Przygotowanie w poszczególnych zakresach pedagogiki specjalnej
E.S. Edukacja i rehabilitacja osób z niepełnosprawnością słuchową (surdopedagogika)
E.1S. Przygotowanie merytoryczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.1S.W1. medyczne podstawy edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością słuchową;
anatomię i fizjologię narządu słuchu; schorzenia narządu słuchu oraz wady słuchu;
elementy audiologii, audiometrii, laryngologii, otolaryngologii, foniatrii i audioprotetyki;
działanie i zastosowanie protez słuchowych;
E.1S.W2. elementy surdopsychologii; miejsce surdopsychologii w psychologii klinicznej;
problematykę badań naukowych w zakresie surdopsychologii i ich zastosowania w diagnozie,
rehabilitacji i profilaktyce; psychologiczne aspekty rozwoju i społecznego funkcjonowania
osób niesłyszących, słabosłyszących oraz ze sprzężoną niepełnosprawnością słuchową
w późniejszym okresie życia; diagnostykę surdopsychologiczną; rolę surdopsychologii
we wspomaganiu rehabilitacji, edukacji, socjalizacji i aktywizacji życiowej tych osób;
E.1S.W3. elementy lingwistyki edukacyjnej i psycholingwistyki rozwojowej; problematykę
badań naukowych nad rozwojem mowy i nabywaniem języka przez dziecko (przyswajaniem
i uczeniem się) oraz profilaktyką zaburzeń rozwoju językowego; lingwistyczne podstawy
wychowania językowego dzieci z ograniczeniami słyszenia dźwięków mowy (afonemią i
dysfonemią); zasady, metody i wybrane programy wychowania językowego dziecka z dysfunkcją
słuchową; zasady i metody programowania języka;
E.1S.W4. aktualne problemy surdopedagogiki; specyfikę rozwoju dzieci, uczniów, osób
dorosłych w kontekście potrzeb rozwojowych, edukacyjnych, prorozwojowego i psychopedagogicznego
wsparcia; zagadnienia kompensacji zmysłów, komunikacji werbalnej, pozawerbalnej, sprawności
intelektualnej, specyfiki uczenia się, rozwoju kompetencji życiowych i kontaktów społecznych;
wychowania, wspomagania rozwoju, edukacji, terapii, rehabilitacji i socjalizacji,
systemów kształcenia tych osób w Polsce i innych państwach; problemy emancypacji i
tożsamości społeczno-kulturowej osób głuchych;
E.1S.W5. aktualne problemy edukacji i rehabilitacji osób ze sprzężoną niepełnosprawnością
słuchową oraz ich specyfikę; potrzeby rozwojowe i edukacyjne tych osób; pojęcia komunikacji
werbalnej i pozawerbalnej, sprawności intelektualnej, rozwoju kompetencji życiowych;
zagadnienia wychowania, edukacji, terapii, rehabilitacji i systemy kształcenia tych
osób w Polsce i innych państwach;
E.1S.W6. diagnostykę surdopedagogiczną; procedury badań diagnostycznych i eksperymentalnych;
przydatność metod diagnostycznych w ocenie specyfiki zaburzeń w rozwoju; pedagogiczne
metody oceny funkcjonowania językowego, edukacyjnego, fizycznego, psychicznego i społecznego;
diagnozę na użytek działań rehabilitacyjnych i edukacyjnych; ocenę skuteczności stosowanych
metod wychowania, nauczania specjalnego i rehabilitacji;
E.1S.W7. metody wspomagania oraz terapii dzieci, młodzieży i osób dorosłych z niepełnosprawnością
słuchową; metody terapii w aspekcie historycznym i współczesnym; wybrane metody i
programy wspomagania; metody wsparcia technicznego;
E.1S.W8. zagadnienia wczesnej interwencji, wczesnego wspomagania rozwoju i wczesnej
edukacji dziecka z niepełnosprawnością słuchową - ukierunkowanie, oczekiwaną efektywność,
uwarunkowania i ewaluację; wybrane metody diagnozy i programy stymulacji; zagadnienie
wczesnej diagnostyki - metody, techniki, narzędzia; rolę zabawy, zasady współpracy
z rodziną i specjalistami, rolę rodziny we wspomaganiu rozwoju dziecka, system wczesnego
wspomagania rozwoju dziecka w Polsce i innych państwach;
E.1S.W9. zasady rehabilitacji i edukacji osób dorosłych z niepełnosprawnością słuchową,
specyfikę ich funkcjonowania, potrzeby edukacyjne i rozwojowe, problematykę aktywizacji
indywidualnej i społeczno-zawodowej, w tym rolę środowiska rodzinnego, instytucji
i organizacji społecznych w aktywizacji i wspomaganiu, doradztwo społeczno-zawodowe,
psychoterapię, terapię zajęciową, preorientację społeczno-zawodową, organizację edukacji,
rehabilitacji i wsparcia społecznego w Polsce i innych państwach;
E.1S.W10. metody komunikacji wspomagającej i alternatywnej oraz oczekiwaną efektywność
proponowanych działań; zasady diagnozy potrzeb i możliwości komunikacyjnych w zakresie
wspomagającej i alternatywnej komunikacji; metodykę wprowadzania metody lub metod
komunikacji wspomagającej i alternatywnej oraz pomoce techniczne w tym zakresie;
E.1S.W11. sytuację rodziny z dzieckiem oraz osobą dorosłą z niepełnosprawnością słuchową,
w tym problemy akceptacji niepełnosprawności, utrudnienia życiowe, rolę wsparcia społecznego,
wpływ zaburzeń słuchu na funkcjonowanie rodziny i relacje wewnątrzrodzinne; metody
wspierania rodziny; sytuację rodziny osób dorosłych z niepełnosprawnością słuchową
posiadających dziecko pełnosprawne lub z niepełnosprawnością słuchową; zagadnienie
słyszących dzieci niesłyszących rodziców (CODA);
E.1S.W12. pedeutologię surdopedagogiczną; zagadnienia związane z pracą surdopedagoga
-zadania, zakres działalności, wymagane kompetencje, predyspozycje, rolę surdopedagoga
w relacjach z dziećmi, młodzieżą, osobami dorosłymi, ich rodzinami, specjalistami
i społeczeństwem, zasady etyczne, utrudnienia w pracy;
E.1S.W13. zasady wspierania rozwoju i uczenia się dzieci i uczniów z niepełnosprawnością
słuchową w edukacji włączającej.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.1S.U1. analizować medyczne podstawy edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością
słuchową; opisywać anatomię i fizjologię narządu słuchu, schorzenia narządu słuchu
i wady słuchu oraz analizować elementy laryngologii, otolaryngologii i foniatrii;
E.1S.U2. analizować elementy surdopsychologii i określać jej miejsce w psychologii
klinicznej, charakteryzować problematykę badań naukowych w zakresie surdopsychologii
i ich zastosowania w diagnozie, rehabilitacji i profilaktyce, a także psychologiczne
aspekty rozwoju oraz psychospołecznego funkcjonowania osób niesłyszących, słabosłyszących
i ze sprzężoną niepełnosprawnością słuchową; stosować diagnostykę surdopsychologiczną;
określać rolę surdopsychologii we wspomaganiu rehabilitacji, edukacji, socjalizacji
i aktywizacji życiowej tych osób;
E.1S.U3. określać aktualne problemy surdopedagogiki; opisywać specyfikę rozwoju dzieci,
młodzieży, osób dorosłych w kontekście potrzeb rozwojowych, edukacyjnych, prorozwojowego
i psychopedagogicznego wsparcia, kompensację zmysłów, komunikację werbalną, pozawerbalną,
sprawność intelektualną, rozwój kompetencji życiowych i kontaktów społecznych; analizować
wspomaganie rozwoju, edukacji, terapii, rehabilitacji i socjalizacji; scharakteryzować
systemy kształcenia tych osób w Polsce i innych państwach; wymienić problemy emancypacji
i tożsamości społeczno-kulturowej osób głuchych;
E.1S.U4. analizować aktualne problemy edukacji i rehabilitacji osób ze sprzężoną niepełnosprawnością
słuchową; opisywać specyfikę rozwoju osób z poszczególnymi rodzajami sprzężonej niepełnosprawności
słuchowej; rozpoznać potrzeby rozwojowe i edukacyjne tych osób oraz opisać rozwój
ich kompetencji życiowych i kontaktów społecznych, wychowanie, edukację, rehabilitację,
terapię; scharakteryzować systemy kształcenia tych osób w Polsce i innych państwach;
E.1S.U5. stosować diagnostykę surdopedagogiczną; określać i analizować procedury badań
diagnostycznych i eksperymentalnych oraz analizować przydatność metod diagnostycznych
w ocenie specyfiki zaburzeń w rozwoju; stosować pedagogiczne metody oceny funkcjonowania
edukacyjnego, fizycznego, psychicznego i społecznego; przeprowadzać diagnozę na użytek
działań rehabilitacyjnych i edukacyjnych; oceniać skuteczność stosowanych metod wychowania,
nauczania specjalnego i rehabilitacji;
E.1S.U6. opisać i zinterpretować wyniki diagnozy audiologicznej, opisać cele protezowania
narządu słuchu oraz działanie i zastosowanie protez słuchowych;
E.1S.U7. stosować metody wspomagania oraz terapii dzieci, młodzieży i osób dorosłych
z niepełnosprawnością słuchową; opisywać rodzaje oraz charakteryzować metody terapii
w aspekcie historycznym i współczesnym; stosować wybrane metody i programy terapii
słuchu; identyfikować wsparcie techniczne;
E.1S.U8. scharakteryzować wczesną interwencję i wczesne wspomaganie rozwoju dziecka
z niepełnosprawnością słuchową, ich ukierunkowanie, oczekiwaną efektywność oraz uwarunkowania;
stosować wczesną diagnostykę - metody, techniki i narzędzia; wykorzystywać wybrane
programy diagnozy możliwości rozwojowych i wczesnego wspomagania rozwoju dzieci z
dysfunkcją słuchu; opisywać system wczesnego wspomagania rozwoju w Polsce i innych
państwach;
E.1S.U9. planować rehabilitację i edukację osób dorosłych z niepełnosprawnością słuchową,
analizować specyfikę ich funkcjonowania, potrzeby edukacyjne i rozwojowe oraz planować
aktywizację indywidualną i społeczno-zawodową, w tym określać rolę środowiska rodzinnego,
instytucji, organizacji społecznych w aktywizacji i wspomaganiu, doradztwa społeczno-zawodowego,
psychoterapii, terapii zajęciowej, preorientacji społeczno-zawodowej; analizować organizację
edukacji, rehabilitacji i wsparcia społecznego w Polsce i innych państwach;
E.1S.U10. opisywać elementy lingwistyki edukacyjnej i psycholingwistyki rozwojowej
oraz zastosowanie wyników badań naukowych nad rozwojem mowy i nabywaniem języka przez
dziecko (przyswajaniem i uczeniem się) w programach profilaktyki zaburzeń rozwoju
językowego i wychowania językowego dzieci z dysfunkcją słuchową; przeanalizować lingwistyczne
podstawy wychowania językowego dzieci z ograniczeniami słyszenia dźwięków mowy (afonemią
i dysfonemią); opisywać zasady, metody i wybrane programy wychowania językowego dziecka
z dysfunkcją słuchową; opisywać zasady i metody programowania języka;
E.1S.U11. stosować wspomagające i alternatywne metody komunikacji; opisywać wybrane
metody komunikacji wspomagającej i alternatywnej oraz oczekiwaną efektywność proponowanych
działań; przeprowadzać diagnozę potrzeb i możliwości komunikacyjnych w zakresie wspomagającej
i alternatywnej komunikacji; stosować metodykę wprowadzania metody lub metod komunikacji
wspomagającej i alternatywnej oraz pomoce techniczne;
E.1S.U12. analizować sytuację rodziny z dzieckiem oraz osobą dorosłą z niepełnosprawnością
słuchową; określać problemy akceptacji niepełnosprawności, utrudnienia życiowe i wsparcie
społeczne; oceniać wpływ zaburzeń słuchu na funkcjonowanie rodziny; analizować relacje
wewnątrzrodzinne; stosować metody wspierania rodziny; analizować sytuację rodziny
osób dorosłych z niepełnosprawnością słuchową posiadających dziecko pełnosprawne lub
z niepełnosprawnością słuchową; opisać zagadnienie dorosłych dzieci słyszących niesłyszących
rodziców (CODA);
E.1S.U13. analizować pedeutologię surdopedagogiczną; przedstawiać rolę surdopedagoga
w relacjach z dziećmi, młodzieżą, osobami dorosłymi, ich rodzinami, specjalistami
i społeczeństwem; stosować zasady etyczne; oceniać efektywność działalności zawodowej;
analizować utrudnienia w pracy surdopedagogów.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.1S.K1. autorefleksji nad własnym rozwojem zawodowym;
E.1S.K2. wykorzystania zdobytej wiedzy do analizy zdarzeń pedagogicznych.
E.2S. Przygotowanie dydaktyczno-metodyczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.2S.W1. metodykę nauczania w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej dzieci i uczniów
z niepełnosprawnością słuchową lub sprzężoną niepełnosprawnością słuchową; organizację
i specyfikę kształcenia dzieci i uczniów; podstawę programową wychowania przedszkolnego
oraz podstawę programową kształcenia ogólnego w szkole podstawowej (klasy I-III) oraz
ich adaptację i realizację w stosunku do dziecka i ucznia niesłyszącego; komunikację
językową i manualną w nauczaniu; potrzebę organizowania przestrzeni przedszkolnej
i szkolnej oraz optymalnego stanowiska pracy, doboru pomocy dydaktycznych i środków
technicznych, znaczenie współpracy z rodziną, nauczycielami i specjalistami;
E.2S.W2. zasady rehabilitacji resztek słuchowych - wybrane metody i programy rehabilitacji;
metodykę rehabilitacji słuchu i możliwości oceny uzyskanych wyników; cele wychowania
słuchowego; różnice między wychowaniem słuchowym a wychowaniem językowym;
E.2S.W3. podstawy metodyki wychowania językowego i nauczania języka fonicznego; metody
rozwijania wielozmysłowej percepcji sygnałów mowy; metody wizualizacji ciągu mowy
i rozwijanie umiejętności słuchania wizualnego i mówienia wspomaganego; metodę fonogestowej
wizualizacji mowy (Cued Speech); metody wczesnego nauczania czytania i stosowania technik szybkiego pisania (speech to text); metody programowania języka; programy wychowania językowego i nauczania języka polskiego;
metody rozwijania sprawności językowych;
E.2S.W4. zasady dobierania metod komunikowania się i metod wychowania językowego do
specjalnych potrzeb dzieci i uczniów z dysfunkcjami słuchu;
E.2S.W5. podstawy języka migowego; system językowo-migowy (SJM) w kontekście polskiego
języka migowego (PJM); daktylografię i ideografię (minimum 200 znaków, obejmujących
pojęcia związane z nauczaniem i uczeniem się, przedszkolem, szkołą lub placówką systemu
oświaty, opieką i wychowaniem);
E.2S.W6. zasady pracy opiekuńczo-wychowawczej w przedszkolu, szkole i placówce systemu
oświaty, jej formy, zakresy zadań pracowników, metody organizacji aktywności w placówce
i poza nią.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.2S.U1. analizować metodykę nauczania w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej
dzieci i uczniów z niepełnosprawnością słuchową lub sprzężoną niepełnosprawnością
słuchową; określać organizację i specyfikę kształcenia dzieci i uczniów z dysfunkcją
słuchu; analizować podstawę programową wychowania przedszkolnego oraz podstawę programową
kształcenia ogólnego w szkole podstawowej (klasy I-III), a także dokonywać ich adaptacji
i realizacji w stosunku do dziecka i ucznia niesłyszącego; stosować komunikację językową
i manualną w nauczaniu; organizować przestrzeń przedszkolną i szkolną oraz optymalne
stanowiska pracy; dobierać pomoce dydaktyczne i środki techniczne; współpracować z
rodziną lub opiekunami dziecka i ucznia, nauczycielami i specjalistami;
E.2S.U2. analizować przebieg rehabilitacji resztek słuchowych; stosować wybrane metody
i programy rehabilitacji; określać cele wychowania słuchowego; analizować metodykę
rehabilitacji słuchu; definiować różnicę między wychowaniem słuchowym a wychowaniem
językowym;
E.2S.U3. stosować metody wychowania językowego i nauczania języka fonicznego; metody
rozwijania wielozmysłowej percepcji sygnałów mowy; metody wizualizacji ciągu mowy
i rozwijania umiejętności słuchania wizualnego i mówienia wspomaganego; metodę fonogestowej
wizualizacji mowy (Cued Speech); metody wczesnego nauczania czytania i stosowania technik szybkiego pisania (speech to text); metody programowania języka; programy wychowania językowego i nauczania języka polskiego;
metody rozwijania sprawności językowych;
E.2S.U4. dobierać metody komunikowania się i wychowania językowego do specjalnych
potrzeb dzieci i uczniów z dysfunkcjami słuchu;
E.2S.U5. stosować strategie, metody i formy wspierania nauczycieli pracujących z dziećmi
i uczniami z niepełnosprawnością słuchową w edukacji włączającej;
E.2S.U6. stosować podstawy języka migowego oraz odróżniać system językowo-migowy (SJM)
od polskiego języka migowego (PJM); używać daktylografii i ideografii (minimum 200
znaków, obejmujących pojęcia związane z nauczaniem i uczeniem się, przedszkolem, szkołą
lub placówką systemu oświaty, opieką i wychowaniem);
E.2S.U7. analizować pracę opiekuńczo-wychowawczą w przedszkolu, szkole lub placówce
systemu oświaty oraz stosować formy, zasady, metody organizacji aktywności w przedszkolu,
szkole lub placówce systemu oświaty i poza nimi; określić zakres zadań pracowników.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.2S.K1. okazywania empatii dzieciom i uczniom potrzebującym wsparcia i pomocy;
E.2S.K2. profesjonalnego rozwiązywania konfliktów w klasie szkolnej i grupie wychowawczej;
E.2S.K3. samodzielnego pogłębiania wiedzy pedagogicznej;
E.2S.K4. współpracy z nauczycielami i specjalistami w celu doskonalenia swojego warsztatu
pracy.
E.3S. Praktyki zawodowe
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.3S.W1. zadania charakterystyczne dla przedszkola, szkoły lub placówki systemu oświaty
oraz środowisko, w jakim one działają;
E.3S.W2. organizację, statut i plan pracy przedszkola, szkoły lub placówki systemu
oświaty oraz program wychowawczo-profilaktyczny;
E.3S.W3. zasady zapewniania bezpieczeństwa dzieciom w przedszkolu, uczniom w szkole
lub placówce systemu oświaty i poza nimi.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.3S.U1. wyciągać wnioski z obserwacji pracy nauczycieli, ich interakcji z dziećmi
i uczniami oraz sposobu, w jaki planują i przeprowadzają zajęcia dydaktyczne, wychowawcze
i opiekuńcze;
E.3S.U2. wyciągać wnioski z obserwacji sposobu integracji działań opiekuńczo-wychowawczych
i dydaktycznych przez nauczycieli;
E.3S.U3. wyciągać wnioski z bezpośredniej obserwacji pozalekcyjnych działań opiekuńczo-wychowawczych
nauczycieli, w tym podczas dyżurów na przerwach międzylekcyjnych i zorganizowanych
wyjść grup uczniowskich;
E.3S.U4. zaplanować i przeprowadzić zajęcia pod nadzorem opiekuna praktyk zawodowych;
E.3S.U5. analizować, przy pomocy opiekuna praktyk zawodowych oraz nauczycieli akademickich
prowadzących zajęcia w zakresie przygotowania psychologiczno-pedagogicznego, sytuacje
i zdarzenia pedagogiczne zaobserwowane lub doświadczone w czasie praktyk.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.3S.K1. skutecznego współdziałania z opiekunem praktyk zawodowych oraz z nauczycielami
w celu poszerzania swojej wiedzy.
E.T. Edukacja i rehabilitacja osób z niepełnosprawnością wzrokową (tyflopedagogika)
E.1T. Przygotowanie merytoryczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.1T.W1. medyczne podstawy edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością wzrokową;
anatomię i fizjologię narządu wzroku, wady wzroku oraz elementy okulistyki i optometrii;
E.1T.W2. elementy tyflopsychologii; miejsce tyflopsychologii w psychologii klinicznej;
problematykę badań naukowych w zakresie tyflopsychologii i ich zastosowania w diagnozie,
rehabilitacji i profilaktyce; psychologiczne aspekty rozwoju oraz społecznego funkcjonowania
osób niewidzących, słabowidzących oraz z uszkodzeniem wzroku w późniejszym okresie
życia; diagnostykę tyflopsychologiczną; rolę tyflopsychologii we wspomaganiu rehabilitacji,
edukacji, socjalizacji i aktywizacji życiowej tych osób;
E.1T.W3. aktualne problemy tyflopedagogiki; specyfikę rozwoju dzieci, młodzieży, osób
dorosłych w kontekście potrzeb rozwojowych, edukacyjnych, prorozwojowego i psychopedagogicznego
wsparcia; zagadnienia kompensacji zmysłów, komunikacji werbalnej, pozawerbalnej, orientacji
i przemieszczania w przestrzeni, sprawności intelektualnej, dostępu do wiedzy i informacji,
wychowania, specyfiki uczenia się, rozwoju kompetencji życiowych i kontaktów społecznych,
wspomagania rozwoju, edukacji, terapii, rehabilitacji i socjalizacji; systemy kształcenia
tych osób w Polsce i innych państwach;
E.1T.W4. aktualne problemy edukacji i rehabilitacji osób ze sprzężoną niepełnosprawnością
wzrokową oraz ich specyfikę; potrzeby rozwojowe i edukacyjne tych osób; zasady samodzielnego
przemieszczania się i założenia orientacji w przestrzeni; czynności samoobsługowe,
motorykę dużą i małą; pojęcia osobowości, komunikacji werbalnej i pozawerbalnej, sprawności
intelektualnej, dostępu do wiedzy i informacji, rozwoju kompetencji życiowych; zagadnienia
wychowania, edukacji, terapii, rehabilitacji i systemy kształcenia tych osób w Polsce
i innych państwach;
E.1T.W5. diagnostykę tyflopedagogiczną; procedury badań diagnostycznych i eksperymentalnych;
przydatność metod diagnostycznych w ocenie specyfiki zaburzeń w rozwoju; pedagogiczne
metody oceny funkcjonowania edukacyjnego, fizycznego, psychicznego i społecznego;
diagnozę na użytek działań rehabilitacyjnych i edukacyjnych; ocenę skuteczności stosowanych
metod wychowania, nauczania specjalnego i rehabilitacji;
E.1T.W6. metody wspomagania oraz terapii dzieci, młodzieży i osób dorosłych z niepełnosprawnością
wzrokową; metody terapii w aspekcie historycznym i współczesnym; wybrane metody i
programy wspomagania; metody wsparcia technicznego;
E.1T.W7. zagadnienia wczesnej interwencji, wczesnego wspomagania rozwoju i wczesnej
edukacji dziecka z niepełnosprawnością wzrokową - ukierunkowanie, oczekiwaną efektywność,
uwarunkowania i ewaluację, wybrane metody diagnozy i programy stymulacji, rolę zabawy,
zasady współpracy z rodziną i specjalistami, rolę rodziny we wspomaganiu rozwoju dziecka,
system wczesnego wspomagania rozwoju dziecka w Polsce i innych państwach;
E.1T.W8. zasady rehabilitacji i edukacji osób dorosłych z niepełnosprawnością wzrokową,
specyfikę ich funkcjonowania, potrzeby edukacyjne i rozwojowe, problematykę aktywizacji
indywidualnej i społeczno-zawodowej, w tym rolę środowiska rodzinnego, instytucji
i organizacji społecznych w aktywizacji i wspomaganiu, doradztwa społeczno-zawodowego,
psychoterapii, terapii zajęciowej, preorientacji społeczno-zawodowej, organizacji
edukacji, rehabilitacji i wsparcia społecznego w Polsce i innych państwach;
E.1T.W9. metody komunikacji wspomagającej i alternatywnej; wybrane metody komunikacji
z osobami niewidomymi i głuchoniewidomymi, w tym alfabet Braille’a i alfabet Lorma,
oraz oczekiwaną efektywność proponowanych działań; zasady diagnozy potrzeb i możliwości
komunikacyjnych w zakresie wspomagającej i alternatywnej komunikacji; metodykę wprowadzania
metody lub metod komunikacji wspomagającej i alternatywnej oraz pomoce techniczne
w tym zakresie;
E.1T.W10. sytuację rodziny z dzieckiem oraz osobą dorosłą z niepełnosprawnością wzrokową,
w tym problemy akceptacji niepełnosprawności, utrudnienia życiowe, rolę wsparcia społecznego,
wpływ zaburzeń wzroku na funkcjonowanie rodziny i relacje wewnątrzrodzinne; metody
wspierania rodziny;
E.1T.W11. pedeutologię tyflopedagogiczną; zagadnienia związane z pracą tyflopedagoga
- zadania, zakres działalności, wymagane kompetencje, predyspozycje, rolę tyflopedagoga
w relacjach z dziećmi, młodzieżą, osobami dorosłymi, ich rodzinami, specjalistami
i społeczeństwem, zasady etyczne, utrudnienia w pracy.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.1T.U1. analizować medyczne podstawy edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością
wzrokową; opisywać anatomię i fizjologię narządu wzroku i wady wzroku oraz analizować
elementy okulistyki i optometrii;
E.1T.U2. analizować elementy tyflopsychologii i określać jej miejsce w psychologii
klinicznej; charakteryzować problematykę badań naukowych w zakresie tyflopsychologii
i ich zastosowania w diagnozie, rehabilitacji i profilaktyce, a także psychologiczne
aspekty rozwoju oraz psychospołecznego funkcjonowania osób niewidzących, słabowidzących
oraz z uszkodzeniem wzroku w późniejszym okresie życia; stosować diagnostykę tyflopsychologiczną;
określać rolę tyflopsychologii we wspomaganiu rehabilitacji, edukacji, socjalizacji
i aktywizacji życiowej tych osób;
E.1T.U3. określać aktualne problemy tyflopedagogiki; opisywać specyfikę rozwoju dzieci,
młodzieży, osób dorosłych w kontekście potrzeb rozwojowych, edukacyjnych prorozwojowego
i psychopedagogicznego wsparcia, kompensację zmysłów, komunikację werbalną, pozawerbalną,
sprawność intelektualną, orientację i przemieszczanie w przestrzeni; analizować dostęp
do wiedzy i informacji, specyfikę uczenia się, rozwój kompetencji życiowych i kontaktów
społecznych; analizować wspomaganie rozwoju, wychowania, edukacji, terapii, rehabilitacji
i socjalizacji; scharakteryzować systemy kształcenia tych osób w Polsce i innych państwach;
E.1T.U4. analizować aktualne problemy edukacji i rehabilitacji osób ze sprzężoną niepełnosprawnością
wzrokową, ich specyfikę, potrzeby rozwojowe i edukacyjne, czynności samoobsługowe,
motorykę dużą i małą, osobowość, komunikację werbalną i pozawerbalną oraz sprawność
intelektualną; określać zasady samodzielnego przemieszczania się, założenia orientacji
w przestrzeni, dostępu do wiedzy i informacji; analizować i intepretować rozwój kompetencji
życiowych; określać rolę wychowania, edukacji, terapii i rehabilitacji; scharakteryzować
systemy kształcenia tych osób w Polsce i innych państwach;
E.1T.U5. stosować diagnostykę tyflopedagogiczną; określać i analizować procedury badań
diagnostycznych i eksperymentalnych oraz analizować przydatność metod diagnostycznych
w ocenie specyfiki zaburzeń w rozwoju; stosować pedagogiczne metody oceny funkcjonowania
edukacyjnego, fizycznego, psychicznego i społecznego; przeprowadzać diagnozę na użytek
działań rehabilitacyjnych i edukacyjnych; oceniać skuteczność stosowanych metod wychowania,
nauczania specjalnego i rehabilitacji;
E.1T.U6. stosować metody wspomagania oraz terapii dzieci, młodzieży i osób dorosłych
z niepełnosprawnością wzrokową; analizować i oceniać metody terapii w aspekcie historycznym
i współczesnym, a także stosować wybrane metody i programy wspomagania i oceniać wsparcie
techniczne;
E.1T.U7. analizować wczesną interwencję i wczesne wspomaganie rozwoju dziecka z niepełnosprawnością
wzrokową, ich ukierunkowanie, oczekiwaną efektywność, uwarunkowania i ewaluację; stosować
wybrane metody diagnozy i programy stymulacji; opisywać rolę zabawy; planować współpracę
z rodziną i specjalistami; określać rolę rodziny we wspomaganiu rozwoju dziecka; analizować
system wczesnego wspomagania rozwoju w Polsce i innych państwach;
E.1T.U8. planować rehabilitację i edukację osób dorosłych z niepełnosprawnością wzrokową,
analizować specyfikę ich funkcjonowania, potrzeby edukacyjne i rozwojowe oraz planować
aktywizację indywidualną i społeczno-zawodową, w tym określać rolę środowiska rodzinnego,
instytucji, organizacji społecznych w aktywizacji i wspomaganiu, doradztwa społeczno-zawodowego,
psychoterapii, terapii zajęciowej, preorientacji społeczno-zawodowej; analizować organizację
edukacji, rehabilitacji, wsparcia społecznego w Polsce i innych państwach;
E.1T.U9. analizować komunikację wspomagającą i alternatywną, a także oceniać skuteczność
wybranych metod komunikacji z osobami niewidomymi i głuchoniewidomymi, w tym alfabetu
Braille’a i alfabetu Lorma; przeprowadzać diagnozę potrzeb i możliwości komunikacyjnych
w zakresie wspomagającej i alternatywnej komunikacji; stosować metodykę wprowadzania
metody lub metod komunikacji wspomagającej i alternatywnej oraz wsparcie techniczne;
E.1T.U10. analizować sytuację rodziny z dzieckiem oraz osobą dorosłą z niepełnosprawnością
wzrokową; określać problemy akceptacji niepełnosprawności, utrudnienia życiowe i wsparcie
społeczne; oceniać wpływ zaburzeń wzroku na funkcjonowanie rodziny; analizować relacje
wewnątrzrodzinne; stosować metody wspierania rodziny; analizować sytuację rodziny
osób dorosłych z niepełnosprawnością wzrokową;
E.1T.U11. analizować pedeutologię tyflopedagogiczną; przedstawiać rolę tyflopedagoga
w relacjach z dziećmi, młodzieżą, osobami dorosłymi, ich rodzinami, specjalistami
i społeczeństwem; stosować zasady etyczne; oceniać efektywność działalności zawodowej;
analizować utrudnienia w pracy tyflopedagogów.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.1T.K1. autorefleksji nad własnym rozwojem zawodowym;
E.1T.K2. wykorzystania zdobytej wiedzy do analizy zdarzeń pedagogicznych.
E.2T. Przygotowanie dydaktyczno-metodyczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.2T.W1. metodykę nauczania w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej dzieci i uczniów
z niepełnosprawnością wzrokową lub sprzężoną niepełnosprawnością wzrokową; organizację
i specyfikę kształcenia dzieci i uczniów; podstawę programową wychowania przedszkolnego
oraz podstawę programową kształcenia ogólnego w szkole podstawowej (klasy I-III) oraz
ich adaptację i realizację w stosunku do dziecka i ucznia niewidomego, słabowidzącego
oraz dziecka i ucznia ze sprzężoną niepełnosprawnością wzrokową; komunikację językową
w nauczaniu; potrzebę organizowania przestrzeni przedszkolnej i szkolnej oraz optymalnego
stanowiska pracy, doboru pomocy dydaktycznych i środków tyflotechnicznych, znaczenie
współpracy z rodziną, nauczycielami i specjalistami;
E.2T.W2. zasady rehabilitacji widzenia - wybrane metody i programy rehabilitacji;
metodykę rehabilitacji wzroku i możliwości oceny uzyskanych wyników;
E.2T.W3. zasady orientacji przestrzennej i przemieszczania w przestrzeni; specyfikę
potrzeb w zależności od stopnia niepełnosprawności wzrokowej; rolę sprawności ruchowej,
mechanizmów kompensacji, punktów orientacyjnych, mechanizmów wewnątrzsterownych i
autorehabilitacji; techniki przemieszczania się w przestrzeni; zasady kształtowania
umiejętności orientacji i przemieszczania w przestrzeni, a także środki techniczne
i rolę przewodnika;
E.2T.W4. metodykę nauczania alfabetu Braille’a i zasady pisania na maszynie brajlowskiej;
obrazki, schematy, wykresy, plany wypukłe, zapis symboli matematycznych, muzycznych
i chemicznych;
E.2T.W5. zasady pracy opiekuńczo-wychowawczej w przedszkolu, szkole i placówce systemu
oświaty, jej formy, zakresy zadań pracowników, metody organizacji aktywności w placówce
i poza nią.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.2T.U1. analizować metodykę nauczania w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej
dzieci i uczniów z niepełnosprawnością wzrokową lub sprzężoną niepełnosprawnością
wzrokową; określać organizację i specyfikę kształcenia dzieci i uczniów z dysfunkcją
wzroku; analizować podstawę programową wychowania przedszkolnego oraz podstawę programową
kształcenia ogólnego w szkole podstawowej (klasy I-III), a także dokonywać ich adaptacji
i realizacji w stosunku do dziecka lub ucznia niewidomego, słabowidzącego lub ze sprzężoną
niepełnosprawnością wzrokową; stosować komunikację językową w nauczaniu; organizować
przestrzeń przedszkolną i szkolną oraz optymalne stanowiska pracy; dobierać pomoce
dydaktyczne i środki tyflotechniczne; współpracować z rodziną lub opiekunami dziecka
i ucznia, nauczycielami i specjalistami;
E.2T.U2. prowadzić rehabilitację widzenia, analizować i stosować wybrane metody i
programy rehabilitacji wzroku, wykorzystywać metodykę rehabilitacji wzroku i oceniać
uzyskane wyniki;
E.2T.U3. analizować orientację przestrzenną i przemieszczanie w przestrzeni, sprawność
ruchową, mechanizmy kompensacji, punkty orientacyjne, mechanizmy wewnątrzsterowne
i autorehabilitacji; określać specyfikę potrzeb w zależności od stopnia niepełnosprawności
wzrokowej; stosować techniki przemieszczania się w przestrzeni, kształtować i rozwijać
umiejętności orientacji i przemieszczania się w przestrzeni, stosować środki techniczne
oraz pełnić rolę przewodnika;
E.2T.U4. analizować i wykorzystywać metodykę nauczania alfabetu Braille’a; kształtować
i rozwijać umiejętność pisania na maszynie brajlowskiej oraz korzystania ze specjalistycznego
sprzętu i oprogramowania; stosować obrazki, schematy, wykresy, plany wypukłe, zapis
symboli matematycznych, muzycznych i chemicznych;
E.2T.U5. analizować pracę opiekuńczo-wychowawczą w przedszkolu, szkole lub placówce
systemu oświaty oraz stosować formy, zasady, metody organizacji aktywności w przedszkolu,
szkole lub placówce systemu oświaty i poza nimi; określić zakres zadań pracowników.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.2T.K1. okazywania empatii uczniom potrzebującym wsparcia i pomocy;
E.2T.K2. profesjonalnego rozwiązywania konfliktów w klasie szkolnej i grupie wychowawczej;
E.2T.K3. samodzielnego pogłębiania wiedzy pedagogicznej;
E.2T.K4. współpracy z nauczycielami i specjalistami w celu doskonalenia swojego warsztatu
pracy.
E.3T. Praktyki zawodowe
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.3T.W1. zadania charakterystyczne dla przedszkola, szkoły lub placówki systemu oświaty
oraz środowisko, w jakim one działają;
E.3T.W2. organizację, statut i plan pracy przedszkola, szkoły lub placówki systemu
oświaty oraz program wychowawczo-profilaktyczny;
E.3T.W3. zasady zapewniania bezpieczeństwa dzieciom w przedszkolu, uczniom w szkole
i placówce systemu oświaty i poza nimi.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.3T.U1. wyciągać wnioski z obserwacji pracy nauczycieli, ich interakcji z dziećmi
i uczniami oraz sposobu, w jaki planują i przeprowadzają zajęcia dydaktyczne, wychowawcze
i opiekuńcze;
E.3T.U2. wyciągać wnioski z obserwacji sposobu integracji działań opiekuńczo-wychowawczych
i dydaktycznych przez nauczycieli;
E.3T.U3. wyciągać wnioski z bezpośredniej obserwacji pozalekcyjnych działań opiekuńczo-wychowawczych
nauczycieli, w tym podczas dyżurów na przerwach międzylekcyjnych i zorganizowanych
wyjść grup uczniowskich;
E.3T.U4. zaplanować i przeprowadzić zajęcia pod nadzorem opiekuna praktyk zawodowych;
E.3T.U5. analizować, przy pomocy opiekuna praktyk zawodowych oraz nauczycieli akademickich
prowadzących zajęcia w zakresie przygotowania psychologiczno-pedagogicznego, sytuacje
i zdarzenia pedagogiczne zaobserwowane lub doświadczone w czasie praktyk.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.3T.K1. skutecznego współdziałania z opiekunem praktyk zawodowych oraz z nauczycielami
w celu poszerzania swojej wiedzy.
E. I. Edukacja i rehabilitacja osób z niepełnosprawnością intelektualną
E.1I. Przygotowanie merytoryczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.1I.W1. podstawy edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną;
cele, zadania, przedmiot pedagogiki osób z niepełnosprawnością intelektualną - ujęcie
historyczne; koncepcje, modele i definicje niepełnosprawności intelektualnej; miejsce
ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w systemach edukacji w Polsce i innych
państwach; zagadnienie osobowości i zakres kompetencji nauczyciela (wychowawcy); potrzeby
i zadania rozwojowe osób z niepełnosprawnością intelektualną w różnych okresach życia;
zagadnienia wczesnego wspomagania rozwoju dziecka z niepełnosprawnością intelektualną,
rolę rodziny tego dziecka oraz systemy wsparcia społecznego;
E.1I.W2. medyczne aspekty edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną;
etiologię niepełnosprawności intelektualnej; obrazy kliniczne jednostek chorobowych,
w tym genowych i chromosomowych, związanych z niepełnosprawnością intelektualną; współczesne
teorie interwencji i rehabilitacji medycznej oraz medyczne aspekty niepełnosprawności
sprzężonej;
E.1I.W3. psychologiczne aspekty edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością
intelektualną; kryteria definiowania niepełnosprawności intelektualnej w psychologii
klinicznej; genezę niepełnosprawności intelektualnej; podstawy diagnostyki; psychologiczne
podstawy terapii osób z niepełnosprawnością intelektualną; wybrane metody, techniki
i programy rehabilitacji psychologicznej;
E.1I.W4. kulturowe i społeczne aspekty niepełnosprawności intelektualnej; uwarunkowania
jakości życia osób z niepełnosprawnością intelektualną - rolę czynników społeczno-kulturowych;
strategie destygmatyzacji i destereotypizacji osób z niepełnosprawnością intelektualną
w kontekście rozwiązań rehabilitacyjnych, edukacyjnych, terapeutycznych; zasady partycypacji
społecznej jako legitymizacji praw osób z niepełnosprawnością intelektualną;
E.1I.W5. prawne aspekty funkcjonowania osób z niepełnosprawnością intelektualną: zasady
orzekania o niepełnosprawności, zagadnienie ubezwłasnowolnienia, rolę ulg i udogodnień,
regulacje w zakresie organizacji edukacji i wsparcia społecznego tych osób.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.1I.U1. analizować podstawy edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną,
cele pedagogiki tych osób i jej zadania - ujęcie historyczne, koncepcje, modele i
definicje niepełnosprawności intelektualnej; określać miejsce ucznia z niepełnosprawnością
intelektualną w systemach edukacji w Polsce i innych państwach; definiować osobowość
i kompetencje nauczyciela (wychowawcy); analizować i określać potrzeby i zadania rozwojowe
osób z niepełnosprawnością intelektualną w różnych okresach życia; uzasadniać rolę
wczesnego wspomagania rozwoju dziecka z niepełnosprawnością intelektualną; charakteryzować
rolę rodziny osoby z niepełnosprawnością i analizować oraz określać systemy wsparcia
społecznego;
E.1I.U2. analizować medyczne aspekty edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością
intelektualną; określać etiologię niepełnosprawności intelektualnej; przedstawiać
obrazy kliniczne jednostek chorobowych, w tym genowych i chromosomowych, związanych
z niepełnosprawnością intelektualną; analizować i wykorzystywać współczesne teorie
interwencji i rehabilitacji medycznej; określać medyczne aspekty niepełnosprawności
sprzężonej;
E.1I.U3. analizować psychologiczne aspekty edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością
intelektualną; prezentować kryteria definiowania niepełnosprawności intelektualnej
w psychologii klinicznej; określać genezę niepełnosprawności intelektualnej; stosować
podstawy diagnostyki; analizować i stosować psychologiczne podstawy terapii osób z
niepełnosprawnością intelektualną; stosować wybrane metody, techniki i programy rehabilitacji
psychologicznej;
E.1I.U4. analizować kulturowe i społeczne aspekty niepełnosprawności intelektualnej;
określać jakość życia osób z niepełnosprawnością intelektualną, w tym rolę czynników
społeczno-kulturowych; prezentować strategie destygmatyzacji i destereotypizacji osób
z niepełnosprawnością intelektualną w kontekście rozwiązań rehabilitacyjnych, edukacyjnych,
terapeutycznych; analizować partycypację społeczną jako legitymizację praw osób z
niepełnosprawnością intelektualną;
E.1I.U5. analizować prawne aspekty funkcjonowania osób z niepełnosprawnością intelektualną
i zasady orzekania w tym zakresie; ocenić konsekwencje ubezwłasnowolnienia; wskazać
ulgi i udogodnienia; oceniać organizację edukacji i wsparcia społecznego osób z niepełnosprawnością
intelektualną.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.1I.K1. autorefleksji nad rozwojem zawodowym;
E.1I.K2. wykorzystania zdobytej wiedzy do analizy zdarzeń pedagogicznych.
E.2I. Przygotowanie dydaktyczno-metodyczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.2I.W1. metodykę nauczania uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu
lekkim w edukacji wczesnoszkolnej; podstawę programową kształcenia ogólnego w szkole
podstawowej (klasy I-III), adaptację treści nauczania i ich realizację w stosunku
do dziecka z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim; paradygmat konstruktywistyczny;
metodykę nauczania wczesnoszkolnego w zakresie różnych obszarów edukacji; specjalistyczne
rozwiązania, ze szczególnym uwzględnieniem nauki czytania i pisania oraz edukacji
matematycznej; metodę ośrodków pracy jako propozycję pracy z uczniami z niepełnosprawnością
intelektualną w stopniu lekkim na I etapie edukacyjnym; konstruowanie i ewaluowanie
indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych na I etapie edukacyjnym;
E.2I.W2. organizację i specyfikę kształcenia uczniów z niepełnosprawnością intelektualną
w stopniu lekkim na II i III etapie edukacyjnym; zadania nauczyciela - wychowawcy
na rożnych etapach edukacyjnych; zasady i reguły pracy dydaktyczno-wychowawczej; cele,
treści kształcenia, środki dydaktyczne, metody kształcenia, formy organizacji zajęć,
zajęcia pozalekcyjne, wsparcie metodyczne nauczyciela, strategie organizowania zajęć
w różnych formach edukacji uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim,
w tym z dodatkowymi sprzężonymi zaburzeniami; metodyczne aspekty błędów wychowawczych
oraz współpracy z rodzicami lub opiekunami uczniów i specjalistami;
E.2I.W3. metodykę wychowania i kształcenia uczniów z umiarkowaną i znaczną niepełnosprawnością
intelektualną w różnych typach placówek systemu oświaty, na różnych etapach edukacyjnych;
podstawę programową kształcenia ogólnego dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną
w stopniu umiarkowanym lub znacznym w szkołach podstawowych oraz kształcenia ogólnego
dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy; wielospecjalistyczną ocenę poziomu
funkcjonowania ucznia i opracowywanie oraz modyfikowanie indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego;
specjalistyczne metody rozwijania kompetencji osobistych, komunikacyjnych i społecznych;
zasady organizowania przestrzeni szkolnej oraz optymalnego stanowiska pracy; rolę
współpracy z rodziną, nauczycielami i specjalistami;
E.2I.W4. metodykę pracy rewalidacyjno-wychowawczej z osobami ze sprzężoną i znaczną
niepełnosprawnością intelektualną; metody pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną
w stopniu znacznym; organizację i metodykę zajęć rewalidacyjno-wychowawczych; zasady
konstruowania indywidualnego programu zajęć rewalidacyjno-wychowawczych oraz współpracy
ze środowiskiem rodzinnym lub personelem opiekuńczym placówek pobytu stałego.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.2I.U1. analizować metodykę nauczania uczniów z niepełnosprawnością intelektualną
w stopniu lekkim w edukacji wczesnoszkolnej; analizować i realizować podstawę programową
kształcenia ogólnego w szkole podstawowej (klasy I-III), dokonywać adaptacji treści
nauczania i ich realizacji w stosunku do dziecka z niepełnosprawnością intelektualną
w stopniu lekkim; analizować paradygmat konstruktywistyczny; analizować metodykę nauczania
wczesnoszkolnego w zakresie różnych obszarów edukacji; analizować i stosować specjalistyczne
rozwiązania, ze szczególnym uwzględnieniem nauki czytania i pisania oraz edukacji
matematycznej; stosować metodę ośrodków pracy jako propozycję pracy z uczniami z niepełnosprawnością
intelektualną w stopniu lekkim na I etapie edukacyjnym; konstruować i ewaluować indywidualne
programy edukacyjno-terapeutyczne na I etapie edukacyjnym;
E.2I.U2. analizować organizację i specyfikę kształcenia uczniów z niepełnosprawnością
intelektualną w stopniu lekkim na II i III etapie edukacyjnym; realizować zadania
nauczyciela - wychowawcy na rożnych etapach edukacyjnych; przestrzegać zasad i reguł
pracy dydaktyczno-wychowawczej; określać cele, treści kształcenia, środki dydaktyczne,
metody kształcenia, formy organizacji zajęć, planować zajęcia pozalekcyjne, prezentować
wsparcie metodyczne nauczyciela; analizować i stosować strategie organizowania zajęć
w różnych formach edukacji uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim,
w tym z dodatkowymi sprzężonymi zaburzeniami; analizować metodyczne aspekty błędów
wychowawczych; prezentować metodyczne aspekty współpracy z rodzicami lub opiekunami
uczniów oraz specjalistami;
E.2I.U3. analizować metodykę wychowania i kształcenia uczniów z umiarkowaną i znaczną
niepełnosprawnością intelektualną w różnych typach placówek systemu oświaty, na różnych
etapach edukacyjnych; realizować podstawę programową kształcenia ogólnego dla uczniów
z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym w szkołach
podstawowych oraz kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do
pracy; dokonywać wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia i opracowywać
oraz modyfikować indywidualne programy edukacyjno-terapeutyczne; analizować i stosować
specjalistyczne metody rozwijania kompetencji osobistych, komunikacyjnych i społecznych;
organizować przestrzeń szkolną oraz optymalne stanowisko pracy; współpracować z rodzinami
uczniów, nauczycielami i specjalistami;
E.2I.U4. analizować metodykę pracy rewalidacyjno-wychowawczej z osobami ze sprzężoną
i znaczną niepełnosprawnością intelektualną; analizować i stosować metody pracy z
osobami z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym; analizować organizację
i metodyki zajęć rewalidacyjno-wychowawczych; konstruować indywidualne programy zajęć
rewalidacyjno-wychowawczych; współpracować ze środowiskiem rodzinnym lub personelem
opiekuńczym placówek pobytu stałego.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.2I.K1. okazywania empatii dzieciom i uczniom potrzebującym wsparcia i pomocy;
E.2I.K2. profesjonalnego rozwiązywania konfliktów w klasie szkolnej i grupie wychowawczej;
E.2I.K3. samodzielnego pogłębiania wiedzy pedagogicznej;
E.2I.K4. współpracy z nauczycielami i specjalistami w celu doskonalenia swojego warsztatu
pracy.
E.3I. Praktyki zawodowe
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.3I.W1. zadania charakterystyczne dla przedszkola, szkoły lub placówki systemu oświaty
oraz środowisko, w jakim one działają;
E.3I.W2. organizację, statut i plan pracy przedszkola, szkoły lub placówki systemu
oświaty oraz program wychowawczo-profilaktyczny;
E.3I.W3. zasady zapewniania bezpieczeństwa dzieciom w przedszkolu, uczniom w szkole
lub placówce systemu oświaty i poza nimi.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.3I.U1. wyciągać wnioski z obserwacji pracy nauczycieli, ich interakcji z dziećmi
i uczniami oraz sposobu, w jaki planują i przeprowadzają zajęcia dydaktyczne, wychowawcze
i opiekuńcze;
E.3I.U2. wyciągać wnioski z obserwacji sposobu integracji działań opiekuńczo-wychowawczych
i dydaktycznych przez nauczycieli;
E.3I.U3. wyciągać wnioski z bezpośredniej obserwacji pozalekcyjnych działań opiekuńczo-wychowawczych
nauczycieli, w tym podczas dyżurów na przerwach międzylekcyjnych i zorganizowanych
wyjść grup uczniowskich;
E.3I.U4. zaplanować i przeprowadzić zajęcia pod nadzorem opiekuna praktyk zawodowych;
E.3I.U5. analizować, przy pomocy opiekuna praktyk zawodowych oraz nauczycieli akademickich
prowadzących zajęcia w zakresie przygotowania psychologiczno-pedagogicznego, sytuacje
i zdarzenia pedagogiczne zaobserwowane lub doświadczone w czasie praktyk.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.3I.K1. skutecznego współdziałania z opiekunem praktyk zawodowych oraz z nauczycielami
w celu poszerzania swojej wiedzy.
E.R. Pedagogika resocjalizacyjna
E.1R. Przygotowanie merytoryczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.1R.W1. podstawy pedagogiki resocjalizacyjnej: definicje, pojęcia, zakresy, rys historyczny,
polskie szkoły pedagogiki resocjalizacyjnej - twórców i ich dzieła, współczesne koncepcje
i teorie resocjalizacyjne, proces resocjalizacji w teorii i praktyce, dylematy resocjalizacyjne,
nieprzystosowanie społeczne; resocjalizację-readaptację-reintegrację, działania od
izolacji do środowiska otwartego, koncepcje twórczej resocjalizacji jako przykłady
odziaływań destygmatyzujących i podstawy teoretyczne metodyki pracy resocjalizacyjnej;
E.1R.W2. diagnozę psychopedagogiczną w resocjalizacji, diagnozę deficytów, diagnozę
potencjałów, modele diagnostyczne, diagnozę źródeł nieprzystosowania społecznego,
diagnozę osób zagrożonych i nieprzystosowanych społecznie, diagnozę kryminologiczną;
E.1R.W3. dewiacje społeczne w perspektywie pedagogiki resocjalizacyjnej, koncepcje,
teorie dewiacji społecznych, współczesne tendencje rozwoju dewiacji społecznych, etiologię,
skutki dewiacji społecznych, profilaktykę i zapobieganie dewiacjom społecznym;
E.1R.W4. edukację w perspektywie pedagogiki resocjalizacyjnej, rolę szkoły jako środowiska
społeczno-wychowawczego oraz środowisko inkluzji społecznej, rolę i zadania nauczycieli,
wychowawców, pedagoga szkolnego i pedagoga resocjalizacyjnego, funkcje wychowawcze
szkoły, problemy wychowawcze we współczesnej szkole i środowisku szkolnym, specyfikę
procesu nauczania i pracy szkolnej w instytucjach, placówkach systemu oświaty i ośrodkach
o charakterze resocjalizacyjno-wychowawczym;
E.1R.W5. prawno-społeczne uwarunkowania procesu resocjalizacji w pracy pedagoga: podstawy
prawne funkcjonowania systemów resocjalizacji w perspektywie krajowej i międzynarodowej,
instytucje oddziaływań profilaktyczno-resocjalizacyjnych w środowisku otwartym, instytucje
oddziaływań profilaktyczno-resocjalizacyjnych w środowisku zamkniętym; podstawy kryminologii
z elementami wiktymologii; znaczenie organizacji pozarządowych w procesie resocjalizacji;
zagadnienia pomocy rodzinie i poradnictwa wychowawczo-resocjalizacyjnego.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.1R.U1. analizować pedagogikę resocjalizacyjną; przedstawiać rys historyczny pedagogiki
resocjalizacyjnej; opisywać polskie szkoły pedagogiki resocjalizacyjnej, w tym wymieniać
ich twórców oraz ich dzieła; analizować proces socjalizacji w teorii i praktyce, określać
dylematy socjalizacyjne oraz nieprzystosowanie społeczne, analizować koncepcje, teorie,
definicje; charakteryzować pojęcia resocjalizacji-readaptacji-reintegracji, stosować
definicje, pojęcia i zakresy; analizować i wykorzystywać współczesne koncepcje i teorie
resocjalizacyjne; projektować działania od izolacji do środowiska otwartego; prezentować
koncepcję twórczej resocjalizacji jako przykładu odziaływań destygmatyzujących; stosować
podstawy teoretyczne metodyki pracy resocjalizacyjnej;
E.1R.U2. analizować i stosować diagnozę psychopedagogiczną w resocjalizacji; analizować
diagnozę deficytów i potencjałów; prezentować i analizować modele diagnostyczne; stosować
diagnozę źródeł nieprzystosowania społecznego; analizować i stosować diagnozę osób
zagrożonych i nieprzystosowanych społecznie; analizować i interpretować diagnozę kryminologiczną;
E.1R.U3. analizować dewiacje społeczne w perspektywie pedagogiki resocjalizacyjnej;
interpretować koncepcje i teorie dewiacji społecznych; określać współczesne tendencje
rozwoju dewiacji społecznych, przyczyny niedostosowania społecznego i skutki dewiacji
społecznych, a także stosować profilaktykę i zapobieganie dewiacjom społecznym;
E.1R.U4. analizować edukację w perspektywie pedagogiki resocjalizacyjnej; charakteryzować
rolę szkoły jako środowiska społeczno-wychowawczego oraz środowisko inkluzji społecznej;
analizować rolę i zadania nauczycieli, wychowawców, pedagoga szkolnego i pedagoga
resocjalizacyjnego, funkcje wychowawcze szkoły; analizować i intepretować problemy
wychowawcze we współczesnej szkole i środowisku szkolnym; określać specyfikę procesu
nauczania i pracy szkolnej w instytucjach, placówkach systemu oświaty i ośrodkach
o charakterze resocjalizacyjno-wychowawczym;
E.1R.U5. analizować prawno-społeczne uwarunkowania procesu resocjalizacji w pracy
pedagoga; prezentować instytucje oddziaływań profilaktyczno-resocjalizacyjnych w środowisku
otwartym i zamkniętym oraz główne organizacje pozarządowe uczestniczące w procesie
resocjalizacji; wykorzystywać podstawy kryminologii z elementami wiktymologii; realizować
pomoc rodzinie i poradnictwo wychowawczo-resocjalizacyjne.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.1RK1. autorefleksji nad rozwojem zawodowym;
E.1R.K2. wykorzystania zdobytej wiedzy do analizy zdarzeń pedagogicznych.
E.2R. Przygotowanie dydaktyczno-metodyczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.2R.W1. metodykę oddziaływań w placówkach resocjalizacyjnych; teoretyczne podstawy
instytucjonalnych oddziaływań metodycznych; założenia, metody i formy realizacji socjotechniki,
psychotechniki, antropotechniki i kulturotechniki; metody twórczej resocjalizacji
w placówkach: teatru resocjalizacyjnego, resocjalizacji przez sport, muzykoterapii,
plastykoterapii i dramy; metody wspierające proces readaptacji i reintegracji społecznej;
metodykę pracy wychowawcy w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych, młodzieżowych
ośrodkach wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, schroniskach dla nieletnich
i zakładach poprawczych; podstawy metodyczne pracy wychowawcy w aresztach śledczych
i zakładach karnych; przyczyny stresu i wypalenia zawodowego pedagogów resocjalizacyjnych;
E.2R.W2. metodykę oddziaływań resocjalizacyjnych w środowisku otwartym; teoretyczne
podstawy środowiskowych oddziaływań metodycznych; zasady współpracy wychowawców ze
środowiskiem otwartym; metody pracy nauczyciela, wychowawcy i pedagoga szkolnego,
realizujących zadania resocjalizacyjne, kuratora sądowego, w ośrodkach kuratorskich;
metody twórczej resocjalizacji w środowisku otwartym: teatr resocjalizacyjny, resocjalizację
przez sport, muzykoterapię, plastykoterapię i dramę; zagadnienie superwizji w resocjalizacji;
metody pracy resocjalizacyjnej w środowisku lokalnym i placówkach wsparcia dziennego
streetworkerów i pedagogów podwórkowych.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.2R.U1. analizować metodykę oddziaływań w placówkach resocjalizacyjnych; analizować
i stosować teoretyczne podstawy instytucjonalnych oddziaływań metodycznych; analizować
i stosować socjotechniki, psychotechniki, antropotechniki i kulturotechniki; analizować
i stosować metody twórczej resocjalizacji w placówkach: teatr resocjalizacyjny, resocjalizację
przez sport, muzykoterapię, plastykoterapię i dramę; analizować i stosować metody
wspierające proces readaptacji i reintegracji społecznej; stosować metodykę pracy
wychowawcy w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach
wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, schroniskach dla nieletnich i
zakładach poprawczych; analizować i stosować podstawy metodyczne pracy wychowawcy
w aresztach śledczych i zakładach karnych; określać przyczyny stresu i wypalenia zawodowego
pedagogów resocjalizacyjnych;
E.2R.U2. analizować i stosować metodykę oddziaływań resocjalizacyjnych w środowisku
otwartym, teoretyczne podstawy środowiskowych oddziaływań metodycznych; planować i
realizować współpracę wychowawców ze środowiskiem otwartym; analizować i stosować
metody pracy nauczyciela, wychowawcy i pedagoga szkolnego, realizujących zadania resocjalizacyjne,
kuratora sądowego, metody pracy w ośrodkach kuratorskich; analizować i stosować metody
twórczej resocjalizacji w środowisku otwartym: teatr resocjalizacyjny, resocjalizację
przez sport, muzykoterapię, plastykoterapię i dramę; analizować i stosować superwizję
w resocjalizacji; analizować i stosować metody pracy resocjalizacyjnej w środowisku
lokalnym i placówkach wsparcia dziennego streetworkerów i pedagogów podwórkowych.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.2R.K1. okazywania empatii uczniom lub wychowankom potrzebującym wsparcia i pomocy;
E.2R.K2. profesjonalnego rozwiązywania konfliktów w klasie szkolnej lub grupie wychowawczej;
E.2R.K3. samodzielnego pogłębiania wiedzy pedagogicznej;
E.2R.K4. współpracy z nauczycielami lub terapeutami w celu doskonalenia swojego warsztatu
pracy.
E.3R. Praktyki zawodowe
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.3R.W1. zadania charakterystyczne dla szkoły, placówki systemu oświaty oraz środowisko,
w jakim one działają;
E.3R.W2. organizację, statut i plan pracy szkoły oraz program wychowawczo-profilaktyczny;
E.3R.W3. zasady zapewniania bezpieczeństwa uczniom, wychowankom w szkole, placówce
systemu oświaty i poza nimi.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.3R.U1. wyciągać wnioski z obserwacji pracy nauczycieli lub terapeutów, ich interakcji
z uczniami lub wychowankami oraz sposobu, w jaki planują i przeprowadzają zajęcia
dydaktyczne, wychowawcze lub opiekuńcze;
E.3R.U2. wyciągać wnioski z obserwacji sposobu integracji działań opiekuńczo-wychowawczych
i dydaktycznych przez nauczycieli lub specjalistów;
E.3R.U3. zaplanować i przeprowadzić zajęcia pod nadzorem opiekuna praktyk zawodowych;
E.3R.U4. analizować, przy pomocy opiekuna praktyk zawodowych oraz nauczycieli akademickich
prowadzących zajęcia w zakresie przygotowania psychologiczno-pedagogicznego, sytuacje
i zdarzenia pedagogiczne zaobserwowane lub doświadczone w czasie praktyk.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.3R.K1. skutecznego współdziałania z opiekunem praktyk zawodowych oraz z nauczycielami
w celu poszerzania swojej wiedzy.
E.L. Logopedia
E.1L. Przygotowanie merytoryczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.1L.W1. medyczne podstawy logopedii; biologiczne podstawy mowy i myślenia; anatomię
i fizjologię układu nerwowego; podstawy audiologii i foniatrii; zaburzenia głosu;
zaburzenia genetyczne i niepełnosprawności sprzężone; podstawy ortodoncji, psychopatologii
i psychiatrii, neurologii, neonatologii i fizjoterapii w logopedii;
E.1L.W2. językoznawcze podstawy logopedii; fonetykę i fonologię współczesnego języka
polskiego; teoretyczne podstawy wiedzy o języku, podstawowe zagadnienia z zakresu
słowotwórstwa języka polskiego, składni i fleksji języka polskiego; podstawowe pojęcia
i główne teorie socjolingwistyki; fonetykę akustyczną i wizualną;
E.1L.W3. psychologiczno-pedagogiczne podstawy logopedii i działań profilaktyczno-wspomagających;
podstawy neuropsychologii; rozwój i kształtowanie mowy dziecka; psycholingwistykę
rozwojową; psychologiczne uwarunkowania rozwoju języka i myślenia dziecka; rolę integracji
sensorycznej w rozwoju mowy i przyswajaniu języka; zagadnienie dwujęzyczności i jej
rodzaje oraz konsekwencje dwujęzyczności dla rozwoju dziecka; profilaktykę logopedyczną;
podstawy audiofonologii pedagogicznej; zagadnienia czynności czytania i jej składników
w ujęciu psycholingwistycznym i glottodydaktycznym, czytania i pisania w komunikacji
językowej; ryzyko dysleksji i zasady diagnozy i terapii dysleksji; zagadnienie logopedii
międzykulturowej; metody pedagogiczne w terapii logopedycznej; metody komunikacji
wspomagającej i alternatywnej (AAC); metodę fonogestowej wizualizacji mowy (Cued Speech); podstawy języka migowego, logorytmiki, logopedii artystycznej; rolę komputera, mediów
i nowych technologii w terapii logopedycznej; zasady organizacji pomocy logopedycznej;
rolę warsztatu pracy logopedy.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.1L.U1. analizować medyczne podstawy logopedii; analizować i określać biologiczne
podstawy mowy i myślenia; wyjaśniać anatomię i fizjologię układu nerwowego; analizować
i stosować podstawy audiologii i foniatrii, ortodoncji, psychopatologii i psychiatrii,
neurologii, neonatologii i fizjoterapii w logopedii; analizować zaburzenia głosu,
zaburzenia genetyczne i niepełnosprawności sprzężone;
E.1L.U2. analizować językoznawcze podstawy logopedii; analizować i stosować fonetykę
i fonologię współczesnego języka polskiego; analizować teoretyczne podstawy wiedzy
o języku; prezentować podstawowe zagadnienia z zakresu słowotwórstwa języka polskiego,
składni i fleksji języka polskiego; prezentować podstawowe pojęcia i główne teorie
socjolingwistyki; analizować i interpretować fonetykę akustyczną i wizualną;
E.1L.U3. analizować psychologiczno-pedagogiczne podstawy logopedii i działań profilaktyczno-wspomagających;
wykorzystywać podstawy neuropsychologii; analizować i oceniać rozwój i kształtowanie
mowy dziecka oraz psycholingwistykę rozwojową; charakteryzować i oceniać psychologiczne
uwarunkowania rozwoju języka i myślenia dziecka; określać rolę integracji sensorycznej
w rozwoju mowy i przyswajaniu języka; definiować dwujęzyczność i jej rodzaje; określać
konsekwencje dwujęzyczności dla rozwoju dziecka; stosować profilaktykę logopedyczną;
wykorzystywać podstawy audiofonologii pedagogicznej; analizować czynność czytania
i jej składniki w ujęciu psycholingwistycznym i glottodydaktycznym oraz prezentować
rolę czytania i pisania w komunikacji językowej; określać ryzyko dysleksji oraz dysleksję,
w tym przeprowadzać jej diagnozę i terapię; wykorzystywać logopedię międzykulturową;
analizować i stosować metody pedagogiczne, metody komunikacji wspomagającej i alternatywnej
(AAC) oraz podstawy języka migowego w terapii logopedycznej; stosować logorytmikę
i logopedię artystyczną.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.1L.K1. autorefleksji nad rozwojem zawodowym;
E.1L.K2. wykorzystania zdobytej wiedzy do analizy zdarzeń pedagogicznych.
E.2L. Przygotowanie dydaktyczno-metodyczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.2L.W1. zasady diagnostyki logopedycznej czynności prymarnych i odruchów orofacjalnych
oraz postępowania rehabilitacyjnego w zaburzeniach połykania; zagadnienia wczesnej
interwencji logopedycznej, opóźnionego rozwoju mowy w diagnozie i terapii, niedokształcenia
mowy pochodzenia korowego, rodzajów zaburzeń wymowy (dyslalii), zaburzeń płynności
mówienia - jąkania i giełkotu, mutyzmu wybiórczego, afazji, dyzartrii; zasady diagnozy
i terapii logopedycznej, w tym osób z niepełnosprawnością intelektualną, osób z zaburzeniami
ze spektrum autyzmu oraz osób z dyzartrią; metodykę postępowania logopedycznego i
zasady konstruowania programów terapii logopedycznej; zagadnienia tyflologopedii,
surdologopedii, gerontologopedii i onkologopedii, z podstawami rehabilitacji głosu
po laryngektomii; metody wychowania słuchowego i językowego oraz rewalidacji indywidualnej.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.2L.U1. analizować i stosować diagnostykę logopedyczną czynności prymarnych i odruchów
orofacjalnych; planować i realizować postępowanie rehabilitacyjne w zaburzeniach połykania;
planować i realizować wczesną interwencję logopedyczną; określać opóźniony rozwój
mowy w diagnozie i terapii, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, zaburzenia
wymowy (dyslalie); planować i realizować diagnozę i terapię osób z niepełnosprawnością
intelektualną; określać zaburzenia płynności mówienia - jąkania i giełkotu; stosować
tyflologopedię i surdologopedię oraz metody wychowania słuchowego i językowego; diagnozować
i analizować mutyzm wybiórczy; planować i realizować diagnozę i terapię logopedyczną
osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu; diagnozować afazję i prowadzić jej terapię;
planować i realizować pracę logopedyczną z pacjentem z dyzartrią; planować i realizować
metodykę rewalidacji indywidualnej; stosować gerontologopedię i onkologopedię z podstawami
rehabilitacji głosu po laryngektomii; przeprowadzać diagnozę i konstruować programy
terapii logopedycznej, z metodyką postępowania logopedycznego.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.2L.K1. okazywania empatii dzieciom i uczniom potrzebującym wsparcia i pomocy;
E.2L.K2. profesjonalnego rozwiązywania konfliktów w klasie szkolnej i grupie wychowawczej;
E.2L.K3. samodzielnego pogłębiania wiedzy pedagogicznej;
E.2L.K4. współpracy z nauczycielami i specjalistami w celu doskonalenia swojego warsztatu
pracy.
E.3L. Praktyki zawodowe
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.3L.W1. zadania charakterystyczne dla przedszkola, szkoły lub placówki systemu oświaty
oraz środowisko, w jakim one działają;
E.3L.W2. organizację, statut i plan pracy przedszkola, szkoły lub placówki systemu
oświaty oraz program wychowawczo-profilaktyczny;
E.3L.W3. zasady zapewniania bezpieczeństwa dzieciom w przedszkolu i uczniom w szkole
lub placówce systemu oświaty i poza nimi.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.3L.U1. wyciągać wnioski z obserwacji pracy nauczycieli, ich interakcji z dziećmi
i uczniami oraz sposobu, w jaki planują i przeprowadzają zajęcia dydaktyczne, wychowawcze,
opiekuńcze i terapeutyczne;
E.3L.U2. wyciągać wnioski z obserwacji sposobu integracji działań opiekuńczo-wychowawczych,
dydaktycznych i terapeutycznych przez nauczycieli lub terapeutów;
E.3L.U3. wyciągać wnioski z bezpośredniej obserwacji zajęć terapeutycznych;
E.3L.U4. zaplanować i przeprowadzić zajęcia pod nadzorem opiekuna praktyk zawodowych;
E.3L.U5. analizować, przy pomocy opiekuna praktyk zawodowych oraz nauczycieli akademickich
prowadzących zajęcia w zakresie przygotowania psychologiczno-pedagogicznego, sytuacje
i zdarzenia pedagogiczne zaobserwowane lub doświadczone w czasie praktyk.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.3L.K1. skutecznego współdziałania z opiekunem praktyk zawodowych oraz z nauczycielami
w celu poszerzania swojej wiedzy.
E.K. Pedagogika korekcyjna (terapia pedagogiczna)
E.1K. Przygotowanie merytoryczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.1K.W1. podstawy pedagogiki korekcyjnej: pojęcie, cele, zadania, zasady, przedmiot
i podmiot oddziaływań pedagogiki korekcyjnej, zasady korekcji i kompensacji jako oddziaływań
terapeutycznych wobec dziecka z grupy ryzyka specyficznych trudności w uczeniu się
oraz uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się czytania, pisania oraz liczenia,
zwykłe i specyficzne trudności w uczeniu się, obraz kliniczny i psychologiczny ucznia
ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się; miejsce ucznia ze specyficznymi trudnościami
w uczeniu się w polskim systemie edukacji oraz w systemach wybranych państw; postawy
nauczycieli wobec ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się;
E.1K.W2. medyczne podstawy pedagogiki korekcyjnej; funkcjonowanie ośrodkowego układu
nerwowego w kontekście specyficznych trudności w uczeniu się; etiopatogenezę specyficznych
trudności w uczeniu się;
E.1K.W3. psychologiczno-pedagogiczne aspekty pedagogiki korekcyjnej i oddziaływań
terapeutycznych; podstawy neuropsychologii; psychologiczne uwarunkowania procesów
poznawczych; logopedyczne aspekty specyficznych trudności w uczeniu się;
E.1K.W4. prawne aspekty funkcjonowania ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu
się, postępowania wspierającego wobec tego ucznia w szkole i poradni psychologiczno-pedagogicznej,
a także prawne aspekty diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się oraz organizacji
pomocy psychologiczno-pedagogicznej w tym zakresie.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.1K.U1. analizować podstawy pedagogiki korekcyjnej; analizować i definiować pojęcie,
cele, zadania, zasady, przedmiot i podmiot oddziaływań pedagogiki korekcyjnej; interpretować
korekcję i kompensację jako oddziaływania terapeutyczne wobec dziecka z grupy ryzyka
specyficznych trudności w uczeniu się oraz uczniów ze specyficznymi trudnościami w
uczeniu się; różnicować zwykłe i specyficzne trudności w uczeniu się; prezentować
obraz kliniczny i psychologiczny ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się;
charakteryzować miejsce ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się w polskim
systemie edukacji oraz w systemach wybranych państw; określać postawy nauczycieli
wobec ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się;
E.1K.U2. analizować medyczne podstawy pedagogiki korekcyjnej oraz funkcjonowanie ośrodkowego
układu nerwowego w kontekście specyficznych trudności w uczeniu się; określać etiopatogenezę
specyficznych trudności w uczeniu się;
E.1K.U3. analizować psychologiczno-pedagogiczne aspekty pedagogiki korekcyjnej i oddziaływań
terapeutycznych; analizować podstawy neuropsychologii; określać psychologiczne uwarunkowania
procesów poznawczych i logopedyczne aspekty specyficznych trudności w uczeniu się;
E.1K.U4. analizować prawne aspekty funkcjonowania ucznia ze specyficznymi trudnościami
w uczeniu się, postępowania wspierającego wobec tego ucznia w szkole i poradni psychologiczno-pedagogicznej;
analizować i interpretować prawne aspekty diagnozy specyficznych trudności w uczeniu
się; analizować prawne aspekty organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.1K.K1. autorefleksji nad rozwojem zawodowym;
E.1K.K2. wykorzystania zdobytej wiedzy do analizy zdarzeń pedagogicznych.
E.2K. Przygotowanie dydaktyczno-metodyczne
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.2K.W1. pedagogiczne postępowanie diagnostyczne wobec dziecka z grupy ryzyka specyficznych
trudności w uczeniu się oraz ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się; zasady
prowadzenia dokumentacji diagnostycznej dziecka z grupy ryzyka specyficznych trudności
w uczeniu się i ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się;
E.2K.W2. metodykę zajęć korekcyjno-kompensacyjnych; metodyczne aspekty współpracy
z rodzicami, opiekunami, nauczycielami i specjalistami; metody terapii w nauce czytania,
pisania oraz edukacji matematycznej; wybrane narzędzia diagnostyczne do diagnozy pedagogicznej
przeprowadzanej w przedszkolu, szkole lub poradni psychologiczno-pedagogicznej; metody
terapeutyczne stosowane w pracy z dzieckiem z grupy ryzyka specyficznych trudności
w uczeniu się i z uczniem ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się; zasady udzielania
wsparcia uczniowi, rodzicom, opiekunom i nauczycielom pracującym z dzieckiem z grupy
ryzyka specyficznych trudności w uczeniu się i uczniem ze specyficznymi trudnościami
w uczeniu się;
E.2K.W3. działania profilaktyczne zapobiegające trudnościom w uczeniu się; warsztat
terapeuty pedagogicznego; sposób konstruowania i ewaluacji indywidualnych i grupowych
planów korekcyjno-kompensacyjnych.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.2K.U1. analizować pedagogiczne postępowanie diagnostyczne wobec dziecka z grupy
ryzyka specyficznych trudności w uczeniu się oraz ucznia ze specyficznymi trudnościami
w uczeniu się; analizować i tworzyć dokumentację diagnostyczną dziecka z grupy ryzyka
specyficznych trudności w uczeniu się i ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu
się;
E.2K.U2. analizować metodykę zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, metodyczne aspekty
współpracy z rodzicami, opiekunami, nauczycielami i specjalistami; analizować i stosować
metody terapii w nauce czytania, pisania oraz edukacji matematycznej; wykorzystywać
wybrane narzędzia diagnostyczne do diagnozy pedagogicznej przeprowadzanej w przedszkolu,
szkole lub poradni psychologiczno-pedagogicznej; stosować metody terapeutyczne w pracy
z dzieckiem z grupy ryzyka specyficznych trudności w uczeniu się i z uczniem ze specyficznymi
trudnościami w uczeniu się; projektować proces wsparcia dziecka lub ucznia, rodziców
lub opiekunów i nauczycieli pracujących z dzieckiem z grupy ryzyka specyficznych trudności
w uczeniu się oraz uczniem ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się;
E.2K.U3. planować i realizować działania profilaktyczne zapobiegające trudnościom
w uczeniu się; wykorzystywać warsztat terapeuty pedagogicznego; konstruować i ewaluować
indywidualne i grupowe plany korekcyjno-kompensacyjne.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.2K.K1. okazywania empatii dzieciom i uczniom potrzebującym wsparcia i pomocy;
E.2K.K2. profesjonalnego rozwiązywania konfliktów w klasie szkolnej i grupie wychowawczej;
E.2K.K3. samodzielnego pogłębiania wiedzy pedagogicznej;
E.2K.K4. współpracy z nauczycielami w celu doskonalenia swojego warsztatu pracy.
E.3K. Praktyki zawodowe
W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:
E.3K.W1. zadania charakterystyczne dla przedszkola, szkoły lub placówki systemu oświaty
oraz środowisko, w jakim one działają;
E.3K.W2. organizację, statut i plan pracy przedszkola lub szkoły oraz program wychowawczo-profilaktyczny;
E.3K.W3. zasady zapewniania bezpieczeństwa dzieciom w przedszkolu i uczniom w szkole
lub placówce systemu oświaty i poza nimi.
W zakresie umiejętności absolwent potrafi:
E.3K.U1. wyciągać wnioski z obserwacji pracy nauczycieli, ich interakcji z dziećmi
i uczniami oraz sposobu, w jaki planują i przeprowadzają zajęcia dydaktyczne, wychowawcze
i opiekuńcze;
E.3K.U2. wyciągać wnioski z obserwacji sposobu integracji działań opiekuńczo-wychowawczych
i dydaktycznych przez nauczycieli;
E.3K.U3. wyciągać wnioski z bezpośredniej obserwacji pozalekcyjnych działań opiekuńczo-wychowawczych
nauczycieli, w tym podczas dyżurów na przerwach międzylekcyjnych i zorganizowanych
wyjść grup uczniowskich;
E.3K.U4. zaplanować i przeprowadzić zajęcia pod nadzorem opiekuna praktyk zawodowych;
E.3K.U5. analizować, przy pomocy opiekuna praktyk zawodowych oraz nauczycieli akademickich
prowadzących zajęcia w zakresie przygotowania psychologiczno-pedagogicznego, sytuacje
i zdarzenia pedagogiczne zaobserwowane lub doświadczone w czasie praktyk.
W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:
E.3K.K1. skutecznego współdziałania z opiekunem praktyk zawodowych oraz z nauczycielami
w celu poszerzania swojej wiedzy.