lotniskiem znajdującym się w innym regionie Europejskiego Obszaru Gospodarczego

- wyniosła mniej niż 3000 Mg CO₂wdanym roku kalendarzowym.

2.

Ustalenia raportu, o którym mowa w ust. 1, są równoważne ustaleniom raportu zweryfikowanego jako zadowalający zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/2067.

Art. 86.

1.

Prowadzący instalację albo operator statku powietrznego jest obowiązany do przedłożenia Krajowemu ośrodkowi raportu na temat wielkości emisji, o którym mowa w art. 80 ust. 3, sporządzonego za poprzedni rok okresu rozliczeniowego oraz sprawozdania z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1. Raport i sprawozdanie przedkłada się Krajowemu ośrodkowi w terminie do dnia 31 marca każdego roku. W tym samym terminie prowadzący instalację albo operator statku powietrznego przekazuje kopię raportu i kopię sprawozdania organowi właściwemu do wydania zezwolenia.

2³⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Raport na temat wielkości emisji oraz sprawozdanie z weryfikacji przedkłada się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej.

3.

W przypadku przyjęcia w raporcie na temat wielkości emisji współczynnika emisyjnego wynoszącego zero dla zużywanych biopaliw i biopłynów prowadzący instalację lub operator statku powietrznego jest obowiązany do wykazania spełniania kryteriów zrównoważonego rozwoju, o których mowa w art. 28b-28bc ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1233 i 1565).

4.

Wykazanie spełniania kryteriów zrównoważonego rozwoju odbywa się na podstawie:

1)

dokumentów określonych w art. 28c ust. 1 pkt 2 lub ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych - w przypadku biopłynów;

2)

dokumentów określonych w art. 28c ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych - w przypadku biopaliw.

5.

Krajowy ośrodek przeprowadza ocenę raportu na temat wielkości emisji w zakresie kompletności zawartych w nim danych, poprawności przeprowadzonych obliczeń oraz zgodności zawartych w nim ustaleń z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012 i z zatwierdzonym odpowiednim planem monitorowania emisji z operacji lotniczych albo uproszczonym planem monitorowania emisji z operacji lotniczych, albo planem monitorowania wielkości emisji, z uwzględnieniem sprawozdania z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1.

6.

Ocena, o której mowa w ust. 5, dotyczy raportów zweryfikowanych jako zadowalające zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/2067.

7.

W celu przeprowadzenia oceny, o której mowa w ust. 5, Krajowy ośrodek może zażądać od weryfikatora przedłożenia wewnętrznej dokumentacji z weryfikacji, o której mowa w art. 26 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

8.

Jeżeli z oceny Krajowego ośrodka wynika, że raport na temat wielkości emisji nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 5, Krajowy ośrodek występuje do prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego z wnioskiem o udzielenie wyjaśnień.

9.

Jeżeli z udzielonych wyjaśnień wynika potrzeba dokonania zmian w raporcie na temat wielkości emisji lub w sprawozdaniu z weryfikacji, Krajowy ośrodek występuje do prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego z wnioskiem o dokonanie zmian w tym raporcie lub w sprawozdaniu.

10.

Prowadzący instalację albo operator statku powietrznego jest obowiązany, w uzgodnieniu z weryfikatorem, który przeprowadził weryfikację raportu na temat wielkości emisji, wprowadzić zmiany do raportu i przedłożyć poprawiony raport w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 9, a w przypadku potrzeby dokonania zmian w sprawozdaniu z weryfikacji jest obowiązany do przedłożenia w tym terminie poprawionego sprawozdania.

Art. 87.

1.

Jeżeli Krajowy ośrodek nie uzyska od prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego wystarczających wyjaśnień albo w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 10, nie otrzyma poprawionego raportu lub sprawozdania z weryfikacji, występuje do organu Inspekcji o przeprowadzenie kontroli w celu sprawdzenia, czy raport na temat wielkości emisji jest zgodny ze stanem faktycznym.

2.

Kontrola jest prowadzona na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz. 995, 1339 i 2127), z uwzględnieniem ust. 3.

3.

W przypadku operatora statku powietrznego niemającego miejsca zamieszkania ani siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, organ Inspekcji może wystąpić do tego operatora o przesłanie uwierzytelnionych, zgodnie z przepisami obowiązującymi w danym państwie, dokumentów stanowiących podstawę oszacowania wielkości emisji z wykonanych operacji lotniczych.

4.

Jeżeli operator statku powietrznego nie przedłoży dokumentów, o których mowa w ust. 3, na wezwanie, albo - jeżeli na podstawie przedłożonych dokumentów nie można w sposób rzetelny oszacować wielkości emisji - organ Inspekcji dokona oszacowania wielkości emisji na podstawie ustaleń organów sprawujących dozór przestrzeni powietrznej.

5.

Jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli organ Inspekcji stwierdzi nieprawidłowości, które miały wpływ na ustalenie wielkości emisji, wydaje decyzję określającą szacunkową wielkość emisji w roku okresu rozliczeniowego, którego dotyczy raport na temat wielkości emisji.

6.

Organ Inspekcji przekazuje Krajowemu ośrodkowi kopię decyzji, o której mowa w ust. 5, w terminie 14 dni od dnia, w którym stała się ona ostateczna.

7.

Jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, organ Inspekcji stwierdzi zgodność ustaleń zawartych w raporcie na temat wielkości emisji ze stanem faktycznym, przekazuje informacje w tym zakresie odpowiednio prowadzącemu instalację albo operatorowi statku powietrznego oraz Krajowemu ośrodkowi.

Art. 88.

1.

Krajowy ośrodek, w terminie do dnia 31 maja każdego roku, występuje do organu Inspekcji o oszacowanie wielkości emisji z instalacji albo z operacji lotniczej, w przypadku gdy:

1)

prowadzący instalację albo operator statku powietrznego nie złożył raportu na temat wielkości emisji lub sprawozdania z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1;

2)

w sprawozdaniu z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1, weryfikator zamieścił jedno z ustaleń określonych w art. 27 ust. 1 lit. b-d rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

2.

Krajowy ośrodek występuje do organu Inspekcji o oszacowanie wielkości emisji z instalacji albo z operacji lotniczej również w przypadku, gdy z uzyskanych przez niego informacji wynika, że emisja ustalona na podstawie raportu, o którym mowa w art. 80 ust. 3, lub raportu, o którym mowa w art. 86 ust. 10, została wyznaczona nieprawidłowo.

3.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, organ Inspekcji wydaje decyzję określającą szacunkową wielkość emisji za rok okresu rozliczeniowego, którego dotyczyło wystąpienie Krajowego ośrodka. Przepisy art. 87 ust. 2-4 i 6 stosuje się odpowiednio.

Art. 89.

Organ Inspekcji umarza postępowanie w sprawie oszacowania wielkości emisji z instalacji albo z operacji lotniczej, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 1, jeżeli przed wydaniem decyzji prowadzący instalację albo operator statku powietrznego dopełni obowiązku, o którym mowa w art. 86 ust. 1.

Art. 90¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Krajowy ośrodek oraz organ Inspekcji przekazują ministrowi właściwemu do spraw klimatu informacje, o których mowa w art. 73 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

Art. 91.

1.

Krajowy ośrodek wprowadza do rejestru Unii informację o wielkości emisji z instalacji lub operacji lotniczych, na podstawie:

1)

raportu, o którym mowa w art. 80 ust. 3, albo

2)

raportu, o którym mowa w art. 86 ust. 10

- który został zweryfikowany jako zadowalający.

2.

Krajowy ośrodek zatwierdza w rejestrze Unii informację o wielkości emisji z instalacji albo operacji lotniczych, ustaloną na podstawie raportu zweryfikowanego jako zadowalający, w przypadku gdy Krajowy ośrodek:

1)

nie występuje do organu Inspekcji z wnioskiem, o którym mowa w art. 87 ust. 1;

2)

otrzyma informację, o której mowa w art. 87 ust. 7 .

3.

Krajowy ośrodek wprowadza do rejestru Unii informację o szacunkowej wielkości emisji z instalacji albo operacji lotniczych wskazaną w decyzji określającej szacunkową wielkość emisji, o której mowa w art. 87 ust. 5 i art. 88 ust. 2, oraz zatwierdza tę informację na rachunku posiadania operatora w tym rejestrze - w terminie 7 dni roboczych od dnia otrzymania kopii tej decyzji.

4.

Wprowadzone do rejestru Unii zatwierdzone wielkości emisji z danej instalacji albo operacji lotniczych wykonywanych przez danego operatora statku powietrznego sumuje się oraz powiększa o czynnik korekty, o którym mowa w art. 37 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013. Wartość ta stanowi sumę emisji z instalacji albo operacji lotniczych.

Art. 92.

1.

W terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku prowadzący instalację albo operator statku powietrznego dokonuje, za pośrednictwem rachunku w rejestrze Unii, umorzenia uprawnień do emisji w liczbie odpowiadającej różnicy pomiędzy sumą umorzonych na tym rachunku uprawnień do emisji w danym okresie rozliczeniowym a sumą emisji z instalacji albo operacji lotniczych, o której mowa w art. 91 ust. 4. Umorzenie to stanowi rozliczenie wielkości emisji.

2.

W przypadkach, o których mowa art. 88 ust. 1, prowadzący instalację albo operator statku powietrznego w terminie, o którym mowa w ust. 1, dokonuje umorzenia uprawnień do emisji w liczbie określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień do emisji odpowiadającą jego najlepszej wiedzy na temat rzeczywistej wielkości emisji z instalacji albo operacji lotniczej w poprzednim roku okresu rozliczeniowego, z tym że:

1)

jeżeli liczba umorzonych uprawnień do emisji jest równa lub większa od liczby określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień odpowiadającą szacunkowej wielkości emisji określonej w decyzji, o której mowa w art. 88 ust. 2, umorzenie to stanowi rozliczenie wielkości emisji;

2)

jeżeli liczba umorzonych uprawnień do emisji jest mniejsza od liczby określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień odpowiadającą szacunkowej wielkości emisji określonej w decyzji, o której mowa w art. 88 ust. 2, umorzenie to nie stanowi rozliczenia wielkości emisji.

3.

W przypadkach, o których mowa w art. 87 ust. 1, prowadzący instalację albo operator statku powietrznego w terminie, o którym mowa w ust. 1, dokonuje umorzenia uprawnień do emisji w liczbie określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień do emisji odpowiadającą wielkości emisji ustalonej w przedłożonym raporcie na temat wielkości emisji za poprzedni rok okresu rozliczeniowego.

4.

Umorzenie, o którym mowa w ust. 3, stanowi rozliczenie wielkości emisji, jeżeli:

1)

z przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 87, wynika, że ustalenia zawarte w przedłożonym raporcie na temat wielkości emisji za poprzedni rok okresu rozliczeniowego są zgodne ze stanem faktycznym albo

2)

liczba umorzonych uprawnień do emisji jest równa lub większa od liczby określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień odpowiadającą szacunkowej wielkości emisji określonej w decyzji, o której mowa w art. 87 ust. 5.

5.

Jeżeli liczba umorzonych uprawnień do emisji na podstawie ust. 3 jest mniejsza od liczby określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień do emisji odpowiadającą szacunkowej wielkości emisji określonej w decyzji, o której mowa w art. 87 ust. 5, lub decyzji wydanej w związku z wystąpieniem, o którym mowa w art. 88 ust. 2, prowadzący instalację lub operator statku powietrznego dokonuje umorzenia brakującej liczby uprawnień do emisji w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna. Umorzenie to stanowi rozliczenie wielkości emisji.

6.

Umorzone uprawnienia do emisji w liczbie przekraczającej liczbę określoną zgodnie z ust. 1 powiększoną o liczbę uprawnień do emisji odpowiadającą szacunkowej wielkości emisji określoną w decyzji, o której mowa w art. 87 ust. 5 albo art. 88 ust. 2, są zaliczane na poczet rozliczenia wielkości emisji w kolejnych latach okresu rozliczeniowego.

7.

W przypadku powstania zaległości w zakresie rozliczenia wielkości emisji z lat poprzednich umorzenie uprawnień do emisji zalicza się w pierwszej kolejności na poczet rozliczenia tej zaległości.

Art. 93.

Prowadzący instalację nie może wykorzystywać do rozliczenia wielkości emisji, o której mowa w art. 92, uprawnień do emisji lotniczych, o których mowa w art. 45.

1.

3.

Krajowy ośrodek na wezwanie marszałka województwa przekazuje informacje o zmianach wykazu, o którym mowa w ust. 1.

Rozdział 13

Wykorzystanie jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji

Art. 98.

1.

Prowadzący instalację lub operator statku powietrznego mogą wykorzystać do wymiany na uprawnienia do emisji:

1)

jednostki redukcji emisji;

2)

jednostki poświadczonej redukcji emisji.

2.

Uznaje się, że jedna jednostka redukcji emisji albo jednostka poświadczonej redukcji emisji odpowiada jednemu uprawnieniu do emisji.

3.

5¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Jeżeli Komisja Europejska zaakceptuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw klimatu ogłasza ten wykaz w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra.

6.

Krajowy ośrodek corocznie aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, na zasadach określonych w art. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1123/2013. Przepisy ust. 2-5 stosuje się odpowiednio.

2)

pomimo nałożenia kary, o której mowa w art. 104 ust. 1, nie dopełnił obowiązku rozliczenia wielkości emisji, o którym mowa w art. 92

- zawiadamia operatora statku powietrznego o wszczęciu postępowania w sprawie skierowania do Komisji Europejskiej wniosku o nałożenie zakazu prowadzenia przez tego operatora operacji lotniczych.

3¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Operator statku powietrznego, po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, może złożyć wyjaśnienia ministrowi właściwemu do spraw klimatu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia.

4¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu, po powiadomieniu Rady Ministrów, przesyła do Komisji Europejskiej wniosek o nałożenie zakazu prowadzenia przez operatora statku powietrznego operacji lotniczych.

5.

Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:

1)

dowody potwierdzające naruszenie przez operatora statku powietrznego obowiązku sporządzenia i przedłożenia do zatwierdzenia planu monitorowania emisji z operacji lotniczych albo uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych albo złożenia wniosku, o którym mowa w art. 76 ust. 2, oraz obowiązku dokonania w wymaganym terminie rozliczenia wielkości emisji, o którym mowa w art. 92;

2)

informację o podjętych środkach mających na celu wykonanie obowiązków, o których mowa w pkt 1;

3)

uzasadnienie celowości nałożenia zakazu prowadzenia przez operatora statku powietrznego operacji lotniczych;

4)

propozycje dotyczące czasowego i terytorialnego zakresu obowiązywania zakazu prowadzenia operacji lotniczych oraz dodatkowych warunków lub obowiązków, jakie powinny zostać nałożone na operatora statku powietrznego.

6.

Postępowanie w sprawie nałożenia zakazu prowadzenia przez operatora statku powietrznego operacji lotniczych jest prowadzone zgodnie z przepisami wykonawczymi wydanymi przez Komisję Europejską na podstawie art. 16 ust. 12 dyrektywy 2003/87/WE.

Rozdział 15

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 110-123.

(pominięte)

Rozdział 16

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 124.

1.

Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

1)

rachunki posiadania operatora, rachunki posiadania operatora statku powietrznego, osobiste rachunki posiadania i krajowy rachunek posiadania, o których mowa w art. 8 ustawy wymienionej w art. 151, stają się odpowiednio rachunkami posiadania operatora, rachunkami posiadania operatora statków powietrznych, osobistymi rachunkami posiadania oraz krajowym rachunkiem posiadania w rejestrze Unii w rozumieniu niniejszej ustawy;

2)

uprawnienia do emisji przyznane na podstawie ustawy wymienionej w art. 151, stają się uprawnieniami do emisji w rozumieniu niniejszej ustawy, z tym że uprawnienia do emisji przyznane instalacji stają się uprawnieniami do emisji ogólnych, a uprawnienia przyznane operatorom statków powietrznych stają się uprawnieniami do emisji lotniczych;

3)

uprawnienia do emisji powstałe przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na skutek wymiany, o której mowa w art. 60 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 389/2013, stają się uprawnieniami do emisji lotniczych albo uprawnieniami do emisji ogólnych w rozumieniu art. 3 pkt 7 i 8 tego rozporządzenia;

4)

zezwolenia wydane na podstawie art. 33 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. poz. 2784, z 2008 r. poz. 1227 oraz z 2009 r. poz. 1664) i art. 40 ustawy wymienionej w art. 151, stają się zezwoleniami w rozumieniu niniejszej ustawy;

5)

decyzje zatwierdzające plany monitorowania wielkości emisji oraz plany monitorowania liczby tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych, o których mowa w art. 53 ustawy wymienionej w art. 151, stają się decyzjami zatwierdzającymi plany monitorowania, o których mowa w art. 74;

6)

decyzje w sprawie zatwierdzenia raportów z udoskonalenia metodyki monitorowania, wydane przez organ właściwy do wydania zezwolenia w celu wykonania art. 69 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, stają się decyzjami zatwierdzającymi, o których mowa w art. 79 ust. 2.

2.

Jednostki Kioto i uprawnienia do emisji, które były utrzymywane w Krajowym rejestrze jednostek Kioto i uprawnień do emisji, na podstawie dotychczasowych przepisów są utrzymywane w rejestrze Unii.

Art. 125.

1.

Art. 130.

Projekt wykazu instalacji objętych systemem w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r. wraz z przyznaną im liczbą uprawnień do emisji, o którym mowa w art. 21 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 151, przekazany Komisji Europejskiej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy staje się wykazem, o którym mowa w art. 23 ust. 5.

Art. 131.

1.

Postępowania w sprawie wniosków o przydział uprawnień do emisji z rezerwy na okres rozliczeniowy 2008-2012 wszczęte na podstawie ustawy wymienionej w art. 151 i niezakończone ostateczną decyzją, umarza się.

2.

Wnioski o przydział uprawnień do emisji z rezerwy na okres rozliczeniowy 2013-2020, złożone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stają się wnioskami, o których mowa w art. 68 ust. 1.

Art. 132.

1.

W terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzący instalację przedkłada Krajowemu ośrodkowi informację, o której mowa w art. 64 ust. 1, za rok 2012, 2013 i 2014.

2.

Jeżeli prowadzący instalację przekazał Krajowemu ośrodkowi informację, o której mowa w ust. 1, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, uznaje się, że obowiązek określony w tym przepisie został spełniony.

3.

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informacje o prowadzących instalacje, którzy w terminie nie dopełnili obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz informację o prowadzących instalacje, w których nastąpiło całkowite lub częściowe zaprzestanie działalności w rozumieniu niniejszej ustawy.

4.

Uprawnienia do emisji wydane na rachunki posiadania operatora w rejestrze Unii prowadzone dla prowadzących instalacje, którzy nie złożyli informacji, zgodnie z ust. 1, podlegają zwrotowi.

5.

Uprawnienia do emisji wydane na rachunki posiadania operatora w rejestrze Unii prowadzone dla prowadzących instalacje, w których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nastąpiło znaczące zmniejszenie zdolności produkcyjnej w rozumieniu niniejszej ustawy w liczbie większej niż wynikająca z dostosowania do poziomu tego zmniejszenia, podlegają zwrotowi.

Art. 133.

1.

W przypadku gdy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

1)

zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych wydane prowadzącemu instalację na podstawie przepisów dotychczasowych wygasło na skutek upływu terminu, na jaki zostało wydane, albo

2)

wydano decyzję ostateczną stwierdzającą wygaśnięcie zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych

- uprawnienia do emisji wydane na rachunki posiadania operatora w rejestrze Unii po roku, w którym zezwolenie wygasło, a przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają zwrotowi.

2.

Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzący instalację wystąpi z wnioskiem o wydanie nowego zezwolenia i takie zezwolenie uzyska.

3.

Do prowadzących instalacje, którzy uzyskają zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się art. 125 ust. 1.

Art. 134.

1.

W sprawach, o których mowa w art. 132 ust. 4 i 5 i art. 133 ust. 1, Krajowy ośrodek występuje z wnioskiem o zwrot liczby wydanych uprawnień do emisji do prowadzącego instalację. Prowadzący instalację zwraca wydane uprawnienia do emisji w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.

2.

Jeżeli prowadzący instalację nie zwróci wydanych uprawnień do emisji w terminie, o którym mowa w ust. 1, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację o prowadzącym instalację, który nie dopełnił obowiązku zwrotu.

3.

Informacja, o której mowa w ust. 2, zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację, zamieszkania albo siedziby;

2)

liczbę uprawnień do emisji podlegających zwrotowi.

4.

Minister właściwy do spraw środowiska wydaje decyzję w sprawie zwrotu równowartości uprawnień do emisji określając kwotę podlegającą zwrotowi.

5.

Przy obliczaniu kwoty podlegającej zwrotowi przyjmuje się jednostkową cenę uprawnienia do emisji, która odpowiada średniej cenie uprawnienia do emisji notowanej na giełdach ICE/ECX i EEX na rynku wtórnym spot w ostatnim dniu, w którym realizowany był obrót uprawnieniami do emisji, poprzedzającym dzień wydania decyzji w przeliczeniu na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień wydania decyzji.

6.

Do kwoty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

7.

Do obowiązku zwrotu kwoty, o której mowa w ust. 4, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

8.

Należności wnoszone w związku z obowiązkiem zwrotu kwoty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.

Art. 135.

1.

W terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Krajowy ośrodek dokonuje analizy informacji, o których mowa w art. 132 ust. 1, pod kątem ich zgodności z danymi na temat wielkości emisji z instalacji zawartymi w raporcie na temat wielkości emisji złożonym za rok, którego dotyczy informacja.

2.

W przypadku gdy z analizy, o której mowa w ust. 1, wynikają rozbieżności między informacją o wielkości emisji z instalacji a danymi o poziomie działalności, zawartymi w informacji, o której mowa w art. 132 ust. 1, Krajowy ośrodek występuje do prowadzącego instalację o przekazanie wyjaśnień.

3.

Jeżeli z wyjaśnień prowadzącego instalację wynika, że informacja, o której mowa w art. 132 ust. 1, zawiera błędne lub nieprawdziwe informacje, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację o stwierdzonych nieprawidłowościach.

4.

Po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw środowiska występuje na piśmie do prowadzącego instalację o wprowadzenie zmian w informacji, o której mowa w art. 132 ust. 1, wskazując błędy i uchybienia wymagające zmiany.

5.

Prowadzący instalację wprowadza zmiany, o których mowa w ust. 4, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.

6.

Jeżeli ze zmienionej informacji wynika potrzeba dostosowania całkowitej rocznej liczby uprawnień do emisji, o której mowa w art. 25 ust. 2 i 3 lub art. 26 ust. 4, Krajowy ośrodek oblicza dostosowaną całkowitą roczną liczbę uprawnień do emisji. Przepisy art. 73 ust. 1-8 stosuje się odpowiednio.

7.

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację o stwierdzonych nieprawidłowościach i dostosowanej całkowitej rocznej liczbie uprawnień do emisji.

8.

Minister właściwy do spraw środowiska wydaje decyzję określającą dostosowaną całkowitą roczną liczbę uprawnień do emisji przydzielonej danej instalacji.

9.

Uprawnienia do emisji wydane na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii w liczbie większej niż określona w decyzji, o której mowa w ust. 8, podlegają zwrotowi. Przepisy art. 18 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.

10.

W przypadku gdy prowadzący instalację nie wprowadzi zmian, o których mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw środowiska wydaje decyzję o zawieszeniu wydania uprawnień do emisji przydzielonych instalacji na kolejny rok okresu rozliczeniowego. Przepisy art. 65 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio.

11.

Decyzję, o której mowa w ust. 10, uchyla się, jeżeli prowadzący instalację wprowadzi zmiany, o których mowa w ust. 4.

Art. 136.

1.

Dla zadań inwestycyjnych zrealizowanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy albo realizowanych w dniu jej wejścia w życie, albo rozpoczynanych w ciągu 3 miesięcy od tego dnia, podmiot, o którym mowa w art. 32 ust. 4, składa do ministra właściwego do spraw środowiska wniosek o zatwierdzenie wskaźnika lub wskaźników zgodności w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2.

Dla zadań inwestycyjnych zrealizowanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, podmiot, o którym mowa w art. 32 ust. 4, przedkłada ministrowi właściwemu do spraw środowiska poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zatwierdzeniu wskaźnika lub wskaźników zgodności stała się ostateczna. Poświadczenia osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności nie składa się, jeżeli poświadczenie to sporządza minister właściwy do spraw środowiska.

3.

Do poświadczenia osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, o którym mowa w ust. 2, przepisy art. 32 ust. 10-13 stosuje się.

4.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy przechowuje dokumentację związaną z realizacją tego zadania przez okres 10 lat od dnia wydania uprawnień do emisji na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii oraz udostępnia tę dokumentację na wezwanie ministra właściwego do spraw środowiska.

Art. 137.

1.

Pierwszym okresem sprawozdawczym, o którym mowa w art. 34 ust. 14, jest okres od dnia 25 czerwca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. Drugim okresem sprawozdawczym, o którym mowa w art. 34 ust. 14, jest okres od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r.

2.

Przepisy rozdziału 6 stosuje się do zadań inwestycyjnych realizowanych w okresie sprawozdawczym rozpoczynającym się od dnia 1 lipca 2014 r.

Art. 138.

1.

Zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe za okresy sprawozdawcze, o których mowa w art. 137, złożone przez podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy uznaje się za sprawozdania rzeczowo-finansowe w rozumieniu niniejszej ustawy.

2.

Do uprawnień do emisji wydanych prowadzącemu instalację wytwarzającą energię elektryczną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie wykazu instalacji wytwarzających energię elektryczną, objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r., wraz z przyznaną im liczbą uprawnień do emisji (Dz. U. poz. 472 oraz z 2015 r. poz. 555) stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

Art. 139.

Minister właściwy do spraw środowiska ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra liczbę uprawnień do emisji lotniczych, o którą zostanie zmniejszona pula uprawnień do emisji przeznaczona do sprzedaży w drodze aukcji zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 377/2013/UE z dnia 24 kwietnia 2013 r. wprowadzającą tymczasowe odstępstwo od dyrektywy 2003/87/WE ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 113 z 25.04.2013, str. 1).

Art. 140.

1.

Całkowitą liczbę uprawnień do emisji przyznanych operatorom statków powietrznych na okres rozliczeniowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia 2013 r. i liczbę uprawnień do emisji przyznanych na każdy rok tego okresu zawiera informacja, o której mowa w art. 24 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 151, ogłoszona w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw środowiska przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

2.

Całkowita liczba uprawnień do emisji przyznanych operatorom statków powietrznych oraz liczba uprawnień do emisji przyznanych operatorom statków powietrznych na każdy rok okresu rozliczeniowego, o których mowa w ust. 1, podlega zmniejszeniu proporcjonalnie do ograniczenia obowiązku rozliczenia emisji z operacji lotniczych, o których mowa w art. 141 ust. 1, wynikającego z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 421/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniającego dyrektywę 2003/87/WE ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie, w celu wprowadzenia w życie do 2020 r. porozumienia międzynarodowego w sprawie stosowania jednego międzynarodowego środka rynkowego do emisji z międzynarodowego lotnictwa (Dz. Urz. UE L 129 z 30.04.2014, str. 1).

3.

Minister właściwy do spraw środowiska ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informacje o zmniejszonych liczbach uprawnień do emisji, o których mowa w ust. 2.

Art. 141.

1.

Przepisów rozdziału 12 nie stosuje się do monitorowania emisji z operacji lotniczych:

1)

rozpoczynających się lub kończących na lotniskach znajdujących się na terytorium państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego wykonywanych do i z państw spoza tego obszaru,

2)

wykonywanych między lotniskiem znajdującym się w regionie najbardziej oddalonym w rozumieniu art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej a lotniskiem znajdującym się w innym regionie Europejskiego Obszaru Gospodarczego

- wykonywanych w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.

1a.

Przepisów rozdziału 12 w zakresie raportowania wielkości emisji, o którym mowa w art. 86, oraz rozliczania wielkości emisji, o którym mowa w art. 92, nie stosuje się do operacji lotniczych:

1)

rozpoczynających się lub kończących się na lotniskach znajdujących się na terytorium państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, wykonywanych do i z państw spoza tego obszaru,

2)

- wykonywanych w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.

2.

Raport na temat wielkości emisji pochodzących z operacji lotniczych wykonywanych w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2013 r. pomiędzy lotniskami znajdującymi się na terytorium państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego złożony przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy uważa się za raport w rozumieniu art. 80 ust. 3.

3.

W okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2030 r. przepisów ustawy nie stosuje się do operatorów statków powietrznych wykonujących niezarobkowe przewozy lotnicze, których całkowita roczna emisja CO₂zoperacji lotniczych wynosi mniej niż 1000 Mg.

Art. 142.

Wykonywanie czynności weryfikacji przez jednostki uprawnione w rozumieniu przepisów ustawy wymienionej w art. 151 wymaga uzyskania akredytacji w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 600/2012.

Art. 143.

3.

Jeżeli opłata, o której mowa w ust. 2, wniesiona przez prowadzącego instalację przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy jest wyższa niż opłata, której podstawą obliczenia jest liczba uprawnień do emisji wydanych na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii, to różnica ta stanowi nadpłatę. Do nadpłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Art. 147.

1.

Do postępowań w sprawie nałożenia kar pieniężnych, o których mowa w art. 70-72 ustawy wymienionej w art. 151, wszczętych i niezakończonych w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy oraz do przekazywania wpływów z tytułu tych kar po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, a także do informacji o karach nałożonych w roku 2015 stosuje się przepisy dotychczasowe.

2.

Do postępowań w sprawie skierowania do Komisji Europejskiej wniosku o nałożenie zakazu prowadzenia operacji lotniczych przez operatora statków powietrznych wszczętych i niezakończonych na podstawie art. 77 ustawy wymienionej w art. 151, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 148.

Spółki prowadzące rynek regulowany oraz firmy inwestycyjne opracują i wdrożą procedurę przeciwdziałania i ujawniania przypadków manipulacji w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 149.

1.

Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 110 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 18 ust. 3 tej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2.

Przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 120 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 120 w brzmieniu nadanym tą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3.

Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 123 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 7 ust. 7 tej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

4.

Przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 21 ust. 8 ustawy wymienionej w art. 151, w sprawie wykazu instalacji wytwarzających energię elektryczną objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r. wraz z przyznaną im liczbą uprawnień do emisji zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 29 ust. 1 niniejszej ustawy, nie dłużej niż przez 60 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy i mogą być zmieniane na podstawie art. 21 ust. 8 ustawy wymienionej w art. 151.

5.

Przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 21 ust. 8 ustawy wymienionej w art. 151, w sprawie wykazu instalacji innych niż wytwarzające energię elektryczną, objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r. wraz z przyznaną im liczbą uprawnień do emisji zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 niniejszej ustawy, nie dłużej niż przez 60 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy i mogą być zmieniane na podstawie art. 21 ust. 8 ustawy wymienionej w art. 151.

Art. 150.

1.

W latach 2015-2024 maksymalny limit wydatków Narodowego Funduszu będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:

1)

2015 r. - 18 751 140 zł;

2)

2016 r. - 25 786 034 zł;

3)

2017 r. - 29 509 578 zł;

4)

2018 r. - 25 028 884 zł;

5)

2019 r. - 35 267 728 zł;

6)

2020 r. - 31 820 000 zł;

7)

2021 r. - 31 700 000 zł;

8)

2022 r. - 29 520 000 zł;

9)

2023 r. - 28 470 000 zł;

10)

2024 r. - 29 450 000 zł.

2¹¹⁾Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6..

Minister właściwy do spraw klimatu monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz wdraża mechanizm korygujący, o którym mowa w ust. 3.

3.

W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków określonego w ust. 1 oraz w przypadku gdy część planowanych wydatków, o których mowa w ust. 1, przypadająca proporcjonalnie na okres od początku roku kalendarzowego do końca danego kwartału, została przekroczona:

1)

po pierwszym kwartale - co najmniej o 15%,

2)

po dwóch kwartałach - co najmniej o 10%,

3)

po trzech kwartałach - co najmniej o 5%

- minister właściwy do spraw klimatu stosuje mechanizm korygujący polegający na wstrzymaniu wydatków.

Art. 151.

Traci moc ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 695 oraz z 2013 r. poz. 1238).

Art. 152.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Niniejsza ustawa służy stosowaniu: 1) rozporządzenia Komisji (WE) nr 748/2009 z dnia 5 sierpnia 2009 r. w sprawie wykazu operatorów statków powietrznych, którzy wykonywali działalność lotniczą wymienioną w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE poczynając od dnia 1 stycznia 2006 r. ze wskazaniem administrującego państwa członkowskiego dla każdego operatora statków powietrznych (Dz. Urz. UE L 219 z 22.08.2009, str. 1, z późn. zm.); 2) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1, z późn. zm.); 3) rozporządzenia Komisji (UE) nr 550/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustalającego, na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, pewne ograniczenia w zakresie wykorzystania międzynarodowych jednostek z tytułu projektów związanych z gazami przemysłowymi (Dz. Urz. UE L 149 z 08.06.2011, str. 1); 4) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 94); 5) rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 181 z 12.07.2012, str. 30, z późn. zm.); 6) rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiającego rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającego rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (Dz. Urz. UE L 122 z 03.05.2013, str. 1); 7) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylającego decyzję 280/2004/WE (Dz. Urz. UE L 165 z 18.06.2013, str. 13, z późn. zm.); 8) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1123/2013 z dnia 8 listopada 2013 r. w sprawie określania uprawnień do międzynarodowych jednostek emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 299 z 09.11.2013, str. 32); 9) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392 z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniającego dyrektywę 2003/87/WE w celu utrzymania obecnych ograniczeń zakresu zastosowania w odniesieniu do działań lotniczych i w celu przygotowania wdrożenia globalnego środka rynkowego po 2021 r. (Dz. Urz. UE L 350 z 29.12.2017, str. 7); 10) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8).

Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża: 1) dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.[1]) - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631); 2) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str. 17, z późn. zm.[2])); 3) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2193 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 313 z 28.11.2015, str. 1, z późn. zm.); 4) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2284 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych, zmiany dyrektywy 2003/35/WE oraz uchylenia dyrektywy 2001/81/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 344 z 17.12.2016, str. 1); 5) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniającą dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814) (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 76 z 19.03.2018, str. 3). [1] Zmiany wymienionej dyrektywy zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 338 z 13.11.2004, str. 18, Dz. Urz. UE L 8 z 13.01.2009, str. 3, Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2009, str. 109, Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 63, Dz. Urz. UE L 112 z 24.04.2012, str. 21, Dz. Urz. UE L 113 z 25.04.2013, str. 1, Dz. Urz. UE L 343 z 19.12.2013, str. 1, Dz. Urz. UE L 129 z 30.04.2014, str. 1, Dz. Urz. UE L 264 z 09.10.2015, str. 1, Dz. Urz. UE L 280 z 24.10.2015, str. 39/2, Dz. Urz. UE L 350 z 29.12.2017, str. 7 i Dz. Urz. UE L 76 z 19.03.2018, str. 3. [2] Zmiany wymienionej dyrektywy zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 158 z 19.06.2012, str. 25.

Niniejsza ustawa wykonuje następujące decyzje: 1) decyzję Komisji z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie zapobiegania podwójnemu liczeniu redukcji emisji gazów cieplarnianych w ramach wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w przypadku projektów realizowanych w ramach protokołu z Kioto (2006/780/WE) (Dz. Urz. UE L 316 z 16.11.2006, str. 12); 2) decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 136, z późn. zm.); 3) decyzję Komisji z dnia 8 czerwca 2009 r. w sprawie szczegółowej interpretacji rodzajów działalności lotniczej wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2009/450/WE) (Dz. Urz. UE L 149 z 12.06.2009, str. 69); 4) decyzję Komisji z dnia 22 października 2010 r. dostosowującą w całej Unii liczbę uprawnień, które mają być wydane w ramach systemu unijnego na rok 2013, oraz uchylającą decyzję 2010/384/UE (2010/634/UE) (Dz. Urz. UE L 279 z 23.10.2010, str. 34); 5) decyzję Komisji K (2011) 1983 wersja ostateczna z dnia 29 marca 2011 r. w sprawie metodologii przejściowego przydziału instalacjom wytwarzającym energię elektryczną bezpłatnych uprawnień do emisji na mocy art. 10c ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE (decyzja niepublikowana); 6) decyzję Komisji z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2011/278/UE) (Dz. Urz. UE L 130 z 17.05.2011, str. 1, z późn. zm.); 7) decyzję Komisji z dnia 30 czerwca 2011 r. w sprawie ogólnounijnej ilości uprawnień, o której mowa w art. 3e ust. 3 lit. a-d dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (2011/389/UE) (Dz. Urz. UE L 173 z 01.07.2011, str. 13); 8) decyzję Komisji z dnia 26 marca 2013 r. określającą roczne limity emisji państw członkowskich na lata 2013-2020 zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE (2013/162/UE) (Dz. Urz. UE L 90 z 28.03.2013, str. 106); 9) decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 377/2013/UE z dnia 24 kwietnia 2013 r. wprowadzającą tymczasowe odstępstwa od dyrektywy 2003/87/WE ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 113 z 25.04.2013, str. 1); 10) decyzję Komisji z dnia 5 września 2013 r. dotyczącą standardowego współczynnika wykorzystania zdolności produkcyjnych zgodnie z art. 18 ust. 2 decyzji 2011/278/UE (2013/447/UE) (Dz. Urz. UE L 240 z 07.09.2013, str. 23); 11) decyzję Komisji z dnia 5 września 2013 r. dotyczącą krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2013/448/UE) (Dz. Urz. UE L 240 z 07.09.2013, str. 27); 12) decyzję Komisji z dnia 27 października 2014 r. ustalającą, zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, wykaz sektorów i podsektorów uważanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji na lata 2015-2019 (2014/746/UE) (Dz. Urz. UE L 308 z 29.10.2014, str. 114).

Zmiany wymienionej konwencji zostały ogłoszone w Dz. U. z 1963 r. poz. 137, z 1969 r. poz. 210, z 1976 r. poz. 130, 188 i 227, z 1984 r. poz. 199, z 2000 r. poz. 446, z 2002 r. poz. 527, z 2003 r. poz. 700 oraz z 2012 r. poz. 368 i 370.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2019 r. poz. 1495, 1571, 1655 i 1680 oraz z 2020 r. poz. 568, 2122 i 2123.

Wprowadzenie do wyliczenia ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy z dnia 23 stycznia 2020 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 284), która weszła w życie z dniem 29 lutego 2020 r.

Dodany przez art. 130 pkt 1 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. poz. 2320), która wejdzie w życie z dniem 1 lipca 2021 r.; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2020 r. poz. 568, 1065, 1106, 1747, 2320 i 2419.

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

10)

Wprowadzenie do wyliczenia w brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

11)

Ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6.

12)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

13)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

14)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

15)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

16)

Zdanie pierwsze w brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

17)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

18)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

19)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2020 r. poz. 1492, 1565, 2122, 2123 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11.

20)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7; weszła w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

21)

Zdanie drugie w brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7; weszła w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

22)

Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 302 z 01.11.2006, str. 10, Dz. Urz. UE L 407 z 20.12.2006, str. 1, Dz. Urz. UE L 82 z 25.03.2008, str. 1, Dz. Urz. UE L 313 z 22.11.2008, str. 1, Dz. Urz. UE L 81 z 27.03.2009, str. 15, Dz. Urz. UE L 308 z 24.11.2009, str. 5, Dz. Urz. UE L 109 z 12.04.2014, str. 14, Dz. Urz. UE L 325 z 10.12.2015, str. 1, Dz. Urz. UE L 51 z 26.02.2016, str. 1 i Dz. Urz. UE L 327 z 02.12.2016, str. 19.

23)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 12 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7; weszła w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

24)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 12 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7; weszła w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

25)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 12 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 7; weszła w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

26)

Zdanie drugie w brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

27)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

28)

Zdanie drugie w brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

29)

Zdanie pierwsze w brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

30)

W brzmieniu ustalonym przez art. 130 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r.

31)

Część wspólna ze zmianą wprowadzoną przez art. 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 6.

32)

Ustawa została ogłoszona w dniu 25 sierpnia 2015 r.

Załącznik nr 1 - Rodzaje działań prowadzonych w instalacjach wraz z wartościami progowymi odniesionymi do zdolności produkcyjnych tych instalacji i gazy cieplarniane przyporządkowane danemu działaniu

patrz oryginał

ilość energii cieplnej z kogeneracji wprowadzona do sieci ciepłowniczej [GJ/rok].

6.

Emisyjność jest rozumiana jako wielkość emisji dwutlenku węgla w danym roku z instalacji wytwarzającej energię elektryczną odniesiona do wielkości produkcji energii elektrycznej w danym roku w tej instalacji wyrażonej w MWh.

7.

W celu wykazania dotrzymania zatwierdzonych wskaźników zgodności określonych jako redukcja lub wzrost danego parametru porównywana jest wartość parametru przed przystąpieniem do realizacji zadania inwestycyjnego z wartością parametru po zakończeniu realizacji zadania inwestycyjnego lub zakończeniu wyszczególnionego w harmonogramie rzeczowym etapu zadania inwestycyjnego w przypadku wystąpienia opóźnień związanych z realizacją zadania inwestycyjnego.

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiejz dnia 22 stycznia 2021 r.w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

Spis treści

Treść obwieszczenia

1.

1)

2)

2.

1)

Art. 98.

1.

2.

3.

4.

5.

Art. 101.

Art. 102.

Art. 111.

1.

2.

Art. 114.

2)

Art. 166.

1)

2)

3)

4)

5)

6)

7)

8)

9)

10)

11)

Rozdział 1 Przepisy ogólne

Art. 1.

1.

2.

1)

2)

3.

1)

2)

3)

4.

5.

Art. 2.

1)

2)

3)

a)

b)

c)

d)

e)

f)

g)

h)

i)

j)

Art. 3.

1)

2)

3)

3a)

4)

5)

a)

b)

6)

7)

8)

a)

b)

9)

10)

11)

12)

13)

14)

a)

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 7a⁷⁾Dodany przez art. 130 pkt 1 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. poz. 2320), która wejdzie w życie z dniem 1 lipca 2021 r.; wszedł w życie z dniem 6 stycznia 2021 r..

Rozdział 2

Zarządzanie rachunkami w rejestrze Unii