1.
Osoba, która kształciła się, w szczególności odbyła kursy, szkolenia, podjęła studia,
uzyskała tytuł zawodowy, stopień w zakresie sztuki, stopień naukowy, tytuł naukowy
lub prowadziła działalność naukową w zagranicznym podmiocie systemu szkolnictwa wyższego
i nauki:
1)
będącym organem bezpieczeństwa innego państwa albo prowadzonym, podległym, kontrolowanym
lub nadzorowanym przez taki organ,
2)
wchodzącym w skład sił zbrojnych innego państwa albo im podległym, przez nie nadzorowanym
lub kontrolowanym,
3)
stanowiącym część resortu właściwego do spraw zagranicznych lub wewnętrznych innego
państwa albo temu resortowi podległym lub przez niego kontrolowanym lub nadzorowanym
- może być zatrudniona w służbie zagranicznej po złożeniu wniosku i uzyskaniu zgody
Szefa Służby Zagranicznej.
2.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób, które kształciły się wyłącznie w:
1)
państwach członkowskich Unii Europejskiej;
2)
państwach sygnatariuszach Traktatu Północnoatlantyckiego niebędących państwami członkowskimi
Unii Europejskiej;
3)
państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
4)
Konfederacji Szwajcarskiej.
3.
W celu rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, Szef Służby Zagranicznej zwraca
się do:
1)
dyrektora generalnego służby zagranicznej o przedstawienie posiadanej dokumentacji
pracowniczej wnioskodawcy;
2)
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o sporządzenie, w terminie 30 dni, opinii
o braku przeciwwskazań do podjęcia przez osobę, o której mowa w ust. 1, pracy w służbie
zagranicznej.
4.
Szef Służby Zagranicznej wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, w przypadku otrzymania
opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego potwierdzającej brak przeciwwskazań
do podjęcia pracy w służbie zagranicznej.
5.
Szef Służby Zagranicznej wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, albo odmawia jej wydania
w terminie 30 dni od dnia otrzymania opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.