Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiejz dnia 28 października 2022 r.w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o udzielaniu przez Skarb Państwa wsparcia instytucjom finansowym

Wsparcie może być udzielane w formie:

Wsparcie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być udzielone wyłącznie bankowi krajowemu, spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej oraz Krajowej Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej.

W celu zabezpieczenia wierzytelności wynikających z udzielonego wsparcia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-5, minister właściwy do spraw finansów publicznych żąda ustanowienia zabezpieczenia gwarantującego zwrot pełnej kwoty wsparcia wraz z odsetkami.

Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 3, może być ustanowione w formach przewidzianych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny   (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360), ustawie z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe   (Dz. U. z 2022 r. poz. 282), ustawie z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów   (Dz. U. z 2018 r. poz. 2017), ustawie z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych   (Dz. U. z 2022 r. poz. 133) oraz zwyczajami przyjętymi w obrocie krajowym i zagranicznym.

W przypadku ogłoszenia upadłości podmiotu, któremu Skarb Państwa udzielił wsparcia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-5, albo otwarcia wobec takiego podmiotu postępowania układowego, przedmiot zabezpieczenia wierzytelności, o którym mowa w ust. 3, nie wchodzi do masy upadłości ani do masy układowej.

Skarb Państwa może udzielić gwarancji spłaty kredytu refinansowego w rozumieniu art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim   (Dz. U. z 2022 r. poz. 2025), zwanej dalej „gwarancją dla Narodowego Banku Polskiego”.

Gwarancja dla Narodowego Banku Polskiego może być udzielona do wysokości 50% pozostającej do spłaty kwoty kredytu refinansowego.

W przypadku ogłoszenia upadłości podmiotu, któremu Narodowy Bank Polski udzielił kredytu refinansowego, odnośnie do którego Skarb Państwa udzielił gwarancji dla Narodowego Banku Polskiego, albo otwarcia wobec takiego podmiotu postępowania układowego, przedmiot zabezpieczenia kredytu refinansowego oraz przedmiot zabezpieczenia gwarancji dla Narodowego Banku Polskiego nie wchodzi do masy upadłości ani do masy układowej.

Skarb Państwa może udzielić gwarancji spłaty kredytów oraz linii kredytowych, zwanej dalej „gwarancją za instytucję finansową”, przyznanych przez:

Instytucja kredytowa, bank zagraniczny oraz bank krajowy udzielający kredytu, o których mowa w ust. 1, nie mogą pozostawać z bankiem krajowym, któremu został przyznany kredyt lub linia kredytowa, w relacjach, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 14-16 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe.

Przez kredyt, o którym mowa w ust. 1, rozumie się również emisję lub wystawienie przez bank krajowy, spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub Krajową Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo-Kredytową dłużnych papierów wartościowych.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może udzielać, w imieniu Skarbu Państwa, gwarancji spełnienia przez emitenta świadczeń pieniężnych wynikających z tytułu dłużnych papierów wartościowych, o których mowa w ust. 3, wyłącznie dla papierów wartościowych wyemitowanych z terminem zapadalności nie krótszym niż 3 miesiące i nie dłuższym niż 5 lat.

Gwarancja dla Narodowego Banku Polskiego oraz gwarancja za instytucję finansową obejmuje spłatę kredytu wraz z odsetkami umownymi oraz innymi kosztami związanymi z kredytem.

Gwarancja dla Narodowego Banku Polskiego oraz gwarancja za instytucję finansową nie może obejmować spłaty kredytu wraz z odsetkami, którego zabezpieczenie stanowią skarbowe papiery wartościowe oraz papiery wartościowe wyemitowane przez Narodowy Bank Polski - do wysokości ich wartości nominalnej.

W przypadku zabezpieczenia gwarancji, o których mowa w ust. 1, przelewem wierzytelności hipotecznych lub wierzytelności zabezpieczonych zastawami rejestrowymi na Skarb Państwa przechodzą odpowiednio hipoteki lub zastawy rejestrowe z dniem udzielenia tych gwarancji. Przepisów art. 79 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece   (Dz. U. z 2022 r. poz. 1728 i 1846) i art. 17 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów nie stosuje się.

Do chwili ujawnienia cesjonariusza w odpowiednim rejestrze przelew wierzytelności, o którym mowa w ust. 3, jest bezskuteczny w stosunku do dłużnika rzeczowego. W razie wygaśnięcia hipoteki albo zastawu rejestrowego przed ujawnieniem cesjonariusza w odpowiednim rejestrze cedent jest obowiązany dokonać wszelkich czynności umożliwiających wykreślenie hipoteki z księgi wieczystej albo zastawu rejestrowego z rejestru zastawów.

Z chwilą zawiadomienia sądu, sądu polubownego lub organu prowadzącego postępowanie administracyjne o przelewie wierzytelności na zabezpieczenie gwarancji, o których mowa w ust. 1, Skarb Państwa wstępuje z mocy prawa w miejsce instytucji finansowej do postępowań cywilnych, administracyjnych, sądowo-administracyjnych oraz przed sądami polubownymi, dotyczących przelanych wierzytelności, bez zezwolenia strony przeciwnej albo osoby trzeciej, która ma interes prawny.

Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do instytucji finansowej w zakresie wstąpienia w miejsce Skarbu Państwa do postępowań po spłacie należności z tytułu udzielenia gwarancji, o których mowa w ust. 1, na podstawie zaświadczenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Z chwilą zaspokojenia należności Narodowego Banku Polskiego z tytułu udzielenia kredytu refinansowego, o którym mowa w art. 42 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim - w przypadku braku zaspokojenia Skarbu Państwa z tytułu wypłaty gwarancji dla Narodowego Banku Polskiego - na Skarb Państwa z mocy prawa przechodzi nadwyżka środków pieniężnych i pozostałe zabezpieczenie tego kredytu, a w przypadku, w którym zabezpieczenie to stanowią wierzytelności, na Skarb Państwa z mocy prawa przechodzą także wszelkie prawa związane z tymi wierzytelnościami.

W przypadku, o którym mowa w ust. 7, Skarb Państwa wstępuje z mocy prawa w miejsce Narodowego Banku Polskiego w stosunki prawne dotyczące przejętego zabezpieczenia. Przepisy ust. 3-5 stosuje się odpowiednio.

Z chwilą zaspokojenia należności Skarbu Państwa z tytułu wypłaty gwarancji dla Narodowego Banku Polskiego - w przypadku braku zaspokojenia Narodowego Banku Polskiego z tytułu udzielenia kredytu refinansowego, o którym mowa w art. 42 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim, zabezpieczonego tą gwarancją - na Narodowy Bank Polski z mocy prawa przechodzi nadwyżka środków pieniężnych i pozostałe zabezpieczenie tej gwarancji, a w przypadku, w którym zabezpieczenie to stanowią wierzytelności, na Narodowy Bank Polski z mocy prawa przechodzą także wszelkie prawa związane z tymi wierzytelnościami.

W przypadku, o którym mowa w ust. 9, Narodowy Bank Polski wstępuje z mocy prawa w miejsce Skarbu Państwa w stosunki prawne dotyczące przejętego zabezpieczenia. Przepisy art. 43a ust. 1-3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim stosuje się odpowiednio.

W przypadku udzielenia gwarancji za instytucję finansową przepisy ust. 7-10 stosuje się odpowiednio.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi przez wydanie listu emisyjnego warunki emisji skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w art. 10 i 11, oraz sposób realizacji świadczeń z nich wynikających.

List emisyjny zawiera w szczególności:

Do emisji skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w niniejszej ustawie, nie stosuje się przepisów art. 95-97 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych   (Dz. U. z 2022 r. poz. 1634, 1692, 1725, 1747, 1768 i 1964).

Emisji skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w niniejszej ustawie, nie wlicza się do limitów określonych w ustawie budżetowej.

Wartość nominalną zobowiązań z tytułu wyemitowanych skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w niniejszej ustawie, zalicza się do długu Skarbu Państwa, zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Wsparcia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1-5, udziela, w imieniu Skarbu Państwa, na wniosek instytucji finansowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze umowy.

Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może udzielić wsparcia po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Finansowego oraz Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a w przypadku wsparcia udzielanego bankowi - również Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.

Umowa o udzielenie wsparcia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, powinna określać w szczególności:

Komisja Nadzoru Finansowego wykonuje kontrolę nałożonych na instytucję finansową w umowie o udzielenie wsparcia warunków, w tym ograniczeń.

Zasady wykonywania kontroli, w przypadku wsparcia udzielonego podmiotom, o których mowa w art. 2 pkt 2, określa umowa o udzielenie wsparcia.

Odmowa udzielenia wsparcia nie stanowi podstawy roszczeń instytucji finansowych oraz osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Wsparcia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6, może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na polecenie Rady Ministrów. Wsparcie jest udzielane, o ile zostaną zabezpieczone środki na ten cel w budżecie państwa.

W celu udzielenia wsparcia, o którym mowa w ust. 1, Bankowy Fundusz Gwarancyjny składa wniosek do Rady Ministrów przed dniem wszczęcia przymusowej restrukturyzacji instytucji finansowej. Wniosek powinien zawierać w szczególności:

Rada Ministrów rozpatruje wniosek niezwłocznie, nie później niż w terminie 5 dni od dnia jego otrzymania. O podjętej decyzji Bankowy Fundusz Gwarancyjny jest informowany niezwłocznie. W przypadku konieczności notyfikacji wsparcia jako pomocy publicznej, z odpowiednim wnioskiem wystąpi Bankowy Fundusz Gwarancyjny.

Do udzielenia wsparcia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6, stosuje się odpowiednio przepisy art. 15 ust. 4 i 5. Przepisu art. 3 ust. 3 nie stosuje się.

W przypadku udzielenia wsparcia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6, różnica pomiędzy ceną odkupu równą wartości nominalnej odkupywanych skarbowych papierów wartościowych a ich ceną wynikającą z ostatniego kursu obowiązującego na rynku obrotu skarbowymi papierami wartościowym organizowanym przez ministra właściwego do spraw budżetu z dnia zawarcia umowy odkupu stanowi wydatek budżetu państwa i jest zaliczana do wydatków na pomoc publiczną. W przypadku gdy w dniu zawarcia umowy odkupu nie został ustalony kurs dla skarbowych papierów wartościowych będących przedmiotem odkupu, stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 ust. 1a ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych. Wydatki, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie są zaliczane do wydatków na obsługę długu Skarbu Państwa, o których mowa w art. 124 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Odmowa udzielenia wsparcia nie stanowi podstawy roszczeń Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, podmiotu w restrukturyzacji oraz podmiotów trzecich wobec Skarbu Państwa.

Na podstawie dokumentów związanych z wierzytelnością Skarbu Państwa z tytułu udzielonego wsparcia minister właściwy do spraw finansów publicznych może wystawić tytuł wykonawczy.

W tytule wykonawczym należy oznaczyć:

Tytuł wykonawczy należy opatrzyć pieczęcią organu wystawiającego tytuł oraz podpisami osób uprawnionych do działania w jego imieniu.

W przypadku egzekucji przeciwko kilku osobom lub z kilku części składowych majątku dłużnika można wystawić dalsze tytuły wykonawcze.