1.
Podstawą przyznania zapomogi żołnierzowi są dokumenty potwierdzające sytuację materialną
żołnierza oraz zaistnienie zdarzenia, o którym mowa w art. 472 ust. 1 pkt 2 ustawy,
w szczególności zaświadczenia, umowy, rachunki, faktury, wyciągi.
2.
Do przyznawania zapomogi żołnierzowi stosuje się odpowiednio przepisy § 2 i 3, z tym
że zapomoga może być przyznana również na uzasadniony wniosek tego żołnierza.
3.
Osobom wymienionym w art. 472 ust. 2 i 3 ustawy zapomogę wypłaca się po jej przyznaniu
na ich wniosek lub na wniosek dowódcy.
4.
Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz, o którym mowa w art. 472 ust. 2 i
3 ustawy, pełnił ostatnio służbę wojskową, niezwłocznie informuje małżonka, dzieci
lub rodziców tego żołnierza o możliwości wystąpienia do Ministra Obrony Narodowej
z wnioskiem o przyznanie zapomogi.