Rozporządzenie Ministra Infrastrukturyz dnia 25 marca 2021 r.w sprawie rejestru cywilnych statków powietrznych, znaków i napisów umieszczanych na statkach powietrznych oraz wykazu znaków rozpoznawczych wykorzystywanych do lotów przez statki powietrzne niewpisane do rejestru cywilnych statków powietrznych ¹⁾Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. poz. 2257 oraz z 2020 r. poz. 1722, 1745, 1927 i 2006).

Wzór świadectwa rejestracji określa załącznik do rozporządzenia.

Świadectwo rejestracji traci ważność w przypadku wykreślenia statku powietrznego z rejestru.

Zmianę danych rejestrowych zgłasza się Prezesowi Urzędu.

Do zgłoszenia zmiany danych rejestrowych dołącza się świadectwo rejestracji.

W przypadku zmiany właściciela lub użytkownika statku powietrznego do zgłoszenia zmiany danych rejestrowych dołącza się dokument potwierdzający prawo własności statku powietrznego, dokument potwierdzający ograniczone prawo rzeczowe do statku powietrznego lub umowę z użytkownikiem potwierdzającą faktyczne władanie statkiem powietrznym.

Użytkownik statku powietrznego inny niż właściciel statku powietrznego dołącza do zgłoszenia zmiany danych rejestrowych pełnomocnictwo właściciela statku powietrznego upoważniające do zgłoszenia zmiany.

Znakiem rozpoznawczym jest znak przynależności państwowej oraz znak rejestracyjny.

Znak rozpoznawczy może być wpisany do księgi ewidencji, o której mowa w § 2 pkt 1, albo karty ewidencji, o której mowa w § 20 ust. 1.

Znak rozpoznawczy składa się z grupy liter lub cyfr.

Znak przynależności państwowej umieszcza się przed znakiem rejestracyjnym. Oba znaki rozdziela się poziomą kreską.

Znakiem polskiej przynależności państwowej są litery „SP”.

Znak rejestracyjny statku powietrznego składa się z grupy trzech liter.

Znak rejestracyjny szybowca oraz motoszybowca składa się z grupy czterech cyfr.

Znak rejestracyjny składający się z liter nie może zaczynać się od litery Q oraz tworzyć grupy liter sygnału niebezpieczeństwa SOS lub podobnych sygnałów, a także grupy liter: PAN, TTT i XXX oraz zawierać liter: Ą, Ć, Ę, J, Ł, Ń, Ó, Ś, Ź, Ż.

Do oznakowania statku powietrznego używa się wielkich liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich. Litery i cyfry są proste, bez ozdób.

Szerokość każdej litery lub cyfry, z wyjątkiem liter I, M i W oraz cyfry 1, i długość poziomej kreski stanowi 4/6 wysokości litery lub cyfry; szerokość litery I stanowi 1/6 wysokości litery, szerokość litery M stanowi 5/6 wysokości litery, szerokość litery W stanowi 6/6 wysokości litery, a szerokość cyfry 1 stanowi 2/6 wysokości cyfry.

Litery, cyfry i poziome kreski wykonuje się pełnymi liniami w kolorze wyraźnie kontrastującym z kolorem tła. Grubość linii stanowi 1/6 wysokości litery lub cyfry.

Każdą literę i cyfrę oddziela się od poprzedniej lub następnej odstępem nie mniejszym niż 1/4 szerokości litery lub cyfry. Poziomą kreskę traktuje się w tym zakresie jak literę lub cyfrę.

Wysokość znaku rozpoznawczego umieszczanego na skrzydle statku powietrznego cięższego od powietrza nie może być mniejsza niż 50 cm.

Wysokość znaku rozpoznawczego umieszczanego na kadłubie lub analogicznej konstrukcji statku powietrznego cięższego od powietrza nie może być mniejsza niż 30 cm. Znak ten nie może sięgać do linii konturowej kadłuba lub analogicznej konstrukcji.

Znak rozpoznawczy na sterowcu umieszcza się na korpusie lub na powierzchni statecznika. W przypadku gdy znak rozpoznawczy jest nanoszony na korpusie, umieszcza się go z obu stron wzdłuż sterowca oraz na górnej powierzchni wzdłuż osi symetrii. W przypadku gdy znak rozpoznawczy jest nanoszony na powierzchni statecznika, umieszcza się go na stateczniku poziomym i pionowym. Znak rozpoznawczy na stateczniku poziomym umieszcza się na górnej powierzchni prawej połowy i na dolnej powierzchni lewej połowy, przy czym górna część liter i cyfr jest skierowana w stronę krawędzi natarcia. Znak rozpoznawczy na stateczniku pionowym umieszcza się na każdej stronie, w dolnej części statecznika, przy czym litery są rozmieszczone poziomo.

Znak rozpoznawczy na balonie kulistym umieszcza się w dwóch przeciwległych miejscach, położonych w pobliżu największego obwodu poziomego balonu.

Znak rozpoznawczy na balonie niekulistym umieszcza się po każdej jego stronie, w miejscach położonych w pobliżu linii maksymalnego przekroju poprzecznego balonu, bezpośrednio nad pasem podwieszenia lub nad punktami mocowania lin podwieszenia kosza.

Znak rozpoznawczy na statku powietrznym lżejszym od powietrza umieszcza się w taki sposób, aby był widoczny z obu jego stron zarówno z powietrza, jak i z ziemi.

Znak rozpoznawczy na statku powietrznym cięższym od powietrza umieszcza się na lewej połowie dolnej powierzchni konstrukcji lewego skrzydła. W miarę możliwości znak rozpoznawczy umieszcza się w jednakowej odległości od krawędzi natarcia i spływu skrzydła. Górna część liter i cyfr jest skierowana w stronę krawędzi natarcia skrzydła.

Znak rozpoznawczy na statku powietrznym cięższym od powietrza umieszcza się również na każdym boku kadłuba lub analogicznej konstrukcji między skrzydłami i usterzeniem ogonowym albo na górnej połowie płaszczyzn pionowych usterzenia ogonowego. Znak rozpoznawczy na pojedynczym usterzeniu pionowym umieszcza się po jego obu stronach. W przypadku gdy statek powietrzny ma więcej niż jedno usterzenie pionowe, znak rozpoznawczy umieszcza się na zewnętrznych powierzchniach tego usterzenia.

Znak rozpoznawczy umieszcza się również na tabliczce tożsamości mocowanej na statku powietrznym, z wyjątkiem szybowca, motoszybowca oraz statku powietrznego niewpisanego do rejestru, któremu przydzielono znak rozpoznawczy na potrzeby wykonywania prób w locie.

Tabliczkę tożsamości wykonuje się z metalu ognioodpornego lub innego materiału ognioodpornego posiadającego odpowiednie właściwości fizyczne i mocuje się do statku powietrznego w sposób ograniczający prawdopodobieństwo jej zniszczenia, odłączenia i usunięcia podczas prawidłowej eksploatacji oraz zagubienia albo zniszczenia na skutek wypadku.

Znak rozpoznawczy na tabliczce tożsamości nanosi się przez wytrawianie, stemplowanie, grawerowanie lub użycie innej metody ognioodpornego cechowania.

Tabliczkę tożsamości mocuje się do statku powietrznego w widocznym miejscu obok wejścia głównego, a w przypadku:

Znaki i napisy inne niż znak rozpoznawczy umieszcza się na statku powietrznym w odległości nie mniejszej niż 50 cm od znaku rozpoznawczego.

W przypadku gdy znaki i napisy inne niż znak rozpoznawczy umieszcza się w jednej linii ze znakiem rozpoznawczym, ich wielkość nie może przekraczać 0,8 wielkości znaku rozpoznawczego.

Wykaz znaków rozpoznawczych wykorzystywanych do lotów przez statki powietrzne niewpisane do rejestru prowadzi się w postaci kart ewidencji, odrębnie dla każdej organizacji produkującej, która złożyła wniosek o przyznanie znaku rozpoznawczego lub grupy znaków rozpoznawczych.

Karta ewidencji zawiera:

Świadectwa rejestracji wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia i dotyczące statków powietrznych niewykreślonych z rejestru cywilnych statków powietrznych zachowują ważność.

Do postępowań w sprawie wpisu statku powietrznego do rejestru cywilnych statków powietrznych, zgłoszenia zmiany danych rejestrowych oraz wykreślenia statku powietrznego z tego rejestru wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy obowiązujące przed dniem 2 stycznia 2021 r.