§ 1.
Rozporządzenie określa standardy techniczne:
1)
wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych,
2)
opracowywania i przekazywania wyników geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych
do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zwanego dalej „zasobem”
- na potrzeby: ewidencji gruntów i budynków, geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia
terenu, podziałów nieruchomości, typowych postępowań sądowych i administracyjnych,
zagospodarowania przestrzennego, budownictwa, w tym geodezyjnej obsługi inwestycji
budowlanych.
§ 2.
Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1)
geodeta uprawniony - osobę posiadającą uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji
i kartografii, o których mowa w art. 43 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne, zwanej dalej „ustawą”;
2)
wykonawca - wykonawcę prac geodezyjnych, o którym mowa w art. 11 ustawy;
3)
kierownik prac geodezyjnych - geodetę uprawnionego, ustanowionego przez wykonawcę
zgłoszonych prac geodezyjnych do kierowania tymi pracami na podstawie art. 11 ust.
2 ustawy;
4)
geodezyjny pomiar sytuacyjny - zespół czynności technicznych polegających w szczególności
na określeniu położenia szczegółów terenowych w państwowym układzie współrzędnych
prostokątnych płaskich oraz pozyskaniu ich podstawowych atrybutów;
5)
geodezyjny pomiar wysokościowy - zespół czynności technicznych polegających na określeniu
wysokości charakterystycznych punktów szczegółów terenowych w państwowym układzie
wysokościowym;
6)
tyczenie - zespół czynności polegających na wyznaczeniu i oznaczeniu położenia w terenie
elementów niezbędnych do realizacji projektu obiektu budowlanego.
§ 6.
Ze względu na wymaganą dokładność określenia położenia punktów szczegółów terenowych
w państwowym układzie współrzędnych prostokątnych płaskich wyróżnia się następujące
grupy szczegółów terenowych:
1)
I grupa - szczegóły terenowe jednoznacznie identyfikowalne w terenie, zachowujące
długookresową niezmienność kształtu i położenia, w szczególności:
a)
znaki i punkty graniczne,
c)
naziemne obiekty budowlane i urządzenia budowlane, w tym elementy naziemne sieci uzbrojenia
terenu;
2)
II grupa - szczegóły terenowe o mniej wyraźnych konturach lub obiekty podziemne, w
szczególności:
a)
budowle i urządzenia ziemne w postaci nasypów, wykopów, grobli, zapór ziemnych, wałów
przeciwpowodziowych, rowów, kanałów oraz sztuczne zbiorniki wodne,
b)
podziemne obiekty budowlane i urządzenia budowlane, w tym elementy podziemne sieci
uzbrojenia terenu,
c)
elementy zagospodarowania terenu, w szczególności: parki, zieleńce, trawniki, place
zabaw i wypoczynku, skwery, pojedyncze drzewa oraz boiska sportowe;
3)
III grupa - szczegóły terenowe, których jednoznaczna identyfikacja w terenie jest
utrudniona i zależna od oceny osoby wykonującej pomiar, w szczególności:
a)
kontury użytków gruntowych oraz odkrywki glebowe dla potrzeb gleboznawczej klasyfikacji
gruntów,
b)
cieki i zbiorniki wodne o naturalnych liniach brzegowych,
c)
oddziały leśne na obszarach lasów i parków narodowych.
§ 7.
Przy wykonywaniu prac geodezyjnych wykorzystuje się materiały zasobu, jeżeli wyniki
analizy tych materiałów, przeprowadzone przez kierownika prac geodezyjnych pod względem
dokładności, aktualności i kompletności, wskazują na ich przydatność do osiągnięcia
celu pracy geodezyjnej i dokładności określonych w § 16 oraz § 20, z uwzględnieniem
zasad określonych w § 18.