Rozporządzenie Ministra Infrastrukturyz dnia 21 czerwca 2022 r.zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych dla marynarzy działu pokładowego 1)Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. z 2021 r. poz. 937).

Spis treści

Treść rozporządzenia

Na podstawie art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim   (Dz. U. z 2022 r. poz. 515) zarządza się, co następuje:

§ 1.

W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 5 lutego 2014 r. w sprawie ramowych programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych dla marynarzy działu pokładowego   (Dz. U. z 2017 r. poz. 121) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w § 1 po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
„ 

1b.

Ramowy program praktycznego szkolenia uzupełniającego (symulatorowego) dla marynarzy działu pokładowego na poziomie zarządzania w żegludze międzynarodowej określa załącznik nr 8b do rozporządzenia.
 ”
 ;

2)

po załączniku nr 8a do rozporządzenia dodaje się załącznik nr 8b do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

§ 2.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1)
Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. z 2021 r. poz. 937).

Załącznik   -   Ramowy program praktycznego szkolenia uzupełniającego (symulatorowego) dla marynarzy działu pokładowego na poziomie zarządzania w żegludze międzynarodowej

Tabela zbiorcza
 
Przedmiot
Liczba godzin
W
Ć
S
Σ
I
II
III
IV
V
VI
8b.1
BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU
7
3
15
25
8b.2
PRZEWOZY MORSKIE
8
12
5
25
 
Razem
15
15
20
50
           


8b.1
Przedmiot:
BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU
Zakres szkolenia:
poziom zarządzania - żegluga międzynarodowa
Forma zajęć:
W
Ć
S
Σ
Liczba godzin:
7
3
15
25
           

I.

Program szkolenia
Lp.
Treści programu
Liczba godzin
W
Ć
S
Σ
1
  1.   Wymagania dotyczące stateczności statków handlowych.
2
2
1
5
 
  2.   Wymagania prawne.
       
 
  3.   Kryteria stateczności.
       
 
  4.   Metody oceny.
       
 
  5.   Odpowiedzialność prawna.
       
2
  1.   Przygotowanie stanów ładunkowych statków handlowych w eksploatacji dla różnych typów statków z uwzględnieniem ograniczeń akwenu, gęstości wody i rodzajów ładunków.
1
1
5
7
 
  2.   Sekwencje ładunkowe masowców i tankowców.
       
 
  3.   Analiza stanu statku w czasie podróży z uwzględnieniem zużycia paliwa i wymiany wód balastowych.
       
3
  1.   Stateczność statków w stanach awaryjnych.
2
  
3
5
 
  2.   Wymagania konwencji: SOLAS, LL, MARPOL w odniesieniu do różnych typów statków.
       
 
  3.   Konstrukcyjne zabezpieczenia niezatapialności statku.
       
 
  4.   Szczelność kadłuba i zamknięcia.
       
 
  5.   Systemy detekcji wody wewnątrz kadłuba.
       
 
  6.   Metody oceny stanu statku po awarii.
       
 
  7.   Procedury postępowania po awarii.
       
4
  1.   Wytrzymałość ogólna i lokalna statków handlowych.
1
  
5
6
 
  2.   Parametry wytrzymałości, obliczanie i interpretacja graficzna.
       
 
  3.   Metody redukcji obciążeń statku.
       
5
  1.   Stateczność statku w czasie żeglugi w warunkach sztormowych.
1
  
1
2
 
  2.   Zjawiska zagrażające stateczności statku.
       
 
  3.   Metody przewidywania i sposoby unikania zjawisk niebezpiecznych.
       
 
  4.   Wytyczne w zakresie unikania niebezpiecznych sytuacji w niesprzyjających warunkach pogodowych i stanach morza (MSC.1/Circ.1228).
       
 
Razem
7
3
15
25
           

II.

Umiejętności
W wyniku szkolenia osoba szkolona powinna uzyskać praktyczne umiejętności w następującym zakresie: projektowania stanu ładunkowego różnych rodzajów statków z uwzględnieniem wymagań stateczności i wytrzymałości; przeprowadzania operacji ładunkowych z uwzględnieniem przepisów dotyczących stateczności, wytrzymałości i stanów awaryjnych niezatapialności; planowania zmian w stanach ładunkowych w celu poprawy stanu statku pod względem wymagań stateczności i wytrzymałości; planowania i przeprowadzania operacji balastowych; posługiwania się dokumentacją statecznościową i wytrzymałościową statków handlowych oraz programami do analizy i oceny stateczności i wytrzymałości statku (Stability Instrument); oceny stanu statku po przebiciu poszycia, zalaniu przedziałów wodoszczelnych; oceny bezpieczeństwa statku w warunkach sztormowych i metod unikania zagrożeń.

8b.2
Przedmiot:
PRZEWOZY MORSKIE
Zakres szkolenia:
poziom zarządzania - żegluga międzynarodowa
Forma zajęć:
W
Ć
S
Σ
Liczba godzin:
8
12
5
25
           

I.

Program szkolenia
Lp.
Treści programu
Liczba godzin
W
Ć
S
Σ
1
  1.   Międzynarodowe konwencje i przepisy międzynarodowe mające zastosowanie w morskim transporcie ładunków.
1
    
1
2
  1.   Ładunki drobnicowe:
1
2
  
3
 
  -   charakterystyka i budowa statków do przewozu ładunków drobnicowych,
       
 
  -   charakterystyka urządzeń przeładunkowych wykorzystywanych do operacji przeładunkowych,
       
 
  -   charakterystyka ładunków drobnicowych, w tym także ładunków ponadgabarytowych, ładunków chłodzonych, drewna, papieru i zwierząt żywych.
       
 
  2.   Wykorzystanie osprzętu mocującego i materiałów separacyjno-sztauerskich przy zabezpieczaniu ładunków drobnicowych i ładunków ponadgabarytowych.
       
 
  3.   Mikroklimat pomieszczeń ładunkowych - zasady prowadzenia wentylacji.
       
 
  4.   Procedury dostawy, kontroli ilościowej i jakościowej oraz odbioru ładunku, dokumentacja ładunkowa, opieka nad ładunkiem podczas transportu.
       
 
  5.   Przygotowanie pomieszczeń ładunkowych (ładowni i międzypokładów) do przyjęcia ładunku, kontrola szczelności pokryw lukowych, kontrola studzienek zęzowych i wyposażenia pomieszczeń ładunkowych.
       
 
  6.   Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem właściwości i parametrów przewożonych ładunków.
       
 
  7.   Wykorzystanie programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.
       
3
  1.   Jednostki kontenerowe:
2
3
  
5
 
  -   charakterystyka i budowa statków do przewozu jednostek kontenerowych,
       
 
  -   charakterystyka urządzeń przeładunkowych wykorzystywanych do operacji przeładunkowych, charakterystyka, typy, rozmiary i budowa jednostek kontenerowych,
       
 
  -   charakterystyka, budowa i wykorzystanie osprzętu do mocowania jednostek kontenerowych.
       
 
  2.   Przygotowanie pokładów do przyjęcia kontenerów.
       
 
  3.   Kontrola szczelności pokryw lukowych.
       
 
  4.   Kontrola studzienek zęzowych i wyposażenia pomieszczeń ładunkowych.
       
 
  5.   Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem rozmiarów i typów jednostek kontenerowych oraz właściwości przewożonych ładunków w kontenerach.
       
 
  6.   Wykorzystanie programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.
       
4
  1.   Jednostki i ładunki toczne:
1
1
  
2
 
  -   charakterystyka i budowa statków do przewozu wagonów kolejowych, samochodów ciężarowych i jednostek tocznych,
       
 
  -   charakterystyka urządzeń przeładunkowych wykorzystywanych do operacji przeładunkowych,
       
 
  -   charakterystyka, typy, rozmiary i budowa jednostek tocznych,
       
 
  -   charakterystyka, budowa i wykorzystanie osprzętu do mocowania jednostek tocznych.
       
 
  2.   Przygotowanie pokładów ładunkowych do przyjęcia ładunku, kontrola szczelności ramp przeładunkowych, kontrola wyposażenia pomieszczeń ładunkowych.
       
 
  3.   Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem właściwości i parametrów przewożonych ładunków.
       
 
  4.   Wykorzystanie programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.
       
5
  1.   Ładunki masowe stałe:
1
3
  
4
 
  -   charakterystyka i budowa statków przeznaczonych do transportu stałych ładunków masowych takich jak: rudy metali, węgiel, ziarna zbóż,
       
 
  -   charakterystyka urządzeń przeładunkowych wykorzystywanych do operacji przeładunkowych,
       
 
  -   charakterystyka ładunków masowych.
       
 
  2.   Mikroklimat pomieszczeń ładunkowych - zasady prowadzenia wentylacji.
       
 
  3.   Procedury dostawy, kontroli ilościowej i jakościowej oraz odbioru ładunku, dokumentacja ładunkowa, opieka nad ładunkiem podczas transportu.
       
 
  4.   Przygotowywanie ładowni do przyjęcia ładunków masowych stałych, kontrola szczelności pokryw lukowych, kontrola studzienek zęzowych i wyposażenia pomieszczeń ładunkowych.
       
 
  5.   Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem właściwości i parametrów przewożonych ładunków.
       
 
  6.   Wykorzystanie programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.
       
 
  7.   Zasady przeprowadzenia odczytu zanurzenia statku (Draft Survey) - stosowane formularze obliczeniowe.
       
6
  1.   Ładunki masowe ciekłe:
1
2
3
6
 
  -   charakterystyka i budowa statków przeznaczonych do transportu płynnych ładunków masowych takich jak: ropa naftowa, produkty ropopochodne i płynne chemikalia luzem,
       
 
  -   charakterystyka urządzeń i systemów wykorzystywanych do operacji przeładunkowych,
       
 
  -   charakterystyka ładunków płynnych.
       
 
  2.   Skład gazów występujących w pomieszczeniach ładunkowych - zasady prowadzenia wymiany gazów w zbiornikach ładunkowych.
       
 
  3.   Procedury dostawy, kontroli ilościowej i jakościowej oraz odbioru ładunku, dokumentacja ładunkowa, opieka nad ładunkiem podczas transportu.
       
 
  4.   Ładunki masowe ciekłe, przygotowanie zbiorników ładunkowych do przyjęcia ładunku, kontrola szczelności i składu gazów występujących w zbiornikach, kontrola i testowanie systemów przeładunkowych.
       
 
  5.   Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem właściwości i parametrów przewożonych ładunków.
       
 
  6.   Wykorzystanie Symulatora Ładunkowego Statków do Przewozu Ładunków Ciekłych (LCHS - Liquid Cargo Handling Simulator) i programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.
       
 
  7.   Zasady przeprowadzenia pomiaru ulażu i sondowania zbiorników (Ullage Report) - stosowane formularze obliczeniowe.
       
7
  1.   Ładunki masowe gazów skroplonych luzem:
1
1
2
4
 
  -   charakterystyka i budowa statków przeznaczonych do transportu skroplonych gazów luzem takich jak: LNG, LPG, NH3, charakterystyka urządzeń i systemów wykorzystywanych do operacji przeładunkowych,
       
 
  -   charakterystyka gazów skroplonych luzem, gazów występujących w pomieszczeniach ładunkowych - zasady prowadzenia wymiany gazów w zbiornikach ładunkowych.
       
 
  2.   Procedury dostawy, kontroli ilościowej i jakościowej oraz odbioru ładunku, dokumentacja ładunkowa, opieka nad ładunkiem podczas transportu.
       
 
  3.   Przygotowanie zbiorników ładunkowych do przyjęcia ładunku, kontrola szczelności i składu gazów występujących w zbiornikach, kontrola i testowanie systemów przeładunkowych.
       
 
  4.   Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem właściwości i parametrów przewożonych ładunków.
       
 
  5.   Wykorzystanie symulatora i programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.
       
 
  6.   Zasady wyznaczenia ilości ładunku - stosowane formularze obliczeniowe.
       
 
Razem
8
12
5
25
           

II.

Umiejętności
W wyniku szkolenia osoba szkolona powinna uzyskać praktyczne umiejętności w następującym zakresie: planowania operacji przeładunkowych; przygotowania planów operacji przeładunkowych i planów sztauerskich dla różnych typów statków, uwzględniając ograniczenia związane ze statkiem i z terminalem przeładunkowym; korzystania z dostępnej dokumentacji statku (planów, wykresów, tablic kalibracyjnych pomieszczeń i zbiorników ładunkowych) w celu dokonania obliczeń związanych z wyznaczaniem ilości załadowanego ładunku; obliczania ilości ładunków masowych na podstawie: odczytu zanurzenia statku - Draft Survey, pomiaru ulażu i sondowania zbiorników; planowania rozmieszczenia, zabezpieczania i mocowania ładunków drobnicowych (w tym drewna i ładunków ponadgabarytowych), kontenerów i jednostek tocznych z użyciem właściwych materiałów sztauerskich oraz osprzętu mocującego; prowadzenia operacji balastowania podczas operacji ładunkowych z uwzględnieniem ograniczeń takich jak: głębokość akwenu, zanurzenie statku, jego przegłębienie i przechył, gęstość wody i obowiązująca linia ładunkowa, przy zachowaniu limitów związanych z wytrzymałością wzdłużną i poprzeczną kadłuba statku oraz z wysokością metacentryczną; dokonywania oceny wytrzymałości i stateczności statku na etapach planowanego załadunku, w czasie transportu przy zmiennych warunkach hydrometeorologicznych oraz w sytuacjach awaryjnych.